How to build your creative confidence | David Kelley

Translator: Timothy Covell Reviewer: Morton Bast

Translator: srun diary Reviewer: Sineang San

I wanted to talk to you today about creative confidence.

ថ្ងៃនេះខ្ញុំចង់និយាយប្រាប់អ្នកទាំងអស់គ្នា អំពីទំនុកចិត្តលើគំនិតច្នៃប្រឌិត។

I'm going to start way back in the third grade

ខ្ញុំនឹងចាប់ផ្ដើមនិយាយអំពីរឿងរ៉ាវ តាំងពីខ្ញុំនៅរៀនថ្នាក់ទី៣

at Oakdale School in Barberton, Ohio.

នៅក្នុងសាលាអូកដេលនៃទីក្រុងបារបឺថុន ក្នុងរដ្ឋអូហៃយ៉ូ។

ខ្ញុំចាំបានថា ថ្ងៃមួយមិត្ភតក្ដិខ្ញុំម្នាក់ ឈ្មោះប្រាយអិនកំពុងធ្វើគម្រោងមួយ។

I remember one day my best friend Brian was working on a project.

He was making a horse out of the clay our teacher kept under the sink.

គាត់រៀបចំសូនរូបសេះធ្វើពីដីឥដ្ឋ ដែលគ្រួទុកនៅក្រោមកន្លែងលាងដៃ។

And at one point, one of the girls that was sitting at his table,

ពេលនោះក្មេងស្រីម្នាក់ ដែលកំពុងអង្គុយនៅតុជាមួយគាត់

seeing what he was doing, leaned over and said to him,

បានសង្កេតមើលអ្វីដែលគាត់កំពុងធ្វើ ហើយក៏សួរគាត់ថា

"That's terrible. That doesn't look anything like a horse."

«អីក៏អាក្រក់មើលម៉្លេះ អត់មានដូចរូបសេះស្អីបន្តិច!»

ប្រាយអិនក៏ទំលាក់ស្មាចុះ

And Brian's shoulders sank.

And he wadded up the clay horse and he threw it back in the bin.

គាត់ក៏ច្របាច់សេះដីឥដ្ឋនោះ ហើយគ្រវាត់វាចោលទៅក្នុងធុងសំរាម។

ខ្ញុំមិនដែលឃើញប្រាយអិន ធ្វើកិច្ចការបែបនេះម្ដងទៀតឡើយ។

I never saw Brian do a project like that ever again.

And I wonder how often that happens, you know?

ហើយខ្ញុំក៏មិនដឹងថា តើរឿងនេះកើតឡើងប៉ុន្មានដងមកហើយ?

It seems like when I tell that story of Brian to my class,

រាល់ពេលដែលខ្ញុំនិយាយ រឿងប្រាយអិនប្រាប់កូនសិស្សរបស់ខ្ញុំ

ពួកគេជាច្រើនមកនិយាយ ជាមួយខ្ញុំក្រោយម៉ោងរៀន

a lot of them want to come up after class

and tell me about their similar experience,

ហើយប្រាប់ខ្ញុំពីបទពិសោធន៍របស់ពួកគេ

ដែលមានគ្រូម្នាក់ធ្លាប់បំបាក់ទឹកចិត្ដពួកគេ

how a teacher shut them down,

ឬពេលខ្លះមានសិស្សរួមថ្នាក់ ធ្វើកាយវិកាយមិនសមរម្យដាក់គេ

or how a student was particularly cruel to them.

And then some kind of opt out of thinking of themselves as creative

ហើយពួកគេខ្លះក៏បានបោះបង់ចោល គំនិតច្នៃប្រឌិតរបស់ខ្លួន

at that point.

តាំងពីពេលនោះមក។

And I see that opting out that happens in childhood,

ខ្ញុំសង្កេតឃើញថា ការបោះបង់ចោល គំនិតច្នៃប្រឌិតតាំងពីក្មេងវ័យបែបនេះ

វានឹងដក់ជាប់ក្នុងចិត្ត ដេលមិនអាចបំភ្លេចបាន

and it moves in and becomes more ingrained, even,

រហូតដល់អ្នកនោះក្លាយជាមនុស្សពេញវ័យ ។

by the time you get to adult life.

So we see a lot of this.

