How to build your creative confidence | David Kelley

Translator: Timothy Covell Reviewer: Morton Bast

Vertaald door: Janneke Meijntjes-Lok Nagekeken door: Christel Foncke

Vandaag wilde ik het met jullie hebben

I wanted to talk to you today about creative confidence.

over creatief vertrouwen.

I'm going to start way back in the third grade

Mijn verhaal begint lang geleden in groep 5

at Oakdale School in Barberton, Ohio.

van de Oakdale School in Barberton, Ohio.

Op een dag was mijn beste vriend Brian bezig met een project.

I remember one day my best friend Brian was working on a project.

Hij maakte een paard met de klei

He was making a horse out of the clay our teacher kept under the sink.

die onze leraar onder de wasbak bewaarde.

Een van de meisjes aan zijn tafel,

And at one point, one of the girls that was sitting at his table,

die zag wat hij deed, boog zich

seeing what he was doing, leaned over and said to him,

op een gegeven moment naar hem toe en zei:

'Dat is verschrikkelijk. Dat lijkt helemaal niet op een paard.'

"That's terrible. That doesn't look anything like a horse."

Brian liet zijn schouders zakken.

And Brian's shoulders sank.

And he wadded up the clay horse and he threw it back in the bin.

Hij kneedde het kleipaard tot een bal en gooide die terug in de bak.

Nooit zag ik Brian meer met iets dergelijks bezig.

I never saw Brian do a project like that ever again.

And I wonder how often that happens, you know?

Ik vraag me af hoe vaak dat gebeurt.

Als ik dit verhaal over Brian aan mijn klas vertel,

It seems like when I tell that story of Brian to my class,

lijkt het of veel van mijn leerlingen me naderhand

a lot of them want to come up after class

and tell me about their similar experience,

willen vertellen over soortgelijke ervaringen.

Hoe een leraar ze de mond snoerde,

how a teacher shut them down,

of hoe een student ze buitengewoon gemeen behandelde.

or how a student was particularly cruel to them.

Sommigen haakten op dat moment af

And then some kind of opt out of thinking of themselves as creative

en zagen zichzelf niet meer als creatief.

at that point.

Dat afhaken begint in de jeugdjaren.

And I see that opting out that happens in childhood,

Het sluipt naar binnen en wortelt zich zelfs steeds dieper in

and it moves in and becomes more ingrained, even,

tegen de tijd dat je volwassen wordt.

by the time you get to adult life.

Dit is iets wat we vaak zien gebeuren.

So we see a lot of this.

Als we een workshop geven

When we have a workshop

or when we have clients in to work with us side by side,

of samen met cliënten ergens aan werken,

komen we altijd uit op dat punt in het proces

eventually we get to the point in the process

waar het verwarrend of ongewoon wordt.

that's kind of fuzzy or unconventional.

Dan halen die hoge leidinggevenden hun Blackberries tevoorschijn

And eventually, these big-shot executives whip out their BlackBerrys

en zeggen, op weg naar de uitgang,

and they say they have to make really important phone calls,

dat ze dringend moeten telefoneren.

and they head for the exits.

Ze voelen zich zo ongemakkelijk.

And they're just so uncomfortable.

When we track them down and ask them what's going on,

Als we ze achternagaan en vragen wat er aan de hand is,

zeggen ze iets als: 'Ik ben gewoon niet zo creatief.'

they say something like, "I'm just not the creative type."

But we know that's not true.

Maar wij weten dat dat niet waar is.

If they stick with the process, if they stick with it,

Als ze het proces blijven volgen,

they end up doing amazing things.

komen er verbazingwekkend dingen uit.

And they surprise themselves at just how innovative

Dan staan ze ervan te kijken hoe vindingrijk

they and their teams really are.

zij en hun teams eigenlijk zijn.

Ik ben onderzoek gaan doen naar onze angst voor beoordeling.

So I've been looking at this fear of judgment that we have,

that you don't do things, you're afraid you're going to be judged;

Dat je dingen niet doet, uit angst beoordeeld te worden.

if you don't say the right creative thing, you're going to be judged.

