Kakenya Ntaiya: A girl who demanded school | TED

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Pattaramas Jantasin Reviewer: Yada Sattarujawong

There's a group of people in Kenya.

มีคนกลุ่มหนึ่ง ในประเทศเคนยา

People cross oceans to go see them.

ผู้คนข้ามมหาสมุทรเพื่อไปเจอพวกเขา

These people are tall.

คนเหล่านี้ตัวสูง

They jump high. They wear red.

พวกเขากระโดดสูง พวกเขาใส่ชุดสีแดง

And they kill lions.

และพวกเขาฆ่าสิงโต

You might be wondering, who are these people?

คุณอาจจะสงสัย คนเหล่านี้คือใครกัน

These are the Maasais.

พวกเขาคือ ชนเผ่ามาไซ

And you know what's cool? I'm actually one of them.

และคุณรู้ไหมอะไรที่เจ๋งกว่านั้น จริงๆแล้ว ฉันคือหนึ่งในพวกเขา

The Maasais, the boys are brought up to be warriors.

ชนเผ่ามาไซ เด็กผู้ชายถูกเลี้ยงให้โตขึ้นเป็นนักรบ

The girls are brought up to be mothers.

เด็กผู้หญิงจะถูกเลี้ยงให้โตขึ้นมาเป็นแม่

When I was five years old,

ตอนที่ฉันอายุห้าขวบ

I found out that I was engaged

ฉันพบว่า ฉันมีคู่หมั้น

to be married as soon as I reached puberty.

แล้วจะได้แต่งงานในทันที่ที่ฉันโตเป็นสาว

My mother, my grandmother, my aunties,

แม่ของฉัน ยายของฉัน พวกป้าๆของฉัน

they constantly reminded me that

พวกเขาคอยเตือนฉันอยู่เสมอ ว่า

your husband just passed by.

สามีของเธอพึ่งเดินผ่านไปนะ

(Laughter) Cool, yeah?

(หัวเราะ) มันสุดยอด ใช่ไหมล่ะ

And everything I had to do from that moment

และทุกสิ่งที่ฉันต้องทำหลังจากตอนนั้น

was to prepare me to be a perfect woman at age 12.

ก็คือ การเตรียมตัว ที่จะเป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบในวัย 12 ปี

My day started at 5 in the morning,

แต่ละวันของฉันเริ่มต้นตอน ตี 5

milking the cows, sweeping the house,

รีดนมวัว กวาดบ้าน

cooking for my siblings, collecting water, firewood.

ทำอาหารสำหรับพี่น้อง ไปเอาน้ำ เก็บฟืน

I did everything that I needed to do

ฉันทำทุกอย่างที่ฉันต้องทำ

to become a perfect wife.

เพื่อที่จะกลายเป็นภรรยาที่สมบูรณ์แบบ

I went to school not because the Maasais'

ฉันไปโรงเรียน ไม่ใช่เพราะ

women or girls were going to school.

พวกผู้หญิงหรือเด็กหญิงมาไซไปโรงเรียนกัน

It's because my mother was denied an education,

แต่เป็นเพราะ แม่ของฉันไม่ได้รับการศึกษา

and she constantly reminded me and my siblings that

และเธอเตือนฉันและพวกพี่น้องอยู่เสมอว่า

she never wanted us to live the life she was living.

เธอไม่เคยอยากให้พวกเราใช้ชีวิต แบบที่เธอเป็นอยู่

Why did she say that?

ทำไมเธอถึงพูดอย่างนั้น

My father worked as a policeman in the city.

พ่อของฉันทำงานเป็นตำรวจ ในเมือง

He came home once a year.

เขากลับบ้าน ปีละครึ่ง

We didn't see him for sometimes even two years.

พวกเราไม่ได้เจอเขาเลย บางทีก็สองปี

And whenever he came home, it was a different case.

และเมื่อไหร่ก็ตามที่เขามาบ้าน เหตุการณ์จะต่างออกไป

My mother worked hard in the farm

แม่ฉันทำงานหนักในฟาร์ม

to grow crops so that we can eat.

เพื่อปลูกพืชผัก ให้พวกเรากิน

She reared the cows and the goats

เธอเลี้ยงวัวและแพะ

so that she can care for us.

ดังนั้นเธอสามารถดูแลพวกเราได้

But when my father came, he would sell the cows,

แต่เวลาที่พ่อของฉันกลับมา เขาจะขายวัว

he would sell the products we had,

เขาขายของต่างๆที่เรามี

and he went and drank with his friends in the bars.

