The pattern behind self-deception | Michael Shermer

مایکل شرمر: الگوی در پس خود-فریبی

Translator: Amir - Reviewer: soheila Jafari

So since I was here last in '06,

از آخرین باری که در 2006 اینجا بودم،

we discovered that global climate change

متوجه شدیم که تغییرات جهانی آب و هوا

is turning out to be a pretty serious issue,

دارد تبدیل به یک مسئله بسیار جدی می شود.

so we covered that fairly extensively

بنا براین آن را به طور گسترده

in Skeptic magazine.

در مجله Skeptic پوشش دادیم.

We investigate all kinds

ما همه جور مناقشه

of scientific and quasi-scientific controversies,

علمی و شبه-علمی را برسی می کنیم.

but it turns out we don't have to worry about any of this

هرچند معلوم شد که نیازی نیست نگران هیچیک از اینها باشیم

because the world's going to end in 2012.

زیرا دنیا در سال ۲۰۱۲ پایان خواهد یافت.

Another update:

خبر دیگر اینکه:

You will recall I introduced you guys

به یاد می آورید که من دستگاه

to the Quadro Tracker.

Quadro Tracker را به شما معرفی کردم.

It's like a water dowsing device.

شبیه یک دستگاه یابنده منابع آب هست.

It's just a hollow piece of plastic with an antenna that swivels around.

تنها یک تکه تو خالی پلاستیک است به همراه یک آنتن که می تواند بچرخد

And you walk around, and it points to things.

و حین قدم زدن شما به اشیاء مختلف اشاره می کند.

Like if you're looking for marijuana in students' lockers,

مثل وقتی که به دنبال ماریجوانا در گنجه دانش آموزان هستید.

it'll point right to somebody.

درست به یک نفر اشاره خواهد کرد.

Oh, sorry. (Laughter)

اوه، ببخشید. (خنده)

This particular one that was given to me

این یکی که به من داده شده

finds golf balls,

توپ گلف پیدا می کند،

especially if you're at a golf course

مخصوصا اگر در زمین گلف هستید

and you check under enough bushes.

و زیر بوته ها را به اندازه کافی گشته اید.

Well, under the category of "What's the harm of silly stuff like this?"

خب، در رابطه با اینکه "آسیب چیزهای مسخره ای همچون این چیست؟"

this device, the ADE 651,

این وسیله، ADE 651،

was sold to the Iraqi government

به دولت عراق فروخته شد

for 40,000 dollars apiece.

به مبلغ هریک 40,000 دلار.

It's just like this one, completely worthless,

دقیقا همانند این یکی است، کاملا بی ارزش،

in which it allegedly worked by "electrostatic

که به اصطلاح با

magnetic ion attraction,"

«جذب یون مغناطیسی الکترواستتیکی» کار می کند،

which translates to

و به بیان بهتر

"pseudoscientific baloney" -- would be the nice word --

«چرندیات شبه علمی» -- نام خوبی است --

in which you string together a bunch of words that sound good,

که در آن مشتی واژه که صورت خوشی دارند کنار هم ردیف می شوند،

but it does absolutely nothing.

ولی هیچگونه کارکردی ندارد.

In this case, at trespass points,

در این مورد، در نقاط گذر،

allowing people to go through

با روا دانستن گذر افراد

because your little tracker device said they were okay,

طبق گفته دستگاه گیرنده کوچک شما که آنها موردی ندارند،

actually cost lives.

در حقیقت سبب تلف شدن جان افراد می شود.

So there is a danger to pseudoscience,

پس در شبه علم خطری هست،

in believing in this sort of thing.

در باور به این گونه چیزها.

So what I want to talk about today is belief.

پس آنچه امروز می خواهم در باره اش صحبت کنم باور است.

I want to believe,

می خواهم باور کنم،

and you do too.

و شما نیز همینطور.

And in fact, I think my thesis here is that

و در واقع، گمان می کنم رساله من در اینجا این است که

belief is the natural state of things.

باور وضعیت طبیعی چیز هاست.

It is the default option. We just believe.

گزینه پیش فرض است. ما باور می کنیم.

We believe all sorts of things.

ما همه جور چیزخا را باور می کنیم.

Belief is natural;

باور طبیعیست

disbelief, skepticism, science, is not natural.

ناباوری، شک، علم، طبیعی نیستند.

It's more difficult.

دشوار تر اند.

It's uncomfortable to not believe things.

باور نداشتن به چیزها راحت نیست.

So like Fox Mulder on "X-Files,"

پس همچون Fox Mulder در سریال "X-Files"،

who wants to believe in UFOs? Well, we all do,

چه کسی می خواهد UFOها را باور کند؟ خب، همه مان.

and the reason for that is because

و دلیل آن این است که

we have a belief engine in our brains.

در مغزمان یک موتور باور داریم.

Essentially, we are pattern-seeking primates.

در اصل، ما پستانداران الگو- یاب هستیم.

We connect the dots: A is connected to B; B is connected to C.

ما نقاط را متصل می کنیم: A به B وصل است؛ B به C.

And sometimes A really is connected to B,

و گاهی A واقعا به B وصل است.

and that's called association learning.

و به آن یادگیری تداعی گرایانه گویند.

