Love, no matter what | Andrew Solomon

Translator: Timothy Covell Reviewer: Morton Bast

Vertaald door: Ann De Langhe Nagekeken door: Valérie Boor

"Even in purely nonreligious terms,

"Zelfs in niet-religieuze zin,

is homoseksualiteit een verkeerd gebruik van de seksuele vaardigheid.

homosexuality represents a misuse of the sexual faculty.

It is a pathetic little second-rate substitute for reality --

Het is een pathetisch, tweederangs surrogaat voor de realiteit

a pitiable flight from life.

een jammerlijke vlucht.

Het verdient daarom geen medeleven,

As such, it deserves no compassion,

it deserves no treatment as minority martyrdom,

noch een behandeling

als minderheids-martelaarschap,

het verdient enkel bestempeld te worden tot verderfelijke ziekte."

and it deserves not to be deemed anything but a pernicious sickness."

That's from "Time" magazine in 1966, when I was three years old.

Dit komt uit Time magazine, in 1966, toen ik drie was.

En vorig jaar sprak de president van de VS

And last year, the president of the United States

came out in favor of gay marriage.

zich uit voor het homohuwelijk.

(Applause)

(Applaus)

Mijn vraag is: "Hoe hebben we die afstand overbrugd?"

And my question is:

How did we get from there to here?

How did an illness become an identity?

Hoe werd een ziekte een identiteit?

When I was perhaps six years old,

Toen ik ongeveer zes was, ging ik

I went to a shoe store with my mother and my brother.

met mijn moeder en broer naar een schoenenwinkel.

And at the end of buying our shoes,

Toen we onze schoenen kochten,

the salesman said to us that we could each have a balloon to take home.

gaf de verkoper ons elk een ballon.

My brother wanted a red balloon,

Mijn broer wilde een rode ballon, ik de roze.

and I wanted a pink balloon.

Moeder meende dat ik liever de blauwe wilde.

My mother said that she thought I'd really rather have a blue balloon.

(Laughter)

Ik zei dat ik echt de roze verkoos.

But I said that I definitely wanted the pink one.

Ze drong aan dat mijn lievelingskleur blauw was.

And she reminded me that my favorite color was blue.

The fact that my favorite color now is blue, but I'm still gay --

Dat mijn lievelingskleur tegenwoordig blauw is en ik nog altijd gay ben --

(Laughter)

(Gelach) --

is evidence of both my mother's influence

wijst zowel op mijn moeders invloed als op de grenzen daaraan.

and its limits.

(Laughter)

(Gelach)

(Applause)

(Applaus)

When I was little, my mother used to say,

Toen ik klein was, zei mijn moeder vaak,

"The love you have for your children is like no other feeling in the world.

"Liefde voor je kinderen is het beste gevoel ter wereld.

als je geen kinderen hebt, weet je niet hoe dat is."

And until you have children, you don't know what it's like."

Toen ik klein was, was dat het grootste compliment

And when I was little, I took it as the greatest compliment in the world

that she would say that about parenting my brother and me.

dat ze ons als ouder kon geven.

And when I was an adolescent, I thought, "But I'm gay,

Als adolescent dacht ik:

ik ben homo en krijg waarschijnlijk geen gezin.

and so I probably can't have a family."

And when she said it, it made me anxious.

Wanneer ze het toen zei, werd ik bang.

And after I came out of the closet,

Na mijn coming out, bleef ze het zeggen en werd ik razend.

Na mijn coming out, bleef ze het zeggen en werd ik razend.

when she continued to say it, it made me furious.

I said, "I'm gay. That's not the direction that I'm headed in.

Ik zei: "Ik ben gay. Ik ga die kant niet op.

And I want you to stop saying that."

Hou alsjeblieft op dat te zeggen."

About 20 years ago,

Twintig jaar geleden, werd me door NY Times Magazine gevraagd

I was asked by my editors at the "New York Times Magazine"

to write a piece about Deaf culture.

te schrijven over de dovencultuur.

And I was rather taken aback.

Ik was vrij onthutst.

I had thought of deafness entirely as an illness:

Ik zag doofheid als een ziekte.

those poor people, they couldn't hear,

Arme, dove mensen,

they lacked hearing, and what could we do for them?

wat konden we voor ze doen?

And then I went out into the Deaf world.

Toen betrad ik hun wereld.

I went to Deaf clubs.

Ik ging naar dovenclubs.

I saw performances of Deaf theater and of Deaf poetry.

Ging naar voorstellingen en poëzielezingen voor doven.

Ik ging zelfs naar de doven-missverkiezing in Nashville, Tennessee

I even went to the Miss Deaf America contest in Nashville, Tennessee,

where people complained about that slurry Southern signing.

waar geklaagd werd over de slordige gebaren van de zuiderlingen.

