His Holiness Pope Francis | Why the only future worth building includes everyone | TED Talks

Translator: Elena Montrasio Reviewer: TED Translators admin

Çeviri: Gunperi Sisman Gözden geçirme: Meric Aydonat

[Ruhani Lider Papa Francis Vatikan'da filme çekildi

[His Holiness Pope Francis Filmed in Vatican City

First shown at TED2017]

İlk kez TED2017'de gösterildi]

Good evening – or, good morning, I am not sure what time it is there.

İyi akşamlar -veya iyi sabahlar- orada saatin kaç olduğundan emin değilim!

Regardless of the hour, I am thrilled to be participating in your conference.

Saat kaç olursa olsun, konferansınıza katılıyor olmaktan çok mutluyum.

I very much like its title – "The Future You" –

Konferansınızın ismini de çok beğendim: ''Gelecekteki Sen''

because, while looking at tomorrow, it invites us to open a dialogue today,

çünkü yarına bakmak,

to look at the future through a "you."

geleceğe ''sen'' gözüyle bakmak için bugünkü bir diyaloğa davettir.

"The Future You:"

''Gelecekteki Sen.''

the future is made of yous, it is made of encounters,

Gelecek ''sen'' lerden oluşuyor, karşılaşmalardan oluşuyor

because life flows through our relations with others.

çünkü hayat diğerleriyle ilişkilerimiz doğrultusunda akıyor.

Quite a few years of life

Hayatın çoğunluğu

have strengthened my conviction

herkesin varlığının birbirine derinden bağlı olduğuna,

that each and everyone's existence is deeply tied to that of others:

hayatın sadece geçmekte olan bir zamandan değil de,

life is not time merely passing by, life is about interactions.

etkileşimlerimizden oluştuğuna olan inancımı güçlendirdi.

As I meet, or lend an ear to those who are sick,

Hastalardan,

to the migrants who face terrible hardships

daha parlak bir gelecek arayışlarında zorluklarla karşılaşan mültecilere,

in search of a brighter future,

yüreklerinde cehennem ağrısı çeken hapishane mahkumlarından,

to prison inmates who carry a hell of pain inside their hearts,

birçoğu genç olan ama iş bulamayanlara,

and to those, many of them young, who cannot find a job,

insanlarla tanıştıkça veya hikayelerini duydukça

I often find myself wondering:

kendimi şunu düşünürken buluyorum:

"Why them and not me?"

''Neden ben değil de onlar?''

I, myself, was born in a family of migrants;

Ben de mülteci bir ailede doğdum;

my father, my grandparents, like many other Italians,

babam, büyükannem ve büyükbabam, birçok diğer İtalyan gibi,

left for Argentina

ülkelerinden ayrılıp Arjantin'e giden

and met the fate of those who are left with nothing.

ve hiçbir şeyi olmayanların kaderlerini paylaştı.

I could have very well ended up among today's "discarded" people.

Ben de kolayca bugünün ''dışlanmış'' insanları arasında olabilirdim.

And that's why I always ask myself, deep in my heart:

İşte bu yüzden kendime, içtenlikle bu soruyu soruyorum:

"Why them and not me?"

''Neden ben değil de onlar?''

First and foremost, I would love it if this meeting could help to remind us

Öncelikle bu konferans bize şunu hatırlatirsa çok sevinirim:

that we all need each other,

Hepimiz birbirimize muhtacız,

none of us is an island,

hiçbirimiz bir ada değiliz,

an autonomous and independent "I," separated from the other,

veya başkalarından ayrık, tek başına duran, bağımsız bir ''ben'' değiliz

and we can only build the future by standing together, including everyone.

ve geleceği sadece birlikte olarak, herkesi dahil ederek inşa edebiliriz.

We don’t think about it often, but everything is connected,

Çoğu zaman düşünmesek de, her şey aslında birbirine bağlıdır

and we need to restore our connections to a healthy state.

ve bağlantılarımızı yeniden sağlıklı kılmamız lazım.

Even the harsh judgment I hold in my heart

Kalbimde kardeşlerime karşı tuttuğum,

against my brother or my sister,

katı düşünceler,

the open wound that was never cured, the offense that was never forgiven,

kabuk bağlayamamış yaralar, hiç affedilmemiş dargınlıklar, hatalar,

the rancor that is only going to hurt me,

beni de yaralayacak hınçlarım,

are all instances of a fight that I carry within me,

içimde taşıdığım savaşların ensanteneleri,

a flare deep in my heart that needs to be extinguished

kalbimin derinliklerinde, daha alevlenmeden

before it goes up in flames, leaving only ashes behind.

söndürülmesi ve sadece küllerinin kalması gereken bir kordur.

