"To This Day" ... for the bullied and beautiful | Shane Koyczan

شین کویکزان: "هنوز که هنوزه" ... تقدیم به کتک خور و ماه پیشانی

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Amirpouya Ghaemian Reviewer: soheila Jafari

چقدر آدم این جاست!

There's so many of you.

(Laughter)

When I was a kid,

وقتی بچه بودم،

I hid my heart under the bed, because my mother said,

هیچ وقت احساساتم را بروز نمی دادم، چون مادرم می گفت،

"اگر مواظب نباشی، یک روز دلت را می شکنند."

"If you're not careful, someday someone's going to break it."

Take it from me: Under the bed is not a good hiding spot.

ولی این نصیحت را از من بپذیرید، پنهان کردن احساسات اصلاً فکر خوبی نیست.

من این را می دانم چون

I know because I've been shot down so many times,

I get altitude sickness just from standing up for myself.

آن قدر در برابر بقیه ایستادم که پاهایم خشک شدند.

But that's what we were told.

اما این نصیحتی است که همیشه می شنویم.

"Stand up for yourself."

در برابر بقیه بایست.

And that's hard to do if you don't know who you are.

ولی اگر ندانید که خود شما واقعاً چه کسی هستید، کار مشکلی خواهد بود.

We were expected to define ourselves at such an early age,

از ما انتظار می رود تا خودمان را از همان بچگی تعریف کنیم،

and if we didn't do it, others did it for us.

و اگر ما این کار را نکنیم، دیگران این کار را برای ما می کنند.

Geek. Fatty.

عقب مونده. خپل. بی بند و بار. حمال.

Slut. Fag.

And at the same time we were being told what we were,

و در همان زمان که به ما گفته می شود چه چیزی هستیم،

we were being asked,

از ما پرسیده می شود،

"What do you want to be when you grow up?"

"دوست داری وقتی بزرگ شدی چه کاره بشوی؟"

I always thought that was an unfair question.

من همیشه فکر می کردم این یک سؤال ناعادلانه است.

در این سؤال فرض شده که ما نمی توانیم چیزی باشیم که در حال حاضر هستیم.

It presupposes that we can't be what we already are.

We were kids.

ما بچه بودیم.

When I was a kid, I wanted to be a man.

وقتی بچه بودم، دوست داشتم در آینده یک مرد بزرگ بشوم.

I wanted a registered retirement savings plan

دوست داشتم درآمدم را پس انداز کنم تا بعد از بازنشستگی

that would keep me in candy long enough to make old age sweet.

بتوانم تا آخر عمرم با آن آب نبات بخرم و بخورم.

(Laughter)

وقتی بچه بودم، دوست داشتم صورتم را اصلاح کنم.

When I was a kid, I wanted to shave.

Now, not so much.

اما حالا، نه خیلی.

(Laughter)

When I was eight, I wanted to be a marine biologist.

وقتی هشت سالم بود، دوست داشتم زیست شناس موجودات دریایی بشوم.

When I was nine, I saw the movie "Jaws,"

وقتی نه ساله بودم، فیلم "آرواره ها" را دیدم، (فیلم ترسناکی درباره ی کوسه ها)

and thought to myself, "No, thank you."

و با خودم گفتم، "نه، ممنونم."

(Laughter)

وقتی ده ساله بودم، به من گفته شد والدینم من را سر راه گذاشته اند چون مرا نمی خواستند.

And when I was 10,

I was told that my parents left because they didn't want me.

وقتی یازده ساله بودم، دوست داشتم تنها باشم.

When I was 11, I wanted to be left alone.

وقتی دوازده ساله بودم، دوست داشتم بمیرم. وقتی سیزده ساله بودم، می خواستم یک بچه را بکشم.

When I was 12, I wanted to die. When I was 13, I wanted to kill a kid.

When I was 14, I was asked to seriously consider a career path.

وقتی چهارده ساله بودم، از من خواسته شد که یک شغل را به طور جدی انتخاب و دنبال کنم.

I said, "I'd like to be a writer."

