The unheard story of David and Goliath | Malcolm Gladwell

داستان ناشنیده‌‌ ی داوود و جالوت

Translator: Maryam Manzoori Reviewer: Fariba Rezaeipanah

So I wanted to tell a story

می‌خواهم داستانی برایتان بگویم

that really obsessed me when I was writing my new book,

که وقتی داشتم کتاب جدیدم را می‌نوشتم تمام ذهنم را مشغول کرده‌بود،

and it's a story of something that happened

و این داستانی است که

3,000 years ago,

۳٫۰۰۰ سال پیش رخ داد،

when the Kingdom of Israel was in its infancy.

وقتی که پادشاهی اسرائیل تازه آغاز شده بود.

And it takes place in an area called the Shephelah

و ماجرا در منطقه‌ای به نام شفله اتفاق می‌افتد

in what is now Israel.

که امروزه در کشور اسرائیل است.

And the reason the story obsessed me is that

و دلیل این که مسئله این همه مرا به خود مشغول کرده بود این بود که

I thought I understood it, and then I went back over it

فکر می‌کردم آن را می‌فهمم، در حالی که وقتی مرورش کردم

and I realized that I didn't understand it at all.

متوجه شدم که اصلا چیزی از آن سردرنیاورده‌ام.

Ancient Palestine had a -- along its eastern border,

در کرانه مرز شرقی فلسطینی باستان

there's a mountain range.

رشته‌کوهی وجود دارد.

Still same is true of Israel today.

این مسئله در مورد اسرائیل کنونی صدق می‌کند.

And in the mountain range are all of the ancient cities

روی این رشته‌کوه تمامی شهرهای باستانی قرار دارند

of that region, so Jerusalem, Bethlehem, Hebron.

مثل اورشلیم، بیت‌لحم، حبرون (الخلیل).

And then there's a coastal plain

و بعد یک دشت ساحلی هست

along the Mediterranean, where Tel Aviv is now.

در کرانه دریای مدیترانه، جایی که امروز تل‌آویو قرار دارد.

And connecting the mountain range with the coastal plain

جایی که رشته‌کوه و دشت ساحلی را به هم متصل می‌کند

is an area called the Shephelah,

منطقه‌ای به نام شفله است.

which is a series of valleys and ridges that run east to west,

که شامل سلسله دره و تپه ماهوری است که از شرق تا غرب کشیده شده،

and you can follow the Shephelah, go through the Shephelah

و می‌شود شفله را دنبال کرد، و از شفله عبور کرد

to get from the coastal plain to the mountains.

تا از دشت ساحلی به منطقه کوهستانی رسید.

And the Shephelah, if you've been to Israel, you'll know

و اگر به اسرائیل رفته باشید، می‌دانید که شفله

it's just about the most beautiful part of Israel.

یکی از زیباترین جاهای اسرائیل است.

It's gorgeous, with forests of oak

فوق‌العاده است، با جنگل‌های بلوط

and wheat fields and vineyards.

و مزارع گندم و تاکستان‌.

But more importantly, though, in the history of that region,

اما مهم‌تر از همه، تاریخ آن منطقه است،

it's served, it's had a real strategic function,

آن‌جا حقیقتا عملکردی استراتژیک داشته است،

and that is, it is the means by which hostile armies

به این ترتیب که ابزاری بوده برای لشکرهای متخاصم

on the coastal plain find their way,

در دشت ساحلی تا راهی شوند،

get up into the mountains and threaten those living in the mountains.

و به سوی کوه‌ها بروند و ساکنان مناطق کوهستانی را تهدید کنند.

And 3,000 years ago, that's exactly what happens.

۳٫۰۰۰ سال پیش دقیقا این اتفاق می‌افتاد.

The Philistines, who are the biggest of enemies

فلسطینی‌ها که بزرگترین دشمن

of the Kingdom of Israel,

پادشاهی اسرائیل هستند،

are living in the coastal plain.

در دشت ساحلی ساکن‌اند.

They're originally from Crete. They're a seafaring people.

آنان اصالتا اهل کرت هستند. آنان مردمانی دریانوردند.