แล้วเขาก็ไป ดื่มเหล้าเมากับเพื่อนอยู่ที่บาร์

Because my mother was a woman,

เพราะว่า แม่ของฉันเป็นผู้หญิง

she was not allowed to own any property,

เธอจึงไม่ได้รับอนุญาตให้เป็นเจ้าของทรัพย์สินใดๆ

and by default, everything in my family anyway

และด้วยความเพิกเฉย ทุกอย่างในบ้านของฉัน

belongs to my father, so he had the right.

เป็นของพ่อ ดังนั้นเขาจึงมีสิทธิ์

And if my mother ever questioned him,

และถ้าแม่ของฉันตั้งคำถามเขา

he beat her, abused her, and really it was difficult.

เขาตีเธอ ทำร้ายเธอ และนั่นเป็นช่วงที่ยากลำบากจริงๆ

When I went to school, I had a dream.

ตอนที่ฉันไปโรงเรียน ฉันมีความฝัน

I wanted to become a teacher.

ฉันอยากจะเป็นครู

Teachers looked nice.

พวกครูนั้นดูดี

They wear nice dresses, high-heeled shoes.

พวกเขาใส่ชุดสวยๆ รองเท้าส้นสูง

I found out later that they are uncomfortable, but I admired it.

ฉันค้นพบทีหลังว่า พวกมันใส่ไม่สบายหรอก แต่ฉันก็ชอบ

(Laughter)

(หัวเราะ)

But most of all, the teacher was just writing on the board --

แต่ ส่วนใหญ่แล้ว ครูก็แค่เขียนบนกระดาน

not hard work, that's what I thought,

ไม่ได้ทำงานหนัก นั่นเป็นสิ่งที่ฉันคิด

compared to what I was doing in the farm.

เมื่อเทียบกับ สิ่งที่ฉันทำในฟาร์ม

So I wanted to become a teacher.

ดังนั้น ฉันเลยอยากจะเป็นครู

I worked hard in school, but when I was in eighth grade,

ฉันตั้งใจเรียนในโรงเรียน แต่ตอนที่ฉันอยู่เกรดแปด

it was a determining factor.

มันมีปัจจัยสำคัญอย่างหนึ่ง

In our tradition, there is a ceremony

ในประเพณีของเรา จะมีพิธีกรรมหนึ่ง

that girls have to undergo to become women,

ที่เด็กผู้หญิงต้องผ่าน เพื่อที่จะกลายเป็นผู้หญิงเต็มตัว

and it's a rite of passage to womanhood.

และนั่นคือ พิธีของวงจรชีวิตสู่ความเป็นผู้หญิง

And then I was just finishing my eighth grade,

หลังจากฉันเรียนจบเกรดแปด

and that was a transition for me to go to high school.

นั่นเป็นจุดเปลี่ยนสำหรับการไปโรงเรียนของฉัน

This was the crossroad.

มันเป็นทางแยก

Once I go through this tradition, I was going to become a wife.

เมื่อฉันได้ผ่านพิธีกรรมนี้แล้ว ฉันจะต้องกลายมาเป็นภรรยา

Well, my dream of becoming a teacher will not come to pass.

ความฝันของการเป็นครูของฉันจะไม่มีวันมาถึง

So I talked -- I had to come up with a plan

ดังนั้นฉันไปคุย -- ฉันต้องคิดแผนขึ้นมา

to figure these things out.

เพื่อที่จะทำให้สิ่งนี้เป็นไปได้

I talked to my father. I did something that most girls have never done.

ฉันคุยกับพ่อของฉัน ฉันได้ทำในสิ่งที่เด็กผู้หญิงส่วนใหญ่ไม่เคยทำ

I told my father, "I will only go through this ceremony

ฉันบอกพ่อว่า "ฉันจะเข้าร่วมพิธีกรรมนี้

if you let me go back to school."

ถ้าพ่อยอมให้ฉันกลับไปเรียน"

The reason why, if I ran away,

เหตุผลคือ ถ้าฉันหนีไป

my father will have a stigma, people will be calling him

พ่อของฉันต้องพบกับความอัปยศ ผู้คนจะพากันเรียกเขาว่า

the father of that girl who didn't go through the ceremony.

พ่อของเด็กคนนั้น คนที่ไม่ได้ผ่านพิธีกรรม

It was a shameful thing for him to carry the rest of his life.

