The brain may be able to repair itself -- with help | Jocelyne Bloch

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Rawee Ma

So I'm a neurosurgeon.

ฉันเป็นศัลยแพทย์ระบบประสาท

And like most of my colleagues,

และเช่นเดียวกับเพื่อนร่วมงานของฉัน

I have to deal, every day, with human tragedies.

ทุกวัน ฉันต้องข้องเกี่ยวกับเรื่องเศร้า ๆ

I realize how your life can change from one second to the other

ฉันรู้ว่าชีวิตของคุณเปลี่ยนแปลงได้ทุกวินาที

after a major stroke or after a car accident.

เมื่อเส้นโลหิตในสมองเกิดแตกอย่าง เฉียบพลัน หรือหลังจากอุบัติเหตุทางรถยนต์

And what is very frustrating for us neurosurgeons

และที่น่าปวดหัว สำหรับ ศัลยแพทย์ระบบประสาทอย่างเราก็คือ

is to realize that unlike other organs of the body,

การที่รู้ว่าสมองไม่เหมือน กับอวัยวะอื่นในร่างกาย

the brain has very little ability for self-repair.

มันมีความสามารถซ่อมตัวมันเองได้น้อยมาก

And after a major injury of your central nervous system,

และหลังจากที่ระบบประสาทส่วนกลาง เกิดการบาดเจ็บสาหัส

the patients often remain with a severe handicap.

ผู้ป่วยมักจะต้องพิการ

And that's probably the reason why I've chosen

และนั่นอาจเป็นเหตุผล ว่าทำไมฉันถึงเลือก

to be a functional neurosurgeon.

ที่จะเป็นศัลยแพทย์การทำงานระบบประสาท (functional neurosurgeon)

What is a functional neurosurgeon?

ศัลยแพทย์การทำงานระบบประสาทคืออะไร

It's a doctor who is trying to improve a neurological function

คือแพทย์ที่พยายามปรับปรุง การทำงานของระบบประสาท

through different surgical strategies.

ผ่านวิธีการผ่าตัดต่าง ๆ

You've certainly heard of one of the famous ones

คุณน่าจะเคยได้ยินวิธีการที่โด่งดังอันหนึ่ง

called deep brain stimulation,

ที่เรียกว่า แบบจำลองสมองส่วนลึก

where you implant an electrode in the depths of the brain

ที่ซึ่งคุณฝังอิเล็กโทรด เข้าไปยังส่วนลึกของสมอง

in order to modulate a circuit of neurons

เพื่อที่จะปรับเปลี่ยนวงจรเซลล์ประสาท

to improve a neurological function.

เพื่อที่จะปรับปรุงการทำงานของระบบประสาท

It's really an amazing technology

มันเป็นเทคโนโลยีที่น่าที่งมาก

in that it has improved the destiny of patients

ในฐานะที่มันได้ปรับปรุงวิถีชีวิตของผู้ป่วย

with Parkinson's disease,

ที่เป็นโรคพาร์กินสัน

with severe tremor, with severe pain.

ที่มีอาการสั่นรุนแรง มีความเจ็บปวดอย่างมาก

However, neuromodulation does not mean neuro-repair.

อย่างไรก็ดี การปรับเปลี่ยนระบบประสาท ไม่ใช่การซ่อมแซมประสาท

And the dream of functional neurosurgeons

และความฝันของ ศัลยแพทย์การทำงานระบบประสาท

is to repair the brain.

ก็คือการซ่อมแซมสมอง

I think

ฉันคิดว่า

that we are approaching this dream.

เรากำลังเข้าใกล้ความฝันนี้

And I would like to show you

และฉันอยากจะแสดงให้คุณดู

that we are very close to this.

ว่าเราใกล้ความฝันนี้มากขนาดไหน

And that with a little bit of help,

และด้วยความช่วยเหลือเพียงเล็กน้อย

the brain is able to help itself.

สมองจะสามารถช่วยตัวมันเองได้

So the story started 15 years ago.

เรื่องราวนี้เริ่มขึ้นเมื่อ 15 ปีก่อน

At that time, I was a chief resident

ในตอนนั้น ฉันเป็นหัวหน้าแพทย์ฝึกหัด

working days and nights in the emergency room.

