Asking for help is a strength, not a weakness | Michele L. Sullivan

Vertaald door: Maxime Van Damme Nagekeken door: Peter van de Ven

We all have milestones in life that we remember so vividly.

We hebben allemaal mijlpalen in ons leven die we ons levendig herinneren.

The first one for me was when I was entering kindergarten.

Mijn eerste was wanneer ik startte op de kleuterschool.

My big brother was in school, and by golly, it was my time.

Mijn grote broer zat al op school en -- joepie! -- nu was het mijn beurt.

And I went trottin' down that hallway.

En ik draafde door de gang.

I was so excited, I almost wet myself.

Ik was zo opgewonden dat ik bijna in mijn broek plaste.

And I go to the door,

En ik stapte door de deur

and there was the teacher with a warm welcome,

en daar was de juf met een warm welkom.

and she took me into the classroom,

Ze nam me mee het klaslokaal in,

showed me my little cubbyhole --

toonde me mijn kleine vakje --

we all remember those little cubbyholes, don't we --

iedereen herinnert zich die kleine vakjes nog wel, toch? --

and we put our stuff in there.

en we staken er onze spullen in.

And then she said, "Go over to the circle

En toen zei ze: "Ga maar naar de kring

and play with the kids until class starts."

en speel met de kinderen tot de les begint."

So I went over there and plopped down like I owned the place,

Dus ging ik ernaartoe en plofte neer alsof ik de baas was.

and I'm playing,

Ik ben aan het spelen

and all of a sudden, the boy next to me,

als de jongen naast me --

he was wearing a white shirt with blue shorts.

hij droeg een wit t-shirt en een blauwe short,

I remember it like it was yesterday.

het is alsof het gisteren was --

Suddenly he stopped playing and he said,

opeens stopte met spelen en zei:

"Why are you so short?"

"Waarom ben jij zo klein?"

And I just kept playing. I didn't think he was talking to me.

Ik bleef gewoon spelen. Ik dacht niet dat hij het tegen mij zei.

(Laughter)

(Gelach)

And in a louder voice, he said,

En toen zei hij, harder deze keer:

"Hey, why are you so short?"

"Hé, waarom ben jij zo klein?"

So I looked up and I said,

Dus ik keek naar hem en zei:

"What are you talking about? Let's just play. We're happy.

"Waar heb je het over? Laten we gewoon spelen en blij zijn.

I've been waiting for this."

Ik heb hier op gewacht."

And so we played, and about a minute later,

Dus we speelden en ongeveer een minuut later

the girl next to him, in a white shirt and a pink skirt,

stond het meisje in het witte t-shirt en de roze rok naast hem op,

stood up, put her hands on her hips,

zette haar handen in haar zij en zei:

and said, "Yeah, why do you look so different?"

"Ja, waarom zie je er zo anders uit?"

And I went, "What are you talking about?

En ik zei: "Waar heb je het over?

I don't look different. I'm not short. Again, let's just play."

Ik zie er niet anders uit. Ik ben niet klein. Kom op, we gaan spelen."

About this time, I looked all around the circle I was in,

Op dat moment keek ik de kring rond

and all the kids had stopped playing and they were all looking at me.

en alle kinderen waren gestopt met spelen en keken naar mij.

And I'm thinking --

En ik dacht --

in today's language, it would be "OMG" or "WTF."

tegenwoordig zouden we zeggen: "Krijg nou wat!"

(Laughter)

(Gelach)

What just happened?

Wat gebeurde er zonet?

So all the confidence that I went in with that morning

Dus alle zelfvertrouwen waarmee ik die ochtend arriveerde,

was withering away as the morning went on

verdween in de loop van de ochtend,

and the questions kept coming.

terwijl de vragen bleven komen.

And at the end of the morning, before I went home,

En aan het einde van de ochtend, voor ik naar huis ging,

the teacher had us in a circle,

zette de juf ons in een kring,

and I actually found myself outside of the circle.

maar voelde ik me eigenlijk buiten de kring geplaatst.

I couldn't look at anybody.

Ik kon niemand aankijken.

I could not understand what just happened.