มันเป็นเรื่องน่าอับอายที่จะต้องแบกรับไปตลอดชีวิต สำหรับเขา

So he figured out. "Well," he said, "okay,

ดังนั้นเขาคิดแล้วก็บอกว่า "อืม" เขาบอกว่า "ตกลง

you'll go to school after the ceremony."

ถ้าลูกจะไปโรงเรียนหลังจากพิธีกรรมนั้น"

I did. The ceremony happened.

แล้ว พิธีกรรมนั้นได้เกิดขึ้น

It's a whole week long of excitement.

มันเป็นหนึ่งสับดาห์ของความตื่นเต้นที่แสนยาวนาน

It's a ceremony. People are enjoying it.

มันคืองานรื่นเริง ผู้คนสนุกสนานไปกับมัน

And the day before the actual ceremony happens,

และวันก่อนหน้าที่จะมีงาน

we were dancing, having excitement,

พวกเราเต้นกัน รู้สึกตื่นเต้น

and through all the night we did not sleep.

และพวกเราไม่ได้นอนเลย ตลอดทั้งคืน

The actual day came, and we walked out of the house

วันจริงก็มาถึง พวกเราเดินออกจากบ้าน

that we were dancing in. Yes, we danced and danced.

ที่พวกเราเต้นกัน ใช่แล้ว พวกเราเต้น และเต้น

We walked out to the courtyard, and there were a bunch of people waiting.

พวกเราเดินออกไปที่ลานบ้าน ที่นั่น มีผู้คนมากมายกำลังรออยู่

They were all in a circle.

พวกเขาจัดแถวเป็นวงกลม

And as we danced and danced,

และขณะที่พวกเราเต้นและเต้นนั้น

and we approached this circle of women,

พวกเราไปถึงวงกลมของผู้หญิง

men, women, children, everybody was there.

ผู้ชาย ผู้หญิง เด็ก ทุกๆคนอยู่ที่นั่น

There was a woman sitting in the middle of it,

มีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งกลางวง

and this woman was waiting to hold us.

และผู้หญิงคนนี้กำลังรอพวกเราอยู่

I was the first. There were my sisters and a couple of other girls,

ฉันเป็นคนแรก มีพี่น้องของฉันและเด็กผู้หญิงอีกสองคน

and as I approached her,

และตอนที่ฉันไปถึงเธอ

she looked at me, and I sat down.

เธอมองหน้าฉัน ฉันนั่งลง

And I sat down, and I opened my legs.

ฉันนั่งลง และฉันกางขาออก

As I opened my leg, another woman came,

ตอนที่ฉันกางขาออก มีผู้หญิงอีกคนหนึ่งเดินเข้ามา

and this woman was carrying a knife.

และผู้หญิงคนนี้ก็ถือมีดด้วย

And as she carried the knife, she walked toward me

ในขณะที่เธอถือมีด เธอก็เดินตรงมาหาฉัน

and she held the clitoris, and she cut it off.

เธอจับคลิตอริส และเธอก็ตัดมันออก

As you can imagine, I bled. I bled.

เหมือนอย่างที่คุณคิด ฉันเลือดออก เลือดออก

After bleeding for a while, I fainted thereafter.

หลังจากเลือดไหลสักพัก ฉันก็สลบไป

It's something that so many girls --

มันเป็นอะไรที่ เด็กผู้หญิงมากมาย --

I'm lucky, I never died -- but many die.

ฉันโชคดี ฉันไม่ตาย-- แต่หลายคนต้องตาย

It's practiced, it's no anesthesia, it's a rusty old knife,

มันเกิดขึ้นจริง ไม่มียาสลบ มีแต่มีดเก่าๆที่เป็นสนิมเล่มหนึ่ง

and it was difficult.

และมันก็โหดร้าย

I was lucky because one, also, my mom did something

ฉันโชคดี เพราะ หนึ่ง แม่ของฉันก็ได้ทำบางสิ่ง

that most women don't do.

ที่ผู้หญิงส่วนใหญ่ไม่ทำกัน

Three days later, after everybody has left the home,

สามวันหลังจากนั้น หลังจากทุกคนออกไปจากบ้าน

my mom went and brought a nurse.

แม่ฉันมาหา พร้อมพยาบาลคนหนึ่ง

We were taken care of.

พวกเราได้รับการดูแล

Three weeks later, I was healed, and I was back in high school.

