Julia Bacha: Pay attention to nonviolence

جولیا باکا: به اعمال بی خشونت توجه کنید

Translator: Pouria Montazeri Reviewer: soheila Jafari

I'm a filmmaker.

من یک فیلمساز هستم.

For the last 8 years,

برای ۸ سال اخیر،

I have dedicated my life

زندگي خود را به

to documenting the work

سندیت دادن به تلاشهای

of Israelis and Palestinians

اسرائیلیها و فلسطینیانی که

who are trying to end the conflict

سعی میکنند با روشهای صلح آمیز

using peaceful means.

به این ناسازگاری خاتمه دهند، اختصاص داده ام.

When I travel with my work

وقتی که با فیلمهام در اُروپا و

across Europe and the United States,

آمریکا سفر میکنم،

one question always comes up:

همیشه یک سؤال پیش میاد:

Where is the Palestinian Gandhi?

"گاندي فلسطینی کجاست؟"

Why aren't Palestinians

"چرا فلسطینیان

using nonviolent resistance?

از مقاومت بی خشونت استفاده نمیکنند؟"

The challenge I face when I hear this question

مشکلم با همچنین سؤالي

is that often I have just returned from the Middle East

این است که غالب‌ اوقات‌ من تازه از خاور میانه برگشته ام

where I spent my time

جایی که تمام وقتم را

filming dozens of Palestinians

صرف فیلمبرداري فلسطینیانی کردم

who are using nonviolence

که دارند بنحو بی خشونتی

to defend their lands

از سرزمین

and water resources

و منابع آب خود

from Israeli soldiers and settlers.

در مقابل سربازان و مهاجرین اسرائیلی دفاع میکنند.

These leaders are trying to forge

این پیشوایان دارند سعی میکنند که

a massive national nonviolent movement

یک جنبش بی خشونت ملي عظ‌يمی را

to end the occupation

برای خاتمه دادن به اشغال نظامی

and build peace in the region.

و ایجاد صلح در منطقه تشکیل دهند.

Yet, most of you

با اینحال، اکثریت شما،

have probably never heard about them.

احتمالا چیزی دربارۀ آنها نشنیده اید.

This divide between what's happening on the ground

جدایی بین اتفاق ها

and perceptions abroad

و ادراک خارج‌

is one of the key reasons

یکی از دلایل اصلي است

why we don't have yet

که ما تا به حال

a Palestinian peaceful resistance movement

یک جنبش مقاومت صلح آمیز فلسطیني

that has been successful.

که موفق بوده باشد را نداشته ایم.

So I'm here today

پس، من امروز اینجا آمده ام

to talk about the power of attention,

تا دربارۀ قدرت توجه صحبت کنم،

the power of your attention,

قدرت توجه شما،

and the emergence and development

و دربارۀ ظهور و توسعۀ

of nonviolent movements

جنبشهای بی خشونت

in the West Bank, Gaza and elsewhere --

در کرانه غربی، نوار غزه و جاهای دیگر --

but today, my case study is going to be Palestine.

ولی امروز،موضوع مورد نظرم فلسطین خواهد بود.

I believe that what's mostly missing

من عقیده دارم که نکتۀ اصلي

for nonviolence to grow

که برای رشد بی خشونت وجود ندارد،

is not for Palestinians

این نیست که فلسطینیان

to start adopting nonviolence,

بی خشونت را قبول کنند،

but for us to start paying attention

بلکه اینست که ما شروع کنیم

to those who already are.

و به آنهایی که بدون خشونت عمل می کنند، توجه کنیم.

Allow me to illustrate this point

اجازه دهید تا این نکته را با مثال‌ روشن‌ سازم

by taking you to this village

و شما را به این دهکدۀ

called Budrus.

بودروس ببرم.

About seven years ago,

حدود هفت سال پیش،

they faced extinction,

آنها در مواجهه‌ با انهدام بودند،

because Israel announced it would build a separation barrier,

چون اسرائیلیها اعلان کردند که قرار دارند یک دیوار حائل بسازند

and part of this barrier

که قسمتی از این دیوار حائل

would be built on top of the village.

در بالای این دهکده ساخته خواهد شد.

They would lose 40 percent of their land

آنها چهل درصد ملکشان را از خواهند داد

and be surrounded,

ومحاصره خواهند شد،

so they would lose free access

و دسترسي

to the rest of the West Bank.

به بقیه ی کرانه غربی نخواهند داشت.

Through inspired local leadership,

توسط رهبري الهام بخش محلی،

they launched a peaceful resistance campaign

آنها یک جنبش مبارزات صلح آمیز را تشکیل دادند

to stop that from happening.

تا از آن جلوگیری کنند.