(Gelach)

(Laughter)

Toen ik me verdiepte in de dovenwereld,

And as I plunged deeper and deeper into the Deaf world,

leerde ik doofheid zien als een cultuur.

I became convinced that Deafness was a culture

Doven die zeiden: "Wij míssen niet het gehoor, maar wij hébben een cultuur",

and that the people in the Deaf world who said,

"We don't lack hearing; we have membership in a culture,"

Doven die zeiden: "Wij míssen niet het gehoor, maar wij hébben een cultuur",

were saying something that was viable.

zeiden iets relevants.

It wasn't my culture,

Het was niet mijn cultuur

and I didn't particularly want to rush off and join it,

en stond niet te popelen lid te worden,

but I appreciated that it was a culture

maar ik zag in dat het een cultuur was

and that for the people who were members of it,

die voor haar leden,

it felt as valuable as Latino culture or gay culture or Jewish culture.

even waardevol was als de Latino cultuur, de homocultuur of de Joodse cultuur.

It felt as valid, perhaps, even as American culture.

Misschien zelfs even waardevol als de Amerikaanse cultuur.

Then a friend of a friend of mine had a daughter who was a dwarf.

Een kennis van me kreeg een dochter die dwerg was.

Bij de geboorte van haar dochter, zat ze met vragen

And when her daughter was born,

she suddenly found herself confronting questions

Bij de geboorte van haar dochter, zat ze met vragen

die me bekend voorkwamen.

that now began to seem quite resonant to me.

She was facing the question of what to do with this child.

Ze vroeg zich af wat ze met het kind ging doen.

Should she say, "You're just like everyone else but a little bit shorter?"

Zou ze zeggen: "Je bent gewoon wat kleiner dan alle anderen?"

Of zou ze een soort dwerg-identiteit gaan construeren,

Or should she try to construct some kind of dwarf identity,

get involved in the Little People of America,

participeren in de kleine-mensenvereniging? Werken aan bewustwording?

become aware of what was happening for dwarfs?

participeren in de kleine-mensenvereniging? Werken aan bewustwording?

And I suddenly thought,

En toen dacht ik,

de meeste dove kinderen

"Most deaf children are born to hearing parents.

hebben horende ouders.

Those hearing parents tend to try to cure them.

Die ouders proberen hen te genezen.

Those deaf people discover community somehow in adolescence.

Tijdens de adolescentie ontdekken ze hun gemeenschap.

Most gay people are born to straight parents.

De meeste homo's hebben hetero ouders.

Those straight parents often want them to function

Deze ouders wensen dat ze meegaan met de trend,

in what they think of as the mainstream world,

and those gay people have to discover identity later on.

ze moeten hun identiteit maar later ontdekken.

And here was this friend of mine,

Die ene kennis

looking at these questions of identity with her dwarf daughter.

stelde zich deze vragen voor haar dochter.

Ik dacht: alweer een gezin dat zichzelf gewoon acht,

And I thought, "There it is again:

a family that perceives itself to be normal

with a child who seems to be extraordinary."

met een schijnbaar buitengewoon kind.

And I hatched the idea that there are really two kinds of identity.

Ik begon twee soorten identiteiten te onderscheiden.

There are vertical identities,

Verticale identiteiten,

van generatie op generatie,

which are passed down generationally from parent to child.

zoals etniciteit, nationaliteit, taal en ook vaak religie.

Those are things like ethnicity,

frequently nationality, language, often religion.

Those are things you have in common with your parents and with your children.

Dit heb je gemeen met je ouders en je kinderen.

And while some of them can be difficult,

Hoewel dat soms lastig is,

there's no attempt to cure them.

probeert men niet dit te veranderen.

You can argue that it's harder in the United States --

In de VS is het moeilijker --

our current presidency notwithstanding --

ondanks onze huidige president--

om een kleurling te zijn.

to be a person of color.

And yet, we have nobody who is trying to ensure

Maar toch verwacht men niet

that the next generation of children born to African-Americans and Asians

dat de volgende generatie niet-blanke kinderen

come out with creamy skin and yellow hair.

een lichte huid en goude lokken krijgt.

Andere identiteiten leer je van leeftijdsgenoten,

There are these other identities which you have to learn from a peer group,

dat zijn de horizontale identiteiten.

and I call them "horizontal identities,"

because the peer group is the horizontal experience.

De peergroup is een horizontale ervaring.

These are identities that are alien to your parents

Deze identiteiten verschillen van je ouders,

and that you have to discover when you get to see them in peers.

je herkent ze in leeftijdsgenoten.

Deze horizontale identiteiten

And those identities, those horizontal identities,

probeert men bijna altijd te genezen.

people have almost always tried to cure.