สามอาทิตย์ถัดมา ฉันหายดีแล้ว และฉันก็กลับไปเรียนมัธยมปลาย

I was so determined to be a teacher now

ตอนนั้น ฉันตั้งใจมากๆที่จะเป็นครูให้ได้

so that I could make a difference in my family.

เพื่อที่ฉันจะสามารถสร้างความแตกต่างในครอบครัวได้

Well, while I was in high school, something happened.

อืม ขณะที่ฉันอยู่ชั้นมัธยมปลาย มีบางอย่างเกิดขึ้น

I met a young gentleman from our village

ฉันพบกับ สุภาพบุรุษหนุ่มคนหนึ่ง จากหมู่บ้านเรา

who had been to the University of Oregon.

คนที่เคยไปที่มหาวิทยาลัยโอเรกอน

This man was wearing a white t-shirt, jeans, camera,

ชายคนนี้ใส่เสื้อยืดสีขาว กางเกงยืน ถือกล้อง

white sneakers -- and I'm talking about white sneakers.

รองเท้ากีฬาสีขาว -- ฉันกำลังพูดถึงรองเท้ากีฬาสีขาว

There is something about clothes, I think, and shoes.

มันมีบางอย่างเดี่ยวกับเสื้อผ้าและรองเท้า ฉันคิด

They were sneakers, and this is in a village

มันคือ รองเท้ากีฬา และที่นี่คือ หมู่บ้านหนึ่ง

that doesn't even have paved roads. It was quite attractive.

ซึ่งไม่มีแม้แต่ถนนลาดยาง มันน่าสนใจมาก

I told him, "Well, I want to go to where you are,"

ฉันบอกเขาว่า "อืม ฉันอยากจะไปที่ที่คุณอยู่"

because this man looked very happy, and I admired that.

เพราะว่า ชายคนนี้ดูมีความสุขมากๆ และฉันชื่นชมตรงนั้น

And he told me, "Well,

และเขาบอกฉันว่า "อืม

what do you mean, you want to go?

มันหมายความว่าอย่างไร เธออยากจะไปเหรอ

Don't you have a husband waiting for you?"

เธอไม่มีสามีที่รอเธออยู่หรอ"

And I told him, "Don't worry about that part.

ฉันบอกเขา "ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก

Just tell me how to get there."

แค่บอกฉันมาก็พอว่าจะไปที่นั่นได้อย่างไร"

This gentleman, he helped me.

สุภาพบุรุษคนนี้ เขาช่วยฉันไว้

While I was in high school also, my dad was sick.

ตอนที่ฉันอยู่มัธยมปลาย พ่อของฉันป่วย

He got a stroke, and he was really, really sick,

เขาเป็นโรคหลอดเลือดสมอง และเขาป่วยมากๆ

so he really couldn't tell me what to do next.

เขาไม่สามารถบอกฉันได้เลย ว่าต้องทำอะไรต่อไป

But the problem is, my father is not the only father I have.

แต่ปัญหาก็คือ พ่อของฉันไม่ใช่แค่พ่อที่ฉันมีเท่านั้น

Everybody who is my dad's age, male in the community,

ทุกคนที่อายุราวๆพ่อของฉัน ผู้ชายในสังคมนี้

is my father by default --

คือพ่อของฉันโดยปริยาย

my uncles, all of them -- and they dictate what my future is.

พวกลุงของฉัน ทั้งหมด -- เขาออกคำสั่งเกี่ยวกับอนาคตของฉัน

So the news came, I applied to school

ข่าวก็มาถึง ฉันสมัครเรียน

and I was accepted to Randolph-Macon Woman's College in Lynchburg, Virginia,

และฉันได้รับการตอบรับจาก แรนดอฟ-มาคอน มหาวิทยาลัยหญิงล้วนที่ลินซ์บูร์ก รัฐเวอร์จิเนีย

and I couldn't come without the support of the village,

และฉันไม่สามารถไปได้ โดยปราศจากการสนับสนุนจากหมู่บ้าน

because I needed to raise money to buy the air ticket.

เพราะว่าฉันต้องหาเงินเพื่อที่จะซื้อตั๋วเครื่องบิน

I got a scholarship but I needed to get myself here.