Als je niet met de juiste creatieve inval komt, wordt je beoordeeld.

Het was voor mij een geweldige doorbraak

And I had a major breakthrough,

toen ik de psycholoog Albert Bandura ontmoette.

when I met the psychologist Albert Bandura.

Ik weet niet of jullie Albert Bandura kennen,

I don't know if you know Albert Bandura, but if you go to Wikipedia,

maar als je op Wikipedia kijkt,

it says that he's the fourth most important psychologist in history --

lees je dat hij vierde staat op de lijst van belangrijkste psychologen in de geschiedenis.

Je hebt Freud, Skinner, nog iemand en dan Bandura.

you know, like Freud, Skinner, somebody and Bandura.

(Laughter)

Bandura is 86 en werkt nog steeds aan de Stanford Universiteit.

Bandura is 86 and he still works at Stanford.

And he's just a lovely guy.

Het is een heel innemende vent.

Ik ben hem gaan opzoeken,

So I went to see him,

because he's just worked on phobias for a long time,

want hij heeft veel ervaring in het behandelen van fobieën

which I'm very interested in.

en daarin ben ik zeer geïnteresseerd.

He had developed this way,

Hij had een soort methodologie ontwikkeld,

this, kind of, methodology,

that ended up curing people in a very short amount of time,

waarmee mensen uiteindelijk heel snel genazen.

like, in four hours.

Binnen 4 uur was al een hoog percentage mensen van hun fobieën genezen.

He had a huge cure rate of people who had phobias.

And we talked about snakes -- I don't know why --

Ons gesprek ging over slangen.

maar het ging over slangen en de fobische angst daarvoor.

we talked about snakes and fear of snakes as a phobia.

Het was een heel prettig en interessant gesprek.

And it was really enjoyable, really interesting.

Hij vertelde dat hij de proefpersoon binnenliet

He told me that he'd invite the test subject in,

and he'd say, "You know, there's a snake in the next room

en dan zei: 'Weet je dat er in de kamer hiernaast een slang zit

en dat we daar naar binnen gaan.'

and we're going to go in there."

Waarop, naar hij zei, de meesten antwoordden:

To which, he reported, most of them replied,

"Hell no! I'm not going in there, certainly if there's a snake in there."

'Bekijk het maar, ik ga daar niet naar binnen

en zeker niet als daar een slang zit.'

Maar Bandura had een stap-voor-stap proces, dat super succesvol was.

But Bandura has a step-by-step process that was super successful.

So he'd take people to this two-way mirror

Hij nam de mensen mee naar een dubbelzijdige spiegel.

looking into the room where the snake was.

Daarmee keek je in de kamer waar zich de slang bevond

en daar liet hij ze aan wennen.

And he'd get them comfortable with that.

Then through a series of steps,

Daarna bracht hij ze stukje bij beetje in beweging

en dan stonden ze in de deuropening, met de deur open

he'd move them and they'd be standing in the doorway with the door open,

and they'd be looking in there.

en keken naar binnen.

And he'd get them comfortable with that.

Daar liet hij ze weer aan wennen.

En dan, heel veel kleine stapjes verder,

And then many more steps later, baby steps,

stonden ze in de kamer, met een soort leren lashandschoen aan.

they'd be in the room, they'd have a leather glove like a welder's glove on,

En uiteindelijk raakten ze de slang aan.

and they'd eventually touch the snake.

Als ze de slang aanraakten,

And when they touched the snake, everything was fine. They were cured.

In fact, everything was better than fine.

In feite was het allemaal beter dan goed.

These people who had lifelong fears of snakes

Deze mensen, met hun levenslange angst voor slangen,

zeiden dingen als:

were saying things like,

'Kijk eens hoe mooi die slang is.'

"Look how beautiful that snake is."

And they were holding it in their laps.

Ze hielden hem zelfs op schoot.

Bandura noemt dit proces 'gestuurde beheersing'.

Bandura calls this process "guided mastery."

I love that term: guided mastery.