We find patterns, we make those connections,

ما الگو می یابیم، ارتباطات را می سازیم،

whether it's Pavlov's dog here

چه اینکه سگ Pavlov باشد

associating the sound of the bell with the food,

که صدای زنگوله را به غذا ربط می دهد،

and then he salivates to the sound of the bell,

و سپس با صدای زنگوله بزاقش ترشح می کند،

or whether it's a Skinnerian rat,

و چه موش Skinnerی باشد،

in which he's having an association

که یک رابطه

between his behavior and a reward for it,

میان رفتار و پاداش آن برقرار کرده،

and therefore he repeats the behavior.

و به همین دلیل رفتار را تکرار می کند.

In fact, what Skinner discovered

در واقع، آنچه Skinner کشف کرد

is that, if you put a pigeon in a box like this,

این بود که اگر یک کبوتر را در جعبه ای مثل این بگذارید،

and he has to press one of these two keys,

و او باید یکی از این دو کلید را بفشارد،

and he tries to figure out what the pattern is,

و تلاش کند که الگو را دریابد؛

and you give him a little reward in the hopper box there --

و شما به او پاداش کوچکی در محفظه خوراک دهید.

if you just randomly assign rewards

اگر تنها به تصادف پاداش دهید

such that there is no pattern,

طوری که هیچ الگویی نباشد؛

they will figure out any kind of pattern.

آنها همه نوع الگو خواهند یافت.

And whatever they were doing just before they got the reward,

و هر کاری که آخرین بار پیش از دریافت پاداش می کردند،

they repeat that particular pattern.

آن الگو خاص را تکرار می کنند.

Sometimes it was even spinning around twice counterclockwise,

گاهی حتی دو بار خلاف جهت عقربه ساعت دور خود می چرخند،

once clockwise and peck the key twice.

و یک بار در جهت عقربه ساعت و دوبار به دکمه نوک زدن.

And that's called superstition,

و آن خرافه نام دارد.

and that, I'm afraid,

و بیم آن دارم،

we will always have with us.

که همواره با خودمان آن را داشته باشیم.

I call this process "patternicity" --

من این فرآیند را «الگوگرایی» می نامم،

that is, the tendency to find meaningful patterns

یعنی تمایل به یافتن الگوهای معنادار

in both meaningful and meaningless noise.

برای هر دو نویز معنادار و هم بی معنا آست.

When we do this process, we make two types of errors.

طی این فرآیند، ما دو خطا مرتکب می شویم.

A Type I error, or false positive,

یک خطای نوع اول، یا مثبت نادرست،

is believing a pattern is real

باور به وجود داشتن یک الگو است

when it's not.

وقتی که وجود ندارد.

Our second type of error is a false negative.

خطای نوع دوم ما منفی نادرست است.

A Type II error is not believing

خطای نوع دوم، باور نکردن

a pattern is real when it is.

وجود یک الگو است وقتی که وجود دارد.

So let's do a thought experiment.

بیایید یک آزمایش ذهنی انجام دهیم.

You are a hominid three million years ago

شما یک انسان اولیه در سه میلیون سال پیش هستید

walking on the plains of Africa.

در دشتهای آفریقا قدم می زنید.

Your name is Lucy, okay?

نام شما لوسی است، خوبه؟

And you hear a rustle in the grass.

و خش خشی در علفزار می شنوید.

Is it a dangerous predator,

آیا آن یک درنده خطرناک است،

or is it just the wind?

یا فقط باد است؟

Your next decision could be the most important one of your life.

تصمیم بعدی شما می تواند مهمترین تصمیم زندگی تان باشد.

Well, if you think that the rustle in the grass is a dangerous predator

خب، اگر فکر می کنید که خش خش در علفزار یک درنده خطرناک است

and it turns out it's just the wind,

و معلوم شود که تنها باد بوده،

you've made an error in cognition,

شما یک خطا در ادراک داشته اید،

made a Type I error, false positive.

یک خطای نوع اول، مثبت نادرست.

But no harm. You just move away.

اما بدون آسیب. تنها در می روید.

You're more cautious. You're more vigilant.

محتاط تر هستید. هشیار تر هستید.

On the other hand, if you believe that the rustle in the grass is just the wind,

از طرف دیگر، اگر باور داشته باشید که خش خش در علفزار تنها صدای باد بوده،

and it turns out it's a dangerous predator,

و معلوم شود یک درنده خطرناک است،

you're lunch.

یک لقمه چرب می شوید.

You've just won a Darwin award.

برنده یک جایزه داروین شده اید.

You've been taken out of the gene pool.

شما از مخزن ژن ها بیرون انداخته شده اید.

Now the problem here is that

حال مسأله اینجاست که

patternicities will occur whenever the cost

الگویابی زمانی اتفاق می افتد که هزینه

of making a Type I error

ارتکاب یک خطای نوع اول

is less than the cost of making a Type II error.

کمتر از هزینه ارتکاب خطای نوع دوم باشد.

This is the only equation in the talk by the way.

راستی این تنها معادله این سخنرانی است.

We have a pattern detection problem

ما یک مشکل در تشخیص الگو داریم

that is assessing the difference between a Type I and a Type II error

که ارزیابی تفاوت میان خطای نوع اول و نوع دوم

is highly problematic,

بسیار مساله ساز است،

especially in split-second, life-and-death situations.