من گفتم، "دوست دارم نویسنده بشوم."

و آن ها گفتند، "یک کار واقع بینانه تر انتخاب کن."

And they said, "Choose something realistic."

So I said, "Professional wrestler."

بنابراین گفتم، "کشتی گیر حرفه ای."

And they said, "Don't be stupid."

و آن ها گفتند، "احمق نباش."

See, they asked me what I wanted to be,

ببینید، آن ها از من پرسیدن دوست دارم چه کاره بشوم،

then told me what not to be.

بعد به من گفتند چه شغل هایی را نباید انتخاب کنم.

And I wasn't the only one.

و من تنها بچه ای نبودم که این رفتار با او شد.

به همه ی ما گفته شد که باید چیزی بشویم که نیستیم،

We were being told that we somehow must become

what we are not, sacrificing what we are

چیزی که هستیم قربانی کنیم تا نقابی از چیزی که می خواهیم بشویم را به دست بیاوریم.

to inherit the masquerade of what we will be.

چیزی که هستیم قربانی کنیم تا نقابی از چیزی که می خواهیم بشویم را به دست بیاوریم.

به من گفته شد که هویتی را بپذیرم

I was being told to accept the identity that others will give me.

که دیگران به من می دهند.

And I wondered, what made my dreams so easy to dismiss?

و من از خودم پرسیدم، چه چیزی باعث می شود تا این قدر راحت رؤیا هایم را فراموش کنم؟

Granted, my dreams are shy,

لابد رؤیا هایم خجالتی هستند،

because they're Canadian.

چون مثل خودم کانادایی هستند. (خنده ی حاضرین) (کانادایی ها به سر به زیری و صلح طلبی معروفند.)

(Laughter)

رؤیا های من بدون اعتماد به نفس و بیش از حد متواضع هستند.

My dreams are self-conscious and overly apologetic.

They're standing alone at the high school dance,

همیشه تنها بوده اند و هیچگاه کسی به آن ها توجهی نکرده است.

and they've never been kissed.

همیشه تنها بوده اند و هیچگاه کسی به آن ها توجهی نکرده است.

See, my dreams got called names too.

رؤیا های من صفت هایی نیز داشتند:

Silly. Foolish.

بچگانه. احمقانه. غیر ممکن.

Impossible.

But I kept dreaming.

اما من به رؤیاپردازی ادامه دادم.

I was going to be a wrestler. I had it all figured out.

من می خواستم یک کُشتی گیر بشوم. حساب همه جا را هم کرده بودم.

می خواستم مرد زباله روب بشوم.

I was going to be The Garbage Man.

(Laughter)

آخرین حرکتم "زباله مچاله کن" می شد. (نوعی حرکت در کشتی کج)

My finishing move was going to be The Trash Compactor.

My saying was going to be, "I'm taking out the trash!"

شعار من می شد، "من آشغال ها را نابود می کنم!"

(Laughter)

(خنده ی حاضرین) (تشویق حاضرین)

(Applause)

ولی بعد دوک "دامپستر" دروزی، (قهرمان کشتی کج با اسم مستعار و حرکت ذکر شده)

And then this guy, Duke "The Dumpster" Droese,

کل سبک مرا یک جا دزدید.

stole my entire shtick.

(Laughter)

I was crushed,

انگار که با یک دستگاه فشرده کردن زباله مچاله شده بودم.

as if by a trash compactor.

(Laughter)

I thought to myself, "What now? Where do I turn?"

با خودم فکر کردم، "حالا چی؟ سراغ چی بروم؟"

Poetry.

شاعری.

(Laughter)

Like a boomerang, the thing I loved came back to me.

چیزی که واقعاً دوست داشتم مثل بومرنگ به سمتم برگشت.

One of the first lines of poetry I can remember writing

یکی از اولین شعر هایی که یادم می آید نوشتم

was in response to a world that demanded I hate myself.

در رابطه با جهانی بود که تلاش می کرد مرا از خودم متنفر کند.

