Kathryn Schulz: Don't regret regret

کاترین شولز: از پشیمانی، پشیمان نباشید

Translator: Farnaz Saghafi Reviewer: soheila Jafari

So that's Johnny Depp, of course.

خوب این بطور قطع "جانی دِپ" است.

And that's Johnny Depp's shoulder.

واین سرشانۀ " جانی دِپ" است.

And that's Johnny Depp's famous shoulder tattoo.

و آن تتوی معروف سرشانۀ " جانی دِپ" است.

Some of you might know that, in 1990,

شاید برخی از شما بدانید که "جانی دِپ" در سال 1990 ، با "وینونا رایدر" نامزد شد،

Depp got engaged to Winona Ryder,

شاید برخی از شما بدانید که "جانی دِپ" در سال 1990 ، با "وینونا رایدر" نامزد شد،

and he had tattooed on his right shoulder

و روی سرشانۀ سمت راستش تتو کرد: " وینونا برای همیشه" .

"Winona forever."

و روی سرشانۀ سمت راستش تتو کرد: " وینونا برای همیشه" .

And then three years later --

و سپس سه سال بعد،

which in fairness, kind of is forever by Hollywood standards --

-- که یه جورایی همیشه با استانداردهای هالیوودی عادلانه است--

they broke up,

رابطۀ آنها بهم خورد،

and Johnny went and got a little bit of repair work done.

و "جانی" یه کوچولو کار ترمیمی روی آن انجام داد.

And now his shoulder says, "Wino forever."

و حالا روی سرشانه اش اینطور نوشته شده، " واینو برای همیشه".

(Laughter)

( خندۀ حاضرین)

So like Johnny Depp,

خوب مثل "جانی دِپ" ، و مثل 25 درصد آمریکائیهای بین 16 و 50 سال،

and like 25 percent of Americans

خوب مثل "جانی دِپ" ، و مثل 25 درصد آمریکائیهای بین 16 و 50 سال،

between the ages of 16 and 50,

خوب مثل "جانی دِپ" ، و مثل 25 درصد آمریکائیهای بین 16 و 50 سال،

I have a tattoo.

من یک تتو دارم.

I first started thinking about getting it in my mid-20s,

فکر انجام اینکار در اواسط 20 سالگی به سرم زد،

but I deliberately waited a really long time.

ولی مخصوصا" مدت زیادی صبر کردم.

Because we all know people

چون همۀ ما کسانی را می شناسیم که وقتی 17 ، 19 یا 23 ساله بودند، تتو کرده

who have gotten tattoos when they were 17

چون همۀ ما کسانی را می شناسیم که وقتی 17 ، 19 یا 23 ساله بودند، تتو کرده

or 19 or 23

چون همۀ ما کسانی را می شناسیم که وقتی 17 ، 19 یا 23 ساله بودند، تتو کرده

and regretted it by the time they were 30.

و تا 30 سالگی از انجام آن پشیمان شدند.

That didn't happen to me.

این برای من اتفاق نیفتاد.

I got my tattoo when I was 29,

من وقتی 29 ساله بودم تتو کردم، و بلافاصله پشیمان شدم.

and I regretted it instantly.

من وقتی 29 ساله بودم تتو کردم، و بلافاصله پشیمان شدم.

And by "regretted it,"

و وقتی می گم " پشیمان شدم" ،

I mean that I stepped outside of the tattoo place --

منظورم اینه که از مکان تتو -- که فاصله اش از اینجا تا اون قسمت شرقیه -- اومدم بیرون

this is just a couple miles from here

منظورم اینه که از مکان تتو -- که فاصله اش از اینجا تا اون قسمت شرقیه -- اومدم بیرون

down on the Lower East Side --

منظورم اینه که از مکان تتو -- که فاصله اش از اینجا تا اون قسمت شرقیه -- اومدم بیرون

and I had a massive emotional meltdown in broad daylight

و در نبش خیابان "برادوی شرقی" ( East Broadway ) و " کانال" (Canal Street)

on the corner of East Broadway and Canal Street.

در روز روشن، یک بحران روحی عظیمی داشتم.

(Laughter)

( خندۀ حاضرین)

Which is a great place to do it because nobody cares.

که جای خوبی برای اینکاره چون کسی اهمیت نمی ده.

(Laughter)

( خندۀ حاضرین)

And then I went home that night, and I had an even larger emotional meltdown,

و بعدش شب رفتم خونه و حتی بحران روحی بزرگتری داشتم،

which I'll say more about in a minute.

که تا دقایقی دیگه درمورد آن خواهم گفت.

And this was all actually quite shocking to me,

و این در حقیقت شوک بزرگی برای من بود،

because prior to this moment,

چون قبل از آن موقع ، به خود در اینکه هیچ ندامتی نداشتم، می بالیدم.

I had prided myself

چون قبل از آن موقع ، به خود در اینکه هیچ ندامتی نداشتم، می بالیدم.

on having absolutely no regrets.

چون قبل از آن موقع ، به خود در اینکه هیچ ندامتی نداشتم، می بالیدم.

I made a lot of mistakes

البته اشتباهات زیادی کرده و تصمیمات احمقانه ای گرفته بودم.

and dumb decisions, of course.

البته اشتباهات زیادی کرده و تصمیمات احمقانه ای گرفته بودم.

I do that hourly.

هر ساعت آن را انجام می دم.

But I had always felt like, look, you know,

ولی می دونید، همیشه این احساس را داشتم،

I made the best choice I could make

که با توجه به آدمی که در آن موقع بودم و اطلاعاتی که برام فراهم بود، بهترین تصمیم را گرفتم.

given who I was then,

که با توجه به آدمی که در آن موقع بودم و اطلاعاتی که برام فراهم بود، بهترین تصمیم را گرفتم.

given the information I had on hand.

که با توجه به آدمی که در آن موقع بودم و اطلاعاتی که برام فراهم بود، بهترین تصمیم را گرفتم.

I learned a lesson from it.

