Where does creativity hide? | Amy Tan

Vertaald door: Ferhaan Kajee Nagekeken door: Felix Degenaar

The Value of Nothing: Out of Nothing Comes Something.

De waarde van niets: Uit het niets komt iets.

That was an essay I wrote when I was 11 years old

Dat was een opstel dat ik schreef toen ik 11 jaar oud was

and I got a B+. (Laughter)

en ik kreeg een 8,5. (Gelach)

What I'm going to talk about: nothing out of something, and how we create.

Ik ga het hebben over: niets uit iets, en hoe wij creëren.

And I'm gonna try and do that within

En ik probeer dit te doen binnen

the 18-minute time span that we were told to stay within,

het tijdbestek van 18 minuten waar we binnen moeten te blijven,

and to follow the TED commandments:

en om de TED geboden te volgen:

that is, actually, something that creates

dit is eigenlijk iets wat

a near-death experience,

een bijna-doodervaring creëert,

but near-death is good for creativity.

maar bijna-dood is goed voor de creativiteit.

(Laughter) OK.

(Gelach) OK.

So, I also want to explain,

Dus, ik wil me ook wat nader verklaren,

because Dave Eggers said he was going to heckle me

omdat Dave Eggers zei dat hij me steeds gaat onderbreken

if I said anything that was a lie, or not true to universal creativity.

als ik iets zeg dat een leugen is, of niet in overeenstemming is met universele creativiteit.

And I've done it this way for half the audience, who is scientific.

En ik heb het op deze wijze gedaan voor de helft van het publiek, die uit wetenschappers bestaat.

When I say we, I don't mean you, necessarily;

Als ik 'wij' zeg, bedoel ik niet noodzakelijk jullie;

I mean me, and my right brain, my left brain

Ik bedoel mezelf, en mijn rechter hersenhelft, mijn linker hersenhelft,

and the one that's in between that is the censor

en degene die ertussen zit, de censor

and tells me what I'm saying is wrong.

die mij vertelt dat wat ik zeg verkeerd is.

And I'm going do that also by looking at

En ik ga dat ook doen door te kijken naar

what I think is part of my creative process,

datgene dat volgens mij deel uitmaakt van mijn creative proces

which includes a number of things that happened, actually --

wat een aantal dingen omvat die zijn gebeurd, eigenlijk --

the nothing started even earlier than the moment

begon het niets zelfs voor het moment

in which I'm creating something new.

dat ik iets nieuws creëerde.

And that includes nature, and nurture,

En dat betekent ook natuur, en vorming,

and what I refer to as nightmares.

en wat ik als nachtmerries omschrijf.

Now in the nature area, we look at whether or not

Biologisch gezien, kijken we of we wel of niet

we are innately equipped with something, perhaps

zijn uitgerust met iets, misschien

in our brains, some abnormal chromosome

in onze hersens, een abnormale chromosoom

that causes this muse-like effect.

die dit muze-achtige effect veroorzaakt.

And some people would say that we're born with it in some other means.

En sommige mensen zouden zeggen dat we er op een andere manier mee geboren zijn,

And others, like my mother,

en anderen, zoals mijn moeder,

would say that I get my material from past lives.

zeggen dat ik mijn informatie krijg uit vorige levens.

Some people would also say that creativity

Sommigen zouden ook zeggen dat creativiteit

may be a function of some other neurological quirk --

een functie kan zijn van een andere neurologische eigenaardigheid --

van Gogh syndrome -- that you have a little bit of, you know, psychosis, or depression.

het van Gogh syndroom -- dat je een klein beetje last hebt van een psychose of een depressie.

I do have to say, somebody -- I read recently

I moet zeggen dat iemand -- heb ik onlangs gelezen

that van Gogh wasn't really necessarily psychotic,

dat van Gogh niet noodzakelijkerwijs psychotisch was,

that he might have had temporal lobe seizures,

dat hij misschien slaapkwab aanvallen had,

and that might have caused his spurt of creativity, and I don't --

en dat dit zijn uitbarsting van creativiteit zou hebben veroorzaakt, en ik wil niet --

I suppose it does something in some part of your brain.

Ik neem aan dat dit van invloed is op een deel van de hersenen.

And I will mention that I actually developed

En ik wil zeggen dat ik eigenlijk ook

temporal lobe seizures a number of years ago,

een aantal jaar geleden door slaapkwab attaques ben getroffen,

but it was during the time I was writing my last book,

maar het gebeurde toen ik mijn recentste boek schreef,

and some people say that book is quite different.

en sommige mensen zeggen dat dit boek absoluut anders is.

I think that part of it also begins with a sense of identity crisis:

Ik denk dat dit deel ook begint met een gevoel van identiteitscrisis:

you know, who am I, why am I this particular person,

je weet wel, wie ben ik, waarom ben ik deze persoon,

why am I not black like everybody else?

waarom ben ik niet zwart zoals de rest?

