Why Brexit happened -- and what to do next | Alexander Betts

Çeviri: Meric Aydonat Gözden geçirme: Reşat Bir

I am British.

İngilizim.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

(Applause)

(Alkış)

Never before has the phrase "I am British" elicited so much pity.

Şimdiye kadar "İngilizim" sözcüğü hiç bu kadar acıma uyandırmamıştı.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I come from an island where many of us like to believe

Son bin yılda oldukça devamlılık gösterdiğine

there's been a lot of continuity over the last thousand years.

inandığımız bir adadan geliyorum.

Tarihte başkalarının değişiklik yapmalarına çok defa neden olduk

We tend to have historically imposed change on others

but done much less of it ourselves.

ama kendimiz pek değişmedik.

So it came as an immense shock to me

Bu yüzden, 24 Haziran sabahı uyandığımda

when I woke up on the morning of June 24

ülkemin Avrupa Birliği'nden ayrılma oyu verdiğini görmek,

to discover that my country had voted to leave the European Union,

başbakanımın istifa etmesi,

my Prime Minister had resigned,

İskoçya'nın da Birleşik Krallık'ın sonunu getirecek

and Scotland was considering a referendum

ayrılma referandumunu değerlendirmesi

that could bring to an end the very existence of the United Kingdom.

beni son derece şaşırttı.

So that was an immense shock for me,

Bu benim için büyük bir şoktu,

and it was an immense shock for many people,

birçok kişi için de öyleydi,

but it was also something that, over the following several days,

ama aynı zamanda ilerleyen birkaç günde

created a complete political meltdown

ülkemde politik bir erimeye de

in my country.

neden oldu.

There were calls for a second referendum,

İkinci bir referendum çağrısı yapanlar oldu,

almost as if, following a sports match,

sanki sporda karşı takımla

we could ask the opposition for a replay.

yeniden maç yapabilirmişiz gibi.

Everybody was blaming everybody else.

Herkes başkalarını suçluyordu.

People blamed the Prime Minister

Halk en başta referanduma gittiği için

for calling the referendum in the first place.

başbakanı suçluyordu.

They blamed the leader of the opposition for not fighting it hard enough.

Yeterince çaba göstermediği için red tarafının lideri suçlanıyordu.

The young accused the old.

Gençler, yaşlıları suçladı.

The educated blamed the less well-educated.

Eğitimliler az eğitimlileri suçladı.

That complete meltdown was made even worse

Bu erimenin en trajik boyutu

by the most tragic element of it:

işleri daha da kötüleştirdi.

levels of xenophobia and racist abuse in the streets of Britain

Yabancı fobisi ve ırkçılık İngiltere sokaklarında

at a level that I have never seen before

benim hayatımda görmediğim

in my lifetime.

boyutlara ulaştı.

People are now talking about whether my country is becoming a Little England,

İnsanlar, ülkemin Küçük İngiltere'ye dönüşme olasılığını konuşuyorlar

or, as one of my colleagues put it,

veya bir meslektaşımın dediği gibi

whether we're about to become a 1950s nostalgia theme park

Atlas Okyanusu'nda yüzen 1950'lerin nostalji parkına

floating in the Atlantic Ocean.

dönüşme olasılığını.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

But my question is really,

Ama benim merak ettiğim

should we have the degree of shock that we've experienced since?

bu boyutta bir şok yaşamamız normal miydi?

Was it something that took place overnight?

Her şey bir gecede mi olmuştu?

Or are there deeper structural factors that have led us to where we are today?

Yoksa bizi buraya getiren daha derin yapısal faktörler mi vardı?

So I want to take a step back and ask two very basic questions.

Bu yüzden bir adım geriye çekilip iki temel soru sormak istiyorum.

First, what does Brexit represent,

Öncelikle, Brexit sadece benim ülkem için değil,

not just for my country,

dünya için

but for all of us around the world?

neyi temsil ediyor?

And second, what can we do about it?

İkincisi, bu konuda ne yapabiliriz?

How should we all respond?

Nasıl bir tepki vermeliyiz?

