The beauty of human skin in every color | Angélica Dass

Translator: Lilit Pipatanusorn Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

It has been 128 years

กว่า 128 ปี มาแล้ว

since the last country in the world abolished slavery

นับตั้งแต่ประเทศสุดท้ายในโลกประกาศเลิกทาส

and 53 years

และเป็นเวลา 53 ปี

since Martin Luther King pronounced his "I Have A Dream" speech.

ตั้งแต่มาร์ติน ลูเธอร์ คิง ได้กล่าวสุนทรพจน์ เรื่อง "ข้าพเจ้ามีความฝัน"

But we still live in a world

แต่พวกเราก็ยังคงอาศัยอยู่ในโลก

where the color of our skin not only gives a first impression,

ที่สีผิวไม่เพียงแต่สร้างความประทับใจเมื่อแรกพบ

but a lasting one that remains.

แต่ยังเป็นสิ่งที่ผู้คนจะจดจำ

I was born in a family full of colors.

ฉันเกิดในครอบครัว ที่สมาชิกมีผิวพรรณหลากหลายสี

My father is the son of a maid

พ่อของฉันเป็นลูกของหญิงรับใช้

from whom he inherited an intense dark chocolate tone.

เขาได้ผิวสีน้ำตาลช็อกโกแลตเข้มมาจากเธอ

He was adopted by those who I know as my grandparents.

เขาได้รับการอุปถัมภ์โดยปู่และย่าของฉัน

The matriarch, my grandma,

ย่าของฉันเป็นหัวหน้าครอบครัว

has a porcelain skin and cotton-like hair.

ผิวเธอเนียนดั่งเซรามิกเนื้อขาว และผมดุจสำลี

My grandpa was somewhere between a vanilla and strawberry yogurt tone,

ปู่ของฉันมีผิวสีครีมเหมือนวนิลา และอมชมพูเหมือนโยเกิร์ตสตรอว์เบอร์รี

like my uncle and my cousin.

เช่นเดียวกับลุงและลูกพี่ลูกน้องของฉัน

My mother is a cinnamon-skin daughter of a native Brazilian,

แม่ของแม่ฉันเป็นชนพื้นเมืองชาวบราซิล เธอจึงมีผิวสีน้ำตาลเหมือนอบเชย

with a pinch of hazel and honey,

ผสมสีน้ำตาลของผลเฮเซลนัต และน้ำผึ้งนิดหน่อย

and a man [who is] a mix of coffee with milk,

ส่วนพ่อของเธอมีผิวสีน้ำตาลเหมือนกาแฟใส่นม

but with a lot of coffee.

แต่หนักไปทางสีกาแฟ

She has two sisters.

แม่ของฉันมีพี่น้องผู้หญิงสองคน

One in a toasted-peanut skin

คนแรกมีผิวสีน้ำตาลเหมือนถั่วลิสงคั่ว

and the other,

และอีกคนหนึ่ง

also adopted,

เช่นเดียวกัน

more on the beige side,

เธอได้รับผิวสีออกน้ำตาลอ่อน

like a pancake.

เหมือนกับแพนเค้ก

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Growing up in this family,

การที่ฉันเติบโตมาในครอบครัวนี้

color was never important for me.

สีผิวไม่เคยเป็นเรื่องสำคัญเลย

Outside home, however, things were different soon.

แต่ข้างนอกบ้านนั้น มีหลายสิ่งที่แตกต่างกัน

Color had many other meanings.

สีมีความหมายอื่น ๆ อีกมาก

I remember my first drawing lessons in school

ฉันยังจำบทเรียนแรก ในชั้นเรียนวาดเขียนที่โรงเรียนได้

as a bunch of contradictory feelings.

มีความรู้สึกขัดแย้งเกิดขึ้นมากมาย

It was exciting and creative

ทั้งตื่นแต้นและสร้างสรรค์

but I never understood the unique flesh-colored pencil.

แต่ฉันก็ไม่เคยเข้าใจเลยว่า ทำไมดินสอสีไม้สีเนื้อถึงมีเพียงแค่สีเดียว

I was made of flesh but I wasn't pink.