از سن پانزده تا هجده سالگی، من از خودم به خاطر تبدیل شدن

From age 15 to 18, I hated myself

for becoming the thing that I loathed:

به چیزی که از آن بیزار بودم متنفر شدم: یک قلدر.

a bully.

When I was 19, I wrote,

وقتی ۱۹ ساله بودم، این جمله را نوشتم،

"I will love myself despite the ease with which

خودم را دوست خواهم داشت علیرغم اینکه تمایل دارم که از خودم متنفر باشم.

I lean toward the opposite."

خودم را دوست خواهم داشت علیرغم اینکه تمایل دارم که از خودم متنفر باشم.

Standing up for yourself doesn't have to mean

ایستادگی کردن الزاماً به معنای خشونت طلبی نیست.

embracing violence.

ایستادگی کردن الزاماً به معنای خشونت طلبی نیست.

When I was a kid,

وقتی بچه بودم،

I traded in homework assignments for friendship,

از سر دوستی تکلیف‌های بچه‌های مدرسه را انجام می دادم،

then gave each friend a late slip for never showing up on time,

و بعد همه ی آن ها را به خاطر دیر دادن تکلیف هایشان به من،

and in most cases, not at all.

و در اغلب موارد به خاطر این که هیچ وقت تکلیفشان را به من نمی دادند سرزنش می کردم.

I gave myself a hall pass to get through each broken promise.

من با خودم عهد بستم که تمامی این بدقولی ها را تلافی کنم.

And I remember this plan, born out of frustration

و یادم می آید که چون از دست یک نفر که همیشه به من می گفت "یوگی" (شخصیت کارتونی به شکل یک خرس چاق)

from a kid who kept calling me "Yogi,"

و یادم می آید که چون از دست یک نفر که همیشه به من می گفت "یوگی" (شخصیت کارتونی به شکل یک خرس چاق)

then pointed at my tummy and said, "Too many picnic baskets."

و بعد به شکمم اشاره می کرد و می گفت، "خیلی پرخوری می کنی." خسته شده بودم نقشه ای کشیدم.

Turns out it's not that hard to trick someone,

کلک زدن به او خیلی سخت به نظر نمی رسید،

and one day before class, I said,

یک روز قبل از کلاس، به او گفتم،

"Yeah, you can copy my homework,"

"تو می توانی از روی تکلیف های من بنویسی،"

and I gave him all the wrong answers that I'd written down the night before.

و به او تمام جواب های اشتباهی را که شب قبل نوشته بودم دادم.

و به او تمام جواب های اشتباهی را که شب قبل نوشته بودم دادم.

He got his paper back expecting a near-perfect score,

وقتی نتیجه ی تکلیفش را گرفت انتظار داشت نمره ای نزدیک به کامل بگیرد،

and couldn't believe it when he looked across the room at me and held up a zero.

و در حالی که برگه اش با نمره ی صفر را بالا گرفته بود با چهره ی ناباورانه ای از آن طرف کلاس به من نگاه کرد.

می دانستم که لازم نیست برگه ام را که از ۳۰، ۲۸ گرفته بود بالا بگیرم،

I knew I didn't have to hold up my paper of 28 out of 30,

but my satisfaction was complete when he looked at me, puzzled,

ولی همین که او هاج و واج به من نگاه می کرد مرا کاملاً راضی می کرد،

and I thought to myself, "Smarter than the average bear, motherfucker."

و با خودم گفتم، "حداقل از یک خرس معمولی باهوش تر هستم، حرومزاده." (شعار شخصیت کارتونی یوگی)

(Laughter)

(خنده ی حاضرین) (تشویق حاضرین)

(Applause)

This is who I am.

این من هستم.

This is how I stand up for myself.

این روش ایستادگی من برای خودم هست .

When I was a kid,

وقتی بچه بودم،

I used to think that pork chops and karate chops were the same thing.

فکر می کردم لگن خوک و لگد یک چیز هستند.

I thought they were both pork chops.

فکر می کردم هر دوی آن ها لگن خوک هستند.