And they may start to make their way

و ممکن است راهی شوند

through one of the valleys of the Shephelah

و از میان یکی از دره‌های شفله

up into the mountains,

به کوه‌ها بروند،

because what they want to do is occupy the highland area

چرا که خواسته‌شان اشغال مناطق مرتفع

right by Bethlehem and split the Kingdom of Israel in two.

درست در مجاورت بیت‌لحم و دوپاره کردن پادشاهی اسرائیل است.

And the Kingdom of Israel, which is headed by King Saul,

و پادشاهی اسرائیل، که شائول شاه در راس آن است،

obviously catches wind of this,

از موضوع بو می‌برد،

and Saul brings his army down from the mountains

و شائول ارتش خود را از کوه‌ها پایین می‌آورد

and he confronts the Philistines in the Valley of Elah,

و در دره الاه با فلسطینی‌ها رو در رو می‌شود،

one of the most beautiful of the valleys of the Shephelah.

که یکی از زیباترین دره‌های شفله است.

And the Israelites dig in along the northern ridge,

اسرائیلی‌ها در طرف شمالی سنگر می‌گیرند،

and the Philistines dig in along the southern ridge,

و فلسطینی‌ها در لبه جنوبی،

and the two armies just sit there for weeks

و دو ارتش برای هفته‌ها آنجا منتظر می‌مانند

and stare at each other, because they're deadlocked.

و به یکدیگر خیره می‌شوند، چرا که به بن‌بست رسیده‌اند.

Neither can attack the other, because to attack the other side

هیچ‌یک نمی‌تواند به طرف مقابل حمله کند، زیرا برای حمله به آن سو

you've got to come down the mountain into the valley

باید از کوه به دره پایین بیاید

and then up the other side, and you're completely exposed.

و بعد از طرف دیگر بالا برود، و به این ترتیب کاملا در تیررس دشمن قرار می‌گیرد.

So finally, to break the deadlock,

آخر سر، برای شکستن بن‌بست،

the Philistines send their mightiest warrior

فلسطینی‌ها سلحشورترین جنگجوی خود را راهی می‌کنند

down into the valley floor, and he calls out

به پایین دره، و او فریاد می‌کشد

and he says to the Israelites,

و به اسرائیلی‌ها می‌گوید،

"Send your mightiest warrior down,

«سلحشورترین جنگجویتان را پایین بفرستید،

and we'll have this out, just the two of us."

و ما مسئله را حل می‌کنیم، ما دو نفر.»

This was a tradition in ancient warfare called single combat.

این یک سنت در رزم باستانی به نام جنگ تن‌به‌تن است.

It was a way of settling disputes

و راهی بود برای حل مناقشات

without incurring the bloodshed of a major battle.

با پرهیز از جنگ عمده و خونریزی.

And the Philistine who is sent down,

و سرباز فلسطینی‌ای که پایین فرستاده شده،

their mighty warrior, is a giant.

و دلیرترین جنگجوی‌ آن‌هاست، فردی غول‌‌‌‌پیکر است.

He's 6 foot 9.

با قدی بیش از ۲ متر.

He's outfitted head to toe in this glittering bronze armor,

و از سرتا پا زرهی برنزی و براق پوشیده شده است،

and he's got a sword and he's got a javelin

و به شمشیر و سپر مسلح است

and he's got his spear. He is absolutely terrifying.

نیزه هم دارد. حقیقتا ترسناک است.

And he's so terrifying that none of the Israelite soldiers want to fight him.

آنقدر ترسناک است که هیچ‌یک از سربازان اسرائیلی داوطلب مبارزه با او نمی‌شود.

It's a death wish, right? There's no way they think they can take him.

مثل این می‌ماند که به آغوش مرگ بروید. اصلا تصورش را هم نمی‌کنند که کسی بتواند او را شکست دهد.

And finally the only person who will come forward

و نهایتا تنها فردی که جلو می‌آید

is this young shepherd boy,

یک پسر چوپان است،

and he goes up to Saul and he says, "I'll fight him."

که نزد شائول می‌رود و می‌گوید:‌ «من با او می‌جنگم.»

And Saul says, "You can't fight him. That's ridiculous.