ที่ทำงานทั้งวันทั้งคืน ในห้องฉุกเฉิน

I often had to take care of patients with head trauma.

ฉันมักจะต้องพยาบาลผู้ป่วย ที่ได้รับบาดเจ็บที่ศึรษะ

You have to imagine that when a patient comes in with a severe head trauma,

คุณต้องลองนึกดูว่า เมื่อผู้ป่วยเข้ามา พร้อมกับอาการบาดเจ็บที่ศีรษะ

his brain is swelling

สมองของเขาบวม

and he's increasing his intracranial pressure.

และความดันภายในกระโหลกศีรษะก็สูงขึ้น

And in order to save his life,

เพื่อที่จะช่วยชีวิตเขา

you have to decrease this intracranial pressure.

คุณต้องลดความดันในกระโหลกศีรษะ

And to do that,

และเพื่อที่จะทำอย่างนั้น

you sometimes have to remove a piece of swollen brain.

บางครั้ง คุณต้องกำจัด ชิ้นส่วนของสมองที่บวมออกไป

So instead of throwing away these pieces of swollen brain,

แต่แทนที่จะโยนชิ้นส่วนของ สมองที่บวมนี้ทิ้งไป

we decided with Jean-François Brunet,

เราตัดสินใจกับ ฌอง-ฟรองซัว บรูเนต

who is a colleague of mine, a biologist,

นักชีววิทยา เพื่อนร่วมงานของฉัน

to study them.

ว่าจะศึกษามัน

What do I mean by that?

ฉันหมายความว่าอย่างไรน่ะหรือ

We wanted to grow cells from these pieces of tissue.

เราต้องการที่จะเลี้ยงเซลล์ จากชิ้นส่วนเนื้อเยื่อ

It's not an easy task.

มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำ

Growing cells from a piece of tissue

การเลี้ยงชิ้นส่วนเซลล์จากเนื้อเยื่อ

is a bit the same as growing very small children

ก็คล้าย ๆ กับการเลี้ยงเด็กตัวเล็ก ๆ

out from their family.

ที่พรากจากครอบครัวของเขามา

So you need to find the right nutrients,

ฉะนั้น คุณต้องหาสารอาหารที่เหมาะสม

the warmth, the humidity

ความอบอุ่น และความชื้น

and all the nice environments to make them thrive.

และสิ่งแวดล้อมที่ดี เพื่อที่จะทำให้มันเจริญเติบโต

So that's exactly what we had to do with these cells.

และนั่นก็เป็นสิ่งที่เรา ต้องปฏิบัติกับเซลล์เหล่านี้

And after many attempts,

และหลังจากความพยายาม

Jean-François did it.

ฌอง-ฟรองซัว ทำได้

And that's what he saw under his microscope.

และนั่นคือสิ่งที่เขาได้เห็น ภายใต้กล้องจุลทรรศน์

And that was, for us, a major surprise.

และมันก็คือความน่าแปลกใจอย่างที่สุด สำหรับพวกเรา

Why?

ทำไมน่ะหรือคะ

Because this looks exactly the same as a stem cell culture,

เพราะว่ามันดูเหมือนกับ การเลี้ยงเซลล์ต้นกำเนิด

with large green cells surrounding small, immature cells.

เซลล์สีเขียวขนาดใหญ่ ที่ล้อมเซลล์ที่ยังเจริญไม่เต็มที่ขนาดเล็ก

And you may remember from biology class

และคุณอาจจดจำมันได้จากวิชาชีววิทยา

that stem cells are immature cells,

ว่าเซลล์ต้นกำเนิด คือเซลล์ที่ยังเจริญไม่เต็มที่

able to turn into any type of cell of the body.

ที่สามารถเปลี่ยนไปเป็น เซลล์ร่างกายชนิดต่าง ๆ ได้

The adult brain has stem cells, but they're very rare

สมองผู้ใหญ่มีเซลล์ต้นกำเนิด แต่หาได้ยากมาก

and they're located in deep and small niches

และพวกมันอยู่ในส่วนที่ลึกและจำเพาะ

in the depths of the brain.

