How do you explain consciousness? | David Chalmers

دیوید چامرز: هوشیاری را چطور توضیح می دهید؟

Translator: Mojtaba Abtahi Reviewer: Leila Ataei

Right now

همین الان

you have a movie playing inside your head.

یک فیلم توی سر همگی شما در حال نمایش است.

It's an amazing multi-track movie.

یک فیلم شگفت انگیز چند بخشی

It has 3D vision and surround sound

با نمایی سه-بعدی و صدایی فراگیر

for what you're seeing and hearing right now,

به این دلیل که الان می توانید ببینید و بشنوید،

but that's just the start of it.

اما این تازه اول کاره.

Your movie has smell and taste and touch.

فیلم شما همراه با بو و مزه و حس لامسه است.

It has a sense of your body,

و حسی از بدن شما

pain, hunger, orgasms.

درد، گرسنگی و ارضاء شدنها.

It has emotions,

اون احساسات داره،

anger and happiness.

خشم و خوشحالی.

It has memories, like scenes from your childhood

حافظه داره ، مثلا تصاویری که از دوران کودکیتان

playing before you.

جلو چشمتان به حرکت در میان.

And it has this constant voiceover narrative

و این روایت همیشگی و صامتی که

in your stream of conscious thinking.

در جریان فکرکردن آگاهانه تان قرار دارد.

At the heart of this movie is you

شما در قلب این نمایش، قرار دارید

experiencing all this directly.

و همه این ها را مستقیما تجربه می کنید.

This movie is your stream of consciousness,

این فیلم، همان جریان فکر شماست،

the subject of experience

مسئله آزمودن ذهن و

of the mind and the world.

دنیا.

Consciousness is one of the fundamental facts

هوشیاری یکی از ویژگی های بنیادی

of human existence.

وجود انسان است.

Each of us is conscious.

همه ما از هوشیاری برخورداریم.

We all have our own inner movie,

همه ما نمایشی در درون خویش داریم،

you and you and you.

شما و شما و شما.

There's nothing we know about more directly.

چیزی از این نزدیکتر نیست که قادر به شناختش باشیم.

At least, I know about my consciousness directly.

حداقل، من از وجود تفکرخودم بی واسطه آگاهم.

I can't be certain that you guys are conscious.

درمورد شما، نمیتونم با اطمینان بگویم.

Consciousness also is what makes life worth living.

این هوشیاری همان چیزی است که به زندگی ارزش می دهد.

If we weren't conscious, nothing in our lives

اگر ما از هوشیاری برخوردار نبودیم،

would have meaning or value.

هیچ چیز در زندگیمان ارزش یا معنایی نداشت.

But at the same time, it's the most

با این وجود، رازآلود ترین پدیده

mysterious phenomenon in the universe.

در کل هستی است.

Why are we conscious?

چرا ما هوشیاریم؟

Why do we have these inner movies?

چرا این نمایش درونی در ما برقرار است؟

Why aren't we just robots

چرا فقط روباتی محسوب نمی شویم

who process all this input,

که همه این داده ها را پردازش می کند،

produce all that output,

و نتایج این پردازش ها را بیرون میدهد،

without experiencing the inner movie at all?

بدون اینکه حتی یکبار در درونش نمایشی درونی به جریان بیفتد؟

Right now, nobody knows the answers

در حال حاضر، هیچ کس جواب این سوالات

to those questions.

نمی داند.

I'm going to suggest that to integrate consciousness

پیشنهادم این است که این موضوع را وارد علم کنیم،

into science, some radical ideas may be needed.

شاید ایده های جدید و متفاوت با گذشته مورد نیاز باشند.

Some people say a science of consciousness

بعضی مردم میگن هوشیاری ذهن را از طریق علم

is impossible.

نمی شود بررسی کرد.

Science, by its nature, is objective.

علم، ذاتا، امری عینی است.

Consciousness, by its nature, is subjective.

و هوشیاری ذهن، ذاتا، امری درونی و ذهنی.

So there can never be a science of consciousness.

بنابراین هیچوقت نمی شود علم بررسی هوشیاری ذهن را بوجود آورد.

For much of the 20th century, that view held sway.

این نظر در بیشتر قرن بیستم، دیدگاه حاکم بود.

