Ali Carr-Chellman: Gaming to re-engage boys in learning

Translator: Armenuhy Hovakimyan Reviewer: Kristine Sargsyan

Ես եկել եմ այստեղ պատմելու այն մասին,

So I'm here to tell you that we have a problem with boys,

որ մենք խնդիր ունենք տղաների հետ,

and it's a serious problem with boys.

և դա շատ լուրջ խնդիր է:

Նրանց հատուկ ապրելակերպը դպրոցում չի ընդունվում:

Their culture isn't working in schools,

and I'm going to share with you ways

Եվ ես պատրաստվում եմ ձեզ հետ կիսվել

that we can think about overcoming that problem.

այն ուղիներով, որոնք, մեր կարծիքով, կլուծեն այս խնդիրը:

First, I want to start by saying, this is a boy,

Սկսեմ այսպես. սա տղա է,

and this is a girl,

իսկ սա` աղջիկ:

Եվ սա հավանաբար ձեր կարծրատիպային

and this is probably stereotypically what you think of as a boy and a girl.

պատկերացումն է տղայի և աղջկա մասին:

If I essentialize gender for you today, then you can dismiss what I have to say.

Եթե ես կարևորեմ սեռային տարանջատումը,

ապա դուք կարող եք բաց թողնել այն կարևոր միտքը, որ պետք է ասեմ:

So I'm not going to do that, I'm not interested in doing that.

Այդ պատճառով ես դա չեմ անի, ես չեմ ուզում դա անել:

Սրանք այլ տեսակի տղա և աղջիկ են:

This is a different kind of boy and a different kind of girl.

So the point here is that not all boys exist within these rigid boundaries

Եվ իմաստն այն է, որ ոչ բոլոր տղաներն են

համապատասխանում տղաների և աղջիկների մասին մեր այս խիստ

կարծրատիպային պատկերացումներին:

of what we think of as boys and girls,

and not all girls exist within those rigid boundaries

Եվ ոչ բոլոր աղջիկներն են համապատասխանում աղջիկների մասին մեր այդ խիստ

of what we think of as girls.

կարծրատիպային պատկերացումներին:

But, in fact, most boys tend to be a certain way,

Բայց իրականում, տղաների մեծամասնությունը ավելի նման են միմյանց,

ինչպես և աղջիկները:

and most girls tend to be a certain way.

Եվ խնդիրն այն է, որ ինչ վերաբերում է տղաներին,

And the point is that, for boys,

the way that they exist and the culture that they embrace

նրանց ապրելակերպը և մշակույթը, որը նրանք կրում են,

isn't working well in schools now.

ներկայումս չեն ընդունվում դպրոցում:

Ինչպե՞ս գիտենք դրա մասին:

How do we know that?

The 100 girls project tells us some really nice statistics.

«100 աղջիկ» ծրագիրը

ներկայացնում է որոշ վիճակագրություն:

For example, for every 100 girls that are suspended from school,

Օրինակ` դպրոցից ժամանակավոր հեռացված յուրաքանչյուր 100 աղջկա հաշվարկով

there are 250 boys that are suspended from school.

դպրոցից ժամանակավորապես հեռացված տղաների քանակը հասնում է 250-ի:

For every 100 girls who are expelled from school,

Մինչդեռ դպրոցից հեռացված յուրաքանչյուր 100 աղջկա համեմատությամբ

there are 335 boys who are expelled from school.

335 տղա է հեռացվել դպրոցից:

For every 100 girls in special education,

Հատուկ դպրոցներում սովորող յուրաքանչյուր 100 աղջկա հաշվարկով

there are 217 boys.

217 տղա է սովորում:

For every 100 girls with a learning disability,

Սովորելու կարողություններից զուրկ յուրաքանչյուր 100 աղջկա համեմատությամբ

276 տղա կա:

there are 276 boys.