Many of us, nowadays,

Bugünlerde birçoğumuz,

seem to believe that a happy future is something impossible to achieve.

mutlu bir geleceğin elde edilmesinin imkansız olduğunu düşünüyoruz.

While such concerns must be taken very seriously,

Bu gibi endişeler ciddiye alınması gerekse de,

they are not invincible.

mağlup edilmeleri zor değildir.

They can be overcome when we don't lock our door to the outside world.

Bu düşünceler, kapımızı dış dünyaya kilitlemediğimiz zaman yenilebilirler.

Happiness can only be discovered

Mutluluk ancak bütünün ve parçalarının

as a gift of harmony between the whole and each single component.

uyumunda keşfedilebilir.

Even science – and you know it better than I do –

Bilim bile - benden daha iyi bilirsiniz -

points to an understanding of reality

elementlerin birbirine kenetlendiği ve etraflarıyla etkileşim içinde olduğunu

as a place where every element connects and interacts with everything else.

yansıtan bir gerçeği işaret ediyor.

And this brings me to my second message.

İşte bu da beni ikinci mesajıma getiriyor:

How wonderful would it be

Bilimin gelişimi ve teknolojik ilerleme

if the growth of scientific and technological innovation

daha çok eşitlik ve sosyal içermeyi de yanında getirse

would come along with more equality and social inclusion.

ne kadar müthiş olurdu.

How wonderful would it be, while we discover faraway planets,

Uzaklardaki gezegenleri keşfederken,

to rediscover the needs of the brothers and sisters orbiting around us.

yörüngemizdeki kardeşlerimizin ihtiyaçlarını da yeniden keşfedebilmek

How wonderful would it be if solidarity,

ne kadar müthiş olurdu.

this beautiful and, at times, inconvenient word,

Birlik beraberligin,

were not simply reduced to social work,

bu güzel, ama bazen zahmetli olan kavramın,

and became, instead, the default attitude

sadece sosyal hizmetle sınırlı olmadan,

in political, economic and scientific choices,

siyasi, ekonomik ve bilimsel tercihlerimizde

as well as in the relationships among individuals, peoples and countries.

ve bireysel, halklar, ülkeler arası ilişkilerimizde de,

Only by educating people to a true solidarity

ilk tavrımız ve bakış açımız haline gelmesi ne kadar müthiş olurdu.

will we be able to overcome

İnsanları ancak beraberlik için eğiterek

the "culture of waste,"

''tüketme kültürümüzden'' vazgeçebiliriz.

which doesn't concern only food and goods

Bu, sadece yiyecek ve ürünler için geçerli değil

but, first and foremost, the people

bizler fark etmeden,

who are cast aside by our techno-economic systems

insanların ürünlerini, insanlardan önemli kabul ediyoruz ve

which, without even realizing it,

teknolojik-ekonomik sistemlerimiz

are now putting products at their core, instead of people.

insanları kenara itiyor.

Solidarity is a term that many wish to erase from the dictionary.

Birlik olmak birçoğunun sözlüklerden silmek istediği bir sözcük olsa da

Solidarity, however, is not an automatic mechanism.

otomatik bir mekanizma değildir.

It cannot be programmed or controlled.

Programlanıp kontrol edilemez.

It is a free response born from the heart of each and everyone.

Bu herkesin kalbinde oluşan özgür bir tepkidir.

Yes, a free response!

Evet bu, özgür bir tepkidir!

When one realizes

Çünkü eğer bir insan

that life, even in the middle of so many contradictions, is a gift,

hayatın, tüm çelişkilerine rağmen, bir lütuf olduğuna,

that love is the source and the meaning of life,

sevginin hayatın kaynağı ve anlamı olduğunun farkına vardığında

how can they withhold their urge to do good to another fellow being?

başka bir insana yardım etme güdüsüne nasıl karşı koyabilir?

In order to do good,

İyilik yapabilmek için

we need memory, we need courage and we need creativity.

hafızaya, cesarete ve yaratıcılığa ihtiyacımız var.

