His Holiness Pope Francis | Why the only future worth building includes everyone | TED Talks

Translator: Elena Montrasio Reviewer: TED Translators admin

Translator: sann tint Reviewer: Myo Aung

[His Holiness Pope Francis Filmed in Vatican City

[ပုပ်ရဟန်းမင်း Francis) (Vatican City တွင် ရိုက်ကူး

First shown at TED2017]

TED2017 တွင် ပထမဆုံးပြသည်]

Good evening – or, good morning, I am not sure what time it is there.

မင်္ဂလာ ညနေခင်းပါ၊ (သို့) မနက်ခင်းပါ။ ခင်ဗျားတို့ရဲ့ အချိန်ကို မသိနိုင်ဘူးလေ။

Regardless of the hour, I am thrilled to be participating in your conference.

နာရီကို ပဓာနမထားပဲ သင်တို့ရဲ့ အစည်းဝေးကြီးမှာ ပါဝင်ဖို့ ကြည်နူးမိပါတယ်။

I very much like its title – "The Future You" –

"အနာဂတ် သင်"ဆိုတဲ့ ခေါင်းစဉ်ကို အင်မတန် နှစ်ခြိုက်မိပါတယ်။

because, while looking at tomorrow, it invites us to open a dialogue today,

အကြောင်းက မနက်ဖြန်ကို ကြည့်ရင်း ဒီနေ့ ဆွေးနွေးချက်တစ်ခု ဖွင့်ဖို့၊

to look at the future through a "you."

သင်တို့ကနေ အနာဂတ်ကို ကြည့်ဖို့ သင်တို့ကို ဖိတ်ခေါ်နေလို့ပါ။

"The Future You:"

"အနာဂတ် သင်"

the future is made of yous, it is made of encounters,

အနာဂတ်ဟာ သင်တို့နဲ့ ဖန်တီးတာပါ၊ ဆုံဆည်းခြင်းတွေနဲ့ ဖန်တီးတာပါ။

because life flows through our relations with others.

ဘဝဟာ သူများနဲ့ ကျွန်ုပ်တို့ ဆက်ဆံရေးတွေကနေ စီးဆင်းနေလို့ပါ။

Quite a few years of life

ဘဝရဲ့ နှစ်အနည်းငယ်က

have strengthened my conviction

တစ်ဦးချင်း၊စီရဲ့ တည်ရှိမှုဟာ အခြားသူရဲ့ တည်ရှိမှုကို

that each and everyone's existence is deeply tied to that of others:

နက်ရှိုင်းစွာ ချည်နှောင်တယ်လို့ ကျွန်ုပ်ရဲ့ ယုံကြည်ချက်ကို အားဖြည့်တယ်။

life is not time merely passing by, life is about interactions.

ဘဝဆိုတာဟာ ဖြတ်သန်းနေတဲ့ အချိန်သက်သက် မဟုတ်၊ ဘဝဆိုတာက တုံ့ပြန်ဆက်သွယ်မှုတွေပါ။

As I meet, or lend an ear to those who are sick,

မမာမကျန်းဖြစ်နေသူတွေ၊ ပိုတောက်ပတဲ့ အနာဂတ်ကိုရှာရင်း

to the migrants who face terrible hardships

ဆိုးဝါးတဲ့ အခက်အခဲတွေ ရင်ဆိုင်ရတဲ့ ပြောင်းရွေ့နေထိုင်သူတွေ၊

in search of a brighter future,

သူတို့ နှလုံးသားတွေရဲ့ အတွင်းမှာ

to prison inmates who carry a hell of pain inside their hearts,

နာကျင်မှု ငရဲကို သယ်ထားရတဲ့ ထောင်အကျဉ်းသားတွေနဲ့

and to those, many of them young, who cannot find a job,

အလုပ်ရှာမတွေ့နိုင်တဲ့ လူငယ်များစွာကို တွေ့ဆုံတာ (သို့) နားထောင်ခိုက်မှာ

I often find myself wondering:

မိမိဘာသာ မကြာခဏ တွေးဖြစ်သွာတာက

"Why them and not me?"

ဘာလို့ ငါမဖြစ်ပဲ သူတို့ဖြစ်ရတာလဲ။"

I, myself, was born in a family of migrants;

ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် ရွှေ့ပြောင်း မိသားစုတစ်ခုမှာ မွေးဖွားခဲ့တာပါ။

my father, my grandparents, like many other Italians,

ကျွန်တော့အဖေ၊ ကျွန်တော့အဖိုးအဖွားတွေဟာ အခြားမိသားစုတွေလိုပဲ

left for Argentina

အာဂျင်တီးနားကို ထွက်ခဲ့ပြီး

and met the fate of those who are left with nothing.

ဘာမှ မကျန်တော့တဲ့ သူတွေရဲ့ ကံကြမ္မာနဲ့ ဆုံခဲ့တာပါ။

I could have very well ended up among today's "discarded" people.