And sometimes you're equipped with skills,

En soms ben je behept met vaardigheden,

but they may not be the kind of skills that enable creativity.

maar wellicht niet van het soort dat creativiteit mogelijk maakt.

I used to draw. I thought I would be an artist.

Ik tekende veel. I dacht dat ik een kunstenaar zou worden.

And I had a miniature poodle.

En ik had een dwergpoedel.

And it wasn't bad, but it wasn't really creative.

En het was niet slecht, maar het was niet echt creatief.

Because all I could really do was represent in a very one-on-one way.

Omdat ik alleen maar op een één-op-één manier kon weergeven.

And I have a sense that I probably copied this from a book.

En ik heb het idee dat ik dit uit een boek heb nagetekend.

And then, I also wasn't really shining in a certain area that I wanted to be,

En ik blonk ook niet uit in een bepaald gebied waarin ik dat wilde,

and you know, you look at those scores, and it wasn't bad,

en weet je, als je naar deze cijfers kijkt, zijn ze niet slecht,

but it was not certainly predictive that I would one day make

maar er is zeker niet uit op te maken dat ik op een dag mijn

my living out of the artful arrangement of words.

brood zou verdienen met het kunstig ordenen van woorden.

Also, one of the principles of creativity is to have a little childhood trauma.

Een van de grondbeginselen van creativiteit is het hebben van een beetje jeugdtrauma.

And I had the usual kind that I think a lot of people had,

En ik had de gebruikelijke hoeveelheid, zoals velen denk ik

and that is that, you know, I had expectations placed on me.

en dat is, weet je wel, er werden me verwachtingen opgelegd.

That figure right there, by the way,

Overigens, dat lichaam daar (Gelach),

figure right there was a toy given to me when I was but nine years old,

dat speelgoed kreeg ik toen ik amper negen jaar oud was,

and it was to help me become a doctor from a very early age.

en het moest me op jonge leeftijd helpen om een arts te worden. (Gelach)

I have some ones that were long lasting: from the age of five to 15,

Er waren enkele die langer bleven hangen: van mijn vijfde tot vijftiende,

this was supposed to be my side occupation,

dit moest mijn bijbaantje worden, (Gelach)

and it led to a sense of failure.

en het leidde tot een gevoel van falen.

But actually, there was something quite real in my life

Maar eigenlijk was er werkelijk iets echt in mijn leven

that happened when I was about 14.

dat gebeurde toen ik ongeveer veertien was.

And it was discovered that my brother, in 1967, and then my father,

Toen er ontdekt werd dat mijn broer, in 1967, en daarna mij vader,

six months later, had brain tumors.

zes maanden later, hersentumoren hadden.

And my mother believed that something had gone wrong,

En mijn moeder geloofde dat er iets mis was gegaan,

and she was gonna find out what it was, and she was gonna fix it.

en ze zou er achter komen wat dat was. En ze ging het herstellen.

My father was a Baptist minister, and he believed in miracles,

Mijn vader was een doopsgezinde predikant, en hij geloofde in wonderen,

and that God's will would take care of that.

en dat God's wil daar voor zou zorgen.

But, of course, they ended up dying, six months apart.

Maar natuurlijk overleden ze, zes maanden na elkaar.

And after that, my mother believed that it was fate, or curses

En daarna geloofde mijn moeder dat het voorbestemd was, of vervloekingen

-- she went looking through all the reasons in the universe

-- ze ging op zoek naar alle beweegredenen in het universum

why this would have happened.

waarom dit moest gebeuren.

Everything except randomness. She did not believe in randomness.

Alles behalve willekeur. Ze geloofde niet in willekeur.

There was a reason for everything.

Voor alles was een reden.

And one of the reasons, she thought, was that her mother,

En een van de redenen, dacht zij, was dat haar moeder,

who had died when she was very young, was angry at her.

die stierf toen ze heel jong was, boos op haar was.

And so, I had this notion of death all around me,

En dus had ik de indruk van de dood om me heen

because my mother also believed that I would be next, and she would be next.

omdat mijn moeder ook geloofde dat ik de volgende zou zijn, en dat zij dan zou volgen.

And when you are faced with the prospect of death very soon,

En als je dood spoedig in het vooruitzicht hebt,

you begin to think very much about everything.

denk je over alles na.

You become very creative, in a survival sense.

Je wordt erg creatief, in het opzicht van overleven.

And this, then, led to my big questions.

En dit leidde toen naar mijn grote vragen.

And they're the same ones that I have today.

En tegenwoordig heb ik dezelfde vragen.

And they are: why do things happen, and how do things happen?

En die zijn: Waarom gebeuren dingen, en hoe gebeuren dingen?

And the one my mother asked: how do I make things happen?

En degene die mijn moeder vroeg: Hoe zet ik dingen in gang?

It's a wonderful way to look at these questions, when you write a story.

Het is een geweldige manier om naar deze vragen te kijken, als je een verhaal schrijft.

