Why students should have mental health days | Hailey Hardcastle

Transcriber: Leslie Gauthier Reviewer: Joanna Pietrulewicz

Translator: sann tint Reviewer: Myo Aung

When I was a kid,

ကျွန်မ ငယ်ငယ်တုန်းက

my mom and I made this deal.

အမေနဲ့ကျွန်မ ဒီအပေးအယူလုပ်ခဲ့တယ်။

I was allowed to take three mental health rest days every semester

ကျွန်မ ကျောင်းမှာ စာ ကောင်းကောင်း ဆက်လုပ်နေသရွေ့ စာသင်နှစ်ဝက်တိုင်းမှာ

as long as I continued to do well in school.

စိတ်ကျန်းမာရေး နားရက် သုံးရက် ယူခွင့်ပေးတယ်။

This was because I started my mental health journey

ဒါက ကျွန်မ ခြောက်နှစ်အရွယ်မှာပဲ ကျွန်မရဲ့

when I was only six years old.

စိတ်ကျန်းမာရေး ခရီးစဉ် စတင်ခဲ့တာကြောင့်ပါ။

I was always what my grade-school teachers would call "a worrier,"

ကျွန်မရဲ့အတန်းကျောင်း ဆရာတွေ ခေါ်နေတဲ့ "ပူပန်သူတစ်ယောက်" အမြဲ ဖြစ်ခဲ့ပေမဲ့

but later on we found out that I have trauma-induced anxiety

နောက်ပိုင်း သောကကြောင့် ဖြစ်တဲ့ ပူပန်မှုနဲ့ ခံစားချက်ကင်းတဲ့

and clinical depression.

စိတ်အားငယ်မှုရှိတာ သိရတယ်။

This made growing up pretty hard.

ဒါက ကြီးပြင်းလာတာကို အတော်ခက်စေတယ်။

I was worried about a lot of things that other kids weren't,

အခြားကလေးတွေ မပူပန်တဲ့ အရာများစွာကို ကျွန်မ ပူပန်ခဲ့ပြီး

and school got really overwhelming sometimes.

တစ်ခါတစ်ရံ ကျောင်းဟာ တကယ့်ကို ဖိစီးစရာ ဖြစ်လာခဲ့တယ်။

This resulted in a lot of breakdowns,

အကျိုးဆက်က စိတ်ယိုယွင်းမှုတွေ၊

panic attacks --

ထိတ်လန့်စရာ ထိုးနှက်မှုတွေပါ။

sometimes I was super productive,

တစ်ခါတစ်ရံ အလွန် ထုတ်အားကောင်းပြီး

and other days I couldn't get anything done.

အခြားနေ့တွေကျတော့ ဘာမှ လုပ်မရနိုင်ခဲ့ဘူး။

This was all happening during a time

စိတ်ကျန်းမာရေးအကြောင်း အခုလောက်

when mental health wasn't being talked about

များများ မဆွေးနွေးတဲ့ကာလတစ်ခုအတွင်းမှာ

as much as it is now,

ဒါအားလုံး ဖြစ်နေခဲ့တာပါ။

especially youth mental health.

အထူးသဖြင့် လူငယ်စိတ်ကျန်းမာရေး။

Some semesters I used all of those rest days to the fullest.

တချို့စာသင်နှစ်ဝက်တွေမှာ ကျန်နေ့တွေ အားလုံးကို အပြည့်အဝ အသုံးပြုတယ်။

Others, I didn't need any at all.

အခြားနေ့တွေမှာတော့ ဘာမှ မလိုခဲ့ဘူး။

But the fact that they were always an option

ဒါပေမဲ့ ဒါတွေက ရွေးစရာတစ်ခု အမြဲဖြစ်တဲ့ အချက်က

is what kept me a happy, healthy and successful student.

ကျွန်မကို ပျော်ရွှင်၊ကျန်းမာအောင်မြင်တဲ့ ကျောင်းသူဆက်ဖြစ်စေတာပါ။

Now I'm using those skills that I learned as a kid

ကလေးတုန်းက သင်ခဲ့တဲ့ ကျွမ်းကျင်မှုတွေကို စိတ်ကျန်းမာရေး

to help other students with mental health challenges.