Ik wilde onderzoeken welk traject

And I wanted to look at what the process is

through which people who have those identities

mensen met deze identiteiten afleggen

come to a good relationship with them.

om er een goede relatie mee te krijgen.

And it seemed to me that there were three levels of acceptance

Ik denk dat op drie niveaus acceptatie moet plaatsvinden:

that needed to take place.

zelfacceptatie, familiale acceptatie en sociale acceptatie.

There's self-acceptance, there's family acceptance, and there's social acceptance.

And they don't always coincide.

Ze vallen niet altijd samen.

And a lot of the time, people who have these conditions are very angry,

Vaak zijn mensen in deze situaties erg kwaad,

because they feel as though their parents don't love them,

ze denken dat hun ouders niet van hen houden,

terwijl hun ouders hen in feite niet accepteren.

when what actually has happened is that their parents don't accept them.

Idealiter is liefde tussen ouders

Love is something that, ideally, is there unconditionally

throughout the relationship between a parent and a child.

en kinderen onvoorwaardelijk.

But acceptance is something that takes time.

Maar aanvaarding vraagt tijd.

It always takes time.

Het vraagt altijd tijd.

Ik leerde een dwerg kennen die Clinton Brown heette.

One of the dwarfs I got to know was a guy named Clinton Brown.

When he was born, he was diagnosed with diastrophic dwarfism,

Zijn diagnose was diastrofische dwerggroei,

een vreselijke aandoening.

a very disabling condition,

and his parents were told that he would never walk,

de ouders kregen te horen dat hij nooit zou kunnen lopen of spreken,

he would never talk,

he would have no intellectual capacity,

geen cognitief vermogen zou hebben,

and he would probably not even recognize them.

en hen niet zou herkennen.

And it was suggested to them that they leave him at the hospital

Men stelde voor, hem achter te laten in het ziekenhuis,

so that he could die there quietly.

om daar te sterven.

His mother said she wasn't going to do it,

Zijn moeder weigerde dit.

and she took her son home.

En nam haar zoon mee.

And even though she didn't have a lot of educational or financial advantages,

Ondanks haar gebrek aan opleiding en financiële middelen,

vond ze de beste arts,

she found the best doctor in the country for dealing with diastrophic dwarfism,

gespecialiseerd in diastrofische dwerggroei,

and she got Clinton enrolled with him.

om Clinton te behandelen.

And in the course of his childhood,

In de loop van zijn kindertijd,

he had 30 major surgical procedures.

onderging hij meer dan 30 operaties.

And he spent all this time stuck in the hospital

Tijdens deze ingrepen

while he was having those procedures,

was hij aan bed gekluisterd,

as a result of which, he now can walk.

maar nu is hij in staat om te lopen.

While he was there, they sent tutors around to help him with his schoolwork,

Tijdens zijn verblijf in het ziekenhuis, stuurden ze hem bijles-leraren.

Hij studeerde hard, omdat hij niets anders te doen had.

and he worked very hard, because there was nothing else to do.

Hij bereikte uiteindelijk een niveau

He ended up achieving at a level

that had never before been contemplated by any member of his family.

waar niemand in zijn familie ooit aan gedacht had:

He was the first one in his family, in fact, to go to college,

hij was de eerste die naar de universiteit ging.

where he lived on campus and drove a specially fitted car

Daar woonde hij op de campus en reed rond in een wagen

that accommodated his unusual body.

die was aangepast aan zijn lichaam.

And his mother told me the story of coming home one day --

Zijn moeder vertelde hoe zij op een dag thuiskwam --

and he went to college nearby --

niet ver daarvandaan --

and she said, "I saw that car, which you can always recognize,

Ze zei: "Ik zag zijn herkenbare wagen

in the parking lot of a bar," she said.

op de parkeerplaats van een café staan." (Gelach)

(Laughter)

En dacht: "Zij zijn twee keer zo groot als hij.

"And I thought to myself,

'They're six feet tall, he's three feet tall.

Two beers for them is four beers for him.'"

Zij kunnen dubbel zo veel op."

Ze zei: "Ik wist dat ik hem niet mocht storen,

She said, "I knew I couldn't go in there and interrupt him,

but I went home, and I left him eight messages on his cell phone."

maar thuis sprak ik acht berichten in op zijn mobiel.

She said, "And then I thought,

Daarna bedacht ik

if someone had said to me, when he was born,

dat ik nooit had gedacht,

that my future worry would be that he'd go drinking and driving

dat mijn grootste zorg zou zijn dat hij beschonken zou gaan rijden -- "

with his college buddies ..."

(Laughter)

(Applaus)

(Applause)

And I said to her,

Ik vroeg haar: "Wat heb je gedaan

"What do you think you did that helped him to emerge

waardoor hij uitgroeide tot deze fantastische persoon?"

as this charming, accomplished, wonderful person?"