مخصوصا در کسری از ثانیه و وضعیت مرگ و زندگی.

So the default position

پس موضع پیش فرض

is just: Believe all patterns are real --

تنها «باور به حقیقی بودن تمام الگوها» است.

All rustles in the grass are dangerous predators

«همه خش خش ها در علفزار درندگان خطرناکند

and not just the wind.

و نه فقط صدای باد».

And so I think that we evolved ...

و بدینگونه گمان کنم تکامل یافته ایم ...

there was a natural selection for the propensity for our belief engines,

یک انتخاب طبیعی برای گرایش موتور باور ما،

our pattern-seeking brain processes,

فرآیند های الگو-یابی در مغز ما وجود دارد،

to always find meaningful patterns

تا اینکه همواره الگوهای معنادار بیابد

and infuse them with these sort of

و آنها را برانگیزد با چنین

predatory or intentional agencies that I'll come back to.

عامل های عامد و درنده ای که دوباره بهشان باز خواهم گشت.

So for example, what do you see here?

خب برای نمونه، اینجا چه می بینید؟

It's a horse head, that's right.

سر یک اسب است، درست است.

It looks like a horse. It must be a horse.

شبیه یک اسب است. می بایست یک اسب باشد.

That's a pattern.

این یک الگوست.

And is it really a horse?

و آیا واقعا این یک اسب است؟

Or is it more like a frog?

یا بیشتر شبیه یک قورباغه است؟

See, our pattern detection device,

ببینید، اسباب الگویابی ما،

which appears to be located in the anterior cingulate cortex --

که به نظر در قشر قدامی مغر جا دارد --

it's our little detection device there --

وسیله کوچک تشخص ما در آنجا --

can be easily fooled, and this is the problem.

می تواند به راحتی گمراه بشه و مشکل همین جاست.

For example, what do you see here?

برای نمونه، اینجا چه می بینید؟

Yes, of course, it's a cow.

بله البته این یک گاوه

Once I prime the brain -- it's called cognitive priming --

وقتی من مغز رو آماده می کنم -- آمادگی دادن ادراکی نام دارد --

once I prime the brain to see it,

وقتی مغز را آماده دیدن آن می کنم،

it pops back out again even without the pattern that I've imposed on it.

دوباره ظاهر می شود حتی بدون الگویی که روی آن قرار دادم.

And what do you see here?

و اینجا چی می بینید؟

Some people see a Dalmatian dog.

برخی یک سگ خالخالی می بینند.

Yes, there it is. And there's the prime.

بله، اینجاست. و این هم آماده کردن ذهن.

So when I go back without the prime,

پس وقتی بر میگردم به حالت بدون آماده سازی،

your brain already has the model

مغز شما از پیش مدل را دارد

so you can see it again.

پس می توانید دوباره ببینیدش

What do you see here?

اینجا چه می بینید؟

Planet Saturn. Yes, that's good.

سیاره زحل. بله، خوب است.

How about here?

اینجا چطور؟

Just shout out anything you see.

هر چه دیدید رو بلند بگین.

That's a good audience, Chris.

کریس، اینها حضار خوبی اند.

Because there's nothing in this. Well, allegedly there's nothing.

زیرا هیچ چیز در این نیست. البته، ظاهرا چیزی نیست.

This is an experiment done by Jennifer Whitson

این یک آزمایش است که توسط Jennifer Whitson انجام شده

at U.T. Austin

در دانشگاه تکزاس در آستین

on corporate environments

در محیط های کاری

and whether feelings of uncertainty and out of control

و اینکه آیا احساس تردید و بدون کنترل بودن

makes people see illusory patterns.

سبب دیدن الگوهای وهمی در افراد می شود.

That is, almost everybody sees the planet Saturn.

یعنی، تقریبا همه سیاره زحل را می بینند.

People that are put in a condition of feeling out of control

افرادی که در شرایط خارج از کنترل قرار داده می شوند

are more likely to see something in this,

به احتمال بیشتری چیزی در این می بینند،

which is allegedly patternless.

که ظاهرا بدون الگوست.

In other words, the propensity to find these patterns

به بیان دیگر، گرایش یافتن این الگوها

goes up when there's a lack of control.

زمانی که عدم کنترل وجود دارد بالا می رود.

For example, baseball players are notoriously superstitious

برای نمون، بازیکنان بیس بال آشکارا خرافی اند

when they're batting,

وقتی توپزن هستند،

but not so much when they're fielding.

اما نه خیلی وقتی که در زمین می دوند.

Because fielders are successful

چون دونده ها

90 to 95 percent of the time.

در 90 تا 95 درصد مواقع موفق اند.

The best batters fail seven out of 10 times.

بهترین توپزن ها 7 بار از 10 بار نا موفق اند.

So their superstitions, their patternicities,

بنابر این خرافات و الگویابی آنها،

are all associated with feelings of lack of control

همه به احساس عدم کنترل مربوط می شود

and so forth.

و به همین ترتیب.

What do you see in this particular one here, in this field?

در این مورد خاص چه می بینید، در این منطقه؟

Anybody see an object there?

کسی در آن چیزی دیده؟

There actually is something here,

اینجا در واقع چیزی وجود دارد،

but it's degraded.

اما مخدوش است.

