How to raise a Black son in America | Clint Smith

Vertaald door: Egge-Jan Pollé Nagekeken door: Christel Foncke

Growing up, I didn't always understand

Als kind begreep ik niet altijd

why my parents made me follow the rules that they did.

waarom mijn ouders mij bepaalde regels oplegden.

Like, why did I really have to mow the lawn?

Waarom moest ik bijvoorbeeld het gazon maaien?

Why was homework really that important?

Waarom was huiswerk zo belangrijk?

Why couldn't I put jelly beans in my oatmeal?

Waarom mocht ik geen schuimpjes in mijn havermout doen?

My childhood was abound with questions like this.

Mijn kindertijd was gevuld met zulke vragen.

Normal things about being a kid and realizing that sometimes,

Dat is normaal als je klein bent. Je weet heel goed dat het soms beter is

it was best to listen to my parents even when I didn't exactly understand why.

om naar je ouders te luisteren, ook al weet je niet precies waarom.

And it's not that they didn't want me to think critically.

Niet dat ze niet wilden dat ik zelf kritisch zou nadenken.

Their parenting always sought to reconcile the tension

Mijn ouders zochten altijd naar een evenwicht,

between having my siblings and I understand the realities of the world,

om hun kinderen te leren de dagelijkse werkelijkheid te begrijpen

while ensuring that we never accepted the status quo as inevitable.

maar ook om de status quo niet als onvermijdelijk te accepteren.

I came to realize that this, in and of itself,

Ik ben tot het besef gekomen dat dit

was a very purposeful form of education.

een zeer doelbewuste manier van opvoeden is.

One of my favorite educators, Brazilian author and scholar Paulo Freire,

Een van mijn favoriete pedagogen, de Braziliaanse wetenschapper Paulo Freire,

speaks quite explicitly about the need for education

spreekt expliciet over de noodzaak om onderwijs te gebruiken

to be used as a tool for critical awakening and shared humanity.

als instrument voor kritische bewustwording en gedeelde menselijkheid.

In his most famous book, "Pedagogy of the Oppressed,"

In zijn beroemdste boek, "Pedagogie van de onderdrukten",

he states, "No one can be authentically human

stelt hij: "Niemand kan echt menselijk zijn,

while he prevents others from being so."

als hij anderen ervan weerhoudt dat ook te zijn."

I've been thinking a lot about this lately, this idea of humanity,

Ik heb hier de laatste tijd veel over nagedacht, dit idee van menselijkheid,

and specifically, who in this world is afforded the privilege

en in het bijzonder over wie in deze wereld het recht krijgt

of being perceived as fully human.

om als volledig menselijk beschouwd te worden.

Over the course of the past several months,

In de loop van de afgelopen maanden

the world has watched as unarmed black men, and women,

keek de wereld toe hoe ongewapende zwarte mannen, en vrouwen,

have had their lives taken at the hands of police and vigilante.

van het leven werden beroofd door politieagenten en burgerwachten.

These events and all that has transpired after them

Deze gebeurtenissen en alles wat daarna gebeurde,

have brought me back to my own childhood

brachten mij terug naar mijn kindertijd,

and the decisions that my parents made about raising a black boy in America

hoe mijn ouders een zwarte jongen opvoedden in Amerika,

that growing up, I didn't always understand in the way that I do now.

en hun beslissingen die ik nu veel beter begrijp dan toen.

I think of how hard it must have been, how profoundly unfair it must have felt

Ik bedenk hoe zwaar het geweest moet zijn, en hoe onredelijk het gevoeld moet hebben,

for them to feel like they had to strip away parts of my childhood

dat zij zich genoodzaakt zagen om mij een deel van mijn jeugd te ontnemen

just so that I could come home at night.

om er zeker van te zijn dat ik elke avond thuis zou komen.

For example, I think of how one night,

Zo denk ik bijvoorbeeld aan een avond

when I was around 12 years old, on an overnight field trip to another city,

toen ik rond mijn twaalfde verbleef in een andere stad.

my friends and I bought Super Soakers

Mijn vrienden en ik hadden waterpistolen gekocht.

and turned the hotel parking lot into our own water-filled battle zone.

De parkeerplaats van het hotel was het slagveld voor ons watergevecht.

We hid behind cars,

We verstopten ons achter wagens,

running through the darkness that lay between the streetlights,

en renden door de duisternis tussen de straatverlichting,

boundless laughter ubiquitous across the pavement.

ons grenzeloos gelach klonk door de straat.

But within 10 minutes,

Maar binnen 10 minuten

my father came outside, grabbed me by my forearm

kwam mijn vader naar buiten en greep mij bij mijn onderarm.

and led me into our room with an unfamiliar grip.

Hij trok me naar binnen met een voor mij onbekende greep.

Before I could say anything,

Nog voor ik wat kon zeggen,

tell him how foolish he had made me look in front of my friends,

over hoe belachelijk hij mij had gemaakt voor de neus van mijn vrienden,

he derided me for being so naive.

ging hij tekeer hoe ik zo dom kon zijn.

