Why Brexit happened -- and what to do next | Alexander Betts

Translator: Julia Kalaputi Reviewer: ALEKSANDAR MITEVSKI

I am British.

Јас сум Британец.

(Laughter)

(Смеа)

(Applause)

(Аплауз)

Never before has the phrase "I am British" elicited so much pity.

Никогаш порано фразата „Британец сум“ не звучела толку жално.

(Laughter)

(Смеа)

I come from an island where many of us like to believe

Потекнувам од еден остров каде многумина веруваме

there's been a lot of continuity over the last thousand years.

дека постои континуитет последниве илјада години.

We tend to have historically imposed change on others

Се трудевме да наметнеме историски промени на другите

but done much less of it ourselves.

но малку од нив применивме за себе.

So it came as an immense shock to me

За мене беше страшен шок

when I woke up on the morning of June 24

кога се разбудив утрото на 24 -ти јуни

to discover that my country had voted to leave the European Union,

и дознав дека мојата земја гласаше за излез од Европската Унија,

my Prime Minister had resigned,

мојот премиер си даде оставка

and Scotland was considering a referendum

а Шкотска размислува за референдум

that could bring to an end the very existence of the United Kingdom.

што ќе го доведе до крај самото постоење на Обединетото Кралство.

So that was an immense shock for me,

За мене тоа беше страшен шок,

and it was an immense shock for many people,

и за многу други беше шок.

but it was also something that, over the following several days,

Но, тоа беше и нешто што изминативе неколку дена

created a complete political meltdown

создаде еден цел политички распад

in my country.

во мојата земја.

There were calls for a second referendum,

Се бараше втор референдум,

almost as if, following a sports match,

како да сме на спортски натпревар,

we could ask the opposition for a replay.

и можеме да бараме реванш.

Everybody was blaming everybody else.

Секој го обвинуваше секого.

People blamed the Prime Minister

Луѓето го обвинуваа премиерот

for calling the referendum in the first place.

за свикување на референдумот пред сѐ.

Го обвинуваа и лидерот на опозицијата дека недоволно се борел.

They blamed the leader of the opposition for not fighting it hard enough.

Младите ги обвинуваа постарите.

The young accused the old.

The educated blamed the less well-educated.

Образованите ги обвинуваа помалку образованите.

Ова целосно претопување уште повеќе се влоши

That complete meltdown was made even worse

by the most tragic element of it:

со најтрагичниот елемент:

levels of xenophobia and racist abuse in the streets of Britain

нивото на ксенофобија и расизмот на улиците на Британија,

at a level that I have never seen before

до степен кој никогаш не сум го видел

in my lifetime.

во мојот живот.

People are now talking about whether my country is becoming a Little England,

Луѓето сега зборуваат дали мојата земја ќе стане Мала Англија,

или, како што рече еден мој колега,

or, as one of my colleagues put it,

whether we're about to become a 1950s nostalgia theme park

дали ќе станеме носталгичен Луна-парк од 50-те

floating in the Atlantic Ocean.

кој плови по Атлантикот.

(Laughter)

(Смеа)

But my question is really,

Но, јас се прашувам,

should we have the degree of shock that we've experienced since?

дали требаше да го доживееме шокот до овој степен?

Was it something that took place overnight?

Дали тоа е нешто што се случи прек ноќ?

Or are there deeper structural factors that have led us to where we are today?

Или има подлабоки структурални фактори што нѐ доведоа до овој степен?

So I want to take a step back and ask two very basic questions.

Сакам да се вратам назад и да поставам 2 суштински прашања.

First, what does Brexit represent,

Прво, што претставува Брегзит.

not just for my country,

не само за мојата земја,

but for all of us around the world?

туку за целиот свет?

And second, what can we do about it?

Второ, што можеме да направиме околу тоа?

How should we all respond?

Како треба сите ние да реагираме?

So first, what does Brexit represent?

Значи, прво: што е Брегзит?

Hindsight is a wonderful thing.

Искуствата се убава работа.

Brexit teaches us many things about our society

Од Брегзит научивме многу нешта за нашето општество

and about societies around the world.

и за други општества во светот.

It highlights in ways that we seem embarrassingly unaware of

Ни покажува колку не сме свесни

how divided our societies are.

за поделеноста на нашите општества.

The vote split along lines of age, education, class and geography.