Psychologists studied behavior objectively,

روانشناسان رفتار راا بطور عینی مطالعه کردند.

neuroscientists studied the brain objectively,

دانشمندان عصب شناس مغز را عینی مطالعه کردند.

and nobody even mentioned consciousness.

اما هیچ کس به مسئله هوشیاری اشاره نکرد.

Even 30 years ago, when TED got started,

حتی ۳۰ سال پیش، زمانی که TED شروع به کار کرد،

there was very little scientific work

تحقیقات علمی بسیار کمی روی این موضوع

on consciousness.

انجام شده بود.

Now, about 20 years ago,

اما، حدود ۲۰ سال پیش

all that began to change.

همه چیز شروع به تغییر کرد.

Neuroscientists like Francis Crick

دانشمندان عصب شناس مانند فرانسیس کریک

and physicists like Roger Penrose

و فیزیکدانانی مانند راجر پنروز

said now is the time for science

گفتند وقت آن شده که علم سراغ

to attack consciousness.

مسئله هوشیاری برود.

And since then, there's been a real explosion,

و از آن زمان به بعد، انفجار واقعی رخ داد،

a flowering of scientific work

شکوفایی فعالیت های علمی انجام شده

on consciousness.

در مورد هوشیاری.

And this work has been wonderful. It's been great.

و این فعالیتهای شگفت انگیز و عالی انجام شدند،

But it also has some fundamental

اما تا الآن با محدودیت هایی اساسی

limitations so far.

روبرو بوده اند.

The centerpiece

در سال های اخیر،

of the science of consciousness in recent years

هسته مرکزی علم مطالعه هوشیاری

has been the search for correlations,

جست و جوی ارتباطات بوده است،

correlations between certain areas of the brain

ارتباطات بین بخش های خاصی از مغز و

and certain states of consciousness.

وضعیت های مشخصی از هوشیاری.

We saw some of this kind of work

چنین مطالعاتی را دیدیم از

from Nancy Kanwisher and the wonderful work

ننسی کانویشر و کار فوق العاده ای که چند دقیقه پیش

she presented just a few minutes ago.

ارائه داد.

Now we understand much better, for example,

حالا ما خیلی بهتر می فهمیم که مثلا

the kinds of brain areas that go along with

کدام بخش های مغز در ارتباط با تجربه آگاهانه

the conscious experience of seeing faces

دیدن چهره ها یا

or of feeling pain

احساس کردن درد هستند

or of feeling happy.

یا در ارتباط با حس شادی.

But this is still a science of correlations.

اما این علم ارتباطات است.

It's not a science of explanations.

علم توضیحات نیست.

We know that these brain areas

ما میدانیم این مناطق مغز

go along with certain kinds of conscious experience,

در ارتباط با تجربیات آگاهانه مشخصی هستند،

but we don't know why they do.

اما نمیدانیم چرا.

I like to put this by saying

دوست دارم با گفتن این نکته به شما شروع کنم

that this kind of work from neuroscience

که این بخش از علوم اعصاب

is answering some of the questions

به سوالاتی پاسخ میدهد که

we want answered about consciousness,

درباره خودآگاهی هستند.

the questions about what certain brain areas do

سوالاتی در مورد این که بخش های خاصی از مغز چه کاری

and what they correlate with.

انجام میدهند و با چه بخش هایی در ارتباط هستند.

But in a certain sense, those are the easy problems.

اما با اطمینان میشود گفت، اینها بخش کوچک و ساده مشکلات هستند.

No knock on the neuroscientists.

این یک عیب برای دانشمندان علوم اعصاب به شمار نمی آید.

There are no truly easy problems with consciousness.

مشکلی درباره خودآگاهی که حقیقتا کوچک و ساده باشد، وجود ندارد.

But it doesn't address the real mystery

اما معمای حقیقی که هسته این موضوع هست را

at the core of this subject:

نشان نمی دهد.

why is it that all that physical processing in a brain

چرا همه فرآیندهای فیزیکی در مغز

should be accompanied by consciousness at all?

باید با خودآگاهی همراه باشد؟

Why is there this inner subjective movie?

این نمایش درونی و ذهنی چرا باید وجود داشته باشد؟

Right now, we don't really have a bead on that.

در حال حاضر، هیچ سر نخی از آن نداریم.

And you might say,

شاید شما نظرتون این باشد که

let's just give neuroscience a few years.

چند سالی به علم اعصاب زمان بدهیم.