ในสมองส่วนใน

So it was surprising to get this kind of stem cell culture

ฉะนั้น มันจึงน่าแปลกใจ ที่จะได้เซลล์ต้นกำเนิดที่เลี้ยงได้

from the superficial part of swollen brain we had

จากส่วนผิวของสมองบวม ๆ

in the operating theater.

ที่เราได้มาจากห้องผ่าตัด

And there was another intriguing observation:

และยังเรายังได้เห็นอีกสิ่งที่น่าทึ่ง

Regular stem cells are very active cells --

เซลล์ต้นกำเนิดทั่วไป เป็นเซลล์ที่มีกิจกรรมมากมาย --

cells that divide, divide, divide very quickly.

เซลล์ที่แบ่ง แบ่ง และแบ่งอย่างรวดเร็ว

And they never die, they're immortal cells.

และพวกมันไม่เคยตาย พวกมันเป็นเซลล์อมตะ

But these cells behave differently.

แต่เซลล์เหล่านี้มีพฤติกรรมต่างไป

They divide slowly,

พวกมันแบ่งตัวช้า ๆ

and after a few weeks of culture,

และหลังจากเลี้ยงไปได้สองสามสัปดาห์

they even died.

พวกมันก็ตาย

So we were in front of a strange new cell population

ฉะนั้น เรากำลังเจอเข้ากับกลุ่มเซลล์ใหม่

that looked like stem cells but behaved differently.

ที่หน้าตาเหมือนเซลล์ต้นกำเนิด แต่มีพฤติกรรมแตกต่างไป

And it took us a long time to understand where they came from.

และเราก็ใช้เวลานานทีเดียว เพื่อที่จะเข้าใจว่าพวกมันมาจากไหน

They come from these cells.

พวกมันมาจากเซลล์เหล่านี้

These blue and red cells are called doublecortin-positive cells.

เซลล์สีฟ้าและสีแดง เรียกว่า เซลล์ดับเบิลคอร์ทินโพซิทีฟ

All of you have them in your brain.

พวกคุณทุกคนมีเซลล์เหล่านี้ในสมอง

They represent four percent of your cortical brain cells.

พวกมันมีอยู่ประมาณสี่เปอร์เซ็นต์ ของเซลล์สมองส่วนคอร์ติคอล

They have a very important role during the development stage.

พวกมันมีบทบาทสำคัญในระยะการเจริญ

When you were fetuses,

เมื่อคุณยังเป็นตัวอ่อน (fetus)

they helped your brain to fold itself.

พวกมันช่วยให้สมองของคุณซ้อนพับตัว

But why do they stay in your head?

แต่ทำไมพวกมันยังอยู่ในหัวของคุณล่ะ

This, we don't know.

เราไม่รู้ว่าทำไม

We think that they may participate in brain repair

เราคิดว่า พวกมันอาจเกี่ยวข้อง กับการซ่อมแซมสมอง

because we find them in higher concentration

เพราะว่าเราพบพวกมัน ในความเข้มข้นสูง

close to brain lesions.

ใกล้กับสมองส่วนที่บาดเจ็บ

But it's not so sure.

เราก็ไม่แน่ใจนัก

But there is one clear thing --

แต่มีสิ่งหนึ่งที่ชัดเจน --

that from these cells,

เซลล์เหล่านี้

we got our stem cell culture.

ให้เซลล์ต้นกำเนิดกับเรา

And we were in front of a potential new source of cells

และเราได้อยู่เบื้องหน้า แหล่งเซลล์ใหม่ที่มีศักยภาพ

to repair the brain.

ที่จะช่วยซ่อมแซมสมองได้

And we had to prove this.

และเราต้องทำการพิสูจน์

So to prove it,

เพื่อที่จะพิสูจน์สิ่งนี้

we decided to design an experimental paradigm.

เราตัดสินใจออกแบบตัวอย่างการทดลอง

The idea was to biopsy a piece of brain

แนวคิดก็คือตัดชิ้นส่วนของสมอง

in a non-eloquent area of the brain,

ในส่วนที่ไม่เกี่ยวข้องกับการพูด

and then to culture the cells

และจากนั้นเลี้ยงเซลล์ดังกล่าว

exactly the way Jean-François did it in his lab.