Ik ben dol op die uitdrukking: 'gestuurde beheersing'.

Er gebeurde ook nog iets anders.

And something else happened.

These people who went through the process and touched the snake

De mensen die dit proces doorliepen en de slang aanraakten

werden ook minder angstig voor andere dingen in hun leven.

ended up having less anxiety about other things in their lives.

Ze deden meer hun best, ze zetten langer door

They tried harder, they persevered longer,

and they were more resilient in the face of failure.

en konden teleurstellingen beter incasseren.

Ze hadden een nieuw vertrouwen gekregen.

They just gained a new confidence.

Dit noemt Bandura 'vertrouwen in eigen kracht',

And Bandura calls that confidence "self-efficacy,"

the sense that you can change the world

het gevoel dat je de wereld kunt veranderen

en dat je kunt bereiken wat je van plan was.

and that you can attain what you set out to do.

De ontmoeting met Bandura was voor mij een loutering.

Well, meeting Bandura was really cathartic for me,

because I realized that this famous scientist

Ik realiseerde me dat deze beroemde wetenschapper

iets had gedocumenteerd en wetenschappelijk bekrachtigd,

had documented and scientifically validated

dat we de laatste 30 jaar al zien gebeuren.

something that we've seen happen for the last 30 years:

that we could take people who had the fear that they weren't creative,

Dat we mensen die bang zijn dat ze geen creativiteit bezitten,

and we could take them through a series of steps,

kunnen begeleiden in een stappenproces,

kind of like a series of small successes,

een soort reeks van kleine successen.

and they turn fear into familiarity.

Ze veranderen hun angst in vertrouwdheid en verrassen zichzelf daarmee.

And they surprise themselves.

Die transformatie is wonderbaarlijk.

That transformation is amazing.

We komen het nu op de d(esign) school voortdurend tegen.

We see it at the d.school all the time.

People from all different kinds of disciplines,

Mensen uit allerlei verschillende disciplines

die zichzelf als puur analytisch zien.

they think of themselves as only analytical.

And they come in and they go through the process, our process,

Ze stappen bij ons binnen en doorlopen ons proces,

they build confidence and now they think of themselves differently.

ze bouwen vertrouwen op en denken nu anders over zichzelf.

And they're totally emotionally excited about the fact that they walk around

Ze zijn helemaal opgetogen over het feit

dat ze door het leven gaan

thinking of themselves as a creative person.

met de overtuiging dat ze creatief zijn.

Een van de dingen die ik vandaag wilde doen,

So I thought one of the things I'd do today

is take you through and show you what this journey looks like.

is jullie meenemen op deze reis en laten zien hoe die eruit ziet.

In mijn ogen lijkt die reis op Doug Dietz.

To me, that journey looks like Doug Dietz.

Doug Dietz is een technicus.

Doug Dietz is a technical person.

Hij ontwerpt medische beeldvormingsapparatuur,

He designs large medical imaging equipment.

grootschalig materiaal.

Hij werkte voor G(eneral) E(lectric) en heeft een fantastische carrière gehad.

He's worked for GE, and he's had a fantastic career.

Maar op een gegeven moment kwam hij op een keerpunt.

But at one point, he had a moment of crisis.

Hij was in het ziekenhuis en keek naar een van zijn MRI-apparaten in bedrijf,

He was in the hospital looking at one of his MRI machines in use,

toen zijn oog viel op een jong gezin.

when he saw a young family, and this little girl.

Een van hen was een klein meisje.

Ze huilde en was verschrikkelijk angstig.

And that little girl was crying and was terrified.

Doug was erg teleurgesteld toen hij hoorde

And Doug was really disappointed to learn

dat bijna 80% van de kinderpatiëntjes in dit ziekenhuis

that nearly 80 percent of the pediatric patients in this hospital

had to be sedated in order to deal with his MRI machine.

narcose nodig had om in zijn MRI-apparaat te gaan.

Dit was voor Doug een grote teleurstelling,

And this was really disappointing to Doug,

want daarvoor was hij trots geweest op wat hij deed.

because before this time, he was proud of what he did.