And she said, "What did I do?

Ze antwoordde: "Wat ik gedaan heb? Gewoon van hem gehouden.

I loved him, that's all.

Clinton heeft altijd uitstraling gehad.

Clinton just always had that light in him.

Zijn vader en ik hadden als eersten het voorrecht dat in hem te zien.

And his father and I were lucky enough to be the first to see it there."

I'm going to quote from another magazine of the '60s.

Ik citeer nu uit een ander tijdschrift uit de jaren 60.

This one is from 1968 --

Uit 1968 -- The Atlantic Monthly, de stem van progressief Amerika --

"The Atlantic Monthly," voice of liberal America --

written by an important bioethicist.

geschreven door een belangrijke bio-ethicus.

He said, "There is no reason to feel guilty

Hij zei: "Zonder enig schuldgevoel,

about putting a Down's syndrome child away,

kan men een kind met Down laten verwijderen,

hetzij door het te plaatsen in een sanatorium

whether it is 'put away' in the sense of hidden in a sanitarium

hetzij op een meer verantwoorde, dodelijke manier.

or in a more responsible, lethal sense.

Ja, het is intriest. Maar men treft geen schuld.

It is sad, yes. Dreadful.

But it carries no guilt.

Schuld ontstaat na een misdrijf tegen een mens

True guilt arises only from an offense against a person,

en een down is geen mens."

and a Down's is not a person."

There's been a lot of ink given to the enormous progress that we've made

Er werd reeds veel geschreven over

in the treatment of gay people.

hoe men nu beter omgaat met homo's.

The fact that our attitude has changed is in the headlines every day.

Onze nieuwe houding haalt elke dag het nieuws.

But we forget how we used to see people who had other differences,

We vergeten hoe we vroeger keken naar mensen die anders waren,

how we used to see people who were disabled,

hoe we keken naar gehandicapte mensen,

how inhuman we held people to be.

hoe onmenselijk we ze vonden.

And the change that's been accomplished there,

Aan de verandering die hier plaatsvond,

which is almost equally radical,

die bijna even radicaal was,

is one that we pay not very much attention to.

wordt weinig aandacht besteed.

Ik interviewde een koppel, Tom and Karen Robards,

One of the families I interviewed, Tom and Karen Robards,

succesvolle New Yorkers, die verbijsterd waren

were taken aback when, as young and successful New Yorkers,

their first child was diagnosed with Down syndrome.

toen bleek dat hun eerste kind Down had.

They thought the educational opportunities for him were not what they should be,

Ze vreesden dat hij te weinig onderwijskansen zou krijgen,

and so they decided they would build a little center --

dus richtten ze een klein centrum op --

two classrooms that they started with a few other parents --

twee klassen, samen met een paar ouders --

to educate kids with DS.

om les te geven aan kinderen met D.S.

And over the years, that center grew into something called the Cooke Center,

Na enkele jaren groeide het centrum uit tot het Cooke Center,

where there are now thousands upon thousands of children

waar nu duizenden kinderen

met intellectuele beperkingen onderricht krijgen.

with intellectual disabilities

who are being taught.

In the time since that "Atlantic Monthly" story ran,

Sinds de publicatie van dat artikel,

the life expectancy for people with Down syndrome has tripled.

is de levensverwachting van mensen met Down verdrievoudigd.

Onder hen zijn er acteurs,

The experience of Down syndrome people includes those who are actors,

those who are writers, some who are able to live fully independently in adulthood.

schrijvers, sommigen kunnen zelfstandig leven als volwassenen.

The Robards had a lot to do with that.

De Robards droegen daartoe bij.

And I said, "Do you regret it?

Ik zei: "Heb je er spijt van?

Do you wish your child didn't have Down syndrome?

Wens je dat je kind geen Down had?

Do you wish you'd never heard of it?"

Dat je er nooit van had gehoord?"

Interessant genoeg zei de vader:

And interestingly, his father said,

"Well, for David, our son, I regret it,

"Voor David, onze zoon, vind ik het spijtig,

omdat het voor David lastig is om zo in het leven te staan.

because for David, it's a difficult way to be in the world,

and I'd like to give David an easier life.

en ik had hem graag een gemakkelijker leven gegeven,

But I think if we lost everyone with Down syndrome,

maar het zou een ramp zijn als we iedereen met Down zouden verliezen."

it would be a catastrophic loss."

And Karen Robards said to me, "I'm with Tom.

Karen Robards zei: "Ik ben het eens met Tom.

For David, I would cure it in an instant, to give him an easier life.