ตามแบบที่ ฌอง-ฟรองซัว ทำในห้องทดลอง

And then label them, to put color in them

และติดฉลากพวกมัน ให้สีกับพวกมัน

in order to be able to track them in the brain.

เพื่อที่จะสามารถติดตามมันในสมองได้

And the last step was to re-implant them

และขั้นตอนสุดท้ายคือการนำมันไปปลูกถ่าย

in the same individual.

ในตัวผู้ที่เป็นเจ้าของเซลล์

We call these

เราเรียกวิธีการนี้ว่า

autologous grafts -- autografts.

ออโตโลกัส กราฟท์ -- เนื้อเยื่อปลูกถ่ายให้ตนเอง

So the first question we had,

ฉะนั้น คำถามแรกของเราก็คือ

"What will happen if we re-implant these cells in a normal brain,

"จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเราปลูกถ่ายเซลล์เหล่านั้น กับไปยังสมองปกติ

and what will happen if we re-implant the same cells

และจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเราปลูกถ่ายเซลล์เดียวกันนี้

in a lesioned brain?"

ในสมองที่บาดเจ็บ"

Thanks to the help of professor Eric Rouiller,

ต้องขอขอบคุณความช่วยเหลือ จากศาสตราจารย์ อีริค รัวริเลอร์

we worked with monkeys.

ผู้ซึ่งทำงานวิจัยในลิง

So in the first-case scenario,

ในกรณีแรก

we re-implanted the cells in the normal brain

เราปลูกถ่ายเซลล์กับไปยังสมองปกติ

and what we saw is that they completely disappeared after a few weeks,

และเราก็ได้เห็นว่าพวกมันหายไป ภายในไม่กี่สัปดาห์

as if they were taken from the brain,

ราวกับว่าพวกมันถูกเอาออกไปจากสมอง

they go back home,

พวกมันกลับบ้าน

the space is already busy,

ที่ตรงนั้นยุ่งเหยิงอยู่แล้ว

they are not needed there, so they disappear.

พวกมันไม่เป็นที่ต้องการ พวกมันก็เลยหายตัวไป

In the second-case scenario,

ในกรณีที่สอง

we performed the lesion,

เราทำให้เกิดการบาดเจ็บ

we re-implanted exactly the same cells,

เราปลูกถ่ายเซลล์เดิมกลับไป

and in this case, the cells remained --

และในกรณีนี้ เซลล์ยังคงอยู่

and they became mature neurons.

และพวกมันกลายเป็นเซลล์ประสาท ที่เจริญเต็มที่

And that's the image of what we could observe under the microscope.

และนั่นคือภาพที่เราสามารถมองเห็นได้ ภายใต้กล้องจุลทรรศน์

Those are the cells that were re-implanted.

นี่คือเซลล์ที่ถูกปลูกถ่ายกลับไป

And the proof they carry,

และแสดงให้เห็นว่า

these little spots, those are the cells that we've labeled

พวกมันมีจุดเล็ก ๆ มันจึงเป็นเซลล์ที่พวกเราติดฉลาก

in vitro, when they were in culture.

ด้วยการปฏิบัติในหลอดทดลอง เมื่อพวกมันอยู่ในที่เพาะเลี้ยง

But we could not stop here, of course.

แต่แน่ล่ะ เรายังหยุดอยู่ตรงนี้ไม่ได้

Do these cells also help a monkey to recover after a lesion?

เซลล์เหล่านี้จะยังช่วยให้ลิง ฟื้นฟูหลังจากได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า

So for that, we trained monkeys to perform a manual dexterity task.

เพื่อการนั้น เราฝึกลิง ให้ทำภาระกิจที่ต้องอาศัยความคล่องแคล่ว

They had to retrieve food pellets from a tray.

พวกมันต้องหยิบอาหารเม็ดจากถาด

They were very good at it.

พวกมันทำได้ดีมาก

And when they had reached a plateau of performance,

และเมื่อพวกมันทำได้ ในระดับเสถียรสูงสุดแล้ว

we did a lesion in the motor cortex corresponding to the hand motion.