แม้ผิวหนังของฉันจะเป็นเนื้อจริง ๆ แต่ก็ไม่ได้มีสีชมพูเหมือนอย่างดินสอสี

My skin was brown, and people said I was black.

ผิวของฉันมีสีน้ำตาล แต่คนอื่นบอกว่าฉันมีผิวสีดำ

I was seven years old with a mess of colors in my head.

ฉันเป็นเพียงเด็กเจ็ดขวบ ที่มีความสับสนเรื่องสีต่าง ๆ อยู่ในหัว

Later,

พอเป็นผู้ใหญ่

when I took my cousin to school,

เวลาฉันพาหลานไปโรงเรียน

I was usually taken for the nanny.

ฉันก็มักจะไปดูแลเด็ก ๆ

By helping in the kitchen at a friend's party,

โดยช่วยงานครัวในงานสังสรรค์ของเพื่อน ๆ

people thought I was the maid.

หลายคนคิดว่าฉันเป็นคนรับใช้

I was even treated like a prostitute

ยิ่งไปกว่านั้น ฉันยังเคยถูกมองว่าเป็นหญิงขายบริการ

just because I was walking alone on the beach with European friends.

เพียงเพราะฉันเดินเล่นริมหาดคนเดียว กับเพื่อน ๆ ชาวยุโรป

And many times,

และหลายครั้ง

visiting my grandma or friends in upper class buildings,

เวลาฉันไปเยี่ยมคุณย่า หรือเพื่อน ๆ บนอาคารหรู

I was invited not to use the main elevator.

ฉันมักจะถูกบอกไม่ให้ใช้ลิฟต์ตัวหลัก

Because in the end,

เพราะสุดท้ายแล้ว

with this color and this hair,

ด้วยผิวสีนี้และผมแบบนี้

I cannot belong to some places.

ทำให้ฉันไม่สามารถเข้าไปยังสถานที่บางแห่งได้

In some way,

ในบางครั้ง

I get to used to it and accept part of it.

ฉันก็ชินและยอมรับกับเรื่องแบบนี้

However, something inside of me keeps revolving and struggling.

อย่างไรก็ตาม บางอย่างในตัวฉัน ก็ยังคงทำให้ฉันคิดและดิ้นรนหาทางออก

Years later I married a Spaniard.

หลายปีต่อมา ฉันแต่งงานกับหนุ่มชาวสเปน

But not any Spaniard.

เขาไม่เหมือนชาวสเปนเลย

I chose one with the skin color of a lobster when sunburnt.

ฉันเลือกคนที่มีผิวสีส้ม เหมือนกุ้งมังกรเผา

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Since then, a new question started to chase me.

จากนั้น ผู้คนก็เริ่มตั้งคำถามใหม่กับฉัน

What will be the color of your children?

"ลูกของเธอจะมีผิวสีอะไร"

As you can understand, this is my last concern.

ทุกท่านคงทราบดีว่า นี่เป็นประเด็นสุดท้ายที่ฉันจะนึกถึง

But thinking about it,

แต่ถ้าลองคิดดู

with my previous background,

ด้วยพื้นเพของฉันแล้ว

my story led me to make my personal exercise as a photographer.

เรื่องราวชีวิตของฉันนำไปสู่การริเริ่ม โครงการส่วนตัวในฐานะช่างภาพ

And that is how Humanae was born.

และนั่นก็เป็นที่มาของ ฮิวแมนไน

Humanae is a pursuit to highlight our true colors,

ฮิวแมนไน คือการค้นหาสีผิวที่แท้จริงของมนุษย์

rather than the untrue

แทนการใช้สีที่ไม่ตรงกับความเป็นจริง

white, red, black or yellow associated with race.

อย่างสีขาว สีแดง สีดำ หรือสีเหลือง ที่มีความเกี่ยวข้องกับเชื้อชาติ

It's a kind of game to question our codes.

เป็นเหมือนเกมให้เราหารหัสเฉพาะของตัวเอง

It's a work in progress from a personal story to a global history.

นี่เป็นงานที่กำลังดำเนินการอยู่ จากเรื่องราวส่วนตัวสู่ประวัติศาสตร์โลก

I portray the subjects in a white background.