ฉันได้ทุนการศึกษา แต่ฉันต้องพาตัวฉันมาจุดนี้

But I needed the support of the village,

ฉันต้องการการสนับสนุนจากหมู่บ้าน

and here again, when the men heard,

และอีกครั้ง ตอนที่ผู้ชายคนนั้นได้ยิน

and the people heard that a woman had gotten an opportunity to go to school,

และผู้คนได้ยินว่า ผู้หญิงคนหนึ่งได้รับโอกาสให้ไปเรียน

they said, "What a lost opportunity.

พวกเขาพูดว่า "ช่างเป็นโอกาสที่สูญเปล่าจริงๆ

This should have been given to a boy. We can't do this."

มันควรจะถูกมอบให้เด็กผู้ชายสิ เราไม่สามารถทำเรื่องนี้ได้"

So I went back and I had to go back to the tradition.

ดังนั้นฉันจึงกลับไปและฉันจำเป็นต้องกลับไปสู่ประเพณีนั้น

There's a belief among our people

มันมีความเชื่อ ในหมู่ผู้คน

that morning brings good news.

ที่ว่า ตอนเช้าจะนำข่าวดีๆมาให้

So I had to come up with something to do with the morning,

ดังนั้นฉันจึงตั้งใจจะทำบางสิ่งในเช้าวันนั้น

because there's good news in the morning.

เพราะว่า ข่าวดีๆนั้นมาตอนเช้า

And in the village also, there is one chief, an elder,

และในหมู่บ้านก็เช่นกัน มีหัวหน้าหมู่บ้านหนึ่งคน ผู้เฒ่า

who if he says yes, everybody will follow him.

คนที่ถ้าเขาพูดว่า ใช่ ทุกคนก็พร้อมจะทำตามเขา

So I went to him very early in the morning, as the sun rose.

ดังนั้นฉันไปหาเขาในเวลาเช้าครู่ ตอนที่พระอาทิตย์ขึ้น

The first thing he sees when he opens his door is, it's me.

สิ่งแรกที่เขาเห็นตอนที่เขาเปิดประตูบ้านนั้น ก็คือ ฉัน

"My child, what are you doing here?"

"เด็กน้อย เธอมาทำอะไรที่นี้"

"Well, Dad, I need help. Can you support me to go to America?"

"พ่อคะ ฉันต้องการความช่วยเหลือ พ่อช่วยสนับสนุนให้ฉันไปอเมริกาได้ไหมคะ"

I promised him that I would be the best girl,

ฉันสัญญากับเขาว่า ฉันจะเป็นผู้หญิงที่ดีที่สุด

I will come back, anything they wanted after that,

ฉันจะกลับมา และทำอะไรก็ตามถ้าพวกเขาต้องการหลังจากนั้น

I will do it for them.

ฉันจะทำมัน เพื่อพวกเขา

He said, "Well, but I can't do it alone."

เขาพูดว่า "อืม แต่ฉันไม่สามารถตัดสินใจคนเดียวได้"

He gave me a list of another 15 men that I went --

เขาให้รายชื่อผู้ชายอีก 15 คนที่ฉันต้องไปหา

16 more men -- every single morning

-- ผู้ชายอีก 16 คน -- ทุกๆเช้าของแต่ละวัน

I went and visited them.

ฉันไปเยี่ยมพวกเขา

They all came together.

พวกเขามารวมตัวกัน

The village, the women, the men, everybody came together

คนใจหมู่บ้าน พวกผู้หญิง ผู้ชาย ทุกคนมารวมตัวกัน

to support me to come to get an education.

เพื่อสนับสนุนให้ฉันได้รับการศึกษา

I arrived in America. As you can imagine, what did I find?

ฉันมาถึงอเมริกา อย่างที่คุณน่าจะนึกภาพออก อะไรที่ฉันเจอ

I found snow!

ฉันเจอหิมะ!

I found Wal-Marts, vacuum cleaners,

ฉันเห็นร้านวอล-มาร์ต เครื่องดูดฝุ่น

and lots of food in the cafeteria.

และอาหารมากมายในโรงอาหาร

I was in a land of plenty.

ฉันอยู่ในดินแดนแห่งความอุดมสมบูรณ์

I enjoyed myself, but during that moment while I was here,

ฉันมีความสุขมาก แต่ตลอดช่วงเวลาที่ฉันอยู่ที่นี่

I discovered a lot of things.

ฉันค้นพบสิ่งต่างๆมากมาย

I learned that that ceremony that I went through

ฉันเรียนรู้ว่า พิธีกรรมที่ฉันได้ผ่าน

when I was 13 years old, it was called female genital mutilation.