យើងឃើញមានរឿងបែបនេះច្រើនណាស់។

When we have a workshop

នៅពេលយើងរៀបចំសិក្ខាសាលាមួយ

or when we have clients in to work with us side by side,

ឬពេលយើងមានអតិថិជន ចូលមកសហការជាមួយយើង

eventually we get to the point in the process

មិនយូរប៉ុន្មាន យើងបានឈានដល់ ដំណើរការមួយ

that's kind of fuzzy or unconventional.

ដែលស្មុគស្មាញ ឬបរាជ័យពិបាកដោះស្រាយ

ហើយបន្ទាប់មក អ្នកអ្នកគ្រប់គ្រងធំៗបានទាញ ទូរស័ព្ទដៃប្លេកប៊ឺរីរបស់គេចេញមក

And eventually, these big-shot executives whip out their BlackBerrys

and they say they have to make really important phone calls,

ហើយនិយាយថា ពួកគេត្រូវតេទូរស័ព្ទ ទៅអ្នកសំខាន់ៗជាច្រើន

ហើយក៏ដើរចេញទៅបាត់ទៅ ។

and they head for the exits.

And they're just so uncomfortable.

ពួកគេមិនសប្បាយចិត្ដនោះឡើយ ។

When we track them down and ask them what's going on,

ពេលយើងដើរតាមពួកគេ ហើយសួរថា តើមានអ្វីកើតឡើង ?

ពួកគេនិយាយថា៖ «ខ្ញុំគ្នានគំនិតច្នៃប្រឌិតអីនោះទេ។»

they say something like, "I'm just not the creative type."

But we know that's not true.

ប៉ុន្តែពួកយើងដឹងថា វាមិនមែនជាការពិតទេ។

If they stick with the process, if they stick with it,

បើសិនគេនៅតែបន្ដដំណើរការបែបនោះ បើពួកគេនៅតែបន្ដការងារនោះ

they end up doing amazing things.

នោះពួកគេនឹងសម្រេចកិច្ចការជាច្រើន បានដោយជោគជ័យ

And they surprise themselves at just how innovative

ហើយពួកគេនឹងភ្ញាក់ផ្អើល ពីភាពច្នៃប្រឌិតដោយខ្លួនឯង

they and their teams really are.

ដែលពួកគេ និងក្រុមការងារ បានបង្កើតឡើង ។

So I've been looking at this fear of judgment that we have,

ខ្ញុំកំពុងសិក្សាពីភាពភ័យខ្លាច លើវាយតម្លៃរបស់អ្នកដទៃ ដែលគ្រប់គ្នាមាន

that you don't do things, you're afraid you're going to be judged;

ហើយអ្នកមិនចង់ធ្វើអ្វីទាំងអស់ ដោយសារតែអ្នកខ្លាចគេវាយតម្លៃ

if you don't say the right creative thing, you're going to be judged.

បើអ្នកនិយាយអ្វីដែលមិនមានការច្នៃប្រឌិតថ្មី នោះគេនឹងវាយតម្លៃអ្នកជាមិនខាន

ខ្ញុំមានដំណោះសា្រយដ៏មានប្រសិទ្ធភាពមួយ

And I had a major breakthrough,

when I met the psychologist Albert Bandura.

បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានជួបនឹងចិត្តវិទូម្នាក់ ឈ្មោះ អាល់ប៊ឺត បេនឌូរ៉ា។

ខ្ញុំមិនដឹងថា អ្នកស្គាល់ អាល់ប៊ឺត បេនឌូរ៉ា ដែរអត់ តែបើអ្នកអានក្នុង Wikipedia

I don't know if you know Albert Bandura, but if you go to Wikipedia,

it says that he's the fourth most important psychologist in history --

នោះគេរៀបរាប់ថា គាត់ជាអ្នកចិត្តវិទូដ៏ខ្លាំង ជាងគេទី៤ ក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ

you know, like Freud, Skinner, somebody and Bandura.

ក្នុងនោះមាន ហ្វ្រ័យ ស្គីនណឺ ម្នាក់ទៀត និងបន្ទាប់មក បេនឌូរ៉ា។

(Laughter)

(សើច)

Bandura is 86 and he still works at Stanford.

បេនឌូរ៉ាមានអាយុ ៨៦ឆ្នាំ ហើយគាត់ធ្វើការនៅស្ទែនហ្វដ ។

And he's just a lovely guy.

គាត់ជាមនុស្សរួសរាយរាក់ទាក់មែនទែន។

So I went to see him,

ខ្ញុំបានទៅជួបគាត់

because he's just worked on phobias for a long time,

ព្រោះគាត់បានធ្វើការស្រាវជ្រាវពី ជំងឺភ័យខ្លាចនេះ ជាយូរមកហើយ

which I'm very interested in.