Om David een gemakkelijker leven te geven, zou ik het zó genezen,

But speaking for myself --

maar voor mezelf -- had ik 23 jaar geleden bij zijn geboorte niet mogelijk geacht

well, I would never have believed 23 years ago when he was born

dat ik dit zou bereiken --

that I could come to such a point.

ik werd een beter en zachtaardiger mens

Speaking for myself, it's made me so much better and so much kinder

and so much more purposeful in my whole life that, speaking for myself,

en het gaf zo veel zin aan mijn leven,

voor mezelf, zou ik het voor geen goud willen ruilen."

I wouldn't give it up for anything in the world."

We hebben het punt bereikt waarop de sociale acceptatie

We live at a point when social acceptance for these and many other conditions

is on the up and up.

voor deze aandoeningen blijft stijgen.

We leven in een tijd

And yet we also live at the moment

waarin het nooit zo gemakkelijk is geweest

when our ability to eliminate those conditions

has reached a height we never imagined before.

om deze en andere aandoeningen te elimineren.

Most deaf infants born in the United States now

De meeste doof geboren kinderen in Amerika

will receive cochlear implants,

krijgen cochleaire implantaten,

which are put into the brain and connected to a receiver,

geplaatst op het brein en verbonden met een ontvanger,

and which allow them to acquire a facsimile of hearing

waardoor ze gehoor en spraak kunnen ontwikkelen.

and to use oral speech.

A compound that has been tested in mice, BMN-111,

BMN-111, een middel dat werd getest op muizen,

is useful in preventing the action of the achondroplasia gene.

helpt de werking van het achondroplasie-gen te verhinderen.

Achondroplasia is the most common form of dwarfism,

Achondroplasie is de meest voorkomende vorm van dwerggroei.

and mice who have been given that substance

Wanneer muizen met dit gen het middel toegediend kregen,

and who have the achondroplasia gene

grow to full size.

groeiden ze normaal.

Testing in humans is around the corner.

Weldra wordt het getest op mensen.

There are blood tests which are making progress

Bloedtesten worden verbeterd

om in een vroeger stadium van de zwangerschap

that would pick up Down syndrome more clearly and earlier in pregnancies

than ever before,

making it easier and easier for people to eliminate those pregnancies,

te screenen op Down, waardoor het gemakkelijker wordt

or to terminate them.

om deze zwangerschappen te beëindigen.

So we have both social progress and medical progress.

Er is dus sociale en medische vooruitgang.

And I believe in both of them.

Ik geloof in allebei.

I believe the social progress is fantastic and meaningful and wonderful,

De sociale vooruitgang is fantastisch, betekenisvol en schitterend

and I think the same thing about the medical progress.

en dat is de medische vooruitgang ook.

But I think it's a tragedy when one of them doesn't see the other.

Maar het is tragisch wanneer de één blind is voor de vooruitgang van de ander.

Als ik zie hoe ze overlappen,

And when I see the way they're intersecting

zoals in de drie verhalen die ik heb verteld,

in conditions like the three I've just described,

I sometimes think it's like those moments in grand opera

doet het me soms denken aan een tragische opera-afloop,

wanneer de held pas beseft dat hij van de heldin houdt,

when the hero realizes he loves the heroine

at the exact moment that she lies expiring on a divan.

wanneer ze, liggend op een divan, haar laatste adem uitblaast.

(Gelach)

(Laughter)

We moeten nadenken over onze visie op behandelingen.

We have to think about how we feel about cures altogether.

And a lot of the time the question of parenthood is:

Het ouderschap draait vaak om

What do we validate in our children,

wat we in onze kinderen aanmoedigen

and what do we cure in them?

en wat we proberen te remediëren?

Jim Sinclair, a prominent autism activist, said,

Jim Sinclair, een prominente autisme-activist, zei:

"When parents say, 'I wish my child did not have autism,'

"Als ouders zeggen: 'Ik wou dat mijn kind niet autistisch was,'

zeggen ze eigenlijk: 'Ik wou dat mijn kind er niet was

what they're really saying is, 'I wish the child I have did not exist

and I had a different, nonautistic child instead.'

en dat ik een ander kind, zonder autisme, in de plaats had.'

Read that again. This is what we hear when you mourn over our existence.

Opnieuw. Dit horen we wanneer jullie treuren over ons bestaan.

This is what we hear when you pray for a cure:

Dit horen we wanneer jullie bidden voor genezing --

Dat jullie grootste wens is,

that your fondest wish for us is that someday we will cease to be,

dat we ophouden te bestaan

and strangers you can love will move in behind our faces."

en dat vreemden waarvan jullie kunnen houden, plaats nemen achter ons gezicht."

Het is een extreem standpunt,

It's a very extreme point of view,

but it points to the reality that people engage with the life they have

maar de realiteit is dat mensen hun leven omarmen,

en niet willen worden genezen of veranderd of geliquideerd.

and they don't want to be cured or changed or eliminated.

