Alex Steffen: The shareable future of cities

الکس اشتفن : كمك به آينده شهرها

Translator: soheila Jafari Reviewer: Maral Salehi

Climate change is already a heavy topic,

تغییرات آب و هوايي تاكنون بحث سنگینی بوده است،

and it's getting heavier

و سنگین تر هم خواهد شد،

because we're understanding

زیرا ما درک می کنیم

that we need to do more than we are.

که لازم است بیشتر از آنچه که کرده‌ایم، انجام دهیم.

We're understanding, in fact,

در حقیقت، ما تفاهم داریم

that those of us who live in the developed world

که آن عده از ما که در کشورهای توسعه یافته زندگی می کنند

need to be really pushing towards eliminating our emissions.

واقعا لازم است كه به سمت حذف آلاینده‌ها بروند.

That's, to put it mildly, not what's on the table now.

وضعيت اينگونه است، امروز قرار نيست آن را ملايمتر مطرح كنيم.

And it tends to feel a little overwhelming

اما كمي طاقت‌فرسا خواهد بود

when we look at what is there in reality today

اگر ما آنچه که امروز واقعا" وجود دارد

and the magnitude of the problem that we face.

و عظمت مشکلی که با آنها مواجهیم را ببينيم.

And when we have overwhelming problems in front of us,

و هنگامی که ما با مشکلات طاقت فرسا روبرو هستیم،

we tend to seek simple answers.

به دنبال پاسخ‌هاي ساده مي‌گرديم.

And I think this is what we've done with climate change.

و به نظرم با تغییرات آب و هوایی هم چنين كرده‌ايم.

We look at where the emissions are coming from --

ما به جاهايي که آلاینده‌ها از آنجا مي‌آيند نگاه می‌کنیم--

they're coming out of our tailpipes and smokestacks and so forth,

آنها از لوله‌های اگزوزهاي ما، دودکشها و غیره بیرون می‌آیند،

and we say, okay, well the problem is

و ما می گویم، خوب مشکل این است

that they're coming out of fossil fuels that we're burning,

که آنها از سوختهای که ما می سوزانیم می آیند،

so therefore, the answer must be

بنابر این، پاسخ باید

to replace those fossil fuels with clean sources of energy.

جایگزین کردن این سوختهای فسیلی با منابع غير آلاينده انرژی باشد.

And while, of course, we do need clean energy,

و البته، در حالی که ما به انرژی پاک نیازمندیم،

I would put to you that it's possible

من به شما می گویم که این امکان هست

that by looking at climate change

که با نگاه کردن به تغییرات آب و هوا

as a clean energy generation problem,

به عنوان مساله تولید انرژی پاک،

we're in fact setting ourselves up

در واقع ما خودمان را از مساله كنار می کشيم

not to solve it.

و آن را حل نمي‌کنیم.

And the reason why

و علت آن اين است كه

is that we live on a planet

ما در سیاره‌ای زندگي ‌مي‌كنيم

that is rapidly urbanizing.

که به سرعت در حال شهري‌شدن است.

That shouldn't be news to any of us.

این برای هیچ یک از ما نبايد خبر تازه‌ای باشد.

However, it's hard sometimes

با این حال، گاهی دشوار است

to remember the extent of that urbanization.

كه دامنه اين شهری‌شدن را به خاطر بیاوریم.

By mid-century,

تا نیمه قرن حاضر،

we're going to have about eight billion -- perhaps more -- people

ما حدود هشت میلیارد نفر-- يا شاید بیشتر--

living in cities or within a day's travel of one.

خواهيم داشت که در شهرها و یا حومه شهرها(به صورت رفت و آمدي) زندگی می‌کنند.

We will be an overwhelmingly urban species.

ما انواعي از شهرهاي فشرده خواهیم شد.

In order to provide

براي فراهم کردن

the kind of energy that it would take

انرژی لازم

for eight billion people living in cities

برای هشت میلیارد نفری که در شهرها زندگي‌ مي‌كنند

that are even somewhat like the cities

-شهرهايي كه تا حدودی مانند شهرهايي خواهد بود كه

that those of us in the global North live in today,

امروزه مايي كه در نیم کره شمالی زندگی می کنیم چنان شهرهايي داريم،-

we would have to generate

می بایستی میزان بسیار

an absolutely astonishing amount of energy.

حيرت‌آوری انرژی تولید نمائيم.

