Why 30 is not the new 20 | Meg Jay

مگ جی: چرا ۳۰ سالگی، ۲۰ سالگی جدید نیست

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Leila Ataei Reviewer: soheila Jafari

When I was in my 20s,

وقتى در دهه٢٠سالگى‌ام بودم،

I saw my very first psychotherapy client.

اولين ارباب رجوع روان درمانی‌ام را ديدم

I was a Ph.D. student in clinical psychology at Berkeley.

دانشجوى دكترى در روانشناسى در بركلى بودم.

او زن ٢٦ ساله‌اى به نام آلكس بود.

She was a 26-year-old woman named Alex.

Now Alex walked into her first session wearing jeans and a big slouchy top,

وقتى آلكس وارد اولين جلسه‌اش شد

شلوار جين و يك تاپ خيلى گشاد پوشيده بود،

and she dropped onto the couch in my office

و روى مبل توى دفترم ولو شد

and kicked off her flats

و كفشهاى پاشنه تختش را در آورد

and told me she was there to talk about guy problems.

و بهم گفت براى اين آنجا بود تا درباره مشكلات مردها حرف بزند.

Now when I heard this, I was so relieved.

انموقع كه آن را شنيدم، خيالم خيلى راحت شد.

همكلاسيم، اولين مراجعش كسى بود كه عمداً آتش سوزى ايجاد مى‌كرد.

My classmate got an arsonist for her first client.

(Laughter)

(خنده)

And I got a twentysomething who wanted to talk about boys.

و من یک ارباب رجوع بيست و چند ساله داشتم كه مى‌خواست درباره پسرها حرف بزند.

This I thought I could handle.

فكر كردم مى‌توانم از پسش بربيام.

But I didn't handle it.

اما نتوانستم.

With the funny stories that Alex would bring to session,

با داستانهاى بامزه اى كه آلكس به جلسه میاورد،

برايم آسان بود كه فقط سرم را به نشانه موافقت تكان دهم

it was easy for me just to nod my head

در حاليكه تصميم گيريمان را به تعويق می‌انداختيم.

while we kicked the can down the road.

"Thirty's the new 20," Alex would say,

آلكس مى‌گفت که" سى سالگى، ٢٠سالگی جديد است،"

and as far as I could tell, she was right.

و تا جايى كه مى‌توانستم بگويم، حق با او بود.

Work happened later, marriage happened later,

شغل بعداً پيش می‌آید، ازدواج بعداً اتفاق می‌افتاد،

kids happened later, even death happened later.

بچه ها بعداً به دنیا می‌آمدند، حتى مرگ بعداً اتفاق می‌افتاد.

Twentysomethings like Alex and I had nothing but time.

بيست و چند ساله‌هايى مثل آلكس و من چيزى نداشتيم که به او بدهم، الا وقت.

But before long, my supervisor pushed me to push Alex about her love life.

اما قبل از آنکه دیر شود، سرپرست من فشار آورد تا

به آلكس درباره زندگى عشقى‌اش فشار بیاورم.

I pushed back.

من نپذيرفتم.

گفتم، " حتمن، الان داره با يكى بيرون مى ره،

I said, "Sure, she's dating down,

she's sleeping with a knucklehead,

با اين كله پوك مى خوابه،

but it's not like she's going to marry the guy."

اما به نظر نمى رسد كه بخواهد با اين مرد ازدواج كند."

And then my supervisor said,

و سوپروايزرم گفت،

"Not yet, but she might marry the next one.

"نه هنوز، اما شايد با نفر بعدى ازدواج كند.

Besides, the best time to work on Alex's marriage

علاوه بر اين، بهترين زمان براى كار كردن روى موضوع ازدواج آلكس،

is before she has one."

قبل از اين كه يكى را پيدا كرده باشد است."

That's what psychologists call an "Aha!" moment.

آن چيزى است كه روانشناس‌ها لحظه "آها" مى نامند.

That was the moment I realized, 30 is not the new 20.

