Hasan Elahi: FBI, here I am!

حسن الهی: اف بی آی، من اینجام!

Translator: Fereydoon Taheri Reviewer: Shahram Eatezadi

Hi there. I'm Hasan. I'm an artist.

هی سلام. حسن هستم. هنرمندم.

And usually when I tell people I'm an artist,

معمولا وقتی به مردم می گویم که یک هنرمندم

they just look at me and say, "Do you paint?"

فقط بهم نگاه می‌کنند و می‌پرسند "نقاشی می‌کنی؟"

or "What kind of medium do you work in?"

یا "در چه‌جور زمینه‌ای کار می‌کنی؟"

Well most of my work that I work with

خب کاری که من مشغولشم

is really a little bit about methodologies of working

واقعا یک کمی بیشتر درباره‌ی روش کارکردن است

rather than actually a specific discipline

تا سبکی ویژه

or a specific technique.

یا یک تکنیک خاص

So what I'm really interested in is creative problem solving.

پس خب، کاری که من واقعا بهش علاقه‌مندم حل خلاقانه‌ی مشکل‌ها است.

And I had a little bit of a problem a few years ago.

و من یک مشکل کوچکی داشتم چند سال پیش.

So let me show you a little of that.

پس بگذارید کمی از آن را نشانتان بدهم.

So it started over here.

از اینجا شروع شد.

And this is the Detroit airport in June 19th of 2002.

و این فرودگاه دیترویت است در ۱۹ ژوئن ۲۰۰۲.

I was flying back to the U.S. from an exhibition overseas.

من از یک نمایشگاه به آمریکا برمی‌گشتم.

And as I was coming back,

و هنگامی که رسیدم،

well I was taken by the FBI, met by an FBI agent,

خب پلیس فدرال من را گرفت، با یک مامور اف‌بی‌آی برخورد کردم،

and went into a little room

و به اتاق کوچکی رفتم

and he asked me all sorts of questions --

و ازم همه جور سوالی پرسید

"Where were you? What were you doing? Who were you talking with?

"کجا بودی؟ چی کار می‌کردی؟ با کی صحبت کردی؟

Why were you there? Who pays for your trips?" --

چرا اونجا بودی؟ چه کسی هزینه‌ی سفرت را داد؟"

all these little details.

همه‌ی این جزییات کوچک.

And then literally just out of nowhere,

و بعد به معنای واقعی کلمه بی‌هوا،

the guy asks me, "Where were you September 12th?"

ازم پرسید: "۱۲ سپتامبر کجا بودی؟"

And when most of us get asked, "Where were you September 12th?"

و وقتی از بیشتر ما پرسیده بشه که "۱۲ سپتامبر کجا بودیم؟"

or any date for that fact,

یا هر تاریخ دیگری در واقع،

it's like, "I don't exactly remember, but I can look it up for you."

شبیه اینه که"من درست یادم نیست اما می‌توانم براتون نگاه کنم."

So I pulled out my little PDA,

پس من سررسید دیجیتالی کوچکم را درآوردم،

and I said, "Okay, let's look up my appointments for September 12th."

و گفتم: "بگذارید یک نگاهی به قرارهایم در ۱۲ سپتامبر بندازیم."

I had September 12th -- from 10:00 a.m. to 10:30 a.m., I paid my storage bill.

من ۱۲ سپتامبر-- از ۱۰ صبح تا ۱۰:۳۰، هزینه‌ی انبارم را پرداختم.

From 10:30 a.m. to 12:00 p.m., I met with Judith who was one of my graduate students at the time.

از ۱۰:۳۰ تا ۱۲ ، با جودیت یکی از دانشجوهای فوق لیسانس آن زمانم دیدار داشتم.

From 12:00 p.m. to 3:00 p.m., I taught my intro class,

از ۱۲ تا ۳ بعد از ظهر، کلاس مقدماتی‌ام را تدریس کردم،

3:00 p.m. to 6:00 p.m., I taught my advanced class.

از ۳ تا ۶ بعد از ظهر، در کلاس پیشرفته‌ام درس دادم.

"Where were you the 11th?" "Where were you the 10th?"

"۱۱ام کجا بودی؟" "۱۰ام کجا بودی؟"

"Where were you the 29th? the 30th?"

"۲۹ام کجا بودی؟۳۰ام؟"

"Where were you October 5th?"

"۵ اکتبر کجا بودی؟"

We read about six months of my calendar.

همین‌طوری ما شش ماه از تقویمم را مرور کردیم.

And I don't think he was expecting me to have such detailed records

و فکر نمی‌کنم توقع می‌داشت که چنین سوابق جزیی‌

of what I did.

از آنچه انجام دادم را داشته باشم.

But good thing I did,

اما خوب شد که داشتم،

because I don't look good in orange.