ដែលវាជាអ្វីដែលខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ ។

He had developed this way,

គាត់បានរកឃើញវិធីសាស្រ្ដមួយ

this, kind of, methodology,

ជាវីធីសាស្រ្ដមួយ

that ended up curing people in a very short amount of time,

ដែលអាចព្យាបាលមនុស្ស ដោយប្រើរយៈពេលយ៉ាងខ្លី។

like, in four hours.

ត្រឹមតែរយៈតែ ៤ម៉ោងប៉ុណ្ណោះ

He had a huge cure rate of people who had phobias.

គាត់មានអត្រាព្យាបាលខ្ពស់មែនទែន សម្រាប់អ្នកមានជំងឺភ័យខ្លាចនេះ។

And we talked about snakes -- I don't know why --

យើងក៏បានជជែកគ្នាពីរឿងសត្វពស់។ ខ្ញុំមិនដឹងថាហេតុអីទេ

we talked about snakes and fear of snakes as a phobia.

យើងពិភាក្សាគ្នាពីសត្វពស់ និងភាពភ័យខ្លាចលើសត្វពស់នោះ។

And it was really enjoyable, really interesting.

រឿងនេះពិតជាគួរចាប់អារម្មណ៍មែនទែន

He told me that he'd invite the test subject in,

គាត់បានប្រាប់ខ្ញុំថា គាត់បានអញ្ជើញអ្នកធ្វើតេស្តចូលមក

and he'd say, "You know, there's a snake in the next room

ហើយប្រាប់ថា «អ្នកឯងដឹងអត់ថា​ នៅបន្ទប់ជាប់នេះមានសត្វពស់មួយក្បាល

and we're going to go in there."

ហើយយើងនឹងចូលទៅក្នុងបន្ទប់នោះ។»

To which, he reported, most of them replied,

គាត់រៀបរាប់ថា ប្រតិកម្មភាគច្រើន ដែលអ្នកធ្វើតេស្ដនោះឆ្លើយតបគឺ

"Hell no! I'm not going in there, certainly if there's a snake in there."

"ងាប់ហើយ! អត់ទេ! ខ្ញុំមិនចូលទេ បើបន្ទប់ហ្នឹងមានពស់មែននោះ។"

But Bandura has a step-by-step process that was super successful.

ប៉ុន្តែ បេនឌូរ៉ាមានដំណោះស្រាយ ជាជំហានៗក៏ពូកែសក្ដិសិទ្ធមែនទែន ។

So he'd take people to this two-way mirror

ដំបូងគាត់ឲ្យពួកគេកាន់កញ្ចក់មុខពីរ ទៅជាមួយ

looking into the room where the snake was.

ហើយចូលទៅក្នុងបន្ទប់ដែលមានពស់នោះ

បន្ទាប់មកគាត់បង្រៀនពួកគេឲ្យស៊ាំ នឹងវីធីសាស្រ្ដនោះ។

And he'd get them comfortable with that.

Then through a series of steps,

បន្ទាប់មក តាមដំណាក់កាលបន្ដបន្ទាប់

he'd move them and they'd be standing in the doorway with the door open,

គាត់បានដកកញ្ចក់នោះចេញ ហើយឲ្យពួកគាត់ឈរនៅមាត់ទ្វារដែលបើកចំហរ

and they'd be looking in there.

ហើយសំលឹងមើលទៅក្នុងបន្ទប់នោះ ។

គាត់ក៏បានបង្រៀនពួកគាត់ ឲ្យស៊ាំនឹងវីធីសាស្រ្ដនោះ

And he'd get them comfortable with that.

And then many more steps later, baby steps,

បន្ទាប់មក នៅមានដំណាក់កាល បន្ដបន្ទាប់ជាច្រើនទៀត ជាជំហានខ្លីៗ

ពួកគេចូលក្នុងបន្ទប់នោះ ហើយពាក់ស្រោមដៃស្បែក ដូចស្រោមដៃជាងផ្សារដែក

they'd be in the room, they'd have a leather glove like a welder's glove on,

and they'd eventually touch the snake.

បន្ទាប់មកពួកគេក៏ប៉ះសត្វពស់នោះ។

And when they touched the snake, everything was fine. They were cured.

ហើយពេលពួកគេបានប៉ះពស់នោះ គ្មានបញ្ហានោះទេ តែពួកគេបានជាសះស្បើយទៅវីញ

In fact, everything was better than fine.

