Ali Carr-Chellman: Gaming to re-engage boys in learning

Ali Carr-Chellman: Erkek çocukların öğrenmeye yeniden ilgi duymasında oyunlar

Çeviri: Gani Simsek Gözden geçirme: osman oguz ahsen

Size erkek çocuklarla

So I'm here to tell you that we have a problem with boys,

bir sorunumuz olduğunu anlatmak için buradayım,

and it's a serious problem with boys.

ve bu ciddi bir sorundur.

Onların kültürü okula uymuyor.

Their culture isn't working in schools,

and I'm going to share with you ways

Bu sorunun üstesinden gelmek için

that we can think about overcoming that problem.

düşünebileceğimiz yöntemleri sizinle paylaşacağım.

First, I want to start by saying, this is a boy,

Şunu söylerek başlamak istiyorum, bu bir erkek çocuk,

and this is a girl,

ve bu da bir kız çocuk.

Bir kız ve erkek çocuk ile ilgili

and this is probably stereotypically what you think of as a boy and a girl.

kalıplaşmış düşünceleriniz muhtemelen böyledir.

If I essentialize gender for you today, then you can dismiss what I have to say.

Eğer size cinsiyetin tanımı şudur desem,

söyleyeceklerimi önemsemeyebilirsiniz.

So I'm not going to do that, I'm not interested in doing that.

Bunu yapmayacağım, bunu yapmakla ilgilenmiyorum.

Bu farklı bir erkek çocuk ve bu da farklı bir kız çocuk.

This is a different kind of boy and a different kind of girl.

So the point here is that not all boys exist within these rigid boundaries

Demek istediğim tüm erkek çocuklar

çocuk diyince aklımıza gelen

bu katı sınırlar içinde yer almıyor.

of what we think of as boys and girls,

and not all girls exist within those rigid boundaries

Kız çocukların da hepsi bu katı sınırlar içinde

of what we think of as girls.

yer almıyor.

But, in fact, most boys tend to be a certain way,

Fakat, gerçekten, bazı kız ve erkekler

belli kalıplara meylediyorlar.

and most girls tend to be a certain way.

Ve demek istediğim,

And the point is that, for boys,

the way that they exist and the culture that they embrace

erkek çocukların bu durumu ve benimsedikleri kültür

isn't working well in schools now.

okula pek uymuyor.

Nasıl biliyoruz bunu?

How do we know that?

The 100 girls project tells us some really nice statistics.

100 Kız Çocuk Projesi

çok hoş istatistikler sunuyor.

For example, for every 100 girls that are suspended from school,

Örneğin, okuldan uzaklaştırılmış her 100 kız çocuğa karşılık,

there are 250 boys that are suspended from school.

okuldan uzaklaştırılan 250 erkek çocuk var.

For every 100 girls who are expelled from school,

Okulla ilişiği kesilen her 100 kıza karşılık

there are 335 boys who are expelled from school.

okulla ilişiği kesilen 335 erkek var.

For every 100 girls in special education,

Özel eğitime tabi her 100 kıza karşılık

there are 217 boys.

217 erkek var.

For every 100 girls with a learning disability,

Öğrenme güçlüğü çeken her 100 kıza karşılık,

276 erkek çocuk var.

there are 276 boys.

For every 100 girls with an emotional disturbance diagnosed,

Duygusal rahatsızlık

teşhisi konan her 100 kıza karşılık

324 erkek var.

we have 324 boys.

And by the way, all of these numbers are significantly higher

Ve bu arada, eğer zenci veya fakirseniz

veya kalabalık bir okuldaysanız,

if you happen to be black,

if you happen to be poor,

tüm bu numaralar,

if you happen to exist in an overcrowded school.

çok daha fazla olmaktadır.

And if you are a boy,

Erkek çocuksanız,

you're four times as likely to be diagnosed with ADHD --

Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB)

teşhisi konma ihtimaliniz

Attention Deficit Hyperactivity Disorder.

dört kat daha fazladır.

Now there is another side to this.

Bunun bir de öteki yüzü var.

And it is important that we recognize that women still need help in school,

Kadınların halen okulda yardıma

muhtaç olduğunu, iş türlerine göre

kontrol edildiğinde bile maaşlarının

that salaries are still significantly lower,

halen daha az olduğunu,

even when controlled for job types,

and that girls have continued to struggle in math and science for years.

ve kızların yıllardır matematik ve fen

derslerinde zorlandığını bilmeliyiz.