စိန်ခေါ်မှုတွေရှိတဲ့ အခြားကျောင်းသားတွေကို ကူညီဖို့ အခု သုံးနေတယ်။

I'm here today to offer you some insight into the world of teenage mental health:

ဒီနေ့ ဒီမှာတော့ ဆယ်ကျော်သက် စိတ်ကျန်းမာရေး ကမ္ဘာထဲက ထိုးတွင်းအမြင်တချို့ ပေးဖို့ပါ။

what's going on, how did we get here and what can we do?

ဘာဆက်ဖြစ်နေလဲ၊ဒီကို ဘယ်လိုရောက်ခဲ့လဲ၊ ဘာတွေ လုပ်နိုင်လဲ။

But first you need to understand

ဒါပေမဲ့ သင်တို့ ပထမဆုံး နားလည်ဖို့လိုတာက

that while not everyone has a diagnosed mental illness like I do,

လူတိုင်းဟာ ကျွန်မလို့ စိတ်မကျန်းမာမှု မဖြစ်ကြပေမဲ့၊

absolutely everyone --

လုံးဝ လူတိုင်းမှာ

all of you have mental health.

အားလုံးမှာ စိတ်ကျန်းမာရေးရှိတယ်ဆိုတာပါ။

All of us have a brain that needs to be cared for

ရုပ်ပိုင်းကျန်းမာသုခအတွက် စောင့်ရှောက်တဲ့ပုံအတိုင်း

in similar ways that we care for our physical well-being.

စောင့်ရှောက်ဖို့လိုတဲ့ ဦးနှောက် တစ်လုံး အားလုံးမှာ ရှိပါတယ်။

Our head and our body are connected by much more than just our neck after all.

ကျွန်မတို့ရဲ့ ခေါင်းနဲ့ကိုယ်ဟာ အဆုံးမတော့ လည်းပင်ထက် အများကြီး ပိုဆက်နွယ်နေတယ်။

Mental illness even manifests itself in some physical ways,

စိတ်မကျန်းမာမှုဟာ ရုပ်ပိုင်း နည်းလမ်း တချို့နဲ့ ၎င်းဘာသာ ပြသတယ်။

such as nausea, headaches, fatigue and shortness of breath.

ဥပမာ မအီမသာဖြစ်တာ၊ ခေါင်းကိုက်တာ၊ ပင်ပန်းတာ၊ အသက်ရှုမြန်တာတို့ပါ။

So since mental health affects all of us,

စိတ်ကျန်းမာရေးက အားလုံးကို ထိခိုက်နိုင်တာကြောင့်

shouldn't we be coming up with solutions that are accessible to all of us?

အားလုံး ရနိုင်တဲ့ ဖြေရှင်းနည်းတွေကို ကျွန်မတို့ မရသင့်ဘူးလား။

That brings me to my second part of my story.

ဒါက ကျွန်မကို ကျွန်မ ဇာတ်လမ်းရဲ့ ဒုတိယပိုင်းဆီ ခေါ်လာတယ်။

When I was in high school

အထက်တန်းကျောင်းမှာတုန်းက

I had gotten pretty good at managing my own mental health.

ကိုယ့်ကိုယ်ပိုင် စိတ်ကျန်းမာရေးကို စီမံရာမှာ အတော် တော်တယ်။

I was a successful student,

အောင်မြင်တဲ့ ကျောင်းသူ၊

and I was president of the Oregon Association of Student Councils.

OregonAssociation of Student Councils ရဲ့ ဥက္ကဋ္ဌဖြစ်ခဲ့တယ်။

But it was around this time that I began to realize

ဒါပေမဲ့ အဲဒီအချိန်လောက်မှာ စတင်သဘောပေါက်ခဲ့တာက

mental health was much a bigger problem than just for me personally.

စိတ်ကျန်းမာရေးဟာ ကျွန်မ ကိုယ်တိုင်ထက် အများကြီး ကြီးမားတယ်ဆိုတာပါ။

Unfortunately, my hometown was touched by multiple suicides

ကံဆိုးစွာပဲ ကျွန် မွေးရပ်မြို့ဟာ အထက်တန်းကျောင်း ပထမနှစ်အတွင်းမှာ

during my first year in high school.

မိမိကိုယ်ကိုယ်သတ်သေမှု မျိုးစုံကြုံရတယ်။

I saw those tragedies shake our entire community,

ဒီကြေကွဲစရာအဖြစ်တွေဟာ ရပ်ရွာ တစ်ခုလုံးကို လှုပ်ယမ်းတာကို တွေ့ခဲ့တယ်။

and as the president of a statewide group,

နိုင်ငံတစ်လွှားအဖွဲ့တစ်ခုရဲ့ ဥက္ကဋ္ဌအနေနဲ

I began hearing more and more stories

ဒါက သူတို့ရဲ့မြို့မှာပါ ဖြစ်တယ်ဆိုတဲ့

from students where this had also happened in their town.

