There's more to life than being happy | Emily Esfahani Smith | TED

Translator: Wajasit Losereewanich Reviewer: Sritala Dhanasarnsombut

I used to think

ฉันเคยคิดว่า

the whole purpose of life was pursuing happiness.

เราเกิดมา เพื่อที่จะหาความสุขในชีวิตเป็นหลัก

Everyone said the path to happiness was success,

ทุกคนบอกว่า ความสำเร็จนำมาซึ่งความสุข

so I searched for that ideal job,

ฉันจึงพยายามหางานดี ๆ ทำ

that perfect boyfriend, that beautiful apartment.

หาแฟนที่แสนน่ารัก หาอพาร์ทเมนต์ที่สวยหรู

But instead of ever feeling fulfilled,

แต่ถึงมีสิ่งเหล่านี้แล้ว ฉันก็ไม่ได้รู้สึกพึงพอใจเลย

I felt anxious and adrift.

ฉันกลับรู้สึกกังวล เคว้งคว้าง

And I wasn't alone; my friends -- they struggled with this, too.

และฉันไม่ได้รู้สึกแบบนี้คนเดียวด้วย เพื่อนหลายคนก็รู้สึกแย่พอกัน

Eventually, I decided to go to graduate school for positive psychology

ในที่สุด ฉันจึงตัดสินใจไปเรียนต่อโท ด้านจิตวิทยาเชิงบวก

to learn what truly makes people happy.

เพื่อจะได้รู้ว่า อะไรทำให้คนเรา มีความสุขจริง ๆ

But what I discovered there changed my life.

แต่ฉันได้พบ เป็นสิ่งที่เปลี่ยนชีวิตของฉันเอง

The data showed that chasing happiness can make people unhappy.

มีข้อมูลชี้ว่า การวิ่งไล่หาความสุข อาจทำให้เราเป็นทุกข์

And what really struck me was this:

เรื่องที่ทำฉันอึ้งมากก็คือ

the suicide rate has been rising around the world,

อัตราการฆ่าตัวตายเพิ่มสูงขึ้นทั่วโลก

and it recently reached a 30-year high in America.

ในอเมริกา ไม่นานมานี้ ตัวเลขขึ้นสูงสุดในรอบ 30 ปี

Even though life is getting objectively better

แม้ว่าความเป็นอยู่ของคนเราจะดีขึ้นจริง ๆ

by nearly every conceivable standard,

ถ้าดูจากตัวชี้วัดต่าง ๆ

more people feel hopeless,

แต่กลับมีคนที่รู้สึกสิ้นหวังมากขึ้น

depressed and alone.

ทั้งซึมเศร้าและอ้างว้าง

There's an emptiness gnawing away at people,

ความเปล่าเปลี่ยวกำลังกัดกินจิตใจผู้คน

and you don't have to be clinically depressed to feel it.

คุณก็รู้สึกได้ โดยไม่ต้องเป็นโรคซึมเศร้า

Sooner or later, I think we all wonder:

ถึงจุดหนึ่ง เราทุกคนจะสงสัยว่า

Is this all there is?

ชีวิตมีแค่นี้เองหรือ

And according to the research, what predicts this despair

งานวิจัยบอกว่า สิ่งที่ทำนายความรู้สึกสิ้นหวัง

is not a lack of happiness.

ไม่ใช่การขาดความสุข

It's a lack of something else,

แต่เป็นการขาดเรื่องอื่น

a lack of having meaning in life.

นั่นคือ ขาดความหมายในชีวิต

But that raised some questions for me.

ฉันเลยถามตัวเองว่า

Is there more to life than being happy?

มีอะไรที่สำคัญต่อชีวิต มากกว่าความสุขหรือ

And what's the difference between being happy

อะไรคือความแตกต่างระหว่างความสุข

and having meaning in life?

กับการมีความหมายในชีวิต

Many psychologists define happiness as a state of comfort and ease,

นักจิตวิทยาบอกว่า ความสุขคือ ความรู้สึกที่สบายผ่อนคลาย

feeling good in the moment.

เมื่อมีความสุข เราจะรู้สึกดี

Meaning, though, is deeper.