That's all true.

Hepsi doğrudur.

Nothing about that prevents us

Bunların hiçbiri erkek çocukların

from paying attention to the literacy needs

3-13 yaşları arasında okuma ihtiyaçlarına

of our boys between ages three and 13.

dikkat etmekten alıkoymaz.

Ve etmeliyiz.

And so we should.

In fact, what we ought to do is take a page from their playbook,

Aslında, yapmamız gereken onların oyun kitabından

because the initiatives and programs that have been set in place

bir sayfa almak, çünkü kadınlar için

fen, mühendislik

for women in science and engineering and mathematics are fantastic.

ve matematik dalında konan inisiyatifler

harikadır.

They've done a lot of good for girls in these situations,

Bu durumdaki kızlar için

çok faydalı olmuşlardır.

and we ought to be thinking about how we can make that happen for boys too

Ve bunun aynısını erkek çocuklar için de

erken yaşlarda nasıl yapmamız gerektiği

in their younger years.

üzerine düşünmeliyiz.

Even in their older years,

Hatta sonraki yıllarında da,

what we find is that there's still a problem.

halen bir sorun olduğunu görüyoruz.

When we look at the universities,

Üniversitelere baktığımızda,

60 percent of baccalaureate degrees are going to women now,

Bakalorya derecelerinin %60'ının kadınlara gittiğini görüyoruz,

which is a significant shift.

ki bu belirgin bir artış.

And in fact, university administrators are a little uncomfortable about the idea

Ve gerçekten üniversite yönetimleri

üniversitelerdeki kadın oranının

that we may be getting close to 70 percent female population in universities.

%70'lere yaklaşıyor olması konusunda

biraz tedirgin hissediyorlar.

Bu onları çok geriyor, çünkü kızlar

This makes university administrators very nervous,

because girls don't want to go to schools that don't have boys.

erkeklerin olmadığı okula gitmek istemiyorlar.

And so we're starting to see

Ve erkeklere üniversite deneyiminin nasıl

the establishment of men centers and men studies

kazandırılacağını düşünmek amacıyla

erkek merkezleri ve çalışmalarının

to think about how do we engage men in their experiences in the university.

oluştuğunu görüyoruz.

Fakülteye sorarsanız, derler ki,

If you talk to faculty, they may say, "Ugh. Yeah, well,

"Aaa, evet, ee, onlar video oyunu oynuyorlar,

they're playing video games,

and they're gambling online all night long,

ve tüm gece çevrimiçi kumar oynuyorlar,

and they're playing World of Warcraft,

ve World of Warcraft oynuyorlar.

and that's affecting their academic achievement."

Ve bu da akademik

başarılarını etkiliyor."

Guess what?

Bil bakalım ne?

Video games are not the cause.

Video oyunları sebep değil.

Video games are a symptom.

Video oyunları bir bulgudur.

They were turned off a long time before they got here.

Onlar buraya gelmeden çok önce

kapatılmışlardı.

So let's talk about why they got turned off

Gelin neden 3-13 yaşları arasında

kapatıldıklarına bir bakalım.

when they were between the ages of three and 13.

Erkek çocukların bugünkü okul kültürüyle

There are three reasons that I believe

uyumlu olmamalarının

that boys are out of sync with the culture of schools today.

bence üç sebebi var.

İlki sıfır hoşgörü.

The first is zero tolerance.

A kindergarten teacher I know, her son donated all of his toys to her,

Bildiğim bir anaokulu öğretmeni,

oğlu tüm oyuncaklarını ona bağışladı,

and when he did, she had to go through and pull out all the little plastic guns.

ve o ardından, tüm plastik tabancaları

çekip almak zorunda kaldı.

You can't have plastic knives and swords and axes

Ana okulu sınıfında plastik bıçak, kılıç ve balta

and all that kind of thing in a kindergarten classroom.

gibi şeyleri

kullanamazsınız.

What is it that we're afraid that this young man is going to do with this gun?

Bu genç adamın bu silahla yapacaklarından korkmamıza sebep nedir?

I mean, really.

Cidden, yani.