ကျောင်းသားတွဆီကနေ ဇာတ်လမ်းတွေ ပိုပြီး စကြားလာရတယ်။

So in 2018 at our annual summer camp,

ဒါနဲ့ ၂၀၁၈ နှစ်စဉ် နွေဦး စခန်းချပွဲမှာ

we held a forum with about 100 high school students

အထက်တန်းကျောင်းသား ၁၁၀ ခန့်နဲ့ ဆယ်ကျော်သက်တို့နဲ့

to discuss teenage mental health.

စိတ်ကျန်းမာရေး ဆွေးနွေးပွဲတစ်ခုလုပ်တယ်။

What could we do?

ကျွန်မတို့ ဘာလုပ်နိုင်ခဲ့လဲ။

We approached this conversation with an enormous amount of empathy

ဒီစကားဝိုင်းကို မျှဝေခံစားမှုနဲ့ ရိုးသားမှုရဲ့ ဧရာမ ပမာဏနဲ့

and honesty,

ချဉ်းကပ်ခဲ့ပြီး

and the results were astounding.

အကျိုးဆက်တွေက အံ့ဩဖွယ်ရာပါ။

What struck me the most

စိတ်အလှုပ်ရှားဆုံးက

was that every single one of my peers had a story

ကျွန်မနဲ့ ရွယ်တူ တစ်ဦးစီတိုင်းမှာ သူတိုရဲ့ကျောင်းမှာ

about a mental health crisis in their school,

စိတ်ကျန်းမာရေး အကျပ်အတည်း ဇာတ်လမ်းရှိတာပါ။

no matter if they were from a tiny town in eastern Oregon

သူတို့ဟာ Oregon အရှေ့ပိုင်း မြို့ငယ်လေး (သို့)

or the very heart of Portland.

Portland မြို့လယ်က ဖြစ်ဖြစ်ပါ။

This was happening everywhere.

ဒါက နေရာတိုင်းမှာ ဖြစ်နေတာပါ။

We even did some research,

သုတေသနတောင် လုပ်ခဲ့ပြီး

and we found out that suicide is the second leading cause of death

သတ်သေခြင်းဟာ အသက် ၁၀ နှစ်နဲ့ ၁၂ နှစ်ကြား Oregon လူငယ်တွေအတွက် သေခြင်းရဲ့

for youth ages 10 to 24 in Oregon.

ဒုတိယ အဓိက အကြောင်းအရင်း ဆိုတာ တွေ့ရတယ်။

The second leading cause.

ဒုတိယ အဓိက အကြောင်းရင်းပါ။

We knew we had to do something.

တစ်ခုခု လုပ်ဖို့လိုတာ သိတယ်။

So over the next few months,

ဒီတော့ နောက် လအနည်းငယ်မှာ

we made a committee called Students for a Healthy Oregon,

Students for a Healthy Oregon, ခေါ်တဲ့ ကော်မီတီတစ်ခု ဖွဲ့ပြီး

and we set out to end the stigma against mental health.

စိတ်ကျန်းမာရေး အမည်းစက်ကို အဆုံးသတ်ဖို့ ရည်မှန်းချက်ချတယ်။

We also wanted to prioritize mental health in schools.

ကျောင်းတွေမှာ စိတ်ကျန်းမာရေးကို ဦးစာပေး ပေးချင်ပါသေးတယ်။

With the help of some lobbyists and a few mental health professionals,

ထောက်ခံ မဲဆွယ်သူတချို့နဲ့ စိတ်ကျန်းမာရေး ပညာရှင် အနည်းငယ်ရဲ့ အကူအညီနဲ့

we put forth House Bill 2191.

House Bill 2191 ကို တင်ပြခဲ့တယ်။

This bill allows students to take mental health days off from school

ဥပဒေမူကြမ်းက ကျောင်းသားတွေ ကျောင်းကနေ စိတ်ကျန်းမာရေးနေ့ ယူခွင့်ရတယ်။

the same way you would a physical health day.