For every 100 girls with an emotional disturbance diagnosed,

Հուզական խանգարումներ ունեցող

յուրաքանչյուր 100 աղջկան համապատասխան

ունենք 324 տղա:

we have 324 boys.

And by the way, all of these numbers are significantly higher

Եվ, ի դեպ, այս բոլոր թվերը համեմատաբար ավելի բարձր են,

եթե դու սևամորթ ես,

if you happen to be black,

if you happen to be poor,

աղքատ

if you happen to exist in an overcrowded school.

կամ սովորում ես բազմամարդ դպրոցում:

And if you are a boy,

Իսկ եթե դու տղա ես,

you're four times as likely to be diagnosed with ADHD --

չորս անգամ ավելի մեծ հավանականություն ունես

ախտորոշվելու որպես ՈՒՊԳԽ`

Attention Deficit Hyperactivity Disorder.

ուշադրության պակասի և գերակտիվության խանգարում ունեցող:

Now there is another side to this.

Այժմ նայենք մեկ այլ կողմից:

And it is important that we recognize that women still need help in school,

Եվ շատ կարևոր է, որ մենք ընդունում ենք,

որ կանայք դեռևս օգնության կարիք ունեն դպրոցում,

աշխատավարձերը դեռևս զգալիորեն ցածր են

that salaries are still significantly lower,

նույնիսկ աշխատանքի տեսակների կարգավորման դեպքում,

even when controlled for job types,

and that girls have continued to struggle in math and science for years.

և աղջիկները շարունակում են պայքարել

մաթեմատիկայի և գիտությունների բնագավառում երկար տարիներ:

That's all true.

Սա ճիշտ է:

Nothing about that prevents us

Եվ ոչինչ չի խանգարում մեզ,

from paying attention to the literacy needs

որ ուշադրություն դարձնենք 3-13 տարեկան

of our boys between ages three and 13.

տղաների գրագիտության մակարդակին:

Եվ այսպիսով, մենք պետք է դա անենք:

And so we should.

In fact, what we ought to do is take a page from their playbook,

Փաստացի, մենք պետք է վերցնենք նրանց խաղի կանոնները,

because the initiatives and programs that have been set in place

քանի որ այն նախաձեռնությունները և ծրագրերը,

որոնք կատարվել են գիտության,

for women in science and engineering and mathematics are fantastic.

ճարտարագիտության և մաթեմատիկայի բնագավառներում կանանց համար,

տպավորիչ են:

They've done a lot of good for girls in these situations,

Դրանք շատ լավ արդյունք են ունեցել

աղջիկների համար այդ բնագավառներում:

and we ought to be thinking about how we can make that happen for boys too

Եվ մենք պետք է մտածենք,

թե ինչպես կարող ենք այս ամենն իրականացնել նաև տղաների համար

in their younger years.

նրանց պատանեկության տարիներին:

Even in their older years,

Նույնիսկ մեծ տարիքում

what we find is that there's still a problem.

մենք տեսնում ենք դեռևս առկա խնդիրներ:

When we look at the universities,

Երբ դիտարկում ենք համալսարանները

60 percent of baccalaureate degrees are going to women now,

բակալավրների 60 տոկոսը կանայք են,

which is a significant shift.

ինչը նկատելի տարբերություն է:

And in fact, university administrators are a little uncomfortable about the idea

Եվ իրականում համալսարանների ադմինիստրացիան

փոքր-ինչ անհանգստացած է այն մտքից, որ

that we may be getting close to 70 percent female population in universities.

շուտով այդ ցուցանիշը կհասնի

կանանց 70 տոկոսի առկայությանը համալսարաններում:

Սա շատ նյարդայնացնում է համալսարանների ադմինիստրացիաներին,

This makes university administrators very nervous,

because girls don't want to go to schools that don't have boys.