It'll turn out to be another emergent phenomenon

نظر من روی پدیده های درحال وقوع دیگری است

like traffic jams, like hurricanes,

مثل ترافیک، طوفان،

like life, and we'll figure it out.

مثل زندگی، و از این طریق جواب پیدا خواهیم کرد.

The classical cases of emergence

موارد قدیمی اتفاقات غیرمنتظره

are all cases of emergent behavior,

همگی در خصوص رفتار،

how a traffic jam behaves,

چگونگی حرکت جریان ترافیک،

how a hurricane functions,

چگونگی رخداد یک طوفان،

how a living organism reproduces

و چگونگی تکثیر، سازگاری

and adapts and metabolizes,

و متابولیسم یک موجود زنده،

all questions about objective functioning.

همگی سوالاتی درباره عملکردهایی عینی و قابل مشاهده هستند.

You could apply that to the human brain

می توانید این را به مغز انسان تعمیم دهید

in explaining some of the behaviors

برای توضیح دادن بعضی رفتارها

and the functions of the human brain

و اعمال مغز انسان

as emergent phenomena:

به عنوان آثار ناشی از آن:

how we walk, how we talk, how we play chess,

چگونه راه میرویم،چگونه سخن میگوییم،چگونه شطرنج بازی میکنیم

all these questions about behavior.

همه اینها سوالاتی درباره رفتار هستند.

But when it comes to consciousness,

وقتی سراغ خودآگاهی بیاییم،

questions about behavior

سوالات درباره رفتار

are among the easy problems.

جزء همان مشکلات ساده محسوب میشوند.

When it comes to the hard problem,

مشکل اصلی این سوال است که

that's the question of why is it

چرا همه این رفتارها

that all this behavior

با تجربیاتی درونی و ذهنی

is accompanied by subjective experience?

همراه هستند؟

And here, the standard paradigm

و در اینجا، الگوی استانداردی از

of emergence,

پیدایش را داریم،

even the standard paradigms of neuroscience,

حتی الگوهای استاندارد عصب شناسی

don't really, so far, have that much to say.

هم به واقع تاکنون نتوانسته اند چندان چیزی بگویند.

Now, I'm a scientific materialist at heart.

من شخصا یک ماده باور علمی هستم.

I want a scientific theory of consciousness

نظریه علمی از هوشیاری را می خواهم که

that works,

کار کند،

and for a long time, I banged my head

و برای مدت زیادی در جستجوی

against the wall

یافتن نظریه ای از هوشیاری

looking for a theory of consciousness

که صرفا در قالب عبارات فیزیکی

in purely physical terms

کار کند، سرم را به

that would work.

دیوار می کوبیدم،

But I eventually came to the conclusion

اما سرانجام به نتیجه ای رسیدم که

that that just didn't work for systematic reasons.

تنها بخاطر دلایل سیستماتیک جواب نداد.

It's a long story,

قصه مفصلی دارد،

but the core idea is just that what you get

اما ایده اصلی همانی است که از

from purely reductionist explanations

توضیحات صرفا تقلیل یافته در قالب

in physical terms, in brain-based terms,

عبارات فیزیکی و عبارات مغزی می گیرید،

is stories about the functioning of a system,

داستانهایی درباره کارکرد یک سیستم،

its structure, its dynamics,

ساختارش، پویای هایش،

the behavior it produces,

رفتاریی که تولید می کند،

great for solving the easy problems —

برای حل کردن مشکلات آسان معرکه است---

how we behave, how we function —

نحوه رفتارمان، نحوه عملکردمان---

but when it comes to subjective experience —

اما وقتی پای تجربه فردی برسد---

why does all this feel like something from the inside? —

چرا حسی که داریم خیلی درونی می شود؟---

that's something fundamentally new,

چیزی که از پایه جدید است

and it's always a further question.

و همیشه بصورت سوال مطرح است.

So I think we're at a kind of impasse here.

برای همین فکر می کنم که ما در اینجا دچار نوعی بن بست هستیم.

We've got this wonderful, great chain of explanation,

دارای چنین زنجیره عالی و شگفت آوری از توضیحات هستیم،

we're used to it, where physics explains chemistry,

بهش عادت داریم، در جاهایی که فیزیکدانها از شیمی می گویند،

chemistry explains biology,

شیمیدانها از زیست شناسی،

biology explains parts of psychology.

