How state budgets are breaking US schools | Bill Gates

Translator: Suwitcha Chandhorn Reviewer: Peeraya Maetasatidsuk

Well, this is about state budgets.

ใช่ครับ นี่คือเรื่องเกี่ยวกับงบประมาณของรัฐ

This is probably the most boring topic

แน่นอนว่านี่คงเป็นเรื่องที่น่าเบื่อที่สุด

of the whole morning.

ของเช้านี้

But I want to tell you, I think it's an important topic

แต่ผมอยากบอกพวกคุณว่า ผมคิดว่านี่คือเรื่องสำคัญ

that we need to care about.

ที่พวกเราต้องให้ความสนใจ

State budgets

งบประมาณของรัฐ

are big, big money --

คือเงินก้อนใหญ่ ใหญ่มาก

I'll show you the numbers --

ผมจะให้คุณได้ดูตัวเลข

and they get very little scrutiny.

แต่ได้รับการตรวจสอบน้อยมาก

The understanding is very low.

ความเข้าใจก็มีแค่เล็กน้อย

Many of the people involved

ผู้คนที่เกี่ยวข้อง

have special interests or short-term interests

มีความสนใจที่เฉพาะเจาะจง หรือไม่ก็ระยะสั้นๆ

that get them not thinking

ซึ่งทำให้พวกเขาไม่คำนึงถึง

about what the implications of the trends are.

ผลกระทบของแนวโน้มนี้

And these budgets

และงบประมาณเหล่านี้

are the key for our future;

คือกุญแจสำคัญสำหรับอนาคตของเรา

they're the key for our kids.

มันเป็นกุญแจสำหรับพวกเด็กๆ

Most education funding --

เงินทุนสำหรับการศึกษาส่วนใหญ่

whether it's K through 12,

ไม่ว่าจะจากอนุบาลถึงม.6

or the great universities or community colleges --

หรือมหาวิทยาลัยชั้นนำ หรือวิทยาลัยประจำชุมชน

most of the money for those things

เงินเกือบทั้งหมดสำหรับสิ่งเหล่านั้น

is coming out of these state budgets.

มาจากงบประมาณของรัฐ

But we have a problem.

แต่เรามีปัญหา

Here's the overall picture.

นี่คือภาพรวมทั้งหมด

U.S. economy is big --

เศรษฐกิจสหรัฐฯ นั้นใหญ่มาก

14.7 trillion.

14.7 ล้านล้าน

Now out of that pie,

จากเค้กเต็มๆชิ้นนั้น

the government spends 36 percent.

รัฐบาลใช้จ่ายไปถึง 36 เปอร์เซ็นต์

So this is combining the federal level,

นี่รวมไปถึงระดับรัฐบาลกลางทั้งหมด

which is the largest,

ซึ่งเป็นส่วนที่ใหญ่ที่สุด

the state level and the local level.

ในระดับรัฐ และระดับท้องถิ่น

And it's really in this combined way

และที่จริงแล้วด้วยวิธีการรวมกันแบบนี้

that you get an overall sense of what's going on,

จะทำให้คุณได้รู้สึกถึงภาพรวมทั้งหมดของสิ่งที่เกิดขึ้น

because there's a lot of complex things

เพราะมีสิ่งที่ซับซ้อนมากมาย

like Medicaid and research money

เช่น โครงการประกันสุขภาพของผู้มีรายได้ต่ำ และทุนวิจัย

that flow across those boundaries.

ที่ไม่เกี่ยวกับขอบเขตดังกล่าว

But we're spending 36 percent.

แต่เราใช้จ่ายไปถึง 36 เปอร์เซ็นต์

Well what are we taking in?

แล้วเรามีรายได้เข้ามาเท่าไรล่ะ

Simple business question.

คำถามทางธุรกิจง่ายๆ

Answer is 26 percent.

คำตอบคือ 26 เปอร์เซ็นต์

Now this leaves 10 percent deficit,

นั่นหมายความว่าเราขาดดุลงบประมาณ 10 เปอร์เซ็นต์

sort of a mind-blowing number.