តាមពិត វាមិនត្រឹមតែ គ្មានបញ្ហាអីកើតឡើងនោះទេ

These people who had lifelong fears of snakes

អ្នកទាំងនោះដែលខ្លាចសត្វពស់ តាំងពីដើមមក

បាននិយាយបែបនេះថា

were saying things like,

«មើលហ្ន៎ សត្វពស់នោះស្អាតអីម៉្លេះ»

"Look how beautiful that snake is."

And they were holding it in their laps.

ហើយពួកគេក៏បានចាប់កាន់វាមកដាក់លើភ្លៅរបស់គេ។

Bandura calls this process "guided mastery."

បេនឌូរ៉ាហៅវីធីសាស្រ្ដនេះថា «Guided Mastery» "ជំនាញតាមរយៈការអនុវត្ដ"

I love that term: guided mastery.

ខ្ញុំស្រលាញ់ពាក្យនេះណាស់ «Guided Mastery»

And something else happened.

ហើយក៏មានរឿងផ្សេងកើតឡើងដែរ

These people who went through the process and touched the snake

អ្នកធ្វើតេស្ដដែលបានឆ្លងកាត់ការពិសោធន៍ ហើយក៏បានប៉ះសត្វពស់នោះ

ពួកគាត់បានកាត់បន្ថយចិត្ដភ័យខ្លាច តក់ស្លុត លើរឿងរ៉ាវផ្សេងទៀតក្នុងជីវិតរបស់ពួកគាត់។

ended up having less anxiety about other things in their lives.

They tried harder, they persevered longer,

ពួកគេខិតខំធ្វើការខ្លាំងជាងមុន ពួកគេមានភាពអត់ធន់យូរជាងមុន

and they were more resilient in the face of failure.

ហើយពួកគេអាចបន្ស៊ាំខ្លួន និងយកឈ្នះបរាជ័យ ដែលពួកគាត់ជួបប្រទះ ។

They just gained a new confidence.

ពួកគេទទួលបាននូវទំនុកចិត្តលើខ្លួនឯងថ្មីមួយ។

And Bandura calls that confidence "self-efficacy,"

ហើយបេនឌូរ៉ាហៅទំនុកចិត្តនោះថា «ប្រសិទ្ធញាណប្រចាំខ្លួន»

the sense that you can change the world

ជាញាណដែលអោយយើងផ្លាស់ប្ដូរពិភពលោកបាន

and that you can attain what you set out to do.

និងសំរេចនូវអ្វីដែលយើងប្ដេជ្ញាចិត្ដធ្វើ

Well, meeting Bandura was really cathartic for me,

បេនឌូរ៉ាពិតជាធ្វើឲ្យខ្ញុំស្រាងភ្នែងមែន

because I realized that this famous scientist

ព្រោះខ្ញុំបានដឹងថា​ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រដ៏ល្បីម្នាក់នេះ

បានចងក្រងឯកសារ និងបកស្រាយបែបវិទ្យាសាស្ត្រ

had documented and scientifically validated

something that we've seen happen for the last 30 years:

ពីអ្វីដែលយើងឃើញជាង៣០ឆ្នាំមកនេះថា

that we could take people who had the fear that they weren't creative,

យើងអាចផ្លាស់ប្ដូរមនុស្ស ដែលមានភាពភ័យខ្លាច និងមិនមានគំនិតច្នៃប្រឌិត

and we could take them through a series of steps,

អោយឆ្លងកាត់ដំណាក់កាលមួយចំនួន

kind of like a series of small successes,

ដូចជា ដំណាក់កាលនៃជោគជ័យតូចៗជាច្រើន

and they turn fear into familiarity.

នោះគេនឹងអាចប្ដូរភាពភ័យខ្លាចនោះ ទៅជាភាពស្និតស្នាលបាន

And they surprise themselves.

ហើយពួកគេនឹងភ្ញាក់ផ្អើល ដោយខ្លួនឯងជាមិនខាន

That transformation is amazing.

ការផ្លាស់ប្ដូរដ៏អស្ចារ្យ

We see it at the d.school all the time.

យើងតែងតែឃើញបែបនេះ នៅ d.school (សាលារចនា) គ្រប់ពេល

People from all different kinds of disciplines,

និស្សិតមកពីគ្រប់ជំនាញផ្សេងៗគ្នា

ពួកគេចាត់ទុកខ្លួនឯង ដូចជាការការវិភាគមួយអញ្ចឹង

they think of themselves as only analytical.