Because, after all, in that framework, between page one and 300,

Want uiteindelijk, in dat kader, tussen paginas 1 en 300,

you have to answer this question of why things happen, how things happen,

zal je deze vraag moeten beantwoorden; waarom gebeuren dingen, hoe gebeuren dingen,

in what order they happen. What are the influences?

in welke volgorde gebeuren ze. Wat zijn de invloeden?

How do I, as the narrator, as the writer, also influence that?

Hoe beïnvloed ik dat als verteller, als schrijver?

And it's also one that, I think, many of our scientists have been asking.

En het is ook een vraag die veel wetenschappers stellen.

It's a kind of cosmology, and I have to develop a cosmology of my own universe,

Het is een vorm van kosmologie en ik moet een kosmologie van mijn eigen wereld ontwikkelen,

as the creator of that universe.

zoals de schepper van die wereld.

And you see, there's a lot of back and forth

En zie je, er is veel interne discussie

in trying to make that happen, trying to figure it out

om dat in beweging te zetten, om het uit te vogelen

-- years and years, oftentimes.

-- soms duurt het jaren en jaren.

So, when I look at creativity, I also think that it is this sense or this inability

Dus als ik naar creativiteit kijk, denk ik dat het een gevoel of een onvermogen is

to repress, my looking at associations in practically anything in life.

om het zien van verbanden te onderdrukken in bijna alles in het leven.

And I got a lot of them during what's been going on

En ik zie er veel in de loop

throughout this conference,

van dit congres,

almost everything that's been going on.

bijna alles wat er is gebeurd.

And so I'm going to use, as the metaphor, this association:

En dus gebruik ik, als metafoor, deze vergelijking:

quantum mechanics, which I really don't understand,

kwantummechanica, wat ik eigenlijk niet begrijp

but I'm still gonna use it as the process

maar ik gebruik het toch als het proces

for explaining how it is the metaphor.

om duidelijk te maken waarom het de metafoor is.

So, in quantum mechanics, of course, you have dark energy and dark matter.

Dus met kwantummechanica heb je uiteraard, donkere energie en donkere materie.

And it's the same thing in looking at these questions of how things happen.

En dit geldt ook voor het kijken naar de vragen over hoe dingen gebeuren.

There's a lot of unknown, and you often don't know what it is except by its absence.

Veel is onbekend, en vaak weet je niet wat het is, behalve door zijn afwezigheid.

But when you make those associations,

Maar als je deze verbanden legt,

you want them to come together in a kind of synergy in the story,

wil je dat ze samenkomen in een soort synergie in het verhaal,

and what you're finding is what matters. The meaning.

en wat je ontdekt is van belang. De betekenis.

And that's what I look for in my work, a personal meaning.

En dat zoek ik in mijn werk, een persoonlijke betekenis.

There is also the uncertainty principle, which is part of quantum mechanics,

Je hebt ook het onzekerheid principe, dat deel uitmaakt van kwantummechanica,

as I understand it. (Laughter)

zoals ik het begrijp. (Gelach)

And this happens constantly in the writing.

En dit gebeurd voortdurend met schrijven.

And there's the terrible and dreaded observer effect,

En je hebt het verschrikkelijke en angstaanjagende waarnemer effect,

in which you're looking for something, and

waarbij je iets zoekt, en

you know, things are happening simultaneously,

dingen gelijktijdig gebeuren,

and you're looking at it in a different way,

en je bekijkt het in een ander licht,

and you're trying to really look for the about-ness,

en je zoekt erg naar het waarom.

or what is this story about. And if you try too hard,

Of waar dit verhaal over gaat. En als je forceert,

then you will only write the about.

schrijf je alleen over het waarom.

You won't discover anything.

Je zal niets ontdekken.

And what you were supposed to find,

En dat wat je moest vinden,

what you hoped to find in some serendipitous way,

wat je hoopte te vinden, op een serendipiteitse manier,

is no longer there.

is er niet meer.

Now, I don't want to ignore

Nu wil ik niet negeren

the other side of what happens in our universe,

wat er aan de andere kant van ons universum gebeurd,

like many of our scientists have.

zoals veel wetenschappers hebben gedaan.

And so, I am going to just throw in string theory here,

Dus gooi ik gewoon de "string theorie" er tegenaan,

and just say that creative people are multidimensional,

en stel ik vast dat mensen multi-dimensionaal zijn,

and there are 11 levels, I think, of anxiety.

en er zijn, denk ik, elf niveaus van angst.

(Laughter) And they all operate at the same time.

(Gelach) En ze functioneren allemaal tegelijkertijd.

There is also a big question of ambiguity.

Er is ook de grote "dubbelzinnigheid vraag".

And I would link that to something called the cosmological constant.

En dat koppel ik aan wat je noemt de kosmologische constante.

And you don't know what is operating, but something is operating there.