من از آن درس گرفتم.

It somehow got me to where I am in life right now.

یه جورایی منو به موقعیتی که اکنون در آن هستم، آورد.

And okay, I wouldn't change it.

و باشه، من اونو عوض نمی کنم.

In other words, I had drunk our great cultural Kool-Aid about regret,

به عبارتی دیگه، من جرعۀ پشیمانی که بر گرفته از فرهنگ غنی ماست، را نوشیده ام،

which is that lamenting things that occurred in the past

اینکه افسوس بر آنچه گذشته، اتلاف وقت محضه،

is an absolute waste of time,

اینکه افسوس بر آنچه گذشته، اتلاف وقت محضه،

that we should always look forward and not backward,

اینکه ما همیشه باید به جلو نظر کنیم نه به عقب،

and that one of the noblest and best things we can do

و اینکه یکی از بزرگترین و بهترین کاری که می تونیم بکنیم اینه که برای زندگی عاری از پشیمانی تلاش کنیم .

is strive to live a life free of regrets.

و اینکه یکی از بزرگترین و بهترین کاری که می تونیم بکنیم اینه که برای زندگی عاری از پشیمانی تلاش کنیم .

This idea is nicely captured by this quote:

این عقیده ، در این نقل قول به زیبایی عنوان شده:

"Things without all remedy

" چیزی که علاج نداره، نیاز به توجه هم نداره، گذشته ها گذشته."

should be without regard;

" چیزی که علاج نداره، نیاز به توجه هم نداره، گذشته ها گذشته."

what's done is done."

" چیزی که علاج نداره، افسوس هم نداره، گذشته ها گذشته."

And it seems like kind of an admirable philosophy at first --

در نگاه اول ممکنه یه جور فلسفۀ تحسین برانگیز به نظر بیاد-- چیزی که ممکنه همۀ ما انجام دهیم--

something we might all agree to sign onto ...

در نگاه اول ممکنه یه جور فلسفۀ تحسین برانگیز به نظر بیاد-- چیزی که ممکنه همۀ ما انجام دهیم--

until I tell you who said it.

تا وقتی که بهتون بگم چه کسی آنرا گفته.

Right, so this is Lady MacBeth

درسته، خوب این " لیدی مک بِس" است،

basically telling her husband to stop being such a wuss

که در واقع داره به شوهرش می گه که اینقدر از کشتن مردم نترسه و احساس بدی نداشته باشه.

for feeling bad about murdering people.

که در واقع داره به شوهرش می گه که اینقدر از کشتن مردم نترسه و احساس بدی نداشته باشه.

And as it happens, Shakespeare was onto something here,

و همینطور که پیش می یاد، شکسپیر در اینجا قصد کاری را داشت و او عموما" اینطور بود.

as he generally was.

و همینطور که پیش می یاد، شکسپیر در اینجا قصد کاری را داشت و او عموما" اینطور بود.

Because the inability to experience regret

چون عدم توانایی در تجربه کردن پشیمانی، در حقیقت یکی از خصوصیات تشخیصی اختلالات شخصیتی ضد اجتماعی است.

is actually one of the diagnostic characteristics

چون عدم توانایی در تجربه کردن پشیمانی، در حقیقت یکی از خصوصیات تشخیصی اختلالات شخصیتی ضد اجتماعی است.

of sociopaths.

چون عدم توانایی در تجربه کردن پشیمانی، در حقیقت یکی از خصوصیات تشخیصی اختلالات شخصیتی ضد اجتماعی است.

It's also, by the way, a characteristic of certain kinds of brain damage.

در ضمن، شاخصی از انواع مخصوص آسیب مغزی نیز هست.

So people who have damage

بنابراین افرادی که قشر جلویی پیشانی آنها دچار آسیب شده، بنظر قادر به درک پشیمانی نیستند

to their orbital frontal cortex

بنابراین افرادی که قشر جلویی پیشانی آنها دچار آسیب شده، بنظر قادر به درک پشیمانی نیستند

seem to be unable to feel regret

بنابراین افرادی که قشر جلویی پیشانی آنها دچار آسیب شده، بنظر قادر به درک پشیمانی نیستند

in the face of even obviously very poor decisions.

و حتی بصورتیکه تصمیم گیریهای بسیار ضعیفی دارند.

So if, in fact, you want to live a life free of regret,

پس در حقیقت، اگر می خواهید زندگی عاری از پشیمانی داشته باشید، راه برایتان باز است.

there is an option open to you.

پس در حقیقت، اگر می خواهید زندگی عاری از پشیمانی داشته باشید، راه برایتان باز است.

It's called a lobotomy.

اسمش، برش قسمتی از مغزه.

But if you want to be fully functional

اما اگر می خواهید کاملا" مفید، کاملا" انسان، و کاملا" انسانی باشید،

and fully human

اما اگر می خواهید کاملا" مفید، کاملا" انسان، و کاملا" انسانی باشید،

and fully humane,

اما اگر می خواهید کاملا" مفید، کاملا" انسان، و کاملا" انسانی باشید،

I think you need to learn to live, not without regret, but with it.

فکر کنم لازمه بیاموزید که با پشیمانی زندگی کنید نه بدون آن.

So let's start off by defining some terms.

خوب بیایید به توصیف چند مورد بپردازیم.

What is regret?

پشیمانی چیست؟

Regret is the emotion we experience

زمانی احساس پشیمانی به ما دست می دهد

when we think that our present situation

که فکر کنیم موقعیتی که در آن قرار داریم می تونست بهتر یا شادتر باشه

could be better or happier

که فکر کنیم موقعیتی که در آن قرار داریم می تونست بهتر یا شادتر باشه

if we had done something different in the past.

اگر ما کار متفاوتی در گذشته انجام داده بودیم.

So in other words, regret requires two things.

بدین ترتیب به عبارتی دیگه، پشیمانی نیازمند دو چیزه.

It requires, first of all, agency -- we had to make a decision in the first place.