Гласовите се поделија во однос на возраст, образование, класа и географија.

Young people didn't turn out to vote in great numbers,

Младите не се одзваа да гласаат во голем број,

but those that did wanted to remain.

но, токму тие сакаа да останат.

Older people really wanted to leave the European Union.

Постарите беа оние кои сакаа да излезат од Европската Унија.

Geographically, it was London and Scotland that most strongly committed

Географски, Лондон и Шкотска беа најсилни приврзаници

to being part of the European Union,

да бидат дел од Европската Унија,

while in other parts of the country there was very strong ambivalence.

додека во други делови на земјата мислењата беа силно поделени.

Those divisions are things we really need to recognize and take seriously.

Овие поделби треба да ги согледаме и сериозно да ги сфатиме.

But more profoundly, the vote teaches us something

Но, уште поважно, научивме од гласањето нешто

about the nature of politics today.

за природата на политиката.

Contemporary politics is no longer just about right and left.

Во современата политика веќе нема само леви и десни.

It's no longer just about tax and spend.

Нема веќе само даноци и трошоци.

It's about globalization.

Во неа има глобализација.

The fault line of contemporary politics is between those that embrace globalization

Расколот во современата политика е меѓу тие кои ја прифатиле глобализацијата,

and those that fear globalization.

и оние кои се плашат од неа.

(Applause)

(Аплауз)

If we look at why those who wanted to leave --

Ако погледнеме зошто оние кои гласале за излез-

we call them "Leavers," as opposed to "Remainers" --

ги нарекуваме `Заминувачи` наспроти `Останувачите`-

we see two factors in the opinion polls

можеме да забележиме 2 фактори во анкетите

that really mattered.

кои навистина беа значајни.

The first was immigration, and the second sovereignty,

Првиот фактор беа имигрантите а вториот суверенитетот,

and these represent a desire for people to take back control of their own lives

и ја изразуваа желбата на народот да ја врати контролата врз своите животи,

and the feeling that they are unrepresented by politicians.

и чувството дека политичарите не ги штитат нивните интереси.

But those ideas are ones that signify fear and alienation.

Но, тоа се идеи кои сигнализирааат страв и оттуѓеност.

They represent a retreat back towards nationalism and borders

Покажуваат повлекување назад кон национализам и граници,

in ways that many of us would reject.

на начин кој многумина од нас не го прифаќаат.

What I want to suggest is the picture is more complicated than that,

Сакам да предочам дека сликата е посложена,

that liberal internationalists,

либералните интернационалисти,

like myself, and I firmly include myself in that picture,

како мене, со сигурност се вбројувам меѓу нив,

need to write ourselves back into the picture

треба да се вратиме во тие редови

in order to understand how we've got to where we are today.

за да разбереме како се најдовме таму каде што сме денес.

When we look at the voting patterns across the United Kingdom,

Ако ги погледнеме гласачите во Обединетото Кралство,

we can visibly see the divisions.

ќе ја забележиме поделеноста.

The blue areas show Remain

Сините делови се `Останувам`,

and the red areas Leave.

црвените се `Излегувам`.

When I looked at this,

Кога го видов ова,

what personally struck me was the very little time in my life

најмногу впечаток ми остави тоа дека многу мал дел од животот

I've actually spent in many of the red areas.

имам поминато во црвените делови.

I suddenly realized that, looking at the top 50 areas in the UK

Гледајќи ги 50-те области кои најмногу го поддржуваа заминувањето

that have the strongest Leave vote,

сфатив дека таму имам поминато

I've spent a combined total of four days of my life in those areas.

вкупно 4 дена од мојот живот.

In some of those places,

Во некои од тие места,

I didn't even know the names of the voting districts.

не ги ни знаев имињата на гласачките места.

It was a real shock to me,

Беше шок за мене,

and it suggested that people like me

и покажуваше дека луѓето како мене,

who think of ourselves as inclusive, open and tolerant,

кои се сметаат за инклузивни, отворени и толерантни,

perhaps don't know our own countries and societies

можеби не ги познаваат сопствените земји и општества

nearly as well as we like to believe.

ни приближно онолку колку што сакаме да веруваме.