شائول می‌گوید:‌ «تو نمی‌توانی به جنگ او بروی. مسخره است.

You're this kid. This is this mighty warrior."

تو فقط یک بچه‌ای. او یک جنگاور دلیر است.»

But the shepherd is adamant. He says, "No, no, no,

اما چوپان اصرار می‌کند و می‌گوید:‌‌ «نه، نه، نه،

you don't understand, I have been defending my flock

شما نمی‌فهید، من سالهاست که از گله‌ام دفاع می‌کنم

against lions and wolves for years. I think I can do it."

در مقابل حمله گرگ و شیر. فکر می‌کنم بتوانم این کار را بکنم.»

And Saul has no choice. He's got no one else who's come forward.

و شائول چاره‌ای ندارد. او هیچ کس دیگری را ندارد که داوطلب شود.

So he says, "All right."

پس می‌گوید:‌ «باشد.»

And then he turns to the kid, and he says,

بعد رو به پسرک می‌کند و می‌گوید:

"But you've got to wear this armor. You can't go as you are."

«اما باید این زره را به تن کنی. نمی‌شود اینطوری بروی.»

So he tries to give the shepherd his armor,

و سعی‌ می‌کند زرهش را به چوپان بدهد،

and the shepherd says, "No."

و چوپان می‌گوید:‌ «نه.»

He says, "I can't wear this stuff."

او می‌گوید:‌ «من نمی‌توانم این چیزها را بپوشم.»

The Biblical verse is, "I cannot wear this for I have not proved it,"

متن کتاب مقدس این است:‌ «من نمی‌توانم این را تن کنم چون آن را ثابت نکرده‌ام،»

meaning, "I've never worn armor before. You've got to be crazy."

به این معنی که: «قبلا هیچ‌وقت زره نپوشیده‌ام. مگر عقلتان را از دست داده‌اید.»

So he reaches down instead on the ground

در عوض روی زمین خم می‌شود

and picks up five stones

و پنج قطعه سنگ برمی‌دارد

and puts them in his shepherd's bag

و آن‌ها را در کیسه چوپانی‌اش می‌گذارد

and starts to walk down the mountainside to meet the giant.

و شروع به پایین رفتن از کوه می‌کند تا به ملاقات حریف غول‌پیکر برود.

And the giant sees this figure approaching,

جنگجوی قوی او را می‌بیند که نزدیک می‌شود،

and calls out, "Come to me so I can feed your flesh

و فریاد می‌کشد:‌ «بیا جلو تا گوشت تنت را

to the birds of the heavens and the beasts of the field."

خوراک مرغان آسمان و دیوان زمین کنم.»

He issues this kind of taunt towards this person

او به این ترتیب طعنه می‌زند به شخصی که

coming to fight him.

به سویش می‌آید.

And the shepherd draws closer and closer,

و چوپان نزدیک و نزدیک‌تر می‌شود،

and the giant sees that he's carrying a staff.

جنگجو می‌بیند که او چیزهایی همراه خودش دارد.

That's all he's carrying.

همه چیزی که همراه دارد همین است.

Instead of a weapon, just this shepherd's staff,

به جای سلاح، فقط ابزار چوپانی‌اش را همراه دارد،

and he says -- he's insulted --

او که مورد توهین قرار گرفته می‌گوید:‌

"Am I a dog that you would come to me with sticks?"

«مگر من سگم که با چوبدستی‌هایت به سراغم می‌آیی؟»

And the shepherd boy takes one of his stones

پسر چوپان یکی از سنگ‌هایش را بیرون می‌آورد

out of his pocket, puts it in his sling

از داخل جیبش، و آن را درون فلاخنش قرار می‌دهد

and rolls it around and lets it fly

و آن را چند دور می‌چرخاند و بعد رهایش می‌کند

and it hits the giant right between the eyes --

و سنگ درست به وسط چشمان حریف غول‌پیکر می‌خورد--

right here, in his most vulnerable spot --

درست این‌جا، به حساس‌ترین نقطه او--

and he falls down either dead or unconscious,

او زمین می‌افتد، یا مرده و یا بیهوش،

and the shepherd boy runs up and takes his sword

پسر چوپان می‌رود جلو و شمشیرش را برمی‌دارد

and cuts off his head,

و سر او را از بدنش جدا می‌کند،

and the Philistines see this and they turn and they just run.