اول از همه به واسطه نیاز داره -- ما اول باید تصمیم گیری کنیم.

And second of all, it requires imagination.

و دوم اینکه نیازمند تخیل است.

We need to be able to imagine going back and making a different choice,

نیاز داریم که با ذهن و تصور خود به عقب برگشته و انتخاب دیگری کنیم ،

and then we need to be able to kind of spool this imaginary record forward

و سپس یه جورایی این تخیل را مجدد به زمان حال آورده و تصور کنیم که شرایط کنونی به چه صورت در می آمد.

and imagine how things would be playing out in our present.

و سپس یه جورایی این تخیل را مجدد به زمان حال آورده و تصور کنیم که شرایط کنونی به چه صورت در می آمد.

And in fact, the more we have of either of these things --

و در حقیقت، هر چه بیشتر از این دو چیز -- یعنی واسطه و تخیل -- را درمورد پشیمانی فرض شده، داشته باشیم،

the more agency and the more imagination

و در حقیقت، هر چه بیشتر از این دو چیز -- یعنی واسطه و تخیل -- را درمورد پشیمانی فرض شده، داشته باشیم،

with respect to a given regret,

و در حقیقت، هر چه بیشتر از این دو چیز -- یعنی واسطه و تخیل -- را درمورد پشیمانی فرض شده، داشته باشیم،

the more acute that regret will be.

پشیمانی، شدیدتر خواهد شد.

So let's say for instance

خوب بیایید بگیم که بعنوان مثال شما دارین به عروسی بهترین دوستتون می روید

that you're on your way to your best friend's wedding

خوب بیایید بگیم که بعنوان مثال شما دارین به عروسی بهترین دوستتون می روید

and you're trying to get to the airport and you're stuck in terrible traffic,

و سعی دارید که به فرودگاه برسید و در ترافیک گیر افتادید،

and you finally arrive at your gate

و بالاخره به گیت خود رسیده و پرواز را از دست دادید.

and you've missed your flight.

و بالاخره به گیت خود رسیده و پرواز را از دست دادید.

You're going to experience more regret in that situation

شما با سه دقیقه دیر رسیدن، پرواز را از دست دادید

if you missed your flight by three minutes

و پشیمانی شما خیلی بیشتر از زمانی است که 20 دقیقه دیرتر می رسیدید.

than if you missed it by 20.

و پشیمانی شما خیلی بیشتر از زمانی است که 20 دقیقه دیرتر می رسیدید.

Why?

چرا؟

Well because, if you miss your flight by three minutes,

خوب چون، وقتی با سه دقیقه دیر رسیدن، پرواز را از دست دادید،

it is painfully easy to imagine

تصور دردناک ولی آسونی داره

that you could have made different decisions

که فکر کنید می تونستید تصمیمات دیگری بگیرید که منجر به نتایج بهتری می شد.

that would have led to a better outcome.

که فکر کنید می تونستید تصمیمات دیگری بگیرید که منجر به نتایج بهتری می شد.

"I should have taken the bridge and not the tunnel.

" باید بجای تونل ، از روی پل می آمدم. باید چراغ زرد را رد می کردم."

I should have gone through that yellow light."

" باید بجای تونل ، از روی پل می آمدم. باید چراغ زرد را رد می کردم."

These are the classic conditions that create regret.

اینها شرایط برجسته ای است که باعث پشیمانی می شه.

We feel regret when we think we are responsible

زمانی ما احساس پشیمانی می کنیم که

for a decision that came out badly,

خود را مسئول تصمیمی بدانیم که بد از آب در آمده اما تا حدی نیز خوبه.

but almost came out well.

خود را مسئول تصمیمی بدانیم که بد از آب در آمده اما تا حدی نیز خوبه.

Now within that framework,

حال در آن چهار چوب،

we can obviously experience regret about a lot of different things.

ما بطور واضح می تونیم در مورد خیلی چیزهای مختلف ، احساس پشمانی کنیم.

This session today is about behavioral economics.

جلسۀ امروز دربارۀ اقتصاد رفتاری است.

And most of what we know about regret

و بیشتر چیزی که دربارۀ پشیمانی می دونیم، از آن ناحیه به ما می رسه.

comes to us out of that domain.

و بیشتر چیزی که دربارۀ پشیمانی می دونیم، از آن ناحیه به ما می رسه.

We have a vast body of literature

ما یک بخش عظیمی از ادبیات را داریم

on consumer and financial decisions

که دربارۀ مصرف کنندگان و تصمیمات مالی و پشیمانی های مربوط به آنها -- که اصولا" ندامت خریداره - است.

and the regrets associated with them --

که دربارۀ مصرف کنندگان و تصمیمات مالی و پشیمانی های مربوط به آنها -- که اصولا" ندامت خریداره - است.

buyer's remorse, basically.

که دربارۀ مصرف کنندگان و تصمیمات مالی و پشیمانی های مربوط به آنها -- که اصولا" ندامت خریداره - است.

But then finally, it occurred to some researchers to step back

ولی سپس بالاخره، پیش اومده که برخی محققان به عقب برگشته و می گویند

and say, well okay, but overall,

که خوب باشه، ولی کلا" ما در زندگی از چه چیزی بیشتر از همه پشیمانیم؟

what do we regret most in life?

که خوب باشه، ولی کلا" ما در زندگی از چه چیزی بیشتر از همه پشیمانیم؟

Here's what the answers turn out to look like.

اینجاست که پاسخها اینطوری به نظر می یاد.

So top six regrets --

بدین ترتیب شش تا از مهمترین پشیمانی هایی که در زندگی داشتیم ، اینهاست:

the things we regret most in life:

بدین ترتیب شش تا از مهمترین پشیمانی هایی که در زندگی داشتیم ، اینهاست:

Number one by far, education.

شماره یک از لحاظ بهترین، تحصیلاته.

33 percent of all of our regrets

33 درصد از همۀ ما، از تصمیماتی که در رابطه با تحصیل گرفتیم، پشیمانیم.

pertain to decisions we made about education.