En je weet niet wat er functioneert, maar er functioneert iets.

And ambiguity, to me, is very uncomfortable

En ik vind dubbelzinnigheid erg onaagenaam

in my life, and I have it. Moral ambiguity.

in mijn leven, en ik heb het. Morele dubbelzinnigheid.

It is constantly there. And, just as an example,

Het is altijd aanwezig. En als voorbeeld,

this is one that recently came to me.

dit is er een die laatst in me op kwam.

It was something I read in an editorial by a woman

Ik las erover in een artikel geschreven door een vrouw

who was talking about the war in Iraq. And she said,

die over de oorlog in Irak vertelde. En ze zei,

"Save a man from drowning, you are responsible to him for life."

"Red een man van de verdrinkingsdood en je bent altijd verantwoordelijk voor hem."

A very famous Chinese saying, she said.

Ze zei dat het een beroemd chinees spreekwoord is.

And that means because we went into Iraq, we should stay there

Dus omdat we Irak zijn binnengevallen, moeten we er ook blijven

until things were solved. You know, maybe even 100 years.

totdat dingen zijn opgelost. Al duurt het 100 jaar.

So, there was another one that I came across,

Er was er nog een die ik tegen kwam,

and it's "saving fish from drowning."

en die is "red een vis die verdrinkt."

And it's what Buddhist fishermen say,

En dat zeggen boeddhistische vissers,

because they're not supposed to kill anything.

omdat ze geen leven mogen ontnemen.

And they also have to make a living, and people need to be fed.

En ze moeten ook geld verdienen en mensen moeten gevoed worden.

So their way of rationalizing that is they are saving the fish from drowning,

Dus rationaliseren ze het door te zeggen dat ze de vissen van de verdrinking redden,

and unfortunately, in the process the fish die.

en jammerlijk sterven hierdoor de vissen.

Now, what's encapsulated in both these drowning metaphors

Wat in beide verdrinkingsmetaforen kan worden samengevat

-- actually, one of them is my mother's interpretation,

-- eigenlijk, is één ervan een interpretatie van mijn moeder,

and it is a famous Chinese saying, because she said it to me:

en het is een beroemd chinees spreekwoord, omdat ze het me vertelde:

"save a man from drowning, you are responsible to him for life."

"Red een man van het verdrinken, en je bent altijd verantwoordelijk voor hem."

And it was a warning -- don't get involved in other people's business,

En het was een waarschuwing -- meng je niet in andermans zaken,

or you're going to get stuck.

anders kom je er nooit uit.

OK. I think if somebody really was drowning, she'd save them.

OK. Als iemand echt aan het verdrinken was, zou ze hem, denk ik, redden.

But, both of these sayings -- saving a fish from drowning,

Maar beide spreekwoorden, een vis redden van de verdrinking,

or saving a man from drowning -- to me they had to do with intentions.

of een man redden van verdrinking, hebben volgens mij met voornemens te maken.

And all of us in life, when we see a situation, we have a response.

En in het leven hebben we allemaal een reactie als we een situatie zien.

And then we have intentions.

En dan hebben we intenties.

There's an ambiguity of what that should be that we should do,

Er is dubbelzinnigheid over wat het moet zijn dat we moeten doen,

and then we do something.

en dan doen we iets.

And the results of that may not match what our intentions had been.

En de uitkomst daarvan zal niet altijd met onze intenties overeenkomen.

Maybe things go wrong. And so, after that, what are our responsibilities?

Misschien gaan er dingen mis. Wat zijn dan, nadien, onze verantwoordelijkheden?

What are we supposed to do?

Wat moeten we dan doen?

Do we stay in for life,

Blijven we er voor het leven in,

or do we do something else and justify and say, well, my intentions were good,

of doen we iets anders en rechtvaardigen we het door te zeggen dat we goede bedoelingen hadden,

and therefore I cannot be held responsible for all of it?

en daarom kan ik er niet verantwoordelijk voor worden gehouden?

That is the ambiguity in my life

Dat is de dubbelzinnigheid in mijn leven

that really disturbed me, and led me to write a book called

die mij echt verontrust, en er toe leidde dat ik een boek schreef die

"Saving Fish From Drowning."

'Vissen op het droge helpen' heet.

I saw examples of that. Once I identified this question, it was all over the place.

I zag voorbeelden hiervan, toen ik eenmaal de vraag herkende. Het was overal te vinden.

I got these hints everywhere.

Overal kreeg ik hints.

And then, in a way, I knew that they had always been there.

En toen wist ik, op een bepaalde manier, dat ze er altijd waren.

And then writing, that's what happens. I get these hints, these clues,

En dat gebeurt tijdens het schrijven. Ik krijg hints, aanwijzingen,

and I realize that they've been obvious, and yet they have not been.

en ik realiseer me dat ze voor de hand lagen en toch waren ze dat weer niet.

And what I need, in effect, is a focus.

En wat ik eigenlijk nodig heb is een brandpunt.