فلسطینی‌ها که شاهد ماجرا هستند برمی‌گردند و پا به فرار می‌گذارند.

And of course, the name of the giant is Goliath

و البته، نام جنگجوی غول‌پیکر جالوت است

and the name of the shepherd boy is David,

و نام چوپان داوود است،

and the reason that story has obsessed me

و دلیل این که این داستان ذهنم را به خود مشغول ساخت

over the course of writing my book

وقتی که داشتم کتابم را می‌نوشتم

is that everything I thought I knew about that story

این است که هر چه را که گمان می‌کردم درباره این داستان می‌دانم

turned out to be wrong.

اشتباه از آب درآمد.

So David, in that story, is supposed to be the underdog, right?

داوود در این داستان قرار است ضعیف و دست‌پایین باشد. درست است؟

In fact, that term, David and Goliath,

در واقع، تعبیر «داوود و جالوت»

has entered our language as a metaphor for

به عنوان استعاره ای وارد زبان ما شده به معنای

improbable victories

پیروزی‌های بعید

by some weak party over someone far stronger.

توسط حریف ضعیف در مقابل حریفی بسیار قوی‌تر.

Now why do we call David an underdog?

حال چرا ما داوود را ضعیف می‌دانیم؟

Well, we call him an underdog because he's a kid,

خب، او را دست‌پایین می‌دانیم زیرا او یک بچه است،

a little kid, and Goliath is this big, strong giant.

یک بچه کوچک، و جالوت یک فرد عظیم‌الجثه پرزور است.

We also call him an underdog

همچنین او را دست‌پایین می‌دانیم

because Goliath is an experienced warrior,

زیرا جالوت یک جنگجوی‌ کارکشته و باتجربه است،

and David is just a shepherd.

و داوود چوپانی بیش نیست.

But most importantly, we call him an underdog

اما مهم‌تر از همه، او را ضعیف فرض می‌کنیم

because all he has is -- it's that Goliath is outfitted with

چون جالوت مجهز است به

all of this modern weaponry,

تجهیزات مدرن جنگی،

this glittering coat of armor

زره درخشنده

and a sword and a javelin and a spear,

و شمشیر و زوبین و نیزه،

and all David has is this sling.

و تنها چیزی که داوود دارد فلاخن است.

Well, let's start there with the phrase

خب، با این عبارت شروع کنیم که می گوید:

"All David has is this sling,"

«تنها چیزی که داوود دارد فلاخن است،»

because that's the first mistake that we make.

چون این اولین اشتباه ما است.

In ancient warfare, there are three kinds of warriors.

در رزم‌های باستانی، سه نوع جنگجو داریم.

There's cavalry, men on horseback and with chariots.

سواره‌نظام، مردان سوار بر اسب و ارابه.

There's heavy infantry, which are foot soldiers,

پیاده‌نظام سنگین، که سربازان پیاده هستند،

armed foot soldiers with swords and shields

مسلح به شمشیر و سپر

and some kind of armor.

و نوعی زره.

And there's artillery, and artillery are archers,

و توپخانه، که تشکیل شده از کمان‌داران،

but, more importantly, slingers.

و مهمتر از آن، از فلاخن‌اندازان.

And a slinger is someone who has a leather pouch

و فلاخن‌انداز یک کیسه چرمی دارد

with two long cords attached to it,

که از دو طرفش متصل به بند است،

and they put a projectile, either a rock or a lead ball,

و یک گلوله را که می‌تواند سنگ یا توپ سربی باشد

inside the pouch, and they whirl it around like this

در میان کیسه می‌گذارند، و آن را به این شکل تاب می‌دهند

and they let one of the cords go,

و بعد یکی از بندها را رها می‌کنند،

and the effect is to send the projectile forward

و به این ترتیب گلوله به جلو پرتاب می‌شود

towards its target.

به سوی هدف.

That's what David has, and it's important to understand

این جنگ‌افزاری است که داوود دارد، و مهم است بدانیم

that that sling is not a slingshot.