چون راستش نارنجی [لباس زندان] به من نمیاد.

(Laughter)

(صدای خنده)

So he asked me --

بعد ازم پرسید--

(Applause)

(صدای تشویق)

"So this storage unit that you paid the rent on,

" اون واحد انباری که اجاره‌اش را پرداختی،

what did you have in it?"

چه چیزی در آن داشتی؟"

This was in Tampa, Florida,

این [انباری] در تامپا، فلوریدا قرار داشت،

so I was like, "Winter clothes that I have no use for in Florida.

من جواب دادم "لباس‌های زمستانی که به درد فلوریدا نمی‌خورد،

Furniture that I can't fit in my ratty apartment.

اسباب اثاثیه‌ای که در آپارتمان قوطی کبریتی‌ام نتوانستم جا بدم.

Just assorted garage sale junk,

یک سری اجناس به‌دردنخور گاراژ برای فروش،

because I'm a pack rat."

چون من یک جورایی آشغال جمع کنم."

And he looks at me really confused and says, "No explosives?"

و اون به من واقعا گیج نگاه کرد و گفت:"هیچ ماده‌ی منفجره‌ای نبود؟"

(Laughter)

(صدای خنده)

I was like, "No, no. I'm pretty certain there were no explosives.

من اینطوری بودم که "نه، نه. من تقریبا یقین دارم که هیچ ماده‌ی منفجره‌ای آن‌جا نبود.

And if there were, I would have remembered that one."

و اگر می‌بود، من حتما این یکی یادم می‌ماند."

And he's still a little confused,

و او هنوز کمی گیج بود،

but I think that anyone who talks to me for more than a couple of minutes

اما من فکر می‌کنم هر کسی با من چند دقیقه هم‌صحبت شود

realizes I'm not exactly a terrorist threat.

درمی‌یابد که من خیلی رگ و ریشه‌ی تروریستی ندارم.

And so we're sitting there,

و پس ما آن‌جا نشسته بودیم،

and eventually after about an hour, hour and a half of just going back and forth,

و بالاخره بعد از حدود یک ساعت، یک ساعت و نیم جلو عقب کردن،

he says, "Okay, I have enough information here.

بهم گفت: "خیلی خب، من به اندازه‌ی کافی اطلاعات دارم.

I'm going to pass this onto the Tampa office. They're the ones who initiated this.

این‌ [اطلاعات] را برای واحد تامپا می‌فرستم. آن‌ها به این مسئله وارد می‌شوند،

They'll follow up with you, and we'll take care of it."

با شما ادامه خواهند داد، و ما هم حواسمان بهش هست."

I was like, "Great."

من گفتم:‌ "عالیه."

So I got home and the phone rings,

پس من رفتم خانه و تلفن زنگ زد،

and a man introduced himself.

و آقایی خودش را معرفی کرد.

Basically this is the FBI offices in Tampa

اساساً این اداره‌ی اف بی آی بود

where I spent six months of my life --

که من شش ماه زندگی‌ام را در آن‌ سپری کردم --

back and forth, not six months continuously.

کم و بیش، نه شش ماه پیوسته.

By the way, you folks know that in the United States,

ضمناً، شما دوستان می‌دانید در ایالات متحده،

you can't take photographs of federal buildings,

نمی‌توانید از ساختمان‌های فدرال عکس بگیرید،

but Google can do it for you.

اما گوگل می‌تواند این کار را برایتان بکند.

So to the folks from Google, thank you.

پس رفقای گوگل، ممنون.

(Applause)

(تشویق)

So I spent a lot of time in this building.

بنابراین من مدت زیادی را در این ساختمان گذراندم.

Questions like:

سوال‌هایی مثل:

"Have you ever witnessed or participated in any act

"آیا تا به حال شاهد و یا شرکت‌کننده در عملی

that may be detrimental to the United States or a foreign nation?"

که امکان دارد برای ایالات متحده یا یک کشور خارجی خسارت‌بار باشد، بوده‌اید؟"

And you also have to consider the state of mind you're in

و شما حالت روحی خاصی که در آن هستید را هم باید در نظر داشته‌باشید

when you're doing this.

هنگامی که دارید جواب‌ این سوال‌ها را می‌دهید .

You're basically face-to-face with someone

شما اساسا رودرروی کسی هستید

that essentially decides life or death.

که در واقع برای مرگ و زندگی [شما] تصمیم می‌گیرد.

Or questions such as -- actually, during the polygraph,

یا پرسش‌هایی مثل -- هنگام استفاده از دروغ‌سنج راستش،

which was how it finally ended after nine consecutive of them --

که بعد از نه جلسه‌ی پیاپی دروغ‌سنجی بالاخره به اینجا ختم‌ شده بود --

one of the polygraph questions was ...