My grandmother thought it was cute,

و چون مادربزرگم فکر می کرد این فکر بامزه است،

and because they were my favorite, she let me keep doing it.

و چون من خیلی لگن خوک دوست داشتم، راستش را به من نگفت.

Not really a big deal.

خیلی مورد مهمی نبود.

One day, before I realized fat kids are not designed to climb trees,

یک روز، قبل از این که بفهمم بچه های چاق نمی توانند از درخت بالا بروند،

I fell out of a tree and bruised the right side of my body.

از یک درخت افتادم و نیمه ی راست بدنم کبود شد.

نمی خواستم به مادربزرگم چیزی در این باره بگویم

I didn't want to tell my grandmother

چون می ترسیدم بابت این که در جایی که اجازه نداشتم بازی کردم توی دردسر بیفتم.

because I was scared I'd get in trouble

for playing somewhere I shouldn't have been.

چند روز بعد، معلم ورزش متوجه کبودی شد،

The gym teacher noticed the bruise, and I got sent to the principal's office.

و من به دفتر مدیر مدرسه فرستاده شدم.

From there, I was sent to another small room with a really nice lady

از آن جا، به اطاق کوچک دیگری فرستاده شدم

که یک خانم خیلی مهربان از من درباره ی زندگیم در خانه کلی سؤال می پرسید.

who asked me all kinds of questions about my life at home.

من دلیلی نداشتم که دروغ بگویم.

I saw no reason to lie.

As far as I was concerned, life was pretty good.

تا جایی که می دانستم، زندگی خیلی خوب بود.

من به او گفتم، هر وقت ناراحت هستم، مادربزرگم به من یک لگد می دهد.

I told her, whenever I'm sad, my grandmother gives me karate chops.

(Laughter)

(خنده ی حاضرین)

این حرف به یک تحقیقات جامع ختم شد،

This led to a full-scale investigation,

and I was removed from the house for three days,

و من به مدت سه روز از خانه ام دور نگه داشته شدم،

until they finally decided to ask how I got the bruises.

تا زمانی که آن ها بالأخره تصمیم گرفتند از من بپرسند بدنم چطور کبود شده است.

News of this silly little story quickly spread through the school,

خبر این داستان کوچک احمقانه به سرعت درون مدرسه پخش شد،

and I earned my first nickname:

و این طوری در مدرسه اولین اسم را روی من گذاشتند:

لگن خوک.

Porkchop.

هنوز که هنوزه، من از لگن خوک متنفرم.

To this day,

I hate pork chops.

I'm not the only kid who grew up this way,

من تنها بچه ای نیستم که این طور بزرگ شد،

surrounded by people who used to say that rhyme

در حالی که توسط کسانی محاصره شده بود که دائم به او می گفتند بی توجه باشد،

در حالی که توسط کسانی محاصره شده بود که دائم به او می گفتند بی توجه باشد،

about sticks and stones,

as if broken bones hurt more than the names we got called,

و اسم هایی که رویش گذاشته می شوند اصلاً مهم نیستند.

and we got called them all.

و اسم هایی که رویش گذاشته می شوند اصلاً مهم نیستند.

So we grew up believing no one would ever fall in love with us,

ما در حالی بزرگ شدیم که باور داشتیم هیچکس هیچگاه ما را دوست نخواهد داشت،

that we'd be lonely forever,

این که برای همیشه تنها خواهیم بود،

that we'd never meet someone to make us feel like the sun

این که ما هیچگاه کسی را نخواهیم داشت که در ما این احساس را ایجاد کند

was something they built for us in their toolshed.

که انگار خورشید هدیه ای از طرف آن ها برای ماست.

بنابراین قلب های شکسته ی ما خالی از عشق شد، و تنها تلاش می کردیم که خالی از احساس شویم تا دردی احساس نکنیم.

So broken heartstrings bled the blues,

and we tried to empty ourselves so we'd feel nothing.