They want to be whoever it is that they've come to be.

Ze willen volledig zichzelf kunnen zijn.

Een familie die ik interviewde voor dit project

One of the families I interviewed for this project

was the family of Dylan Klebold,

was de familie van Dylan Klebold, een van de Columbine-daders.

who was one of the perpetrators of the Columbine massacre.

Ze waren moeilijk over te halen,

It took a long time to persuade them to talk to me,

and once they agreed, they were so full of their story

eenmaal akkoord, waren ze zo vol van hun verhaal

that they couldn't stop telling it,

dat ze niet konden stoppen.

Tijdens het eerste weekend bij hen,

and the first weekend I spent with them, the first of many,

I recorded more than 20 hours of conversation.

nam ik meer dan 20 uur aan gesprekken op.

And on Sunday night, we were all exhausted.

Op zondagavond waren we uitgeput.

We were sitting in the kitchen. Sue Klebold was fixing dinner.

In de keuken was Sue Klebold aan het koken.

Ik zei: "Mocht Dylan hier nu zijn,

And I said, "If Dylan were here now,

do you have a sense of what you'd want to ask him?"

heb je enig idee wat je hem zou vragen?"

And his father said, "I sure do.

Zijn vader zei: "Zeker!

I'd want to ask him what the hell he thought he was doing."

Ik zou hem vragen waar hij in godsnaam mee bezig was."

And Sue looked at the floor, and she thought for a minute.

Sue staarde naar de grond en dacht even na.

Toen keek ze op en zei:

And then she looked back up and said,

"Ik zou hem om vergiffenis vragen omdat ik als moeder

"I would ask him to forgive me for being his mother

nooit geweten heb wat er in hem omging."

and never knowing what was going on inside his head."

When I had dinner with her a couple of years later --

Toen ik enkele jaren later met hen at --

one of many dinners that we had together --

een van de vele keren --

she said, "You know, when it first happened,

zei ze: "Toen het net was gebeurd,

I used to wish that I had never married, that I had never had children.

wenste ik dat ik nooit was getrouwd, nooit kinderen had gekregen.

If I hadn't gone to Ohio State and crossed paths with Tom,

Als ik niet naar Ohio was gegaan, had ik Tom niet ontmoet,

dan was dit kind er niet geweest en was dit nooit gebeurd.

this child wouldn't have existed,

and this terrible thing wouldn't have happened.

Maar ik houd zoveel van mijn kinderen, dat ik mij

But I've come to feel that I love the children I had so much

that I don't want to imagine a life without them.

geen leven wil inbeelden zonder hen.

I recognize the pain they caused to others,

Wat ze anderen hebben aangedaan, is onvergeeflijk,

for which there can be no forgiveness,

but the pain they caused to me, there is," she said.

wat mij werd aangedaan, vergeef ik," zei ze.

"Ik besef dat het voor anderen beter was geweest

"So while I recognize that it would have been better for the world

if Dylan had never been born,

als Dylan nooit was geboren,

I've decided that it would not have been better for me."

Maar voor mij was het niet beter geweest."

Het is frappant dat ál deze families met ál die kinderen en ál die problemen,

I thought it was surprising

how all of these families had all of these children

with all of these problems,

problems that they mostly would have done anything to avoid,

problemen die ze het liefst hadden vermeden,

and that they had all found so much meaning in that experience of parenting.

de ervaring van het ouderschap zo betekenisvol vonden.

En toen dacht ik: iedereen die kinderen heeft,

And then I thought, all of us who have children

love the children we have, with their flaws.

houdt van zijn kinderen, met hun gebreken.

Mocht er een engel neerdalen in mijn woonkamer

If some glorious angel suddenly descended through my living-room ceiling

and offered to take away the children I have

en voorstellen om mijn kinderen mee te nemen

and give me other, better children --

en me andere kinderen te geven -- beleefdere, grappigere, bravere, slimmere --

more polite, funnier, nicer, smarter --

(Laughter)

dan zou ik me aan mijn kinderen vastklampen en dit onheil weren.

I would cling to the children I have and pray away that atrocious spectacle.

Uiteindelijk,

And ultimately,

I feel that in the same way that we test flame-retardant pajamas in an inferno

zoals we brandwerende pyjama's uittesten in een vlammenzee,

to ensure they won't catch fire when our child reaches across the stove,

zodat ze geen vlam vatten wanneer ons kind over het fornuis reikt,

so these stories of families negotiating these extreme differences

laten de verhalen van deze families, die omgaan met extreme verschillen,

reflect on the universal experience of parenting,

de universele ervaring van het ouderschap zien,

which is always that sometimes, you look at your child, and you think,

waarbij je soms naar je kind kijkt en denkt,

waar kom jij vandaan?

"Where did you come from?"