քանի որ աղջիկները չեն ցանկանում հաճախել այն դպրոցները, որտեղ չկան տղաներ:

And so we're starting to see

Այսպիսով, մենք ականատես ենք դառնում

the establishment of men centers and men studies

տղամարդկանց և նրանց խնդիրների ուսումնասիրման կենտրոնների առաջացմանը

և մտածում ենք, թե ինչպես ներգրավենք

to think about how do we engage men in their experiences in the university.

տղաներին համալսարանական դասընթացի մեջ:

Երբ դուք զրուցեք դասախոսների հետ, նրանք կասեն.

If you talk to faculty, they may say, "Ugh. Yeah, well,

«Դե, իհարկե, նրանք խաղում են համակարգչային խաղեր,

they're playing video games,

and they're gambling online all night long,

կամ ողջ գիշեր դրամախաղով են զբաղված

and they're playing World of Warcraft,

և նրանք «World of Warcraft» են խաղում:

and that's affecting their academic achievement."

Եվ այս ամենն ազդում է նրանց

ակադեմիական առաջընթացի վրա»:

Guess what?

Գիտե՞ք ինչ:

Video games are not the cause.

Համակարգչային խաղերը պատճառ չեն:

Video games are a symptom.

Դրանք ախտանշաններ են:

They were turned off a long time before they got here.

Նրանք հետաքրքրված չէին ուսուցմամբ շատ ավելի վաղ

ժամանակներից` մինչև այդտեղ հասնելը:

So let's talk about why they got turned off

Եկեք քննարկենք այն, թե ինչու էին կորցրել հետաքրքրությունը,

երբ նրանք դեռ 3-13 տարեկան էին:

when they were between the ages of three and 13.

Երեք պատճառ կա, կարծում եմ,

There are three reasons that I believe

որ բերում է հետաքրքրության նվազմանը

that boys are out of sync with the culture of schools today.

և դրանով դուրս թողնում դպրոցի մշակույթի սահմաններից:

Առաջինը` զրոյական հանդուրժողականությունն է:

The first is zero tolerance.

A kindergarten teacher I know, her son donated all of his toys to her,

Ես մանկապարտեզի մի դաստիարակչուհու գիտեմ,

ում սաներից մեկը նրան նվիրել էր իր բոլոր խաղալիքները,

and when he did, she had to go through and pull out all the little plastic guns.

որից հետո, նա պետք է բոլորը ստուգեր

և դուրս հաներ բոլոր փոքր պլաստմասսե ատրճանակները:

You can't have plastic knives and swords and axes

Դու չպետք է մանկապարտեզ բերես պլաստմասսե դանակներ, թրեր և

and all that kind of thing in a kindergarten classroom.

կացիններ և նմանատիպ

այլ առարկաներ:

What is it that we're afraid that this young man is going to do with this gun?

Ինչու՞ ենք մենք մտահոգվում, ի՞նչ կարող են անել այս երեխաներն իրենց հրացանով:

I mean, really.

Իրականում, ինչու՞:

But here he stands as testament

Բայց ահա կենդանի ապացույց, որ

to the fact that you can't roughhouse on the playground today.

այսօր դու չես կարող աղմկել և չարություն անել խաղահրապարակում:

Now I'm not advocating for bullies.

Ես չեմ պաշտպանում անկարգներին:

I'm not suggesting that we need to be allowing guns and knives in the school.

Եվ չեմ առաջարկում, որ թույլ տանք

հրացանների, դանակների մուտքը դպրոց:

But when we say that an Eagle Scout in a high school classroom

Բայց, երբ մենք ասում ենք,

որ բարձր դասարանցի «Բոյսքաութը»

ով իր մեքենայի դարակում ունի

who has a locked parked car in the parking lot and a penknife in it,

հատու դանակ,

has to be suspended from school,

պետք է ժամանակավորապես հեռացվի դպրոցից,

I think we may have gone a little too far with zero tolerance.

ես կարծում եմ շատ հեռու ենք գնում մեր անհանդուրժողականությամբ:

Another way that zero tolerance lives itself out

Մյուս դրսևորումը, որտեղ երևում է անհանդուրժողականությունը, տղաների շարադրություններն են:

is in the writing of boys.