Ik kon niet begrijpen wat er net gebeurd was.

And over the next few years,

De jaren erna

I hated to go out in public.

vond ik het vreselijk om naar buiten te gaan.

I felt every stare, every giggle,

Ik voelde elke blik, elke giechel,

every pointed finger,

elke wijzende vinger,

not the finger,

niet de vinger,

but every pointed finger,

maar elke wijzende vinger

and I hated it.

en ik haatte het.

I would hide behind my parents' legs like nobody could see me.

Ik verborg me achter m'n ouders hun benen, zodat ze me niet zagen.

And as a child,

En als kind

you can't understand another child's curiosity,

begrijp je de nieuwsgierigheid van een ander kind niet,

nor an adult's ignorance.

noch de onwetendheid van volwassenen.

It became very apparent to me that the real world was not built

Het werd duidelijk voor me dat de echte wereld niet gemaakt was

for someone of my size, both literally or figuratively.

voor iemand van mijn grootte, letterlijk en figuurlijk.

And so I have no anonymity, as you can probably tell,

Dus ik heb geen anonimiteit, zoals je wel kan zien,

and while you can see my size,

en terwijl je mijn lengte kunt zien,

we all go through many challenges through our lifetime.

krijgen we tijdens ons leven allemaal te maken met problemen.

And some you can see, like mine.

Sommige kan je zien, zoals bij mij.

Most you can't.

De meeste kan je niet zien.

You can't tell if someone's dealing with a mental illness,

Je kan niet zien of iemand gebukt gaat onder een mentale ziekte,

or they're struggling with their gender identity,

of dat ze worstelen met hun geslacht,

they're caring for an aging parent,

of voor een bejaarde ouder zorgen,

they're having financial difficulty.

of financiële problemen hebben.

You can't see that kind of stuff.

Je kan deze dingen niet zien.

So while you can see

Dus ook al kan je zien

one of my challenges is my size,

dat mijn lengte een van mijn ongemakken is,

seeing does not mean you understand

het zien betekent niet dat je echt begrijpt

what it's truly to be me on a daily basis, or what I go through.

hoe het echt is om in mijn schoenen te staan, of wat ik meemaak.

And so I'm here to debunk a myth.

Dus ben ik hier om een mythe te doorprikken.

I do not believe you can walk in someone else's shoes,

Ik geloof niet dat je in andermans schoenen kunt lopen

and because of that, we must adopt a new way of giving of ourselves.

en daarom moeten we een nieuwe manier bedenken om onszelf nuttig te maken.

Simply stated, I will never know what it's like to be you

Kort gezegd, ik zal nooit weten hoe het is om jou te zijn

and you will never know what it's like to be me.

en jij zult nooit weten hoe het is om mij te zijn.

I cannot face your fears or chase your dreams,

Ik kan jouw angsten niet voelen of jouw dromen najagen

and you can't do that for me,

en jij kan dat niet voor mij,

but we can be supportive of each other.

maar we kunnen elkaar steunen.

Instead of trying to walk in each other's shoes,

In plaats van in elkaars schoenen proberen te lopen,

we must adopt a new way of giving of ourselves.

moeten we een nieuwe manier bedenken om onszelf nuttig te maken.

I learned at an early age

Ik leerde op jonge leeftijd

that I did have to do some things different than most people,

dat ik sommige dingen anders moest doen dan de meeste mensen,

but I also learned there were things I was on equal footing with,

maar ik leerde ook dat er dingen waren waarin ik op gelijke voet was.

and one of those was the classroom.

En een daarvan was in de klas.

Heh, heh, heh. I was equal.

He, he, he. Ik was gelijkwaardig.

As a matter of fact, I excelled in the classroom.

Ik stak zelfs boven de anderen uit in de klas.

This was vitally important, I discovered as I grew older

Dat was enorm belangrijk, ontdekte ik toen ik ouder werd

and realized I wasn't going to be able to do a physical job.

en me realiseerde dat ik geen fysiek werk kon doen.

I needed an education.

Ik had een opleiding nodig.