So first, what does Brexit represent?

Öncelikle, Brexit neyi temsil ediyor?

Hindsight is a wonderful thing.

Geriye bakma yeteneği harika bir şey.

Brexit teaches us many things about our society

Brexit, toplumumuz ve dünya toplumları

and about societies around the world.

ile ilgili bize birçok şey öğretiyor.

It highlights in ways that we seem embarrassingly unaware of

Toplumlarımızın ne kadar bölünmüş olduğunun utanç verici derecede

how divided our societies are.

farkında olmadığımız boyutunu gösteriyor.

The vote split along lines of age, education, class and geography.

Oylar; yaş, eğitim, sınıf ve bölgesel olarak bölünmüştü.

Young people didn't turn out to vote in great numbers,

Gençler büyük ölçüde oy vermeye gitmediler,

but those that did wanted to remain.

ama gidenler kalmak istediler.

Older people really wanted to leave the European Union.

Yaşlılar Avrupa Birliği'nden ciddi oranda ayrılmak istediler.

Geographically, it was London and Scotland that most strongly committed

Coğrafi olarak, Londra ve İskoçya Avrupa Birliği'nin bir parçası olmayı

to being part of the European Union,

en çok isteyenlerdi,

while in other parts of the country there was very strong ambivalence.

diğer bölgelerde güçlü bir umursamazlık vardı.

Those divisions are things we really need to recognize and take seriously.

Bu bölünmeler bizim farkına varıp ciddiye almamız gereken şeyler.

But more profoundly, the vote teaches us something

Ama, daha derinde, bu oylama bize günümüz siyasetinin

about the nature of politics today.

doğası hakkında bir şey öğretiyor.

Contemporary politics is no longer just about right and left.

Şimdiki siyaset artık sağ ve sol ile ilgili değil.

It's no longer just about tax and spend.

Sadece vergi ve harcamalarla ilgili değil.

It's about globalization.

Küreselleşmeyle ilgili.

The fault line of contemporary politics is between those that embrace globalization

Günümüz politikasının ayrım noktası küreselleşmeyi benimseyenler ile

and those that fear globalization.

küreselleşmeden korkanlar arasında.

(Applause)

(Alkış)

If we look at why those who wanted to leave --

Ayrılmak isteyenlere bakarsak --

we call them "Leavers," as opposed to "Remainers" --

onlara "ayrılıkçılar" diyoruz, diğerlerine de "kalıcılar" --

we see two factors in the opinion polls

anketlerde etkisi olan

that really mattered.

iki faktör görüyoruz.

The first was immigration, and the second sovereignty,

İlki göçmenlik, ikinci de yönetme gücü,

and these represent a desire for people to take back control of their own lives

bunlar insanların kendi hayatlarının kontrolünü alma isteğini

and the feeling that they are unrepresented by politicians.

ve politikacılar tarafından temsil edilmedikleri düşüncesini gösteriyor.

But those ideas are ones that signify fear and alienation.

Ama bu fikirler korku ve yabancılaşma olarak kendini gösteriyor.

They represent a retreat back towards nationalism and borders

Bunlar, milliyetçiliğe dönüşü ve birçoğumuzun reddedeceği sınırları

in ways that many of us would reject.

temsil ediyor.

What I want to suggest is the picture is more complicated than that,

Benim anlatmak istediğim, durum bundan daha karmaşık,

that liberal internationalists,

benim gibi liberal uluslararasıcılar,

like myself, and I firmly include myself in that picture,

ben de bu resimde yer alıyorum,

need to write ourselves back into the picture

bugün olduğumuz noktaya nasıl geldiğimizi

in order to understand how we've got to where we are today.

anlamak için kendimizi tekrar oyuna sokmalıyız.

When we look at the voting patterns across the United Kingdom,

Birleşik Krallık'taki oy verme eğilimlerine bakarsak,

we can visibly see the divisions.

bölünmeleri rahatlıkla görebiliriz.

The blue areas show Remain

Maviler kalmak isteyenleri,

and the red areas Leave.

kırmızılar ayrılmak isteyenleri gösteriyor.