And I know that TED gathers many creative minds.

TED'in de birçok yaratıcı zekayı bir araya getirdiğini biliyorum.

Yes, love does require a creative, concrete

Evet sevgi yaratıcı,

and ingenious attitude.

hakiki ve içten bir tavrı zorunlu kılar.

Good intentions and conventional formulas,

İyi niyet ve geleneksel formüller,

so often used to appease our conscience, are not enough.

vicdanımızı sık sık yatıştırsa da yeterli değildir.

Let us help each other, all together, to remember

Hep birlikte hatırlamak için birbirimize yardım edelim,

that the other is not a statistic or a number.

''diğer'' bir istatistik veya bir sayı değildir.

The other has a face.

''Diğer''lerinin bir yüzü var.

The "you" is always a real presence,

''Sen'' hep bir gerçek varlıksın,

a person to take care of.

bakılması gereken bir birey.

There is a parable Jesus told to help us understand the difference

Hazreti İsa'nın anlattigi, rahatsız olmak istemeyenler ve diğerlerine yardım elini

between those who'd rather not be bothered and those who take care of the other.

uzatanlar arasındaki farkı anlamamızı sağlayan bir hikayesi var.

I am sure you have heard it before. It is the Parable of the Good Samaritan.

İyi Samiri'nin hikayesini daha önce de duymuşsunuzdur.

When Jesus was asked: "Who is my neighbor?" -

Hazreti İsa'ya ''Komşum kimdir?''

namely, "Who should I take care of?" -

yani ''kime yardımcı olmalıyım?'' diye sorduklarında,

he told this story, the story of a man

cevap olarak, şiddete maruz kalmış, soyulmuş, dövülmüş

who had been assaulted, robbed, beaten and abandoned along a dirt road.

ve toprak bir yolun kenarındatek başına bırakılmış bir adamın hikayesini anlatmış.

Upon seeing him, a priest and a Levite, two very influential people of the time,

Bir rahip ve bir Levi, çağın en nüfuzlu insanları, bu adamı gördükleri zaman,

walked past him without stopping to help.

yardım etmeye durmadan adamın yanından yürüyüp geçmişler.

After a while, a Samaritan, a very much despised ethnicity at the time, walked by.

Bir zaman sonra, etnik olarak dışlanan, bir Samiri bu adamın yanından geçerken

Seeing the injured man lying on the ground,

yerde yatan yaralı adamı görünce,

he did not ignore him as if he weren't even there.

onu gözardı etmemiş.

Instead, he felt compassion for this man,

Aksine bu adama şefkat duymuş,

which compelled him to act in a very concrete manner.

bu da onun hareketlerine yön vermiş.

He poured oil and wine on the wounds of the helpless man,

Adamın yaralarına yağ ve şarap dökmüş,

brought him to a hostel

onu bir konağa götürmüş

and paid out of his pocket for him to be assisted.

ve adama bakmaları için kendi cebinden ödemiş.

The story of the Good Samaritan is the story of today’s humanity.

Bu hikayedeki merhametli adam bugünkü insanlığın hikayesidir.

People's paths are riddled with suffering,

İnsanların yolları acılarla sarılı ve

as everything is centered around money, and things, instead of people.

her şey insanlar yerine para ve obje merkezli.

And often there is this habit, by people who call themselves "respectable,"

Çoğu zaman bir alışkanlık olarak kendilerine ''saygın'' diyen insanlar

of not taking care of the others,

diğerlerine yardım etmeyip

thus leaving behind thousands of human beings, or entire populations,

binlerce insanı, bazen bir toplumun tümünü,

on the side of the road.

yolun kenarında bırakıyorlar.

Fortunately, there are also those who are creating a new world

Şanslıyız ki, bir de yeni bir dünya yaratanlar var,

by taking care of the other, even out of their own pockets.

diğerleriyle kendi ceplerinden ödeyerek dahi ilgilenenler.

Mother Teresa actually said:

Rahibe Teresa der ki:

"One cannot love, unless it is at their own expense."

''Kendinden vermeden kimse sevemez.''

We have so much to do, and we must do it together.

Yapmamız gereken çok şey var ve bunları birlikte yapmalıyız.

But how can we do that with all the evil we breathe every day?

Ama bunu her gün kötülük solurken nasıl yaparız?