แต่ความหมายเป็นอะไรที่ลึกซึ้งกว่านั้น

The renowned psychologist Martin Seligman says

มาร์ติน เซลิกแมน นักจิตวิทยาชื่อดังบอกว่า

meaning comes from belonging to and serving something beyond yourself

ความหมายมาจากการเป็นส่วนหนึ่งของสิ่ง ที่ยิ่งใหญ่กว่าตัวเรา และรับใช้สิ่งนั้น

and from developing the best within you.

และยังมาจากการพัฒนาตัวเองให้เก่ง

Our culture is obsessed with happiness,

เราอยู่ในวัฒนธรรมที่หมกมุ่น กับการหาความสุข

but I came to see that seeking meaning is the more fulfilling path.

แต่ฉันรู้แล้วว่า การหาความหมาย เป็นหนทางที่น่าพึงพอใจมากกว่า

And the studies show that people who have meaning in life,

และผลจากการศึกษาพบว่า คนที่มีชีวิตที่มีความหมาย

they're more resilient,

เมื่อล้มแล้วจะลุกได้ง่ายกว่า

they do better in school and at work,

พวกเขาประสบความสำเร็จในการเรียน และการทำงานมากกว่า

and they even live longer.

และยังมีอายุยืนยาวกว่าด้วย

So this all made me wonder:

ฉันจึงสงสัยว่า

How can we each live more meaningfully?

แล้วเราจะมีชีวิต อย่างมีความหมายมากขึ้นได้อย่างไร

To find out, I spent five years interviewing hundreds of people

ฉันใช้เวลา 5 ปี เพื่อสัมภาษณ์ผู้คนหลายร้อยคน

and reading through thousands of pages of psychology,

อ่านหนังสือหลายพันหน้า ทั้งจิตวิทยา

neuroscience and philosophy.

ประสาทวิทยา และปรัชญา

Bringing it all together,

พอรวบรวมสิ่งเหล่านี้เพื่อหาข้อสรุป

I found that there are what I call four pillars of a meaningful life.

ฉันพบว่า มีสิ่งที่ฉันเรียกว่า 4 เสาหลักของชีวิตที่มีความหมาย

And we can each create lives of meaning

และเราทุกคนก็สามารถ สร้างชีวิตที่มีความหมายได้

by building some or all of these pillars in our lives.

โดยการสร้างเสาพวกนี้ขึ้นมาในชีวิต จะแค่บางเสา หรือทุกเสาก็ได้

The first pillar is belonging.

เสาต้นแรกคือ การเป็นส่วนหนึ่งของบางอย่าง

Belonging comes from being in relationships

การเป็นส่วนหนึ่งมาจาก สร้างความสัมพันธ์ระหว่างกัน

where you're valued for who you are intrinsically

ในแบบที่ทำให้เรารู้สึกมีค่า จากสิ่งที่เรามีอยู่ข้างในตัว

and where you value others as well.

และเห็นค่าของคนอื่นในแบบที่เขาเป็น

But some groups and relationships deliver a cheap form of belonging;

แต่บางกลุ่มบางความสัมพันธ์ก็ให้ ความเป็นส่วนหนึ่งแบบด้วยคุณภาพกับเรา

you're valued for what you believe,

คือ คุณจะมีค่ากับเขาเพราะคุณเชื่อตามเขา

for who you hate,

เกลียดอะไรเหมือนเขา

not for who you are.

ไม่ใช่จากสิ่งที่คุณเป็น

True belonging springs from love.

การเป็นส่วนหนึ่งที่แท้จริง ต้องมาจากความรัก

It lives in moments among individuals,

มันเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้น ระหว่างคนกับคนด้วยกัน

and it's a choice -- you can choose to cultivate belonging with others.

และเป็นสิ่งที่เราเลือกเองว่า จะเป็นส่วนหนึ่งกับอะไร

Here's an example.

ตัวอย่างอันหนึ่งคือ

Each morning, my friend Jonathan buys a newspaper

ฉันมีเพื่อนชื่อโจนาธาน ทุกเช้าเขาจะซื้อหนังสือพิมพ์

from the same street vendor in New York.

จากร้านเจ้าประจำริมถนนในนิวยอร์ค

They don't just conduct a transaction, though.

ระหว่างเขากับเจ้าของร้าน ไม่ใช่แค่ซื้อของขายของให้กัน

They take a moment to slow down, talk,

แต่พวกเขาทักทาย พูดคุยกัน

and treat each other like humans.