ကိုယ်ကျန်းမာရေးနေ့ ခွင့်ယူသလို အလားတူပါ။

Because oftentimes that day off

အကြောင်း တစ်ခါတရံမှာ ဒီနားရက်ဟာ

is the difference between feeling a whole lot better

တစ်ခုလုံး ပိုကောင်းတာနဲ့ တစ်ခုလုံး ပိုဆိုးတာရဲ့ ကြားက

and a whole lot worse --

ခံစားချက် ခြားနားမှုမို့ပါ

kind of like those days my mom gave me when I was younger.

ကျွန်မ ငယ်ငယ်တုန်းက အမေ ကျွန်မကို ပေးတဲ့ နေ့တွေလိုမျိုးပါ။

So over the next few months,

ဒါနဲ့ နောက် လအနည်းငယ်မှာ

we lobbied and researched and campaigned for our bill,

ကျွန်မတို့ရဲ့ ဥပဒေမူကြမ်းအတွက် မဲဆွယ်၊ သုတေသနလုပ်ကာ စည်းရုံးခဲ့ပြီး

and in June of 2019 it was finally signed into law.

၂၀၁၉ ဇွန်လမှာ ဥပဒေအဖြစ် နောက်ဆုံး လက်မှတ်ထိုးခဲ့တယ်။

(Applause and cheers)

(လက်ခုပ်သံ၊ ဩဘာသံများ)

This was a groundbreaking moment for Oregon students.

ဒါက Oregon ကျောင်းသားတွေအတွက် မြေစမ်းခရမ်းပျိုး ကာလတစ်ခုပါ။

Here's an example of how this is playing out now.

ဒီမှာတော့ ဒါက အခု လုပ်ဆောင်နေပုံရဲ့ ဥပမာတစ်ခုပါ။

Let's say a student is having a really hard month.

ကျောင်းသားတစ်ယောက်ဟာ တကယ် ခက်ခဲတဲ့ လတစ်လ ရှိနေတယ်ဆိုပါစို့။

They're overwhelmed, overworked,

သူတို့ဟာ ဖိစီးခံရပြီး အလုပ်မိနေတယ်။

they're falling behind in school, and they know they need help.

ကျောင်းမှာ စာမလိုက်နိုင်ဖြစ်ပြီး အကူအညီလိုတာ သူတို့ သိနေတယ်။

Maybe they've never talked about mental health with their parents before,

သူတို့ဟာ မိဘတွေနဲ့ စိတ်ကျန်းမာရေးအကြောင်း အရင်က မဆွေးနွေးဖူးလောက်ပေမဲ့

but now they have a law on their side to help initiate that conversation.

အခုတော့ ဒီစကားဝိုင်းကို အစပြု ကူညီဖို့ ဥပဒေတစ်ခု သူတို့ဘက်မှာ ရှိတယ်။

The parent still needs to be the one to call the school and excuse the absence,

မိဘက ကျောင်းကို ဖုန်းဆက်ပြီး ပျက်ကွက် မှုကို အကြောင်းပြဖို့ လိုန​ေသေးပေမဲ့

so it's not like it's a free pass for the kids,

ဒါက ကလေးတွေအတွက် လွပ်လပ်ခွင့် လိုမဟုတ်ပါ။

but most importantly,

ဒါပေမဲ့ ပိုအရေးကြီးဆုံးက

now that school has that absence recorded as a mental health day,

အခု ကျောင်းမှာ စိတ်ကျန်းမာရေးနေ့အဖြစ် ပျက်ကွက်မှုကို မှတ်တမ်းတာပါ။

so they can keep track

​ကျောင်းသား ဘယ်နှစ်ယောက်

of just how many students take how many mental health days.

စိတ်ကျန်းမာရေးနေ့ ဘယ်နှစ်ရက်ယူတာကို ခြေရာခံနိုင်ပါတယ်။

If a student takes too many,

ကျောင်းသားက ရက်အများကြီး ယူရင်

they'll be referred to the school counselor for a check-in.

သူတို့ကို ကျောင်းအတိုင်ပင်ခံဆီ ဝင်တွေ့ဖို့ ညွှန်းပေးလိမ့်မယ်။

This is important because we can catch students who are struggling

အရေးကြီးတဲ့အကြောင်းက သိပ်နောက်မကျခင် ရုန်းကန်နေတဲ့ ကျောင်းသားတွေကို

before it's too late.