(Applause)

(Аплауз)

And the challenge that comes from that is we need to find a new way

Предизвикот кој доаѓа со тоа е: треба да најдеме нов начин

to narrate globalization to those people,

да им раскажеме за глобализацијата на тие луѓе,

to recognize that for those people who have not necessarily been to university,

да признаеме дека, луѓето кои можеби немаат високо образование,

who haven't necessarily grown up with the Internet,

кои можеби не пораснале со интернет,

that don't get opportunities to travel,

кои немаат можности за патувања,

they may be unpersuaded by the narrative that we find persuasive

можеби не се убедени од приказните кои за нас се убедливи

in our often liberal bubbles.

во нашите либерални кругови.

(Applause)

(Аплауз)

It means that we need to reach out more broadly and understand.

Треба да посегнеме подалеку и да разбереме.

In the Leave vote, a minority have peddled the politics of fear and hatred,

Мал дел од гласачите за излез пропагираат политика на страв и омраза,

creating lies and mistrust

која шири лаги и недоверба,

around, for instance, the idea that the vote on Europe

на пример, идејата да се гласа за Европа

could reduce the number of refugees and asylum-seekers coming to Europe,

ќе значи намалување на бројот на бегалци и азиланти од Европа,

when the vote on leaving had nothing to do with immigration

и покрај тоа што гласањето за излез од Европа нема врска со имиграција

from outside the European Union.

надвор од Европската Унија.

But for a significant majority of the Leave voters

Но, значителен број од гласачите за излез

the concern was disillusionment with the political establishment.

беа разочарани од политичкото раководство.

This was a protest vote for many,

Ова беше глас за протест на многумина,

a sense that nobody represented them,

чувство дека никој не ги претставува,

that they couldn't find a political party that spoke for them,

дека не можат да најдат политичка партија која ќе ги застапува,

and so they rejected that political establishment.

затоа го отфрлија политичкото раководство.

This replicates around Europe and much of the liberal democratic world.

Ова се повтори низ Европа и во повеќето либерални демократии.

We see it with the rise in popularity of Donald Trump in the United States,

Го гледаме во порастот на популарноста на Доналд Трамп во САД,

with the growing nationalism of Viktor Orbán in Hungary,

во растечкиот пораст на национализам со Орбан во Унгарија,

with the increase in popularity of Marine Le Pen in France.

со зголемената популарност на Марин Ле Пен во Франција.

The specter of Brexit is in all of our societies.

Спектарот на Брегзит е во сите наши општества.

So the question I think we need to ask is my second question,

Она што треба да се запрашаме е моето второ прашање:

which is how should we collectively respond?

Како треба колективно да одговориме на ова?

For all of us who care about creating liberal, open, tolerant societies,

Сите, кои се грижиме да создадеме либерални, отворени и толерантни општества

we urgently need a new vision,

треба веднаш да изнајдеме нова визија,

a vision of a more tolerant, inclusive globalization,

визија за потолерантна, инклузивна глобализација,

one that brings people with us rather than leaving them behind.

која ќе ги доближи луѓето наместо да ги остава назад.

That vision of globalization

Таа визија за глобализација е онаа

is one that has to start by a recognition of the positive benefits of globalization.

која ќе почне да ги признава позитивните придобивки од глобализацијата.

The consensus amongst economists

Економистите се сложуваат

is that free trade, the movement of capital,

дека слободната трговија, протокот на капитал,

the movement of people across borders

движењето на луѓето преку граници,

benefit everyone on aggregate.

носи генерални придобивки.

The consensus amongst international relations scholars

Стручњаците за меѓународни односи се согласуваат

is that globalization brings interdependence,

дека глобализацијата носи меѓузависност

which brings cooperation and peace.

што носи соработка и мир.

But globalization also has redistributive effects.

Но, глобализацијата врши и прераспределба.

It creates winners and losers.

Создава победници и поразени.

To take the example of migration,

Пример со миграциите,

we know that immigration is a net positive for the economy as a whole

знаеме дека имиграцијата е нето позитивна за економијата во целост

under almost all circumstances.

речиси во секакви околности.

But we also have to be very aware

Но треба да сме свесни

that there are redistributive consequences,

дека има последици од прераспределбата.

that importantly, low-skilled immigration

дека особено, неквалификуваните имигранти

can lead to a reduction in wages for the most impoverished in our societies

можат да доведат до намалување на платите во најсиромашните општества

and also put pressure on house prices.