Շատ դասարաններում այսօր քեզ չի թույլատրվում

In a lot of classrooms today,

you're not allowed to write about anything that's violent.

գրել բռնության նկարագրություն պարունակող որևէ բան:

Չի թույլատրվում գրել ցանկացած թեմա`

You're not allowed to write about anything that has to do with video games.

կապված համակարգչային խաղերի հետ, սա արգելված թեմա է:

These topics are banned.

Տղան գալիս է դպրոցից և ասում.

Boy comes home from school, and he says,

«Ես ատում եմ շարադրությունները»:

"I hate writing."

"Why do you hate writing, son? What's wrong with writing?"

«Տղաս, ինչու՞ ես ատում: Ի՞նչ խնդիր ունես գրավորների հետ»:

«Ես պարտավոր եմ գրել այն, ինչ նա ասում է, որ գրեմ»:

"Now I have to write what she tells me to write."

"OK, what is she telling you to write?"

«Լավ, իսկ նա ի՞նչ է ասում գրես»:

"Poems. I have to write poems.

«Բանաստեղծություն: Ես պետք է գրեմ բանաստեղծություն:

And little moments in my life.

Եվ իմ կյանքի փոքրիկ պահերի մասին:

I don't want to write that stuff."

Ես չեմ ուզում գրել այդպիսի հիմարություններ»:

«Լավ: Իսկ ի՞նչ ես ցանկանում գրել: Ինչի՞ մասին ես ցանկանում գրել»:

"Well, what do you want to write?

What do you want to write about?"

«Ես ուզում եմ գրել համակարգչային խաղերի մասին, թե ինչպես անցնել մակարդակները:

"I want to write about video games. I want to write about leveling-up.

Ես ուզում եմ գրել այս իսկապես հետաքրքիր աշխարհի մասին:

I want to write about this really interesting world.

Ես ուզում եմ գրել տորնադոյի մասին, որ մտավ մեր տուն

I want to write about a tornado that comes into our house

և բացեց բոլոր պատուհանները,

and blows all the windows out,

ավերեց կահույքը և բոլորին սպանեց»:

and ruins all the furniture and kills everybody."

«Շատ լավ»:

"All right. OK."

Ասեք այդ մասին ձեր ուսուցչին

You tell a teacher that, and they'll ask you, in all seriousness,

և նա, ամենայն լրջությամբ կհարցնի.

"Should we send this child to the psychologist?"

«Չուղարկե՞նք այս երեխային հոգեբանի մոտ»:

And the answer is no, he's just a boy.

Իսկ պատասխանը` ոչ, նա ընդամենը տղա է:

He's just a little boy.

Նա մի փոքրիկ տղա է:

It's not OK to write these kinds of things in classrooms today.

Եվ նորմալ չէ այսպիսի բաներ գրել

դպրոցում այսօր:

Եվ սա, ահա, առաջին խնդիրն է.

So that's the first reason:

Zero tolerance policies and the way they're lived out.

անհանդուրժողականության քաղաքականությունը տղանեի նկատմամբ:

The next reason that boys' cultures are out of sync with school cultures:

Մյուս պատճառը, որ հեռացնում է դպրոցի և տղաների մշակույթները,

տղամարդ դասատուների բացակայությունն է:

there are fewer male teachers.

Anybody who's over 15 doesn't know what this means,

15 տարեկանից փոքրերը գչիտեն դա ինչ է նշանակում,

because in the last 10 years,

քանի որ վերջին 10 տարիների ընթացքում

the number of elementary school classroom teachers has been cut in half.

տարրական դպրոցների տղամարդ ուսուցիչների քանակը

կիսով չափ կրճատվեց:

We went from 14 percent to seven percent.