یکی از سوال‌های دروغ‌سنجی این بود ...

well the first one was, "Is your name Hasan?" "Yes."

خب اولین سوال این بود که "اسم تو حسن است؟" "بله."

"Are we in Florida?" "Yes." "Is today Tuesday?" "Yes."

"ما در فلوریدا هستیم؟" "بله." "امروز سه‌شنبه است؟" "بله."

Because you have to base it on a yes or no.

چون‌که [پاسخ‌ها] باید بر پایه بله یا خیر باشد.

Then, of course, the next question is:

البته پس از آن، سوال بعدی اینه که:

"Do you belong to any groups that wish to harm the United States?"

"آیا عضو هیچ گروهی نیستی که بخواهد به ایالات متحده آسیب برساند؟"

I work at a university.

من در دانشگاه کار می‌کنم.

(Laughter)

(صدای خنده)

So I was like, "Maybe you want to ask some of my colleagues that directly."

و من گفتم که: "شاید بهتر است از چند نفر از همکارانم مستقیماً بپرسید."

But they said, "Okay, aside from what we had discussed,

اما آن‌ها گفتند: "خیلی خب باشه، بغیر از این صحبت‌ها،

do you belong to any groups that wish to harm the United States?"

آیا عضو هیچ گروهی نیستی که بخواهد به ایالات متحده آسیب برساند؟"

I was like, "No."

من این‌طوری که، "نه."

So at the end of six months of this

خب در پایان شش ماه بازجویی

and nine consecutive polygraphs,

و ۹ جلسه‌ی پیاپی دروغ‌سنجی،

they said, "Hey, everything's fine."

گفتند: "هی همه چیز روبراهه."

I was like, "I know. That's what I've been trying to tell you guys all along.

من این‌جوری که "من می‌دانم. این چیزی بود که من سعی می‌کردم به شما دوستان در تمام این مدت بگویم.

I know everything's fine."

من می‌دانم همه چیز روبراهه."

So they're looking at me really odd.

پس یک نگاه واقعا غریبی به من کردند.

And it's like, "Guys, I travel a lot."

و من این‌طوری که: "رفقا، من زیاد سفر می‌کنم."

This is with the FBI.

این با پلیس فدراله.

And I was like, "All we need is Alaska not to get the last memo,

و من اینجوری که: " همه‌ی چیزی که من بهش احتیاج دارم آلاسکا است آخرین خاطره را نگیرید،

and here we go all over again."

و این‌جوری دوباره همه چیز را از اول شروع کردیم."

And there was a sincere concern there.

و یک جور نگرانی صمیمانه‌ای آن‌جا وجود داشت.

And he was like, "You know, if you get into trouble,

و او این‌طور که:" می‌دانی، اگر مشکلی برایت پیش آمد،

give us a call -- we'll take care of it."

با ما تماس بگیر -- ما مراقب خواهیم بود."

So ever since then, before I would go anywhere, I would call the FBI.

پس بعد از آن زمان، قبل از اینکه جایی بروم، با اف‌بی‌آی تماس می‌گرفتم.

I would tell them, "Hey guys, this is where I'm going. This is my flight.

و بهشان می‌گفتم: "هی بچه‌ها، این جاییه که من دارم می‌روم. این هم پروازمه.

Northwest flight seven coming into Seattle

پرواز نورث‌وست شماره‌ی هفت به سیاتل

on March 12th" or whatever.

دوازدهم مارس" یا هرچیزی.

A couple weeks later, I'd call again, let them know.

چند هفته بعد، دوباره تماس می‌گرفتم، خبرشان می‌کردم.

It wasn't that I had to, but I chose to.

نه اینکه مجبور بودم چنین کاری کنم، انتخابم این بود.

Just wanted to say, "Hey guys.

فقط می‌خواستم بگویم که: "هی بچه‌ها.

Don't want to make it look like I'm making any sudden moves."

نمی‌خواهم به نظر برسه دارم یک حرکات ناگهانی می‌کنم."

(Laughter)

(صدای خنده)

"I don't want you guys to think that I'm about to flee.

"نمی‌خواهم شما عزیزان فکر کنید دارم فرار می‌کنم.

Just letting you know. Heads up."

فقط می‌خواهم خبردارتان کنم. حواستان باشه."

And so I just kept doing this over and over and over.

و پس من به این کار همین‌طور ادامه دادم.

And then the phone calls turned into emails,

و بعد تماس‌ها به ایمیل تبدیل شد،

and the emails got longer and longer and longer ...

ایمیل‌ها طولانی‌تر شد و همین‌طور طولانی‌تر شد...

with pictures,

با تصویر،

with travel tips.

با پیشنهادهایی برای سفر.

Then I'd make websites.

سپس وبسایت‌هایی راه‌اندازی کردم.

And then I built this over here. Let me go back to it over here.