и да повлијаат на цената на домовите.

That doesn't detract from the fact that it's positive,

Тоа не значи дека таа е негативна,

but it means more people have to share in those benefits

туку дека луѓето ќе треба да ги делат придобивките

and recognize them.

и да се свесни за тоа.

In 2002, the former Secretary-General of the United Nations, Kofi Annan,

Во 2002 г. тогашниот генерален секретар на ОН, Кофи Анан,

gave a speech at Yale University,

одржа говор на Универзитетот Јејл,

and that speech was on the topic of inclusive globalization.

на тема инклузивна глобализација.

That was the speech in which he coined that term.

Во тој говор беше создаден терминот.

And he said, and I paraphrase,

Ќе парафразирам што рече тој:

"The glass house of globalization has to be open to all

„Стаклената куќа на глобализацијата треба да се отвори за секој

if it is to remain secure.

ако сакаме да остане сигурна.

Bigotry and ignorance

Нетрпеливоста и незнаењето

are the ugly face of exclusionary and antagonistic globalization."

се грдото лице на дискриминаторска и опасна глобализација. “

That idea of inclusive globalization was briefly revived in 2008

Во 2008 г. идејата за инклузивна глобализација повторно беше вратена

in a conference on progressive governance

на конференцијата за прогресивно владеење

involving many of the leaders of European countries.

од страна на повеќе лидери на Европски држави.

But amid austerity and the financial crisis of 2008,

Но, во услови на штедење и финансиската криза во 2008-та,

the concept disappeared almost without a trace.

концептот неповратно исчезна.

Globalization has been taken to support a neoliberal agenda.

Глобализацијата ја имаа усвоено неолибералите.

It's perceived to be part of an elite agenda

Таа се смета за дел на елитистичка политика,

rather than something that benefits all.

а не нешто што ќе биде корисно за сите.

And it needs to be reclaimed on a far more inclusive basis

Неопходно е да ја вратиме глобализацијата да биде поинклузивна

than it is today.

отколку што е сега.

So the question is, how can we achieve that goal?

Прашањето е како да го направиме тоа?

How can we balance on the one hand addressing fear and alienation

Како да се справиме со стравот и оттуѓеноста на една страна,

while on the other hand refusing vehemently

а на друга страна жестоко да се

to give in to xenophobia and nationalism?

спротивставиме на ксенофобијата и национализмот?

That is the question for all of us.

Тоа е прашање за сите нас.

And I think, as a social scientist,

Како социолог, сметам,

that social science offers some places to start.

дека социјалните науки нудат можности за да почнеме.

Our transformation has to be about both ideas and about material change,

Трансформација треба да биде во однос на идеите и материјалната промена,

and I want to give you four ideas as a starting point.

и ќе ви дадам четири идеи за почеток.

The first relates to the idea of civic education.

Првата е идејата за граѓанско образование.

What stands out from Brexit

Кај Брегзит очигледен е

is the gap between public perception and empirical reality.

јазот помеѓу јавното мислење и емпириската реалност.

It's been suggested that we've moved to a postfactual society,

Се смета дека се придвижуваме кон пост-фактичко општество

where evidence and truth no longer matter,

каде доказите и вистината немаат значење,

and lies have equal status to the clarity of evidence.

а лагите имаат еднаков статус со доказите.

So how can we --

Па, како можеме-

(Applause)

(Аплауз)

How can we rebuild respect for truth and evidence into our liberal democracies?

Како повторно да изградиме почит кон вистината и докази за нашата демократија?

It has to begin with education,

Мора да се започне со образованието,

but it has to start with the recognition that there are huge gaps.

но, мора да се почнеме со препознавањето на огромните јазови.

In 2014, the pollster Ipsos MORI

Во 2014, анкетната комисија МОРИ

published a survey on attitudes to immigration,

објави анкета за прашањето за имиграција

and it showed that as numbers of immigrants increase,

и се утврди дека со порастот на бројот на имигрантите,

so public concern with immigration also increases,

се зголемува и загриженоста на јавноста,

although it obviously didn't unpack causality,

причинско-последичните врски не беа прикажани,

because this could equally be to do not so much with numbers

зашто резултатите не зависат само од бројките,

but the political and media narrative around it.

туку и од политичко-медиумскиот контекст.