เหมือนเป็นเพื่อนกัน

But one time, Jonathan didn't have the right change,

เช้าวันหนึ่ง โจนาธานไม่มีแบงค์ย่อย

and the vendor said,

เจ้าของร้านบอกว่า

"Don't worry about it."

“ไม่เป็นไร เงินเล็กน้อย”

But Jonathan insisted on paying,

แต่โจนาธานยืนยันที่จะจ่าย

so he went to the store and bought something he didn't need

เขาจึงเดินไปที่ร้านขายของ ซื้ออะไรบางอย่างที่ไม่จำเป้น

to make change.

เพื่อให้ได้เศษเหรียญมาจ่าย

But when he gave the money to the vendor,

แต่พอเขายื่นเงินให้กับเจ้าของร้าน

the vendor drew back.

เจ้าของร้านผงะถอยหลัง

He was hurt.

เพราะเขารู้สึกเสียใจ

He was trying to do something kind,

เขาพยายามแสดงน้ำใจ

but Jonathan had rejected him.

แต่โจนาธานกลับปฏิเสธน้ำใจเขา

I think we all reject people in small ways like this without realizing it.

ฉันคิดว่า เราทุกคนปฏิเสธคนอื่น ในเรื่องเล็กน้อยอย่างนี้โดยไม่รู้ตัว

I do.

ฉันเองก็ทำ

I'll walk by someone I know and barely acknowledge them.

บางครั้งเดินผ่านคนที่รู้จัก แต่แกล้งทำเป็นไม่เห็น

I'll check my phone when someone's talking to me.

หรือเล่นโทรศัพท์ ขณะที่ใครกำลังคุยกับฉันอยู่

These acts devalue others.

การทำแบบนี้เท่ากับไม่เห็นค่าของคนอื่น

They make them feel invisible and unworthy.

ทำให้พวกเขารู้สึกไร้ตัวตน ไร้ค่า

But when you lead with love, you create a bond

แต่ถ้าคุณทำอะไรด้วยความรัก ก็จะสร้างความสัมพันธ์

that lifts each of you up.

ที่ทำให้ทั้งสองคนรู้สึกดีขึ้น

For many people, belonging is the most essential source of meaning,

สำหรับใครหลายคน การเป็นส่วนหนึ่ง เป็นที่มาของความหมายในชีวิต

those bonds to family and friends.

เช่น กับครอบครัว กับเพื่อนฝูง

For others, the key to meaning is the second pillar: purpose.

แต่สำหรับบางคน ความหมายที่สำคัญของชีวิต อยู่ที่เสาต้นที่สอง นั่นคือ จุดมุ่งหมาย

Now, finding your purpose is not the same thing

การค้นหาจุดมุ่งหมายนี้ไม่เหมือนกับ

as finding that job that makes you happy.

การหางานที่จะทำให้คุณมีความสุข

Purpose is less about what you want than about what you give.

จุดประสงค์เป็นเรื่องที่คุณเป็นฝ่ายให้ มากกว่าเป็นฝ่ายรับ

A hospital custodian told me her purpose is healing sick people.

เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลคนหนึ่งบอกฉันว่า จุดประสงค์ของเธอคือ เยียวยาคนป่วย

Many parents tell me,

พ่อแม่หลายคนบอกว่า

"My purpose is raising my children."

“จุดประสงค์ของฉันคือ เลี้ยงดูลูก ๆ จนโต“

The key to purpose is using your strengths to serve others.

หัวใจสำคัญของจุดมุ่งหมายคือ ใช้จุดแข็งของคุณเพื่อช่วยเหลือผู้อื่น

Of course, for many of us, that happens through work.

สำหรับพวกเราหลายคน นั่นย่อมหมายถึงการทำงาน

That's how we contribute and feel needed.

มันเป็นวิธีทำตัวให้เป็นประโยชน์ และรู้สึกมีคนต้องการเรา

But that also means that issues like disengagement at work,

แต่นั่นก็ยังแปลได้ว่า ปัญหาต่าง ๆ อย่างเช่นการไม่สนใจทำงาน

unemployment,

ตกงาน

low labor force participation --

ขาดการมีส่วนร่วมในงาน

these aren't just economic problems, they're existential ones, too.

สิ่งเหล่านี้ไม่ได้เป็นเพียงปัญหาทางเศรษฐกิจ แต่เป็นปัญหาของการดำรงชีวิตด้วย

Without something worthwhile to do,

ถ้าไม่ได้ทำสิ่งที่มีคุณค่า

people flounder.