33 درصد از همۀ ما، از تصمیماتی که در رابطه با تحصیل گرفتیم، پشیمانیم.

We wish we'd gotten more of it.

آرزو می کنیم که ای کاش بیشتر تحصیل می کردیم.

We wish we'd taken better advantage of the education that we did have.

آرزو می کنیم که ای کاش بیشتر از تحصیل خود، بهره می بردیم.

We wish we'd chosen to study a different topic.

آرزو می کنیم که ای کاش رشتۀ دیگری می خواندیم.

Others very high on our list of regrets

موارد دیگری که در ردیف بالای لیست پشیمانی های ما هستند، از این قرارند،

include career, romance, parenting,

حرفه و شغل، رابطۀ عاشقانه، بزرگ کردن بچه،

various decisions and choices about our sense of self

تصمیمات و انتخابهای مختلفی دربارۀ درک خود

and how we spend our leisure time --

و اینکه چگونه اوقات فراغت خود را سپری کنیم--

or actually more specifically,

یا در حقیقت به بیان دقیق تر،

how we fail to spend our leisure time.

چطور از سپری کردن اوقات فراغت خود عاجزیم.

The remaining regrets

پشیمانی های دیگه مربوط به اینها از این قرارند:

pertain to these things:

پشیمانی های دیگه مربوط به اینها از این قرارند:

finance, family issues unrelated to romance or parenting,

مسائل مالی، مسائل خانوادگی به غیر از رابطۀ عشقی یا تربیتی،

health, friends,

سلامت، دوست، مذهب و اجتماع.

spirituality and community.

سلامت، دوست، مذهب و اجتماع.

So in other words, we know most of what we know about regret

بنابراین به عبارتی دیگه، ما با مطالعۀ علم مالی، بیشتر آنچه را که باید ، دربارۀ پشیمانی می دانیم.

by the study of finance.

بنابراین به عبارتی دیگه، ما با مطالعۀ علم مالی، بیشتر آنچه را که باید ، دربارۀ پشیمانی می دانیم.

But it turns out, when you look overall at what people regret in life,

اما وقتی نگاهی کلی به پشیمانی های دیگران در زندگی می کنیم،

you know what, our financial decisions don't even rank.

تصمیم گیریهای مالی ما حتی دسته بندی شده هم نیستند.

They account for less than three percent of our total regrets.

اندازۀ آنها کمتر از سه درصد کل پشیمانی های ماست.

So if you're sitting there stressing

پس اگه شما اونجا نشستید و

about large cap versus small cap,

دربارۀ کلاه بزرگ یا کوچک، کمپانی A یا کمپانی B ، اینکه سوبارو بخرید یا پریوس، حرص می خورید،

or company A versus company B,

دربارۀ کلاه بزرگ یا کوچک، کمپانی A یا کمپانی B ، اینکه سوبارو بخرید یا پریوس، حرص می خورید،

or should you buy the Subaru or the Prius,

دربارۀ کلاه بزرگ یا کوچک، کمپانی A یا کمپانی B ، اینکه سوبارو بخرید یا پریوس، حرص می خورید،

you know what, let it go.

می دونید چیه، ولش کنید.

Odds are, you're not going to care in five years.

جالب اینه که، پنج سال دیگه اصلا" بهشون اهمیت نمی دید.

But for these things that we actually do really care about

اما در مورد چیزهایی که واقعا" به آنها اهمیت داده و احساس پشیمانی عمیقی می کنیم،

and do experience profound regret around,

اما در مورد چیزهایی که واقعا" به آنها اهمیت داده و احساس پشیمانی عمیقی می کنیم،

what does that experience feel like?

اون تجربه چه جور حسی داره؟

We all know the short answer.

همۀ ما جواب کوتاه را می دونیم.

It feels terrible. Regret feels awful.

احساس وحشتناکی داره. پشیمانی حس خیلی بد دردیه.

But it turns out that regret feels awful

اما اینطور معلوم می شه که پشیمانی در چهار مورد بسیار خاص و منطقی ، خیلی وحشتناکه.

in four very specific and consistent ways.

اما اینطور معلوم می شه که پشیمانی در چهار مورد بسیار خاص و منطقی ، خیلی وحشتناکه.

So the first consistent component of regret

بدین ترتیب، اولین ویژگی اصلی پشیمانی، اساسا" انکار است.

is basically denial.

بدین ترتیب، اولین ویژگی اصلی پشیمانی، اساسا" انکار است.

When I went home that night after getting my tattoo,

وقتی اونشب بعد از تتو کردن، به خونه رفتم، تمام شب را بیدار بودم.

I basically stayed up all night.

وقتی اونشب بعد از تتو کردن، به خونه رفتم، تمام شب را بیدار بودم.

And for the first several hours,

و برای چند ساعت اول ، تنها یه فکر در مغزم بود.

there was exactly one thought in my head.

و برای چند ساعت اول ، تنها یه فکر در مغزم بود.

And the thought was,

و اون فکر این بود: " کاری کن بره گم شه! "

"Make it go away!"

و اون فکر این بود: " کاری کن بره گم شه! "

This is an unbelievably primitive emotional response.

این یک عکس العمل احساسی و ابتدایی باور نکردنی است.

I mean, it's right up there with, "I want my mommy!"

منظورم اینه که درست مثل اینه : " من مامانمو می خوام! "

We're not trying to solve the problem.

ما تلاشی در حل مشکل نمی کنیم.

We're not trying to understand how the problem came about.

ما تلاشی برای درک اینکه مشکل از کجا آمده، نمی کنیم.

We just want it to vanish.

ما فقط می خواهیم که اون ناپدید بشه.

The second characteristic component of regret

دومین ویژگی خاص پشیمانی، حس سردرگمی است.

is a sense of bewilderment.

دومین ویژگی خاص پشیمانی، حس سردرگمی است.

So the other thing I thought about there in my bedroom that night

بدین ترتیب چیز دیگه ای که اونشب در اتاقم به آن فکر کردم این بود که:

was, "How could I have done that?