But the same survey also revealed

Но, анкетата покажа

huge public misinformation

силна медиумска дезинформираност

and misunderstanding about the nature of immigration.

и неразбирање на проблемот на имиграциите.

For example, in these attitudes in the United Kingdom,

На пример, во ставовите на Обединетото Кралство,

the public believed that levels of asylum

јавноста веруваше дека степенот на азиланти

were a greater proportion of immigration than they were,

е многу поголем од вистинската бројка,

but they also believed the levels of educational migration

но, истотака веруваа дека степенот на миграции во образовниот сектор

were far lower as a proportion of overall migration

е многу понизок од реалната бројка

than they actually are.

на миграциите во целина.

So we have to address this misinformation,

Значи, треба да се свртиме кон овие дезинформации

the gap between perception and reality on key aspects of globalization.

јазот меѓу перцепцијата и реалноста кај кључните аспекти на глобализацијата.

And that can't just be something that's left to our schools,

Тоа не може да им го препуштиме само на училиштата,

although that's important to begin at an early age.

иако е важно да се започне на рана возраст.

It has to be about lifelong civic participation

Тоа треба да биде доживотно граѓанско учество

and public engagement that we all encourage as societies.

и јавно ангажирање што ќе го поттикнеме во нашите општествота.

The second thing that I think is an opportunity

Втората работа која ја сметам за можност

is the idea to encourage more interaction across diverse communities.

е идејата да промовираме поголема соработка во различните заедници.

(Applause)

(Аплауз)

One of the things that stands out for me very strikingly,

Ако го погледнеме односот кон имиграциите во Велика Британија,

looking at immigration attitudes in the United Kingdom,

она што најмногу ми паѓа в очи

is that ironically, the regions of my country

e иронијата дека регионите во мојата земја

that are the most tolerant of immigrants

кои се најтолерантни кон имигрантите

have the highest numbers of immigrants.

имаат најголем број имигранти.

So for instance, London and the Southeast have the highest numbers of immigrants,

На пример, Лондон и југо-западниот дел имаат најголем број на имигранти

and they are also by far the most tolerant areas.

и најтолерантни се во однос на други делови.

It's those areas of the country that have the lowest levels of immigration

Тоа се оние области кои имаат најмал степен на имиграции

that actually are the most exclusionary and intolerant towards migrants.

кои се најнепријателски и најнетолерантни кон имигрантите.

So we need to encourage exchange programs.

Затоа ни се потребни програми за размена.

We need to ensure that older generations who maybe can't travel

Треба да им обезбедиме пристап до интернет на постарите генерации

get access to the Internet.

кои немаат можности за патување.

We need to encourage, even on a local and national level,

На локално и национално ниво треба да промовираме

more movement, more participation,

повеќе движење, поголемо учество,

more interaction with people who we don't know

повеќе комуникации со луѓе кои не ги познаваме

and whose views we might not necessarily agree with.

и со чии ставови можеби не се согласуваме.

The third thing that I think is crucial, though,

Третата работа која сметам дека е значајна

and this is really fundamental,

и фундаментална пред сѐ,

is we have to ensure that everybody shares

е да им овозможиме на сите еднаков дел

in the benefits of globalization.

од придобивките на глобализацијата.

This illustration from the Financial Times post-Brexit is really striking.

Оваа илустрацијата на Брегзит во Фајненшл Тајмс е поразителна.

It shows tragically that those people who voted to leave the European Union

Тоа е трагичен приказ дека луѓето кои гласале за излез од Европската Унија

were those who actually benefited the most materially

се оние кои всушност имале најмноги придобивки

from trade with the European Union.

од трговијата со Европската Унија.

But the problem is that those people in those areas

Но, проблемот е дека луѓето во тие делови

didn't perceive themselves to be beneficiaries.

не ги доживувале придобивките како корист.

They didn't believe that they were actually getting access

Не веруваа дека всушност имале пристап

to material benefits of increased trade and increased mobility around the world.

до материјалните придобивки од порастотот на трговијата и мобилноста во светот.

I work on questions predominantly to do with refugees,

Работам на прашања кои се претежно поврзани со бегалците

and one of the ideas I spent a lot of my time preaching,

и една од идеите која подолго време ја промовирам

mainly to developing countries around the world,

во неразвиените земји особено,

is that in order to encourage the integration of refugees,

е дека, за да овозможиме интеграција за бегалците,

we can't just benefit the refugee populations,

не можеме да се грижиме само за бегалците,

we also have to address the concerns of the host communities in local areas.