آن لحظه‌اى كه بود من تشخيص دادم، ٣٠ سالگى ٢٠سالگی جديد نيست.

Yes, people settle down later than they used to,

بله، آدمها عادت داشتند بعد از آن يكجا مستقر شوند،

but that didn't make Alex's 20s a developmental downtime.

اما باعث نمى‌شد كه دهه ٢٠ سالگى را به وقفه‌‌‌ای در رشد آلکس تبدیل كند.

That made Alex's 20s a developmental sweet spot,

بلكه مى‌توانست باعث شود كه ٢٠ سالگى آلكس نقطه شيرين رشدش باشد،

and we were sitting there, blowing it.

ولى ما آنجا مى‌نشستيم و هدرش مى‌داديم.

That was when I realized that this sort of benign neglect

و همان وقت بود كه تشخيص دادم اين نوع چشم پوشى مهربانانه

was a real problem, and it had real consequences,

مشكلى واقعى بود، و پيامدهاى واقعى داشت،

not just for Alex and her love life

نه فقط براى آلكس و زندگى عاشقانه اش

but for the careers and the families and the futures

بلكه براى مشاغل و خانواده ها و آينده

of twentysomethings everywhere.

افرادی که در دهه بیست زندگیشان هستند در همه جای دنیا.

There are 50 million twentysomethings in the United States right now.

همين حالا در آمريكا ٥٠ ميليون نفر

در دهه بیست زندگیشان هستند.

We're talking about 15 percent of the population,

درباره حدود ١٥ درصد از اين جمعيت کشور صحبت مى كنيم

or 100 percent if you consider

يا اگر ١٠٠ درصد مردم را هم در نظر بگيريد

that no one's getting through adulthood without going through their 20s first.

هيچكس به بزرگسالی نمی‌رسد

مگر اين كه اول دهه ٢٠ سالگى‌اش را پشت سر گذاشته باشد.

(Laughter)

Raise your hand if you're in your 20s.

اگر در دهه بيست سالگى قرار داريد دستتان را بالا ببريد.

I really want to see some twentysomethings here.

واقعاً مى‌خواهم بدانم كه چند تا بيست و چند ساله اينجا مى‌بينم.

اوه، آره! شماها همتون فوق العاده ايد.

Oh, yay! You are all awesome.

If you work with twentysomethings, you love a twentysomething,

اگر با بيست وچند ساله ها كار مى كنيد، يا عاشق يك بيست وچند ساله هستيد،

you're losing sleep over twentysomethings, I want to see —

بخاطر بيست و چند ساله اى بيخوابى مى كشيد، مى خواهم ببینم --

Okay. Awesome, twentysomethings really matter.

بسيار خوب. عالى است، بيست و چند سالگى واقعاً مهم است.

بنابراين متخصص بيست وچند ساله‌ها شدم چون به اعتقاد من

So, I specialize in twentysomethings because I believe

that every single one of those 50 million twentysomethings

تك تك اين ٥٠ ميليون نفر که در دهه بیست هستند

deserves to know what psychologists,

لايق اين هستند كه بدانند کدام یک از روانشناسها،

sociologists, neurologists and fertility specialists

جامعه شناسهان، عصب شناسها و متخصصان بارورى

already know:

كه الان مى شناسند:

that claiming your 20s is one of the simplest,

که ادعا می‌کنند که دهه ٢٠ سالگی شما یکی از ساده‌ترین دوره‌هاست

yet most transformative, things you can do

که بیشترین تغییرات و دگرگونی را می‌توانید

for work, for love, for your happiness,

براى شغل‌تان، عشق‌تان، شاديتان،

maybe even for the world.

حتى شايد براى دنيا انجام دهيد.

This is not my opinion.

اين عقيده من نيست. اينها حقايق هستند.

These are the facts.

We know that 80 percent of life's most defining moments

ما مى‌دانيم كه ٨٠ درصد از مهمترين لحظات تعريف شده زندگى

take place by age 35.