نگویید که بی تفاوت باشم،

Don't tell me that hurts less than a broken bone,

نگویید که زندگی کودکی چیزی است که بتوان آن را با جراحی در آورد و دور انداخت،

that an ingrown life is something surgeons can cut away,

نگویید که این قضیه فراموش خواهد شد؛ هرگز.

that there's no way for it to metastasize; it does.

She was eight years old,

وقتی در اولین روز کلاس سوم به آن دختر گفته شد "بی ریخت"،

او تنها هشت سال داشت.

our first day of grade three when she got called ugly.

We both got moved to the back of class

هر دوی ما آخر کلاس می نشستیم

so we would stop getting bombarded by spitballs.

تا از شر رگبار مزخرفات بچه ها در امان باشیم.

But the school halls were a battleground.

ولی راهرو های مدرسه مثل یک میدان جنگ بود.

We found ourselves outnumbered day after wretched day.

هر روز این زندگی مزخرف بود.

We used to stay inside for recess, because outside was worse.

ما زنگ های تفریح داخل کلاس می ماندیم، چون بیرون کلاس بدتر بود.

Outside, we'd have to rehearse running away,

بیرون از کلاس، ما مجبور بودیم دائم فرار کنیم،

or learn to stay still like statues, giving no clues that we were there.

یا یادمی‌گرفتم که مثل مجسمه بی حرکت بایستیم، وهیچ نشانه‌ای ازاینکه ما آنجا هستیم از ما بروز نکند.

In grade five, they taped a sign to the front of her desk

کلاس پنجم، بچه ها یک علامت جلوی میزاو چسباندند

that read, "Beware of dog."

که رویش نوشته بود، "مواظب سگ باشید."

To this day,

تا امروز، علیرغم داشتن شوهری سرشار از عشق، او هنوز فکر می کند زشت است

despite a loving husband, she doesn't think she's beautiful,

because of a birthmark that takes up a little less than half her face.

زیرا یک ماه گرفتگی حدود نیمی از صورتش را فرا گرفته است.

Kids used to say, "She looks like a wrong answer

بچه ها می گفتند، "او مثل یک جواب اشتباه است

that someone tried to erase, but couldn't quite get the job done."

که یک نفر سعی کرده پاکش کند، اما نتوانسته که آن را پاک کند."

And they'll never understand that she's raising two kids

و آن ها هیچ وقت نفهمیدند او صاحب دو فرزند خواهد شد

whose definition of beauty begins with the word "Mom,"

که مفهوم زیبایی برای آن ها با نام "مادر" آغاز می شود،

because they see her heart before they see her skin,

چون آن ها قلبش را قبل از پوستش می بینند،

because she's only ever always been amazing.

چون او همیشه یک انسان فوق العاده بوده است.

و آن پسر شاخه ای شکسته است که به یک شجره نامه ی دیگر پیوند خورده است،

He was a broken branch grafted onto a different family tree,

adopted,

به فرزندی پذیرفته شده است،

not because his parents opted for a different destiny.

نه به این دلیل که والدین واقعیش به دنبال سرنوشت متفاوتی بودند.

He was three when he became a mixed drink

او تنها سه سال داشت که از یک طرف تنها شد و اندوه از سوی دیگر به سراغش آمد،

of one part left alone and two parts tragedy,

او تنها سه سال داشت که از یک طرف تنها شد و اندوه از سوی دیگر به سراغش آمد،

و درمان روانشناسی را از کلاس هشتم شروع کرد،

started therapy in eighth grade,

شخصیتش را ترکیبی از قرص ها و آزمایش ها تشکیل می دادند،

had a personality made up of tests and pills,

lived like the uphills were mountains and the downhills were cliffs,

کوچکترین پستی و بلندی های زندگی برایش بدترین کابوس ها بودند،

four-fifths suicidal, a tidal wave of antidepressants,

حجم عظیمی از دارو های ضد افسردگی که چهار پنجمش ضد خودکشی بودند،

and an adolescent being called "Popper,"

و نوجوانی که به او گفته می شد "عملی"،

one part because of the pills,

یک درصد به خاطر قرص ها،

99 parts because of the cruelty.

و ۹۹ درصد به خاطر بی رحمی اطرافیان.