เราจะรู้สึกลำบากใจ

Of course, you don't have to find purpose at work,

จริงอยู่ ที่คุณไม่ต้องหาจุดประสงค์ จากการทำงานก็ได้

but purpose gives you something to live for,

แต่ถ้าคุณมีจุดประสงค์ คุณก็จะรู้ว่าจะอยู่เพื่ออะไร

some "why" that drives you forward.

คุณจะมีพลังที่จะก้าวไปข้างหน้า

The third pillar of meaning is also about stepping beyond yourself,

เสาต้นที่สามของความหมาย ยังเป็นเรื่องการก้าวข้ามความเป็นตัวเองด้วย

but in a completely different way:

แต่ในแง่มุมที่ต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง

transcendence.

เรียกว่า การสลายตัวตน

Transcendent states are those rare moments

มันคือสภาวะที่เกิดขึ้นไม่บ่อยนัก

when you're lifted above the hustle and bustle of daily life,

เมื่อคุณรู้สึกตัวลอย อยู่เหนือภาระความวุ่นวายจากชีวิตประจำวัน

your sense of self fades away,

ความรู้สึกที่มีต่ออัตตาหายไป

and you feel connected to a higher reality.

และคุณสัมผัสได้ถึง ความจริงที่ยิ่งใหญ่ที่สูงกว่า

For one person I talked to, transcendence came from seeing art.

คนหนึ่งที่ฉันคุยด้วยบอกว่า เขารู้สึกถึงการสลายตัวตนเมื่อมองงานศิลปะ

For another person, it was at church.

อีกคนบอกว่า เป็นตอนที่อยู่ในโบสถ์

For me, I'm a writer, and it happens through writing.

ส่วนฉัน ซึ่งเป็นนักเขียน จะเกิดขึ้นเวลาเขียนหนังสือ

Sometimes I get so in the zone that I lose all sense of time and place.

บางครั้ง ฉันลืมตัวไปเลย ว่ากี่โมงแล้ว หรืออยู่ที่ไหน

These transcendent experiences can change you.

ประสบการณ์สลายตัวตนเหล่านี้ อาจเปลี่ยนแปลงคุณได้

One study had students look up at 200-feet-tall eucalyptus trees

การศึกษาหนึ่งมอบหมายให้นักศึกษา มองขึ้นไปบนยอดต้นยูคาลิปตัสที่สูงถึง 200 ฟุต

for one minute.

นานหนึ่งนาที

But afterwards they felt less self-centered,

หลังจากนั้น พวกเขารู้สึกว่าพวกเขาถือตัวน้อยลง

and they even behaved more generously

และมีน้ำใจกับคนอื่นมากขึ้น

when given the chance to help someone.

เมื่อมีโอกาสที่จะได้ช่วยเหลือผู้อื่น

Belonging, purpose, transcendence.

เราได้พูดถึงการเป็นส่วนหนึ่ง จุดประสงค์ และการสลายตัวตนแล้ว

Now, the fourth pillar of meaning, I've found,

มาถึงเสาที่ให้ความหมายต้นที่สี่

tends to surprise people.

ฉันพบว่า มันมักทำให้คนแปลกใจ

The fourth pillar is storytelling,

เสาต้นที่สี่คือ การเล่าเรื่อง

the story you tell yourself about yourself.

คือเล่าเรื่องเกี่ยวกับตัวเราเอง ที่เราเล่าให้ตัวเองฟัง

Creating a narrative from the events of your life brings clarity.

การร้อยเรียงเรื่องเล่าจากเหตุการณ์ต่าง ๆ ในชีวิตทำให้เกิดความชัดเจน

It helps you understand how you became you.

มันช่วยให้คุณเข้าใจว่า คุณเป็นคุณแบบนี้ได้อย่างไร

But we don't always realize that we're the authors of our stories

แต่เราไม่ค่อยได้ตระหนักว่า เราเป็นผู้เขียนเรื่องของตัวเอง

and can change the way we're telling them.

และเราสามารถเปลี่ยนวิธีการเล่าเรื่องได้

Your life isn't just a list of events.

ชีวิตของคุณไม่ใช่แค่เหตุการณ์ ที่เรียงต่อกันเท่านั้น

You can edit, interpret and retell your story,

แต่คุณสามารถปรับเปลี่ยนแก้ไข แปลความหมาย แล้วเล่าเรื่องใหม่ได้

even as you're constrained by the facts.