While you're thinking about that,

حین اینکه به آن می اندیشید،

this was an experiment done by Susan Blackmore,

این یک آزمون است که توسط Susan Blackmore انجام شد،

a psychologist in England,

یک روانشناس در انگلستان،

who showed subjects this degraded image

که به اشخاص این تصویر مخدوش را نشان داد

and then ran a correlation between

و وابستگی میان

their scores on an ESP test:

امتیاز آنها در یک آزمون ESP را محاسبه کرد،

How much did they believe in the paranormal,

که چقدر باور دارند به فراهنجار،

supernatural, angels and so forth.

ماورا الطبیعه، فرشتگان و از این قبیل.

And those who scored high on the ESP scale,

و آنهایی که در مقیاس ESP امتیاز بالا گرفتند،

tended to not only see

گرایش داشتند به اینکه نه تنها

more patterns in the degraded images

الگوهای بیشتری در تصاویر مخدوش ببینند،

but incorrect patterns.

بلکه الگوهای نادرست ببینند.

Here is what you show subjects.

این چیزی است که شما سوژه ها نشان می دهید.

The fish is degraded 20 percent, 50 percent

ماهی 20 درصد، 50 درصد

and then the one I showed you,

و آن که من نشان تان دادم،

70 percent.

70 درصد مخدوش شده.

A similar experiment was done by another [Swiss] psychologist

آزمایش مشابهی توسط روانشناس [سوئیسی] دیگری انجام شده

named Peter Brugger,

به نام Peter Brugger،

who found significantly more meaningful patterns

که متوجه شد الگوهای معنادار بسیار بیشتری

were perceived on the right hemisphere,

در نیمکره راست مغز،

via the left visual field, than the left hemisphere.

توسط منطقه چپ بصری، نسبت به نیمکره چپ مغز درک می شدند.

So if you present subjects the images such

پس اگر به سوژه ها تصاویری نشان دهید

that it's going to end up on the right hemisphere instead of the left,

که نهایتا به نیمکره راست منتهی می شوند به جای چپ،

then they're more likely to see patterns

آنها به احتمال بیشتری الگو خواهند دید

than if you put it on the left hemisphere.

نسبت به اینکه به نیمکره چپ برسد.

Our right hemisphere appears to be

نیمکره راست ما به نظر

where a lot of this patternicity occurs.

جایی است که بیشتر در آن الگوگرایی ها صورت می گیرد.

So what we're trying to do is bore into the brain

بنابراین ما سعی می کنیم در مغز دقیق شویم تا

to see where all this happens.

ببینیم همه این ها کجا رخ می دهند.

Brugger and his colleague, Christine Mohr,

Brugger و همکارش، Christine Mohr،

gave subjects L-DOPA.

به سوژه ها L-DOPA دادند.

L-DOPA's a drug, as you know, given for treating Parkinson's disease,

L-DOPA یک داروست، همانطور که می دانید، برای درمان پارکینسون تجویز می شود،

which is related to a decrease in dopamine.

که مربوط به کاهش دوپامین می شود.

L-DOPA increases dopamine.

L-DOPA دوپامین را افزایش می دهد.

An increase of dopamine caused

و افزایش دوپامین سبب شد

subjects to see more patterns

سوژه ها الگوهای بیشتری ببینند

than those that did not receive the dopamine.

نسبت به کسانی که دوپامین دریافت نکرده بودند.

So dopamine appears to be the drug

پس دوپامین ظاهرا دارویی است که

associated with patternicity.

به الگوگرایی مربوط است.

In fact, neuroleptic drugs

در حقیقت، داروهای اعصاب

that are used to eliminate psychotic behavior,

که برای برطرف کردن رفتار های عصبی بکار می روند،

things like paranoia, delusions

چیزهایی مانند سوظن، توهم

and hallucinations,

و دیدن اشباح خیالی،

these are patternicities.

اینها همه الگویابی اند.

They're incorrect patterns. They're false positives. They're Type I errors.

اینها الگوهای نادرست اند. اینها مثبت نادرست اند، خطای نوع اول.

And if you give them drugs

و اگر به آنها داروهایی دهید

that are dopamine antagonists,

که پاد دوپامین اند،

they go away.

الگویابی ها از بین می روند.

That is, you decrease the amount of dopamine,

یعنی، میزان دوپامین را کاهش می دهید،

and their tendency to see

و گرایش آنها به دیدن

patterns like that decreases.

چنان الگوهایی کاهش می یابد.

On the other hand, amphetamines like cocaine

از طرف دیگر، آمفتامین هایی همچون کوکائین،

are dopamine agonists.

تحریک کننده دوپامین اند.

They increase the amount of dopamine.

به میزان دوپامین می افزایند.

So you're more likely to feel in a euphoric state,

در نتیجه به احتمال زیاد حس سرخوشی،

creativity, find more patterns.

خلاقیت، و یافتن الگوهای بیشتر می کنید.

In fact, I saw Robin Williams recently

در حقیقت، من اخیرا Robin Williams را دیدم که

talk about how he thought he was much funnier

می گفت که چگونه خیال می کرده خیلی بامزه تر است

when he was doing cocaine, when he had that issue, than now.

وقتی کوکائین مصرف می کرده، وقتی اون مشکل را نسبت به الان داشت.