تا سن ٣٥ سالگى اتفاق مى افتند.

That means that eight out of 10

به آن معناست كه از هر ١٠ تا تصميم‌گیری

of the decisions and experiences and "Aha!" moments

و تجربه‌ها و لحظات "آها!" هشت‌تایشان

that make your life what it is

سازنده زندگى شما به این شکل است

will have happened by your mid-30s.

تا اواسط دهه سى سالگى اتفاق خواهد افتاد.

People who are over 40, don't panic.

كسانى كه بالاى ٤٠ سال هستند، وحشت نكنند.

This crowd is going to be fine, I think.

فكر كنم، اين جمعيت اوضاعش خوب خواهد شد.

We know that the first 10 years of a career

مى دانيم كه ١٠ سال نخست يك شغل

has an exponential impact on how much money you're going to earn.

تاثير تشريحى بر ميزان

پولى كه قرار است كسب كنيد، دارد.

We know that more than half of Americans

مى‌دانيم كه بيش از نيمى از آمريكاييها

are married or are living with or dating their future partner by 30.

تا سى سالگى ازدواج كرده‌اند يا

با شريك آينده‌شان بيرون مى‌روند.

We know that the brain caps off

مى‌دانيم كه مغز دومين و آخرين جهش

its second and last growth spurt in your 20s

رشديش را در دهه ٢٠ سالگى تمام مى‌كند

as it rewires itself for adulthood,

در حاليكه خود را دوباره براى بزرگسالى مي‌نويسد،

which means that whatever it is you want to change about yourself,

يعنى هر آنچه كه شما مى‌خواهيد درباره خودتان تغيير دهيد،

now is the time to change it.

اكنون زمان تغيير دادن آن است.

We know that personality changes more during your 20s

مى‌دانيم كه بيشترين تغيير شخصيت طى دهه ٢٠ سالگى اتفاق مى‌افتد

than at any other time in life,

در قياس با هر زمان ديگرى در زندگى،

and we know that female fertility peaks at age 28,

و مى‌دانيم كه بارورى زنانه در ٢٨ سالگى به اوج خود مى‌رسد،

and things get tricky after age 35.

و اوضاع بعد از ٣٥ سالگى موذيانه مى شود.

بنابراين دهه ٢٠ سالگيتان زمان تربيت كردن خودتان

So your 20s are the time to educate yourself

about your body and your options.

درباره جسمتان و انتخابهايتان است.

So when we think about child development,

بنابراين وقتى ما درباره رشد كودك فكر مى كنيم،

we all know that the first five years are a critical period

همه ما مى‌دانيم كه پنج سال نخست دوره اى حياتى

for language and attachment in the brain.

براى زبان و دلبستگى در مغز است.

It's a time when your ordinary, day-to-day life

اين زمانى است كه زندگى روزمره و عادى شما

has an inordinate impact on who you will become.

تاثير مفرطى برروى آن كسى شما خواهيد شد، دارد.

اما چيزى كه ما درباره ش كمتر مى شنويم اين هست كه چيزى بنام

But what we hear less about is that there's such a thing

as adult development,

رشد بزرگسالى وجود دارد، و دهه ٢٠ سالگيمان

and our 20s are that critical period of adult development.

دوره مهمى از رشد بزرگسالى است.

But this isn't what twentysomethings are hearing.

اما اين چيزى نيست كه بيست و چند ساله‌ها مى‌شنوند.

Newspapers talk about the changing timetable of adulthood.

روزنامه ها درباره جدول زمانى در حال تغيير بزرگسالى صحبت مى‌كنند.

Researchers call the 20s an extended adolescence.

محققان دهه ٢٠ سالگى را بلوغ تمديد شده مى نامند.

Journalists coin silly nicknames for twentysomethings

روزنامه نگاران القاب مسخره اى را براى بيست وچند ساله‌ها ابداع كرده‌اند

like "twixters" and "kidults."

مثل "بيستى‌ها" و "بزرگ بچه‌ها".