و بعد این‌یکی را ساختم. اجازه دهید بهش برگردم همین‌جا.

So I actually designed this back in 2003.

خب در واقع طراحی این [سایت] به ۲۰۰۳ برمی‌گردد.

So this kind of tracks me at any given moment.

این یک‌جورهایی من را در هر لحظه دنبال می‌کند.

I wrote some code for my mobile phone.

من یک سری کد [برنامه‌نویسی] برای موبایلم نوشتم.

Basically, what I decided is okay guys, you want to watch me, that's cool.

اساسا، کاری که تصمیم گرفتم بکنم این بود که خیلی خب بچه‌ها، می‌خواهید من را بپایید، ایرادی ندارد.

But I'll watch myself. It's okay.

اما من خودم کشیک خودم را می‌دهم. خیلی هم درسته.

You don't have to waste your energy or your resources.

شما مجبور نیستید وقت، انرژی یا سرمایه‌هایتان را هدر بدهید.

And I'll help you out.

من در این کار یاریتان خواهم‌کرد.

So in the process, I start thinking, well what else might they know about me?

پس در جریان این عمل، شروع کردم به فکرکردن به اینکه خب چه چیز دیگری ممکن است درباره‌ام بدانند؟

Well they probably have all my flight records,

آن‌ها احتمالا تمام سابقه‌ی پروازهایم را دارند،

so I decided to put all my flight records from birth online.

پس تصمیم گرفتم سوابق تمام پروازهایم از زمان تولد را در سایت بگذارم.

So you can see, Delta 1252

این‌طور می‌توانید ببینید، پرواز ۱۲۵۲ دلتا

going from Kansas City to Atlanta.

از کانزاس سیتی به آتلانتا.

And then you see, these are some of the meals that I've been fed on the planes.

و بعد همین‌طور که می‌بینید، این‌ها یک سری از غذاهایی است که در هواپیماهای مختلف بهم داده‌اند.

This was on Delta 719

این در پرواز دلتا ۷۱۹ بود.

going from JFK to San Francisco.

از جی‌اف‌کی [نیویورک] به سن فرانسیسکو.

See that? They won't let me on a plane with that,

آن را می‌بینید؟ نخواهند گذاشت با چنین چیزی وارد هواپیما شوم.

but they'll give it to me on the plane.

اما داخل هوا‌پیما در اختیارم می‌گذارند.

(Laughter)

(صدای خنده)

These are the airports that I hang out in,

این‌ها فرودگاه‌هایی که درشان وقت گذراندم.

because I like airports.

چون‌که من فرودگاه‌ها را دوست دارم.

That's Kennedy airport, May 19th, Tuesday.

این فرودگاه کندی است، ۱۹ مه، سه‌شنبه.

This is in Warsaw.

این یکی ورشو است.

Singapore. You can see, they're kind of empty.

سنگاپور. می‌توانید ببینید، یک جورهایی خالی هستند.

These images are shot really anonymously

این عکس‌ها کاملا ناشناس گرفته شدند.

to the point where it could be anyone.

تا حدی که می‌تواند کار هرکسی باشد.

But if you can cross-reference this with the other data,

اما اگر بتوانید آن‌را به بقیه‌ی داده‌ها متناظراً ارتباط دهید،

then you're basically replaying the roll of the FBI agent

شما اساسا دارید کار یک مامور اف‌بی‌آی را انجام می‌دهید.

and putting it all together.

با کنارهم‌گذاشتن همه‌ی این‌ها.

And when you're in a situation

و وقتی‌که در چنین وضعیتی هستید

where you have to justify every moment of your existence,

که باید هر لحظه ازحضورتان را توجیه کنید،

you're put in the situation where you react in a very different manner.

در وضعی قرار گرفته‌اید که به شکل خیلی متفاوتی واکنش نشان می‌دهید.

At the time that this was going on,

در آن لحظه که این اتفاق می‌افتاد،

the last thing on my mind was "art project."

"پروژه‌ی هنری" آخرین چیزی بود که به ذهنم می‌رسید.

I was certainly not thinking, hey, I got new work here.

قطعاً به این نمی‌اندشیدم که هی! یک کار نو پیدا کردم اینجا.

But after going through this, after realizing, well what just happened?

اما بعد از پشت سر گذاشتن همه این‌ها، وفتی فهمیدم، خب عینا چه اتفاقی افتاده؟

And after piecing together this, this and this,

و بعد از به هم چسباندن این، این و این،

this way of actually trying to figure out what happened for myself

این‌جوری که در واقع برای خودم سعی می‌کردم درک کنم چی شده

eventually evolved into this,

سرانجام به این منتهی شد،

and it actually became this project.

و در واقع این پروژه شد .

So these are the stores that I shop in -- some of them --

این‌ها مغازه‌هایی است که ازشان خرید کردم

because they need to know.