So perhaps more dopamine

پس احتمالا دوپامین بیشتر

is related to more creativity.

به خلاقیت بیشتر ربط دارد.

Dopamine, I think, changes

دوپامین، به نظرم، تغییر دهنده

our signal-to-noise ratio.

نسبت سیگنال-به-نویز ما است.

That is, how accurate we are

یعنی چقدر دقیق هستیم

in finding patterns.

در یافتن الگوها.

If it's too low, you're more likely to make too many Type II errors.

اگر پایین باشد، به احتمال بیشتری خطای نوع دو انجام می دهید.

You miss the real patterns. You don't want to be too skeptical.

الگوهای واقعی را از دست می دهید. خوب نیست خیلی شکاک باشید.

If you're too skeptical, you'll miss the really interesting good ideas.

اگر خیلی شکاک باشید، ایده های واقعا جالب را از دست خواهید داد.

Just right, you're creative, and yet you don't fall for too much baloney.

درست به اندازه، خلاق اید، و در ضمن، خیلی هم گول چرندیات را نمی خورید.

Too high and maybe you see patterns everywhere.

به میزان زیاد نیز سبب می شود همه جا الگو ببینید.

Every time somebody looks at you, you think people are staring at you.

هر گاه یکی به شما می نگرد، گمان می کنید مردم به شما خیره شده اند.

You think people are talking about you.

گمان می کنید مردم درباره شما حرف می زنند.

And if you go too far on that, that's just simply

و اگر خیلی زیاد ادامه دهید، خیلی ساده

labeled as madness.

دیوانه شمرده می شوید.

It's a distinction perhaps we might make

این تمایزی است که احتمالا قائل خواهیم شد

between two Nobel laureates, Richard Feynman

میان دو برنده نوبل، Richard Feynman

and John Nash.

و John Nash.

One sees maybe just the right number

یکی شاید به اندازه

of patterns to win a Nobel Prize.

الگو می بینید تا جایزه نوبل ببرد.

The other one also, but maybe too many patterns.

دیگری، شاید خیلی بیش از حد.

And we then call that schizophrenia.

و ما آن را اسکیزوفرنی می نامیم.

So the signal-to-noise ratio then presents us with a pattern-detection problem.

پس نسبت سیگنال-به-نویز ما را با مسئله تشخیص-الگو مواجه می کند.

And of course you all know exactly

و البته همه شما به درستی می دانید

what this is, right?

که این چه مشکلیست، درسته.

And what pattern do you see here?

و چه الگویی را در اینجا می بینید؟

Again, I'm putting your anterior cingulate cortex to the test here,

دوباره، من اینجا دارم قشر قدامی مغز شما را به آزمایش می گذارم،

causing you conflicting pattern detections.

که سبب تشخیص الگو های متعارض می شود.

You know, of course, this is Via Uno shoes.

می دانید، البته، این کفش Via Uno است.

These are sandals.

این ها سندل هستند.

Pretty sexy feet, I must say.

باید بگویم چه پاهای سکسی ای.

Maybe a little Photoshopped.

شاید کمی فوتوشاپ شده.

And of course, the ambiguous figures

و البته، اشکال دو پهلو

that seem to flip-flop back and forth.

که به نظر مدام جای هم را می گیرند.

It turns out what you're thinking about a lot

معلوم می شود چیزی که زیاد به آن فکر می کنید

influences what you

تاثیر می گذار بر آنچه

tend to see.

گرایش به دیدنش دارید.

And you see the lamp here, I know.

و شما اینجا یک چراغ می بینید، می دانم.

Because the lights on here.

چون چراغها روشن اند.

Of course, thanks to the environmentalist movement

البته، با سپاس از جنبش دوستداران محیط زیست

we're all sensitive to the plight of marine mammals.

همه ما به مصائب پستانداران دریایی حساسیم.

So what you see in this particular ambiguous figure

پس آنچه در این تصویر مبهم خاص می بینید

is, of course, the dolphins, right?

البته، دلفین ها اند، درسته.

You see a dolphin here,

شما اینجا دلفین می بینید.

and there's a dolphin,

و اینجا یک دلفین است.

and there's a dolphin.

و یک اینجا یک دلفین است.

That's a dolphin tail there, guys.

آن دم دلفین است، بچه ها.

(Laughter)

(خنده)

If we can give you conflicting data, again,

اگر بتونیم به شما داده های متناقض دهیم، دوباره،

your ACC is going to be going into hyperdrive.

قشر قدامی مغز شما به پرواز در می آید.

If you look down here, it's fine. If you look up here, then you get conflicting data.

اگر به این پایین نگاه کنید، قابل قبول است. اگر این بالا را نگاه کنید، داده ها متناقض می گیرید.

And then we have to flip the image

و سپس باید تصویر را سر و ته کنیم

for you to see that it's a set up.

تا پی ببرید که این یک صحنه سازی است.

The impossible crate illusion.

توهم جعبه ناممکن.

It's easy to fool the brain in 2D.

گول زدن مغز در دو-بعد ساده است.

So you say, "Aw, come on Shermer, anybody can do that

پس می گویید، «اه، Shermer دست بردار، هر کسی بلد است این کار را

in a Psych 101 text with an illusion like that."

با چنین خطای دیدی در یک کتاب درسی ابتدایی روانشناسی انجام دهد.»