(Laughing) It's true!

حقيقت دارد.

As a culture, we have trivialized

بعنوان يك فرهنگ، ما چيزى را كه در واقع تعريف كننده

what is actually the defining decade of adulthood.

دهه بزرگسالى است، بى اهميت مى دانيم.

Leonard Bernstein said that to achieve great things,

لئو نارد برنستين گفت كه براى رسيدن به چيزهاى بزرگ

you need a plan and not quite enough time.

به يك طرح و زمانى نه چندان كافى نياز داريد.

(Laughing) Isn't that true?

بنظرتان حقيقت ندارد؟

So what do you think happens

خب فكر مى‌كنيد كه چه اتفاقى مى افتد

when you pat a twentysomething on the head and you say,

زمانى كه دستى به سر فرد بيست وچند ساله مى‌كشيد و مى‌گوييد،

"You have 10 extra years to start your life"?

"هنوز ١٠ سال ديگر براى شروع زندگيت دارى؟"

چيزى اتفاق نمى‌افتد.

Nothing happens.

شما جاه طلبى و ضرورت را از آن شخص مى دزديد،

You have robbed that person of his urgency and ambition,

and absolutely nothing happens.

و مطلقاً چيزى اتفاق نمى افتد.

And then every day, smart, interesting twentysomethings

و سپس هر روز، بيست و چند ساله هاى جالب و باهوش

like you or like your sons and daughters

شبيه شما يا پسرها و دخترهايتان

come into my office and say things like this:

به دفترم مي‌ايند و چيزى مثل اين مى‌گويند:

"I know my boyfriend's no good for me,

" مى‌دونم كه دوست پسرم به دردم نمى خوره،

but this relationship doesn't count. I'm just killing time."

اما اين رابطه به حساب نمياد. من فقط وقت مى‌كُشم. "

Or they say, "Everybody says as long as I get started

يا مى گويند،" همه مى‌گویند همين كه بتوانم تا رسيدن به ٣٠

on a career by the time I'm 30, I'll be fine."

شغلى رو شروع كنم، اوضاع برام خوب ميشه. "

But then it starts to sound like this:

و بعد شروع مى‌كند به اين شكلى بنظر رسيدن:

"My 20s are almost over, and I have nothing to show for myself.

" دهه ٢٠ سالگى تقريباً تمام شده ، و چيزى براى نشان دادن به خودم ندارم.

I had a better résumé the day after I graduated from college."

فرداى روزى كه از كالج فارغ التحصيل شدم، رزومه بهترى داشتم. "

And then it starts to sound like this:

و بعد شروع مى‌كند به اين شكلى بنظر رسيدن:

"Dating in my 20s was like musical chairs.

" بيرون رفتن و قرار گذاشتن در دهه ٢٠ سالگى ام مثل بازى صندلي‌هاى موزيكال بود.

Everybody was running around and having fun,

همه دور مى‌دويدند و تفريح مى‌كردند،

but then sometime around 30 it was like the music turned off

اما وقتى به٣٠ سالگى شد مثل اين بود كه موسيقى خاموش شده باشد

and everybody started sitting down.

و همه شروع به نشستن كردند.

I didn't want to be the only one left standing up,

من نمى‌خواهم تنها كسى باشم كه سرپا مانده است،

so sometimes I think I married my husband

بنابراين گاهى اوقات فكر مى‌كنم به اين خاطر با همسرم ازدواج كردم

because he was the closest chair to me at 30."

چون نزديكترين صندلى به من در ٣٠ سالگی‌ام بود. "

Where are the twentysomethings here?

بيست وچند ساله‌ها در اينجا كجاييد؟

Do not do that.

اين كار را نكنيد.

(Laughter)

Okay, now that sounds a little flip, but make no mistake,

بسيار خوب، الان شايد كمى گستاخانه بنظر رسد، اما اشتباه نكنيد،

the stakes are very high.

ريسكش خيلى بالاست.