He tried to kill himself in grade 10

در کلاس دهم سعی کرد خودکشی کند،

when a kid who could still go home to Mom and Dad

وقتی که همچنان تنها می توانست پیش پدر و مادری برود که جرات داشتند به او بگویند، "بی خیالش."

وقتی که همچنان تنها می توانست پیش پدر و مادری برود که جرات داشتند به او بگویند، "بی خیالش."

had the audacity to tell him, "Get over it."

As if depression is something that could be remedied

انگار افسردگی چیزی است که بتوان با وسایل جعبه ی کمک های اولیه درمان کرد.

انگار افسردگی چیزی است که بتوان با وسایل جعبه ی کمک های اولیه درمان کرد.

by any of the contents found in a first-aid kit.

To this day, he is a stick of TNT lit from both ends,

هنوز که هنوزه، او آرام آرام از درون از بین می رود،

could describe to you in detail the way the sky bends

و انگار آسمان بر سر او خراب شده است،

in the moment before it's about to fall,

و انگار آسمان بر سر او خراب شده است،

and despite an army of friends who all call him an inspiration,

و علیرغم اینکه تعداد بی شماری از دوستانش که می گویند او بی نظیر است،

he remains a conversation piece between people who can't understand

او در بین حرفهای مردمی که نمی‌توانند بفهمند

که مصرف نکردن داروها گاهی اعتیاد کمتر

sometimes being drug-free has less to do with addiction

and more to do with sanity.

و سلامتی روانی بیشتری می‌اورد، باقی می‌ماند.

We weren't the only kids who grew up this way.

ما تنها بچه هایی نبودیم که این طور بزرگ شدیم.

To this day, kids are still being called names.

هنوز که هنوزه، روی بچه ها اسم می گذارند.

معمولاً لقب هایی مثل "عقب مونده" یا "دست و پا چلفتی".

The classics were "Hey, stupid," "Hey, spaz."

انگار هر مدرسه ای زرادخانه ای از القاب دارد

Seems like every school has an arsenal of names

getting updated every year.

که هر سال به روز می شوند،

And if a kid breaks in a school and no one around chooses to hear,

و اگر بچه‌ای از درون خُرد شود و هیچکس در اطرافش توجه نکند٬ فکر می‌کنند همه‌چیز روبه‌راه است.

و اگر بچه‌ای از درون خُرد شود و هیچکس در اطرافش توجه نکند٬ فکر می‌کنند همه‌چیز روبه‌راه است.

do they make a sound?

Are they just background noise from a soundtrack stuck on repeat,

آیا آن ها تنها نتیجه های دردناک ظلم باقی بچه ها هستند؟

when people say things like, "Kids can be cruel."

آیا آن ها تنها نتیجه های دردناک ظلم باقی بچه ها هستند؟

Every school was a big top circus tent,

هر مدرسه یک خیمه ی بزرگ سیرک بود،

و مراتب برتری از بندباز ها تا رام کننده های شیر ها،

and the pecking order went from acrobats to lion tamers,

from clowns to carnies, all of these miles ahead of who we were.

از دلقک ها تا تردست ها می رفت، و ما از همه ی آن ها کمتر بودیم.

ما آدم های عجیب الخلقه بودیم -- پسر های دست خرچنگی و دختر های ریش دار،

We were freaks --

lobster-claw boys and bearded ladies,

oddities juggling depression and loneliness,

عجیب الخلقه هایی که با افسردگی و تنهایی تردستی می کردیم،

playing solitaire, spin the bottle,

ورق بازی می کردیم، بازی چرخاندن بطری انجام می دادیم، (بازی برای انتخاب فردی برای بوسیدن)

trying to kiss the wounded parts of ourselves and heal,

که زخم های خود را ببوسیم تا شاید درمان شوند،

but at night, while the others slept,

ولی شب، وقتی بقیه می خوابیدند،

we kept walking the tightrope.

ما همچنان روی طناب راه می رفتیم.

این کار برای تمرین بود، و بله، بعضی از ما می افتادند.