Well here's the late, great Jerry Andrus'

خب این هم مرحوم Jerry Andrus بزرگ با

"impossible crate" illusion in 3D,

خطای در سه بعدی «جعبه ناممکن»،

in which Jerry is standing inside

که Jerry ایستاده درون

the impossible crate.

جعبه ناممکن.

And he was kind enough to post this

و او به اندازه کافی مهربان بوده که این را فرستاده

and give us the reveal.

و به ما راه حل را نشان دهد.

Of course, camera angle is everything. The photographer is over there,

البته، زاویه دوربین همه چیز است. عکاس آنجاست

and this board appears to overlap with this one, and this one with that one, and so on.

و این تخته به نظر با این یکی همپوشانی دارد، و این یکی با آن یکی، و الی آخر.

But even when I take it away,

اما وقتی می برمش،

the illusion is so powerful because of how are brains are wired

خطای دید اینچنین قدرتمند است چون مغز ما شکل گرفته تا

to find those certain kinds of patterns.

آن گونه الگوهای خاص را بیابد.

This is a fairly new one

این تقریبا جدید است

that throws us off because of the conflicting patterns

که ما را گول می زند به خاطر الگوهای متناقض

of comparing this angle with that angle.

مقایسه این زاویه با آن زاویه.

In fact, it's the exact same picture side by side.

در حقیقت، هر دو عکس عینا یکسان کنار هم اند.

So what you're doing is comparing that angle

بنا بر این آنچه شما دارید انجام می دهید مقایسه آن زاویه است

instead of with this one, but with that one.

به جای با این یکی، با آن یکی.

And so your brain is fooled.

و بدین سان مغز شما گمراه می شود.

Yet again, your pattern detection devices are fooled.

و باز هم، اسباب تشخیص الگوی شما گول خوردند.

Faces are easy to see

چهره ها را می توان آسان دید

because we have an additional evolved

زیرا ما یک نرم افزار تکامل یافته

facial recognition software

اضافی تشخیص چهره

in our temporal lobes.

در لوب گیجگاهی مغزمان داریم.

Here's some faces on the side of a rock.

اینجا چند صورت است بر یک تخته سنگ.

I'm actually not even sure if this is -- this might be Photoshopped.

من در واقع به این اطمینان ندارم -- شاید فتوشاپ شده باشد.

But anyway, the point is still made.

ولی به هر حال، منظور رسانده شد.

Now which one of these looks odd to you?

حال کدامیک از این دو به نظرتان عجیب می آید؟

In a quick reaction, which one looks odd?

در یک واکنش سریع، کدام عجیب به نظر می رسد؟

The one on the left. Okay. So I'll rotate it

آنی که در چپ است. باشد. پس می چرخانم شان

so it'll be the one on the right.

پس در سمت راست خواهد افتاد.

And you are correct.

و درست گفتید.

A fairly famous illusion -- it was first done with Margaret Thatcher.

یک خطای دید تقریبا معروف -- نخستین بار با Margaret Thatcher انجام شد.

Now, they trade up the politicians every time.

اکنون، هر بار سیاست مدار ها را اینطور می کنند.

Well, why is this happening?

خب، چرا این رخ می دهد؟

Well, we know exactly where it happens,

خب، ما می دانیم دقیقا کجا رخ می دهد،

in the temporal lobe, right across, sort of above your ear there,

در لوب گیجگاهی مغز درست در امتداد بالای گوشتان آنجا.

in a little structure called the fusiform gyrus.

در ساختاری کوچک بنام چینخوردگی دوکی.

And there's two types of cells that do this,

و دو نوع سلول است که این کار را می کنند،

that record facial features either globally,

که ویژگی های چهره را یا به صورت کلی،

or specifically these large, rapid-firing cells,

یا جزئی ثبت می کنند. این سلول های بزرگ، سریع شلیک کننده،

first look at the general face.

نخست به کلیات چهره نگاه می کنند.

So you recognize Obama immediately.

در نتیجه شما Obama را بلادرنگ می شناسید.

And then you notice something quite

و سپس متوجه می شوید چیزی

a little bit odd about the eyes and the mouth.

کمابیش غیر عادی در مورد چشمها و دهان است.

Especially when they're upside down,

مخصوصا وقتی سر و ته هستند،

you're engaging that general facial recognition software there.

آن نرم افزار تشخیص کلی چهره را دارید آنجا بکار می بندید.

Now I said back in our little thought experiment,

حال گفتم بر گردیم به آزمایش ذهنی کوچک خود،

you're a hominid walking on the plains of Africa.

شما یک انسان اولیه هستید که در دشتهای آفریقا قدم می زنید.

Is it just the wind or a dangerous predator?

آیا تنها باد است یا یک درنده خطرناک؟

What's the difference between those?

تفاوت آن دو چیست؟

Well, the wind is inanimate;

خب، باد بی جان است؛

the dangerous predator is an intentional agent.

درنده خطرناک یک عامل عامد است.

And I call this process agenticity.

و من این فرآیند را عامل گرایی می نامم.

That is the tendency to infuse patterns

یعنی گرایش به حس کردن الگوهای

with meaning, intention and agency,

با معنی، هدفمند و با منظور،

often invisible beings from the top down.

و گه گاه موجودات ناپیدا از بالای سر.