But here he stands as testament

Fakat bu, onun ana okulunda

to the fact that you can't roughhouse on the playground today.

gürültü patırtı çıkaramayacağı gerçeğinin kanıtıdır.

Now I'm not advocating for bullies.

Zorbaları savunmuyorum.

I'm not suggesting that we need to be allowing guns and knives in the school.

Okulda silah

ve bıçaklara izin vermemiz gerektiğini önermiyorum.

But when we say that an Eagle Scout in a high school classroom

Fakat lisedeki

bir Kartal Avcısı izcinin otoparktaki

kapalı arabasında bulunan bir çakı yüzünden

who has a locked parked car in the parking lot and a penknife in it,

okuldan uzaklaştırılması

has to be suspended from school,

gerektiğini söylediğimiz vakit,

I think we may have gone a little too far with zero tolerance.

bence sıfır tolerans konusunda çok ileri gitmişiz demektir.

Another way that zero tolerance lives itself out

Sıfır toleransın ortaya çıktığı bir başka yer erkek çocukların yazılarıdır.

is in the writing of boys.

Bugün birçok sınıfta

In a lot of classrooms today,

you're not allowed to write about anything that's violent.

vahşet içeren hiçbir şey hakkında yazamazsınız.

Video oyunlarıyla ilgili hiçbir şey

You're not allowed to write about anything that has to do with video games.

yazamazsınız, bu konular yasaklanmıştır.

These topics are banned.

Çocuk okuldan gelir ve der ki:

Boy comes home from school, and he says,

"Yazmaktan nefret ediyorum"

"I hate writing."

"Why do you hate writing, son? What's wrong with writing?"

"Neden yazmaktan nefret ediyorsun, oğlum? Nesi var?"

"Öğretmenin benden yazmasını istediği şeyi yazmalıyım"

"Now I have to write what she tells me to write."

"OK, what is she telling you to write?"

"Pekala, ne yazmanı istiyor senden?"

"Poems. I have to write poems.

"Şiirler. Şiirler yazmalıyım.

And little moments in my life.

Ve hayatımdaki kısa anılar.

I don't want to write that stuff."

Bunları yazmak istemiyorum."

"Pekala. Ne yazmak istiyorsun? Ne hakkında yazmak istiyorsun?"

"Well, what do you want to write?

What do you want to write about?"

"Video oyunları hakkında yazmak istiyorum. Seviye atlama hakkında.

"I want to write about video games. I want to write about leveling-up.

Bu gerçekten heyecan verici dünya hakkında yazmak istiyorum.

I want to write about this really interesting world.

Bu bizim eve gelen ve tüm pencereleri parçalayan,

I want to write about a tornado that comes into our house

tüm mobilyaları yerle bir eden

and blows all the windows out,

ve herkesi öldüren fırtına hakkında yazmak istiyorum."

and ruins all the furniture and kills everybody."

"Pekala. Tamam."

"All right. OK."

Öğretmenine bunu söyle,

You tell a teacher that, and they'll ask you, in all seriousness,

ve sana tüm ciddiyetiyle sorarlar:

"Should we send this child to the psychologist?"

"Bu çocuğu psikoloğa mı göndersek?"

And the answer is no, he's just a boy.

Ve cevap, hayır, o sadece bir çocuk.

He's just a little boy.

O küçücük bir çocuk.

It's not OK to write these kinds of things in classrooms today.

Bugün, sınıfta bu tür şeyler yazmak

kabul edilmiyor.

İşte ilk sebep budur:

So that's the first reason:

Zero tolerance policies and the way they're lived out.

Sıfır tolerans politikaları ve uygulandığı yerler.

The next reason that boys' cultures are out of sync with school cultures:

Erkek çocukların ve okul kültürünün uyuşmazlığının bir diğer sebebi:

daha az erkek öğretmen var.

there are fewer male teachers.

Anybody who's over 15 doesn't know what this means,

15 yaşından büyük kimse bunun ne anlama geldiğini bilmez,

because in the last 10 years,

çünkü son 10 yılda,

the number of elementary school classroom teachers has been cut in half.

ilköğretim sınıf öğretmenlerinin sayısı

yarıya indi.

We went from 14 percent to seven percent.

Yüzde 14'ten

yüzde 7'e indi.