14 տոկոսից մենք

հասանք 7 տոկոսի:

That means that 93 percent of the teachers

Սա նշանակում է, որ մեր երիտասարդ տղայի

that our young men get in elementary classrooms are women.

ուսուցիչների 93 տոկոսը

կանայք են:

Now what's the problem with this?

Ի՞նչ խնդիր կա այստեղ:

Women are great, yep, absolutely.

Կանայք լավ ուսուցիչներ են: Այո, իհարկե:

Բայց տղաների համար տղամարդու պահվածքի մոդելը,

But male role models for boys that say it's all right to be smart --

որ ցույց է տալիս, թե ինչքան լավ է խելացի լինելը,

նրանք վերցնում են հայրերից, հովվապետերից,

they've got dads, they've got pastors, they've got Cub Scout leaders,

Սքաութի առաջնորդներից,

but ultimately, six hours a day, five days a week

բայց, ի վերջո, օրվա 6 ժամը, շաբաթվա 5 օրը

they're spending in a classroom,

նրանք անց են կացնում դասարանում:

Եվ այդ դասարանների մեծ մասը,

and most of those classrooms are not places where men exist.

այն տեղերը չեն, որտեղ կարելի է տղամարդ տեսնել:

And so they say, I guess this really isn't a place for boys.

Եվ նրանք մտածում են. «Ինչքան հասկանում եմ սա տղամարդու տեղը չէ»:

Սա աղջիկների համար է:

This is a place for girls.

Եվ ես այնքան էլ լավ չեմ հասկանում սրանցից,

And I'm not very good at this,

so I guess I'd better go play video games

և կարծում եմ, ավելի լավ կլինի,

որ գնամ խաղամ, կամ սպորտով զբաղվեմ և կամ մեկ այլ բան անեմ,

or get into sports, or something like that,

because I obviously don't belong here.

քանի որ ես բացարձակապես այստեղի մարդ չեմ:

Men don't belong here, that's pretty obvious.

Սա տղամարդու համար չէ, դա պարզից էլ պարզ է:

So that may be a very direct way that we see it happen.

Այսպիսով, սա կարող է լինել այն ամենակարևոր

խնդիրը, որի պատճառով մենք ունենք նման պատկեր:

Բայց անուղղակիորեն,

But less directly, the lack of male presence in the culture --

տղամարդկանց պակասը երևում է դպրոցական մշակույթի մեջ,

you've got a teachers' lounge, and they're having a conversation

ուսուցչանոցում

մի այսպիսի քննարկում է,

about Joey and Johnny who beat each other up on the playground.

Արմենի և Աշոտի մասին, ովքեր խաղահրապարակում իրար ծեծել են:

«Ի՞նչ անենք այս տղաների հետ»:

"What are we going to do with these boys?"

Պատասխանը փոխվում է` կախված նրանից, թե ովքեր են նստած սեղանի շուրջ:

The answer to that question changes

depending on who's sitting around that table.

Արդյոք տղամարդիկ են:

Are there men around that table?

Թե՞ այդ երեխաներին դաստիարակած մայրերն են:

Are there moms who've raised boys around that table?

Դուք կտեսնեք, որ քննարկումները կփոխվեն

You'll see, the conversation changes

depending upon who's sitting around the table.

կախված նրանից, թե ովքեր են նստած սեղանի շուրջ:

Third reason that boys are out of sync with school today:

Տղաների անտարբերության երրորդ պատճառը

Kindergarten is the old second grade, folks.

ոչ ժամանակակից մանկապարտեզներն են:

We have a serious compression of the curriculum happening out there.

Դրանք, որպես կանոն, ունենում են օրվա շատ խիստ պլան:

When you're three, you better be able to write your name legibly,

Երբ երեխան 3 տարեկան է, նա պետք է կարողանա գրել իր անունը,

հակառակ դեպքում մենք այն կդիտարկենք որպես զարգացման ուշացում:

or else we'll consider it a developmental delay.