And they come in and they go through the process, our process,

ពួកគេចូលមករៀន ហើយឆ្លងកាត់ដំណាក់កាលផ្សេងៗ ដំណាក់កាលរបស់យើង

they build confidence and now they think of themselves differently.

ពួកគេបានបណ្ដុះទំនុកចិត្តលើខ្លួនឯង ហើយពេលនេះ ពួកគេគិតពីខ្លួនឯងខុសពីមុន។

And they're totally emotionally excited about the fact that they walk around

ពួកគេសប្បាយចិត្ដជាខ្លាំង លើអ្វីដែលគេបានឆ្លងកាត់ដោយផ្ទាល់

thinking of themselves as a creative person.

ហើយចាត់ទុកខ្លួនគេថា ជាមនុស្សមានគំនិតច្នៃប្រឌិត។

So I thought one of the things I'd do today

អញ្ចឹង អ្វីដែលខ្ញុំបានគ្រោងនឹងធ្វើថ្ងៃនេះ

is take you through and show you what this journey looks like.

គឺនាំអ្នកទាំងអស់គ្នា និងបង្ហាញពីទិដ្នភាព នៃដំណើរកំសាន្ដមួយ

To me, that journey looks like Doug Dietz.

សំរាប់ខ្ញុំ ដំណើរកំសាន្តនោះប្រៀបដូចនឹង ដំណើររបស់លោក ដាក ឌីត អញ្ចឹង។

Doug Dietz is a technical person.

ដាក ឌីត ជាអ្នកបច្ចេកទេសម្នាក់។

He designs large medical imaging equipment.

គាត់បានបង្កើតនូវ ឧបករណ៍ថតរូបវេជ្ជសាស្ត្រដ៏ធំមួយ

He's worked for GE, and he's had a fantastic career.

គាត់ធ្វើការនៅក្រុមហ៊ុន GE ហើយគាត់មានបទពិសោធន៍ការងារល្អមែនទែន។

But at one point, he had a moment of crisis.

ប៉ុន្តែនៅចំនុចមួយនោះ គាត់ជូបវិបត្តិមួយ។

ពេលគាត់កំពុងពិសោធន៍ម៉ាស៊ីន MRI កំពុងដំណើការក្នុងមន្ទីរពេទ្យ

He was in the hospital looking at one of his MRI machines in use,

ពេលគាត់បានឃើញគ្រួសារវ័យក្មេងមួយ និងក្មេងស្រីតូចច្រមក់ម្នាក់

when he saw a young family, and this little girl.

And that little girl was crying and was terrified.

ហើយក្មេងស្រីនោះកំពុងយំ និងភ័យខ្លាចជាខ្លាំង

And Doug was really disappointed to learn

ដាក មានការខកចិត្តមែនទែន ពេលគាត់ដឹងថា

that nearly 80 percent of the pediatric patients in this hospital

ស្ទើរតែ ៨០ភាគរយនៃអ្នកជំងឺកុមារៗ នៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យនេះ

had to be sedated in order to deal with his MRI machine.

ត្រូវគេចាក់ថ្នាំសន្ដំ ដើម្បីអាចថតក្នុងម៉ាស៊ីន MRI នេះបាន។

And this was really disappointing to Doug,

រឿងនេះបានធ្វើឲ្យ ដាក ខកចិត្តជាខ្លាំង

because before this time, he was proud of what he did.

ព្រោះមុននេះបន្តិច គាត់មានមោទនភាពចំពោះអ្វីដែលគាត់បង្កើតឡើង។

គាត់បានជួយសង្គ្រោះជីវិតមនុស្សជាច្រើន ដោយសារម៉ាស៊ីនមួយនេះ។

He was saving lives with this machine.

But it really hurt him to see the fear that this machine caused in kids.

ប៉ុន្តែវាបែរជាធ្វើឲ្យគាត់ឈឺចិត្តទៅវិញ ពេលឃើញក្មេងៗភ័យខ្លាចចំពោះម៉ាស៊ីននេះ

About that time, he was at the d.school at Stanford taking classes.

នៅពេលនោះដែរ គាត់កំពុងសិក្សានៅ d.school ក្នុងរដ្ឋស្ទែនហ្វដ ។

គាត់ក៏កំពុងស្វែងយល់ពីការបង្រៀនរបស់យើង ពីការអភិវឌ្ឍការគិត ការយល់ពីអ្នកដទៃ

He was learning about our process, about design thinking, about empathy,

about iterative prototyping.