That means that 93 percent of the teachers

Bu demektir ki, erkek çocukların ilköğretim

that our young men get in elementary classrooms are women.

sınıflarındaki öğretmenlerinin yüzde 93'ü

kadındır.

Now what's the problem with this?

Nesi yanlış bunun?

Women are great, yep, absolutely.

Kadınlar harikadır. Evet, kesinlikle.

Fakat erkek çocuklara akıllı

But male role models for boys that say it's all right to be smart --

olmanın normal olduğunu söyleyen --

babaları, rahipleri ve

they've got dads, they've got pastors, they've got Cub Scout leaders,

Yavru Kurt liderleri var,

but ultimately, six hours a day, five days a week

fakat nihayetinde, günde altı saat, haftada beş gün,

they're spending in a classroom,

sınıfta zaman geçiriyorlar.

Ve bu sınıfların çoğu

and most of those classrooms are not places where men exist.

erkeklerin olduğu bir yer değil.

And so they say, I guess this really isn't a place for boys.

Ve derler ki, sanırım burası erkeklere göre değil.

Burası kızlara göre bir yer.

This is a place for girls.

Ve ben bu konuda pek iyi değilim,

And I'm not very good at this,

so I guess I'd better go play video games

iyisi mi, gideyim

video oyunları oynayayım veya spor yapayım ya da öyle şeyler,

or get into sports, or something like that,

because I obviously don't belong here.

çünkü görünen o ki buraya ait değilim.

Men don't belong here, that's pretty obvious.

Erkekler buraya ait değil, bu gayet açık.

So that may be a very direct way that we see it happen.

Bu onu doğrudan gördüğümüz

bir durum olabilir.

Daha dolaylısı,

But less directly, the lack of male presence in the culture --

o kültürde erkeklerin eksik olmasıdır--

you've got a teachers' lounge, and they're having a conversation

öğretmenler odası var,

ve Ali ile Ahmet'in bahçede

about Joey and Johnny who beat each other up on the playground.

birbirleriyle kavga etmeleri hakkında konuşuyorlar.

"Ne yapacağız biz bu çocukları?"

"What are we going to do with these boys?"

Bu sorunun cevabı o masada kimlerin oturduğuna göre değişir.

The answer to that question changes

depending on who's sitting around that table.

O masada erkekler var mı?

Are there men around that table?

O masada erkek çocuk yetiştiren anneler var mı?

Are there moms who've raised boys around that table?

Masada kimlerin oturduğuna göre

You'll see, the conversation changes

depending upon who's sitting around the table.

tartışmanın değiştiğini göreceksiniz.

Third reason that boys are out of sync with school today:

Erkek çocuklar ve okul uyuşmazlığının üçüncü sebebi:

Kindergarten is the old second grade, folks.

ana sınıfı eski ikinci sınıftır, millet.

We have a serious compression of the curriculum happening out there.

Orada ciddi şekilde sıkıştırılmış müfredatın olduğunu görüyoruz.

When you're three, you better be able to write your name legibly,

Üç yaşına geldiğinde, adını okunaklı yazsan iyi olur,

yoksa zeka geriliği teşhisi koyarız.

or else we'll consider it a developmental delay.

Birinci sınıfa geldiğinde,

By the time you're in first grade,

resimli olsun veya olmasın fark etmez,

you should be able to read paragraphs of text

25-30 sayfalık bir kitaptaki

with maybe a picture, maybe not, in a book of maybe 25 to 30 pages.

paragrafları okuyabilmen gerekir.

If you don't,

Eğer okuyamazsan, seni muhtemelen

we're probably going to be putting you into a Title I special reading program.

okumaya yardımcı özel programa yollarız.

Ve eğer o özel sınıf hocalarına sorarsanız:

And if you ask Title I teachers, they'll tell you

programlarında, ilköğretim sınıflarındaki her bir kız çocuğa karşılık

they've got about four or five boys for every girl that's in their program,

5-6 erkek çocuk var.

in the elementary grades.

Bunun bir sorun olmasının sebebi

The reason that this is a problem

is because the message that boys are getting

çocuklara şu mesajın verilmesidir:

is, "You need to do what the teacher asks you to do all the time."

"her zaman

öğretmenlerin senden istediğini yapmalısın."