And when I have the question, it is a focus.

En als ik een vraag heb, is het een brandpunt.

And all these things that seem to be flotsam and jetsam in life actually go through

En al deze dingen die het wrakhout van het leven lijken, lopen eigenlijk door

that question, and what happens is those particular things become relevant.

die vraag heen, en worden deze specifieke dingen relevant.

And it seems like it's happening all the time.

En het lijkt erop dat het altijd gebeurd.

You think there's a sort of coincidence going on, a serendipity,

Je denkt dat het puur toeval is, een serendipiteit,

in which you're getting all this help from the universe.

waarbij je allemaal hulp krijgt uit de kosmos.

And it may also be explained that now you have a focus.

En je kan ook denken dat je nu een brandpunt hebt.

And you are noticing it more often.

En dat je die vaker ziet.

But you apply this.

Maar je past dit toe.

You begin to look at things having to do with your tensions.

Je kijkt naar dingen die met je gespannenheid te maken hebben.

Your brother, who's fallen in trouble, do you take care of him?

Je broer, die in de problemen zit, zorg je voor hem?

Why or why not?

Waarom of waarom niet?

It may be something that is perhaps more serious

Het kan iets zijn dat misschien ernstiger is

-- as I said, human rights in Burma.

-- zoal ik zei, mensenrechten in Myanmar (voorheen Birma).

I was thinking that I shouldn't go because somebody said, if I did, it would show

I dacht dat ik niet moest gaan, omdat iemand zei dat als ik wel ging, het als een

that I approved of the military regime there.

goedkeuring van het militaire regime daar zou lijken.

And then, after a while, I had to ask myself,

En na een tijdje, vroeg ik mezelf af,

"Why do we take on knowledge, why do we take on assumptions

"Waarom vergaren we kennis, waarom nemen we dingen aan

that other people have given us?"

die anderen ons toereiken?"

And it was the same thing that I felt when I was growing up,

En ik voelde hetzelfde toen ik opgroeide,

and was hearing these rules of moral conduct from my father,

toen ik deze regels van moreel gedrag van mijn vader hoorde,

who was a Baptist minister.

die een doopsgezinde predikant was.

So I decided that I would go to Burma for my own intentions,

Dus besloot ik naar Myanmar te gaan voor mijn eigen intenties,

and still didn't know that if I went there,

en ik wist nog steeds niet, dat als ik erheen ging,

what the result of that would be, if I wrote a book --

wat de uitkomst ervan zou zijn als ik een boek schreef --

and I just would have to face that later, when the time came.

en dat zou ik later onder ogen moeten zien, als het zover was.

We are all concerned with things that we see in the world that we are aware of.

We zijn allemaal bezorgd over dingen die we in de wereld zien, waar we ons bewust van zijn.

We come to this point and say, what do I as an individual do?

We arriveren op een bepaald punt, wat doe ik als persoon?

Not all of us can go to Africa, or work at hospitals,

We kunnen niet met z'n allen naar Afrika gaan, of in ziekenhuizen werken,

so what do we do, if we have this moral response, this feeling?

dus wat doen we als we deze morele reactie hebben, dit gevoel?

Also, I think one of the biggest things we are all looking at,

Ik denk ook dat een van de grootste dingen waar we naar kijken,

and we talked about today, is genocide.

en waar we het vandaag over hadden, genocide is.

This leads to this question.

Dit leidt naar de vraag,

When I look at all these things that are morally ambiguous and uncomfortable,

als ik naar al deze dingen kijk die moreel dubbelzinnig en ongemakkelijk zijn,

and I consider what my intentions should be,

en als ik afweeg wat mijn bedoelingen moeten zijn,

I realize it goes back to this identity question that I had when I was a child

realiseer ik me dat dit teruggaat naar de indentiteitsvraag die ik als kind had

-- and why am I here, and what is the meaning of my life,

-- en waarom ik hier ben en wat de betekenis van mijn leven is,

and what is my place in the universe?

en wat is mijn plek in het universum?

It seems so obvious, and yet it is not.

Het lijkt zo duidelijk, en toch is dit het niet.

We all hate moral ambiguity in some sense,

We hebben allemaal op een bepaalde manier een hekel aan morele dubbelzinnigheid,

and yet it is also absolutely necessary.

en toch is het van absoluut belang.

In writing a story, it is the place where I begin.

Het is de plek waar ik begin, als ik een verhaal schrijf.

Sometimes I get help from the universe, it seems.

Soms lijkt het alsof ik door het universum wordt geholpen.

My mother would say it was the ghost of my grandmother from the very first book,

Mijn moeder zou zeggen dat het de geest van mijn oma is uit mijn eerste boek,

because it seemed I knew things I was not supposed to know.

omdat het leek alsof ik dingen wist die ik niet had kunnen weten.