When I looked at this,

Buna baktığımda,

what personally struck me was the very little time in my life

beni çarpan şu oldu;

I've actually spent in many of the red areas.

hayatımın çok küçük bir kısmını kırmızı alanlarda geçirdim.

I suddenly realized that, looking at the top 50 areas in the UK

Birdenbire fark ettim ki BK'deki ayrılma oyu veren

that have the strongest Leave vote,

ilk 50 bölgede

I've spent a combined total of four days of my life in those areas.

hayatımın sadece dört gününü geçirmiştim.

In some of those places,

Bazılarında,

I didn't even know the names of the voting districts.

oy bölgelerinin adını bile bilmiyordum.

It was a real shock to me,

Bu benim için gerçek bir şok oldu

and it suggested that people like me

ve gösterdi ki benim gibi

who think of ourselves as inclusive, open and tolerant,

kendini açık fikirli, toleranslı, birlikten yana sananlar

perhaps don't know our own countries and societies

kendi ülkemizi ve toplumumuzu

nearly as well as we like to believe.

sandığımız kadar iyi tanımıyoruz.

(Applause)

(Alkış)

And the challenge that comes from that is we need to find a new way

Buradan yeni bir mücadele ortaya çıkıyor;

to narrate globalization to those people,

küreselleşmeyi bu insanlara anlatmak için,

to recognize that for those people who have not necessarily been to university,

bu belki üniversiteye gitmemiş, internetle büyümemiş,

who haven't necessarily grown up with the Internet,

seyahat etme olanağı olmayan insanların

that don't get opportunities to travel,

bizim liberal balonumuzda inandığımız hikâyelere

they may be unpersuaded by the narrative that we find persuasive

inanmayabileceklerini kabul etmek için

in our often liberal bubbles.

yeni bir yol bulmalıyız.

(Applause)

(Alkış)

It means that we need to reach out more broadly and understand.

Bu demek oluyor ki daha fazla iletişim kurup onları anlamalıyız.

In the Leave vote, a minority have peddled the politics of fear and hatred,

Ayrılma oyunda, küçük bir kısım korku ve nefret politikasını oynayıp

creating lies and mistrust

yalanlarla ve güvensizlik yaratıp

around, for instance, the idea that the vote on Europe

örneğin, Avrupa'ya karşı oyun, Avrupa'ya gelen göçmenlerin

could reduce the number of refugees and asylum-seekers coming to Europe,

ve sığınmacıların sayısını azaltabileceği fikrini yaydı,

when the vote on leaving had nothing to do with immigration

oysa ki ayrılma oyunun AB dışından göçmenlikle

from outside the European Union.

hiçbir ilgisi yoktu.

But for a significant majority of the Leave voters

Ama ayrılma oyu verenlerin büyük bir kısmı,

the concern was disillusionment with the political establishment.

politik sistemle sıkıntı yaşıyordu.

This was a protest vote for many,

Bu birçoğu için protesto oyuydu,

a sense that nobody represented them,

onları kimsenin temsil etmediğini,

that they couldn't find a political party that spoke for them,

onlar için konuşan bir parti olmadığını düşünüyorlardı

and so they rejected that political establishment.

ve politik sistemi reddettiler.

This replicates around Europe and much of the liberal democratic world.

Bu Avrupa ve liberal demokrat dünyanın birçok yerinde görülen bir durum.

We see it with the rise in popularity of Donald Trump in the United States,

Birleşik Devletler'de Donald Trump'ın popüleritesindeki yükselişte görüyoruz,

with the growing nationalism of Viktor Orbán in Hungary,

Macaristan'da Viktor Orban'ın yükselen milliyetçiliğinde,

with the increase in popularity of Marine Le Pen in France.

Fransa'da Marine Le Pen'in popüleritesinin artışında görüyoruz.

The specter of Brexit is in all of our societies.

Brexit'i oluşturanlar bütün toplumlarımızda var.

So the question I think we need to ask is my second question,

Bence sormamız gereken soru benim ikinci sorum.

which is how should we collectively respond?