He was saving lives with this machine.

Met deze apparaten werden levens gered,

maar het deed pijn om te zien dat kinderen

But it really hurt him to see the fear that this machine caused in kids.

zo angstig werden van zijn apparaat.

About that time, he was at the d.school at Stanford taking classes.

Rond die tijd volgde hij lessen aan de d.school in Stanford.

Hij nam kennis van onze manier van denken

He was learning about our process, about design thinking, about empathy,

over het ontwerpproces, over empathie,

over herhaald prototypen.

about iterative prototyping.

And he would take this new knowledge and do something quite extraordinary.

Deze kennis zou hij gaan gebruiken

om iets heel bijzonders te doen:

de hele beleving van het door een scan gaan opnieuw ontwerpen.

He would redesign the entire experience

of being scanned.

And this is what he came up with.

Dit is wat hij bedacht.

(Laughter)

Hij maakte er voor de kinderen een avontuur van.

He turned it into an adventure for the kids.

Hij verfde de muren en het apparaat

He painted the walls and he painted the machine,

en het personeel werd getraind door mensen die verstand hebben

and he got the operators retrained by people who know kids,

van kinderen, zoals personeel van een kindermuseum.

like children's museum people.

Nu is het voor een kind een belevenis.

And now when the kid comes, it's an experience.

And they talk to them about the noise and the movement of the ship.

Er wordt hun verteld over het lawaai en de beweging van het schip.

Als ze binnenkomen wordt er gezegd:

And when they come, they say,

"OK, you're going to go into the pirate ship,

'Oké, je gaat nu in het piratenschip,

but be very still, because we don't want the pirates to find you."

maar je moet heel stil zijn, want de piraten mogen je niet vinden.'

De resultaten waren verbluffend.

And the results were super dramatic:

Het percentage kinderen dat onder narcose moest,

from something like 80 percent of the kids needing to be sedated,

to something like 10 percent of the kids needing to be sedated.

daalde van ± 80% naar ± 10%.

And the hospital and GE were happy, too,

Het ziekenhuis en GE waren ook blij,

because you didn't have to call the anesthesiologist all the time,

want de anesthesist hoefde er minder vaak bij te komen

and they could put more kids through the machine in a day.

en er konden per dag meer kinderen gescand worden.

De kwantitatieve resultaten waren geweldig,

So the quantitative results were great.

But Doug's results that he cared about were much more qualitative.

maar de kwalitatieve resultaten waren voor Doug veel belangrijker.

He was with one of the mothers

Hij was samen met een van de moeders

waiting for her child to come out of the scan.

aan het wachten tot haar kind door de scan heen was.

And when the little girl came out of her scan,

Toen het meisje uit de scan kwam,

she ran up to her mother and said,

rende ze naar haar moeder en zei:

"Mommy, can we come back tomorrow?"

'Mama, gaan we morgen weer?'

(Laughter)

(Gelach)

Ik was er vaak bij als Doug zijn verhaal vertelde

And so, I've heard Doug tell the story many times

of his personal transformation

van zijn persoonlijke transformatie

en het baanbrekende ontwerp dat daar het gevolg van was,

and the breakthrough design that happened from it,

but I've never really seen him tell the story of the little girl

maar bij het verhaal van het kleine meisje

hield hij zijn ogen nooit droog.

without a tear in his eye.

Doug's story takes place in a hospital.

Dougs verhaal speelt zich af in een ziekenhuis.

Ik weet het een en ander over ziekenhuizen.

I know a thing or two about hospitals.

Enkele jaren geleden voelde ik een knobbel in mijn nek.

A few years ago, I felt a lump on the side of my neck.

Nu was ik aan de beurt voor het MRI-apparaat.

It was my turn in the MRI machine.

Het was kanker...van het gevaarlijke soort.

It was cancer, it was the bad kind.

Ze zeiden dat ik 40% kans had om te overleven.

I was told I had a 40 percent chance of survival.