អំពីការធ្វើគំរូបទដ្ឋានបន្ដបន្ទាប់គ្នា

And he would take this new knowledge and do something quite extraordinary.

ហើយគាត់បានយកចំណេះដឹងថ្មីៗទាំងនេះ ទៅធ្វើរឿងដ៏អស្ចារ្យមួយ

He would redesign the entire experience

គាត់បានកែច្នៃឧបករណ៍ស្កេននោះ

of being scanned.

សារឡើងវិញ

And this is what he came up with.

ហើយនេះ គឺជាគំនិតកែច្នៃ របស់គាត់នៅពេលនោះ

(Laughter)

(សើច)

He turned it into an adventure for the kids.

គាត់បានកែច្នៃវាទៅជា ដំណើរផ្សងព្រេងសម្រាប់ក្មេងៗ

He painted the walls and he painted the machine,

គាត់បានគូររូបលើជញ្ជាំង និងលើតួម៉ាស៊ីន

and he got the operators retrained by people who know kids,

ហើយគាត់បានដាក់អ្នកដែលស្គាល់ក្មេងៗច្បាស់ ជាអ្នកបញ្ជាម៉ាស៊ីននោះ

like children's museum people.

ដូចជាអ្នកធ្វើការនៅ សារមន្ទីរសម្រាប់ក្មេងៗជាដើម។

And now when the kid comes, it's an experience.

ពេលដែលក្មេងចូលមក វាបានក្លាយជាបទពិសោធន៍ថ្មីស្រឡាងមួយ។

And they talk to them about the noise and the movement of the ship.

ពួកគេបាននិយាយពីសម្លេងរំខាន និងចលនាវិលនៃកប៉ាល់ទៅវិញ

ហើយពេលក្មេងៗឡើងថត ពួកគេប្រាប់ថា

And when they come, they say,

"OK, you're going to go into the pirate ship,

«ស្ដាប់ណា! កូនៗនឹងឡើងជិះ កប៉ាល់ចោរសមុទ្រហើយ

but be very still, because we don't want the pirates to find you."

តែត្រូវនៅអោយស្ងៀម ដើម្បីកុំអោយមេចោររកកូនៗឃើញ។»

And the results were super dramatic:

ហើយលទ្ធផលចេញមក យ៉ាងមហាអស្ចារ្យមែនទែន។

ពីមុន ៨០ភាគរយនៃក្មេងៗ ត្រូវការចាក់ថ្នាំសន្ដំ

from something like 80 percent of the kids needing to be sedated,

to something like 10 percent of the kids needing to be sedated.

ឥលូវនេះ ចុះមកត្រឹម១០ភាគរយប៉ុណ្ណោះ។

And the hospital and GE were happy, too,

មន្ទីរពេទ្យ និងក្រុមហ៊ុន GE សប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់។

because you didn't have to call the anesthesiologist all the time,

ព្រោះគេមិនចាំបាច់ត្រូវ ហៅពេទ្យចាក់ថ្នាំសន្លប់មករាល់ពេលនោះទេ

and they could put more kids through the machine in a day.

ហើយពួកគេអាចពិនិត្យក្មេងៗ ដោយប្រើម៉ាស៊ីននោះបានច្រើនជាងមុន

So the quantitative results were great.

លទ្ធផលជាបរិមាណ គឺទទួលបានខ្ពស់មែនទែន

But Doug's results that he cared about were much more qualitative.

ប៉ុន្តែចំពោះ ដាកវីញ គាត់ផ្ដោតសំខាន់លើលទ្ធផលផ្នែកគុណភាពជាង។

He was with one of the mothers

ពេលមួយ គាត់បាននៅក្បែរ ស្ត្រីជាម្ដាយម្នាក់

waiting for her child to come out of the scan.

ដែលកំពុងរង់ចាំកូនគាត់ចេញពីបន្ទប់ស្កេន។

And when the little girl came out of her scan,

ហើយពេលដែលក្មេងស្រីច្រមក់នោះ ចេញពីម៉ាស៊ីនស្កេនមក

she ran up to her mother and said,

នាងរត់មករកម្ដាយនាង ហើយនិយាយថា

«ម៉ាក់ ស្អែកយើងអាចមកកន្លែងនេះ ម្ដងទៀតបានអត់?»

"Mommy, can we come back tomorrow?"