So I went on and got a university degree,

Dus ik haalde een universitair diploma.

but I felt to be one step ahead of everyone for employment,

Maar ik voelde dat wanneer ik de anderen een stap voor wou zijn,

I needed to have an advanced university degree,

ik een verdiepende universitaire graad nodig had.

so I went ahead and got that.

Dus haalde ik die.

Now I'm ready for my interview.

Nu ben ik klaar om te solliciteren.

Remember your first interview? What am I going to wear?

Herinner je je eerste sollicitatie? Wat doe ik aan?

What questions?

Welke vragen?

And don't forget that firm handshake.

En vergeet die stevige handdruk niet.

I was right there with you.

Dat was voor mij ook zo.

So 24 hours before my interview,

Maar 24 uur voor mijn sollicitatie

a friend of mine who I've known all my life

belde een vriendin die ik al mijn hele leven ken

called and said, "Michele, the building you're going in has steps."

en ze zei: "Michele, het gebouw waar je heen gaat, heeft treden."

And she knew I couldn't climb steps.

Zij wist dat ik geen treden kon beklimmen.

So suddenly, my focus changed.

Dus opeens was mijn focus veranderd.

In my shoes, I was worried about how am I going to get there?

In mijn geval was ik bezorgd hoe ik er moest komen.

So I went early and found a loading dock and got in and had a great interview.

Dus ik ging iets vroeger en vond een lift, kwam binnen en had een geweldig gesprek.

They had no idea what I went through for the day and that's OK.

Ze hadden geen idee wat er door mijn hoofd ging en dat is oké.

You're probably thinking my greatest challenge that day was the interview,

Je denkt nu vast dat mijn grootste uitdaging die dag het gesprek was,

or getting in the building.

of het binnenkomen in het gebouw.

In reality, my biggest challenge that day

Maar eigenlijk was de grootste uitdaging die dag

was getting through the loading dock without getting run over.

om voorbij de lift te geraken zonder omver te worden gelopen.

I am very vulnerable in certain situations:

Ik ben heel kwetsbaar in bepaalde situaties,

airports, hallways, parking lots,

zoals op vliegvelden, in gangen, op parkeerplaatsen

loading docks.

en op laadperronnen.

And so I have to be very careful.

Ik moet dus heel voorzichtig zijn.

I have to anticipate and be flexible

Ik moet anticiperen en flexibel zijn

and move as quickly as I can sometimes.

en soms zo snel mogelijk bewegen als ik kan.

So I got the job,

Dus ik kreeg de baan

and in my current role I travel quite a bit.

en in mijn huidige rol reis ik regelmatig.

And travel is a challenge for all of us these days.

Reizen is ondertussen een uitdaging voor ons allemaal.

And so you probably get to the airport, run through security, get to the gate.

Je gaat dan naar de luchthaven, je loopt door de security en gaat naar de gate.

Did I get my aisle seat or my window seat? Did I get my upgrade?

Heb ik mijn zitje aan het gangpad of het raam? Kreeg ik een upgrade?

Me, first of all, I don't run through anything.

Om te beginnen, loop ik nergens door.

(Laughter)

(Gelach)

And I especially don't run through the TSA

En ik loop al zeker niet door de security,

because I get to experience the personal patdown.

want ik mag een persoonlijke fouillering ondergaan.

I won't comment on that.

Ik zal daar maar over zwijgen.

And then I make my way to the gate,

En dan ga ik naar de gate

and with my gift of gab that my parents said I was born with,

en met mijn gave van het zeveren, waar ik volgens mijn ouders mee ben geboren,

I talk to the gate agent, and then I say, "By the way, my scooter weighs this much,

praat ik tegen de persoon aan de gate en zeg: "Trouwens, mijn scooter weegt zoveel,

I have a dry cell battery,

ik heb een drogecelbatterij

and I can drive it down to the door of the plane."

en ik kan er mee rijden tot aan het vliegtuig."

Also, the day before, I had called the city where I'm traveling to

Ook had ik de dag voordien gebeld naar de stad van mijn bestemming

to find out where I could rent a scooter in case mine gets broken on the way.

om te weten waar ik een scooter kon huren als de mijne stuk zou gaan.