เราทำให้เกิดการบาดเจ็บในส่วน มอร์เตอร์คอร์เท็กซ์ ซึ่งเกี่ยวกับการขยับมือ

So the monkeys were plegic,

ลิงพวกนี้จึงเป็นอัมพาต

they could not move their hand anymore.

และไม่สามารถขยับมือของมันได้อีก

And exactly the same as humans would do,

เหมือนกันกับที่เกิดขึ้นในมนุษย์

they spontaneously recovered to a certain extent,

พวกมันฟื้นฟูในระดับหนึ่งในทันที

exactly the same as after a stroke.

เช่นเดียวกันกับหลังการเกิด เส้นโลหิตในสมองแตกอย่างเฉียบพลัน

Patients are completely plegic,

ผู้ป่วยจะเป็นอัมพาตอย่างสมบูรณ์

and then they try to recover due to a brain plasticity mechanism,

จากนั้นพวกเขาพยายามฟื้นฟู ด้วยกลไกความสามารถในการเปลี่ยนแปลง

they recover to a certain extent,

ที่มีในสมอง พวกเขาจะฟื้นฟูได้ในระดับหนึ่ง

exactly the same for the monkey.

เช่นเดียวกันกับในลิง

So when we were sure that the monkey had reached his plateau

ฉะนั้น เมื่อเรามั่นใจแล้วว่า ลิงมีความสามารถในระดับเสถียรสูงสุด

of spontaneous recovery,

ของการฟื้นฟูในทันทีแล้ว

we implanted his own cells.

เราปลูกถ่ายเซลล์ของมันเองลงไป

So on the left side, you see the monkey that has spontaneously recovered.

ทางด้านซ้าย คุณจะเห็น ลิงที่มีการฟื้นฟูในทันที

He's at about 40 to 50 percent of his previous performance

มันมีความสามารถอยู่ที่ประมาณ 40 ถึง 50 เปอร์เซ็นต์ ของตอนแรก

before the lesion.

ก่อนที่จะเกิดการบาดเจ็บ

He's not so accurate, not so quick.

มันทำไม่ค่อยจะแม่นยำ และไม่รวดเร็วเท่าไร

And look now when we re-implant the cells:

และดูตอนนี้ เมื่อเราปลูกถ่ายเซลล์กลับไป

Two months after re-implantation, the same individual.

สองเดือนต่อมา หลังจากการปลูกถ่ายในลิงตัวเดิม

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

It was also very exciting results for us, I tell you.

มันเป็นผลลัพท์ที่น่าตื่นเต้นมากสำหรับเรา ฉันของบอกเลยค่ะ

Since that time, we've understood much more about these cells.

ตั้งแต่นั้น เราเข้าใจ เกี่ยวกับเซลล์เหล่านี้มากขึ้น

We know that we can cryopreserve them,

เรารู้ว่าพวกเราสามารถแช่แข็งเก็บมันไว้ได้

we can use them later on.

เราสามารถใช้มันทีหลังได้

We know that we can apply them in other neuropathological models,

เรารู้ว่าพวกเราสามารถใช้พวกมัน ในตัวอย่างโรคทางประสาทอื่น ๆ

like Parkinson's disease, for example.

เช่นโรคพาร์กินสัน เป็นต้น

But our dream is still to implant them in humans.

แต่ความฝันของเราคือ การปลูกถ่ายมันในมนุษย์

And I really hope that I'll be able to show you soon

และฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่า ฉันจะได้แสดงให้คุณเห็นกันในเร็ว ๆ นี้

that the human brain is giving us the tools to repair itself.

ว่าสมองของมนุษย์ได้มอบอุปกรณ์ สำหรับซ่อมแซมตัวมันเองให้กับเรา

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Bruno Giussani: Jocelyne, this is amazing,

บรูโน กิอูสซานี่: แจคลีน นี่มันน่าทึ่งมากครับ

and I'm sure that right now, there are several dozen people in the audience,

และผมก็มั่นใจว่า ตอนนี้มีผู้ชมหลายท่านทีเดียว

possibly even a majority,

ผมว่าส่วนใหญ่ด้วยซ้ำ

who are thinking, "I know somebody who can use this."