زیست شناسی بخشهایی از روان شناسی را توضیح می دهد.

But consciousness

اما هوشیاری

doesn't seem to fit into this picture.

انگاری در این تصویر نمی گنجد.

On the one hand, it's a datum

از یکسو، ماخذ آن است

that we're conscious.

که ما هوشیار هستیم.

On the other hand, we don't know how

از سوی دیگر، نمی دانیم که چطور

to accommodate it into our scientific view of the world.

آن را در دیدگاه علمی خود از جهان بگنجانیم.

So I think consciousness right now

پس فکر می کنم که هوشیاری در حال حاضر

is a kind of anomaly,

نوعی خلاف قاعده است،

one that we need to integrate

که لازم است آن را با دیدگاه

into our view of the world, but we don't yet see how.

خود از جهان یکپارچه کنیم، اما چطورش را نمی دانیم.

Faced with an anomaly like this,

در مواجه با خلاف قاعده ای مثل این،

radical ideas may be needed,

ایده های اساسی لازم اند،

and I think that we may need one or two ideas

و حتی معتقدم شاید احتیاج به یک یا دو ایده داشته باشیم

that initially seem crazy

که در شروع دیوانه وار به نظر می رسند

before we can come to grips with consciousness

و فکر می کنم قبل از این که بتوانیم بصورت علمی

scientifically.

از پس هوشیاری بربیاییم .

Now, there are a few candidates

الانش هم یک تعداد کاندیدا داریم

for what those crazy ideas might be.

برای آنچه شاید بشود ایده دیوانه وار نامید.

My friend Dan Dennett, who's here today, has one.

دوستم دن دنت، که امروز انجاست، صاحب یکی از آنهاست.

His crazy idea is that there is no hard problem

ایده دیوانه وارش این است که اصلا مشکل سختی

of consciousness.

به اسم هوشیاری نیست.

The whole idea of the inner subjective movie

کل ایده فیلم فردی درونی

involves a kind of illusion or confusion.

مستلزم نوعی توهم یا سردرگمی است.

Actually, all we've got to do is explain

راستش، همه کاری که باید انجام دهیم دادن شرحی از

the objective functions, the behaviors of the brain,

کارکردهای عینی و رفتارهای مغز است،

and then we've explained everything

و با این کار همه آنچه را که لازم به شرح بوده

that needs to be explained.

را شرح داده ایم.

Well I say, more power to him.

خب نظرم این است که حرف ندارد.

That's the kind of radical idea

اگر بخواهید نظریه صرفا مغزی

that we need to explore

تقلیل گرا از هوشیاری را داشته باشید،

if you want to have a purely reductionist

این نوعی از ایده اساسی است

brain-based theory of consciousness.

که لازم به کنکاش در آن هستیم.

At the same time, for me and for many other people,

همزمان، برای من و بسیاری مردم دیگر

that view is a bit too close to simply

این ایده فقط کمی نزدیک به انکار

denying the datum of consciousness

ماخذ هوشیاری است

to be satisfactory.

تا خوشایند واقع شود.

So I go in a different direction.

بنابراین من در جهتی مخالف می روم.

In the time remaining,

در زمان باقیمانده،

I want to explore two crazy ideas

قصد کنکاش درباره دو ایده دیوانه وار را دارم

that I think may have some promise.

که فکر می کنم احتمالا نوید بخش باشند.

The first crazy idea

نخستین ایده دیوانه وار

is that consciousness is fundamental.

این است که هوشیاری بنیادی است.

Physicists sometimes take some aspects of the universe

فیزیکدانها گاهی جنبه هایی از جهان را بعنوان

as fundamental building blocks:

بلوکهای سازنده بنیادین در نظر می گیرند:

space and time and mass.

فضا و زمان و جرم.

They postulate fundamental laws governing them,

آنها قوانین بنیادی را مبنا قرار می دهند که آنها را اداره می کنند،

like the laws of gravity or of quantum mechanics.

مثل قوانین جاذبه یا مکانیک کوانتوم.

These fundamental properties and laws

این خصایص و قوانین بنیادی

aren't explained in terms of anything more basic.

جز در عبارات ابتدایی تعریف نمی شوند.

Rather, they're taken as primitive,

به عبارت دیگر، آنها وابسته به ماقبل تاریخ تصور می شوند

and you build up the world from there.