" چطور اینکارو کردم؟ به چی فکر می کردم؟ "

What was I thinking?"

" چطور اینکارو کردم؟ به چی فکر می کردم؟ "

This real sense of alienation

این حس واقعی بیگانگی از بخشی از وجودمونه که باعث تصمیمی می شه که از آن پشیمانیم.

from the part of us that made a decision we regret.

این حس واقعی بیگانگی از بخشی از وجودمونه که باعث تصمیمی می شه که از آن پشیمانیم.

We can't identify with that part.

ما نمی تونیم با اون بخش یکی شویم.

We don't understand that part.

ما آن بخش را درک نمی کنیم.

And we certainly don't have any empathy for that part --

و قطعا" هیچ احساس همدلی با اون بخش نداریم --

which explains the third consistent component of regret,

که همین سومین ویژگی پشیمانی را توصیف می کنه،

which is an intense desire to punish ourselves.

که آن تمایل شدید به سرزنش خودمونه.

That's why, in the face of our regret,

به همین دلیله که این جمله را در مواجهه با پشیمانی ، دائما" می گیم: " می تونستم تو سرم بزنم و اینکارو نکنم."

the thing we consistently say is, "I could have kicked myself."

به همین دلیله که این جمله را در مواجهه با پشیمانی ، دائما" می گیم: " می تونستم تو سرم بزنم و اینکارو نکنم."

The fourth component here

ویژگی چهارم در اینجا اینه که پشیمانی چیزی است که روانشناسان آنرا " تکرار پیاپی پاسخ" می نامند.

is that regret is what psychologists call perseverative.

ویژگی چهارم در اینجا اینه که پشیمانی چیزی است که روانشناسان آنرا " تکرار پیاپی پاسخ" می نامند.

To perseverate means to focus obsessively and repeatedly

" تکرار پیاپی پاسخ" یعنی تمرکز مدام و وسواس گونه روی یک چیز مشخص.

on the exact same thing.

" تکرار پیاپی پاسخ" یعنی تمرکز مدام و وسواس گونه روی یک چیز مشخص.

Now the effect of perseveration

حال، تأثیرِ " تکرار پیاپی پاسخ" اینه

is to basically take these first three components of regret

که اساسا" این سه ویژگی اول پشیمانی را گرفته و آنها را در یک حلقه نا متناهی قرار دهیم.

and put them on an infinite loop.

که اساسا" این سه ویژگی اول پشیمانی را گرفته و آنها را در یک حلقه نا متناهی قرار دهیم.

So it's not that I sat there in my bedroom that night,

بنابراین اونطور نبود که من اونشب تو اتاقم بشینم و فکر کنم، " کاری کن بره گم شه! "

thinking, "Make it go away."

بنابراین اونطور نبود که من اونشب تو اتاقم بشینم و فکر کنم، " کاری کن بره گم شه! "

It's that I sat there and I thought,

اینطور بود که من نشستم و فکر کردم،

"Make it go away. Make it go away.

" کاری کن بره گم شه! کاری کن بره گم شه! "

Make it go away. Make it go away."

" کاری کن بره گم شه! کاری کن بره گم شه! "

So if you look at the psychological literature,

بدین ترتیب اگر به ادبیات روانشناسی رجوع کنید،

these are the four consistent defining components of regret.

اینها، چهار ویژگی توصیفی خاصِ پشیمانی هستند.

But I want to suggest that there's also a fifth one.

اما می خوام پیشنهاد کنم که پنجمی هم وجود داره.

And I think of this

و من به آن بعنوان نوعی هشدار وجودی نگاه می کنم.

as a kind of existential wake-up call.

و من به آن بعنوان نوعی هشدار وجودی نگاه می کنم.

That night in my apartment,

اونشب در آپارتمانم، پس از اینکه کلی خودم را سرزنش کردم،

after I got done kicking myself and so forth,

اونشب در آپارتمانم، پس از اینکه کلی خودم را سرزنش کردم،

I lay in bed for a long time,

مدتی طولانی روی تخت دراز کشیده و دربارۀ پیوند پوست فکر کردم.

and I thought about skin grafts.

مدتی طولانی روی تخت دراز کشیده و دربارۀ پیوند پوست فکر کردم.

And then I thought about how,

و بعد فکر کردم همانطور که بیمۀ سفر، بلاهای طبیعی را پوشش نمی ده،

much as travel insurance doesn't cover acts of God,

و بعد فکر کردم همانطور که بیمۀ سفر، بلاهای طبیعی را پوشش نمی ده،

probably my health insurance did not cover acts of idiocy.

احتمالا" بیمۀ درمانی من نیز اعمال احمقانه را پوشش نمی ده.

In point of fact, no insurance covers acts of idiocy.

در حقیقت، هیچ بیمه ای، اعمال احمقانه را پوشش نمی ده.

The whole point of acts of idiocy

تمام هدف اعمال احمقانه اینه که مصونیت شما را بگیرد؛

is that they leave you totally uninsured;

تمام هدف اعمال احمقانه اینه که مصونیت شما را بگیرد؛

they leave you exposed to the world

و شما را درمعرض دنیا و آسیب پذیری و خطا پذیری خودتان قراردهد،

and exposed to your own vulnerability and fallibility

و شما را درمعرض دنیا و آسیب پذیری و خطا پذیری خودتان قراردهد،

in face of, frankly, a fairly indifferent universe.

و صادقانه بگم، تمام آنها در مواجهه با جهانی نسبتا" بی تفاوت است.

This is obviously an incredibly painful experience.

این بطور واضح، یک تجربۀ دردناک باورنکردنی است.

And I think it's particularly painful for us now in the West

و این علی الخصوص برای ما مردمان دنیای غرب، دردناکه

in the grips of what I sometimes think of

زمانیکه درگیرِ فرهنگی به اسم Control-Z هستیم--

as a Control-Z culture --

زمانیکه درگیرِ فرهنگی به اسم Control-Z هستیم--

Control-Z like the computer command,

Control-Z همان فرمان کامپیوتر است برای اینکه به حالت قبلی برگردیم.

undo.