It may be possible

این امکان وجود دارد

that we are not even able

كه ما حتی قادر

to build that much clean energy.

به تولید این میزان انرژی پاک نباشیم.

So if we're seriously talking about tackling climate change

خوب، اگر ما به صورت جدي در مورد مقابله با تغییرات آب و هوایی

on an urbanizing planet,

بر روی یک سیاره در حال شهري‌شدن صحبت می کنیم،

we need to look somewhere else for the solution.

ما باید جای دیگری به دنبال راه‌حل بگردیم.

The solution, in fact, may be closer to hand than we think,

در حقیقت این راه حل شاید دردسترس‌تر از آني باشد که ما فکر می کنیم.

because all of those cities we're building

زیرا همه این شهرهایی که می‌سازیم

are opportunities.

فرصتهای مناسبی هستند.

Every city determines to a very large extent

هر شهر تا حد بسیار زیادی تعیین کننده

the amount of energy used by its inhabitants.

میزان انرژی مصرفي ساکنان خود است.

We tend to think of energy use as a behavioral thing --

ما در مورد مصرف انرژي مثل يك عادت فكر مي‌كنيم--

I choose to turn this light switch on --

من انتخاب می کنم که این چراغ را روشن کنم--

but really, enormous amounts of our energy use

اما در واقع، حجم انبوه انرژی مصرفي ما

are predestined

از قبل

by the kinds of communities and cities that we live in.

توسط جوامع و شهرهايي که ما در آنها زندگی می کنیم تعیین شده است.

I won't show you very many graphs today,

من نمي‌خواهم امروز نمودارهای زیادی به شما نشان بدهم،

but if I can just focus on this one for a moment,

اما اگر بتوانم برای چند لحظه روی این مساله متمرکز بشوم،

it really tells us a lot of what we need to know --

به ما واقعا خواهد گفت كه چه باید بکنیم--

which is, quite simply,

که کاملا" ساده است،

that if you look, for example, at transportation,

برای مثال،اگر به حمل و نقل نگاه کنید،

a major category of climate emissions,

كه يكي از مقولات عمده در آلودگی آب و هوا است،

there is a direct relationship

رابطه مستقیمی

between how dense a city is

بین ميزان تراکم شهر

and the amount of climate emissions

و مقدار تولید گازهای آلاینده

that its residents spew out into the air.

که ساکنان آن را توليد كرده و به هوا می فرستند، وجود دارد .

And the correlation, of course,

و البته، همبستگي آن اين است كه

is that denser places tend to have lower emissions --

که مکانهای متراکم آلاینده‌هاي کمتری دارند--

which isn't really all that difficult to figure out, if you think about it.

فهم آن واقعا دشوار نیست، اگر درباره آن فکر کنید.

Basically,

اساسا"

we substitute, in our lives,

ما در زندگیمان

access to the things we want.

برای دستیابی به چیزهایی که می خواهیم اينور و آن ور می‌رویم.

We go out there and we hop in our cars

ما بیرون می رویم و می پریم توی اتومبیلمان

and we drive from place to place.

و از مكاني به مكان ديگر رانندگی می کنیم.

And we're basically using mobility to get the access we need.

ما اساسا" از حرکت و جابه‌جايي برای دستیابی به آنچه که نیاز داریم استفاده می کنیم.

But when we live in a denser community,

ولی وقتی در جامعه متراکم تر زندگی می کنیم،

suddenly what we find, of course,

ناگهان، چیزی که قطعا به آن پي مي‌بريم

is that the things we need are close by.

این است که چیزهایی که ما نیاز داریم نزدیک هستند.

And since the most sustainable trip

و از آنجا كه سازگارترین سفر با محیط ریست

is the one that you never had to make in the first place,

سفری است که اساسا هرگز انجام نگيرد،

suddenly our lives become instantly more sustainable.

ناگهان زندگی ما با محیط زیست سازگارتر می‌شود.

And it is possible, of course,

و البته، این امكان هست كه

to increase the density of the communities around us.

تراکم جوامع پیرامون‌مان را بيشتر كنيم.