وقتى كلى چيز به دهه سى سالگى شما هل داده مى شود،

When a lot has been pushed to your 30s,

there is enormous thirtysomething pressure

فشار سى وچند سالگى عظيمى وجود دارد

to jump-start a career, pick a city, partner up,

از استارت زدن براى سرنوشت كارى گرفته تا انتخاب شهر، شريك زندگى گرفتن

and have two or three kids in a much shorter period of time.

و داشتن دو يا سه كودك در مدت زمانى خيلى كوتاه تر.

Many of these things are incompatible,

بسيارى از اين چيزها ناسازگارند،

and as research is just starting to show,

و همانطور كه تحقيقات الان شروع به نشان دادن كرده است،

simply harder and more stressful to do all at once in our 30s.

انجام دادن همه اين كارها به يكباره در دهه سى سالگی‌مان

دشوارتر و پراسترس تر است.

The post-millennial midlife crisis isn't buying a red sports car.

بحران ميانسالى كه بعد از اين جشن هزارساله پديدار مى شود

خريدن ماشين اسپورت قرمز رنگ نيست.

It's realizing you can't have that career you now want.

تشخيص دادن اين است كه شما نتوانسته ايد شغلى را كه الان مى خواهيد نمى توانيد داشته باشيد.

It's realizing you can't have that child you now want,

تشخيص دادن اين است كه كودكى را كه الان مى خواهيد نمى توانيد داشته باشيد.

or you can't give your child a sibling.

يا اينكه نمى تونيد به كودكتان خواهر و برادرى دهيد.

Too many thirtysomethings and fortysomethings

سى وچند ساله‌ها و چهل وچند ساله‌هاى بسيار زيادى

look at themselves, and at me, sitting across the room,

به خودشان و به من كه در اتاق روبروى هم نشسته ايم، نگاه مى‌كنند،

and say about their 20s,

و درباره دهه ٢٠ سالگيشان مى‌گويند،

"What was I doing? What was I thinking?"

"چكار داشتم مى‌كردم؟ به چى داشتم فكر مى‌كردم؟"

I want to change what twentysomethings are doing and thinking.

من مى خواهم آنچه راكه بيست و چند ساله‌ها

انجام مى‌دهند و فكر مى‌كنند را تغيير دهم.

Here's a story about how that can go.

در اينجا داستانی هست درباره این که این اتفاق چطور می‌تواند اتفاق بیفتد.

It's a story about a woman named Emma.

داستانى درباره زنى كه اِما نام داشت.

At 25, Emma came to my office

در سن ٢٥سالگى، اِما به دفترم آمد

because she was, in her words, having an identity crisis.

چون، بقول خودش، بحران هويت داشت.

او گفت كه فكر مى كرد شايد دوست دارد در هنر يا سرگرمى

She said she thought she might like to work in art or entertainment,

كار كند، اما هنوز تصميم نگرفته بود،

but she hadn't decided yet,

so she'd spent the last few years waiting tables instead.

بنابراين سالهاى اخير را در عوض به پيشخدمتى مى پرداخت.

چون ارزانتر بود، با دوست پسرى زندگى مى كرد

Because it was cheaper, she lived with a boyfriend

who displayed his temper more than his ambition.

كسى كه عصبانيتش را بيش از جاه طلبيش نشان مى داد.

And as hard as her 20s were,

و دهه سخت٢٠ سالگيش مثل اِما بود،

her early life had been even harder.

حتی سالهاى اوليه زندگيش هم از این سختتر بود.

او اغلب در جلساتمان گريه مى‌كرد،

She often cried in our sessions,

but then would collect herself by saying,

اما بعداً خودش را با گفتن اين حرف جمع و جور مى‌كرد كه

"You can't pick your family, but you can pick your friends."

" شما نمی‌توانید خانواده‌تان را انتخاب کنید، اما دوستان را می‌توانید."

Well one day, Emma comes in and she hangs her head in her lap,

خوب یک روز، اِما آمد

و سرش را روی زانواش گذاشت

and she sobbed for most of the hour.