(Laughter)

(Gelach)

It turns out that while each of these individual differences is siloed --

Deze individuele verschillen blijken allemaal verdeeld te zijn --

there are only so many families dealing with schizophrenia,

slechts enkele families krijgen te maken met schizofrenie,

only so many families of children who are transgender,

slechts enkele families hebben kinderen die transgender zijn,

slechts enkele families hebben wonderkinderen --

only so many families of prodigies --

who also face similar challenges in many ways --

families met gelijkaardige uitdagingen --

there are only so many families in each of those categories.

slechts enkele families horen in elk van deze categoriëen --

maar wanneer je bedenkt

But if you start to think

that the experience of negotiating difference within your family

dat omgaan met verschillen binnen je familie

hetgeen is dat mensen doen,

is what people are addressing,

dan ontdek je dat het een bijna universeel fenomeen is.

then you discover that it's a nearly universal phenomenon.

Ironically, it turns out,

Ironisch genoeg, zijn het onze verschillen en hoe we daarmee omgaan,

that it's our differences and our negotiation of difference

that unite us.

die ons verbinden.

I decided to have children while I was working on this project.

Ik besloot kinderen te nemen toen ik aan dit project werkte.

And many people were astonished and said,

Velen waren verbaasd en zeiden:

"But how can you decide to have children

"Hoe kan je besluiten kinderen te nemen,

terwijl je bestudeert wat er allemaal fout kan lopen?"

in the midst of studying everything that can go wrong?"

And I said, "I'm not studying everything that can go wrong.

Ik zei: "Ik bestudeer niet wat er misloopt.

What I'm studying is how much love there can be,

Ik bestudeer hoeveel liefde er kan zijn,

even when everything appears to be going wrong."

zelfs wanneer alles fout lijkt te lopen."

I thought a lot about the mother of one disabled child I had seen,

Ik dacht vaak aan de moeder van een zwaar gehandicapt kind,

dat overleed aan verwaarlozing door verzorgers in het ziekenhuis.

a severely disabled child who died through caregiver neglect.

And when his ashes were interred, his mother said,

Toen zijn as ter aarde werd besteld, zei ze:

"Ik bid om vergiffenis omdat ik twee keer werd beroofd,

"I pray here for forgiveness for having been twice robbed:

once of the child I wanted,

beroofd van het kind dat ik wenste en het kind waarvan ik hield."

and once of the son I loved."

And I figured it was possible, then, for anyone to love any child,

Ik bedacht dat men van welk kind dan ook kon houden

if they had the effective will to do so.

als men het echt wilde.

Mijn echtgenoot is de biologische vader van twee kinderen,

So, my husband is the biological father of two children

with some lesbian friends in Minneapolis.

met een stel lesbische vriendinnen in Minneapolis.

Een vriendin van mij had een scheiding achter de rug en wilde kinderen.

I had a close friend from college who'd gone through a divorce

and wanted to have children.

And so she and I have a daughter,

Dus hebben we samen een dochter,

and mother and daughter live in Texas.

moeder en dochter wonen in Texas.

And my husband and I have a son who lives with us all the time,

Mijn echtgenoot en ik hebben een zoon die bij ons woont,

of whom I am the biological father,

waarvan ik de biologische vader ben,

onze surrogaatmoeder was Laura,

and our surrogate for the pregnancy was Laura,

the lesbian mother of Oliver and Lucy in Minneapolis.

de moeder van Oliver en Lucy in Minneapolis.

(Laughter)

(Applaus)

So --

(Applause)

Kortweg, vijf ouders van vier kinderen, in drie verschillende staten.

The shorthand is: five parents of four children in three states.

(Laughter)

And there are people who think that the existence of my family

Sommigen denken dat het bestaan van mijn gezin

somehow undermines or weakens or damages their family.

hun gezin ondermijnt, verzwakt of schaadt.

And there are people who think that families like mine

Sommigen denken dat gezinnen zoals het mijne,

shouldn't be allowed to exist.

niet zouden mogen bestaan.

And I don't accept subtractive models of love,

Ik geloof niet in een subtractief concept van liefde, alleen in additieve concepten.

only additive ones.

And I believe that in the same way that we need species diversity

Net zoals we soortendiversiteit nodig hebben

to ensure that the planet can go on,

voor het voortbestaan van de planeet,

hebben we diversiteit van affectie en families nodig

so we need this diversity of affection and diversity of family

in order to strengthen the ecosphere of kindness.

om ons ecosysteem van vriendelijkheid te versterken.

Een dag na de geboorte van onze zoon,

The day after our son was born,

the pediatrician came into the hospital room

kwam de kinderarts ons vertellen dat ze bezorgd was.

and said she was concerned.

He wasn't extending his legs appropriately.