ถึงแม้ว่าความจริงจะไม่ได้เปลี่ยนไปก็ตาม

I met a young man named Emeka, who'd been paralyzed playing football.

ฉันเจอชายหนุ่มที่ชื่อ เอมิก้า ที่เป็นอัมพาตจากการเล่นฟุตบอล

After his injury, Emeka told himself,

หลังจากบาดเจ็บ เอมิกาบอกตัวเองว่า

"My life was great playing football,

“ฉันเคยเป็นนักฟุตบอลที่เก่ง

but now look at me."

แต่ดูสภาพฉันตอนนี้สิ”

People who tell stories like this --

คนที่เล่าเรื่องทำนองนี้ว่า

"My life was good. Now it's bad." --

“ฉันเคยมีชีวิตที่ดี แต่เดี๋ยวนี้แย่มาก”

tend to be more anxious and depressed.

มักจะหดหู่และซึมเศร้ามากขึ้น

And that was Emeka for a while.

เอมิก้าเคยเป็นแบบนั้นอยู่ช่วงหนึ่ง

But with time, he started to weave a different story.

แต่เมื่อเวลาผ่านไป เขาค่อย ๆ เปลี่ยนวิธีการเล่าเรื่องของตนเอง

His new story was,

เรื่องราวใหม่ของเขาก็คือ

"Before my injury, my life was purposeless.

"ก่อนที่จะเป็นอัมพาต ฉันไม่มีจุดมุ่งหมายอะไรในชีวิต

I partied a lot and was a pretty selfish guy.

มีแต่เรื่องสังสรรค์บันเทิง นึกถึงแต่เรื่องของตัวเอง

But my injury made me realize I could be a better man."

แต่การเป็นอัมพาตทำให้ฉันรู้ว่า ฉันเป็นคนที่ดีกว่าเดิมได้"

That edit to his story changed Emeka's life.

การปรับเรื่องเล่าใหม่นี้ ได้เปลี่ยนชีวิตของเอมิก้า

After telling the new story to himself,

หลังจากเขาเรียบเรียงเรื่องของตัวเองใหม่

Emeka started mentoring kids,

เขาก็เริ่มให้คำแนะนำกับเด็ก ๆ

and he discovered what his purpose was:

และเขาก็ได้ค้นพบว่าจุดมุ่งหมายใหม่ก็คือ

serving others.

การช่วยเหลือผู้อื่น

The psychologist Dan McAdams calls this a "redemptive story,"

นักจิตวิทยา แดน อดัมส์ เรียกสิ่งนี้ว่า “เรื่องเล่าฟื้นฟูจิตใจ”

where the bad is redeemed by the good.

คือ การเปลี่ยนเรื่องแย่ให้เป็นเรื่องดี

People leading meaningful lives, he's found,

เขาพบว่า คนที่ใช้ชีวิตที่มีความหมาย

tend to tell stories about their lives

มักเล่าเรื่องราวในชีวิตตัวเอง

defined by redemption, growth and love.

ที่เต็มไปด้วยการฟื้นฟูจิตใจ การเติบโต และความรัก

But what makes people change their stories?

แต่อะไรล่ะ ที่ทำให้คนเรา เปลี่ยนเรื่องเล่าของตัวเองได้

Some people get help from a therapist,

บางคนมีนักจิตบำบัดคอยให้คำแนะนำ

but you can do it on your own, too,

แต่คุณสามารถทำได้ด้วยตัวคุณเอง

just by reflecting on your life thoughtfully,

เพียงแค่ทบทวนชีวิตของคุณอย่างถี่ถ้วน

how your defining experiences shaped you,

มีประสบการณ์สำคัญอะไรบ้างหล่อหลอมตัวคุณ

what you lost, what you gained.

คุณสูญเสียอะไรไป คุณได้อะไรมา

That's what Emeka did.

เอมิก้าทำเช่นนั้น

You won't change your story overnight;

คุณเปลี่ยนเรื่องเล่าคุณไม่ได้แค่เพียงชั่วคืน

it could take years and be painful.

มันอาจใช้เวลาหลายปีและอาจจะเจ็บปวด

After all, we've all suffered, and we all struggle.