เป็นตัวเลขที่น่าแปลกใจมิใช่น้อย

And some of that, in fact, is due to the fact

ที่จริงแล้วบางส่วนเป็นเพราะ

that we've had an economic recession.

เรากำลังอยู่ในช่วงเศรษฐกิจตกต่ำ

Receipts go down,

รายรับน้อยลง

some spending programs go up,

รายการที่เสียเงินบางอย่างเพิ่มขึ้น

but most of it is not because of that.

แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้เป็นเพราะเรื่องที่กล่าวมา

Most of it is because of ways

ส่วนใหญ่คือเพราะว่าวิธีต่างๆ

that the liabilities are building up

ที่หนี้สินถูกสร้างขึั้น

and the trends,

และทิศทางต่างๆ

and that creates a huge challenge.

และนั่นทำให้เป็นความท้าทายที่ใหญ่มาก

In fact, this is the forecast picture.

ความจริงแล้ว นี่คือภาพจำลองสถานการณ์ล่วงหน้า

There are various things in here:

มีหลายสิ่งอยู่ในนี้

I could say we might raise more revenue,

ผมคงพูดได้ว่าเราต้องหารายได้ให้มากขึ้น

or medical innovation will make the spending even higher.

หรือนวัตกรรมทางการแพทย์จะทำให้ค่าใช้จ่ายสูงขึ้นไปอีก

It is an increasingly difficult picture,

มันเป็นภาพที่ยากขึ้นเรื่อยๆ

even assuming the economy does quite well --

แม้ว่าเราจะสมมุติว่าเศรษฐกิจค่อนข้างดี

probably better than it will do.

หรืออาจจะดีมากๆก็ตาม

This is what you see

นี่คือสิ่งที่คุณจะเห็น

at this overall level.

ในระดับภาพรวม

Now how did we get here?

แล้วเรามาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงล่ะ?

How could you have a problem like this?

เรามีปัญหาอย่างนี้เกิดขึ้นได้ยังไง?

After all, at least on paper,

โดยสรุป อย่างน้อยก็จากรายงาน

there's this notion that these state budgets are balanced.

มีการบันทึกไว้ว่างบประมาณของรัฐเหล่านี้สมดุล

Only one state says

มีเพียงแค่รัฐเดียวที่บอกว่า

they don't have to balance the budget.

พวกเขาไม่ต้องทำบัญชีสมดุล

But what this means actually

แต่ที่จริงแล้วนี่หมายความว่า

is that there's a pretense.

มีความไม่จริงใจเกิดขึ้น

There's no real, true balancing going on,

ไม่มีความสมดุลที่แท้จริงอยู่

and in a sense, the games they play to hide that

และด้วยเกมส์ที่พวกเขาเล่นซ่อนข้อมูล

actually obscure the topic so much

ทำให้ประเด็นคลุมเครืออย่างมาก

that people don't see things

ทำให้ผู้คนไม่รู้ความจริง

that are actually pretty straight-forward challenges.

ซึ่งแท้จริงแล้ว เป็นเรื่องที่ท้าทายโดยตรง

When Jerry Brown was elected,

เมื่อเจอรี่ บราวน์ ได้รับเลือก

this was the challenge that was put to him.

นึ่คือความท้าทายที่เขาต้องจัดการ

That is, through various gimmicks and things,

นั่นคือ, ด้วยสิ่งละอันพันละน้อย

a so-called balanced budget

ที่เรียกกันว่างบประมาณสมดุล

had led him to have 25 billion missing

ทำให้เขาทำเงิน 25,000 ล้านหาย

out of the 76 billion in proposed spending.

จากรายจ่ายที่เสนอไปทั้งหมด 76,000 ล้าน

Now he's put together some thoughts:

เขาจึงรวบรวมความคิด

About half of that he'll cut,

เขาจะตัดงบครึ่งหนึ่งของที่ว่า

another half,

และอีกครึ่ง

perhaps in a very complex set of steps,

บางทีในขั้นตอนที่ซับซ้อนมาก

taxes will be approved.