Let me show you some brief clips,

بگذارید چند کلیپ کوتاهی را بشما نشان دهم،

so you have a sense

تا بتوانید حس کنید که

for what that actually looked like on the ground.

واقعا چه اتفاقی در آنجا افتاد.

(Music)

(موسیقی)

Palestinian Woman: We were told the wall

زن فلسطینی: بما گفتند که این دیوار

would separate Palestine from Israel.

فلسطین را از اسرائیل جدا خواهد کرد.

Here in Budrus,

اینجا در بودروس،

we realized the wall would steal our land.

ما متوجه شدیم که این دیوار زمین ما را از ما خواهد دزدید.

Israeli Man: The fence has, in fact,

مرد اسرائیلی: این دیوار، در اصل،

created a solution to terror.

یک راه حلی است برعلیه تِرور.

Man: Today you're invited

مرد: امروز شما به یک

to a peaceful march.

راه پیمایي صلح آمیز دعوت شده اید.

You are joined

ده ها برادران و خواهران اسرائیلیتان

by dozens of your Israeli brothers and sisters.

بشما پیوسته اند.

Israeli Activist: Nothing scares the army

فعال اسرائیلی: هیچ چیزی ارتش را بیشتر از

more than nonviolent opposition.

مبارزۀ بی خشونت نمیترساند.

Woman: We saw the men

زن: ما دیدیم چطوری مردها

trying to push the soldiers,

داشتند سعی میکردند سرباز ها را هل دهند،

but none of them could do that.

ولی هیچکدامشان قادر نبودند.

But I think the girls could do it.

ولی عقیده دارم که دخترها قادر به اینکار هستند.

Fatah Party Member: We must empty our minds

یک عضو جنبش فتح: ما باید ذهن خود را

of traditional thinking.

از افکار سنتی پاک کنیم.

Hamas Party Member: We were in complete harmony,

یک عضو جنبش حماس: ما کاملا هماهنگ بودیم،

and we wanted to spread it to all of Palestine.

و میخواستیم که این هماهنگی را در سراسر فلسطین گسترش دهیم.

Chanting: One united nation.

شعار: یک ایالات متحده.

Fatah, Hamas and the Popular Front!

فتح، حماس و جبهه خلق!

News Anchor: The clashes over the fence continue.

گوینده خبر: مخالفت بین این دیوار ادامه دارد.

Reporter: Israeli border police were sent to disperse the crowd.

پلیسهای مرزي اسرائیلی فرستاده شدند تا جمعیت را پراکنده کنند.

They were allowed to use any force necessary.

آنها اجازه داشتند که از هر نوع نیرویی استفاده کنند.

(Gunshots)

(صدای شلیک تفنگ)

Man: These are live bullets.

مرد: اینها گلوله های زنده هستند.

It's like Fallujah. Shooting everywhere.

مثل فلوجا. همه جا تیراندازی است.

Israeli Activist: I was sure we were all going to die.

فعال اسرائیلی: مطمئن بودم که خواهم مرد.

But there were others around me who weren't even cowering.

ولی دورم کسانی بودند که حتا از ترس دولا نمیشدند.

Israeli Soldier: A nonviolent protest

سرباز اسرائیلی: یک تضاهرات بی خشونت

is not going to stop the [unclear].

نمیتواند جلوگیری باشد.

Protester: This is a peaceful march.

یک مبارز: این یک راه پیمایي صلح آمیزی است.

There is no need to use violence.

هیچ احتیاجی برای استفاده از خشونت نیست.

Chanting: We can do it! We can do it!

شعار: ما میتوانیم. ما میتوانیم.

We can do it!

ما میتوانیم!

Julia Bacha: When I first heard

جولیا باکا: زمانی که من برای اولین بار

about the story of Budrus,

با وضعیت بودروس آشنا شدم،

I was surprised

تعجبم گرفت

that the international media had failed to cover

که چطور رسانه های بین المللی

the extraordinary set of events

این مجموعه رویدادهای شگفت آوری را

that happened seven years ago,

که هفت سال پیش در سال ۲۰۰۳ اتفاق افتادند را

in 2003.

نشان نداده اند.

What was even more surprising

چیز تعجب آورتر

was the fact that Budrus was successful.

این بود که بودروس موفق بود در این کار.

The residents, after 10 months of peaceful resistance,

مقیمان، بعد از ۱۰ ماه مبارزه ی صلح آمیز،

convinced the Israeli government

توانستند که دولت اسرائیل را قانع کنند

to move the route of the barrier off their lands

تا مسیر این دیوار حائل را از زمینهاشان

and to the green line,

بسوی مرز سبز،

which is the internationally recognized boundary

که یک مرز بین المللی بین سرزمین اسرائیل و فلسطین است

between Israel and the Palestinian Territories.