ကျွန်မတို့ မီနိုင်လို့ပါ။

One of the main things we heard at that forum in 2018

၂၀၁၈ ဆွေးနွေးပွဲမှာ ကျွန်မတို့ ကြားခဲ့ရတဲ့ အဓိက အရာတွေထဲက တစ်ခုက

is that oftentimes stepping forward and getting help is the hardest step.

မကြာခဏတော့ ရှေ့သို့လှမ်းပြီး အကူအညီ ရယူခြင်းက အခက်ခဲဆုံး ခြေလှမ်းပါတဲ့။

We're hoping that this law can help with that.

ဒီဥပဒေက ဒါကို ကူညီ နိုင်တယ်လို့ မျှော်လင့်နေတယ်။

This not only will start teaching kids young how to take care of themselves

ကလေးတွေကို ငယ်စဉ်မှာ ကိုယ်တိုင်စောင့် ရှောက်နည်း၊ ကိုယ်တိုင်စောင့်ရှောက်တဲ့

and practice self-care and stress management,

အကျင့်နဲ့ဖိစီးမှု ကိုင်တွယ်မှုကို သင်ပေးရုံမက

but it could also literally save lives.

ပြောရရင် အသက်တွေလည်း ကယ်တင်နိင်ပါတယ်။

Now students from multiple other states are also trying to pass these laws.

အခု ပြည်နယ်ပေါင်းစုံက ကျောင်းသားတွေ ကလည်း ဒီဥပဒေတွေပြဌာန်းဖို့ ကြိုးစားနေတယ်။

I'm currently working with students in both California and Colorado

လောလောဆယ် California နဲ့ Colorado နှစ်ခုစလုံးက ကျောင်းသားတွေနဲ့

to do the same,

အလားတူ တွဲပြီးလုပ်နေတယ်။

because we believe that students everywhere

နေရာတိုင်းက ကျောင်းသားတွေဟာ ပိုနေကောင်းခွင့်

deserve a chance to feel better.

နဲ့ထိုက်တန်တာကို ယုံကြည်လို့ပါ။

Aside from all the practical reasons and technicalities,

လက်တွေ့အကြောင်းပြချက်တွေနဲ့ လုပ်ထုံးလုပ်နည်းတွေအားလုံးက လွဲလို့

House Bill 2191 is really special because of the core concept behind it:

House Bill 2191 ဟာ တကယ့်ကို ထူးခြားတာက ၎င်းရဲ့နောက်ကွယ်ကအဓိက သဘောတရားကြောင့်ပါ။

that physical and mental health are equal and should be treated as such.

ရုပ်နဲ့ စိတ်ကျန်းမာရေးဟာ တူညီပြီး ဒီအတိုင်း ပြုစုသင့်တယ်။

In fact, they're connected.

တကယ်တေ့ ဒါတွေဟာ ဆက်နွယ်နေတယ်။

Take health care for example.

ဥပမာ ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှု

Think about CPR.

CPR ကို တွေးကြည့်ပါ။

If you were put in a situation where you had to administer CPR,

သင့်ကို အခြေအနေတစ်ခုထဲမှာထားပြီး သင်က CPR ကို စီမံဖို့ လိုတယ်ဆိုရင်

would you know at least a little bit of what to do?

ဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာကို အနည်းဆုံး နည်းနည်းတော့ သိမယ်မိုလား။

Think to yourself --

ကိုယ်တိုင် တွေးကြည့်ပါ။

most likely yes because CPR trainings are offered in most schools, workplaces

အဖြစ်နိုင်ဆုံးပါ CPR သင်တန်းတွေကို ကျောင်း အများစု၊အလုပ်ခွင်တွေ၊ အွန်လိုင်းမှာတောင်

and even online.

ပေးထားလို့ပါ။

We even have songs that go with it.

ဒါနဲ့ လိုက်ဖက်တဲ့ သီချင်းတွေတောင်ရှိတယ်။

But how about mental health care?

စိတ်ကျန်းမာရေး စောင့်ရှောက်ကျတော့ရော။

I know I was trained in CPR in my seventh-grade health class.

ခုနှစ်တန်း ကျန်းမာရေး အတန်းမှာ ကျွန်မကို CPR သင်ပေးခဲ့တာ သိတယ်။

What if I was trained in seventh grade how to manage my mental health

ခုနှစ်တန်းမှာ ကျွန်မရဲ့စိတ်ကျန်းမာရေးကို စီမံပုံ (သို့) စိတ်ကျန်းမာရေး

or how to respond to a mental health crisis?