ระบบภาษีจะถูกปรับปรุง

But even so,

แต่ถึงจะอย่างนั้น

as you go out into those future years,

เมื่อผ่านไปในอีกหลายปีข้างหน้า

various pension costs, health costs go up enough,

เงินบำนาญหลากหลาย, ค่าใช้จ่ายด้านสุขภาพที่สูงขึ้น

and the revenue does not go up enough.

และรายได้ไม่โตตามพอ

So you get a big squeeze.

ดังนั้นคุณจะต้องรัดเข็มขัดมากๆ

What were those things that allowed us to hide this?

อะไรล่ะ คือสิ่งที่ทำให้เราปกปิดเรื่องนี้ไว้ได้?

Well, some really nice little tricks.

อืม, ก็กลเม็ดเล็กๆน้อยๆ

And these were somewhat noticed.

และนี่คือสิ่งที่เราค่อนข้างจะมองเห็นได้ง่าย

The paper said, "It's not really balanced.

กระดาษที่บอกว่า "มันไม่สมดุลเป๊ะๆซะทีเดียว"

It's got holes.

"มันมีรูรั่ว"

It perpetuates deficit spending.

"มันทำให้การใช้จ่ายขาดดุลถาวร"

It's riddled with gimmicks."

"มันถูกเจาะด้วยสิ่งละอันพันละน้อย"

And really when you get down to it,

และเมื่อคุณเอาใจใส่มันอย่างจริงจัง

the guys at Enron never would have done this.

คนที่บริษัทเอ็นรอนไม่เคยทำเช่นนี้

This is so blatant,

นี่เป็นเรื่องที่เห็นได้ชัดมาก

so extreme.

สุด สุด

Is anyone paying attention

มีใครสนใจบ้าง

to some of the things these guys do?

กับสิ่งที่คนเหล่านั้นทำ?

They borrow money.

พวกเขายืมเงิน

They're not supposed to, but they figure out a way.

พวกเขาไม่ควร แต่เขาก็หาทาง

They make you pay more in withholding

พวกเขาทำให้คุณต้องจ่ายภาษีมากขึ้น

just to help their cash flow out.

เพื่อช่วยให้สภาพคล่องของเขาไปได้

They sell off the assets.

พวกเขาขายทรัพย์สิน

They defer the payments.

ชะลอการจ่าย

They sell off the revenues from tobacco.

พวกเขาขายรายได้จากยาสูบไปในราคาต่ำเตี้ยติดดิน

And California's not unique.

และแคลิฟอร์เนียก็ไม่ใช่รัฐเดียว

In fact, there's about five states that are worse

ในความเป็นจริง มีอีกห้ารัฐที่ย่ำแย่กว่านี้อีก

and only really four states

และมีเพียงแค่สี่รัฐ

that don't face this big challenge.

ที่ไม่ได้เผชิญหน้ากับการท้าทายที่ใหญ่หลวงนี้

So it's systemic across the entire country.

มันเป็นระบบที่ครอบคลุมไปทั่วทั้งประเทศ

It really comes from the fact

มันมาจากความจริงที่ว่า

that certain long-term obligations --

สัญญาผูกมัดระยะยาวที่ว่าไว้นั่น

health care, where innovation makes it more expensive,

การสาธารณสุขที่นวัตกรรมทำให้มันแพงขึ้น

early retirement and pension, where the age structure gets worse for you,

การเกษียณก่อนกำหนด และเงินบำนาญที่มีโครงสร้างอายุที่แย่สำหรับคุณ

and just generosity --

และแค่ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่

that these mis-accounting things

ซึ่งการทำบัญชีผิดๆเหล่านี้

allow to develop over time,

เกิดมากขึ้นในช่วงที่ผ่านมา

that you've got a problem.

ทำให้คุณมีปัญหา

This is the retiree health care benefits.

นี่คือผลประโยชน์ด้านสาธารณสุขของผู้ที่เกษียณแล้ว

Three million set aside, 62 billion dollar liability --

พัก 3 ล้านไว้ก่อน, หนี้ 62,000 ล้านเหรียญ --

much worse than the car companies.

แย่ยิ่งกว่าบริษัทผลิตรถยนต์

And everybody looked at that

และทุกคนก็มองมัน

and knew that that was headed toward a huge problem.