ตอนที่ฉันอายุ 13 ขวบนั้น มันเรียกว่า การตัดอวัยวะเพศหญิง

I learned that it was against the law in Kenya.

ฉันเรียนรู้ว่า มันผิดกฏหมายในประเทศเคนยา

I learned that I did not have to trade part of my body

ฉันเรียนรู้ว่า ฉันไม่ต้องแลกเปลี่ยนส่วนหนึ่งของร่างกายฉัน

to get an education. I had a right.

เพื่อที่จะได้รับการศึกษา ฉันมีสิทธิ์

And as we speak right now, three million girls

และ ขณะที่พวกเรากำลังพูดอยู่นี้ เด็กผู้หญิงสามล้านคน

in Africa are at risk of going through this mutilation.

ในแอฟริกากำลังเผชิญความเสี่ยงที่ต้องถูกตัดอวัยวะเพศ

I learned that my mom had a right to own property.

ฉันเรียนรู้ว่า แม่ของฉันมีสิทธิ์ที่จะเป็นเจ้าของทรัพย์สิน

I learned that she did not have to be abused

ฉันเรียนรู้ว่า เธอไม่จำเป็นต้องถูกทำร้าย

because she is a woman.

เพียงเพราะว่าเธอเป็นผู้หญิง

Those things made me angry.

สิ่งเหล่านี้ทำให้ฉันโกรธ

I wanted to do something.

ฉันต้องการที่จะทำบางสิ่ง

As I went back, every time I went,

ตอนที่ฉันกลับไป ทุกครั้งที่ฉันไป

I found that my neighbors' girls were getting married.

ฉันพบว่า พวกเด็กผู้หญิงเพื่อนบ้านกำลังจะแต่งงาน

They were getting mutilated, and here,

พวกเขากำลังจะผ่านการตัดอวัยะเพศ และที่นี่

after I graduated from here, I worked at the U.N.,

หลังจากฉันเรียนจบจากที่นี่ ฉันทำงานที่องค์การสหประชาชาติ

I went back to school to get my graduate work,

ฉันกลับไปที่โรงเรียนเพื่อจะเอางานบัณฑิตศึกษาของฉัน

the constant cry of these girls was in my face.

น้ำตาของเด็กสาวเหล่านี้อยู่บนหน้าฉัน

I had to do something.

ฉันต้องทำบางอย่าง

As I went back, I started talking to the men,

ตอนที่ฉันกลับไปที่หมู่บ้าน ฉันเริ่มพูดคุยกับพวกผู้ชาย

to the village, and mothers, and I said,

และแม่ๆของฉัน ฉันพูดว่า

"I want to give back the way I had promised you

”ฉันต้องการที่จะทำตามสัญญาที่ฉันเคยให้ไว้กับคุณ

that I would come back and help you. What do you need?"

ที่ว่า ฉันจะกลับมาและช่วยคุณ อะไรบ้างที่คุณต้องการ"

As I spoke to the women, they told me,

ขณะที่ฉันพูดกับผู้หญิงพวกนั้น พวกเขาบอกฉันว่า

"You know what we need? We really need a school for girls."

”คุณรู้ไหม อะไรที่พวกเราต้องการ พวกเราต้องการโรงเรียนสำหรับพวกเด็กผู้หญิง”

Because there had not been any school for girls.

เพราะยังไม่มีโรงเรียนสำหรับผู้หญิงเลย

And the reason they wanted the school for girls

เหตุผลที่พวกเขาต้องการโรงเรียนสำหรับเด็กผู้หญิงนั้น

is because when a girl is raped when she's walking to school,

ก็คือ เวลาที่เด็กผู้หญิงโดนข่มขืน ตอนที่เธอกำลังเดินไปโรงเรียน

the mother is blamed for that.

คนที่เป็นแม่จะถูกตำหนิ

If she got pregnant before she got married,

ถ้าหากลูกท้องก่อนที่จะแต่งงาน

the mother is blamed for that, and she's punished.

คนที่เป็นแม่ต้องรับผิดชอบ และเธอจะถูกลงโทษ

She's beaten.

เธอถูกทุบตี

They said, "We wanted to put our girls in a safe place."

พวกเขาพูดว่า ”พวกเราต้องการให้เด็กสาวของพวกเรา อยู่ในที่ที่ปลอดภัย”

As we moved, and I went to talk to the fathers,

ตอนที่พวกเราแยกย้าย ฉันไปคุยกับพวกพ่อๆ

the fathers, of course, you can imagine what they said:

พวกพ่อๆ แน่นอนแหล่ะ คุณสามารถจินตนาการได้ว่าพวกเขาจะพูดอะไรบ้าง

"We want a school for boys."