So in my shoes, it's a little bit different.

Dus voor mij is het een beetje anders.

When I get onto the plane,

Wanneer ik op het vliegtuig stap,

I use my gift of gab to ask the lady to put my bag up, and they graciously do.

gebruik ik mijn gave en vraag de dame mijn tas op te bergen, en dat doet ze.

I try not to eat or drink on a plane

Ik probeer niet te eten of drinken,

because I don't want to have to get up and walk on the plane,

want ik wil niet opstaan en gaan lopen in het vliegtuig.

but nature has its own schedule,

Maar de natuur beslist

and not long ago, it knocked and I answered.

en niet zo lang geleden kwam moeder natuur aankloppen.

So I walked up to the front of the plane

Dus ik wandelde naar de voorkant van het vliegtuig,

and gabbed with the flight attendant,

zeverde met de stewardess

and said, "Can you watch the door? I can't reach the lock."

en zei: "Kan je de deur bewaken? Ik kan niet bij het slot."

So I'm in there doing my business, and the door flies open.

Dus ik ben bezig, de deur vliegt open

And there's a gentleman there

en er staat een man daar

with a look of horror on his face.

met een gelaatsuitdrukking van pure horror.

I'm sure I had the same look.

Zo zag ik er zeker ook uit.

As I came out, I noticed that he was sitting right across from me,

Toen ik buiten kwam, zag ik dat hij recht tegenover me zat

and he's in total, complete embarrassment.

en in totale verlegenheid was gebracht.

So I walk up to him and I quietly go,

Dus ik wandel naar hem toe en ik zeg stil:

"Are you going to remember this as much as I am?"

"Ga jij je dit even goed herinneren als ik?"

(Laughter)

(Gelach)

And he goes, "I think so."

En hij antwoordt: "Ik denk het."

(Laughter)

(Gelach)

Now, while he's probably not talking about it publicly, I am.

Nu ja, hij praat er waarschijnlijk niet openlijk over. Ik wel.

(Laughter)

(Gelach)

But we talked for the rest of the flight,

Maar we praatten voor de rest van de vlucht

and we got to know each other, our families, sports, work,

en leerden elkaar kennen: onze families, sporten, werk.

and when we landed, he said,

En toen we landden zei hij:

"Michele, I noticed someone put your bag up.

"Michele, ik merkte dat je tas werd weggezet.

Can I get that for you?"

Mag ik hem voor je pakken?"

And I said, "Of course, thank you."

En ik zei: "Natuurlijk, dank u."

And we wished each other well,

We wensten elkaar het beste toe

and the most important thing that day

en het belangrijkste die dag

was that he was not going to leave with that embarrassment,

was dat hij niet zou vertrekken met het gevoel van schroom,

that experience of embarrassment.

die ervaring van verlegenheid.

He won't forget it, and neither will I,

Hij zal het niet vergeten en ik ook niet,

maar ik denk dat hij zich met name zal herinneren

but I think he will remember more

our chat and our different perspectives.

hoe we spraken over onze verschillende perspectieven.

When you travel internationally,

Wanneer je internationaal reist,

it can be even more challenging in certain ways.

kan het zelfs nog uitdagender zijn in zekere zin.

A few years ago, I was in Zanzibar,

Een paar jaar geleden was ik in Zanzibar

and I come wheeling in,

en ik kom binnen gerold,

and think about that.

denk je dit eens in.

Short, white, blond woman in a chair.

Kleine, blanke, blonde vrouw in een rolstoel.

That doesn't probably happen every day.

Dat komt waarschijnlijk niet alle dagen voor.

So I go up, and with my gift of gab, I start to talk to the agent.

Dus ik ga erop af en begin mijn kletspraatje met de agent.

So friendly, and I ask about their culture and so forth,

Heel vriendelijk en ik vraag naar hun cultuur en zo

and I notice there wasn't a jet bridge.

en ik zag dat er geen vliegtuigslurf was.