Thank God,

Tanrıya şükürler olsun

no system can nullify our desire to open up to the good,

hiçbir sistem kalbimizin derinliklerinden gelen

to compassion and to our capacity to react against evil,

iyiliğe açılma arzumuzu,

all of which stem from deep within our hearts.

şefkate ve kötülüğe karşı koyma kapasitemizi yok edemez.

Now you might tell me,

Şimdi bana diyebilirsiniz ki

"Sure, these are beautiful words,

"Bunlar güzel sözler,

but I am not the Good Samaritan, nor Mother Teresa of Calcutta."

ama ben ne İyi Samari'yim ne de Rahibe Teresa'yım."

On the contrary: we are precious, each and every one of us.

Aksine, hepimiz değerliyiz, her birimiz.

Each and every one of us is irreplaceable in the eyes of God.

Tanrı'nın gözünde her birimiz eşsiziz.

Through the darkness of today's conflicts,

Günümüzün karanlık çatışmalarında,

each and every one of us can become a bright candle,

her birimiz, karanlığı aydınlığın yeneceğini hatırlatan

a reminder that light will overcome darkness,

ve asla karanlığın kazanmayacağını anlatan,

and never the other way around.

birer parlayan mum olabiliriz.

To Christians, the future does have a name,

Hristiyanlar için, geleceğin bir ismi var

and its name is Hope.

ve bu ismin adı Umut.

Feeling hopeful does not mean to be optimistically naïve

Umutlu olmak, saf bir iyimser olmak

and ignore the tragedy humanity is facing.

veya insanlığın yüzleştiği trajediyi göz ardı etmek demek değildir.

Hope is the virtue of a heart

Umut kalbin bir meziyetidir,

that doesn't lock itself into darkness, that doesn't dwell on the past,

kendini karanlığa kilitlemez, geçmişte sayıklamaz,

does not simply get by in the present, but is able to see a tomorrow.

şimdiki zamanda salınmaz, bir gelecek görür.

Hope is the door that opens onto the future.

Umut geleceğe açılan bir kapıdır.

Hope is a humble, hidden seed of life

Umut, hayatın gösterişsiz ve gizli bir tohumudur,

that, with time, will develop into a large tree.

zamanla bir ağaç olur.

It is like some invisible yeast that allows the whole dough to grow,

Ekmeğin kabarmasını sağlayan gizli bir maya gibidir,

that brings flavor to all aspects of life.

hayatın her yanına tat katar.

And it can do so much,

Birçok şey yapabilir,

because a tiny flicker of light that feeds on hope

çünkü umutla beslenen bir ışık kıpırtısı,

is enough to shatter the shield of darkness.

karanlığın siperini kırmaya yeterlidir.

A single individual is enough for hope to exist,

Tek bir birey, umudun yaşaması için yeterlidir

and that individual can be you.

ve bu birey siz olabilirsiniz.

And then there will be another "you," and another "you,"

Daha sonra başka bir ''sen'' ve başka bir ''sen'' olacak

and it turns into an "us."

''biz''e dönüşecek.

And so, does hope begin when we have an "us?"

Peki umut ''biz''e ulaştığımızda mı başlayacak?

No.

Hayır.

Hope began with one "you."

Umut tek bir ''sen'' le başlar.

When there is an "us," there begins a revolution.

''Biz'' olduğumuzda bir devrim başlar.

The third message I would like to share today

Bugün paylaşmak istediğm üçüncü mesaj

is, indeed, about revolution: the revolution of tenderness.

tam da bu devrimle ilgili: duyarlılık devrimi.

And what is tenderness?

Duyarlılık nedir?

It is the love that comes close and becomes real.

Bir araya gelen sevginin gerçekleşmesidir.

It is a movement that starts from our heart

Kalplerimizden başlayıp

and reaches the eyes, the ears and the hands.

gözlerimize, kulaklarımıza ve ellerimize ulaşan bir harekettir.

Tenderness means to use our eyes to see the other,

Duyarlılık, gözlerimizi diğerlerini görmek için,

our ears to hear the other,

kulaklarımızı diğerlerini duymak,

to listen to the children, the poor, those who are afraid of the future.

çocukları, fakirleri, gelecekten korkanları dinlemek içindir.

To listen also to the silent cry of our common home,

Sessizce ortak evimize ağlayanları,

of our sick and polluted earth.

hastalanmış ve kirlenmiş dünyamızı dinlemektir.