ကျွန်တော် ယနေ့ခေတ်ရဲ့ အစွန့်ပစ်ခံ လူတွေ ကြားမှာ အဆုံးသတ်သွားနိုင်ခ့ဲလောက်ပါတယ်။

And that's why I always ask myself, deep in my heart:

ဒါကြောင့် နက်ရှိုင်းတဲ့ နှလုံးသားထဲက ကိုယ့်ဘာသာ အမြဲမေးတယ်၊

"Why them and not me?"

"ဘာလို့ ငါမဖြစ်ပဲ သူတို့ဖြစ်ရတာလဲ"

First and foremost, I would love it if this meeting could help to remind us

ဦးဆုံးအနေနဲ့ ဒီအစည်းအဝေးက အားလုံးဟာ တစ်ဦးကိုကိုတစ်ဦးလိုအပ်ပြီး

that we all need each other,

ဘယ်သူမှ ကိုယ်ပိုင်၊ လွပ်လပ်တဲ့ အခြားသူတွေကနေ

none of us is an island,

ကင်းကွာတဲ့ သီးခြား "ငါ"ဆိုတဲ့ ကျွန်းတစ်ကျွန်းမဟုတ်တာ၊

an autonomous and independent "I," separated from the other,

လူတိုင်းပါဝင်ကာ အတူတူ ရပ်တည်ရင်းကပဲ အနာဂတ်ကို

and we can only build the future by standing together, including everyone.

တည်ဆောက်နိုင်တာ ကျွန်တော်တို့ကို သတိရဖို့ ထောက်ကူရင် နှစ်သက်မိမှာပါ။

We don’t think about it often, but everything is connected,

ဒါကို ကျွန်တော်တို့ မကြာခဏ မတွေးကြပေမဲ့ လူတိုင်းဟာ ဆက်နွယ်နေပြီး

and we need to restore our connections to a healthy state.

ကျွန်တော်တို့ ဆက်နွယ်မှုကို ကောင်းမွန်တဲ့ အခြေအနေသို့ ပြန်ဖေါ်ထုတ်ဖို့လိုတယ်

Even the harsh judgment I hold in my heart

နှလုံးသားမှာ ကျွန်တော့ အကို၊ အမတွေကို

against my brother or my sister,

ပြင်းထန်တဲ့ စီရင်ချက် သိုထားတာတောင်

the open wound that was never cured, the offense that was never forgiven,

ဘယ်တော့မှ မပျောက်ဘဲ့ဒဏ်ရာပေါက်၊ ဘယ်တော့မှ ခွင့်မလွှတ်တဲ့ ကျူးလွန်မှု၊

the rancor that is only going to hurt me,

ကိုယ့်ကိုပဲ နာကျင်စေမယ့် အမျက်သိုခြင်းတွေဟာ

are all instances of a fight that I carry within me,

ကျွန်တော် လွယ်ထားတဲ့ တိုက်ခိုက်မှုတစ်ခုရဲ့ သာဓကတွေ အားလုံးဖြစ်ကာ

a flare deep in my heart that needs to be extinguished

ပြာပဲကျန်ရစ်မယ့် မီးလျှံတွေအဖြစ် တက်မသွားခင်

before it goes up in flames, leaving only ashes behind.

ငြိမ်းသတ်ဖို့လိုတဲ့ နှလုံးသားထဲက မီးစပါ။

Many of us, nowadays,

ဒီခေတ်မှာ ကျွန်တော်တို့ အတော်များများဟာ

seem to believe that a happy future is something impossible to achieve.

ပျော်ရွှင်တဲ့ အနာဂတ်ဆိုတာ ရယူဖို့ မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ ယုံကြည်နေပုံရတယ်။

While such concerns must be taken very seriously,

ဒီလိုပူပန်မှုတွေကို အလေးအနက် မှတ်ယူကြမှာဖြစ်ပေမဲ့

they are not invincible.

မကျော်လွန်နိုင်တာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။

They can be overcome when we don't lock our door to the outside world.

ကျွန်တော်တို့ ပြင်ပကမ္ဘာ တံခါးကို သော့ မခတ်တဲ့အခါ ဒါတွေကို ကျော်လွှားနိုင်တယ်။

Happiness can only be discovered

တစ်ခုလုံးနဲ့ တစ်ခုချင်း အစိတ်အပိုင်းကြားက

as a gift of harmony between the whole and each single component.

သဟဇာတရဲ့ လက်ဆောင်အဖြစ် ပျော်ရွှင်မှုကို ရှာဖွေနိုင်တာပါပဲ။

Even science – and you know it better than I do –

သိပ္ပံပညာကတောင်၊ ခင်ဗျားတို့က ကျွန်တော့ထက်ပိုသိပါတယ်၊

points to an understanding of reality

ဒြပ်စင်တိုင်း ဆက်သွယ်ပြီး ဒိပြင်အရာတိုင်းနဲ့ တုံ့ပြန်ဆက်သွယ်တဲ့

as a place where every element connects and interacts with everything else.