Hep birlikte buna nasıl cevap vermeliyiz?

For all of us who care about creating liberal, open, tolerant societies,

Liberal, açık, toleranslı toplumlar yaratmak isteyen bizler

we urgently need a new vision,

yeni bir bakış açısı bulmalıyız,

a vision of a more tolerant, inclusive globalization,

daha toleranslı, herkesi içine katan bir küreselleşme,

one that brings people with us rather than leaving them behind.

halkı geride bırakmaktansa, bizimle ilerleten bir görüş.

That vision of globalization

Bu küreselleşme görüşü

is one that has to start by a recognition of the positive benefits of globalization.

küreselleşmenin olumlu etkilerini tanımakla başlamalı.

The consensus amongst economists

Ekonomistler arasındaki görüş birliği

is that free trade, the movement of capital,

serbest ticaretin, sermaye hareketliliğinin,

the movement of people across borders

insanların sınırlar arası dolaşmasının

benefit everyone on aggregate.

herkesin yararına olduğu.

The consensus amongst international relations scholars

Uluslararası ilişkiler dalında çalışan bilim insanlarının görüş birliği ise

is that globalization brings interdependence,

küreselleşmenin karşılıklı bağımlılığı,

which brings cooperation and peace.

onun da birlik ve barışı getirdiği yönünde.

But globalization also has redistributive effects.

Ancak küreselleşmenin yeniden dağıtıcı etkileri de var.

It creates winners and losers.

Kazananlar ve kaybedenler yaratıyor.

To take the example of migration,

Örneğin göçmenlikte

we know that immigration is a net positive for the economy as a whole

göçün ekonominin tamamında her durumda

under almost all circumstances.

net pozitif olduğunu biliyoruz.

But we also have to be very aware

Ama kalifiye olmayan göçmenlerin,

that there are redistributive consequences,

toplumumuzdaki en fakirlerin

that importantly, low-skilled immigration

ücretlerinde azalmaya neden olabileceği

can lead to a reduction in wages for the most impoverished in our societies

ve ev fiyatlarında da baskı yaratabileceği

yeniden dağıtıcı etkiler de olduğunun farkında olmalıyız.

and also put pressure on house prices.

That doesn't detract from the fact that it's positive,

Bu genelde olumlu olduğu gerçeğini değiştirmiyor

but it means more people have to share in those benefits

ama bu yararların daha fazla kişi tarafından paylaşılması ve kabul edilmesi

and recognize them.

gerektiği anlamına geliyor.

In 2002, the former Secretary-General of the United Nations, Kofi Annan,

2002'de Birleşmiş Milletler Eski Genel Sekreteri Kofi Annan

gave a speech at Yale University,

Yale Üniversitesi'nde bir konuşma yaptı,

and that speech was on the topic of inclusive globalization.

bu konuşma kapsayıcı küreselleşme ile ilgiliydi.

That was the speech in which he coined that term.

Bu terimi orada ilk defa kullandı.

And he said, and I paraphrase,

Özetle,

"The glass house of globalization has to be open to all

"Küreselleşmenin camdan evi, güvenli kalmak için

if it is to remain secure.

herkese açık olmalıdır.

Bigotry and ignorance

Bağnazlık ve cahillik

are the ugly face of exclusionary and antagonistic globalization."

dışlayan ve tepeden bakan küreselleşmenin çirkin yüzleridir."

That idea of inclusive globalization was briefly revived in 2008

Kapsayıcı küreselleşme 2008'de yenilikçi yönetim üzerine

in a conference on progressive governance

birçok Avrupa ülkesinin liderinin katıldığı bir konferansta

involving many of the leaders of European countries.

yeniden canlandı.

But amid austerity and the financial crisis of 2008,

Ama 2008 finansal krizi ve kemer sıkma politikasında,

the concept disappeared almost without a trace.

bu konsept tamamen gözden kayboldu.

Globalization has been taken to support a neoliberal agenda.

Küreselleşmenin neoliberal bir politikanın bir kolu olduğu düşünülüyor.