ที่กำลังคิดว่า "ฉันรู้จักใครบางคน ที่จะใช้สิ่งนี้ได้"

I do, in any case.

ผมก็คนหนึ่งล่ะครับ

And of course the question is,

และแน่นอน คำถามก็คือ

what are the biggest obstacles

อะไรที่เป็นอุปสรรคที่สำคัญที่สุด

before you can go into human clinical trials?

ก่อนที่คุณจะสามารถ ทำการทดสอบทางคลินิคในมนุษย์ได้

Jocelyne Bloch: The biggest obstacles are regulations. (Laughs)

แจคลีน โบลค: อุปสรรคที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ก็คือกฎระเบียบมากมาย (เสียงหัวเราะ)

So, from these exciting results, you need to fill out

ฉะนั้น จากผลการทดลองที่น่าตื่นเต้นนี้ คุณต้องกรอกเอกสาร

about two kilograms of papers and forms

ที่หนักประมาณสองกิโลกรัมได้

to be able to go through these kind of trials.

เพื่อที่จะสามารถทดสอบทางคลินิคได้

BG: Which is understandable, the brain is delicate, etc.

บรูโน: ซึ่งมันก็เข้าใจได้ สมองเป็นอะไรที่บอบบาง อะไรทำนองนั้น

JB: Yes, it is, but it takes a long time

แจคลีน: ใช่ค่ะ มันเป็นเช่นนั้น แต่มันต้องใช้เวลานานมาก

and a lot of patience and almost a professional team to do it, you know?

ต้องอาศัยความอดทน และกลุ่มผู้เชี่ยวชาญ ในการจัดการมัน

BG: If you project yourself --

บรูโน: ถ้าคุณจะลองประมาณการ --

having done the research

เนื่องจากคุณทำงานวิจัยนี้มา

and having tried to get permission to start the trials,

และได้พยายามจะขออนุญาต เริ่มต้นการทดสอบ

if you project yourself out in time,

ถ้าคุณจะลองประมาณดูคร่าว ๆ

how many years before somebody gets into a hospital

จะอีกนานกี่ปี ก่อนที่ใครสักคนจะได้รับการรักษาแบบนี้

and this therapy is available?

เมื่อไปโรงพยาบาล

JB: So, it's very difficult to say.

แจคลีน: มันยากที่จะบอกค่ะ

It depends, first, on the approval of the trial.

มันขึ้นอยู่กับอะไรหลายอย่าง ประการแรก การอนุมัติให้ทำการทดสอบ

Will the regulation allow us to do it soon?

กฎข้อบังคับจะยอมให้เราทำได้ ในเร็ว ๆ นี้หรือไม่

And then, you have to perform this kind of study

และจากนั้น คุณจะต้องทำการศึกษาในแบบนี้

in a small group of patients.

ในกลุ่มผู้ป่วยเล็ก ๆ

So it takes, already, a long time to select the patients,

ฉะนั้น นั่นก็ใช้เวลานานแล้ว ในการเลือกผู้ป่วย

do the treatment

ทำการบำบัดรักษา

and evaluate if it's useful to do this kind of treatment.

และประเมินว่ามันมีประโยชน์ ที่จะทำการรักษาวิธีนี้หรือไม่

And then you have to deploy this to a multicentric trial.

และจากนั้นคุณจะต้องขยายผล โดยการทำการทดสอบในหลาย ๆ จุด

You have to really prove first that it's useful

คุณต้องพิสูจน์ให้ได้ก่อนว่ามันมีประโยชน์

before offering this treatment up for everybody.

ก่อนที่จะเสนอวิธีการรักษานี้ ให้กับใครก็ตาม

BG: And safe, of course. JB: Of course.

บรูโน: และความปลอดภัยด้วย แจคลีน: แน่นอนค่ะ

BG: Jocelyne, thank you for coming to TED and sharing this.

บรูโน: แจคลีน ขอบคุณมากครับ ที่มาที่ TED และแบ่งปันสิ่งนี้กับเรา

BG: Thank you.

แจคลีน: ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)