Als je daar tussen de andere patiënten zit in je pyjama

So while you're sitting around with the other patients,

in your pajamas,

en iedereen ziet er bleek en mager uit

and everybody's pale and thin --

en je wacht op je beurt voor de röntgenstralen,

(Laughter)

you know? -- and you're waiting for your turn to get the gamma rays,

dan gaat er veel door je hoofd heen.

you think of a lot of things.

Je voornaamste gedachte is: ga ik dit overleven?

Mostly, you think about: Am I going to survive?

Vaak dacht ik na over

And I thought a lot about:

What was my daughter's life going to be like without me?

hoe het leven van mijn dochter eruit zou zien zonder mij.

Maar je denkt ook aan andere dingen.

But you think about other things.

Ik dacht veel na over de reden waarom ik op aarde rondliep.

I thought a lot about: What was I put on Earth to do?

What was my calling? What should I do?

Wat was mijn roeping? Wat zou ik moeten doen?

Ik had gelukkig veel mogelijkheden.

I was lucky because I had lots of options.

We'd been working in health and wellness,

We hadden gewerkt in de gezondheids- en wellnesssector,

and K-12, and the developing world.

onderwijs en de ontwikkelingslanden.

so there were lots of projects that I could work on.

Dus waren er veel projecten waar ik aan kon werken.

Maar ik besloot me op dat moment te wijden

But then I decided and committed at this point,

aan wat ik het liefste deed:

to the thing I most wanted to do,

het helpen van zo veel mogelijk mensen

which was to help as many people as possible

bij het heroveren van hun verloren creatieve vertrouwen.

regain the creative confidence they lost along their way.

Als ik het zou overleven, wilde ik dat gaan doen.

And if I was going to survive, that's what I wanted to do.

Ik hèb het overleefd...dat u het maar weet.

I survived, just so you know.

(Laughter)

(Gelach)

(Applause)

(Applaus)

Ik ben ervan overtuigd

I really believe that when people gain this confidence --

dat wanneer mensen dit vertrouwen krijgen

- en dat gebeurt voortdurend op de d.school en bij adviesbureau IDEO -

and we see it all the time at the d.school and at IDEO --

dat ze gaan werken aan de echt belangrijke dingen in hun leven.

that they actually start working on the things

that are really important in their lives.

We zien mensen hun oude leven opgeven en nieuwe wegen inslaan.

We see people quit what they're doing and go in new directions.

We see them come up with more interesting -- and just more -- ideas,

We zien ze met meer en interessantere ideeën komen,

zodat ze uit betere ideeën kunnen kiezen.

so they can choose from better ideas.

Ze nemen gewoon betere besluiten.

And they just make better decisions.

Ik weet dat je bij TED een 'verbeter-de-wereld-idee' hoort te hebben.

I know at TED, you're supposed to have a change-the-world kind of thing,

Iedereen heeft een 'verbeter-de-wereld-idee'.

isn't that -- everybody has a change-the-world thing?

Als ik er één heb, is het dit te helpen realiseren.

If there is one for me, this is it, to help this happen.

Ik hoop dat jullie me zullen volgen in mijn missie,

So I hope you'll join me on my quest,

jullie als opinieleiders.

you as, kind of, thought leaders.

It would be really great if you didn't let people divide the world

Het zou geweldig zijn als jullie de wereld niet lieten verdelen

into the creatives and the non-creatives, like it's some God-given thing,

in creatieven en niet-creatieven, alsof het door God gegeven is.

Laat mensen inzien dat ze van nature creatief zijn.

and to have people realize that they're naturally creative,

Natuurlijke mensen moeten hun ideeën vleugels geven.

and that those natural people should let their ideas fly;

Ze moeten wat Bandura noemt 'vertrouwen krijgen in hun eigen kracht',

that they should achieve what Bandura calls self-efficacy,

zodat je kunt doen wat je van plan was

that you can do what you set out to do,

and that you can reach a place of creative confidence

en terechtkomt op een plek waar je met creatief vertrouwen

de slang aanraakt.

and touch the snake.

Thank you.

Dank jullie wel.

(Applaus)

(Applause)