It's perceived to be part of an elite agenda

Herkesin yararına olan bir şey değil de

rather than something that benefits all.

elitlerin elde etmek istediği bir şey olarak görülüyor.

And it needs to be reclaimed on a far more inclusive basis

Bugün olduğundan daha kapsayıcı

than it is today.

bir şekilde yeniden kabul edilmesi gerekiyor.

So the question is, how can we achieve that goal?

Soru, bu amacı nasıl gerçekleştirebiliriz?

How can we balance on the one hand addressing fear and alienation

Bir taraftan korku ve dışlamayla mücadele ederken

while on the other hand refusing vehemently

diğer taraftan yabancılardan korkmayı ve milliyetçiliği

to give in to xenophobia and nationalism?

nasıl reddedebiliriz?

That is the question for all of us.

Bu hepimiz için geçerli bir soru.

And I think, as a social scientist,

Sosyal bilimci olarak,

that social science offers some places to start.

bence sosyal bilim birkaç başlangıç noktası öneriyor.

Our transformation has to be about both ideas and about material change,

Dönüşümümüz hem fikirler üzerinden hem de gerçekler üzerinden olmalı

and I want to give you four ideas as a starting point.

ve size başlangıç için dört fikir sunmak istiyorum.

The first relates to the idea of civic education.

İlki toplumsal eğitimle ilgili.

What stands out from Brexit

Brexit'te öne çıkanlardan biri

is the gap between public perception and empirical reality.

toplum algısıyla empirik gerçek arasındaki boşluk.

It's been suggested that we've moved to a postfactual society,

Gerçekler ötesi bir topluma evrildiğimiz öne sürülüyor,

where evidence and truth no longer matter,

artık kanıtların ve doğruların önemi yok

and lies have equal status to the clarity of evidence.

ve yalanlar gerçeklerle aynı değerde.

So how can we --

Peki --

(Applause)

(Alkış)

How can we rebuild respect for truth and evidence into our liberal democracies?

Liberal demokrasilerimizde gerçeklere ve kanıtlara

yeniden nasıl saygı kazandırabiliriz?

It has to begin with education,

Eğitimle başlamalı,

but it has to start with the recognition that there are huge gaps.

ama büyük boşluklar olduğunu kabul etmeli.

In 2014, the pollster Ipsos MORI

2014'te araştırma şirketi İpsos MORİ

published a survey on attitudes to immigration,

göçmenliğe olan bakış açısı üzerine bir anket yayınladı.

and it showed that as numbers of immigrants increase,

Buna göre göçmen sayısı arttıkça

so public concern with immigration also increases,

toplumun göçmen endişesi de artıyor,

although it obviously didn't unpack causality,

ama bu, nedensellik belirtmiyor

because this could equally be to do not so much with numbers

çünkü bunun nedeni sayı değil

but the political and media narrative around it.

ama göçmenlikle ilgili medyanın ve siyasilerin anlattıkları olabilir.

But the same survey also revealed

Ama aynı anket,

huge public misinformation

göçmenliğin yanlış anlaşıldığı

and misunderstanding about the nature of immigration.

ve onunla ilgili yanlış bilgilerin olduğunu da gösterdi.

For example, in these attitudes in the United Kingdom,

Örneğin, Birleşik Krallık'ta

the public believed that levels of asylum

sığınmacılığın göçmenlikteki oranı olduğundan fazla sanılıyor,

were a greater proportion of immigration than they were,

aynı zamanda

but they also believed the levels of educational migration

eğitim için göçün tüm göçmenlikte oranının gerçekte olduğundan

were far lower as a proportion of overall migration

çok daha az

than they actually are.

olduğu sanılıyor.

So we have to address this misinformation,

Bu göçmenlik algısı ve gerçekleri arasındaki

the gap between perception and reality on key aspects of globalization.

boşluğun azaltılması gerekiyor.

And that can't just be something that's left to our schools,

Bu okullarımıza bırakılabilecek bir şey değil,

although that's important to begin at an early age.

yine de erken yaşta başlamak yararlı.