Some places are doing this with new eco districts,

بعضی از مناطق اين كار را از طريق محله‌های جدید سازگار با محیط زیست مي‌كنند،

developing whole new sustainable neighborhoods,

يعني از طريق توسعه كل نواحي مجاور در جهت سازگاري با محیط زیست،

which is nice work if you can get it,

که کار خوبی است اگر بتوانید انجام دهید.

but most of the time, what we're talking about is, in fact,

اما بیشتر اوقات، چیزی که ما در باره آن صحبت می کنیم، در حقیقت

reweaving the urban fabric that we already have.

بازسازي بافت شهری‌اي است که ما از قبل داشتیم.

So we're talking about things like infill development:

بنابراين ما درباره چيزهايي نظير توسعه اراضی موات صحبت می کنیم:

really sharp little changes

در واقع اندك تغییرات هوشيارانه

to where we have buildings, where we're developing.

در مکانهایی که ساختمانهاي ما آنجا است، كه ما آنجا پرورش مي‌يابيم.

Urban retrofitting:

بازسازی شهری:

creating different sorts of spaces and uses

ایجاد انواع مختلف از مكانها و كاربردها

out of places that are already there.

از بناهايي که از قبل در آنجا وجود دارد.

Increasingly, we're realizing

به طور روزافزون، ماپی می‌بریم

that we don't even need to densify an entire city.

که ما حتی نیازی به متراکم کردن و تكميل شهرها نداریم.

What we need instead is an average density

به جاي آن، چیزی که نياز داریم افزایش میانگین تراکم است

that rises to a level

که به سطحی برسد

where we don't drive as much and so on.

که نیاز به رانندگی زیاد و جابه‌جايي نداشته باشیم.

And that can be done

و این می‌تواند

by raising the density in very specific spots a whole lot.

از طريق افزایش تراکم در بسياري از مناطق خاص انجام شود.

So you can think of it as tent poles

می توانیي آن را مثل محورهای چادر( خیمه) تصور كنيد

that actually raise the density of the entire city.

که در واقع تراکم همه شهر را افزایش می‌دهد.

And we find that when we do that,

و ما پي مي‌بريم که با انجام آن،

we can, in fact, have a few places that are really hyper-dense

در واقع، ما می‌توانیم مکانهايی داشته باشیم که بسیار متراکم باشند و

within a wider fabric of places

در بافت وسیعتری از مکانها جاي گرفته باشند

that are perhaps a little more comfortable

که شاید براي رسيدن به همان نتايج [كم مصرف كردن انرژي]

and achieve the same results.

كار راحت‌‌تري باشد.

Now we may find that there are places that are really, really dense

حالا شاید ما جاهايي را ببينيم که خیلی خیلی هم متراکم باشند

and still hold onto their cars,

اما هنوز به ماشين‌هاشون چسبيده باشند [هنوز هم با ماشين جا به جا بشوند]،

but the reality is that, by and large,

اما واقعیت این است که، روي‌هم‌رفته،

what we see when we get a lot of people together with the right conditions

هنگامی که ما مردم زیادی را در كنار هم در شرایط مناسب مي‌بينيم

is a threshold effect,

اين يك تاثير معنادار است،

where people simply stop driving as much,

مردم به آسانی رانندگی را کنار می گذارند

and increasingly, more and more people,

و روز به روز افراد بیشتری این کار را می کنند،

if they're surrounded by places that make them feel at home,

اگر دور و بر آنها پر از مکانهایی باشد که به آنها احساس راحتي بدهد،

give up their cars altogether.

و همگي خودروهایشان را کنار می گذارند.

And this is a huge, huge energy savings,

و این صرفه جویی بسیار بزرگی از انرژی است.

because what comes out of our tailpipe

زیرا چیزی که از لوله اگزوزهای ما بیرون می آید

is really just the beginning of the story

واقعا فقط اول داستان

with climate emissions from cars.

انتشار آلاینده هاي ناشی از خودروها در محیط زیست است.

We have the manufacture of the car, the disposal of the car,

ما كارخانه تولید خودرو، انهدام خودرو،

all of the parking and freeways and so on.

همه پارکینگ‌ها و آزادراه‌ها و غیره را داریم.

When you can get rid of all of those

وقتي بتوانید از شر آنها خلاص شوید

because somebody doesn't use any of them really,

زیرا واقعا کسی از آنها استفاده نمی کند،

you find that you can actually cut transportation emissions

آنوقت متوجه مي‌شويد که شما واقعا" می توانيد انتشار گازهای آلاینده ناشی از حمل و نقل را

as much as 90 percent.

تا نود درصد كاهش بدهيد.