Control-Z همان فرمان کامپیوتر است برای اینکه به حالت قبلی برگردیم.

We're incredibly used to not having to face

به عبارت خاصی، ما عادت نکردیم تا با حقایق سخت زندگی مواجه شویم.

life's hard realities, in a certain sense.

به عبارت خاصی، ما عادت نکردیم تا با حقایق سخت زندگی مواجه شویم.

We think we can throw money at the problem

فکر می کنیم که می تونیم به زورِ پول یا تکنولوژی ، مشکل را حل کنیم.

or throw technology at the problem --

فکر می کنیم که می تونیم به زورِ پول یا تکنولوژی ، مشکل را حل کنیم.

we can undo and unfriend

می تونیم عملی را باطل کنیم، دوستی را بشکنیم، و راهی را بازگردیم.

and unfollow.

می تونیم عملی را باطل کنیم، دوستی را بشکنیم، و راهی را بازگردیم.

And the problem is that there are certain things that happen in life

و مشکل اینه که چیزهای خاصی در زندگی هستش که بشدت می خواهیم آنها را عوض کنیم ولی نمی تونیم.

that we desperately want to change

و مشکل اینه که چیزهای خاصی در زندگی هستش که بشدت می خواهیم آنها را عوض کنیم ولی نمی تونیم.

and we cannot.

و مشکل اینه که چیزهای خاصی در زندگی هستش که بشدت می خواهیم آنها را عوض کنیم ولی نمی تونیم.

Sometimes instead of Control-Z,

بعضی اوقات نه تنها نمی توانیم به وضع قبلی بازگردیم، بلکه اصلا" کنترلی روی وضع موجود نداریم.

we actually have zero control.

بعضی اوقات نه تنها نمی توانیم به وضع قبلی بازگردیم، بلکه اصلا" کنترلی روی وضع موجود نداریم.

And for those of us who are control freaks and perfectionists --

و برای کسانیکه عاشق کنترل کردن بوده و کمال گرا هستند، اینکار واقعا" سخته،

and I know where of I speak --

و برای کسانیکه عاشق کنترل کردن بوده و کمال گرا هستند، اینکار واقعا" سخته،

this is really hard,

و من می دونم از چی حرف می زنم،

because we want to do everything ourselves and we want to do it right.

چون ما می خواهیم همه کار را خودمان انجام و درست انجام دهیم.

Now there is a case to be made

حال این مصداق پیدا می کنه که

that control freaks and perfectionists should not get tattoos,

اونایی که عاشق کنترل و کمال گرا هستند، نباید تتو کنند،

and I'm going to return to that point in a few minutes.

و من بعد از چند دقیقه به اون نکته برمی گردم.

But first I want to say

اما ابتدا می خوام بگم که

that the intensity and persistence

ما این عناصر احساسی پشیمانی را تجربه می کنیم،

with which we experience these emotional components of regret

ما این عناصر احساسی پشیمانی را تجربه می کنیم،

is obviously going to vary

اما شدت و تداوم آنها در چیزهای مختلفی که درموردشان پشیمانیم، فرق می کند.

depending on the specific thing that we're feeling regretful about.

اما شدت و تداوم آنها در چیزهای مختلفی که درموردشان پشیمانیم، فرق می کند.

So for instance, here's one of my favorite

بعنوان مثال، این یکی از مولدین اتوماتیک پشیمانی در دنیای امروزی است که مورد علاقۀ منه.

automatic generators of regret in modern life.

بعنوان مثال، این یکی از مولدین اتوماتیک پشیمانی در دنیای امروزی است که مورد علاقۀ منه.

(Laughter)

( خندۀ حاضرین)

Text: Relpy to all.

متن: پاسخ به همه.

And the amazing thing

و چیز جالب دربارۀ این نوآوری موذیانۀ تکنولوژی اینه که

about this really insidious technological innovation

و چیز جالب دربارۀ این نوآوری موذیانۀ تکنولوژی اینه که

is that even just with this one thing,

حتی این یک کارمی تونه یک دنیا پشیمانی به همراه داشته باشه.

we can experience a huge range of regret.

حتی این یک کارمی تونه یک دنیا پشیمانی به همراه داشته باشه.

You can accidentally hit "reply all" to an email

تصادفی روی " پاسخ به همه" کلیک کرده و یک رابطه را می زنی داغون می کنی.

and torpedo a relationship.

تصادفی روی " پاسخ به همه" کلیک کرده و یک رابطه را می زنی داغون می کنی.

Or you can just have an incredibly embarrassing day at work.

یا شاید فقط یک روز سر کار، بی اندازه خجالت بکشی.

Or you can have your last day at work.

یا شاید هم آخرین روزِ کارت باشه.

And this doesn't even touch

و این حتی به پشیمانی های بسیارعمیق زندگی، ارتباطی نداره.

on the really profound regrets of a life.

و این حتی به پشیمانی های بسیارعمیق زندگی، ارتباطی نداره.

Because of course, sometimes we do make decisions

چون البته، ما بعضی اوقات تصمیماتی می گیریم که نتایج وحشتناک و غیر قابل برگشتی دارند،

that have irrevocable and terrible consequences,

چون البته، ما بعضی اوقات تصمیماتی می گیریم که نتایج وحشتناک و غیر قابل برگشتی دارند،

either for our own or for other people's

چه برای خودمون و چه برای سلامت و خوشبختی و زندگی دیگران،

health and happiness and livelihoods,

چه برای خودمون و چه برای سلامت و خوشبختی و زندگی دیگران،

and in the very worst case scenario, even their lives.

و در بدترین سناریو، حتی جان دیگران.

Now obviously, those kinds of regrets

حال معلومه که، اون نوع پشیمانی ها ، واقعا" دردآور و پایدارند.

are incredibly piercing and enduring.