و برای تقریباً یک ساعتی گریه كرد.

She'd just bought a new address book,

تازه يك دفترچه آدرس نو خريده بود،

and she'd spent the morning filling in her many contacts,

و صبح را صرف پر كردن همه شماره تماس‌هايش كرده بود،

but then she'd been left staring at that empty blank

اما وقتى به كلمات بعدى رسيد

that comes after the words

نگاهش همانطور خيره به جاى خالى مانده بود:

"In case of emergency, please call ..."

"در موارد اضطرارى، لطفاً با .... تماس بگيريد. "

She was nearly hysterical when she looked at me and said,

تقريباً دچار حمله عصبى شده بود وقتى به من نگاه كرد و گفت،

"Who's going to be there for me if I get in a car wreck?

" اگر تصادف كنم، چه کسی به آنجا میاد؟

Who's going to take care of me if I have cancer?"

كى ازم مراقبت مى كنه اگر سرطان بگيرم؟"

Now in that moment, it took everything I had

آن وقت بود که چيزى را نبايد مى‌گفتم، وا دادم:

not to say, "I will."

"من هستم. "

اما او به یک متخصص درمان نیاز نداشت

But what Emma needed wasn't some therapist who really, really cared.

كه واقعاً ، واقعاً به او اهميت مى داد.

Emma needed a better life, and I knew this was her chance.

بلکه او به زندگى بهترى احتياج داشت، و من مى‌دانستم اين شانس او بود.

I had learned too much since I first worked with Alex

از موقعی که برای اولین بار با آلكس کار کردم خيلى چيزها ياد گرفته بودم

to just sit there while Emma's defining decade

نه اين كه فقط آنجا بنشينم درحاليكه اِما در حال تعريف كردن

دهه‌اى است كه در حال سپری شدن بود.

went parading by.

So over the next weeks and months,

بنابراين طى هفته ها و ماههاى بعد،

I told Emma three things

به إما سه چيز

گفتم كه هر بيست و چند ساله‌اى، مرد يا زن،

that every twentysomething, male or female,

deserves to hear.

سزاوار شنيدن آن است.

First, I told Emma to forget about having an identity crisis

اول به اِما گفتم داشتن بحران هويت را فراموش كند

and get some identity capital.

و كمى سرمايه هويتى كسب كند.

By "get identity capital,"

با كسب سرمايه هويتى، منظورم انجام دادن كارى است

I mean do something that adds value to who you are.

كه به ارزش آن كسى كه شما هستيد، مى افزايد.

Do something that's an investment

كارى را انجام دهيد كه براى آن كسى

in who you might want to be next.

كه ممكن است بخواهيد بعداً شويد، سرمايه گذارى محسوب شود.

I didn't know the future of Emma's career,

من از آينده كارى اِما خبر نداشتم،

and no one knows the future of work,

و هيچكس از آينده كار خبر ندارد، اما اين را يقين داشتم:

but I do know this:

Identity capital begets identity capital.

سرمايه هويتى، سرمايه هويتى بوجود مياورد.

So now is the time for that cross-country job,

بنابراين الان وقت آن شغل روستايى،

that internship, that startup you want to try.

آن كارآموزى، و آن شروع اوليه اى است كه مى‌خواهيد امتحان كنيد.

I'm not discounting twentysomething exploration here,

در اينجا قصد تخفيف دادن به اكتشافات بيست و چندساله‌ها را ندارم

but I am discounting exploration that's not supposed to count,

اما مى خواهم به اكتشافاتى كه قرار نيست به حساب آورده شود تخفيف دهم،

كه، از طرفی هم، اكتشاف نيست.

which, by the way, is not exploration.

That's procrastination.

در واقع طفره رفتن است.

I told Emma to explore work and make it count.

به اِما گفتم دنبال كار باشد و آن را به حساب بياورد.

Second, I told Emma that the urban tribe is overrated.

دوم، به اِما گفتم كه به قبيله شهرى زیاده از حد بها داده شده است.