And people are embracing this.

و مردم از آن استقبال می کنند.

All around the world, we're seeing more and more people embrace this walkshed life.

در سراسر جهان، ما مردم بیشتر و بیشتری را مي‌بينيم که از زندگی در جایی که می توانند به راحتی با پای پیاده به یک مکان معینی برسند، استقبال می کنند

People are saying that it's moving from the idea of the dream home

مردم می گویند که این حرکت از ایده خانه رویایی

to the dream neighborhood.

به محله رویایی است.

And when you layer that over

وقتي که شما آن را

with the kind of ubiquitous communications that we're starting to see,

با نوعی از سیستمهای ارتباطات همه جا حاضر [مثل وايرلس] که امروزه آنها را می بینیم همراه کنید،

what you find is, in fact,

در واقع، در می‌یابید که،

even more access suffused into spaces.

حتی دسترسی بیشتری از اين طريق به مكانها و فضاها داريد.

Some of it's transportation access.

برخی از آن‌ها دسترسی به سیستم حمل و نقل است.

This is a Mapnificent map that shows me, in this case,

در این مورد ،این نقشه حمل و نقل عمومی شهری به من نشان می دهد

how far I can get from my home in 30 minutes

كه من طی سی دفیفه می‌توانم از خانه‌ام تا چه مسافتی

using public transportation.

با استفاده از حمل و نقل عمومی بروم.

Some of it is about walking. It's not all perfect yet.

برخی از آنها درباره پياده‌روي است، این هنوز خیلی كامل نیست.

This is Google Walking Maps.

این نقشه پیاده‌روي گوگل است،

I asked how to do the greater Ridgeway,

پرسیدم که چگونه می‌شه از مسیرهاي پشت تپه رفت،

and it told me to go via Guernsey.

و او گفت از طریق گرنسی.

It did tell me that this route

گوگل به من گفت که این مسیر

maybe missing sidewalks or pedestrian paths, though.

ممكن است پیاده‌رو یا مسیرهای عابر پیاده نداشته باشد.

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

But the technologies are getting better,

اما فن‌آوری‌ها دارند بهتر می‌شوند،

and we're starting to really kind of crowdsource this navigation.

و ما داريم نوعي از برونسپاري این دستگاه جهت یابی راشروع مي‌كنيم.

And as we just heard earlier,

و همانطور که قبلا" شنیدیم،

of course, we're also learning how to put information on dumb objects.

و همانطور كه انتظار ميره، ما داریم یاد مي‌گیریم که چگونه اطلاعات را در اين اشیاء زبان‌بسته قرار دهیم.

Things that don't have any wiring in them at all,

اشيايي که هیچ سیمی در آنها نیست،

we're learning how to include

ما داریم یاد می گيریم که چگونه

in these systems of notation and navigation.

در این سیستمها نشان‌گذاری و جهت‌یابی را اضافه كنيم.

Part of what we're finding with this

بخشی از آنچه که ما در حال پیدا کردن آن هستیم

is that what we thought

این است که آنچه كه ما فکر می کردیم

was the major point

نقطه عمده ای

of manufacturing and consumption,

از تولید و مصرف،

which is to get a bunch of stuff,

يعني دستيابي به يك EP ديجيتالي است

is not, in fact,

در واقع،

how we really live best in dense environments.

در خصوص 'چگونه بهتر در محیط های متراکم زندگی کنیم' نیست.

What we're finding is that what we want

آنچه که ما به دنبال یافتن آن هستیم

is access to the capacities of things.

دسترسی به ظرفیت‌های چيزها است.

My favorite example is a drill. Who here owns a drill, a home power drill?

مثال مورد علاقه من این مته برقي است. كي اينجا يك مته داره، یک مته برقي خانگی؟

Okay. I do too.

خوب من خودم دارم

The average home power drill is used somewhere between six and 20 minutes

به طور متوسط ​​يك مته برقي خانگی بین شش تا بیست دقیقه

in its entire lifetime,

در تمام طول عمر خود مورد استفاده قرار مي‌گيرد،

depending on who you ask.

بسته به فرد مورد نظر.

And so what we do is we buy these drills

خوب کاری که ما می کنیم این است که این مته‌ها را

that have a potential capacity of thousands of hours of drill time,

که ظرفیت بالقوه هزاران ساعت کار را دارند مي‌خريم،

use them once or twice to put a hole in the wall and let them sit.