(Laughter)

(សំលេងសើច)

And so, I've heard Doug tell the story many times

ខ្ញុំបានលឺ ដាករៀបរាប់រឿងនេះជាច្រើនដង

of his personal transformation

អំពីការផ្លាស់ប្ដូរផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់

និងគំនិតកែច្នៃដ៏រីកចម្រើន តាមរយៈរឿងរ៉ាវមួយនេះ

and the breakthrough design that happened from it,

but I've never really seen him tell the story of the little girl

ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនដែលឃើញគាត់ ដំណាលពីក្មេងស្រីច្រមក់នោះហើយ

without a tear in his eye.

ខ្លួនគាត់ស្រក់ទឹកភ្នែកនោះទេ

Doug's story takes place in a hospital.

រឿងរ៉ាវរបស់ ដាក កើតឡើង នៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យមួយ

ខ្ញុំដឹងរឿងមិនច្រើនទេអំពីមន្ទីរពេទ្យទេ

I know a thing or two about hospitals.

A few years ago, I felt a lump on the side of my neck.

ប៉ុន្មានឆ្នាំមុន ខ្ញុំដុះដុំពកនៅចំហៀងករបស់ខ្ញុំ

It was my turn in the MRI machine.

លើកនេះដល់វេនខ្ញុំ សាកល្បងម៉ាស៊ីន MRI នេះម្ដងហើយ។

វាជាជំងឺមហារីក ហើយជាប្រភេទកាច

It was cancer, it was the bad kind.

គ្រូពេទ្យបានប្រាប់ខ្ញុំថា ខ្ញុំមានសង្ឃឹមរស់តែ ៤០ភាគរយប៉ុណ្ណោះ

I was told I had a 40 percent chance of survival.

So while you're sitting around with the other patients,

ពេលដែលអ្នកអង្គុយជាមួយអ្នកជំងឺដទៃ

ហើយពាក់អាវអ្នកជម្ងឺទៀត

in your pajamas,

and everybody's pale and thin --

មើលទៅមុខម្នាក់ៗស្លេកស្លាំង រាងកាយស្គមស្គាំង

(Laughter)

(សើច)

you know? -- and you're waiting for your turn to get the gamma rays,

ហើយអ្នករង់ចាំដល់វេន ដើម្បីឲ្យគេថតកាំរស្មីហ្គាំម៉ា

you think of a lot of things.

អ្នកនឹងស្រមើស្រម៉ៃរឿងជាច្រើន

Mostly, you think about: Am I going to survive?

រឿងដែលអ្នកគិតឃើញភាគច្រើនគឺ តើខ្ញុំនឹងមានជីវិតតទៅទៀតឬទេ?

And I thought a lot about:

ពេលនោះខ្ញុំបានគិតច្រើនណាស់

What was my daughter's life going to be like without me?

តើជីវិតកូនស្រីរបស់ខ្ញុំ នឹងទៅជាយ៉ាងណា ពេលខ្ញុំមិននៅ?

But you think about other things.

ហើយអ្នកក៏គិតគូពីរឿងរ៉ាវផ្សេងៗដែរ។

ខ្ញុំគិតយ៉ាងច្រើនថា តើខ្ញុំកើតមកលើលោកនេះដើម្បីអ្វី?

I thought a lot about: What was I put on Earth to do?

What was my calling? What should I do?

តើគោលដៅជីវិតខ្ញុំជាអ្វី? តើខ្ញុំគួរធ្វើអ្វី?

I was lucky because I had lots of options.

ខ្ញុំមានសំណាងណាស់ ព្រោះខ្ញុំមានជំរើសច្រើន

We'd been working in health and wellness,

ខ្ញុំធ្លាប់ការងារក្នុងវិស័យសុខភាព និងសុខុមាលភាព

and K-12, and the developing world.

ក្នុងវិស័យអប់រំ និងធ្វើការ នៅប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍផងដែរ

so there were lots of projects that I could work on.

ដូច្នេះ មានគម្រោងជាច្រើន ដែលខ្ញុំអាចជ្រើសរើសបាន

But then I decided and committed at this point,

តែខ្ញុំបានសំរេចចិត្ត និងតាំងចិត្តទៅលើ

to the thing I most wanted to do,

អ្វីមួយដែលខ្ញុំចង់ធ្វើ ជាងគេបំផុត

which was to help as many people as possible

គឺការជួយមនុស្សម្នាឲ្យបានច្រើន តាមដែលអាចធ្វើបាន

regain the creative confidence they lost along their way.