Առաջին դասարանում դու պետք է

By the time you're in first grade,

կարողանաս կարդալ տեքստի առաջին պարբերությունը

you should be able to read paragraphs of text

կամ նկարով, կամ առանց նկարի

with maybe a picture, maybe not, in a book of maybe 25 to 30 pages.

25-30 էջանոց գրքում:

If you don't,

Եթե ոչ, ապա մենք հավանաբար քեզ կտեղափոխենք

we're probably going to be putting you into a Title I special reading program.

համար առաջին հատուկ կարդալու խումբ:

Եվ եթե դուք հարցնեք այդ ծրագրի ուսուցիչներին,

And if you ask Title I teachers, they'll tell you

նրանք կասեն, որ յուրաքանչյուր 1 աղջկա հաշվով նրանք ունենում են 4-5 տղա

they've got about four or five boys for every girl that's in their program,

տարրական դասարաններում:

in the elementary grades.

Այս խնդրի հիմնական պատճառը նրանում է, որ

The reason that this is a problem

is because the message that boys are getting

տղաները վերցնում են ուսուցչի այն հաղորդումը, որ

is, "You need to do what the teacher asks you to do all the time."

«դու պետք է անես այն,

ինչ ուսուցիչը ասում է, որ անես»:

The teacher's salary depends on "No Child Left Behind"

Ուսուցչի աշխատավարձը կախված է դրանից,

«Ոչ մի երեխա հետ չմնա և միշտ պայքարի վերև բարձրացող ճանապարհին»

and "Race to the Top" and accountability and testing

և հաշվետվություններից ու թեստերից,

and all of this.

և այս ամենը միասին վերցրած:

So she has to figure out a way to get all these boys

Այսպիսով, նա պետք է մի ուղի գտնի,

որ բոլոր տղաներին պահի այս պահանջների շրջանակում,

through this curriculum -- and girls.

աղջիկներին նույնպես:

Սեղմ ուսումնական պլանները բացասական երևույթ են

This compressed curriculum is bad for all active kids.

բոլոր ակտիվ երեխաների համար:

And what happens is,

Եվ ի՞նչ է ստացվում,

she says, "Please, sit down, be quiet, do what you're told,

ուսուցիչն ասում է. «Խնդրում եմ նստեք,

լուռ մնացեք, արեք այն, ինչ ասում եմ, հետևեք կանոններին,

follow the rules, manage your time, focus, be a girl."

կառավարեք ձեր ժամանակը, կենտրոնացումը,

եղեք աղջիկների նման:»

Ահա թե ինչ է նա ասում:

That's what she tells them.

Անուղղակիորեն նա հենց այդ էլ ասում է:

Indirectly, that's what she tells them.

And so this is a very serious problem.

Եվ սա շատ լուրջ խնդիր է: Որտեղի՞ց է այն գալիս:

Where is it coming from? It's coming from us.

Այն գալիս է մեզանից:

(Laughter)

(Ծիծաղ)

We want our babies to read when they are six months old.

Մենք ուզում ենք, որ մեր 6 ամսական երեխան կարդա:

Have you seen the ads?

Դուք տեսե՞լ եք այս գովազդը:

We want to live in Lake Wobegon where every child is above average ...

Մենք ուզում ենք ապրել Վոբեգոն լճի մոտ,

որտեղ յուրաքանչյուր երեխա միջին մակարդակից բարձր է:

but what this does to our children is really not healthy.

Բայց սա մեր երեխաների համար այդքան էլ օգտակար չէ:

Այն միանշանակ չի տանում զարգացման

It's not developmentally appropriate,

and it's particularly bad for boys.

և հատկապես վատ ազդեցություն ունի տղաների համար:

Եվ այսպես, ի՞նչ պետք է անենք:

So what do we do?

Մենք պետք է ընդառաջ գնանք նրանց պահանջներին:

We need to meet them where they are.

We need to put ourselves into boy culture.