که فلاخن، تیرکمان نیست.

It's not this, right? It's not a child's toy.

این نیست. اسباب‌بازی بچه‌ها نیست.

It's in fact an incredibly devastating weapon.

بلکه در واقع یک جنگ‌افزار بسیار ویرانگر است.

When David rolls it around like this,

وقتی که داوود آن را این‌طور می‌گرداند،

he's turning the sling around probably

فلاخن را احتمالا

at six or seven revolutions per second,

شش یا هفت بار در ثانیه تاب می‌دهد،

and that means that when the rock is released,

یعنی وقتی که سنگ رها می‌شود،

it's going forward really fast,

با سرعتی بسیار بالا حرکت می‌کند،

probably 35 meters per second.

احتمالا ۳۵ متر در ثانیه.

That's substantially faster than a baseball

این از سرعت توپ بیسبالی که

thrown by even the finest of baseball pitchers.

حتی بهترین بازیکنان بیسبال پرتاب می‌کنند، بیشتر است.

More than that, the stones in the Valley of Elah

علاوه بر این، سنگ‌های دره الاه

were not normal rocks. They were barium sulphate,

سنگ عادی نبودند. جنس آن‌ها از سولفات باریوم بود،

which are rocks twice the density of normal stones.

که چگالی دو برابر سنگ‌های عادی دارند.

If you do the calculations on the ballistics,

اگر مشخصات پرتابه را محاسبه کنید،

on the stopping power of the rock fired from David's sling,

نیروی توقف سنگ پرتاب شده از فلاخن داوود،

it's roughly equal to the stopping power

تقریبا برابر است با نیروی توقف

of a [.45 caliber] handgun.

گلوله پرتاب شده از یک تفنگ (کالیبر۰/۴۵).

This is an incredibly devastating weapon.

این یک سلاح جدا مخرب است.

Accuracy, we know from historical records

از نظر دقت، ما از نسخ تاریخی می‌دانیم که

that slingers -- experienced slingers could hit

فلاخن‌اندازان کارکشته می‌توانستند

and maim or even kill a target at distances of up to 200 yards.

هدفی در فاصله کمتر از ۲۰۰ متر را مجروح کنند یا حتی بکشند.

From medieval tapestries, we know that slingers

از نقوش پارچه‌های قرون وسطی می‌دانیم که فلاخن‌اندازان

were capable of hitting birds in flight.

می‌توانستند پرنده در حال پرواز را بزنند.

They were incredibly accurate.

آن‌ها به شکل حیرت‌انگیزی دقیق بودند.

When David lines up -- and he's not 200 yards away from Goliath,

داوود وقتی نشانه می‌رود-- در حالی‌ که کمتر ۲۰۰ متر با جالوت فاصله دارد،

he's quite close to Goliath --

خیلی نزدیک به جالوت است--

when he lines up and fires that thing at Goliath,

وقتی نشانه می‌رود و سنگ را به سوی جالوت روانه می‌کند،

he has every intention and every expectation

کاملا مصمم و مطمئن بود

of being able to hit Goliath at his most vulnerable spot

از این‌که می‌تواند جالوت را در حساس‌ترین نقطه هدف قرار دهد

between his eyes.

یعنی وسط چشم‌هایش.

If you go back over the history of ancient warfare,

اگر به تاریخ جنگ‌های باستانی نگاه کنید،

you will find time and time again

بارها و بارها به این نکته برمی‌خورید که

that slingers were the decisive factor against infantry

فلاخن‌اندازان تعیین‌کننده‌ترین عامل علیه پیاده‌نظام بودند

in one kind of battle or another.

در انواع مختلف جنگ‌ها.

So what's Goliath? He's heavy infantry,

خب، جالوت چیست؟ او یک پیاده‌نظام سنگین است،

and his expectation when he challenges the Israelites to a duel

و وقتی که اسرائیلی‌ها را به دوئل می‌طلبد انتظار دارد که

is that he's going to be fighting another heavy infantryman.

با یک جنگجوی پیاده سنگین مواجه شود.