ជួយស្ដារទំនុកចិត្តការច្នៃប្រឌិតថ្មី ដែលពួកគេបានបាត់បង់កន្លងមក

ហើយបើខ្ញុំអាចនៅមានជីវិតរស់ នោះគឺជារឿងដែលខ្ញុំចង់ធ្វើបំផុត

And if I was going to survive, that's what I wanted to do.

I survived, just so you know.

ខ្ញុំបានរួចជីវិតហើយ ដូចអ្នកឃើញពេលនេះអញ្ចឹង!

(Laughter)

(សើច)

(Applause)

(សំលេងទះដៃ)

ខ្ញុំជឿជាក់យ៉ាងមុតមាំថា អ្នកណាម្នាក់ដែលមានទំនុកចិត្តនេះ

I really believe that when people gain this confidence --

ដូចដែលយើងតែងតែសង្កេតមើលគ្រប់ពេល នៅ d.school និងនៅ IDEO

and we see it all the time at the d.school and at IDEO --

គឺពួកគេចាប់ផ្ដើមធ្វើកិច្ចការអ្វីមួយ

that they actually start working on the things

ដែលសំខាន់ក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ

that are really important in their lives.

យើងក៏ឃើញមានអ្នកបោះបង់ចោល អ្វីដែលគេកំពុងធ្វើ ហើយប្ដូរទិសដៅជីវិតថ្មី

We see people quit what they're doing and go in new directions.

We see them come up with more interesting -- and just more -- ideas,

យើងក៏ឃើញពួកគេមាន គំនិតថ្មីៗគួរចាប់អារម្មណ៍ជាច្រើន

ហើយពួកគេអាចរើសយកគំនិតល្អៗជាងមុន។

so they can choose from better ideas.

ពួកគេក៏ធ្វើសេចក្ដីសំរេចចិត្ត បានល្អជាងមុនដែរ

And they just make better decisions.

I know at TED, you're supposed to have a change-the-world kind of thing,

ខ្ញុំដឹងថា ក្នុងកម្មវិធី TED អ្នកអាចរៀនពី រឿងរ៉ាវដែលអាចផ្លាស់ប្ដូរពិភពលោកបាន

គ្រប់គ្នាសុទ្ធតែមានអ្វីមួយ ដែលអាចផ្លាស់ប្ដូរពិភពលោកបាន

isn't that -- everybody has a change-the-world thing?

If there is one for me, this is it, to help this happen.

បើសិនខ្ញុំមានចំនុចពិសេសនេះ នោះខ្ញុំនឹងជួយឲ្យវាអាចកើតឡើងបាន

ដូច្នេះ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា អ្នកនឹងចូលរូម ការពិសោធន៍របស់ខ្ញុំ

So I hope you'll join me on my quest,

you as, kind of, thought leaders.

ក្នុងនាមជាអ្នកដឹកនាំសំបូរគំនិត

It would be really great if you didn't let people divide the world

វាកាន់តែប្រសើរមែនទែន បើសិនអ្នកអាច បញ្ឈប់កុំឲ្យមានការបែងចែកគ្នា

into the creatives and the non-creatives, like it's some God-given thing,

ជាក្រុមអ្នកមាន និងអ្នកគ្មានគំនិតច្នៃប្រឌិត តែឲ្យដូចអ្វីដែលព្រះបានបង្កើតឡើង

and to have people realize that they're naturally creative,

ហើយធ្វើឲ្យពួកគេដឹងថា គេមានគំនិតច្នៃប្រឌិតតាំងពីកំនើតមកម៉្លេះ

ហើយពួកគេទាំងនោះគួរតែឲ្យគំនិតរបស់គេ អាចហោះហើរ (មានសេរីភាព)

and that those natural people should let their ideas fly;

that they should achieve what Bandura calls self-efficacy,

ដែលពួកគេគួរតែសំរេចនូវអ្វី ដែលបេនឌូរ៉ាហៅថា ប្រសិទ្ធញាណប្រចាំខ្លួន

that you can do what you set out to do,

អ្នកអាចធ្វើរឿងរ៉ាវទាំងអស់ ដែលអ្នកតាំងចិត្តធ្វើ

and that you can reach a place of creative confidence

ហើយអ្នកអាចឈានទៅដល់ ចំនុចកំពូលនៃទំនុកចិត្តលើគំនិតច្នៃប្រឌិតនេះ

and touch the snake.

រួចហើយអាចប៉ះសត្វពស់បាន

Thank you.

សូមអរគុណ!

(សំលេងទះដៃ)

(Applause)