”พวกเราต้องการโรงเรียนสำหรับเด็กผู้ชาย"

And I said, "Well, there are a couple of men from my village

และฉันพูดว่า "อืม มีผู้ชายสองคนจากหมู่บ้านของฉัน

who have been out and they have gotten an education.

ที่ออกไปข้างนอกและพวกเขาได้รับการศึกษา

Why can't they build a school for boys,

ทำไมพวกเขาถึงไม่สร้างโรงเรียนสำหรับผู้ชายล่ะ

and I'll build a school for girls?"

แล้วฉันจะสร้างโรงเรียนสำหรับผู้หญิงเอง”

That made sense. And they agreed.

มันดูเข้าท่าและ แล้วพวกเขาก็ตกลง

And I told them, I wanted them to show me a sign of commitment.

ฉันบอกพวกเขาว่า ฉันต้องการให้พวกเขาแสดงให้ฉันเห็นถึงคำสัญญา

And they did. They donated land where we built the girls' school.

พวกเขาก็ทำ พวกเขาบริจาคที่ดิน บริเวณที่เราสร้างโรงเรียนสำหรับผู้หญิง

We have.

พวกเราได้

I want you to meet one of the girls in that school.

ฉันอยากให้คุณเจอ หนึ่งในพวกเด็กผู้หญิงที่เรียนที่นั่น

Angeline came to apply for the school,

แองเจลีนได้ไปสมัครเรียนที่โรงเรียนนั้น

and she did not meet any criteria that we had.

และเธอไม่ตรงกับเกณฑ์ที่เรามีเลย

She's an orphan. Yes, we could have taken her for that.

เธอเป็นเด็กกำพร้า ใช่ พวกเราสามารถรับเธอได้

But she was older. She was 12 years old,

แต่เธอนั้นแก่กว่าเกณฑ์ เธออายุ 12 ปี

and we were taking girls who were in fourth grade.

และพวกเรากำลังรับเด็กผู้หญิงที่เรียนชั้น ป.สี่

Angeline had been moving from one place --

แองเจลีนย้ายมาจากที่สถานที่หนึ่ง

because she's an orphan, she has no mother, she has no father --

เพราะว่า เธอเป็นเด็กกำพร้า เธอไม่มีแม่ เธอไม่มีพ่อ

moving from one grandmother's house to another one,

ย้ายจาก บ้านของยายสู่บ้านอีกหลัง

from aunties to aunties. She had no stability in her life.

ย้ายจากป้าอีกคน ไปหาป้าอีกหลายคน เธอไม่มีความมั่นคงในชีวิตเลย

And I looked at her, I remember that day,

และฉันมองดูเธอ ฉันจำวันนั้นได้

and I saw something beyond what I was seeing in Angeline.

ฉันเห็นบางสิ่งที่มากกว่าสิ่งที่ฉันเห็นในตัวแองเจลีน

And yes, she was older to be in fourth grade.

และใช่ เธอแก่เกินกว่าที่จะมาอยู่ ป.สี่

We gave her the opportunity to come to the class.

พวกเราให้โอกาสเธอมาเรียน

Five months later, that is Angeline.

ห้าเดือนต่อมา นั่นคือ แองเจลีน

A transformation had begun in her life.

การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นในชีวิตของเธอ

Angeline wants to be a pilot so she can fly around the world

แองเจลีนอยากจะเป็นนักบิน เธอจะได้บินไปรอบโลก

and make a difference.

และสร้างความแตกต่าง

She was not the top student when we took her.

เธอไม่ใช่นักเรียนหัวกะทิตอนที่เรารับเธอเข้ามา

Now she's the best student, not just in our school,

ตอนนี้เธอเป็นนักเรียนที่ยอดเยี่ยมที่สุด ไม่ใช่แค่ในโรงเรียนของเราเท่านั้น

but in the entire division that we are in.

แต่ของทุกชั้นปีที่เรามี

That's Sharon. That's five years later.

นั่นคือชารอน และนั่น ห้าปีต่อมา

That's Evelyn. Five months later, that is the difference that we are making.