နေရာတစ်ခုအဖြစ်နဲ့ အရှိတရားရဲ့ နားလည်မှုတစ်ခုကို ထောက်ပြပါတယ်။

And this brings me to my second message.

ဒါက ကျွန်တော့ရဲ့ ဒုတိယ သတင်းစကားဆီ ကျွန်တော့ကို ဆောင်ကြဉ်းပေးတယ်။

How wonderful would it be

သိပ္ပံနဲ့ နည်းပညာပိုင်း ဆန်းသစ်မှုရဲ့

if the growth of scientific and technological innovation

တိုးတက်မှုဟာ ပိုညီမျှမှုနဲ့ လူမှုရေးပါဝင်မှုတွေနဲ့

would come along with more equality and social inclusion.

ရောက်လာမယ်ဆိုရင် ဘယ်လောက်များ အံ့ဩစရာဖြစ်လိမ့်မလဲ။

How wonderful would it be, while we discover faraway planets,

အဝေးက ဂြိုဟ်တွေကိုရှာတွေ့စဉ် ကျွန်တော်တို့ကို လှည့်ပတ်နေတဲ့ အကိုတွေ၊

to rediscover the needs of the brothers and sisters orbiting around us.

အမတွေရဲ့ လိုအပ်ချက်တွေကိုများ ပြန်ရှာတွေ့ ဖို့ဆို ဘယ်လောက်များ အံ့ဩစရာဖြစ်လိမ့်မလဲ။

How wonderful would it be if solidarity,

ဒါက လှပေမဲ့ တစ်ခါတစ်လေတော့

this beautiful and, at times, inconvenient word,

အဆင်မပြေတဲ့စကားလုံး ညီညွတ်မှုဆိုတာဟာ လူမှုရေးလုပ်ငန်းသက်သက်ပဲ

were not simply reduced to social work,

သတ္ထုချတာမဟုတ်ပဲ

and became, instead, the default attitude

ဒီအစား နိုင်ငံရေး၊ စီးပွားရေးနဲ့ သိပ္ပံရေးရာ ရွေးချယ်မှုတွေမှာလို

in political, economic and scientific choices,

တစ်ဦးချင်းတွေ၊ လူမျိုးတွေ၊ နိုင်ငံတွေအကြားက ဆက်ဆံရေးတွေမှာရော

as well as in the relationships among individuals, peoples and countries.

မူလ သဘောထားဖြစ်လာခဲ့ရင် ဘယ်လောက်များ အံ့ဩစရာဖြစ်လိမ့်မလဲ။

Only by educating people to a true solidarity

စစ်မှန်တဲ့ ညီညွတ်မှုဆီ လူတွေကို ပညာပေးခြင်းကသာ

will we be able to overcome

"ဖြန်းတီးရေး ယဉ်ကျေးမှုကို

the "culture of waste,"

ကျော်လွှားနိုင်ပါလိမ့်မယ်။

which doesn't concern only food and goods

အစားအသောက်နဲ့ ကုန်ပစ္စည်းတွေသာ ဆိုင်တာမဟုတ်ပဲ

but, first and foremost, the people

ပထမဦးဆုံး ကျွန်ုပ်တို့ရဲ့

who are cast aside by our techno-economic systems

နည်းပညာ စီးပွားရေးရဲ့ အဖယ်ခံရတာကို

which, without even realizing it,

သိတောင် မသိကြတဲ့လူတွေဟာ

are now putting products at their core, instead of people.

အခုဆို လူတွေအစား သူတို့ရဲ့ အချက်အချာမှာ ထုတ်ကုန်တွေ ထားနေတာပါ။

Solidarity is a term that many wish to erase from the dictionary.

ညီညွတ်မှုဆိုတာဟာ အများက အဘိဓာန်ကနေ ဖျက်ပစ်ချင်တဲ့ ဝေါဟာရပါ။

Solidarity, however, is not an automatic mechanism.

ဒါပေမဲ့ ညီညွတ်မှုဟာ အလိုလျောက် စက်ယန္တရား မဟုတ်ဘူး။

It cannot be programmed or controlled.

ဒါကအစီအစဉ်ချလို့၊ ထိန်းချုပ်လို့ မရနိုင်ဘူး။

It is a free response born from the heart of each and everyone.

ဒါက လူတစ်ဦးချင်းရဲ့ နှလုံးသားက ပေါက်ဖွားတဲ့ လွတ်လပ်တဲ့ တုံ့ပြန်မှုပါ။

Yes, a free response!

ဟုတ်တယ်၊ လွတ်လပ်တဲ့ တုံ့ပြန်မှုပါ။

When one realizes

သိပ်ကို များပြားလှတဲ့

that life, even in the middle of so many contradictions, is a gift,

ဝိရောဓိတွေရဲ့ အလယ်မှာတောင်မှ ဘဝဆိုတာ လက်ဆောင်တစ်ခု၊

that love is the source and the meaning of life,

မေတ္တာဟာ အရင်းအမြစ်ဖြစ်ပြီး ဘဝရဲ့ အဓိပ္ပါယ်လို့ သဘောပေါက်တဲ့အခါ

how can they withhold their urge to do good to another fellow being?