ถ้าจะว่าไป เราทุกคนก็มีทุกข์ มีเรื่องให้ต้องกลุ้มใจ

But embracing those painful memories can lead to new insights and wisdom,

แต่การโอบรับความทรงจำที่เจ็บปวดเหล่านี้ จะทำให้เราเกิดความรู้ใหม่และเกิดปัญญา

to finding that good that sustains you.

ได้เจอสิ่งดี ๆ ที่คอยค้ำจุนตัวคุณ

Belonging, purpose, transcendence, storytelling:

การเป็นส่วนหนึ่ง การมีจุดมุ่งหมาย การสลายตัวตน และการเล่าเรื่อง

those are the four pillars of meaning.

เป็นสี่เสาที่สร้างความหมาย

When I was younger,

ตอนที่ฉันยังเด็ก

I was lucky enough to be surrounded by all of the pillars.

ฉันโชคดี ที่ชีวิตแวดล้อมไปด้วย เสาเหล่านี้ทั้งหมด

My parents ran a Sufi meetinghouse from our home in Montreal.

พ่อแม่ของฉันใช้บ้านในเมืองมอนทรีล เป็นที่พบปะของชาวซูฟี

Sufism is a spiritual practice associated with the whirling dervishes

นิกายซูฟีคือ คือแนวทางการปฏิบัติตามความเชื่อ ที่มีความเกี่ยวข้องกับนักบวชลัทธิลมวน

and the poet Rumi.

และกวีที่ชื่อรูมี

Twice a week, Sufis would come to our home

ชาวซูฟีจะมาที่บ้านเราสัปดาห์ละสองครั้ง

to meditate, drink Persian tea, and share stories.

นั่งสมาธิ ดื่มชาเปอร์เซีย และพูดคุยเล่าเรื่องกัน

Their practice also involved serving all of creation

ชาวซูฟียังสอนให้เรารับใช้ทุกสรรพสิ่ง

through small acts of love,

ด้วยการกระทำด้วยความรัก

which meant being kind even when people wronged you.

ซึ่งหมายถึง การมีเมตตา แม้แต่กันคนที่ทำผิดกับเรา

But it gave them a purpose: to rein in the ego.

จุดประสงค์ก็คือเพื่อให้เราเป็นผู้ครองใจตน

Eventually, I left home for college

ต่อมา ฉันย้ายออกจากบ้าน เพื่อไปเรียนที่มหาวิทยาลัย

and without the daily grounding of Sufism in my life,

ชีวิตประจำวันที่ห่างหายจากการวิถีแบบซูฟี

I felt unmoored.

ทำให้ฉันรู้สึกเคว้งคว้าง

And I started searching for those things that make life worth living.

ฉันจึงเริ่มค้นหาสิ่งต่าง ๆ ที่จะทำให้การใช้ชีวิตมีคุณค่า

That's what set me on this journey.

นั่นคือจุดเริ่มต้นของการเดินทางนี้

Looking back, I now realize

นึกย้อนกลับไป ฉันตระหนักได้ว่า

that the Sufi house had a real culture of meaning.

บ้านที่เป็นที่พบปะของนิกายซูฟีนั้น เป็นแหล่งวัฒนธรรมแห่งความหมาย

The pillars were part of the architecture,

เสาต่าง ๆ นั้นเป็นส่วนสำคัญของโครงสร้างบ้าน

and the presence of the pillars helped us all live more deeply.

และการมีเสาอยู่นี้ ช่วยให้เราใช้ชีวิตได้ลึกซึ้งมากขึ้น

Of course, the same principle applies

แน่นอนค่ะว่า หลักการเดียวกันนี้

in other strong communities as well --

ใช้ได้กับคนกลุ่มสังคมอื่น ที่มีความเหนียวแน่นได้เช่นเดียวกัน

good ones and bad ones.

ไม่ว่าจะดีหรือไม่ดี

Gangs, cults:

กลุ่มอันธพาล หรือลัทธิต่าง ๆ

these are cultures of meaning that use the pillars

กลุ่มเหล่านี้มีวัฒนธรรมแห่งความหมาย ที่ใช้เสาเหล่านี้

and give people something to live and die for.

และสิ่งยึดเหนี่ยวที่คนในกลุ่มรู้สึกว่า จะอยู่และหรือตายเพื่อสิ่งใด

But that's exactly why we as a society

นั่นเป็นสาเหตุที่แท้จริงว่าในฐานะสังคม

must offer better alternatives.