The teacher's salary depends on "No Child Left Behind"

Öğretmenin maaşı

"Hiçbir Çocuk Geride Kalmamalı" ve "Zirve Yarışı"

and "Race to the Top" and accountability and testing

ve sorumluk ve test

and all of this.

gibi şeylere bağlı.

So she has to figure out a way to get all these boys

Ve o tüm bu erkek çocukları

bu programdan geçirmenin bir yolunu

through this curriculum -- and girls.

bulmalı.

Bu sıkıştırılmış müfredat tüm aktif

This compressed curriculum is bad for all active kids.

çocuklar için kötüdür.

And what happens is,

Ve olan şudur,

she says, "Please, sit down, be quiet, do what you're told,

öğretmen der ki: "Lütfen oturun,

sessiz olun, söyleneni yapın, kurallara uyun,

follow the rules, manage your time, focus, be a girl."

zamanınızı yönetin, odaklanın,

kız olun."

Onlara bunları diyor.

That's what she tells them.

Dolaylı şekilde bunları diyor.

Indirectly, that's what she tells them.

And so this is a very serious problem.

Ve bu da çok ciddi bir sorundur. Nereden geliyor bu?

Where is it coming from? It's coming from us.

Bizden kaynaklanıyor.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

We want our babies to read when they are six months old.

Bebeklerimiz altı aylıkken okumalarını istiyoruz.

Have you seen the ads?

Reklamları gördünüz mü?

We want to live in Lake Wobegon where every child is above average ...

Tüm çocukların ortalamanın üzerinde

olduğu Wobegon Gölü'nde yaşamak istiyoruz.

but what this does to our children is really not healthy.

Fakat bunun bizim çocuklarımıza yaşattığı hiç sağlıklı değil.

Gelişimsel açıdan uygun değil,

It's not developmentally appropriate,

and it's particularly bad for boys.

ve özellikle de kötü çocuklar için.

Peki ne yapmalıyız?

So what do we do?

Onlarla ortak noktada buluşmalıyız.

We need to meet them where they are.

We need to put ourselves into boy culture.

Kendimizin onların yerine koymalıyız.

We need to change the mindset of acceptance in boys

Erkek çocukların ilköğretimdeki

kabullerine dair anlayışı değiştirmemiz gerek.

in elementary schools.

More specifically, we can do some very specific things.

Özellikle çok daha özel şeyler yapabiliriz.

We can design better games.

Daha güzel oyunlar tasarlayabiliriz.

Most of the educational games that are out there today

Öğretici oyunların çoğu bilgi kartlarıyla oynananlardan

ibaret.

are really flashcards.

They're glorified drill and practice.

Onlar başarılı bir eğitim ve pratik aracıdır.

They don't have the depth, the rich narrative

Fakat onların derinliği yok, erkek çocukların

that really engaging video games have,

asıl ilgilendiği ve onları kendine bağlayan

zengin içerikleri yok.

that the boys are really interested in.

Yani daha iyi oyunlar tasarlamalıyız.

So we need to design better games.

We need to talk to teachers and parents and school board members and politicians.

Öğretmenlerle, ebeveynlerle,

okul kurulu üyeleriyle ve politikacılarla konuşmalıyız.

We need to make sure that people see that we need more men in the classroom.

İnsanların, sınıfta daha çok erkeğe ihtiyaç olduğunu görmelerini sağlamalıyız.

Sıfır tolerans politikalarımıza daha dikkatli bakmalıyız.

We need to look carefully at our zero tolerance policies.

Anlamlılar mı?

Do they make sense?

Eğer yapabilirsek,

We need to think about how to uncompress this curriculum if we can,

bu sıkışık müfredayı tekrar genişletmeliyiz,

trying to bring boys back into a space that is comfortable for them.

erkek çocukları onlar için rahat olan

bir ortama sokmaya çalışmalıyız.

All of those conversations need to be happening.

Tüm bu konuşmalar olmak zorundadır.

There are some great examples out there of schools --

Bazı okullar bu konuda çok güzel

örnektir --

the New York Times just talked about a school recently.

New York Times geçenlerde bir tanesinden söz etti.

A game designer from the New School

New School'dan bir oyun tasarımcısı

put together a wonderful video gaming school.

harika bir video oyunu okulu oluşturdu.