When he says, "Come to me that I might

وقتی می‌گوید:‌ «بیا جلو تا

feed your flesh to the birds of the heavens and the beasts of the field,"

گوشت تنت را خوراک مرغان آسمان و دیوان زمین کنم،»

the key phrase is "Come to me."

«بیا جلو» نکته کلیدی است.

Come up to me because we're going to fight,

بیا جلو چون می‌خواهیم بجنگیم،

hand to hand, like this.

دست در دست، این‌طوری.

Saul has the same expectation.

شائول هم همینطور فکر می‌کند.

David says, "I want to fight Goliath,"

داوود می‌گوید:‌ «می‌خواهم به جنگ جالوت بروم،»

and Saul tries to give him his armor,

و شائول سعی می‌کند زرهش را به او بدهد،

because Saul is thinking, "Oh, when you say 'fight Goliath,'

چرا که شائول گمان می‌کند، «وقتی می‌گویی جنگ با جالوت،

you mean 'fight him in hand-to-hand combat,'

مقصود این است با او به «جنگ تن‌به‌تن» بروی،

infantry on infantry."

پیاده‌نظام در مقابل پیاده‌نظام.»

But David has absolutely no expectation.

اما داوود اصلا و ابدا هیچ انتظاری ندارد.

He's not going to fight him that way. Why would he?

او قرار نیست وارد چنان رزمی شود. چرا باید این‌ کار را بکند؟

He's a shepherd. He's spent his entire career

او یک چوپان است. او در تمام مدت شغلش

using a sling to defend his flock against lions and wolves.

با استفاده از چوبدستش از گله‌اش در مقابل گرگ‌ها و شیرها حفاظت می‌کند.

That's where his strength lies.

نقطه قوت او آنجاست.

So here he is, this shepherd, experienced

این چوپان با تجربه و کارکشته

in the use of a devastating weapon,

در استفاده از یک سلاح مرگبار،

up against this lumbering giant

در مقابل این جنگجوی غول‌پیکر کند قرار می‌گیرد

weighed down by a hundred pounds of armor

که زیر سنگینی زرهی به وزن صدها پوند است

and these incredibly heavy weapons

و سلاح‌هایی بسیار سنگین با خود دارد

that are useful only in short-range combat.

که فقط به درد جنگ از فاصله نزدیک می‌خورد.

Goliath is a sitting duck. He doesn't have a chance.

جالوت یک هدف آسان است. هیچ شانسی ندارد.

So why do we keep calling David an underdog,

پس چرا دائما به داوود می‌گوییم ضعیف و دست‌پایین،

and why do we keep referring to his victory as improbable?

و چرا پیروزی او را بعید تصور می‌کنیم؟

There's a second piece of this that's important.

یک نکته مهم دیگر هم وجود دارد.

It's not just that we misunderstand David

مسئله فقط کج‌فهمی ما از داوود

and his choice of weaponry.

و سلاح دلخواهش نیست.

It's also that we profoundly misunderstand Goliath.

درک ما از جالوت نیز عمیقا اشتباه است.

Goliath is not what he seems to be.

جالوت آن‌چه که به نظر می‌رسد نیست.

There's all kinds of hints of this in the Biblical text,

در متون کتاب مقدس اشارات فراوانی به این نکته است

things that are in retrospect quite puzzling

چیزهایی که به نظر کاملا مبهم هستند

and don't square with his image as this mighty warrior.

و با تصویر او به عنوان یک جنگجوی دلیر هم‌خوانی ندارد.

So to begin with, the Bible says that Goliath

اولا که کتاب مقدس می‌گوید جالوت

is led onto the valley floor by an attendant.

با راهنمایی یک شخص دیگر به دره می‌رود.

Now that is weird, right?

عجیب است، نه؟

Here is this mighty warrior

این جنگجوی دلیر

challenging the Israelites to one-on-one combat.

که اسرائیلی‌ها را به جنگ تن‌به‌تن می‌طلبد،

Why is he being led by the hand

چرا با کمک یک نفر دیگر

by some young boy, presumably,

احتمالا با کمک یک پسر جوان،

to the point of combat?