It has to be about lifelong civic participation

Toplum olarak desteklenen

and public engagement that we all encourage as societies.

hayat boyu toplumsal katılımla olabilir.

The second thing that I think is an opportunity

Bana kalırsa ikinci fırsat

is the idea to encourage more interaction across diverse communities.

farklı topluluklar arasında daha fazla etkileşimi desteklemeliyiz.

(Applause)

(Alkış)

One of the things that stands out for me very strikingly,

Beni çarpan şeylerden biri

looking at immigration attitudes in the United Kingdom,

Birleşik Krallık'taki

is that ironically, the regions of my country

göçmenliğe olan algı,

that are the most tolerant of immigrants

enteresan olarak göçmenlere en sıcak bakan bölgeler

have the highest numbers of immigrants.

en çok göçmenin olduğu bölgeler.

So for instance, London and the Southeast have the highest numbers of immigrants,

Örneğin Londra ve güneydoğuda en çok göçmen var

and they are also by far the most tolerant areas.

ve buraları açık farkla en toleranslı bölgeler.

It's those areas of the country that have the lowest levels of immigration

Ülkenin en az göç alan bölgeleri

that actually are the most exclusionary and intolerant towards migrants.

göçmenlere karşı en dışlayıcı tavra sahip yerler.

So we need to encourage exchange programs.

Bunun için değişim programlarını desteklemeliyiz.

We need to ensure that older generations who maybe can't travel

Belki de seyahat edemeyen daha yaşlıların

get access to the Internet.

internete erişimini sağlamalıyız.

We need to encourage, even on a local and national level,

Yerel ve ülke seviyesinde

more movement, more participation,

daha fazla hareketi, daha fazla katılımı,

more interaction with people who we don't know

tanımadıklarımızla ve aynı fikirde olmadıklarımızla daha fazla etkileşimi

and whose views we might not necessarily agree with.

desteklemeliyiz.

The third thing that I think is crucial, though,

Bence çok önemli olan üçüncü şeyse,

and this is really fundamental,

bu daha temelde,

is we have to ensure that everybody shares

küreselleşmenin yararlarını

in the benefits of globalization.

herkesin paylaşmasını sağlamalıyız.

This illustration from the Financial Times post-Brexit is really striking.

Financial Times'ın Brexit sonrasıyla ilgili bu grafiği son derece anlamlı.

It shows tragically that those people who voted to leave the European Union

Trajik olarak, Avrupa Birliği'ni terk etme oyu verenlerin

were those who actually benefited the most materially

aslında Avrupa Birliği ile ticaretten

from trade with the European Union.

en çok yararlanan olduğunu gösteriyor.

But the problem is that those people in those areas

Ama sorun şu ki bu bölgelerdeki insanlar

didn't perceive themselves to be beneficiaries.

kendilerini kazanan olarak görmediler.

They didn't believe that they were actually getting access

Daha fazla ticaretin getirdiği maddi yararlara ve artan hareketliliğe

to material benefits of increased trade and increased mobility around the world.

erişimlerinin olmadığını düşündüler.

I work on questions predominantly to do with refugees,

Ben ağırlıklı olarak sığınmacılarla ilgili konularda çalışıyorum

and one of the ideas I spent a lot of my time preaching,

ve zamanımın çoğunu genelde dünyanın gelişmekte olan ülkelerine

mainly to developing countries around the world,

anlatarak geçirdiğim fikirlerden biri

is that in order to encourage the integration of refugees,

sığınmacıların topluma entegrasyonu için

we can't just benefit the refugee populations,

sadece göçmen topluluklarının değil,

we also have to address the concerns of the host communities in local areas.

yerleştikleri yerdeki halkın da sorunlarıyla ilgilenmemiz gerektiği.

Ama, yerel bölgelerin endişelerini yatıştırmak için

But in looking at that,

one of the policy prescriptions is that we have to provide

sunmamız gerek politika çözümlerinden biri,

disproportionately better education facilities, health facilities,

eğitim kurumlarının, sağlık kurumlarının,

access to social services

sosyal servislere erişimin

in those regions of high immigration

daha fazla göç alan yerlerde orantısız ölçüde daha iyi olması

to address the concerns of those local populations.

gerekliliği.