နောက်တစ်ဦးကို ကောင်းမွန်စေဖို့ သူတို့ရဲ့ ပြင်းပြတဲ့ဆန္ဒကို ဘယ်လိုထိန်းထားနိုင်လဲ။

In order to do good,

ကောင်းမှုလုပ်ဖို့

we need memory, we need courage and we need creativity.

ကျွန်တော်တို့ဟာ မှတ်မိဖို့လိုတယ်၊ သတ္တိလိုတယ်၊ ဆန်းသစ် တီထွင်မှုလိုပါတယ်။

And I know that TED gathers many creative minds.

TED ဟာ များစွာသော ထွင်ဉာဏ်ရှိတဲ့ ပညာရှင်တွေ စုစည်းထာတာ သိပါတယ်။

Yes, love does require a creative, concrete

ဟုတ်ကဲ့၊ မေတ္တာဟာ ဆန်းသစ်တဲ့၊ အထည်ဒြပ်ရှိတဲ့၊

and ingenious attitude.

ထွင်တတ်တဲ့ သဘောထားပါ။

Good intentions and conventional formulas,

ကောင်းမွန်တဲ့ စေတနာနဲ့ သမားရိုးကျ ပုံသေနည်းတွေဟာ

so often used to appease our conscience, are not enough.

ကျွန်တော်တို့ရဲ့ အသိစိတ်ကို မကြာခဏ ချွေးသိပ်လွန်းတော့ မလုံလောက်တော့ဘူးလေ။

Let us help each other, all together, to remember

အချင်းချင်း ကူညီကြပါစို့၊ အားလုံး အတူစုပြီး အခြား'ဆိုတာဟာ

that the other is not a statistic or a number.

စာရင်း(သို့) ကိန်းတစ်ခု မဟုတ်တာ အမှတ်ရဖို့ပါ။

The other has a face.

အခြားသူမှာ မျက်နှာတစ်ခု ရှိတယ်။

The "you" is always a real presence,

"သင်"ဆိုတာက အမြဲတမ်း တကယ့် တည်ရှိမှု၊

a person to take care of.

ဂရုစိုက်ရမယ့် လူတစ်ဦးပါ။

There is a parable Jesus told to help us understand the difference

ဂရုမစိုက်သူတွေနဲ့ သူတစ်ပါးကို ဂရူစိုက်သူတွေကြားက ခြားနားချက်ကို

between those who'd rather not be bothered and those who take care of the other.

ကျွန်တော်တို့ နားလည်အောင် ကူပေးတဲ့ ယေရှုရဲ့ ပုံဆောင်ဝတ္ထု တစ်ခုရှိတယ်။

I am sure you have heard it before. It is the Parable of the Good Samaritan.

သင်တို့ အရင်က ကြားဖူးပြီးသားဆိုတာ သေချာပါတယ်။ Good Samaritan ရဲ့ ပုံဝတ္ထုပါ။

When Jesus was asked: "Who is my neighbor?" -

"ကျွန်ုပ်ရဲ့ အိမ်နီးနားချင်းက ဘယ်သူလဲ"လို့ ယေရှုကိုမေးတော့

namely, "Who should I take care of?" -

အတိအကျဆိုရင် "ကျွန်ုပ်ဘယ်သူ့ကို စောင့်ရှောက်သင့်လဲ" ပေါ့၊

he told this story, the story of a man

သူက ဒီဇာတ်လမ်းကို ပြောပြတယ်။

who had been assaulted, robbed, beaten and abandoned along a dirt road.

စော်ကားခံ၊ လုယက်ခံ၊ အရိုက်ခံကာ ညစ်ပတ်တဲ့ လမ်းဘေးမှာ ပစ်ခံရတဲ့ လူရဲ့ ဇာတ်လမ်းပါ။

Upon seeing him, a priest and a Levite, two very influential people of the time,

သူ့ကိုမြင်တော့ အဲဒီအချိန်က အရမ်း သြဇာရှိ သူနှစ်ဦး ဘုန်းကြီးနဲ့ တပည့်ဘုန်းကြီးဟာ၊

walked past him without stopping to help.

ကူညီဖို့ မရပ်ပဲ သူ့ကိုကျော်သွားကြတယ်။

After a while, a Samaritan, a very much despised ethnicity at the time, walked by.

ခဏကြာတော့ အဲဒီအချိန်က စက်ဆုပ်ခံရတဲ့ လူမျိုး Samaritan တစ်ယောက် လျှောက်လာတယ်။

Seeing the injured man lying on the ground,

ဒဏ်ရာရနေသူကို မြင်တော့ မြေပြင်ပေါ်လှဲလိုက်ပြီး

he did not ignore him as if he weren't even there.