و بعد آنها را یک یا دو بار برای سوراخ کردن دیوار استفاده می کنیم و کنار می‌گذاریم.

Our cities, I would put to you,

به شما می گویم ،شهر های ما،

are stockpiles of these surplus capacities.

انبارهای اين ظرفیت‌های مازاد هستند.

And while we could try and figure out

و درحالي كه ما مي‌توانيم تلاش كرده و

new ways to use those capacities --

روشهای جدید استفاده از این ظرفیتها را بیابیم--

such as cooking or making ice sculptures

مثل آشپزي در اين مكانها یا درست کردن مجسمه‌هاي یخی

or even a mafia hit --

یا حتی یک ضربه مافیایی--

what we probably will find

اما چيزيكه احتمالا پيدا مي‌كنيم

is that, in fact, turning those products into services

این است که، در واقع این محصولات را به خدماتی تبديل كنيم

that we have access to when we want them,

كه وقتي به آنها نیاز داریم در دسترس باشند،

is a far smarter way to go.

اين روش هوشمندانه‌اي نيست.

And in fact, even space itself is turning into a service.

چرا كه در واقع، حتی خود فضا هم به نوعی خدمت بدل مي‌شود.

We're finding that people can share the same spaces,

حال پي مي‌بريم كه افراد مي‌توانند از چنين فضاهايی مشتركا استفاده كنند،

do stuff with vacant space.

و کالاهايشان را در مكانهای خالی انبار كنند.

Buildings are becoming bundles of services.

ساختمانها دارند به مجموعه‌هايی از خدمات بدل می‌شوند.

So we have new designs

خوب ما طرح‌های جدیدي داریم

that are helping us take mechanical things that we used to spend energy on --

که به ما کمک می کنند ابزار های مکانیکی که قبلا" انرژی زیادی برايشان صرف مي‌شد--

like heating, cooling etc. --

مثل سیستمهای گرمایش، سرمایش و غیره-- را برداريم

and turn them into things that we avoid spending energy on.

و به چيزهايي بدل کنیم که از صرف انرژی برای آنها اجتناب مي‌كنيم.

So we light our buildings with daylight.

از اينرو، ما ساختمانها را با روشنايی روز روشن مي‌کنیم.

We cool them with breezes. We heat them with sunshine.

با نسیم آنها را خنک مي‌کنیم.با تابش آفتاب آنها را گرم نگه مي‌داريم.

In fact, when we use all these things,

در واقع، وقتی همه این كارها را کردیم،

what we've found is that, in some cases,

نتيجه اين بود كه در برخي موارد،

energy use in a building can drop as much as 90 percent.

مصرف انرژی در يك ساختمان تا حدود 90 درصد کاهش مي‌یافت.

Which brings on another threshold effect

كه يك تاثير معنادار ديگر محسوب مي‌شود،

I like to call furnace dumping,

كه من آن را خلاص كردن کوره‌ها(سیستم گرمایش سرمایش) می نامم.

which is, quite simply,

که کاملا" ساده است،

if you have a building that doesn't need to be heated with a furnace,

اگر شما ساختمانی داريد که نیازی به گرم شدن توسط کوره ندارد،

you save a whole bunch of money up front.

شما همه هزینه‌اي كه صرفش مي‌كرديد را پس‌انداز می‌کنید.

These things actually become cheaper to build

در واقع این كارها بسيار ارزانتر از

than the alternatives.

گزينه‌هاي ديگر تمام می‌شود.

Now when we look at being able

حال، وقتي كه مي‌بينيم مي‌توانيم

to slash our product use, slash our transportation use,

استفاده از محصولاتمان را کم کنیم،استفاده از سیستم حمل و نقل را کم کنیم،

slash our building energy use,

مصرف انرژی در ساختمان را کم کنیم،

all of that is great, but it still leaves something behind.

همه اينها عالی است، اما هنوز چیزی باقی مانده است.

And if we're going to really, truly become sustainable cities,

اگر ما قصد داریم واقعا" تبدیل به یک شهر سازگار با محیط زیست شویم،

we need to think a little differently.

لازم است کمی متفاوت فکر کنیم.

This is one way to do it.

یک راه برای انجام آن هست.

This is Vancouver's propaganda about how green a city they are.