But while we encourage that around the developing world,

Ama gelişmekte olan ülkelerde bunları desteklerken,

we don't take those lessons home

bu dersi kendi evimizde

and incorporate them in our own societies.

ve toplumlarımızda uygulamıyoruz.

Furthermore, if we're going to really take seriously

Dahası, insanların ekonomik yararları

the need to ensure people share in the economic benefits,

eşit paylaştığından emin olmak istiyorsak

our businesses and corporations need a model of globalization

şirketlerimizin de halkı kendisiyle birlikte ilerletecek

that recognizes that they, too, have to take people with them.

küreselleşme modeline ihtiyaçları olduğunu kabul etmeliyiz.

The fourth and final idea I want to put forward

Sunmak istediğim dördüncü ve son fikir

is an idea that we need more responsible politics.

daha sorumlu siyasete ihtiyaç duyduğumuz.

There's very little social science evidence

Küreselleşmeye olan algıları

that compares attitudes on globalization.

karşılaştıran çok az sosyal bilim bulgusu var.

But from the surveys that do exist,

Ama var olan anketlerden gördüğümüz

what we can see is there's huge variation across different countries

ülkeler arasında

and time periods in those countries

ve bu ülkelerdeki zamanlar arasında

for attitudes and tolerance

bir yanda göçmenlik,

of questions like migration and mobility on the one hand

diğer yanda serbest ticaret ikilemine

and free trade on the other.

tavırlar ve tolerans bağlamında büyük farklar var.

But one hypothesis that I think emerges from a cursory look at that data

Ama bu verilere şöyle bir bakınca ortaya çıkan bir hipoteze göre

is the idea that polarized societies are far less tolerant of globalization.

ayrışmış toplumlar küreselleşmeye oldukça az toleranslı.

It's the societies like Sweden in the past,

Geçmişte İsveç gibi,

like Canada today,

şimdi Kanada gibi

where there is a centrist politics,

sağ ve solun birlikte çalıştığı

where right and left work together,

merkez siyasetin hüküm sürdüğü yerlerde

that we encourage supportive attitudes towards globalization.

küreselleşmeyi destekleyici tavırlar teşvik ediliyor.

And what we see around the world today is a tragic polarization,

Dünyada gördüğümüzse trajik bir ayrışma,

a failure to have dialogue between the extremes in politics,

siyasetteki uçlar arasındaki diyalog eksikliği

and a gap in terms of that liberal center ground

ve iletişimi ve ortak anlayışı destekleyen

that can encourage communication and a shared understanding.

liberal bir merkez boşluğu.

We might not achieve that today,

Bunu, bugün başaramayabiliriz.

but at the very least we have to call upon our politicians and our media

Ama en azından politikacılarımızı ve medyayı korku dilinden uzaklaşmaya

to drop a language of fear and be far more tolerant of one another.

ve birbirimize karşı daha anlayışlı olmaya davet edebiliriz.

(Applause)

(Alkış)

These ideas are very tentative,

Bu fikirler daha deneme niteliğinde,

and that's in part because this needs to be an inclusive and shared project.

bir nedeni, bunların katılımcı ve ortak bir proje olması gerekliliği.

I am still British.

Hâlâ İngilizim.

I am still European.

Hâlâ Avrupalıyım.

I am still a global citizen.

Hâlâ bir dünya vatandaşıyım.

For those of us who believe

Kişiliklerimizin birbirinden ayrışık

that our identities are not mutually exclusive,

olmadığına inananlar olarak

we have to all work together

küreselleşmenin herkesi ilerletmesi

to ensure that globalization takes everyone with us

ve kimseyi geride bırakmaması için

and doesn't leave people behind.

birlikte çalışmalıyız.

Only then will we truly reconcile democracy and globalization.

Ancak o zaman demokrasi ve küreselleşmeyi tam anlamıyla uzlaştırabiliriz.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)