Instead of writing that the grandmother died accidentally,

In plaats van te schrijven dat de oma per ongeluk overleed,

from an overdose of opium, while having too much of a good time,

aan een opium overdosis, terwijl ze aan het feesten was,

I actually put down in the story that the woman killed herself,

schreef ik in het verhaal dat de vrouw zelfmoord pleegde,

and that actually was the way it happened.

en dat is wat er in werkelijkheid is gebeurd.

And my mother decided that that information must have come from my grandmother.

En mijn moeder besloot dat die informatie van mijn oma moet zijn gekomen.

There are also things, quite uncanny,

Er zijn ook erg buitengewone dingen,

which bring me information that will help me in the writing of the book.

die mij informatie geven om mijn boek te schrijven.

In this case, I was writing a story

In dit geval schreef ik een verhaal

that included some kind of detail, period of history, a certain location.

waar een bepaald detail, een tijd in de geschiedenis, een bepaalde plek in zat.

And I needed to find something historically that would match that.

En ik wilde iets vinden dat historisch ermee overeen zou komen.

And I took down this book, and I --

En ik pakte een boek, en ik --

first page that I flipped it to was exactly the setting, and the time period,

op de eerste pagina waar ik naar toe bladerde, vond ik precies de juiste locatie en periode.

and the kind of character I needed -- was the Taiping rebellion,

En het soort personage die ik nodig had was de Taiping opstand,

happening in the area near Guilin, outside of that,

die zich nabij Qualin afspeelde, er net buiten,

and a character who thought he was the son of God.

en een personage die dacht dat hij de zoon van god was.

You wonder, are these things random chance?

Je vraagt je af, zijn deze dingen toeval?

Well, what is random? What is chance? What is luck?

Nou, wat is toeval? Wat is kans? Wat is geluk?

What are things that you get from the universe that you can't really explain?

Wat zijn de dingen die je vanuit het universum krijgt, die je niet echt kan verklaren?

And that goes into the story, too.

En dat gaat ook in dit verhaal.

These are the things I constantly think about from day to day.

Van dag tot dag denk ik voortdurend over deze dingen.

Especially when good things happen,

Vooral als leuke dingen gebeuren,

and, in particular, when bad things happen.

en in het bijzonder, als vervelende dingen gebeuren.

But I do think there's a kind of serendipity,

Maar ik denk wel dat er een soort serendipiteit bestaat,

and I do want to know what those elements are,

en ik wil weten wat die elementen zijn,

so I can thank them, and also try to find them in my life.

zodat ik ze kan bedanken, en ik ze in mijn leven kan proberen te vinden.

Because, again, I think that when I am aware of them, more of them happen.

Want ik denk dat als ik bewust van ze ben, ze vaker zullen voorkomen.

Another chance encounter is when I went to a place

Een andere toevalligheid, gebeurde toen ik naar een plek ging

-- I just was with some friends, and we drove randomly to a different place,

-- ik was met vrienden op stap en we reden lukraak naar een andere plek,

and we ended up in this non-tourist location,

en we kwamen op een niet toeristische locatie terecht,

a beautiful village, pristine.

a schitterend dorpje, ongerept.

And we walked three valleys beyond,

En we liepen voorbij de derde vallei,

and the third valley, there was something quite mysterious and ominous,

en de derde vallei had iets vrij mysterieus en onheilspellend,

a discomfort I felt. And then I knew that had to be [the] setting of my book.

ik voelde me er ongemakkelijk. En ik wist dat dit de locatie van mijn boek moest zijn.

And in writing one of the scenes, it happened in that third valley.

En toen ik een van de scènes schreef, speelde die zich af in die derde vallei.

For some reason I wrote about cairns -- stacks of rocks -- that a man was building.

Op de een of andere manier schreef ik over cairns -- kegelvormige steenhopen -- die door een man werden gebouwd.

And I didn't know exactly why I had it, but it was so vivid.

En ik wist niet waarom ik dit had, maar het was erg levendig.

I got stuck, and a friend, when she asked if I would go for a walk with her dogs,

I kwam vast te zitten, en een vriendin, toen ze vroeg of ik met haar en haar honden wilde wandelen,

that I said, sure. And about 45 minutes later,

en ik zei, prima. En ongeveer 45 minuten later,

walking along the beach, I came across this.

lopend over het strand, kwam ik dit tegen.

And it was a man, a Chinese man,

En het was een man, een Chinese man,

and he was stacking these things, not with glue, not with anything.

en hij stapelde deze dingen, niet met lijm, met niets.

And I asked him, "How is it possible to do this?"

En ik vroeg hem hoe dit kon?

And he said, "Well, I guess with everything in life, there's a place of balance."

En hij zei, nou ik geloof net als alles in het leven, dat er een evenwichtspunt is.

And this was exactly the meaning of my story at that point.

En dat was precies de strekking van mijn verhaal op dat moment.