Tenderness means to use our hands and our heart

Duyarlılık, ellerimizi ve kalbimizi,

to comfort the other,

bir başkasını teselli etmek, ihtiyacı olanlarla ilgilenmek için

to take care of those in need.

için kullanmaktır.

Tenderness is the language of the young children,

Duyarlılık, küçük çocukların dilidir,

of those who need the other.

diğerlerine muhtaç olanların.

A child’s love for mom and dad

Bir çocuğun annesi ve babası için duyduğu sevgi,

grows through their touch, their gaze, their voice, their tenderness.

onların duyuları, gözleri, sesleri ve onların duyarlılıklarıyla büyür.

I like when I hear parents

Çocuklarına konuşan ebeveynleri görünce,

talk to their babies, adapting to the little child,

küçük çocukla aynı seviyeye inmelerini ve

sharing the same level of communication.

aynı iletişim seviyesinde buluşmalarını görmek hoşuma gidiyor.

This is tenderness: being on the same level as the other.

Bu duyarlılıktır: diğeriyle aynı seviyede olmak.

God himself descended into Jesus to be on our level.

Tanrı da bizim seviyemize gelebilmek için Hz. İsa'ya alçalmış

This is the same path the Good Samaritan took.

Bu İyi Samari'nin de aldığı yolun aynısıdır.

This is the path that Jesus himself took.

Bu Hz. İsa'nın yoludur.

He lowered himself,

Kendini alçaltıp

he lived his entire human existence

tüm insani varlığını,

practicing the real, concrete language of love.

gerçek ve hakiki sevginin dilini uygulamaya adadı.

Yes, tenderness is the path of choice

Evet, duyarlılık yolu bir seçimdir

for the strongest, most courageous men and women.

en güçlü, cesur kadınlar ve erkekler için.

Tenderness is not weakness; it is fortitude.

Duyarlılık bir zaafiyet değildir, bir güçtür.

It is the path of solidarity, the path of humility.

Bu birliğin yolu, mütevaziliğin yoludur.

Please, allow me to say it loud and clear:

Lütfen açık bir şekilde söylememe izin verin:

the more powerful you are,

ne kadar güçlü olursanız,

the more your actions will have an impact on people,

hareketlerinizin insanların üstünde etkisi o kadar artacak ve

the more responsible you are to act humbly.

mütevazi ve duyarlı şekilde hareket etme sorumluluğunuz olacak.

If you don’t, your power will ruin you, and you will ruin the other.

Aksi halde, gücünüz sizi, siz de başkasını mahvedeceksiniz.

There is a saying in Argentina:

Arjantin'de bir atasözü vardır:

"Power is like drinking gin on an empty stomach."

Güç aç karnına içki içmek gibidir.

You feel dizzy, you get drunk, you lose your balance,

Eğer gücünü, mütevazilik ve duyarlılıkla birleştirmezsen,

and you will end up hurting yourself and those around you,

başın döner, sarhoş olur, dengeni kaybedersin

if you don’t connect your power with humility and tenderness.

ve kendine ve etrafındakilere zarar verirsin.

Through humility and concrete love, on the other hand,

Oysa mütevazilik ve hakiki sevgi ile,

power – the highest, the strongest one – becomes a service, a force for good.

en büyük en kuvvetli güç, iyiliğe hizmet eden bir araç olacaktır.

The future of humankind isn't exclusively in the hands of politicians,

İnsanlığın geleceği sadece politikacıların,

of great leaders, of big companies.

büyük liderlerin veya büyük şirketlerin ellerinde değildir

Yes, they do hold an enormous responsibility.

Evet, bunlar büyük bir sorumluluk taşıyorlar.

But the future is, most of all, in the hands of those people

Ama daha da önemlisi gelecek,

who recognize the other as a "you"

başkalarını ''sen'' ve kendilerini de ''biz'' in bir parçası,

and themselves as part of an "us."

olarak görenlerin ellerindedir.

We all need each other.

Hepimiz birbirimize muhtacız.

And so, please, think of me as well with tenderness,

İşte bu yüzden beni ve de duyarlılığı düşünün ki

so that I can fulfill the task I have been given

bana diğerlerinin iyiliği, herkesin, hepinizin

for the good of the other,

hepimizin iyiliği için verilmiş

of each and every one, of all of you,

görevi yerine getirebileyim.

Teşekkür ederim.

of all of us.

Thank you.