حال معلومه که، اون نوع پشیمانی ها ، واقعا" دردآور و پایدارند.

I mean, even the stupid "reply all" regrets

منظورم اینه که حتی پشیمانی از کلیک احمقانه روی " پاسخ به همه" ،

can leave us in a fit of excruciating agony for days.

می تونه روزها ما را در طغیان عذاب جانکاهی قرار بده.

So how are we supposed to live with this?

خوب ما چطور قراره با این زندگی کنیم؟

I want to suggest that there's three things

توصیه ام اینه که سه چیز وجود داره که می تونه کمکمون کنه که با پشیمانی، مصالحه کنیم.

that help us to make our peace with regret.

توصیه ام اینه که سه چیز وجود داره که می تونه کمکمون کنه که با پشیمانی، مصالحه کنیم.

And the first of these

اولیش اینه که خودمان را تسلی بدیم که اون همگانی است.

is to take some comfort in its universality.

اولیش اینه که خودمان را تسلی بدیم که اون همگانی است.

If you Google regret and tattoo,

اگر شما "پشیمانی" و "تتو" را در گوگل جستجو کنید،

you will get 11.5 million hits.

11.5 میلیون راهنما به شما می ده.

(Laughter)

( خندۀ حاضرین)

The FDA estimates

سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA ) تخمین زده که

that of all the Americans who have tattoos,

17 درصد از تمام آمریکائیهایی که تتو کردند، از آن پشیمان شدند.

17 percent of us regret getting them.

17 درصد از تمام آمریکائیهایی که تتو کردند، از آن پشیمان شدند.

That is Johnny Depp and me

که شامل "جانی دِپ" و من و هفت میلیون دوستانمون می شه.

and our seven million friends.

که شامل "جانی دِپ" و من و هفت میلیون دوستانمون می شه.

And that's just regret about tattoos.

و این تنها پشیمانی از تتو است.

We are all in this together.

ما همه در این مسئله شریکیم.

The second way that we can help make our peace with regret

دومین راهی که به کمک اون می تونیم با پشیمانی، مصالحه کنیم اینه که به خودمون بخندیم.

is to laugh at ourselves.

دومین راهی که به کمک اون می تونیم با پشیمانی، مصالحه کنیم اینه که به خودمون بخندیم.

Now in my case, this really wasn't a problem,

این واقعا" در شرایط من کارِ مشکلی نبود،

because it's actually very easy to laugh at yourself

چون واقعا" خیلی راحت می تونی به خودت بخندی

when you're 29 years old and you want your mommy

وقتی 29 ساله ای و مامانتو می خوای چون از تتوی جدیدت خوشت نمی یاد.

because you don't like your new tattoo.

وقتی 29 ساله ای و مامانتو می خوای چون از تتوی جدیدت خوشت نمی یاد.

But it might seem like a kind of cruel or glib suggestion

اما وقتی نوبت پشیمانی های عمیق تر می شه،

when it comes to these more profound regrets.

این ممکنه به نظر یه جور پیشنهاد ظالمانه و یا قانع کننده برسه.

I don't think that's the case though.

هرچند فکر نمی کنم مسئله این باشه.

All of us who've experienced regret

تمام اونایی از ما که پشیمانی واقعا" دردآور و غمناکی را تجربه کردیم،

that contains real pain and real grief

تمام اونایی از ما که پشیمانی واقعا" دردآور و غمناکی را تجربه کردیم،

understand that humor and even black humor

می دونیم که شوخی و طنز، نقش حیاتی در بقای ما بازی می کنند.

plays a crucial role in helping us survive.

می دونیم که شوخی و طنز، نقش حیاتی در بقای ما بازی می کنند.

It connects the poles of our lives back together,

اونا، قطبهای مخالف مثبت و منفی زندگی ما را بهم وصل کرده،

the positive and the negative,

اونا، قطبهای مخالف مثبت و منفی زندگی ما را بهم وصل کرده،

and it sends a little current of life back into us.

و جریان کوچکی از حیات را به ما می فرستند.

The third way that I think we can help make our peace with regret

سومین راهی که فکر میکنم به کمک اون می تونیم با پشیمانی، مصالحه کنیم،

is through the passage of time,

گذر زمان است، که همانطور که می دونیم درمان هر زخمی است --

which, as we know, heals all wounds --

گذر زمان است، که همانطور که می دونیم درمان هر زخمی است --

except for tattoos, which are permanent.

بجز زخم تتو، که دائمی است.

So it's been several years

بدین ترتیب، از زمانی که من تتو کردم، چند سالی می گذره.

since I got my own tattoo.

بدین ترتیب، از زمانی که من تتو کردم، چند سالی می گذره.

And do you guys just want to see it?

دوست دارید اونو ببینید؟

All right.

بسیار خوب.

Actually, you know what, I should warn you,

در واقع، می دونید چیه، باید بهتون بگم که نا امید می شوید.

you're going to be disappointed.

در واقع، می دونید چیه، باید بهتون بگم که نا امید می شوید.

Because it's actually not that hideous.

چون اونقدر هم زشت و وحشتناک نیست.

I didn't tattoo Marilyn Manson's face

من چهرۀ " مرلین منسون" را روی اعضای نامعقول بدنم تتو نکردم.

on some indiscreet part of myself or something.

من چهرۀ " مرلین منسون" را روی اعضای نامعقول بدنم تتو نکردم.

When other people see my tattoo,

وقتی دیگران تتوی منو می بینند، بیشترش براشون جالبه.

for the most part they like how it looks.

وقتی دیگران تتوی منو می بینند، بیشترش براشون جالبه.

It's just that I don't like how it looks.

فقط منم که اونو دوست ندارم.

And as I said earlier, I'm a perfectionist.

و همانطور که قبلا" گفتم، من کمال گرا هستم.

But I'll let you see it anyway.

ولی بهر حال می زارم اونو ببینید.

This is my tattoo.

این تتوی منه.