I had so many examples -- I have so many instances like this, when I'm writing a story,

Ik had veel voorbeelden -- veel van deze dingen komen voor als ik een verhaal schrijf,

and I cannot explain it.

en ik kan het niet verklaren.

Is it because I had the filter that I have such a strong coincidence

Komt het door de filter dat ik zulke sterke toevalligheden heb

in writing about these things?

als ik over deze dingen schrijf?

Or is it a kind of serendipity that we cannot explain, like the cosmological constant?

Of is het een soort serendipiteit die we niet kunnen verklaren, zoals de kosmologische constante?

A big thing that I also think about is accidents.

Een ander groot ding waar ik ook over denk, zijn ongelukken.

And as I said, my mother did not believe in randomness.

Zoals ik zei, mijn moeder geloofde niet in willekeur.

What is the nature of accidents?

Wat is het kenmerk van een ongeluk?

And how are we going to assign what the responsibility and the causes are,

En hoe gaan we de verantwoordelijkheid en oorzaken ervan bepalen,

outside of a court of law?

buiten een rechtbank?

I was able to see that in a firsthand way,

Ik heb dit eigenhandig ervaren,

when I went to beautiful Dong village, in Guizhou, the poorest province of China.

toen ik naar het mooie Dong ging, een dorp in Guizhou, de armste provincie van China.

And I saw this beautiful place. I knew I wanted to come back.

En ik zag deze schitterende plek. Ik wist dat ik hier wilde terugkomen.

And I had a chance to do that, when National Geographic asked me

En die kans kreeg ik toen ik door National Geographic werd gevraagd

if I wanted to write anything about China.

of ik iets over China wilde schrijven.

And I said yes, about this village of singing people, singing minority.

En ik stemde toe, over dit dorp van de Singing mensen, de Singing minderheid.

And they agreed, and between the time I saw this place and the next time I went,

En zij waren het ermee eens en intussen, voordat ik er terugkeerde,

there was a terrible accident. A man, an old man, fell asleep,

was er een verschrikkelijk ongeluk gebeurd. Een man, een oude man was in slaap gevallen,

and his quilt dropped in a pan of fire that kept him warm.

en zijn sprei viel in een pan met vuur die hem warm hield.

60 homes were destroyed, and 40 were damaged.

60 huizen werden verwoest en 40 huizen werden beschadigd.

Responsibility was assigned to the family.

De familie van de oude man werd verantwoordelijk gehouden.

The man's sons were banished to live three kilometers away, in a cowshed.

Zijn zoons werden verbannen naar een koeienstal, drie kilometer verderop.

And, of course, as Westerners, we say, "Well, it was an accident. That's not fair.

En natuurlijk zouden wij als westerlingen zeggen, "Nou, het was een ongeluk. Dit is niet eerlijk.

It's the son, not the father."

Het is de zoon, niet de vader."

When I go on a story, I have to let go of those kinds of beliefs.

En als ik een verhaal betreed, moet ik veel van zulke overtuigingen laten gaan.

It takes a while, but I have to let go of them and just go there, and be there.

Dat duurt even, maar ik moet ze loslaten en er gewoon heen gaan, en er zijn.

And so I was there on three occasions, different seasons.

En dus was ik er op drie momenten, tijdens verschillende seizoenen.

And I began to sense something different about the history,

En ik voelde iets anders over de geschiedenis

and what had happened before, and the nature of life in a very poor village,

en wat er eerder was gebeurd, en de aard van het leven in een arm dropje,

and what you find as your joys, and your rituals, your traditions, your links

en wat je ervaart als je vreugde, en je rituelen, je tradities, je banden

with other families. And I saw how this had a kind of justice, in its responsibility.

met ander families. En ik zag hoe dit een soort rechtmatigheid had in zijn verantwoordelijkheid.

I was able to find out also about the ceremony that they were using,

Ik leerde ook over de ceremonie die ze gebruikten,

a ceremony they hadn't used in about 29 years. And it was to send some men

een ceremonie, die ze ongeveer 29 jaar niet hadden gevierd. En hierbij stuurde ze een aantal mannen

-- a Feng Shui master sent men down to the underworld on ghost horses.

-- een Feng Shui meester stuurde mannen naar de onderwereld op spook-paarden.

Now you, as Westerners, and I, as Westerners,

Nu zullen jullie als westerlingen, en ik, als westerlingen,

would say well, that's superstition. But after being there for a while,

zeggen dat dit bijgeloof is. Maar nadat ik er een poosje was geweest,

and seeing the amazing things that happened,

en de onvoorstelbare dingen zag die waren voorgevallen,

you begin to wonder whose beliefs are those that are in operation in the world,

begin je je af te vragen wiens overtuigingen het zijn die de wereld drijft,

determining how things happen.

en die bepalen hoe dingen gebeuren.