และรู้ว่ามันจะนำไปสู่ปัญหาใหญ่

The forecast for the medical piece alone

การคาดการณ์สำหรับเรื่องการแพทย์แค่อย่างเดียว

is to go from 26 percent of the budget

จะสูงระหว่าง 26 เปอร์เซ็นต์ของงบประมาณ

to 42 percent.

ไปจนถึง 42 เปอร์เซ็นต์

Well what's going to give?

เอิ่ม.. มันจะบอกอะไร?

Well in order to accommodate that,

อืม.. เพื่อที่จะจัดให้รองรับกับมัน

you would have to cut education spending in half.

คุณจะต้องตัดงบเพื่อการศึกษาออกครึ่งหนึ่ง

It really is this young versus the old

นี่เป็นเรื่องของคนหนุ่มสาวและคนแก่

to some degree.

ไม่มากก็น้อย

If you don't change that revenue picture,

ถ้าคุณไม่เปลี่ยนภาพของรายได้นั่น

if you don't solve what you're doing in health care,

ถ้าคุณไม่แก้ปัญหาที่คุณทำไว้ในบริการด้านสาธารณสุข

you're going to be deinvesting in the young.

คุณกำลังถอนการลงทุนจากคนหนุ่มสาว

The great University of California university system,

ระบบมหาวิทยาลัยของมหาวิทยาลัยแห่งแคลิฟอร์เนียที่ดีเลิศ

the great things that have gone on,

สิ่งดีเลิศที่กำลังเกิดขึ้น

won't happen.

มีโอกาสที่จะไม่เกิดขึ้น

So far it's meant layoffs,

ที่ผ่านมา มันหมายถึงการเลิกจ้างงาน

increased class sizes.

ขยายขนาดของชั้นเรียน

Within the education community there's this discussion of,

ภายในชุมชนการศึกษามีการพูดคุยกันถึงว่า,

"Should it just be the young teachers who get laid off,

"ควรจะเป็นแค่ครูหนุ่มสาวที่ถูกเลิกจ้าง,

or the less good teachers who get laid off?"

หรือครูที่ด้อยคุณภาพที่จะถูกเลิกจ้าง?"

And there's a discussion: if you're going to increase class sizes,

และมีการถกเถียงกันว่า ถ้าคุณจะเพิ่มขนาดของชั้นเรียน

where do you do that? How much effect does that have?

คุณจะทำมันที่ไหน? และมีผลกระทบอะไรบ้าง?

And unfortunately, as you get into that, people get confused and think,

และโชคร้ายที่เมื่อคุณพูดถึงมัน ผู้คนก็จะสับสนและคิดว่า

well maybe you think that's okay.

"อืม.. บางทีคุณอาจจะคิดว่านั่นโอเคแล้ว"

In fact, no, education spending should not be cut.

ซึ่งในความเป็นจริง มันไม่ งบเพื่อการศึกษาไม่ควรถูกตัด

There's ways, if it's temporary,

มันมีทางอยู่ แม้จะชั่วคราว

to minimize the impact,

ที่จะลดผลกระทบ

but it's a problem.

แต่มันคือปัญหา

It's also really a problem for where we need to go.

และมันคือปัญหาสำหรับอนาคต

Technology has a role to play.

เทคโนโลยีมีบทบาท

Well we need money to experiment with that,

และเราต้องการเงินที่จะทดลองกับมัน

to get those tools in there.

เพื่อให้เครื่องมือเหล่านั้นพร้อม

There's the idea of paying teachers for effectiveness,

มีไอเดียที่จะจ่ายเงินครูตามประสิทธิภาพ

measuring them, giving them feedback,

วัดผลพวกเขา, ให้ความเห็น

taking videos in the classroom.

ถ่ายวิดีโอในห้องเรียน

That's something I think is very, very important.

นั่นคือสิ่งที่ผมคิดว่ามันสำคัญมากมาก

Well you have to allocate dollars

เพราะคุณต้องจัดสรรเงิน

for that system

ไปสำหรับใช้จ่ายในระบบที่ว่านั่น

and for that incentive pay.