သူအဲဒီမှာ မရှိတဲ့ဟန်နဲ့ သူ့ကို လျစ်လျှူမရှုခဲ့ဘူး။

Instead, he felt compassion for this man,

ဒီအစား ဒီလူအတွက် ကရုဏာစိတ်က

which compelled him to act in a very concrete manner.

အရမ်း ခိုင်လုံတဲ့ အမူအကျင့်တစ်ခုမှာ လုပ်ဆောင်ဖို့ သူကို လှုံဆော်ခဲ့တယ်။

He poured oil and wine on the wounds of the helpless man,

သူက ဆီနဲ့ ဝိုင်ကို အကူမဲ့နေတဲ့လူရဲ့ ဒဏ်ရာတွေပေါ် လောင်းချပေးတယ်၊

brought him to a hostel

သူ့ကို တည်းခိုဆောင်တစ်ခုကို ခေါ်သွားပြီး

and paid out of his pocket for him to be assisted.

သူ့ကို ကူညီဖို့ အိပ်ကပ်ထဲက ထုတ်ရှင်းတယ်။

The story of the Good Samaritan is the story of today’s humanity.

Good Samaritan ပုံပြင်ဟာ ယနေ့ခေတ်ရဲ့ ပုံပြင် လူသားဆန်မှုပါ။

People's paths are riddled with suffering,

လူတွေရဲ့ လမ်းကြောင်းတွေဟာ လူတွေအစား အရာတိုင်းကို ငွေနဲ့ ပစ္စည်းတွေကို

as everything is centered around money, and things, instead of people.

ဗဟိုပြုထားတာကြောင့် ဆင်းရဲခြင်းနဲ့ ပွထနေပါတယ်။

And often there is this habit, by people who call themselves "respectable,"

မကြာခဏပဲ သူတို့ကိုယ်သူတို့ "ဂုဏ်သရေရှိသူ တွေ"လို့ သမုတ်ကြတဲ့ သူတွေကြောင့်

of not taking care of the others,

အခြားသူတွေကို မစောင့်ရှောက်တဲ့ အကျင့်ရှိနေတယ်။

thus leaving behind thousands of human beings, or entire populations,

ဒီလိုနဲ့ ထောင်ချီတဲ့ လူသားတွေ (သို့) လူစုတစ်ခုလုံးကို လမ်းဘေးမှာ

on the side of the road.

နောက်ချန်ထားနေတယ်။

Fortunately, there are also those who are creating a new world

ကံကောင်းချင်တော့ သူတို့ အိတ်ကပ်တွေထဲက စိုက်ပြီတောင် သူတစ်ပါးကို စောင့်ရှောက်ကာ

by taking care of the other, even out of their own pockets.

ကမ္ဘာသစ်တစ်ခု ဖန်တီးနေသူတွေလည်း ရှိနေတယ်။

Mother Teresa actually said:

Mother Teresa ပြောခဲ့တာက

"One cannot love, unless it is at their own expense."

"သူတို့ ကိုယ်ပိုင် အကုန်ကျခံတာမဟုတ်ရင် ချစ်လို့မရဘူး"တဲ့။

We have so much to do, and we must do it together.

ကျွန်တော်တို့ ဒီလောက်ကို လုပ်ဖို့ရှိပြီး ဒါကို အတူတူ လုပ်ကြရမှာပါ။

But how can we do that with all the evil we breathe every day?

ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့ နေစဉ် ရှူတဲ့ မကောင်း ဆိုးဝါးအားလုံးနဲ့ ဘယ်လို လုပ်နိုင်လဲ

Thank God,

ဘုရာသခင်ကို ကျေးဇူးတင်ပါ။

no system can nullify our desire to open up to the good,

မကောင်းမှုကို တို့ပြန်ဖို့ ကောင်းမှု၊ ကရုဏာနဲ့ အစွမ်းအစ လမ်းပွင့်ဖို့

to compassion and to our capacity to react against evil,

ကျွန်တော်တို့ ဆန္ဒကို ဘယ်စနစ်ကမှ မပျက်ပြားစေနိုင်ပါ၊

all of which stem from deep within our hearts.

ဒါအာလုံးဟာ ကျွန်တော်တို့ နှလုံးသားတွေက အရင်းခံတာပါ။

Now you might tell me,

ကဲ ကျွန်တော့ကို ပြောလောက်တာက

"Sure, these are beautiful words,

"အသေအချာပဲ၊ ဒီစကားလုံးတွေက လှပတယ်။

but I am not the Good Samaritan, nor Mother Teresa of Calcutta."

ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်က Good Samaritan မဟုတ်၊ Calcutta ရဲ့ Mother Teresa လည်းမဟုတ်ဘူး"

On the contrary: we are precious, each and every one of us.

ဆန့််ကျင်ဘက်က ကျွန်တော်တို့ဟာ တန်ဖိုးရှိ တယ်၊ ကျွန်တော်တို့ တစ်ယောက်စီတိုင်းပါ။

Each and every one of us is irreplaceable in the eyes of God.