Մենք պետք է մեզ պատկերացնենք տղաների մշակույթում:

We need to change the mindset of acceptance in boys

Պետք է փոխենք մեր վերաբերմունքը

տարրական դասարաններում սովորող տղաների հանդեպ:

in elementary schools.

More specifically, we can do some very specific things.

Ավելի ստույգ, մենք պետք է որոշ հատուկ միջոցառումներ իրականացնենք:

We can design better games.

Մենք կարող ենք պատրաստել ավելի լավ խաղեր:

Most of the educational games that are out there today

Կրթական խաղերի մեծ մասը, որ այսօր գոյություն ունեն,

հասարակ բացիկներ են:

are really flashcards.

They're glorified drill and practice.

Այո, դրանք իրենց շատ լավ են դրսևորել և գովազդել:

They don't have the depth, the rich narrative

Բայց դրանք չունեն այն խորությունը, այն հարուստ բովանդակությունը,

that really engaging video games have,

որ ունեն վիդեո խաղերը և

որոնք այդքան սիրված են տղաների կողմից:

that the boys are really interested in.

Այսպիսով, մեզ անհրաժեշտ է մշակել ավելի լավ խաղեր:

So we need to design better games.

We need to talk to teachers and parents and school board members and politicians.

Մենք պետք է զրուցենք ուսուցիչների և ծնողների հետ,

ինչպես նաև դպրոցի ղեկավարության և քաղաքական գործիչների հետ:

We need to make sure that people see that we need more men in the classroom.

Մենք պետք է վստահ լինենք նրանում, որ մարդիկ տեսնում են, թե ինչքան հրատապ է տղամարդկանց ներկայությունը դասարաններում:

Մենք պետք է ուշադիր հետևենք զրոյական համբերության սկզբունքին:

We need to look carefully at our zero tolerance policies.

Արդյո՞ք այն իմաստ ունի:

Do they make sense?

Մենք պետք է մտածենք,

We need to think about how to uncompress this curriculum if we can,

թե ինչպես թեթևացնենք ուսումնական պլանը`

trying to bring boys back into a space that is comfortable for them.

փորձելով բերել տղաներին այն միջավայր,

որտեղ նրանք հարմարավետ կզգան:

All of those conversations need to be happening.

Այս ամենը լուծումներ են պահանջում:

There are some great examples out there of schools --

Կան մի քանի հրաշալի դպրոցների

օրինակներ.

the New York Times just talked about a school recently.

վերջերս Նյու Յորք Թայմզում գրել էին այդպիսի դպրոցի մասին:

A game designer from the New School

Նոր դպրոցի խաղեր մշակողը

put together a wonderful video gaming school.

մի հրաշալի վիդեո-խաղային դպրոց պատրաստեց:

But it only treats a few kids, and so this isn't very scalable.

Բայց այն ներառում էր մի քանի աշակերտի:

Եվ դրանով իսկ այդքան էլ լավ օրինակ չէ:

We have to change the culture and the feelings

Մենք պետք է փոխենք մշակույթը ու այն զգացողությունը,

that politicians and school board members and parents have

որ քաղաքական գործիչները, դպրոցի ղեկավարությունը և ծնողներն ունեն այն մասին,

թե ինչ ենք մենք ընդունում և ինչ չենք ընդունում

about the way we accept and what we accept in our schools today.

մեր դպրոցներում այսօր:

We need to find more money for game design.

Մենք պետք է հայթայթենք ավելի շատ դրամական միջոցներ խաղերի մշակման համար:

Because good games, really good games, cost money,

Քանի որ լավ խաղերը, իսկապես լավ խաղերը լավ արժեք ունեն,

և World of Warcraft-ն ունի իր բյուջեն:

and World of Warcraft has quite a budget.

Կրթական խաղերի մեծ մասը` չունի:

Most of the educational games do not.

Ինչի՞ց մենք սկսեցինք.