و دنیا را از روی آنها میسازیم.

Now sometimes, the list of fundamentals expands.

اینک گاهی وقتها، به فهرست این تشکیل دهنده ها افزوده می شود.

In the 19th century, Maxwell figured out

در قرن نوزدهم، مکس پی برد

that you can't explain electromagnetic phenomena

که نمی توان پدیده الکترومغناطیس را در قالب

in terms of the existing fundamentals —

مواد تشکیل دهنده موجود توضیح داد--

space, time, mass, Newton's laws —

زمان، فضا، جرم، قوانین نیوتن--

so he postulated fundamental laws

بنابراین او قوانین بنیادی الکترومغناطیس را

of electromagnetism

مبنا قرار داد

and postulated electric charge

و شارژ الکتریکی را بعنوان

as a fundamental element

عنصر بنیادی مبنایی قرار داد

that those laws govern.

که آن قوانین را اداره کنند.

I think that's the situation we're in

بنظرم مشابه شرایطی است که ما در رابطه

with consciousness.

با هوشیاری با آن مواجهیم.

If you can't explain consciousness

اگر نتوانید هوشیاری را در قالب

in terms of the existing fundamentals —

تشکیل دهنده های موجود موجود یعنی

space, time, mass, charge —

فضا، زمان، جرم، شارژ توضیح دهید--

then as a matter of logic, you need to expand the list.

در نتیجه به حکم عقل لازم است که فهرست را گسترش دهید.

The natural thing to do is to postulate

طبیعی ترین کار مبنا قرار دادن خود

consciousness itself as something fundamental,

هوشیاری بعنوان عنصری بنیادی است،

a fundamental building block of nature.

جزء بنیادی سازنده طبیعت.

This doesn't mean you suddenly can't do science with it.

این به معنای کنار گذاشتن علم در این مقوله نیست.

This opens up the way for you to do science with it.

بلکه راهگشای علمی کردن آن است.

What we then need is to study

پس چیزی که لازم داریم مطالعه

the fundamental laws governing consciousness,

قوانین بنیادی اداره کننده هوشیاری است،

the laws that connect consciousness

قوانین که هوشیاری را با دیگر عناصر

to other fundamentals: space, time, mass,

بنیادی مرتبط می کند: فضا، زمان، جرم ،

physical processes.

فرایندهای فیزیکی.

Physicists sometimes say

فیزیکدانها گاهی می گویند

that we want fundamental laws so simple

که ما خواهان چنان قوانین بنیادی ساده ای هستیم

that we could write them on the front of a t-shirt.

که بتوانیم آنها را جلوی تی شرتهایمان بنویسیم.

Well I think something like that is the situation

خب فکر می کنم این مسئله مثل همین موقعیتی

we're in with consciousness.

است که الان در رابطه با هوشیاری مواجهیم.

We want to find fundamental laws so simple

ما در پی چنان قوانین بنیادی ساده ای هستیم

we could write them on the front of a t-shirt.

که بشود روی تی شرت بنویسیم.

We don't know what those laws are yet,

هنوز آن قوانین را نمی دانیم،

but that's what we're after.

اما چیزی هست که دنبالش هستیم.

The second crazy idea

ایده دیوانه وار دومی

is that consciousness might be universal.

این است که هوشیاری شاید جهانی باشد.

Every system might have some degree

هر سیستمی ممکن است تا حدودی از هوشیاری

of consciousness.

برخوردار باشد.

This view is sometimes called panpsychism:

دیدگای که بعضا «همه روانی» نامیده میشود:

pan for all, psych for mind,

Pan برای همه و psych برای ذهن،

every system is conscious,

هر سیستمی هوشمند است،

not just humans, dogs, mice, flies,

نه فقط انسانها، سگها، موشها، مگسها

but even Rob Knight's microbes,

بلکه میکروبهای راب نایت (دانشمند میکروب شناس)

elementary particles.

و ذرات ابتدایی.

Even a photon has some degree of consciousness.

حتی یک فوتون هم تا حدودی هوشیاری دارد.

The idea is not that photons are intelligent

ایده این نیست که فوتونها هوشمند

or thinking.

یا فکر می کنند.

It's not that a photon

این نیست که فوتون

is wracked with angst

از تشویش ویران شود

because it's thinking, "Aww, I'm always buzzing around near the speed of light.