ကျွန်တော်တို့ တစ်ယောက်စီတိုင်းဟာ ဘုရားသခင်ရဲ့ အမြင်မှာ အစားထိုးမရတာတွေပါ။

Through the darkness of today's conflicts,

ဒီနေ့ ပဋိပက္ခတွေရဲ့ မှောင်မိုက်မှုကနေ

each and every one of us can become a bright candle,

ကျွန်တော်တို့ တစ်ယောက်ချင်းဟာ တောက်ပတဲ့ ဖယောင်းတိုင်တစ်တိုင် ဖြစ်လာနိုင်ပါတယ်၊

a reminder that light will overcome darkness,

အလင်းဟာ အမှောင်ကို ကျော်လွှားပြီး ဘယ်တော့မှ အခြားဖက်လှည့်မှာ မဟုတ်ဆိုတဲ့

and never the other way around.

သတိပေးချက်တစ်ခုပါ။

To Christians, the future does have a name,

ခရစ်ယာန်တွေ အနာဂတ်မှာ အမည်ရှိတယ်။

and its name is Hope.

၎င်းရဲ့ အမည်က မျှော်လင့်ချက်ပါ။

Feeling hopeful does not mean to be optimistically naïve

မျှော်လင့်ချက်ရှိတယ်လို့ ခံစားရခြင်းဟာ အကောင်းမြင်သက်သက် နုံအပြီး

and ignore the tragedy humanity is facing.

လူ့လောက ရင်ဆိုင်နေရတဲ့ အဖြစ်ဆိုးကို လျစ်လျှူရှုတာကို မဆိုလိုပါ၊

Hope is the virtue of a heart

မျှော်လင့်ချက်က နှလုံးသားရဲ့ မွန်မြတ်မှုပါ

that doesn't lock itself into darkness, that doesn't dwell on the past,

မျှော်လင့်ချက်ဟာ ၎င်းကိုယ်၌ အမှောင်ကို မကြည့် အတိတ်မှာလည်း မမှီတွယ်၊

does not simply get by in the present, but is able to see a tomorrow.

ပစ္စုပ္ပန်မှာ မဖူလုံပေမဲ့ မနက်ဖြန်ကို မြင်နိုင်တဲ့ နှလုံးသားရဲ့ မွန်မြတ်မှုပါ။

Hope is the door that opens onto the future.

မျှော်လင့်ချက်ဟာ အနာဂတ်ဆီ ဖွင့်ပေးတဲ့ တံခါးပါ။

Hope is a humble, hidden seed of life

မျှော်လင့်ချက်ဟာ အချိန်နဲ့အတူ သစ်ပင်ကြီးအဖြစ် ဖွံဖြိုးလာမယ့်

that, with time, will develop into a large tree.

ဘဝရဲ့ ပလွှားမှုမရှိတဲ့ အစေ့ပုန်း တစ်စေ့ပါ။

It is like some invisible yeast that allows the whole dough to grow,

ဒါက ဂျုံမုန့်ညက်တစ်ခုလုံးကို ကြီးထွားစေတဲ့ မမြင်နိုင်တဲ့ တစေးလို

that brings flavor to all aspects of life.

ဘဝရဲ့ ရှုထောင့်အားလုံးဆီ အနံ့အရသာ ယူဆောင်လာတယ်

And it can do so much,

ပြီးတော့ ဒါက အများကြီး တတ်နိုင်ပါတယ်၊

because a tiny flicker of light that feeds on hope

အကြောင်းက မျှော်လင့်ချက်ကို မီးထိုးပေးတဲ့ သေးငယ်တဲ့ မှိတ်တုတ် မှိတ်တုတ်အလင်းဟာ

is enough to shatter the shield of darkness.

အမှောင်ရဲ့ ဒိုင်းကို အစိတ်စိတ်ခွဲဖို့ လုံလောက်ပါတယ်။

A single individual is enough for hope to exist,

မျှော်လင့်ချက်တည်ရှိဖို့ တစ်ဦးချင်းစီဟာ လုံလောက်မှုရှိပြီး

and that individual can be you.

တစ်ဦးချင်းဆိုတာက သင်ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။

And then there will be another "you," and another "you,"

နောက်ပြီး နောက်ထပ်၊ နောက်ထပ် "သင်"တွေ ရှိလာမှာဖြစ်ပြီး

and it turns into an "us."

ဒါက "ကျွန်ုပ်တို့" အဖြစ် ပြောင်းပါတယ်။

And so, does hope begin when we have an "us?"

ဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော်တို့မှာ "ကျွန်ုပ်တို့" ဆိုတဲ့အခါ မျှော်လင့်ချက် လား။

No.

မစဘူး။

Hope began with one "you."

မျှော်လင့်ချက်က "သင်"တစ်ခုနဲ့ စတယ်

When there is an "us," there begins a revolution.