تغییر دهند.

The resistance in Budrus

پس از آن، مبارزه در بودروس

has since spread

به دهکده های مختلف

to villages across the West Bank

کرانه غربی و به محله های فلسطینی

and to Palestinian neighborhoods in Jerusalem.

در شهر اورشليم‌ گسترش یافته است.

Yet the media remains mostly silent

با اینحال، رسانه ها اساسا در مورد

on these stories.

این وقایع سکوت کرده اند.

This silence carries profound consequences

این سکوت شامل اثرات ژرفی

for the likelihood

برای پیشرفت

that nonviolence can grow,

اعمال بی خشونت میباشد،

or even survive,

و یا حتا برای باقی ماندنش،

in Palestine.

در فلسطین.

Violent resistance

مبارزۀ خشونت آمیز

and nonviolent resistance

وبی خشونت

share one very important thing in common;

هر دو در یک چیز با هم مشترک اند:

they are both a form of theater

هر دو یک نوع فرم تئاتر هستد

seeking an audience to their cause.

بدنبال تماشاگرانی برای هدف و جنبششان.

If violent actors

اگر بازیگران خشن

are the only ones constantly getting front-page covers

تنها کسانی هستند که دائما در صفحات اصلی رسانه ها نشان داده میشوند

and attracting international attention

و توجه دنیا را به اوضاع

to the Palestinian issue,

فلسطین جلب میکنند،

it becomes very hard

کار پیشوایان

for nonviolent leaders

بی خشونت را

to make the case to their communities

در قانع کردن مردم خود

that civil disobedience

به اینکه نافرماني غیر نظامی

is a viable option

یک اختیار مناسبی است

in addressing their plight.

برای حل گرفتاریشان، بسیار دشوار میکند.

The power of attention

نیروی توجه

is probably going to come as no surprise

احتمالا برای والیدینی که در این سالن هستند

to the parents in the room.

یک موضوع تعجب آمیزی نمیباشد.

The surest way

مطمئن ترین طرزی

to make your child throw increasingly louder tantrums

که میتوانید باعث شوید که فرزندتان کج خلقیهای بیشتر و بلندتری را نشان دهد،

is by giving him attention

اینست که در حین اولین کج خلقی اش

the first time he throws a fit.

شما به او توجه نشان دهید.

The tantrum will become

روانشناسان کودک عقیده دارند

what childhood psychologists call

که این کج خلقی

a functional behavior,

تبدیل به یک رفتار وظیفه ای میشود،

since the child has learned

چون این کودک یاد گرفته است

that he can get parental attention out of it.

که میتواند بوسیله ی این، توجه مادر و پدرش را جلب کند.

Parents can incentivize or disincentivize behavior

والدین بوسیله ی دادن یا بازگرفتن

simply by giving or withdrawing

توجه به فرزندانشان،

attention to their children.

میتوانند بسادگی رفتار آنها را تشویق یا یاس کنند.

But that's true for adults too.

ولی، این در مورد آدم بزرگها نیز حقیقت دارد.

In fact, the behavior

در اصل، رفتار

of entire communities and countries

جوامع و کشورها

can be influenced,

میتوانند تحت نفوذ قرار گیرند،

depending on where

و این بستگی به این دارد که

the international community chooses

جمعیت بین المللی

to focus its attention.

توجه اش را به کجا متمرکز کند.

I believe that at the core of ending the conflict in the Middle East

من عقیده دارم که راه حل اصلی برای خاتمه دادن درگیري خاور میانه

and bringing peace

و ایجاد صلح

is for us

اینست که ما

to transform nonviolence

بی خشونت را

into a functional behavior

به یک رفتار وظیفه ای تبدیل کنیم

by giving a lot more attention

بتوسط دادن توجهات بیشتری

to the nonviolent leaders on the ground today.

به پیشوایان بی خشونت امروزه.

In the course of taking my film to villages

در طی نشان دادن فیلمم در دهکده های

in the West Bank, in Gaza and in East Jerusalem,

کرانه غربی، غزه و اورشلیم شرقی،

I have seen the impact

اثراتی را که

that even one documentary film can have

حتی یک فیلم مستند برای نفوذ به دگرسازی

in influencing the transformation.

میتواند داشته باشد را مشاهده کردم.

In a village called Wallajeh,

در دهکده ای بنام ولاجه،

which sits very close to Jerusalem,

که خیلی نزدیک به اورشلیم است،

the community was facing

مردم با همان گرفتاریهایی که

a very similar plight to Budrus.

در بودروس بود، مواجه بودند.