เราต้องให้ทางเลือกที่ดีกว่านี้

We need to build these pillars within our families and our institutions

เราต้องสร้างเสาเหล่านี้ ภายในครอบครัวและสถาบันต่าง ๆ

to help people become their best selves.

เพื่อช่วยให้คนเป็นคนเต็มศักยภาพของตน

But living a meaningful life takes work.

แต่การใช้ชีวิตอย่างมีความหมาย ต้องใช้ความพยายาม

It's an ongoing process.

และมันเป็นกระบวนการต่อเรื่อง

As each day goes by, we're constantly creating our lives,

เราสร้างสรรค์ชีวิตของเรา ในแต่ละวันที่ล่วงเลยผ่านไป

adding to our story.

เติมแต่งเรื่องราวของเรา

And sometimes we can get off track.

และบางครั้ง เราก็อาจออกนอกลู่นอกทางได้

Whenever that happens to me,

เมื่อใดก็ตามที่ฉันเริ่มเป็นแบบนั้น

I remember a powerful experience I had with my father.

ฉันจะนึกถึงประสบการณ์ที่ทรงค่าครั้งหนึ่ง ที่ฉันมีร่วมกับพ่อ

Several months after I graduated from college,

หลังจากที่ฉันรับปริญญาสองสามเดือน

my dad had a massive heart attack that should have killed him.

คุณพ่อของฉันหัวใจวายรุนแรง จนเกือบเอาชีวิตไม่รอด

He survived, and when I asked him what was going through his mind

เมื่อฉันถามพ่อว่า ณ วินาทีชีวิตนั้น พ่อคิดอะไร

as he faced death,

เมื่อพ่อกำลังเผชิญกับพญามจุราช

he said all he could think about was needing to live

พ่อตอบว่า พ่อคิดอยู่อย่างเดียวว่าต้องไม่ตาย

so he could be there for my brother and me,

เพื่อที่จะได้อยู่กับฉันและน้องชาย

and this gave him the will to fight for life.

และนี่เอง ที่ทำให้เขามีพลังใจที่จะสู้

When he went under anesthesia for emergency surgery,

ตอนที่พ่อได้รับยาสลบเพื่อการผ่าตัดฉุกเฉิน

instead of counting backwards from 10,

แทนที่จะนับถอยหลังก่อนจะหลับไปนั้น

he repeated our names like a mantra.

พ่อเอ่ยชื่อพวกเราซ้ำ ๆ แทนการสวดมนต์

He wanted our names to be the last words he spoke on earth

พ่ออยากให้ชื่อของพวกเรา เป็นคำสุดท้ายที่ออกจากปาก

if he died.

หากเขาต้องจากโลกนี้ไป

My dad is a carpenter and a Sufi.

พ่อของฉันเป็นช่างไม้และเป็นชาวซูฟี

It's a humble life,

ท่านใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย

but a good life.

แต่เป็นชีวิตที่ดี

Lying there facing death, he had a reason to live:

ขณะที่ล้มป่วยและเผชิญหน้ากับความตายนั้น เขามีเหตุผลที่จะมีชีวิตอยู่

love.

นั่นคือ ความรัก

His sense of belonging within his family,

เขารู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว

his purpose as a dad,

จุดประสงค์ของความเป็นพ่อ

his transcendent meditation, repeating our names --

เขาทำทำสมาธิเพื่อสลายตัวตน ด้วยการเอ่ยชื่อของพวกเราซ้ำ ๆ

these, he says, are the reasons why he survived.

พ่อบอกว่า สิ่งเหล่านี้แหละ ที่ทำให้ท่านรอดชีวิต

That's the story he tells himself.

นั่นเป็นเรื่องเล่าที่พ่อบอกกับตัวเอง

That's the power of meaning.

นั่นคือพลังแห่งความหมาย

Happiness comes and goes.

ความสุขนั้นไม่ได้ยั่งยืนจีรัง

But when life is really good

แต่ไม่ว่าจะชีวิตของคุณจะสุดแสนดี

and when things are really bad,

หรือแสนจะเลวร้าย

having meaning gives you something to hold on to.

การมีความหมายในชีวิต จะช่วยให้คุณยืนหยัดอยู่ได้

Thank you.

ขอบคุณคะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)