Best friends are great for giving rides to the airport,

بهترین دوستان برای رساندتان با ماشین به فرودگاه خوبند،

but twentysomethings who huddle together with like-minded peers

اما بیست و چند سالهایی که با یکدیگر روی هم می‌ریزند

با رفقای همفکرشان که آنها را می‌شناسند، خودشان را محدود می‌کنند

limit who they know,

چیزی که می‌شناسند، نحوه فکر کردنشان، نحوه حرف زدنشان،

what they know, how they think,

how they speak, and where they work.

و جاییکه کار می‌کنند.

That new piece of capital, that new person to date

آن تکه جديد سرمايه ، ان شخصی که با او بیرون می‌روید

almost always comes from outside the inner circle.

تقریباً همیشه از بیرون محفل داخلی میاید.

New things come from what are called our weak ties,

چیزهای تازه از چیزی که روابط ضعیف نامیده می‌شوند بیرون میایند،

our friends of friends of friends.

دوستانِ دوستانِ دوستانمان.

So yes, half of twentysomethings are un- or under-employed.

خوب آره، نیمی از بیست وچند ساله‌ها بیکار یا در حال بیکار شدن هستند.

But half aren't,

اما نیمی نیستند، و ارتباطات ضعیف

and weak ties are how you get yourself into that group.

نحوه‌ای است که شما خود را به آن گروه وارد می‌کنید.

Half of new jobs are never posted,

نیمی از شغلهای جدید هرگز آگهی نمی‌شوند،

so reaching out to your neighbor's boss is how you get that unposted job.

بنابراین دستیابی به همسایه تان که ريیس هست

نحوه رسیدن به آن شغل آگهی نشده است.

It's not cheating. It's the science of how information spreads.

اين تقلب نيست. اين علمِ چگونگی گسترش و پراکندن اطلاعات است.

Last but not least, Emma believed

وآخرين ولی نه كم اهمییت‌ترین اين كه، إما معتقد بود

that you can't pick your family, but you can pick your friends.

شما نمى‌توانيد خانواده تان را انتخاب كنيد، اما دوستانتان را مى‌توانيد انتخاب كنيد.

Now this was true for her growing up,

این برای بزرگ‌ شدن او درست بود،

but as a twentysomething, soon Emma would pick her family

ولی بعنوان یک بیست وچند ساله، به محض اینکه

اِما کسی را بعنوان شریک زندگی پذیرفته بود، او خانواده‌اش انتخاب کرده بود

when she partnered with someone and created a family of her own.

و خانواده تشکیل داده بود.

به اِما گفتم كه الان زمانى است كه بايد شروع به انتخاب كردن خانواده‌ات كنى.

I told Emma the time to start picking your family is now.

Now you may be thinking that 30 is actually a better time to settle down

شايد حالا فكر كنيد كه ٣٠ سالگی

در قیاس با ۲۰ و یا ۲۵ سالگی

than 20, or even 25,

عملا زمان بهترى براى مستقر شدن باشد.

and I agree with you.

و من با شما موافقم.

But grabbing whoever you're living with or sleeping with

اما گرفتن طرف هر کسی که باهاش زندگی می‌کنید یا می‌خوابید

when everyone on Facebook starts walking down the aisle

هنگامی که افراد در فیسبوک شروع به جناح بندی می‌کنند

is not progress.

پیشرفت نیست.

The best time to work on your marriage is before you have one,

بهترين زمان براى كار كردن روى ازدواجتان

پيش از آن است كه يكى را داشته باشيد،

and that means being as intentional with love

و آن يعنى اين كه در عشق هم

as you are with work.

مثل کار تعمد داشته باشید.

Picking your family is about consciously choosing

انتخاب كردن خانواده درباره انتخاب آگاهانه است

who and what you want

چه كسى و چه چيزى را مى خواهيد

rather than just making it work or killing time

با هر کسی که اتفاقی شما را انتخاب می‌کند

جای اینکه فقط بخواهید کار کند یا که وقت کشی کنید.

with whoever happens to be choosing you.