треба да се осврнеме кон проблемите на локалните заедници-домаќини.

But in looking at that,

Од таа гледна точка,

one of the policy prescriptions is that we have to provide

една од програмските препораки е обезбедување

disproportionately better education facilities, health facilities,

на несразмерно подобри образовни и здравствени услови,

access to social services

пристап до социјалните услуги

in those regions of high immigration

во региони со зголемена миграција

to address the concerns of those local populations.

при справување со проблемите на локалното население.

But while we encourage that around the developing world,

Но, додека го правиме тоа во неразвиените земји,

we don't take those lessons home

не го применуваме истото и дома,

and incorporate them in our own societies.

не ги применуваме во нашите сопствени општества.

Furthermore, if we're going to really take seriously

Истотака, ако сакаме сериозно да ја сфатиме

the need to ensure people share in the economic benefits,

потребата луѓето да ги споделуваат економските придобивки,

our businesses and corporations need a model of globalization

ни треба модел на глобализација во бизнисот и корпорациите

that recognizes that they, too, have to take people with them.

кои ќе признаваат дека и тие треба да ги придобијат луѓето.

The fourth and final idea I want to put forward

Четвртата и последна идеја која сакам да ја претставам

is an idea that we need more responsible politics.

е идејата дека ни треба поодговорна политика.

There's very little social science evidence

Социјалните науки не ни даваат доволно докази

that compares attitudes on globalization.

кои ги споредуваат ставовите за глобализација.

But from the surveys that do exist,

Но, од анкетите кои ги имаме,

what we can see is there's huge variation across different countries

очигледна е огромната разлика во различни земји

and time periods in those countries

и временските периоди во тие земји

for attitudes and tolerance

за ставовите и толеранцијата

of questions like migration and mobility on the one hand

кон прашања како што е миграцијата и мобилноста од една страна,

and free trade on the other.

и слободната трговија од друга страна.

But one hypothesis that I think emerges from a cursory look at that data

Една хипотеза која се појавува вака гледајќи ги податоците

is the idea that polarized societies are far less tolerant of globalization.

е идејата дека поларизираните општества се помалку толерантни кон глобализацијата.

It's the societies like Sweden in the past,

Општествата како Шведска во минатото, на пример,

like Canada today,

или како денешна Канада,

where there is a centrist politics,

каде постои централистичка политика,

where right and left work together,

каде левите и десните работат взаемно,

that we encourage supportive attitudes towards globalization.

се општества каде се создаваат позитивни ставови кон глобализацијата.

And what we see around the world today is a tragic polarization,

Денес, сведоци сме на уништувачка поларизација,

a failure to have dialogue between the extremes in politics,

неуспешни обиди за дијалог меѓу спротивни политички страни,

and a gap in terms of that liberal center ground

го нема либералниот центар,

that can encourage communication and a shared understanding.

за да промовира соработка и взаемно разбирање.

Можеби нема да го оствариме тоа денес

We might not achieve that today,

but at the very least we have to call upon our politicians and our media

но, барем можеме да ги повикаме политичарите и медиумите

to drop a language of fear and be far more tolerant of one another.

да го отфрлат јазикот на страв и да бидат потрпеливи едни кон други.

(Applause)

(Аплауз)

These ideas are very tentative,

Овие идеи се многу кревки

and that's in part because this needs to be an inclusive and shared project.

поради тоа што не се дел од инклузивен и заеднички проект.

I am still British.

Јас сум сеуште Британец.

I am still European.

Јас сум сеуште Европеец.

I am still a global citizen.

Јас сум сеуште глобален граѓанин.

For those of us who believe

Сите ние кои веруваме

that our identities are not mutually exclusive,

дека можеме да имаме повеќе идентитети

we have to all work together

треба сите да работиме заедно

to ensure that globalization takes everyone with us

за да бидеме сите опфатени од глобализацијата

and doesn't leave people behind.

и никој да не остане назад.

Only then will we truly reconcile democracy and globalization.

Само така ќе завладее мир помеѓу демократијата и глобализацијата.

Thank you.

Благодарам!

(Applause)

(Аплауз)