ฉันถ่ายภาพคนบนฉากสีขาว

Then I choose an 11-pixel square from the nose,

จากนั้น ฉันเลือกสีบริเวณจมูก ขนาด 11 ตารางพิกเซล

paint the background,

นำไปใส่เป็นสีพื้นหลัง

and look for the corresponding color in the industrial palette, Pantone.

และเลือกเฉดสีที่ตรงกันจากแถบสีของแพนโทน

I started with my family and friends,

ฉันเริ่มต้นจากสมาชิกในครอบครัวและเพื่อน ๆ

then more and more people joined the adventure,

ต่อมา ผู้คนมากมายก็เข้าร่วมการผจญภัยนี้

thanks to public calls coming through the social media.

ผ่านทางสื่อสังคมออนไลน์

I thought that the main space to show my work was the Internet

ฉันจึงคิดว่าพื้นที่หลักในการแสดงผลงาน คือบนอินเทอร์เน็ต

because I want an open concept that invites everybody

เพราะฉันอยากให้ทุกคน สามารถแบ่งปันโครงการนี้ได้

to push the share button in both the computer and their brain.

เพียงแค่กดปุ่มแบ่งปัน ทั้งในคอมพิวเตอร์และในความคิดของพวกเขา

The snowball started to roll.

ผู้คนเริ่มให้ความสนใจโครงการนี้มากขึ้น

The project had a great welcome --

การสนับสนุนหลั่งไหลเข้ามากมาย --

invitations, exhibitions,

ทั้งคำเชิญ นิทรรศการ

physical formats,

งานในรูปแบบที่จับต้องได้

galleries and museums ...

หอศิลป์และพิพิธภัณฑ์ ...

just happened.

ทุกอย่างก็เกิดขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว

And among them, my favorite:

และสิ่งที่ฉันชอบที่สุด

when Humanae occupies public spaces

คือตอนที่ฮิวแมนไนได้จัดแสดงบนพื้นที่สาธารณะ

and appears in the street,

และปรากฏตามท้องถนน

it fosters a popular debate

นี่ทำให้เกิดการพูดคุยถกเถียง

and creates a feeling of community.

และทำให้ผู้คนรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของชุมชน

I have portrayed more than 3,000 people

ฉันได้จัดแสดงภาพผู้คนมากกว่า 3,000 คน

in 13 different countries,

ใน 13 ประเทศ

19 different cities around the world.

19 เมืองต่าง ๆ ทั่วโลก

Just to mention some of them --

นี่เป็นเพียงบางส่วนเท่านั้น --

from someone included in the Forbes list,

จากบุคคลที่ได้รับการจัดอันดับ โดยนิตยสารฟอบส์

to refugees who crossed the Mediterranean by boat.

ไปจนถึงผู้ลี้ภัย ที่ข้ามทะเลเมดิเตอเรเนียนมาทางเรือ

In Paris, from the UNESCO Headquarters to a shelter.

จากสำนักงานใหญ่องค์การยูเนสโก ณ กรุงปารีส ถึงค่ายผู้ลี้ภัย

And students both in Switzerland and favelas in Rio de Janeiro.

รวมทั้งนักเรียน จากประเทศสวิตเซอร์แลนด์ และจากชุมชนแออัดในกรุงรีโอเดจาเนโร

All kinds of beliefs,

ความเชื่อที่หลากหลาย

gender identities

อัตลักษณ์ทางเพศ

or physical impairments,

หรือความบกพร่องทางร่างกาย

a newborn or terminally ill.

ทารกแรกเกิด หรือผู้ป่วยระยะสุดท้าย

We all together build Humanae.

เราทุกคนได้ร่วมกันสร้างฮิวแมนไนขึ้นมา

Those portraits make us rethink how we see each other.

ภาพบุคคลเหล่านี้ ทำให้เรากลับมาคิดทบทวน วิธีที่เรามองคนรอบข้าง

When modern science is questioning the race concept,

ขณะที่วิทยาศาสตร์สมัยใหม่ กำลังตั้งคำถามเกี่ยวกับแนวคิดเรื่องเชื้อชาติ

what does it mean for us to be black, white, yellow, red?