"ကျွန်ုပ်တို့ကို"ဆိုတာရှိတဲ့အခါ အဲဒီမှာ တော်လှန်ရေး စပါတယ်။

The third message I would like to share today

ဒီနေ့ ကျွန်တော် မျှဝေချင်တဲ့ တတိယ သတင်းစကားက

is, indeed, about revolution: the revolution of tenderness.

တကယ်တော့ တော်လှန်ရေးအကြောင်းပါ၊ သိမ်မွေ့မှုရဲ့ တော်လှန်ရေးပါ။

And what is tenderness?

သိမ်မွေ့မှုဆိုတာက ဘာလဲ။

It is the love that comes close and becomes real.

ဒါက ရင်းနှီးလာပြီး တကယ်ဖြစ်လာတဲ့ မေတ္တာတရားပါ။

It is a movement that starts from our heart

နှလုံးသားက စတသ်တဲ့ လှုပ်ရှားမှုဖြစ်ပြီး

and reaches the eyes, the ears and the hands.

မျက်လုံးတွေ၊ နားတွေ၊ လက်တွေဆီရောက်ပါတယ်။

Tenderness means to use our eyes to see the other,

သိမ်မွေ့မှုဆိုတာက အခြားသူကို မြင်ဖို့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ မျက်လုံးတွေကို သုံးဖို့၊

our ears to hear the other,

အနာဂတ်ကို စိုးရွံ့ကြတဲ့

to listen to the children, the poor, those who are afraid of the future.

ကလေးတွေ၊ သူဆင်းရဲတွေကို နားတွေကို သုံးဖို့ပါ။

To listen also to the silent cry of our common home,

ကျွန်တော်တို့ ဘုံအိမ်၊ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ဖျားနာပြီး ညစ်ညမ်းနေတဲ့ ကမ္ဘာမြေရဲ့

of our sick and polluted earth.

တိတ်ဆိတ်တဲ့ ငိုသံကိုလည်း နားတောင်ဖို့ပါ။

Tenderness means to use our hands and our heart

သိမ်မွေ့မှုဆိုတာက ကျွန်တော်တို့ရဲ့ လက်တွေနဲ့ နှလုံးသားကို

to comfort the other,

သူတစ်ပါးကို နှစ်သိမ့်ရာမှာ သုံးဖို့၊

to take care of those in need.

လိုအပ်နေသူတွေကို စောင့်ရှောက်ဖို့ပါ။

Tenderness is the language of the young children,

သိမ်မွေ့မှုဆိုတာဟာ ကလေးငယ်တွေရဲ့

of those who need the other.

အခြားသူကို လိုအပ်သူတွေရဲ့ ဘာသာစကားပါ။

A child’s love for mom and dad

သူတို့ရဲ့ ထိတွေ့မှု၊ သူတို့အကြည့်၊

grows through their touch, their gaze, their voice, their tenderness.

သူတို့အသံ၊ သူတို့ရဲ့ သိမ်မွေ့မှုကနေ ကြီး လာတဲ့ မိခင်နဲ့ ဖခင်အတွက် ကလေးရဲ့ မေတ္တာပါ။

I like when I hear parents

မိဘတွေက သူတို့ရဲ့ ကလေးငယ်တွေကို

talk to their babies, adapting to the little child,

ကလေးလေးအဖြစ်ကို လိုက်ဖက်အောင် ပြင်ဆင်ရင်း

sharing the same level of communication.

တစ်ပြေးညီ ဆက်ဆံရေး မျှဝေရင်း ပြောဆိုတာ ကြားရတော့ နှစ်သက်မိတယ်။

This is tenderness: being on the same level as the other.

ဒါက အခြားသူလိုပဲ တစ်ပြေးညီ အဆင့်မှာရှိနေတဲ့ သိမ်မွေ့မှုပါ။

God himself descended into Jesus to be on our level.

ဘုရားသခင်ကိုယ်တိုင်က ကျွန်တော်တို့နဲ့ တစ်ပြေးညီဖြစ်ဖို့ ယေရှုဆီ ဆင်းသက်ခဲ့တယ်။

This is the same path the Good Samaritan took.

ဒါက Good Samaritan သွားခဲ့တဲ့ လမ်းနဲ့ အတူတူပါ။

This is the path that Jesus himself took.

ယေရှုကိုယ်တိုင် သွားခဲ့တဲ့ လမ်းပါပဲ။

He lowered himself,

သူ့ကိုယ်သူ နှိမ်ချတယ်၊

he lived his entire human existence

လူသားဖြစ်တည်မှု တစ်ခုလုံးကို စစ်မှန်၊ ခိုင်လုံတဲ့

practicing the real, concrete language of love.

ချစ်ခြင်းရဲ့ ဘာသာစကားကို ကျင့်သုံးနေထိုင်ခဲ့တယ်။

Yes, tenderness is the path of choice

ဟုတ်ကဲ့ ၊သိမ်မွေ့မှုဟာ 
အားအကောင်းဆုံး၊ အရဲရင့်ဆုံး အမျိုးသား၊

for the strongest, most courageous men and women.