-- بعضی‌هایشان -- چون‌ آن‌ها باید بدانند.

This is me buying some duck flavored paste

این منم در حال خریدن سس مخصوص طعم دهنده اردک

at the Ranch 99 in Daly City

در رنچ ۹۹ [سوپر مارکت چینی] در دالی سیتی

on Sunday, November 15th.

روز یک‌شنبه، پانزدهم نوامبر.

At Coreana Supermarket

در سوپرمارکت کره‌ای

buying my kimchi because I like kimchi.

کیمچی دارم می‌خرم چون کیمچی دوست دارم.

And I bought some crabs too right around there,

و چندتا خرچنگ هم خریدم اینجاها،

and some chitlins at the Safeway in Emoryville.

و چندتا شینتیل [روده‌ی خوک] در سوپر سِیف‌وِی در اِموری‌ویل.

And laundry too. Laundry detergent at West Oakland --

و مایع لباس‌شویی هم در اوکلند غربی

East Oakland, sorry.

اوکلند شرقی، ببخشید.

And then my pickled jellyfish

و بعد عروس‌دریایی نمک سود

at the Hong Kong Supermarket on Route 18 in East Brunswick.

در مغازه‌ی هنگ‌کنگی در خیابان ۱۸ در برونسویک غربی.

Now if you go to my bank records,

الان اگر به اطلاعات حساب بانکی‌ام نگاه کنید،

it'll actually show something from there,

در واقع یک چیزهایی از آن‌جا نشان‌ خواهد داد،

so you know that, on May 9th,

بنابراین شما ‌می‌دانید که نهم مه

that I bought $14.79 in fuel from Safeway Vallejo.

۱۴ دلار و ۷۹ سنت بنزین از پمپ‌بنزین سیف‌وی والیو خریدم.

So not only that I'm giving this information here and there,

پس نه تنها من این اطلاعات را این‌جا و آن‌جا می‌دادم،

but now there's a third party,

بلکه اکنون یک شخص ثالثی است،

an independent third party, my bank,

یک شخص ثالث مستقل، بانک من،

that's verifying that, yes indeed, I was there at this time.

که این را تایید می‌کند که بله واقعا من در این ‌زمان اینجا بودم.

So there's points, and these points are actually being cross-referenced.

پس نقطه‌هایی وجود دارند، که این نقطه‌ها در واقع متانظراً به هم وصل می‌شوند.

And there's a verification taking place.

و این‌گونه است که تاییدیه صادر می‌شود.

Sometimes they're really small purchases.

بعضی وقت‌ها یک خرده‌خریدهایی وجود دارد.

So 34 cents foreign transaction fee.

مثلا ۳۴ سنت برای کمیسیون تبدیل پول خارجی.

All of these are extracted directly from my bank accounts,

همه‌ی این‌ها دقیقا از حساب بانکی‌ام به دست ‌می‌آیند،

and everything pops up right away.

و همه چیز خیلی سریع انجام می‌شود.

Sometimes there's a lot of information.

بعضی وقت‌ها اطلاعات خیلی زیادی وجود دارد.

This is exactly where my old apartment in San Francisco was.

این دقیقا جایی است که آپارتمان قدیمی‌ام در سان فرانسیسکو قرار داشت.

And then sometimes you get this.

و بعضی وقت‌ها چنین چیزی می‌گیرید.

Sometimes you just get this, just an empty hallway in Salt Lake City,

بعضی وقت‌ها هم این، فقط یک راه‌روی خالی در سالت لیک سیتی،

January 22nd.

۲۲ام ژانویه.

And I can tell you exactly who I was with, where I was,

و من دقیقا می‌توانم بهتان بگویم با کی بودم، کجا بودم،

because this is what I had to do with the FBI.

چون این کاری بود که با اف‌بی‌آی می‌کردم.

I had to tell them every little detail of everything.

مجبور بودم بهشان همه‌ی جزییات همه چیز را بگویم.

I spend a lot of time on the road.

من زمان زیادی را در جاده می‌گذرانم.

This is a parking lot in Elko, Nevada

این یک پارکینگ است در الکو، نوادا

off of Route 80

کنار جاده‌ی ۸۰

at 8:01 p.m. on August 19th.

ساعت ۸:۱۰ بعد از ظهر ۱۹ام اوت.

I spend a lot of time in gas stations too -- empty train stations.

من زمان زیادی در پمپ بنزین‌ها هم می‌گذرانم -- ایستگاه‌های خالی قطار.

So there's multiple databases.

پس پایگاه‌های داده‌ی گوناگونی وجود دارد.

And there's thousands and thousands and thousands of images.

و هزاران و هزاران و هزاران تصویر موجود هست.