It was practice, and yes, some of us fell.

But I want to tell them that all of this

اما می خواهم به آن ها بگویم که تمامی این ها

is just debris

تنها آواری است که از خرد کردن دیواره ی تصوراتمان از خودمان باقی مانده است،

left over when we finally decide to smash all the things we thought we used to be,

تنها آواری است که از خرد کردن دیواره ی تصوراتمان از خودمان باقی مانده است،

and if you can't see anything beautiful about yourself,

و اگر نمی توانید چیز زیبایی در خودتان پیدا کنید،

get a better mirror, look a little closer, stare a little longer,

آینه ی بهتری بردارید، کمی دقیق تر نگاه کنید، کمی بیشتر بگردید،

زیرا چیزی درون شماست که در حالی که بقیه به شما می گویند تسلیم شوید،

because there's something inside you that made you keep trying

شما را به ادامه دادن تشویق می کند.

despite everyone who told you to quit.

شما قلب شکسته تان را گچ گرفتید و خودتان روی آن یادگاری نوشتید.

You built a cast around your broken heart

and signed it yourself, "They were wrong."

روی آن نوشتید، "آن ها اشتباه می کردند."

Because maybe you didn't belong to a group or a clique.

چون شما عضو هیچ گروه و دسته ای نبودید.

Maybe they decided to pick you last for basketball or everything.

چون آن ها همیشه تصمیم می گرفتند شما را به عنوان آخرین نفر در بسکتبال یا هر چیز دیگری انتخاب کنند.

Maybe you used to bring bruises and broken teeth to show-and-tell, but never told,

چون شما کبودی یا دندان های شکسته ای داشتید که از آن ها برای بقیه حرف بزنید، ولی هیچ وقت چیزی نگفتید،

because how can you hold your ground

آخر چگونه می توان ایستاد وقتی همه می خواهند تو را به زانو در آورند؟

if everyone around you wants to bury you beneath it?

آخر چگونه می توان ایستاد وقتی همه می خواهند تو را به زانو در آورند؟

تو باید باور کنی که آن ها اشتباه می کنند.

You have to believe that they were wrong.

They have to be wrong.

حتماً اشتباه می کنند.

Why else would we still be here?

چه دلیل دیگری وجود دارد که ما بخواهیم به این زندگی ادامه دهیم؟

ما بزرگ شدیم در حالی که یاد گرفتیم همیشه تیم های ضعیف تر را تشویق کنیم

We grew up learning to cheer on the underdog

because we see ourselves in them.

چون خودمان را بخشی از آن ها می دیدیم.

ما درختانی هستیم که ریشه در این باور دارند که چیزی نیستیم که آن ها به ما می گویند.

We stem from a root planted in the belief

that we are not what we were called.

ما درختانی هستیم که ریشه در این باور دارند که چیزی نیستیم که آن ها به ما می گویند.

We are not abandoned cars stalled out and sitting empty on some highway,

ما ماشین هایی رها شده و خالی در یک اتوبان نیستیم،

ما ماشین هایی رها شده و خالی در یک اتوبان نیستیم،

and if in some way we are, don't worry.

و اگر هم باشیم، اصلاً مهم نیست.

کافیست تنها پیاده شویم تا برویم بنزین بگیریم.

We only got out to walk and get gas.

ما کسانی هستیم که با شعار "توانستن" موفق شدیم،

We are graduating members from the class of We Made It,

not the faded echoes of voices crying out,

و نه انعکاس در حال محو شدن صدایی که می گفت،

"Names will never hurt me."

"لقب ها هیچ وقت به من آسیب نمی زنند."

Of course they did.

البته که زدند.

But our lives will only ever always continue to be a balancing act

اما زندگی ما برای همیشه در این تعادل خواهد بود

اما زندگی ما برای همیشه در این تعادل خواهد بود

that has less to do with pain

که بیشتر از دردی که به انسان می دهد

and more to do with beauty.

زیبایی هایش را به او نشان می دهد.

(Applause)

(تشویق حاضرین)