This is an idea that we got

یک ایده ای است که پیدا کرده ایم

from a fellow TEDster here, Dan Dennett,

از یک TEDباز در اینجا، Dan Dennet،

who talked about taking the intentional stance.

که در مورد گرفتن موضع عامد سخن گفته.

So it's a type of that expanded to explain, I think, a lot of different things:

پس این گونه ای گسترش یافته از آن است، به نظرم، برای توضیح بسیاری چیزها محتلف،

souls, spirits, ghosts, gods, demons, angels,

ارواح، اشباح، خدایان، اهریمنان، فرشتگان،

aliens, intelligent designers,

موجودات فضایی، خالقان هوشمند،

government conspiracists

طرفداران تئوری توطئه حکومتی

and all manner of invisible agents

و همه گونه عامل ناپیدای

with power and intention, are believed

توانمند و هدفمند، به نظر

to haunt our world and control our lives.

به دنیای ما وارد شده و زندگیمان را کنترل می کنند.

I think it's the basis of animism

گمان می کنم این پایه ی جان پنداری است

and polytheism and monotheism.

و چند خدایی و تک خدایی.

It's the belief that aliens are somehow

باوری است که در آن موجودات فضایی کمابیش

more advanced than us, more moral than us,

از ما پیشرفته ترند، از ما با اخلاق ترند،

and the narratives always are

و روایت ها همواره اینگونه است که

that they're coming here to save us and rescue us from on high.

دارند از آن بالاها می آیند تا ما را نجات دهند.

The intelligent designer's always portrayed

خالق هوشمند همواره اینطور تصویر شده

as this super intelligent, moral being

که ابر هوشمند و با اخلاق است

that comes down to design life.

که می آید این پایین تا زندگی را طراحی کند.

Even the idea that government can rescue us --

حتی ایده ی اینکه دولت می تواند نجاتمان دهد.

that's no longer the wave of the future,

آن دیگر موج آینده نیست.

but that is, I think, a type of agenticity:

ولی، به نظرم، نوعی عامل گرایی است،

projecting somebody up there,

تصور کردن یکی در آن بالا،

big and powerful, will come rescue us.

بزرگ و توانمند که می آید نجاتمان دهد.

And this is also, I think, the basis of conspiracy theories.

و این همچنین، به نظرم، پایه ی تئوری های توطئه است.

There's somebody hiding behind there pulling the strings,

کسی آن پشت پنهان شده و صحنه گردان است،

whether it's the Illuminati

چه دسته روشن-ضمیران باشد

or the Bilderbergers.

و چه گروه بیلدربرگ.

But this is a pattern detection problem, isn't it?

ولی این یک مشکل تشخیص الگو است، مگر نه.

Some patterns are real and some are not.

برخی الگو ها حقیقی اند و برخی نه.

Was JFK assassinated by a conspiracy or by a lone assassin?

آیا جان اف کندی با توطئه ترور شد یا توسط تروریستی مستقل؟

Well, if you go there -- there's people there on any given day --

خب، اگر بروید آنجا -- هر روزی بروید یک عده آنجا هستند --

like when I went there, here -- showing me where the different shooters were.

همانند وقتی که من رفتم، اینجا -- دارند نشانم می دهند تیراندازان مختلف کجا بودند.

My favorite one was he was in the manhole.

آنی که در چاه بود مورد علاقه من است.

And he popped out at the last second, took that shot.

و در آخرین ثانیه پرید بیرون، و آن تیر را شلیک کرد.

But of course, Lincoln was assassinated by a conspiracy.

ولی البته، آبراهام لینکن طی توطئه ترور شد.

So we can't just uniformly dismiss

پس نمی توان تمام

all patterns like that.

اینچنین الگوهایی را مردود شمرد.

Because, let's face it, some patterns are real.

زیرا، بگذارید قبول کنیم، برخی الگوها حقیقی اند.

Some conspiracies really are true.

برخی توطئه ها واقعیت دارند.

Explains a lot, maybe.

خیلی گویا است، انگار.

And 9/11 has a conspiracy theory. It is a conspiracy.

و 11 سپتامبر یک تئوری توطئه دارد. یک توطئه است.

We did a whole issue on it.

ما یک شماره نشریه را به آن اختصاص دادیم.

Nineteen members of Al Queda plotting to fly planes into buildings

ریختن طرح 19 عضو القاعده برای هدایت هواپیماها به ساختمان ها

constitutes a conspiracy.

نشان از یک توطئه است.

But that's not what the "9/11 truthers" think.

اما این چیزی نیست که "حقیقت یابان 9/11" فکر می کنند.

They think it was an inside job by the Bush administration.

آنها فکر می کنند یک برنامه داخلی در دولت بوش بوده.

Well, that's a whole other lecture.

خب، آن یک سخنرانی دیگر است.

You know how we know that 9/11

ولی می دانید چرا فکر می کنیم 9/11

was not orchestrated by the Bush administration?

توسط دولت بوش انجام نشد؟

Because it worked.

زیرا کار کرد.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(کف زدن)

So we are natural-born dualists.

پس ما دوگانه گرایان زاده طبیعت ایم.

Our agenticity process comes from

فرآیند عامل گرایی مان سرچشمه از

the fact that we can enjoy movies like these.