I can guess what some of you are thinking.

می تونم حدس بزنم بعضی هاتون چی فکر می کنید.

So let me reassure you about something.

پس بزارید در مورد چیزی بهتون اطمینان بدم.

Some of your own regrets

بعضی از پشیمانی های شما اونقدرها هم که فکر می کنید، زشت و بد نیستند.

are also not as ugly as you think they are.

بعضی از پشیمانی های شما اونقدرها هم که فکر می کنید، زشت و بد نیستند.

I got this tattoo

این تتو را برای این زدم که بیشتر سالهای بیست تا سی خود را در خارج از کشور در سفر سپری کردم.

because I spent most of my 20s

این تتو را برای این زدم که بیشتر سالهای بیست تا سی خود را در خارج از کشور در سفر سپری کردم.

living outside the country and traveling.

این تتو را برای این زدم که بیشتر سالهای بیست تا سی خود را در خارج از کشور در سفر سپری کردم.

And when I came and settled in New York afterward,

و سپس وقتی در نیویورک مستقر شدم، نگران این بودم

I was worried that I would forget

که نکنه بعضی از مهمترین درسهایی که در طی اون دوران یاد گرفتم را فراموش کنم.

some of the most important lessons that I learned during that time.

که نکنه بعضی از مهمترین درسهایی که در طی اون دوران یاد گرفتم را فراموش کنم.

Specifically the two things I learned about myself

علی الخصوص، دو چیز مهم که دربارۀ خودم یاد گرفته و اصلا" دلم نمی خواست یادم بره این بود که

that I most didn't want to forget

علی الخصوص، دو چیز مهم که دربارۀ خودم یاد گرفته و اصلا" دلم نمی خواست یادم بره این بود که

was how important it felt to keep exploring

چقدر با ماجراجویی احساس مهم بودن می کردم

and, simultaneously, how important it is

همزمان،چقدر مهمه که آدم یه جوری مراقب مسیر درست خودش باشه

to somehow keep an eye on your own true north.

همزمان،چقدر مهمه که آدم یه جوری مراقب مسیر درست خودش باشه

And what I loved about this image of the compass

و اونچه درمورد این طرح قطب نما دوست داشتم این بود که

was that I felt like it encapsulated both of these ideas

احساس می کردم هر دوی این عقاید را در قالب یک طرح ساده در بر گرفته است.

in one simple image.

احساس می کردم هر دوی این عقاید را در قالب یک طرح ساده در بر گرفته است.

And I thought it might serve as a kind of permanent mnemonic device.

و فکر می کردم بعنوان یه جور وسیلۀ یادآوری همیشگی، به درد بخوره.

Well it did.

خوب همینطور هم شد.

But it turns out, it doesn't remind me of the thing I thought it would;

ولی نه اون چیزی را که فکر می کردم ، یادآوری می کنه؛

it reminds me constantly of something else instead.

بجاش چیز دیگه ای رو دائم به یادم می یاره.

It actually reminds me

در حقیقت ، مهمترین درسی که پشیمانی به ما می ده را به یادم می یاره،

of the most important lesson regret can teach us,

در حقیقت ، مهمترین درسی که پشیمانی به ما می ده را به یادم می یاره،

which is also one of the most important lessons life teaches us.

که یکی ازمهمترین درسهایی نیز است که زندگی به ما می آموزه.

And ironically, I think it's probably the single most important thing

و از قضای روزگار، فکر کنم مهمترین چیز ممکن بود که می تونستم روی بدنم، تتو کنم --

I possibly could have tattooed onto my body --

و از قضای روزگار، فکر کنم مهمترین چیز ممکن بود که می تونستم روی بدنم، تتو کنم --

partly as a writer,

تا حدی بعنوان یک نویسنده، بلکه تنها بعنوان یک انسان.

but also just as a human being.

تا حدی بعنوان یک نویسنده، بلکه تنها بعنوان یک انسان.

Here's the thing,

نکته اینه،

if we have goals

اگه ما هدف و آرزو داشته باشیم، و نهایت سعی مان را بکنیم،

and dreams,

اگه ما هدف و آرزو داشته باشیم، و نهایت سعی مان را بکنیم،

and we want to do our best,

اگه ما هدف و آرزو داشته باشیم، و نهایت سعی مان را بکنیم،

and if we love people

و اگه مردم را دوست داشته و قصد آزار و از دست دادنشون را نداشته باشیم،

and we don't want to hurt them or lose them,

و اگه مردم را دوست داشته و قصد آزار و از دست دادنشون را نداشته باشیم،

we should feel pain when things go wrong.

وقتی چیزها غلط از آب در می یان، باید احساس درد بکنیم.

The point isn't to live without any regrets.

نکته این نیست که زندگی بدور از پشیمانی داشته باشیم.

The point is to not hate ourselves for having them.

نکته اینه که از خودمان بخاطر داشتن آنها، تنفر نداشته باشیم.

The lesson that I ultimately learned from my tattoo

درسی که من در نهایت از تتوی خودم یاد گرفته

and that I want to leave you with today

و می خوام در آخر به شما بگم اینه که،

is this:

و می خوام در آخر به شما بگویم اینه که،

We need to learn to love

ما نیاز داریم یاد بگیریم که چیزهای ناقص و معیوبی که بوجود آوردیم را دوست بداریم

the flawed, imperfect things

ما نیاز داریم یاد بگیریم که چیزهای ناقص و معیوبی که بوجود آوردیم را دوست بداریم

that we create

ما نیاز داریم یاد بگیریم که چیزهای ناقص و معیوبی که بوجود آوردیم را دوست بداریم

and to forgive ourselves for creating them.

و خودمان را بخاطر بوجود آوردن آنها ببخشیم.

Regret doesn't remind us that we did badly.

پشیمانی اینو یادمون نیاره که کار اشتباهی کردیم.

It reminds us that we know we can do better.

یادمون بیاره که می دونیم می تونیم بهترشو انجام بدیم.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

( تشویق حاضرین)