There's actually 46,000 images right now on my site,

در واقع چهل و شش هزار همین الان در سایتم وجود دارد،

and the FBI has seen all of them --

و پلیس فدرال همه‌ی آن‌ها را دیده‌است.

at least I trust they've seen all of them.

حداقل من بهشان اعتماد می‌کنم که دیده‌اند.

And then sometimes you don't get much information at all,

و زمانی که آن‌چنان اطلاعات زیادی نمی‌گیرید،

you just get this empty bed.

فقط این تخت خالی را می‌توانید بگیرید.

And sometimes you get a lot of text information and no visual information.

و بعضی وقت‌ها اطلاعات متنی زیادی می‌گیرید و هیچ اطلاعات تصویری نمی‌گیرید.

So you get something like this.

پس یک همچین چیزی می‌گیرید.

This, by the way, is the location of my favorite sandwich shop in California --

این، در ضمن، جایی‌است که مغازه‌ی ساندویچی محبوبم در کالیفرنیا قرار دارد

Vietnamese sandwich.

ساندویچ ویتنامی.

So there's different categorizations

که دسته‌بندی‌های گوناگونی درآنجا وجود دارد

of meals eaten outside

از غذاهایی که بیرون خورده‌ام

empty train stations, empty gas stations.

ایستگاه‌های قطار خالی، پمپ بنزین‌های خالی.

These are some of the meals that I've been cooking at home.

این‌ها یک سری از وعده‌هایی است که در خانه پخته‌ام.

So how do you know these are meals eaten at home?

خب چطوری متوجه می‌شوید که در خانه ‌درست شده‌اند؟

Well the same plate shows up a whole bunch of times.

خب وقتی همان بشقاب قبلی چندبار پدیدار می‌شود.

So again, you have to do some detective work here.

پس بازهم، مجبورید یک کارکارآگاهی بکنید اینجا.

So sometimes the databases get so specific.

بعضی اوقات این داده‌ها بسیار خاص می‌شوند.

These are all tacos eaten in Mexico City

این‌ها همه‌ی تاکو‌هایی هستند که در مکزیکوسیتی

near a train station

نزدیک ایستگاه قطارخورده شده اند

on July fifth to July sixth.

طی پنجم و ششم ژوییه .

At 11:39 a.m. was this one.

ساعت ۱۱:۳۹ صبح این‌ یکی.

At 1:56 p.m. was this one. At 4:59 p.m. was this one.

۱:۵۶ بعدازظهراین یکی. و ۴:۵۹ بعدازظهر این‌ یکی.

So I time-stamp my life every few moments.

پس من برای هر لحظه‌ی کوچک زندگی‌ام یک مهر زمانی دارم.

Every few moments I shoot the image.

همه‌ی لحظه‌های اندکی که این عکس را گرفتم.

Now it's all done on my iPhone,

الان همه‌ی این‌ها روی آیفونم انجام می‌شود.

and it all goes straight up to my server,

به مستقیما به سرورم می‌رود،

and my server does all the backend work

و سرورم تمام بخش مدیریتی کار را انجام می‌دهد.

and categorizes things and puts everything together.

دسته‌بندی می‌کند و همه‌چیز را کنار هم قرار می‌دهد.

They need to know where I'm doing my business,

آن‌ها باید بدانند من کجا کارهایم را انجام می‌دهم،

because they want to know about my business.

چون می‌خواهند درباره‌ی کارهایم بدانند.

So on December 4th, I went here.

پس چهارم دسامبر، به اینجا رفتم.

And on Sunday, June 14th at 2009 --

و روز یکشنبه، ۱۴ام ژوئن ۲۰۰۹

this was actually about two o'clock in the afternoon

این در واقع حدود ساعت دو بعد از ظهر بود

in Skowhegan, Maine -- this was my apartment there.

در اسکوهِگان، میِن -- اینجا آپارتمانم هست.

So what you're basically seeing here

پس چیزی که شما در واقع اینجا می‌بینید

is all bits and pieces and all this information.

همه‌ی خرده‌ها و تکه‌های و همه‌ی این اطلاعات.

If you go to my site, there's tons of things.

اگر به سایتم بروید، هزاران چیز در آن وجود دارد.

And really, it's not the most user-friendly interface.

و واقعا، این خیلی رابط کاربرپسندی هم نیست.

It's actually quite user-unfriendly.

در واقع خیلی هم کاربرناپسند است.

And one of the reasons, also being part of the user-unfriendliness,

و یکی از دلایل این کاربرناپسند بودن این است که

is that everything is there,

همه چیز اینجاست،

but you have to really work through it.

اما شما مجبورید جداً از طریق آن کار کنید.

So by me putting all this information out there,

پس با گذاشتن همه‌ی این اطلاعات در آن‌جا،

what I'm basically telling you is I'm telling you everything.