นั่นคือ อีฟลิน ห้าเดือนต่อมา นั่นคือความแตกต่างพี่พวกเรากำลังสร้าง

As a new dawn is happening in my school,

เหมือนกับแสงอรุณที่เกิดขึ้นในโรงเรียนของฉัน

a new beginning is happening.

การเริ่มต้นครั้งใหม่กำลังเกิดขึ้น

As we speak right now, 125 girls will never be mutilated.

ตอนที่พวกเรากำลังพูดอยู่นี้ เด็กผู้หญิง 125 คน จะไม่ถูกตัดอวัยวะเพศ

One hundred twenty-five girls will not be married when they're 12 years old.

เด็กผู้หญิงหนึ่งร้อย ยี่สิบห้าคน จะไม่ต้องแต่งงานตอนที่พวกเขาอายุ 12 ปี

One hundred twenty-five girls are creating and achieving their dreams.

เด็กผู้หญิงหนึ่งร้อย ยี่สิบห้าคนกำลังสร้างและตามล่าความฝัน

This is the thing that we are doing,

นี่คือสิ่งที่พวกเรากำลังทำอยู่

giving them opportunities where they can rise.

ให้โอกาสพวกเขาในที่ที่เขาสามารถลุกขึ้นได้

As we speak right now, women are not being beaten

ขณะที่เรากำลังพูดนี้ ผู้หญิงทั้งหลายไม่ถูกทุบตี

because of the revolutions we've started in our community.

เนื่องจากการปฏิวัติที่พวกเราได้เริ่มในชุมชนของพวกเรา

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

I want to challenge you today.

ฉันต้องการที่จะท้าคุณวันนี้

You are listening to me because you are here,

พวกคุณกำลังฟังฉัน เพราะว่าพวกคุณอยู่ที่นี้

very optimistic.

ด้วยความคิดบวกมากๆ

You are somebody who is so passionate.

พวกคุณคือใครบางคนที่มีแรงปรารถนาอันแรงกล้า

You are somebody who wants to see a better world.

พวกคุณคือใครบางคนที่ต้องการจะเห็นโลกที่ดีขึ้น

You are somebody who wants to see that war ends, no poverty.

พวกคุณคือใครบางคนที่ต้องการจะเห็นสงครามจบลง ไม่มีความยากจนอีกต่อไป

You are somebody who wants to make a difference.

พวกคุณคือใครบางคนที่ต้องการจะสร้างความแตกต่าง

You are somebody who wants to make our tomorrow better.

พวกคุณคือใครบางคนที่จะทำให้วันพรุ่งนี้ของพวกเราดีขึ้น

I want to challenge you today that to be the first,

ฉันอยากจะท้าคุณในวันนี้ เพื่อที่จะเป็นคนแรก

because people will follow you.

เพราะว่าผู้คนจะติดตามคุณ

Be the first. People will follow you.

จงเป็นคนแรก ผู้คนจะติดตามคุณ

Be bold. Stand up. Be fearless. Be confident.

จงกล้าหาญ ลุกขึ้น อย่ากลัว จงมั่นใจ

Move out, because as you change your world,

ก้าวออกไป เพราะ ขณะที่คุณเปลี่ยนโลกของคุณ

as you change your community,

ขณะที่คุณเปลี่ยนชุมชนของคุณ

as we believe that we are impacting one girl, one family,

ขณะที่พวกเราเชื่อว่า พวกเราสร้างความเปลี่ยนแปลง ให้เกิดกับเด็กผู้หญิงทีละคน ทีละครอบครัว

one village, one country at a time.

ทีละหมู่บ้าน ทีละประเทศ

We are making a difference, so if you change your world,

พวกเรากำลังสร้างความแตกต่าง ดังนั้นถ้าคุณเปลี่ยนโลกของคุณ

you are going to change your community,

คุณกำลังจะเปลี่ยนชุมชนของคุณ

you are going to change your country,

คุณกำลังจะเปลี่ยนประเทศของคุณ

and think about that. If you do that, and I do that,

และลองคิดดู ถ้าคุณทำ และฉันทำ

aren't we going to create a better future for our children,

มิใช่ว่าพวกเรากำลังจะสร้างอนาคตที่ดีกว่านี้ ให้พวกเด็กๆของเรา

for your children, for our grandchildren?

ให้พวกเด็กๆของคุณ ให้หลานๆของพวกเราหรอกหรือ

And we will live in a very peaceful world. Thank you very much.

และพวกเราจะได้อาศัยอยู่ในโลกที่แสนสงบสุข ขอบคุณมากค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)