ผิวสีดำ สีขาว สีเหลือง หรือสีแดง มีความหมายอะไรสำหรับเรา

Is it the eye, the nose, the mouth, the hair?

มันเกี่ยวข้องกับ ดวงตา จมูก ปาก หรือผมใช่ไหม

Or does it have to do with our origin,

หรือว่าสีผิวเกี่ยวมีความเกี่ยวข้อง กับพื้นเพของเรา

nationality

สัญชาติ

or bank account?

หรือจำนวนเงินในบัญชีธนาคาร

This personal exercise turned out to be a discovery.

โครงการส่วนตัวนี้ กลายเป็นการค้นพบครั้งใหญ่

Suddenly I realized that Humanae was useful for many people.

ทันใดนั้น ฉันก็ตระหนักว่า ฮิวแมนไนมีประโยชน์กับผู้คนมากมาย

It represents a sort of mirror

โดยเฉพาะการทำหน้าที่ เป็นเหมือนกระจกบานหนึ่ง

for those who cannot find themselves reflected in any label.

สำหรับผู้ที่ไม่สามารถค้นพบนิยามใด ๆ ที่สะท้อนตัวตนของเขาได้

It was amazing

ฉันรู้สึกประหลาดใจ

that people started to share their thoughts about the work with me.

ที่ผู้คนเริ่มแบ่งปันความคิดเห็น เกี่ยวกับสิ่งที่ฉันทำ

I have hundreds of that,

ฉันมีข้อความนับร้อย

I will share with you, too.

และฉันก็จะอ่านให้พวกคุณฟัง

A mother of 11 years --

คุณแม่ของลูกสาวอายุ 11

A mother of an 11-year-old girl wrote me,

เธอเขียนมาหาฉันว่า

"Very good for me as a tool to work on her confidence,

"ฮิวแมนไนเป็นเครื่องมือที่ยอดเยี่ยมมาก ที่ฉันใช้เพิ่มความมั่นใจให้ลูกสาวของดิฉัน

as this past weekend

เพราะสัปดาห์ที่ผ่านมา

one of her girlfriends argued with her that she does not belong

เพื่อนของเธอคนหนึ่งบอกว่า เธอไม่ควรอยู่ที่นี่

and should not be allowed to live in Norway.

และไม่ควรได้รับอนุญาต ให้อยู่ในประเทศนอร์เวย์

So your work has a very special place in my heart

ฉะนั้นงานของคุณ จึงได้ครองพื้นที่พิเศษในใจของฉัน

and it's very important for me."

และเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับฉัน"

A woman shared her portrait on Facebook and wrote,

ผู้หญิงอีกคนหนึ่งแบ่งปันรูปภาพของเธอบนเฟสบุ๊ก

"All my life,

เธอเขียนว่า "ตลอดชีวิตของฉัน

people from across the globe had difficulties to place me in a group,

คนทั่วโลกพยายามจัดประเภทให้ฉัน

a stereotype,

ใช้การเหมารวม

a box.

จับฉันใส่กรอบ

Perhaps we should stop.

บางทีฉันคิดว่าเราควรหยุดการกระทำเช่นนี้

Instead of framing, ask the individual,

แทนที่จะตีกรอบผู้อื่น ลองถามเขาดีกว่าว่า

'How would you label yourself?'

"คุณจะนิยามตัวคุณว่าอย่างไร"

Then I would say,

แล้วฉันจะตอบว่า

'Hi. I'm Massiel.

สวัสดี ฉันชื่อมัสสิแอลล์

I'm a Dominican-Dutch,

ฉันเป็นลูกครึ่งโดมินิกัน-ดัตช์

I grew up in a mixed family

ฉันเติบโตมาในครอบครัวผสม

and I'm a bisexual woman.' "

และฉันเป็นหญิงที่ชอบทั้งสองเพศ"

Besides these unexpected and touching reactions,

นอกจากผลตอบรับที่คาดไม่ถึง และน่าประทับใจเหล่านี้แล้ว

Humanae finds a new life in a different variety of fields.