Looked me in the eye, fear consuming his face,

Hij keek in mijn ogen, de angst droop van zijn gezicht.

and said, "Son, I'm sorry,

Hij zei: "Zoon, het spijt mij heel erg,

but you can't act the same as your white friends.

maar je kan niet net zo doen als je blanke vrienden.

You can't pretend to shoot guns.

Je kan niet doen alsof je met een geweer schiet.

You can't run around in the dark.

Je kan niet rondrennen in het donker.

You can't hide behind anything other than your own teeth."

Je kan je niet verstoppen achter iets anders dan je eigen tanden."

I know now how scared he must have been,

Ik weet nu hoe bang hij geweest moet zijn,

how easily I could have fallen into the empty of the night,

hoe gemakkelijk ik had kunnen vallen in de leegte van de nacht,

that some man would mistake this water

dat iemand in dit water een goede reden zou zien

for a good reason to wash all of this away.

om dit allemaal weg te wassen.

These are the sorts of messages I've been inundated with my entire life:

Met dit soort waarschuwingen werd ik mijn hele leven overspoeld:

Always keep your hands where they can see them, don't move too quickly,

Hou je handen altijd zo dat men ze kan zien, beweeg niet te snel,

take off your hood when the sun goes down.

neem je muts af als de zon ondergaat.

My parents raised me and my siblings in an armor of advice,

Mijn ouders hebben ons opgevoed met een pantser van advies,

an ocean of alarm bells so someone wouldn't steal the breath from our lungs,

een zee aan alarmbellen opdat niemand ons de adem uit de longen zou stelen,

so that they wouldn't make a memory of this skin.

en deze huid zou verworden tot een schim.

So that we could be kids, not casket or concrete.

Zodat we kinderen konden zijn, geen kist of beton.

And it's not because they thought it would make us better than anyone else

Niet dat ze dachten dat wij daardoor beter zouden zijn dan anderen

it's simply because they wanted to keep us alive.

maar gewoon omdat ze ons in leven wilden houden.

All of my black friends were raised with the same message,

Al mijn zwarte vrienden kregen thuis dezelfde boodschap mee,

the talk, given to us when we became old enough

de preek die we kregen zodra we oud genoeg waren

to be mistaken for a nail ready to be hammered to the ground,

om verward te worden met een spijker die in de grond geslagen moet,

when people made our melanin synonymous with something to be feared.

als men van onze huidskleur iets maakte om bang voor te zijn.

But what does it do to a child

Maar wat doet dit met een kind

to grow up knowing that you cannot simply be a child?

om op te groeien zonder echt kind te kunnen zijn?

That the whims of adolescence are too dangerous for your breath,

Dat de grillen van de adolescentie je de adem kunnen ontnemen,

that you cannot simply be curious,

dat je niet nieuwsgierig kunt zijn,

that you are not afforded the luxury of making a mistake,

dat je je niet kunt permitteren om een fout te maken,

that someone's implicit bias

dat vooroordelen

might be the reason you don't wake up in the morning.

er voor kunnen zorgen dat je niet meer wakker wordt.

Maar dit kan niet zijn wat ons definieert.

But this cannot be what defines us.

Because we have parents who raised us to understand

Want onze ouders hebben ons opgevoed met het idee

that our bodies weren't meant for the backside of a bullet,

dat onze lichamen niet bedoeld zijn voor een kogel,

but for flying kites and jumping rope, and laughing until our stomachs burst.

maar voor vliegeren en touwtjespringen, en lachen tot onze magen barsten.

We had teachers who taught us how to raise our hands in class,

We leerden op school hoe we onze hand moeten opsteken,

and not just to signal surrender,

niet enkel als signaal van overgave,

and that the only thing we should give up

en dat het enige dat we moeten opgeven

is the idea that we aren't worthy of this world.

het idee is, dat wij deze wereld onwaardig zijn.

So when we say that black lives matter, it's not because others don't,

Als we zeggen dat zwarte levens er toe doen,

it's simply because we must affirm that we are worthy of existing without fear,

dan is dat om te bevestigen dat we het waard zijn om te leven zonder angst,

when so many things tell us we are not.

ook al zijn er tegengestelde signalen.

I want to live in a world where my son

Ik wil leven in een wereld waar

will not be presumed guilty the moment he is born,

geboren worden niet gelijk staat aan schuldig zijn.

where a toy in his hand isn't mistaken for anything other than a toy.

waar het speelgoed in zijn handen niet wordt aanzien voor iets anders.

And I refuse to accept that we can't build this world into something new,

Ik weiger te accepteren dat we deze wereld niet kunnen veranderen

some place where a child's name

in een plek waar de naam van een kind

doesn't have to be written on a t-shirt, or a tombstone,

niet op een t-shirt of grafsteen geschreven moet worden,

where the value of someone's life

waar de waarde van iemands leven

isn't determined by anything other than the fact that they had lungs,

alleen bepaald wordt door het feit dat men longen heeft,

a place where every single one of us can breathe.

een plek waar ieder van ons kan ademhalen.

Thank you.

Dank jullie wel.

(Applause)

(Applaus)