آن‌چه که اساسا من به شما می‌گویم همه چیز است.

But in this barrage of noise

اما در رگباری از صداهای مزاحمی

that I'm putting out,

که من ایجاد می‌کنم.

I actually live an incredibly anonymous and private life.

من در واقع به گونه‌ای باورنکردنی زندگی‌ای ناشناس و شخصی دارم.

And you know very little about me actually.

و شما در واقع خیلی کم درباره‌ام می‌دانید.

And really so I've come to the conclusion

و من واقعاً به این نتیجه رسیده‌ام

that the way you protect your privacy,

که آن‌گونه که شما از خلوتتان حراست می‌کنید،

particularly in an era where everything is cataloged

به ویژه در دورانی که همه چیز فهرست می‌شود

and everything is archived and everything is recorded,

و همه چیز بایگانی می‌شود و همه چیز ثبت می‌گردد،

there's no need to delete information anymore.

نیازی نیست که هیچ اطلاعاتی را حذف کنید.

So what do you do when everything is out there?

پس چه می‌کنید وقتی همه‌چیز آن‌جا هست؟

Well you have to take control over it.

خب مجبورید روی اون کنترل داشته باشید.

And if I give you this information directly,

و اگر من این اطلاعات را مسنقیم به شما بدهم،

it's a very different type of identity

گونه‌ی خیلی متفاوت از هویت است

than if you were to try to go through and try to get bits and pieces.

تا اینکه قرار باشد سعی کنید از طریق این خرده‌ و تکه‌ها به آن دست یابید.

The other thing that's also interesting that's going on here

نکته‌ی جالب دیگری که اینجا وجود دارد

is the fact that intelligence agencies --

اینست که سازمان‌های اطلاعاتی --

and it doesn't matter who they are --

و مهم نیست چه کسانی هستند --

they all operate in an industry

همه‌شان در صنعتی کار می‌کنند

where their commodity is information,

که در آن کالایشان، اطلاعات است،

or restricted access to information.

یا دسترسی محدود به اطلاعات.

And the reason their information has any value

و به این دلیل این اطلاعات ارزش دارد

is, well, because no one else has access to it.

خب، چون هیچ‌کس دیگری به آن دسترسی ندارد.

And by me cutting out the middle man

و با منی که واسطه را از میان برمی‌دارم

and giving it straight to you,

و مستقیم آن [اطلاعات] را به شما می‌دهم،

the information that the FBI has has no value,

اطلاعاتی که اف‌بی‌آی دارد بی‌ارزش است،

so thus devaluing their currency.

پس در نتیجه از ارزششان می‌کاهد.

And I understand that, on an individual level,

و من می‌فهمم که در مرحله‌ی فردی،

it's purely symbolic.

این کاملا نمادین است.

But if 300 million people in the U.S.

اما اگر ۳۰۰ میلیون نفر از مردم امریکا

started doing this,

شروع به این کار کنند،

we would have to redesign the entire intelligence system

ما باید کل سیستم اطلاعاتی را دوباره طراحی کنیم

from the ground up.

سر تا پایش را.

Because it just wouldn't work if everybody was sharing everything.

چون کار نمی‌کند اگر همه همه‌چیز را به اشتراک بگذارند.

And we're getting to that.

و ما به اینجا داریم می‌رسیم.

When I first started this project,

وقتی من این پروژه را در ابتدا آغاز کردم،

people were looking at me and saying,

مردم به من نگاه می‌کردند و می‌گفتند:

"Why would you want to tell everybody what you're doing, where you're at?

"چرا می‌خواهی به همه بگویی چه می‌کنی، کجا هستی؟

Why are you posting these photos?"

چرا این عکس‌ها را [بر روی اینترنت] پست می‌کنی؟"

This was an age before people were Tweeting everywhere

این قبل از دوره‌ای بود که مردم همه‌جا توییت می‌کردند

and 750 million people

و ۷۵۰ میلیون نفر از مردم

were posting status messages

وضعیتشان را [فیسبوک] به اشتراک می‌گذاشتند

or poking people.

یا به ملت تلنگر (پُک) می‌زدند.

So in a way, I'm glad that I'm completely obsolete.

پس یک جورایی، خوش‌حالم که کاملا مهجور هستم.

I'm still doing this project, but it is obsolete,

من هنوز این‌ پروژه را انجام می‌دهم، اما مهجورانه،

because you're all doing it.

چون شما همه‌تان این کار را می‌کنید.

This is something that we all are doing on a daily basis,

این چیزی هست که ما همه روزانه انجام می‌دهیم،

whether we're aware of it or not.

چه بدانیم یا ندانیم.

So we're creating our own archives and so on.

پس ما بایگانی خودمان را می‌سازیم و...