Where we started:

my colleagues Mike Petner, Shawn Vashaw, myself,

իմ գործընկերները` Մայք Փեթները, Շոն Վաշոուն և ես

we started by trying to look at the teachers' attitudes

սկսեցինք ուսուցիչների վերաբերմունքը պարզելուց`

and find out how do they really feel about gaming,

բացահայտելու, թե ինչպես են նրանք իրականում վերաբերվում խաղերին,

ինչ են ասում դրա մասին:

what do they say about it.

And we discovered that they talk about the kids in their school,

Այդպիսով, մենք հայտնաբերեցինք,

որ նրանք խոսում են իրենց դպրոցի երեխաների մասին,

ովքեր խոսում են խաղերի մասին

who talk about gaming, in pretty demeaning ways.

բավական նվաստացնող կերպով:

They say, "Oh, yeah. They're always talking about that stuff.

Նրանք ասում են. «Օ~, այո: Նրանք միշտ այդպիսի հիմար բաներ են ասում:

Խոսում են իրենց խաղերի փոքրիկ կերպարների մասին,

They're talking about their little action figures

իրենց փոքրիկ հաջողությունների և վաստակած միավորների մասին,

and their little achievements or merit badges,

or whatever it is that they get.

կամ այլ անիմաստ բաների մասին, որ իրենք հավաքում են:

And they're always talking about this stuff."

Եվ նրանք անընդհատ այսպիսի հիմարություններ են խոսում»:

And they say these things as if it's OK.

Եվ նրանք այնպես հանգիստ են արտահայտվում այս մասին:

But if it were your culture, think of how that might feel.

Բայց եթե այս ամենը ձեր առօրյան լինի,

պատկերացրեք, թե դուք ինչպես կընկալեիք այս ամենը:

It's very uncomfortable to be on the receiving end

Շատ տհաճ է այսպիսի արտահայտություններ լսել

of that kind of language.

քո սիրելի զբաղմունքի մասին:

Նրանք նյարդայինանաում են ամեն ինչից,

They're nervous about anything that has anything to do with violence

ինչ կապված է կոպտության հետ,

because of the zero tolerance policies.

և այս ամենը տեղի է ունենում անհանդուրժողականության պատճառով:

They are sure that parents and administrators

Նրանք վստահ են, որ ոչ ծնողները, և ոչ էլ ղեկավարները երբեք չեն ընդունի ոչինչ:

will never accept anything.

So we really need to think about looking at teacher attitudes

Եվ ահա այդ պատճառով մենք պետք է ուշադրություն դարձնենք ուսուցիչների վերաբերմունքին

and finding ways to change the attitudes,

և փորձենք փոփոխության ուղիներ գտնել,

so that teachers are much more open and accepting of boy cultures

որպեսզի ուսուցիչները շատ ավելի «բաց» լինեն

և ընդունեն տղաների առօրյա մշակույթը իրենց դասարաններում:

in their classrooms.

Because, ultimately, if we don't,

Քանի որ, հակառակ դեպքում, մենք կունենանք

then we're going to have boys who leave elementary school saying,

այնպիսի տղաներ, ովքեր տարրական դպրոցն ավարտելիս կասեն.

«Կարծում եմ դպրոցը միայն աղջիկների տեղ է,

"Well I guess that was just a place for girls, it wasn't for me.

այն ինձ համար չէ:

So I've got to do gaming, or I've got to do sports."

Ես, ավելի լավ է, վիդեո խաղեր խաղամ կամ սպորտով զբաղվեմ»:

If we change these things, if we pay attention to these things,

Եթե մենք փոխենք այս ամենը, եթե ուշադրություն դարձնենք դրանց

and we reengage boys in their learning,

և ներգրավենք տղաներին ուսումնական գործընթացում,

they will leave the elementary schools saying, "I'm smart."

տարրական դպրոցն ավարտելիս նրանք կասեն «Ես խելացի եմ»:

Շնորհակալություն

Thank you.

(Applause)

(Ծափահարություններ)