ฮิวแมนไนได้เข้าไปอยู่ในวงการต่าง ๆ

Just to show you some examples,

ฉันจะให้ชมตัวอย่างนะคะ

illustrators and art students

สำหรับนักวาดภาพประกอบและนักเรียนศิลป์

using it as a reference for their sketches and their studies.

ใช้เป็นแบบอ้างอิงในการร่างภาพและการศึกษา

It's a collection of faces.

เพื่อเป็นการเก็บรวบรวมใบหน้าแบบต่าง ๆ

Researchers in the fields of anthropology,

สำหรับนักวิจัยสาขามานุษยวิทยา

physics and neuroscience

สาขาฟิสิกส์ และสาขาประสาทวิทยาศาสตร์

use Humanae with different scientific approaches

ใช้ฮิวแมนไนในกระบวนการทางวิทยาศาสตร์

related to human ethnicity,

ที่เกี่ยวข้องกับเชื้อชาติ

optophysiology,

กลไกเกี่ยวกับการเห็น

face recognition

การจดจำใบหน้า

or Alzheimer's.

หรือโรคอัลไซเมอร์

One of the most important impacts of the project

ผลลัพธ์ที่สำคัญที่สุดประการหนึ่งของโครงการ

is that Humanae was chosen to be the cover of Foreign Affairs,

คือฮิวแมนไนได้ขึ้นปกนิตยสารฟอเรนจ์แอฟแฟร์

one of the most relevant political publications.

หนึ่งในสิ่งพิมพ์ ที่เกี่ยวข้องกับการเมืองมากที่สุด

And talking about foreign affairs,

เมื่อพูดถึงการเผยแพร่โครงการนี้

I found the perfect ambassadors for my project ...

ฉันก็พบผู้ที่เหมาะสมที่สุด ...

teachers.

คุณครูนั่นเอง

They are the ones that use Humanae as a tool for educational purposes.

พวกเขาคือผู้ที่ใช้ฮิวแมนไนเป็นสื่อการเรียนการสอน

Their passion encourages me to go back to drawing classes,

ความกระตือรือร้นของคุณครูเหล่านี้ ผลักดันให้ฉันกลับไปที่ชั้นเรียนวาดเขียน

but this time as a teacher myself.

แต่ครั้งนี้ฉันทำหน้าที่เป็นคุณครู

My students,

นักเรียนของฉัน

both adults and kids,

ทั้งเด็กและผู้ใหญ่

paint their self-portraits,

วาดรูปของตัวเอง

trying to discover their own unique color.

พยายามค้นหาสีเฉพาะของตน

As a photographer,

ในฐานะช่างภาพ

I realize that I can be a channel for others to communicate.

ฉันตระหนักว่า ฉันสามารถเป็นช่องทางให้ผู้อื่นสื่อสารได้

As an individual,

ในฐานะบุคคล

as Angélica,

ฉัน แอนเจลิกา

every time I take a picture,

ทุกครั้งที่ฉันถ่ายภาพ

I feel that I am sitting in front of a therapist.

ฉันรู้สึกเหมือนกำลังนั่งอยู่ตรงหน้านักบำบัด

All the frustration, fear and loneliness

ความรู้สึกฉุนเฉียว ความกลัว และความอ้างว้าง

that I once felt ...

ความรู้สึกไม่ดีทั้งหมด ..

becomes love.

แปรเปลี่ยนเป็นความรัก

The last country --

ประเทศสุดท้าย --

the last country in the world who abolished slavery

ประเทศสุดท้ายในโลกที่ประกาศเลิกทาส

is the country where I was born,

คือประเทศบ้านเกิดของฉัน

Brazil.

ประเทศบราซิล

We still have to work hard to abolish discrimination.

เรายังคงต้องทำงานหนักกันอีกมาก เพื่อขจัดการแบ่งแยกเชื้อชาติ

That remains a common practice worldwide,

ที่ยังคงเกิดขึ้นทั่วโลก

and that will not disappear by itself.

และไม่มีวันหายไปเองได้

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Thank you.

ขอบคุณค่ะ