และจ่ายเพื่อกระตุ้นแรงจูงใจ

In a situation where you have growth,

ในสถานการณ์ที่คุณกำลังเติบโต

you put the new money into this.

คุณใส่เงินใหม่เข้าไปเพิ่ม

Or even if you're flat, you might shift money into it.

หรือแม้เมื่อคุณกระเป๋าแบน, คุณอาจจะโยกเงินเข้าไปแทน

But with the type of cuts we're talking about,

แต่ด้วยการตัดงบเช่นที่เรากำลังพูดถึง

it will be far, far harder

มันจะยาก ยากมาก

to get these incentives for excellence,

ที่จะทำให้เกิดแรงกระตุ้นเพื่อความสมบูรณ์แบบ

or to move over

หรือเพื่อจะก้าวต่อไป

to use technology in the new way.

ในการใช้เทคโนโลยีแนวทางใหม่ๆ

So what's going on?

งั้นจะเกิดอะไรขึ้นล่ะ?

Where's the brain trust

ที่ไหนมีชนชั้นหัวกะทิ

that's in error here?

ที่นั่นมีความผิดพลาดเกิดขึ้น

Well there really is no brain trust.

ไม่มีใครเก่งจริงหรอก

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

It's sort of the voters. It's sort of us showing up.

มันเป็นเรื่องของผู้มีสิทธิ์ออกเสียง, เป็นเรื่องของการแสดงออก

Just look at this spending.

ลองดูที่ค่าใช้จ่ายนี่สิ

California will spend over 100 billion,

แคลิฟอร์เนียจะต้องใช้จ่ายมากกว่า 1 แสนล้านเหรียญ

Microsoft, 38,

ไมโครซอฟท์, 38,

Google, about 19.

กูเกิ้ล, ราวๆ 19

The amount of IQ in good numeric analysis,

ปริมาณความฉลาดในการวิเคราะห์ตัวเลขที่ดี

both inside Google and Microsoft

ทั้งภายในกูเกิ้ลและไมโครซอฟท์

and outside, with analysts and people of various opinions --

และภายนอก จากนักวิเคราะห์และความเห็นที่หลากหลาย

should they have spent on that?

พวกเขาควรใช้จ่ายในสิ่งนั้นหรือไม่?

No, they wasted their money on this. What about this thing? --

ไม่ พวกเขาสูญเสียเงินไปกับมัน แล้วนี่ล่ะ?

it really is quite phenomenal.

มันช่างเป็นปรากฏการณ์

Everybody has an opinion.

ทุกๆคนมีความเห็น

There's great feedback.

มีความเห็นที่ดีเยี่ยม

And the numbers are used to make decisions.

และตัวเลขถูกใช้ในการตัดสินใจ

If you go over the education spending and the health care spending --

ถ้าคุณตรวจสอบการใช้จ่ายด้านการศึกษา และค่าใช้จ่ายด้านสาธารณสุข

particularly these long-term trends --

โดยเฉพาะแนวโน้มในระยะยาวนี้

you don't have that type of involvement

คุณจะไม่เห็นความเกี่ยวเนื่อง

on a number that's more important

กับตัวเลขที่สำคัญไปกว่า

in terms of equity, in terms of learning.

ในแง่ของความเสมอภาค, ในแง่ของการเรียนรู้

So what do we need to do?

ดังนั้นเราต้องทำอะไรล่ะ?

We need better tools.

เราต้องการเครื่องมือที่ดีขึ้น

We can get some things out on the Internet.

เราสามารถค้นบางอย่างได้จากอินเทอร์เน็ต

I'm going to use my website

ผมกำลังจะใช้เว็บของผม

to put up some things that will give the basic picture.

เพื่อให้ข้อมูลบางอย่างที่ทำให้เห็นภาพรวมพื้นฐาน

We need lots more.

เรายังต้องการอีกมาก

There's a few good books,

มีหนังสือดีๆสองสามเล่ม

one about school spending and where the money comes from --

หนึ่งในนั้นเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายของโรงเรียน และแหล่งที่มาของเงินทุน

how that's changed over time, and the challenge.

มันเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาอย่างไร และความท้าทาย

We need better accounting.

เราต้องการระบบบัญชีที่ดีขึ้น

We need to take the fact

เราต้องรับความจริง

that the current employees, the future liabilities they create,

ที่ว่าลูกจ้างปัจจุบัน, หนี้ในอนาคตที่เขาจะก่อขึ้น

that should come out of the current budget.

ซึ่งควรจะเอาออกมาจากงบดุลปัจจุบัน

We need to understand why they've done the pension accounting

เราต้องทำความเข้าใจว่าทำไมพวกเขาทำบัญชีบำนาญ

the way they have.

ในแบบที่เขาทำอยู่

It should be more like private accounting.

มันควรจะคล้ายคลึงกับบัญชีส่วนตัว

It's the gold standard.

มันคือกฏทอง

And finally, we need to really reward politicians.

และท้ายที่สุด เราต้องให้รางวัลนักการเมืองอย่างแท้จริง

Whenever they say there's these long-term problems,

เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาบอกว่านี่คือปัญหาระยะยาว

we can't say, "Oh, you're the messenger with bad news?

เราไม่สามารถพูดได้ว่า "โอ้ แกมันตัวซวย นำพาแต่เรื่องร้าย?

We just shot you."

ฉันจะฆ่าแก"

In fact, there are some like these:

ในความเป็นจริง มีบางคนคล้ายๆอย่างนี้

Erskine Bowles, Alan Simpson and others,

เอิร์สเคิน เบาล์ส, อลัน ซิมป์สัน และคนอื่นๆ

who have gone through and given proposals

ที่ผ่านการตรวจสอบและได้รับแบบเสนอโครงการ

for this overall federal health-spending state-level problem.

สำหรับปัญหาระดับรัฐของงบประมาณด้านสาธารณสุขโดยรวม

But in fact, their work was sort of pushed off.

แต่ความจริง งานของพวกเขาถูกเลื่อนออกไป

In fact, the week afterwards,

ความจริง อาทิตย์เดียวหลังจากนั้น

some tax cuts were done

การหักภาษีบางตัวก็สำเร็จเสร็จสิ้น

that made the situation even worse

ซึ่งทำให้สถานการณ์ยิ่งย่ำแย่ลงไปอีก

than their assumptions.

กว่าที่พวกเขาประมาณการณ์

So we need these pieces.

ดังนั้นเราต้องการชิ้นส่วนเหล่านี้

Now I think this is a solvable problem.

ตอนนี้ผมคิดว่าเรายังแก้มันได้

It's a great country with lots of people.

นี่เป็นประเทศที่ยิ่งใหญ่ มีผู้คนมากมาย

But we have to draw those people in,

แต่เราต้องเอาพวกเขาเข้ามามีส่วนร่วม

because this is about education.

เพราะนี้เกี่ยวพันกับเรื่องการศึกษา

And just look at what happened with the tuitions

แค่ลองดูสิ่งที่เกิดขึ้นกับค่าหน่วยกิต

with the University of California

ของมหาวิทยาลัยแห่งแคลิฟอร์เนีย

and project that out for another three, four, five years --

และโครงการที่ผ่านมาสาม, สี่, ห้าปี

it's unaffordable.

เราไม่สามารถจ่ายได้

And that's the kind of thing --

และนั่นคือสิ่งนั้น

the investment in the young --

การลงทุนในคนหนุ่มสาว

that makes us great, allows us to contribute.

ที่ทำให้เรายิ่งใหญ่ ทำให้เราเสียสละเพื่อส่วนรวม

It allows us to do the art,

มันทำให้เราสร้างศิลปะ

the biotechnology, the software

ชีวเทคโนโลยี, ซอฟต์แวร์

and all those magic things.

และสิ่งมหัศจรรย์เหล่านี้

And so the bottom line is

และท้ายที่สุดคือ

we need to care about state budgets

เราต้องกังวลเกี่ยวกับงบประมาณรัฐ

because they're critical for our kids and our future.

เพราะมันเป็นสิ่งสำคัญยิ่งยวดสำหรับลูกหลานและอนาคตของเรา

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)