چون فکر می کند، «آخ، من مدام ثقریبا با سرعتی مثل سرعت نور در حال حرکتم.

I never get to slow down and smell the roses."

هیچوقتم سرعتم پایین نمیاید تا عطر رزها را حس کنم.»

No, not like that.

اینطوری نیست.

But the thought is maybe photons might have

اما این فکر که شاید فوتونها احتمالا دارای

some element of raw, subjective feeling,

برخی عناصر خام، احساسات فردی،

some primitive precursor to consciousness.

عناصر ابتدایی متشکله هوشیاری باشند.

This may sound a bit kooky to you.

شاید کمی عحیب به نظرتون برسه.

I mean, why would anyone think such a crazy thing?

منظورم این است که چرا باید کسی اصلا به چنین چیزی عجیبی بچسبد؟

Some motivation comes from the first crazy idea,

برخی انگیزه ها از ایده دیوانه وار اولی ناشی میشوند

that consciousness is fundamental.

که هوشیاری بنیادی است.

If it's fundamental, like space and time and mass,

در صورت بنیادی بودن آن مثل فضا، زمان و جرم،

it's natural to suppose that it might be universal too,

طبیعی خواهد بود که فکر کنیم احتمالا جهانی هم باشد،

the way they are.

همانطور که بقیه آنها هستند.

It's also worth noting that although the idea

همچنین هیچ ارزشی ندارد که این ایده

seems counterintuitive to us,

بنظر ما خلاف عقل سلیم می رسد،

it's much less counterintuitive to people

در فرهنگهای دیگر که ذهن انسان

from different cultures,

بیشتر در ادامه

where the human mind is seen as much more

طبیعت تلقی می شود، مردم کمتر

continuous with nature.

آن را خلاف عقل سلیم می بینند.

A deeper motivation comes from the idea that

انگیزه عمیق تر از ایده ای ناشی می شود که

perhaps the most simple and powerful way

شاید ساده ترین و قوی ترین روش

to find fundamental laws connecting consciousness

برای یافتن قوانین بنیادی مرتبط کننده هوشیاری

to physical processing

با پردازش فیزیکی،

is to link consciousness to information.

مرتبط دانستن هوشیاری با اطلاعات است.

Wherever there's information processing,

هرجا که پردازش اطلاعات وجود دارد،

there's consciousness.

هوشیاری هم هست.

Complex information processing, like in a human,

پردازش اطلاعات پیچیده در موجودی مثل انسان

complex consciousness.

یعنی هوشیاری پیچیده.

Simple information processing,

پردازش ساده اطلاعات

simple consciousness.

یعنی هوشسیاری ساده.

A really exciting thing is in recent years

یکی از موارد واقعا هیجان انگیز در سالهای اخیر این است

a neuroscientist, Giulio Tononi,

که یک دانشمند عصب شناس بنام گیولیو تونونی،

has taken this kind of theory

نظریه مشابه ای را اتخاذ کرده

and developed it rigorously

و آن را با استفاده از یک نظریه ریاضی

with a mathematical theory.

شدیدا گسترش داده است.

He has a mathematical measure

وی دارای یک معیار اندازه گیری

of information integration

از یکپارچگی اطلاعات است

which he calls phi,

که آن را فی می نامد،

measuring the amount of information

از آن برای سنجش میزان اطلاعات یکپارچه شده

integrated in a system.

درون یک سیستم استفاده می کند.

And he supposes that phi goes along

و تصورش بر این است که فی هم راستا

with consciousness.

با هوشیاری است.

So in a human brain,

بنابراین درمغز انسان،

incredibly large amount of information integration,

میزان انبوه و باورنکردنی از یکپارچگی اطلاعات،

high degree of phi,

درجه بالای فی،

a whole lot of consciousness.

یک عالم هوشیاری وجود دارد.

In a mouse, medium degree of information integration,

در یک موش، میزان متوسطی از یکپارچگی اطلاعات هست

still pretty significant,

که نسبتا مهم است،

pretty serious amount of consciousness.

میزان نسبتا مهمی از هوشیاری وجود دارد.

But as you go down to worms,

اما وقتی به کرمها می رسیم،

microbes, particles,

یا میکروبها و ذرات،

the amount of phi falls off.

میزان فی نزول می کند.

The amount of information integration falls off,

میزان یکپارچگی اطلاعات نزول می کند،

but it's still non-zero.