Hij strekte zijn benen onvoldoende uit.

Dit kon wijzen op hersenschade.

She said that might mean that he had brain damage.

Insofar as he was extending them, he was doing so asymmetrically,

Voor zover hij ze uitstrekte, deed hij dat asymmetrisch,

which she thought could mean that there was a tumor of some kind in action.

wat eventueel kon wijzen op een tumor.

En hij had een zeer groot hoofd, wat kon wijzen op een waterhoofd.

And he had a very large head,

which she thought might indicate hydrocephalus.

And as she told me all of these things,

Toen ze me dit vertelde,

I felt the very center of my being pouring out onto the floor.

stortte mijn wereld helemaal in.

And I thought, "Here I had been working for years

Ik dacht: ik heb zo lang gewerkt

on a book about how much meaning people had found

aan een boek over wat het voor mensen kon betekenen

in the experience of parenting children who were disabled,

om de ouder te zijn van gehandicapte kinderen,

en ik wilde me niet bij hen aansluiten.

and I didn't want to join their number

because what I was encountering was an idea of illness."

Omdat ik werd geconfronteerd met ziekte.

And like all parents since the dawn of time,

En zoals elke ouder, sinds het begin der tijden,

wilde ik mijn kind tegen ziekte beschermen.

I wanted to protect my child from illness.

Ik wilde mezelf daar ook tegen beschermen.

And I wanted, also, to protect myself from illness.

And yet, I knew from the work I had done

Terwijl ik dankzij mijn werk wist

dat, mocht hij een van de dingen waarop men ging testen, hebben,

that if he had any of the things we were about to start testing for,

dat dat zijn identiteit zou worden,

that those would ultimately be his identity,

en dat zijn identiteit, de mijne zou worden.

and if they were his identity, they would become my identity,

that that illness was going to take a very different shape as it unfolded.

dat die ziekte stilaan een heel andere vorm zou aannemen.

We took him to the MRI machine, we took him to the CAT scanner,

We brachten hem naar het MRI-apparaat en de CAT-scanner,

we took this day-old child and gave him over for an arterial blood draw.

we gaven dit één dag oude kind af voor een arteriële bloedafname.

We felt helpless.

We voelden ons hulpeloos.

And at the end of five hours,

Na vijf uur

bleek zijn brein in orde te zijn

they said that his brain was completely clear

and that he was by then extending his legs correctly.

en strekte hij zijn benen goed uit.

And when I asked the pediatrician what had been going on,

Toen ik de kinderarts vroeg wat het had kunnen zijn,

she said she thought in the morning, he had probably had a cramp.

zei ze dat hij 's morgens vermoedelijk een kramp had gehad.

(Laughter)

(Gelach)

But I thought --

Ik dacht hoe mijn moeder het bij het rechte eind had.

(Laughter)

I thought how my mother was right.

I thought, "The love you have for your children

Ik dacht: liefde voor je kinderen

is unlike any other feeling in the world.

is het beste gevoel ter wereld,

And until you have children, you don't know what it feels like.

als je geen kinderen hebt, weet je niet hoe het is.

Ik denk dat kinderen me gestrikt hebben,

I think children had ensnared me

the moment I connected fatherhood with loss.

toen ik het vaderschap associeerde met verlies

Maar ik denk niet dat ik het gemerkt zou hebben,

But I'm not sure I would have noticed that

als ik niet zo bezeten was geweest door mijn onderzoek.

if I hadn't been so in the thick of this research project of mine.

I'd encountered so much strange love,

Ik kwam zoveel bizarre liefde tegen.

and I fell very naturally into its bewitching patterns.

en raakte heel natuurlijk verstrikt in haar betoverende netten.

And I saw how splendor can illuminate even the most abject vulnerabilities.

Ik zag hoe glorie een licht kan werpen op de meest abjecte kwetsbaarheden.

Gedurende deze 10 jaar, was ik getuige

During these 10 years, I had witnessed and learned

van de vreugde die gepaard gaat met ondraaglijke verantwoordelijkheid,

the terrifying joy of unbearable responsibility,

and I had come to see how it conquers everything else.

en zag ik hoe het alles overwint.

En ik dacht wel eens dat deze ouders gek waren,

And while I had sometimes thought the parents I was interviewing were fools,

enslaving themselves to a lifetime's journey with their thankless children

zichzelf een levenslange reis uitslovend voor hun ondankbare kinderen,

terwijl ze een identiteit persten uit miserie,

and trying to breed identity out of misery,

die dag wist ik dat mijn onderzoek een loopplank was geweest

I realized that day that my research had built me a plank

en dat ik klaar was om aan boord van hun schip te gaan.

and that I was ready to join them on their ship.

Dankuwel.

Thank you.

(Applause and cheers)

(Applaus)

Thank you.