And you know, some of my friends have always said,

و می‌دانید، بعضی از دوستانم همیشه می‌گویند:

"Hey, you're just paranoid. Why are you doing this?

"هی، تو دقیقا پارانویید هستی. چرا این‌کار را می‌کنی؟

Because no one's really watching.

چون در واقع کسی مراقب تو نیست.

No one's really going to bother you."

هیچ‌کس قرار نیست اذیتت کند."

So one of the things that I do

پس یکی از کارهایی که می‌کنم

is I actually look through my server logs very carefully.

این است که گزارش لاگ سرورم را به دقت چک می‌کنم.

Because it's about surveillance.

چون که همش درباره‌ی مراقبت است.

I'm watching who's watching me.

من مراقبم که چه کسی مراقب من است.

And I came up with these.

و به این‌ها رسیدم.

So these are some of my sample logs.

این‌ها نمونه‌ای از لاگ‌هایم است.

And just little bits and pieces, and you can see some of the things there.

و شما می‌توانید یک چیزهایی اینجا ببینید.

And I cleaned up the list a little bit so you can see.

من یک کم فهرست را تصفیه می‌کنم که بتوانید ببینید.

So you can see that the Homeland Security likes to come by --

پس می‌توانید ببینید که امنیت داخلی دوست دارد این‌جا بیاید --

Department of Homeland Security.

وزارت امنیت داخلی.

You can see the National Security Agency likes to come by.

می‌توانید ببینید که سازمان امنیت ملی علاقه دارد سر بزند.

I actually moved very close to them. I live right down the street from them now.

من در واقع خیلی نزدیک به آن‌ها حرکت می‌کنم. من الان در ته خیابان آن‌ها زندگی می‌کنم.

Central Intelligence Agency.

سازمان اطلاعات مرکزی.

Executive Office of the President.

دفتراجرایی ریاست جمهوری امریکا.

Not really sure why they show up, but they do.

دقیقا مطمئن نیستم چرا آن‌ها سرو کله‌شان پیدا می‌شود ولی می‌شود.

I think they kind of like to look at art.

فکر کنم یک جورایی دوست دارند به هنر بنگرند.

And I'm glad that we have patrons of the arts in these fields.

و من شادمانم که ما مشتری‌های هنری در این زمینه‌ها داریم.

So thank you very much. I appreciate it.

خب خیلی ممنونم. تشکر می‌کنم.

(Applause)

(تشویق)

Bruno Giussani: Hasan, just curious.

برونو جیوسانی: حسن، فقط کنجکاوم.

You said, "Now everything automatically goes from my iPhone,"

تو گفتی: "الان همه‌چیز خودکار از آیفونت [به سرور] می‌رود."

but actually you do take the pictures and put on information.

اما در واقع تو این عکس‌ها را گرفتی و این اطلاعات را گذاشتی.

So how many hours of the day does that take?

چند ساعت از روز را صرف این‌کار می‌کنی؟"

HE: Almost none.

ح.ا : تقریباً هیچ.

It's no different

فرقی نمی‌کند

than sending a text.

با ارسال پیامک.

It's no different than checking an email.

هیچ فرقی با چک‌کردن ایمیل نمی‌کند.

It's one of those things, we got by just fine before we had to do any of those.

این یکی از کارهایی است ما راحت انجامش می‌دهیم قبل از این‌که مجبور باشیم انجامش دهیم.

So it's just become another day.

پس این فقط یک روز دیگر است.

I mean, when we update a status message,

منظورم اینست که، وقتی وضعیت [فیسبوک] به روز می‌کنیم،

we don't really think about how long that's going to take.

ما واقعا به این نمی‌اندیشیم که چقدر وقتمان را می‌گیرد.

So it's really just a matter of my phone clicking a couple of clicks,

پس این واقعا فقط فشار دادن چند دکمه‌ی موبایل،

send, and then it's done.

قرستادن، سپس این انجام میشه.

And everything's automated at the other end.

و همه‌چیز در طرف دیگر خودکار انجام می‌شود.

BG: On the day you are in a place where there is no coverage, the FBI gets crazy?

ب.ج: روزهایی که پوششی شبکه‌ای وجود ندارد، اف‌بی‌آی دیوانه می‌شود؟

HE: Well it goes to the last point that I was at.

ح.ا: خب به آخرین نقطه‌ای که من در آن بودم می‌رود.

So it holds onto the very last point.

پس بر روی آخرین نقطه نگه‌داشته می‌شود.

So if I'm on a 12-hour flight,

پس اگر یک پرواز ۱۲ ساعته دارم،

you'll see the last airport that I departed from.

شما آخرین فرودگاهی را ترک کردم می‌بینید.

BG: Hasan, thank you very much. (HE: Thank you.)

ب.ج: حسن، خیلی ممنونم. (ح.ا: ممنون از شما.)

(Applause)

(تشویق)