So I had to kind of say,

Dus ik moest vertellen:

"Not only do you have to lift my chair,

"Je moet niet alleen mijn rolstoel optillen,

I could use some help getting up the steps."

ik kan ook hulp gebruiken om de trap op te gaan."

So we got to spend about an hour together while we waited for the flight,

We spendeerden ongeveer een uur samen, terwijl we wachtten op de vlucht,

and it was the most magnificent hour.

en het was een prachtig uur.

Our perspective changed for both of us that day.

Onze visie veranderde voor ons allebei die dag.

And once I got on the flight,

En eenmaal in het vliegtuig

he patted me on the back and wished me well,

klopte hij me op de rug en wenste me geluk.

and I thanked him so much.

En ik bedankte hem heel erg.

And again, I think he's going to remember that experience more

Opnieuw, ik denk dat hij zich dat beter zal herinneren

than when I first came in, and there was a bit of hesitation.

dan wanneer ik voor het eerst binnenkwam en er wat aarzeling was.

And as you notice, I get a lot of help.

Zoals je kan zien, krijg ik veel hulp.

I would not be where I am today

Ik zou niet staan waar ik nu sta

if it was not for my family, my friends, my colleagues

zonder de hulp van familie, vrienden, collega's

and the many strangers

en de vele vreemden

that help me every single day of my life.

die me iedere dag opnieuw helpen.

And it's important that we all have a support system.

Het is belangrijk dat we allemaal mensen hebben die ons helpen.

Asking for help is a strength,

Vragen om hulp is een sterkte,

not a weakness.

geen zwakte.

(Applause)

(Applaus)

We all need help throughout our lifetime,

We hebben allemaal hulp nodig doorheen ons leven,

but it is just as important

maar het is net zo belangrijk

that we are part of other people's support systems.

dat we ook deel uitmaken van het ondersteuningsnetwerk van anderen.

We must adopt that way of giving back.

We moeten een manier aanleren om terug te geven.

We all obviously have a role to play in our own successes,

We spelen natuurlijk een rol in ons eigen succes,

but think about the role we have to play in other people's successes,

maar denk ook aan de rol die we moeten spelen in het succes van anderen,

just like people do for me every single day.

net als mensen dagelijks voor mij doen.

It's vitally important that we help each other,

Het is heel belangrijk dat we elkaar helpen,

because society is increasingly placing people in silos

omdat de maatschappij ons steeds meer indeelt in hokjes,

based on biases and ideologies.

gebaseerd op vooroordelen en ideologieën.

And we must look past the surface

We moeten voorbij het oppervlak kijken

and be confronted with the truth

en geconfronteerd worden met de waarheid

that none of us are what you can see.

dat niemand van ons is wat je kan zien.

There's more to us than that,

We zijn meer dan dat

and we're all dealing with things that you cannot see.

en we hebben allemaal te maken met dingen die je niet kan zien.

So living a life free of judgment

Een leven leiden dat vrij is van oordelen

allows all of us to share those experiences together

laat ons toe om onze ervaringen samen te delen

and have a totally different perspective,

en een totaal andere visie te hebben,

just like the couple of people I mentioned earlier in my stories.

net als de mensen die ik daarnet noemde in mijn verhalen.

So remember, the only shoes

Dus onthou, de enige schoenen

you truly can walk in are your own.

waar je echt in kan lopen zijn die van jezelf.

I cannot walk in yours.

Ik kan niet in de jouwe lopen.

I know you can't walk in my size 1s --

Ik weet dat je niet in mijn kleine maatje kan lopen --

(Laughter)

(Gelach)

but you can try.

maar je kan het proberen.

But we can do something better than that.

We kunnen iets beter doen dan dat.

With compassion, courage and understanding,

Met compassie, moed en begrip

we can walk side by side

kunnen we zij aan zij wandelen

and support one another,

en elkaar ondersteunen.

and think about how society can change

Denk aan hoe de maatschappij kan veranderen

if we all do that

als we dat allemaal doen,

instead of judging on only what you can see.

in plaats van elkaar te veroordelen op basis van wat we kunnen zien.

Thank you.

Dank u.

(Applause)

(Applaus)

Thank you.

Dank u.