So what happened to Emma?

خب چه اتفاقی برای إما افتاد؟

خب، ما سراغ آن دفتر تلفن قديمى رفتيم،

Well, we went through that address book,

و او عموزاده يك هم اتاقى قديمى را پيدا كرد

and she found an old roommate's cousin

who worked at an art museum in another state.

كه در موزه اى هنرى در ايالتى ديگر كار مى‌كرد.

That weak tie helped her get a job there.

اين رابطه ضعيف به او كمك كرد تا در آنجا شغلى بگيرد.

That job offer gave her the reason to leave that live-in boyfriend.

آن پیشنهاد شغلی باعث شد که

آن دوست پسر همخانه ‌اش را ترك كند.

حالا، پس از گذشت ٥ سال، او برنامه ريز رويداد هاى خاص براى موزه‌هاست.

Now, five years later, she's a special events planner for museums.

او با مردى ازدواج كرده است كه آگاهانه انتخاب كرد.

She's married to a man she mindfully chose.

She loves her new career, she loves her new family,

از شغل جديدش لذت مى‌برد، او خانواده جديدش را دوست دارد،

و برايم كارتى فرستاد كه مى‌گفت،

and she sent me a card that said,

"Now the emergency contact blanks

" حالا ديگر آن جای خالیهای تماس اضطرارى

don't seem big enough."

بحد كافى بزرگ نمى‌رسد. "

Now Emma's story made that sound easy,

خُب داستان إما به نظر راحت می‌اید،

but that's what I love about working with twentysomethings.

و این چیزی‌ست که من کار کردن با بیست و چند ساله ها را دوست دارم

They are so easy to help.

کمک کرد به انها بسیار آسان است.

Twentysomethings are like airplanes just leaving LAX,

بيست وچند ساله‌ها مثل هواپيماهايى هستندكه فقط فرودگاه لوس آنجلس را

bound for somewhere west.

براى مقصدى در شرق ترك مى‌كنند.

Right after takeoff, a slight change in course

درست بعد از بلند شدن، با تغييری اندك در مسير

is the difference between landing in Alaska or Fiji.

تفاوتش در فرود آمدن در آلاسكا يا فيجى است.

Likewise, at 21 or 25 or even 29,

مثل ۲۱ یا ۲۵ یا حتی ۲۹ سالگی،

one good conversation, one good break,

یک مکالمه خوب،‌یک تنفس خوب،

one good TED Talk, can have an enormous effect

یک گفتگوی خوب TED، می‌تواند در طول سالها و حتی نسل‌های بعدی

across years and even generations to come.

اثر عظیمی داشته باشد.

So here's an idea worth spreading

بنابراین دراینجا با ایده‌ای مواجه‌ایم که ارزش گسترش یافتن

to every twentysomething you know.

برای هر بیست و چند ساله‌ای که شما می‌شناسید را دارد.

It's as simple as what I learned to say to Alex.

به سادگی همان چیزی است که من یاد گرفتم به آلکس بگویم.

It's what I now have the privilege

این همان امتیازی است که من الان دارم تا

of saying to twentysomethings like Emma every single day:

به هر بیست و چند ساله‌ای مثل اِما هر روز بگویم:

Thirty is not the new 20, so claim your adulthood,

سى سالگی،٢٠سالگی جديد نيست، پس بزرگسالی خود را مطالبه کنید،

get some identity capital, use your weak ties,

کمی سرمایه هویتی کسب کنید، از روابط کاریتان استفاده کنید،

pick your family.

خانواده خودتان را انتخاب کنید.

Don't be defined by what you didn't know

با چيزى كه نمی‌دانید و یا انجام نداديد

or didn't do.

خودتان را معرفی نكنيد.

شما همين حالا درباره زندگيتان تصميم گيرى مى‌كنيد.

You're deciding your life right now.

Thank you.

متشكرم.

(Applause)

(تشويق)