They were going to be surrounded, lose a lot of their lands

قرار بود که محاصره شوند، زمینهاشان را از دست بدهند،

and not have freedom of access,

و دسترسي آزاد به کرانه غربی یا اورشلیم

either to the West Bank or Jerusalem.

دیگر نداشته باشند.

They had been using nonviolence for about two years

حدود دو سال میشد که آنها بی خشونتی را استفاده میکردند،

but had grown disenchanted

ولی مایوس شده بودند

since nobody was paying attention.

زیرا هیچکس به آنها توجهی نشان نداده بود.

So we organized a screening.

پس ما یک نمایش فیلم تشکیل دادیم.

A week later,

یک هفته بعد،

they held the most well-attended

آنها یکی از پر جمعیت ترین

and disciplined

و با انضباطترین تظاهرات را

demonstration to date.

تا به آنروز، شکل دادند.

The organizers say

تشکیل دهندگان میگویند

that the villagers, upon seeing the story of Budrus

که اهالي دهکده، بمحض‌ دیدن اوضاع

documented in a film,

بودروس در فیلم مستند،

felt that there were indeed people

احساس کردند که براستی اشخاصی هستند

following what they were doing,

که به فعالیت آنها توجه میکنند،

that people cared.

و اینکه مردم اهمیت میدهند.

So they kept on going.

پس به فعالیتشان ادامه دادند.

On the Israeli side,

در اسرائیل،

there is a new peace movement called Solidariot,

یک جنبش جدید صلح بنام سُلیدِریت وجود دارد،

which means solidarity in Hebrew.

بمعني اتحاد در زبان عبری.

The leaders of this movement have been using Budrus

رهبران این جنبش بودروس را بعنوان یکی از

as one of their primary recruiting tools.

منابع نيروي‌ تازه‌ گرفت اصلی خود، استفاده میکنند.

They report

گذارش داده اند

that Israelis who had never been active before,

که اسرائیلیهایی که هیچوقت در قبل فعال نبودند،

upon seeing the film,

بمحض دیدن این فیلم،

understand the power of nonviolence

قدرت بی خشونتی را درک کردند

and start joining their activities.

و به فعالیت این جنبش پیوستند.

The examples of Wallajeh

مثال دهکده ی ولاجه

and the Solidariot movement

و جنبش سُلیدِریت

show that even a small-budget independent film

نشان میدهد که حتی یک فیلم مستقل کم بودجه

can play a role

میتواند یک رُلی

in transforming nonviolence

در ترادیسي بی خشونت

into a functional behavior.

به یک رفتار وظیفه ای، را داشته باشد.

Now imagine the power

حال قدرتی را که رسانه های بزرگ

that big media players could have

میتوانند داشته باشند را فرض کنید

if they started covering

اگر شروع کنند

the weekly nonviolent demonstrations

و تظاهرات هفتگی بی خشونتي

happening in villages

که در این روستاها رخ میدهند را نشان دهند

like Bil'in, Ni'lin,

هماند بلعین، تعلین،

Wallajeh,

ولاجه،

in Jerusalem neighborhoods

در محله های اورشلیم.

like Sheikh Jarrah and Silwan --

مانند شیخ جراح و شیخ سیلوان --

the nonviolent leaders

پیشوایان بی خشونت

would become more visible,

بیشتر مشخص،

valued and effective

ارزشمند و موثر

in their work.

در فعالیتهاشان خواهند بود.

I believe

من عقیده دارم

that the most important thing

که مهمترین چیز

is to understand

اینست که بفهمیم

that if we don't pay attention to these efforts,

که اگر به این کوششها توجه نکنیم،

they are invisible,

آنها مخفی خواهند ماند،

and it's as if they never happened.

مثل اینکه اصلا اتفاق نیفتادند.

But I have seen first hand

ولی خودم مشاهده کردم

that if we do,

که اگر ما توجه کنیم،

they will multiply.

آنها گسترش خواهند کرد.

If they multiply,

اگر آنها گشترش یابند،

their influence will grow

نفوذ آنها

in the overall Israeli-Palestinian conflict.

در ستیزه ی سرتاسري اسرائیل-فلسطین بیشتر خواهد بود.

And theirs is the kind of influence

و نفوذ آنها نفوذیست

that can finally

که میتواند سرانجام

unblock the situation.

این وضعیت را خنثی کند.

These leaders have proven that nonviolence works

این پیشوایان ثابت کردند که بی خشونت

in places like Budrus.

در محلی مانند بودروس موفق بوده است.

Let's give them attention

بیایید و به آنها توجه کنیم

so they can prove it works everywhere.

تا آنها بتوانند ثابت کنند که کوششان میتواند همه جا موفق باشد.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق تماشاگران)