به میدان نبرد می‌رود؟

Secondly, the Bible story makes special note

دوما، کتاب مقدس بویژه از این می‌گوید که

of how slowly Goliath moves,

جالوت چقدر آهسته حرکت می‌کند،

another odd thing to say when you're describing

که ذکرش عجیب است، آن هم وقتی که می‌خواهید

the mightiest warrior known to man at that point.

دلیرترین جنگجوی شناخته‌شده زمانه را توصیف کنید.

And then there's this whole weird thing

و بعد کل این مسئله گنگ و عجیب

about how long it takes Goliath to react

درباره این‌که چقدر طول می‌کشد تا جالوت واکنش نشان دهد

to the sight of David.

به دیدن داوود.

So David's coming down the mountain,

داوود دارد از کوه پایین می‌آید،

and he's clearly not preparing for hand-to-hand combat.

و مشخص است که مهیای ورود به جنگ‌ تن‌به‌تن نیست.

There is nothing about him that says,

هیچ مشخصه‌ای ندارد که حاکی باشد،

"I am about to fight you like this."

«آماده‌ام به این شکل با تو بجنگم.»

He's not even carrying a sword.

حتی شمشیر ندارد.

Why does Goliath not react to that?

چرا جالوت به آن واکنش نشان نمی‌دهد؟

It's as if he's oblivious to what's going on that day.

انگار که نسبت به اتفاقات آن روز بی توجه است.

And then there's that strange comment he makes to David:

و بعد هم این حرف عجیب را به داوود می‌زند:

"Am I a dog that you should come to me with sticks?"

«مگر من سگ هستم که با چوبدستی‌هایت به سراغم می‌آیی؟»

Sticks? David only has one stick.

چوبدستی‌ها؟ داوود فقط یک چوبدستی دارد.

Well, it turns out that there's been a great deal

ظاهرا گمانه زنی فراوانی

of speculation within the medical community over the years

در جامعه پزشکی در طول سال‌های طولانی وجود داشته

about whether there is something

درباره این‌که آیا واقعا

fundamentally wrong with Goliath,

جالوت یک مشکل عمده فیزیکی داشته،

an attempt to make sense of all of those apparent anomalies.

که تلاشی است برای فهم تمامی ابهامات.

There have been many articles written.

مقالات متعددی نوشته شده.

The first one was in 1960 in the Indiana Medical Journal,

اولیش در سال ۱۹۶۰ و در نشریه مدیکال ایندیانا نوشته شده

and it started a chain of speculation

و رشته فرضیاتی را آغاز می‌کند

that starts with an explanation for Goliath's height.

که اولینش توضیح قد جالوت است.

So Goliath is head and shoulders above

جالوت یک سر و گردن بلندتر از

all of his peers in that era,

تمامی همتایانش در آن منطقه است.

and usually when someone is that far out of the norm,

و معمولا وقتی یک نفر با بقیه فرق دارد،

there's an explanation for it.

توضیحی برایش وجود دارد.

So the most common form of giantism

بنابراین رایج‌ترین نوع ژیگانتیسم (غول‌پیکری)

is a condition called acromegaly,

آکرومگالی نام دارد.

and acromegaly is caused by a benign tumor

و آکرومگالی حاصل وجود یک تومور خوش‌خیم

on your pituitary gland

در غده هیپوفیز است

that causes an overproduction of human growth hormone.

که باعث تولید بیش از حد هورمون رشد در بدن انسان می‌شود.

And throughout history, many of the most famous giants

و طبق تاریخ، بسیاری از معروف‌ترین افراد بزرگ‌جثه

have all had acromegaly.

مبتلا به آکرومگالی بودند.

So the tallest person of all time

قدبنلدترین انسان تمامی دوران

was a guy named Robert Wadlow

شخصی بود به نام رابرت وادلو بود.

who was still growing when he died at the age of 24

او هنگام مرگ در ۲۴ سالگی، هنوز در حال رشد بود

and he was 8 foot 11.

و ۲ مترو ۷۱ سانتیمتر قد داشت.

He had acromegaly.

او آکرومگالی داشت.

Do you remember the wrestler André the Giant?

آندره غوله، کشتی‌گیر معروف را یادتان هست؟

Famous. He had acromegaly.

او آکرومگالی داشت.