အကျပ်အတည်းကို တုံ့ပြန်ပုံ လေ့ကျင့်ပေးမယ်ဆိုရင်ရော။

I'd love to see a world where each of us has a toolkit of skills

စိတ်ကျန်းမာရေးအကျပ်အတည်း ကြုံနေရတဲ့မိတ်ဆွေ၊ လုပ်ဖော်၊မိသားစုဝင်

to help a friend, coworker, family member

(သို့)သူစိမ်းကိုတောင်ကူညီဖို့ လူတိုင်းမှာ

or even stranger going through a mental health crisis.

ကျွမ်ကျင်မှုကိရိယာတစ်ခု ရှိတဲ့ကမ္ဘာတစ်ခုကိုမြင်ချင်တယ်။

And these resources should be especially available in schools

ဒီရင်းမြစ်တွေဟာ အထူးသဖြင့် ကျောင်းတွေမှာ ရှိနေသင့်ပါတယ်။

because that's where students are struggling the most.

အကြောင်းက အဲဒီနေရာက ကျောင်းသားတွေ အရုန်းကန်ရဆုံးဘနေရာဖြစ်လို့ပါ။

The other concept that I sincerely hope you take with you today

ဒီနေ့ သင်တို့ ယူသွားဖို့ ရိုးသားစွာ မျှော်လင့်တဲ့ အခြားအယူအဆက

is that it is always OK to not be OK,

အဆင်မပြေဖို့ အမြဲတမ်း အဆင်ပြေပြီး

and it is always OK to take a break.

အနားယူဖို့က အမြဲတမ်း အဆင်ပြေပါတယ်။

It doesn't have to be a whole day;

တစ်နေ့လုံး ဖြစ်စရာမလိုပါဘူး။

sometimes that's not realistic.

တစ်ခါတစ်လေ ဒါက လက်တွေ့မကျဘူး။

But it can be a few moments here and there to check in with yourself.

ဒါပေမဲ့ ဟိုနား၊ ဒီနား ကိုယ်တိုင် ဝင်ကြည့်ဖို့ အချိန်ခဏလေး ဖြစ်နိုင်တယ်။

Think of life like a race ...

ဘဝကို ပြေးပွဲတစ်ပွဲလို တွေးပါ၊

like a long-distance race.

တာဝေး အပြေးနိုင်ပွဲတစ်ပွဲလိုပေါ့။

If you sprint in the very beginning you're going to get burnt out.

အစပိုင်းမှာတင် ခြေကုန်သုတ်ရင် သင်ဟာ ကိုယ်စိတ် ပင်ပန်းတော့မှာပါ။

You may even hurt yourself from pushing too hard.

အတင်း တွန်းလုပ်ရာက နာတောင် နာကျင်နိုင်တယ်။

But if you pace yourself,

ဒါပေမဲ့ သင့်ကိုယ်သင် ချိန်ဆ

if you take it slow, sometimes intentionally,

တစ်ခါတစ်ရံ တမင်တကာ နှေးချလိုက်ပြီး

and you push yourself other times,

အခြားအချိန်တွေမှာ တွန်းလုပ်ရင်

you are sure to be way more successful.

ပိုအောင်မြင်ဖို့ သေချာပါတယ်။

So please,

ဒီတော့ ကျေးဇူးပြုပြီး

look after each other,

အချင်းချင်း စောင့်ရှောက်ကြပါ။

look after the kids and teens in your life

ကလေးတွေ၊ဆယ်ကျော်သက် တွေကို စောင့်ရှောက်ပါ

especially the ones that look like they have it all together.

အထူးသဖြင့် သူတို့ အားလုံးမှာ အတူတူရှိတယ် ထင်ရသူတွေပါ။

Mental health challenges are not going away,

စိတ်ကျန်းမာရေး စိန်ခေါ်မှုတေွ မပျောက်ပေမဲ့

but as a society,

လူ့အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုအနေနဲ့

we can learn how to manage them by looking after one another.

အချင်းချင်း စောင့်ရှောက်ကာ ဒါတွေ ကိုင်တွယ်ပုံကို သင်နိုင်တယ်။

And look after yourself, too.

သင့်ကိုယ်သင်လည်း ဂရုစိုက်ပါ။

As my mom would say,

ကျွန်မ အမေ ပြောပြောနေသလို

"Once in a while, take a break."

"တစ်ခါတစ်လေတော့ အနားယူပါဦး"

Thank you.

ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)