با اینحال صفر نمی شود.

On Tononi's theory,

در نظریه تونونی،

there's still going to be a non-zero degree

هنوز هم درجه صفر نشده ای از

of consciousness.

هوشیاری هست.

In effect, he's proposing a fundamental law

در واقع، او قانون بنیادی از

of consciousness: high phi, high consciousness.

هوشیاری ارائه می کند: فی بالا، هوشیاری بالا.

Now, I don't know if this theory is right,

الان من نمی دانم که این نظریه صحت دارد،

but it's actually perhaps the leading theory right now

اما احتمالا برجسته ترین نظریه حال حاضر

in the science of consciousness,

در علم هوشیاری است،

and it's been used to integrate a whole range

و از آن برای یکپارچه سازی دامنه وسیعی از

of scientific data,

داده های علمی استفاده شده،

and it does have a nice property that it is in fact simple enough

و دارای این ویژگی خوب است که در واقع بحدی ساده است

you can write it on the front of a t-shirt.

که قابلیت نوشته شدن روی تی شرتها را دارد.

Another final motivation is that

انگیزه نهایی دیگر این است که

panpsychism might help us to integrate

همه روانی شاید به ما برای یکپارچه سازی

consciousness into the physical world.

هوشیاری در دنیای فیزیکی کمک کند.

Physicists and philosophers have often observed

فیزیکدانها و فلاسفه اغلب شاهد بوده اند

that physics is curiously abstract.

که فیزیک بطرز کنجکاوانه ای انتزاعی است.

It describes the structure of reality

ساختار واقعیت را با استفاده

using a bunch of equations,

یک مشت معادله توضیح می دهد،

but it doesn't tell us about the reality

اما چیزی درباره واقعیتی که در زیر آن قرار

that underlies it.

گرفته نمی گوید.

As Stephen Hawking puts it,

همانطور که استفن هاوکینز می گوید،

what puts the fire into the equations?

چه چیزی آتش را در معادله ها قرار می دهد؟

Well, on the panpsychist view,

خب، در دیدگاه همه روانی،

you can leave the equations of physics as they are,

شما می توانید معادلات فیزیک را دست نخورده بحال خود بگذارید

but you can take them to be describing

اما در عین حال هم می توانید از آنها برای توضیح

the flux of consciousness.

شار هوشیاری استفاده می کنید.

That's what physics really is ultimately doing,

این کاری است که فیزیک در نهایت انجام می دهد،

describing the flux of consciousness.

توضیح شار هوشیاری.

On this view, it's consciousness

در این دیدگاه، هوشیاری است که

that puts the fire into the equations.

آتش را درون معادله ها قرار می دهد.

On that view, consciousness doesn't dangle

در آن دیدگاه، هوشیاری خارج از

outside the physical world

جهان فیزیکی، نوعی زائده ی

as some kind of extra.

معلق محسوب نمی شود.

It's there right at its heart.

درست اینجا توی قلب ماست.

This view, I think, the panpsychist view,

این ایده همه روانی بنظرم،

has the potential to transfigure our relationship

ظرفیت دگردیسی رابطه را

to nature,

به طبیعت دارد،

and it may have some pretty serious social

و شاید هم دارای پیامدهای بعضا اجتماعی

and ethical consequences.

و اخلاقی است.

Some of these may be counterintuitive.

برخی از اینها شاید خلاف عقل سلیم باشند.

I used to think I shouldn't eat anything

قبلا فکر می کردم که شاید نباید چیزی را بخورم

which is conscious,

که هوشیاری است،

so therefore I should be vegetarian.

بنابراین باید گیاه خوار شوم.

Now, if you're a panpsychist and you take that view,

اکنون، اگر پیرو دیدگاه همه روانی باشید،

you're going to go very hungry.

باید خیلی گرسنگی بکشید.

So I think when you think about it,

پس فکر می کنم وقتی بهش فکر می کنید،

this tends to transfigure your views,

باعث دگردیسی در دیدگاههای ما خواهد شد،

whereas what matters for ethical purposes

جاییکه اهمیت آن برای مقاصد نیک کردارانه

and moral considerations,

و لحاظهای اخلاقی است،

not so much the fact of consciousness,

همینطور نه چندان برای خود حقیقت هوشیاری،

but the degree and the complexity of consciousness.