So I remained with them, and the more I wrote that story,

Dus bleef ik bij ze, en hoe langer ik dat verhaal schreef,

the more I got into those beliefs, and I think that's important for me

hoe meer ik me in die overtuigingen begaf, en ik denk dat dat belangrijk voor me is

-- to take on the beliefs, because that is where the story is real,

-- om de overtuigingen op me te nemen, omdat het verhaal daar echt is,

and that is where I'm gonna find the answers

en daar zal ik de antwoorden vinden

to how I feel about certain questions that I have in life.

over wat ik voel over bepaalde vragen die ik in het leven heb.

Years go by, of course, and the writing, it doesn't happen instantly,

De jaren gaan natuurlijk aan je voorbij, en het schrijven gebeurd niet onmiddelijk,

as I'm trying to convey it to you here at TED.

zoals ik dat hier tijdens TED probeer over te brengen.

The book comes and it goes. When it arrives, it is no longer my book.

Het boek komt en het gaat. Als het wordt uitgegeven, is het niet meer van mij.

It is in the hands of readers, and they interpret it differently.

Het is in de handen van mijn lezers, en zijn hebben andere interpretaties.

But I go back to this question of, how do I create something out of nothing?

Maar ik ga terug naar de vraag, hoe creëer ik iets uit het niets?

And how do I create my own life?

En hoe creëer ik mijn eigen leven?

And I think it is by questioning,

En ik denk dat dat is door vragen te stellen,

and saying to myself that there are no absolute truths.

en tegen mezelf te zeggen dat er geen absolute waarheden zijn.

I believe in specifics, the specifics of story,

Ik geloof in specifieken, de specifieken van een verhaal,

and the past, the specifics of that past,

en het verleden, de specifieken van dat verleden,

and what is happening in the story at that point.

en wat er op dat moment in het verhaal gebeurd.

I also believe that in thinking about things --

Ik geloof ook dat het denken over dingen,

my thinking about luck, and fate, and coincidences and accidents,

mijn denken over geluk, en lot, en toeval en ongelukken,

God's will, and the synchrony of mysterious forces --

God's wil, en de gelijktijdigheid van mysterieuze krachten,

I will come to some notion of what that is, how we create.

ik tot een bepaald beeld zal komen over wat dat is, hoe we creëren.

I have to think of my role. Where I am in the universe,

Ik moet aan mijn rol denken. Waar ben ik in het universum,

and did somebody intend for me to be that way, or is it just something I came up with?

en had iemand in gedachte dat ik zo moet zijn, of is het iets dat ik zelf heb verzonnen?

And I also can find that by imagining fully, and becoming what is imagined --

En ik kan het ook vinden door me te verbeelden, en door dit beeld te worden,

and yet is in that real world, the fictional world.

en dat toch in die echte wereld zit, de fictieve wereld.

And that is how I find particles of truth, not the absolute truth, or the whole truth.

En zo vind ik deeltjes van de waarheid, niet de absolute waarheid, of de hele waarheid.

And they have to be in all possibilities,

En dat moeten ze in alle mogelijkheden zijn,

including those I never considered before.

inclusief diegene die ik nooit eerder heb beschouwd.

So, there are never complete answers.

Er zijn dus nooit volledige antwoorden.

Or rather, if there is an answer, it is to remind

Of, als er wel een antwoord is, om mij te herinneren

myself that there is uncertainty in everything,

aan het feit dat er onzekerheid in alles is,

and that is good, because then I will discover something new.

en dat is goed. Want dan ontdek ik iets nieuws.

And if there is a partial answer, a more complete answer from me,

En als er een gedeeltelijk antwoord is, een completer antwoord van mij,

it is to simply imagine.

dan is het om te verbeelden.

And to imagine is to put myself in that story,

En door te verbeelden, verplaats ik mezelf in dat verhaal,

until there was only -- there is a transparency between me and the story that I am creating.

totdat er slechts een -- er is transparantie tussen mezelf en het verhaal die ik creëer.

And that's how I've discovered that if I feel what is in the story

En zo ben ik erachter gekomen dat als ik voel wat er in het verhaal zit

-- in one story -- then I come the closest, I think,

-- in een verhaal -- dan ben ik er het dichtste bij, denk ik,

to knowing what compassion is, to feeling that compassion.

om te weten wat mededogen is, om dat mededogen te voelen.

Because for everything,

Want voor alles,

in that question of how things happen, it has to do with the feeling.

in die vraag hoe dingen gebeuren, heeft met gevoel te maken.

I have to become the story in order to understand a lot of that.

Ik moet het verhaal worden om dat te kunnen begrijpen.

We've come to the end of the talk,

We zijn aangeland bij het einde van de lezing,

and I will reveal what is in the bag, and it is the muse,

en ik zal onthullen wat in de tas zit, en het is de muze,

and it is the things that transform in our lives,

en het zijn de dingen die veranderen in onze levens,

that are wonderful and stay with us.

die geweldig zijn en bij ons blijven.

There she is.

Daar is ze.

Thank you very much!

Heel hartelijk bedankt!

(Applause)

(Applaus)