အမျိုးသမီးတွေအတွက် ရွေးချယ်မှု လမ်းကြောင်းပါ။

Tenderness is not weakness; it is fortitude.

သိမ်မွေ့မှုဆိုတာ အားနည်းချက်မဟုတ်ဘူး။ ခံနိုင်ရည်ပါ။

It is the path of solidarity, the path of humility.

ဒါက ညီညွတ်မှုရဲ့ လမ်းကြောင်း၊ လူသားဆန်မှုရဲ့ လမ်းကြောင်းပါ။

Please, allow me to say it loud and clear:

ကျေးဇူးပြုပြီး ကျယ်ကျယ် ရှင်းရှင်း ပြောပါရစေ

the more powerful you are,

သင်ဟာ ပိုစွမ်းအားရှိလေလေ၊

the more your actions will have an impact on people,

သင့်လုပ်ဆောင်မှုတွေက လူတွေအပေါ် သက်ရောက်မှုရှိလေလေ၊

the more responsible you are to act humbly.

သင်ဟာ ကျိုးနွံစွာ လုပ်ဆောင်ဖို့ တာဝန်ရှိလေလေပါ။

If you don’t, your power will ruin you, and you will ruin the other.

မဟုတ်ရင်တော့ သင့်ရဲ့အစွမ်းက သင့်ကိုဖျက်စီး ပြီး သင်က သူတစ်ပါးကို ပျက်စီးစေလိမ့်မယ်။

There is a saying in Argentina:

အာဂျင်တီးနားမှာ ဆိုရိုးတစ်ခုရှိတယ်။

"Power is like drinking gin on an empty stomach."

'စွမ်းအား ဆိုတာ ဝမ်းဗိုက်ဟောင်းလောင်းနဲ့ ဂျင်သောက်သလိုပဲ"တဲ့။

You feel dizzy, you get drunk, you lose your balance,

သင် မူးဝေတယ်၊ အရက်မူးတယ်၊ ဟန်ချက်ပျက်တယ်၊

and you will end up hurting yourself and those around you,

အာဏာကို နှိမ်ချမှု၊ သိမ်မွေ့မှုနဲ့ မဆက်သွယ်ရင်သင်ကိုယ်တိုင်နဲ့

if you don’t connect your power with humility and tenderness.

သင့်ဝန်းကျင်က လူတွေကို နာကျင်စေတာနဲ့ အဆုံးသတ်တယ်။

Through humility and concrete love, on the other hand,

အြခားတစ်ဖက်မှာတော့ နှိမ်ချမှုနဲ့ ခိုင်လုံတဲ့ ချစ်မေတ္တာကနေ

power – the highest, the strongest one – becomes a service, a force for good.

စွမ်းအား "အမြင့်ဆုံး၊ အခိုင်မာဆုံးတစ်ခု'ဟာ အကူအညီ၊ ကောင်းဖို့အတွက် အင်အားဖြစ်လာတယ်။

The future of humankind isn't exclusively in the hands of politicians,

လူသားမျိုးနွယ်ရဲ့ အနာဂတ်က နိုင်ငံရေးသမား တွေ၊ ကုမ္ပဏီတွေရဲ့ ခေါင်းဆောင်ကြီးတွေရဲ့

of great leaders, of big companies.

လက်တေွထဲမှာ သီသန့်ရှိမနေဘူး။

Yes, they do hold an enormous responsibility.

ဟုတ်ပါတယ် သူတို့ဟာ ဧရာမ တာဝန်ကြီးတစ်ခု ယူထားပါတယ်။

But the future is, most of all, in the hands of those people

ဒါပေမဲ့ အနာဂတ်ဟာ အများစုကတော့ အခြားသူကို "သင်"လို အသိမှတ်ပြုပြီး

who recognize the other as a "you"

သူတို့ကိုယ်တိုင် "ကျွန်ုပ်တို့"ရဲ့ အစိတ်အပိုင်းအဖြစ်

and themselves as part of an "us."

ပါဝင်တဲ့
လူတွေရဲ့ ကက်တွေထဲမှာပါ။

We all need each other.

ကျွန်တော်တို့အားလုံးဟာ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး လိုအပ်တယ်။

And so, please, think of me as well with tenderness,

ဒီတော့ အခြားသူ ကောင်းဖို့၊ လူတိုင်းနဲ့ သင်တို့၊ ကျွန်တော်တို့ အားလုံးအတွက်

so that I can fulfill the task I have been given

ကျွန်တော့ကို ပေးထားတဲ့ တာဝန်ကို

for the good of the other,

ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်အောင်

of each and every one, of all of you,

ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်တော့ကိုပါ

of all of us.

သိမ်မွေ့မှုနဲ့အတူ စဉ်းစားပေးပါ၊

Thank you.

ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။