بلکه درجه و پیچیدگی هوشیاری.

It's also natural to ask about consciousness

پرسیدن درباره هوشیاری در سیستمهای دیگری

in other systems, like computers.

مثل کامپیوترها نیز طبیعی است.

What about the artificially intelligent system

سیستم هوش مصنوعی در فیلم

in the movie "Her," Samantha?

فیلم "Her" چطور؟ منظورم سامانتاست.

Is she conscious?

آیا هوشیار است؟

Well, if you take the informational,

خب، اگر دنباله رو دیدگاه

panpsychist view,

اطلاعاتی همه روانی باشید،

she certainly has complicated information processing

او یقیننا پردازش اطلاعات و یکپارچه سازی

and integration,

را تکمیل کرده،

so the answer is very likely yes, she is conscious.

بنابراین پاسخ به احتمال خیلی زیاد بله است، سامانتا هوشیار است.

If that's right, it raises pretty serious

اگر صحت داشته باشد، باعث بروز مسائل

ethical issues about both the ethics

نسبتا جدی نیکو کردارانه درباره اخلاقیات

of developing intelligent computer systems

در توسعه سیستمهای کامپیوتری هوشمند

and the ethics of turning them off.

و اخلاقیات خاموش کردن آنها می گردد.

Finally, you might ask about the consciousness

سرانجام این که، شاید درباره هوشیاری

of whole groups,

کل گروهها و زمین

the planet.

بپرسید.

Does Canada have its own consciousness?

آیا کانادا هوشیاری خودش را دارد؟

Or at a more local level,

یا در سطحی بومی تر،

does an integrated group

آیا یک گروه یکپارچه

like the audience at a TED conference,

مثل همین حاضرین کنونی در کنفرانس TED،

are we right now having a collective TED consciousness,

آیا همین حالاما ازهوشیاری جمعی TED برخورداریم،

an inner movie

یک فیلم دورنی

for this collective TED group

برای این گروه جمعی TED

which is distinct from the inner movies

که از فیلمهای درونی هر یک از

of each of our parts?

اجزاء ما متمایز باشد.

I don't know the answer to that question,

پاسخ آن سوال را نمی دانم،

but I think it's at least one

اما به نظرم حداقل یکبار

worth taking seriously.

ارزش جدی گرفتن را داشته باشد.

Okay, so this panpsychist vision,

بسیار خب، این دیدگاه

it is a radical one,

از نوعی اساسی باشد،

and I don't know that it's correct.

و نمی دانم که صحیح است.

I'm actually more confident about

راستش من بیشتر درباره نخستین ایده دیوانه وار

the first crazy idea,

اعتماد به نفس دارم،

that consciousness is fundamental,

همان که هوشیاری بنیادی است،

than about the second one,

بعد درباره دومی،

that it's universal.

که می گوید جهانی است.

I mean, the view raises any number of questions,

منظورم این که این دیدگاه منجر به شماری از سوالاتی میشود

has any number of challenges,

که مستلزم چالشهایی است،

like how do those little bits

مثل این که چطور این ذره های کوچک هوشیاری

of consciousness add up

جمع می شوند تا

to the kind of complex consciousness

نوعی از هوشیاری پیچیده ای را بسازند

we know and love.

که ما می شناسیم و دوست داریم.

If we can answer those questions,

اگر به این پرسشها بتوانیم پاسخ دهیم،

then I think we're going to be well on our way

بعدش است که فکر می کنم در مسیرمان در رسیدن به

to a serious theory of consciousness.

نظریه جدی از هوشیاری عملکرد خوبی نشان دهیم.

If not, well, this is the hardest problem perhaps

اگر نه، خب این شاید دشوارترین مشکل

in science and philosophy.

در دنیای علم و فلسفه باشد.

We can't expect to solve it overnight.

نمیشود انتظار داشت که یک شبه حلش کرد.

But I do think we're going to figure it out eventually.

اما بنظرم بالاخره حلش می کنیم.

Understanding consciousness is a real key, I think,

فهمیدن هوشیاری کلید واقعی است، به باور من

both to understanding the universe

هم برای فهم گیتی

and to understanding ourselves.

و هم برای فهم خودمان.

It may just take the right crazy idea.

شاید فقط ایده دیوانه وار مناسب را بطلبد.

Thank you.

سپاسگذارم.

(Applause)

(تشویق)