But it only treats a few kids, and so this isn't very scalable.

Fakat bu sadece birkaç çocuğa faydalı.

Ve bu çok ölçeklenebilir değildir.

We have to change the culture and the feelings

Politikacıların, okul kurulu üyelerinin ve ebeveynlerin

that politicians and school board members and parents have

bugün okullarımızda kabul ettiğimiz şeyleri neden

kabul ettiğimize dair hislerini ve kültürlerini

about the way we accept and what we accept in our schools today.

değiştirmeliyiz.

We need to find more money for game design.

Oyun tasarımı için daha çok para bulmalıyız.

Because good games, really good games, cost money,

Çünkü iyi oyunlar, gerçekten iyi oyunlar, paraya mal oluyor,

ve World of Warcraft'ın baya bir bütçesi var.

and World of Warcraft has quite a budget.

Eğitici birçok oyunun ise yoktur.

Most of the educational games do not.

Başladığımız nokta:

Where we started:

my colleagues Mike Petner, Shawn Vashaw, myself,

Meslektaşlarım -- Mike Petner, Shawn Vashaw ve ben --

we started by trying to look at the teachers' attitudes

öğretmenlerin davranışlarına bakmaya çalıştık

and find out how do they really feel about gaming,

ve oyunlar hakkında gerçekten ne düşündükleri

ve söylediklerini bulmaya çalıştık.

what do they say about it.

And we discovered that they talk about the kids in their school,

Ve keşfettik ki

okulda oyunlar hakkında konuşan

öğrencileri hakkında

who talk about gaming, in pretty demeaning ways.

oldukça aşağılayıcı konuşuyorlar.

They say, "Oh, yeah. They're always talking about that stuff.

Diyorlar ki, "Ah, evet. Hep o şeylerden bahsediyorlar.

küçük plastik oyuncaklarından ve başarılarından

They're talking about their little action figures

ya da erdem rozetlerinden ve her ne kazandılarsa

and their little achievements or merit badges,

or whatever it is that they get.

ondan bahsediyorlar.

And they're always talking about this stuff."

Ve hep böyle şeylerden bahsediyorlar."

And they say these things as if it's OK.

Ve sanki bunu normalmiş gibi söylüyorlar.

But if it were your culture, think of how that might feel.

Fakat bu sizin kültürünüz olsa

nasıl hissedeceğinizi bir düşünün.

It's very uncomfortable to be on the receiving end

Bu tarz söylemlerde karşı taraf olmak

of that kind of language.

çok rahatsız edicidir.

Sıfır tolerans politikalarından dolayı

They're nervous about anything that has anything to do with violence

şiddetle ilgili herhangi bir şeyde

because of the zero tolerance policies.

hemen geriliyorlar.

They are sure that parents and administrators

Ebeveynlerin ve müdürlerin hiçbir şeyi kabul etmeyeceğinden eminler.

will never accept anything.

So we really need to think about looking at teacher attitudes

Bu yüzden öğretmenlerin tavırlarına bakış açımızı düşünmeli

and finding ways to change the attitudes,

ve öğretmenlerin erkek öğrencilerinin

so that teachers are much more open and accepting of boy cultures

kültürlerini kabul etme hususunda

daha açık olmalarını sağlayacak yöntemler bulmalıyız.

in their classrooms.

Because, ultimately, if we don't,

Çünkü, nihayetinde, eğer bulamazsak,

then we're going to have boys who leave elementary school saying,

ilköğretimi terk eden erkek öğrenciler şöyle şeyler söylecektir,

"Sanırım burası sadece kızlara göre bir yerdi;

"Well I guess that was just a place for girls, it wasn't for me.

bana göre değildi.

So I've got to do gaming, or I've got to do sports."

O halde oyun oynamalı veya bir spor yapmalıyım."

If we change these things, if we pay attention to these things,

Eğer bunları değiştirirsek, eğer bunlara dikkat edersek,

and we reengage boys in their learning,

ve öğrencilere öğrenmeyi tekrar sevdirebilirsek,

they will leave the elementary schools saying, "I'm smart."

ilköğretimi bitirince şöyle diyeceklerdir, "Ben akıllıyım."

Teşekkürler.

Thank you.

(Applause)

(Alkış)