There's even speculation that Abraham Lincoln had acromegaly.

حتی گمانه‌زنی‌هایی هست که می‌گوید آبراهام لینکلن آکرومگالی داشت.

Anyone who's unusually tall,

بلند قد بودن بیش از حد،

that's the first explanation we come up with.

این اولین توضیحی است که به ذهنمان می‌رسد.

And acromegaly has a very distinct set of side effects

و آکرومگالی عوارض جانبی مشخصی دارد

associated with it,

که همراه آن می‌آیند،

principally having to do with vision.

و مهمترینش مشکلات بینایی است.

The pituitary tumor, as it grows,

غده هیپوفیز همچنان که رشد می‌کند،

often starts to compress the visual nerves in your brain,

اغلب شروع می‌کند به فشار آوردن بر اعصاب بینایی در مغز،

with the result that people with acromegaly

در نتیجه افراد مبتلا به آکرومگالی

have either double vision or they are profoundly nearsighted.

یا دوبینی دارند و یا بسیار نزدیک‌بین هستند.

So when people have started to speculate

پس وقتی افراد شروع می‌کنند به اندیشیدن

about what might have been wrong with Goliath,

درباره این‌که مشکل جالوت چه بود،

they've said, "Wait a minute,

می‌گویند:‌ «صبر کنید،

he looks and sounds an awful lot like someone

او به شدت شبیه کسی است که

who has acromegaly."

آکرومگالی دارد.»

And that would also explain so much of what was strange

و این امر تا حد زیادی توضیح می‌دهد که چرا

about his behavior that day.

رفتار او در آن روز آنقدر عجیب بود.

Why does he move so slowly

چرا اینقدر کند حرکت می‌کند

and have to be escorted down into the valley floor

و این که چرا باید تا دره اسکورت شود

by an attendant?

و یک نفر او را همراهی کند؟

Because he can't make his way on his own.

چون او نمی‌تواند به تنهایی راهش را پیدا کند.

Why is he so strangely oblivious to David

چرا آنقدر به داوود بی‌توجه است

that he doesn't understand that David's not going to fight him

که تا آخرین لحظه متوجه نمی‌شود داوود قرار نیست با او جنگ تن‌به‌تن کند؟

until the very last moment?

که تا آخرین لحظه متوجه نمی‌شود داوود قرار نیست با او جنگ تن‌به‌تن کند؟

Because he can't see him.

چون او را نمی‌بیند.

When he says, "Come to me that I might feed your flesh

وقتی می‌گوید:‌ «جلو بیا تا گوشت تنت را

to the birds of the heavens and the beasts of the field,"

خوراک مرغان آسمان و دیوان زمین کنم،»

the phrase "come to me" is a hint also of his vulnerability.

عبارت «جلو بیا» نشانی است از ضعف او.

Come to me because I can't see you.

جلو بیا چون تو را نمی‌بینم.

And then there's, "Am I a dog that you should come to me with sticks?"

و بعد می‌گوید:‌ «مگر من سگ هستم که با چوبدستی‌هایت به سراغم می‌آیی؟»

He sees two sticks when David has only one.

داوود فقط یک چوبدست دارد اما او دو تا می‌بیند.

So the Israelites up on the mountain ridge

اسرائیلی‌هایی که آن بالا روی ستیغ کوه بودند

looking down on him thought he was

و او را می‌دیدند فکر می‌کردند که او

this extraordinarily powerful foe.

یک جنگجوی قوی و محیرالعقول است.

What they didn't understand was that

چیزی که آن‌ها نمی‌دانستند این بود که

the very thing that was the source of his apparent strength

آنچه که منبع قدرت ظاهری او بود

was also the source of his greatest weakness.

بزرگترین نقطه ضعف او نیز بود.

And there is, I think, in that,

و به نظر من، در این

a very important lesson for all of us.

یک درس مهم برای همه ما نهفته است.

Giants are not as strong and powerful as they seem.

آدم‌های عظیم‌الجثه آنقدر که به نظر می‌رسد قوی و پرزور نیستند.

And sometimes the shepherd boy has a sling in his pocket.

و گاهی پسرک چوپان در جیبش فلاخن دارد.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)