اين تبلیغات شهر ونکور (در کانادا) است دراینباره که شهر آنها چقدر سبز( حافظ محیط زیست) است.

And certainly lots of people have taken to heart

و دقیقا" مردم زیادی از ته دل

this idea that a sustainable city is covered in greenery.

این ایده را پذيرفته‌اند که یک شهر سازگار با محیط زیست پر از گیاهان است.

So we have visions like this.

خوب ما مناظری مثل این داریم.

We have visions like this. We have visions like this.

ما مناظری مثل این داریم. ما مناظری مثل این داریم.

Now all of these are fine projects,

خوب همه اینها پروژه‌های خوبی هستند،

but they really have missed an essential point,

ولی آنها واقعا یک نکته اساسي را فراموش کرده‌اند

which is it's not about the leaves above,

که درباره برگهای روی درختها نیست.

it's about the systems below.

بلكه در مورد سیستم‌های زیرزمین است.

Do they, for instance, capture rainwater

به عنوان مثال، آیا آنها آب باران را ذخيره می‌كنند

so that we can reduce water use?

که بتوانیم حجم مصرف آبمان را كم كنيم؟

Water is energy intensive.

آب از انرژی‌هايي است كه تهيه آن آلايندگي زياد ايجاد مي‌كند.

Do they, perhaps, include green infrastructure,

آیا آنها زیرساخت‌های سبز( حافظ محیط زیست) قرار داه‌اند،

so that we can take runoff

به طوری که ما بتوانیم سيلاب

and water that's going out of our houses

و آبی که از خانه های ما بیرون می آید را بگیریم

and clean it and filter it

آن را پاک و فیلتر کرده

and grow urban street trees?

و با آن درختان خیابان‌هاي شهر را آبیاری کنیم؟

Do they connect us back to the ecosystems around us

آیا آنها ما را با اکوسیستم پیرامونمان ارتباط می‌دهند

by, for example, connecting us to rivers

به عنوان مثال ما را به رودخانه‌‌ها متصل كنند

and allowing for restoration?

و اين امكان را فراهم كنند كه آن را مرمت كنيم؟

Do they allow for pollination,

آیا آنها اجازه گرده‌افشانی،

pollinator pathways

در مسیر گرده‌افشانی مي‌دهند،

that bees and butterflies and such can come back into our cities?

تا زنبورها و پروانه‌ها و نظاير آنها دوباره به شهرهايمان برگردند؟

Do they even take the very waste matter

آیا آنها مواد زائدي را

that we have from food and fiber and so forth,

که از غذا و فیبر و غیره بوحود می‌آید را برمي‌دارند،

and turn it back into soil

كه به خاک بر گردانند

and sequester carbon --

و کربن هوا را جدا می کنند--

take carbon out of the air

کربنی که

in the process of using our cities?

ناشی از فرآینده استفاده است، را از هوا می گیرند؟

I would submit to you that all of these things are not only possible,

من به شما می‌گويم که همه اینها نه تنها ممكن هستند،

they're being done right now,

بلكه هم‌اکنون انجام شده‌اند،

and that it's a darn good thing.

و اینكه اين یک کار فوق‌العاده خوبی است.

Because right now, our economy by and large

زیرا در حال حاضر، اقتصاد ما روي هم رفته

operates as Paul Hawken said,

به نحوي عمل مي‌كند كه پل هاکون بيان كرده است:

"by stealing the future, selling it in the present

" با دزديدن از آینده، فروش آن در حال حاضر

and calling it GDP."

و آن را تولید ناخالص داخلی نامیدن."

And if we have another eight billion

و اگر ما هشت میلیارد

or seven billion,

یا هفت میلیارد

or six billion, even, people,

یا شش میلیارد نفر دیگر داشته باشیم،

living on a planet where their cities also steal the future,

که در سیاره‌اي زندگی کنند که شهرهاي آن نیز آینده را به سرقت می‌برد،

we're going to run out of future really fast.

ما آینده را خیلی سریع از دست خواهیم داد.

But if we think differently,

اما اگر متفاوت فکر کنیم،

I think that, in fact, we can have cities

گمان کنم، ما می توانیم شهرهایی داشته باشیم

that are not only zero emissions,

که نه تنها آلایندگي آنها صفر باشد،

but have unlimited possibilities as well.

بلکه دارای امکانات نامحدودی نیز باشند.

Thank you very much.

بسیار سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق تماشاگران)