این حقیقت می گیرد که از فیلمهایی چنین خوشمان می آید.

Because we can imagine, in essence,

زیرا می توانیم تصور کنیم، در اصل،

continuing on.

ادامه را.

We know that if you stimulate the temporal lobe,

می دانیم اگر لوب گیجگاهی را تحریک کنید،

you can produce a feeling of out-of-body experiences,

می توانید تجربه حس خارج-از-بدن را بیافرینید،

near-death experiences,

احساس های نزدیک-به-مرگ،

which you can do by just touching an electrode to the temporal lobe there.

که می توان با تنها لمس چند الکترود به لوب گیجگاهی انجام داد.

Or you can do it through loss of consciousness,

یا می توانید با از هوش رفتن انجام دهید،

by accelerating in a centrifuge.

با شتاب گرفتن در یک دستگاه گریز از مرکز.

You get a hypoxia, or a lower oxygen.

نبود یا کمبود اکسیژن پیدا میکند.

And the brain then senses

و مغز سپس حس می کند

that there's an out-of-body experience.

تجربه ی خارج-از-بدن پیدا کرده است.

You can use -- which I did, went out and did --

می توانید -- که من انجام دادم، رفتم و انجام دادم --

Michael Persinger's God Helmet,

"کلاه خدا"ی مایکل پرسینجر را بکار برید،

that bombards your temporal lobes with electromagnetic waves.

که لوب گیجگاهی شما را با امواج الکترومغناطیس بمباران می کند.

And you get a sense of out-of-body experience.

و شما تجربه خارج-از-بدن را حس می کنید.

So I'm going to end here with a short video clip

پس می خواهم با یک کلیپ ویدئویی کوتاه خاتمه دهم

that sort of brings all this together.

که کمابیش شامل همه اینها می شود.

It's just a minute and a half.

فقط یک و نیم دقیقه است.

It ties together all this into the power of expectation and the power of belief.

جمع بندی همه اینهاست در قدرت انتظار داشتن و قدرت باور.

Go ahead and roll it.

بروید ببینید.

Narrator: This is the venue they chose for their fake auditions

این مکانی است که برای وانمود کردن آزمون هنرپیشگی برگزیدند

for an advert for lip balm.

برای آگهی بازرگانی یک مرطوب کننده لب.

Woman: We're hoping we can use part of this

امیدواریم بتوانیم بخشی از این را

in a national commercial, right?

در یک آگهی ملی استفاده کنیم، درست.

And this is test on some lip balms

و این آزمون برای برخی مرطوب کننده های لب

that we have over here.

که اینجا داریم.

And these are our models who are going to help us,

و اینها مدل های ما اند که به ما کمک خواهند کرد،

Roger and Matt.

راجر و مت.

And we have our own lip balm,

و ما مرطوب کننده لب خودمان را داریم،

and we have a leading brand.

و یک مارک پیشرو داریم.

Would you have any problem

آیا مشکلی دارید

kissing our models to test it?

با بوسیدن مدل هایمان برای آزمودنش؟

Girl: No.

نه.

Woman: You wouldn't? (Girl: No.) Woman: You'd think that was fine.

ندارید؟ (دختر: نه.) خانم: فکر می کنید خوب است؟

Girl: That would be fine. (Woman: Okay.)

خوب است. (خانم: بسیار خوب.)

So this is a blind test.

خب این یک آزمون چشم بسته است.

I'm going to ask you to go ahead

می خواهم از شما تقاضا کنم که

and put a blindfold on.

یک چشم بند بزنید.

Kay, now can you see anything? (Girl: No.)

کی، آیا اکنون چیزی میبینی؟ ( نه.)

Pull it so you can't even see down. (Girl: Okay.)

آن را طوری بکشید که حتی پایین را هم نتوانید ببینید. ( بسیار خوب.)

Woman: It's completely blind now, right?

اکنون کاملا چشم بسته است، درسته؟

Girl: Yes. (Woman: Okay.)

بله. ( بسیار خب.)

Now, what I'm going to be looking for in this test

حال، چیزی که در این آزمون دنبالش هستم

is how it protects your lips,

این است که چطور از لب های شما محافظت می کند،

the texture, right,

بافتش، درست،

and maybe if you can discern any flavor or not.

و اینکه آیا میتوانید هیچ طعمی تشخیص دهید.

Girl: Okay. (Woman: Have you ever done a kissing test before?)

بسیارخوب. ( آیا پیش از این بوسیده اید؟)

Girl: No.

نه.

Woman: Take a step here.

یک گام بردارید اینجا.

Okay, now I'm going to ask you to pucker up.

بسیار خب، اکنون ازتان میخواهم لبتان را غنچه کنید.

Pucker up big and lean in just a little bit, okay?

بسیار غنچه کرده و کمی خم شوید، بسیار خب.

(Music)

(موسیقی)

(Laughter)

(خنده)

(Laughter)

(خنده)

Woman: Okay.

بسیار خب.

And, Jennifer, how did that feel?

و، جنیفر، چطور بود؟

Jennifer: Good.

خوب.

(Laughter)

(خنده)

Girl: Oh my God!

آه، خدای من.

(Laughter)

(خنده)

Michael Shermer: Thank you very much. Thank you. Thanks.

بسیار سپاسگزارم. خیلی ممنون.