Suzanne Talhouk: Don't kill your language

سوزان تلحوق: چه کسی می‌گوید حرف زدن به زبان عربی کار "کوول"ی نیست؟

Translator: khalid marbou Reviewer: Anwar Dafa-Alla

Translator: Amirpouya Ghaemian Reviewer: narsis sh

Good morning!

صبح به خیر.

Are you awake?

سر حالید؟

They took my name tag, but I wanted to ask you,

آن‌ها کارت شناسایی مخصوص مراسمم را از من گرفتند، ولی می‌خواستم از شما بپرسم،

did anyone here write their name on the tag in Arabic?

آیا کسی اسمش را بر روی کارت شناسایی مخصوص مراسم، به زبان عربی نوشته است؟

Anyone! No one? All right, no problem.

یک نفر! حتی یک نفر هم این کار را نکرده است؟ خیلی خب، مشکلی نیست.

Once upon a time, not long ago,

روزی روزگاری، در گذشته‌ای نه چندان دور،

I was sitting in a restaurant with my friend, ordering food.

من با دوستم در یک رستوران نشسته بودیم، و غذا سفارش می‌دادیم.

So I looked at the waiter and said,

من به پیشخدمت نگاه کردم و گفتم،

"Do you have a menu (Arabic)?"

"شما عنوان غذاهایتان را دارید (به زبان عربی)؟"

He looked at me strangely, thinking that he misheard.

او به طور عجیبی به من نگاه کرد، و فکر کرد درست نشنیده است.

He said, "Sorry? (English)."

او گفت، "ببخشید؟ (انگلیسی)."

I said, "The menu (Arabic), please."

من گفتم، "عنوان غذاهایتان (عربی)، لطفاً."

He replied, "Don't you know what they call it?"

او جواب داد، "نمی‌دونید اسمش چیه؟"

"I do."

"البته که می‌دونم."

He said, "No! It's called "menu" (English), or "menu" (French)."

او جواب داد، "نه! اسم آن "مِنیو" (به انگلیسی) یا "مینیو" (به فرانسوی) است."

Is the French pronunciation correct?

تلفظ فرانسویم درست بود؟

"Come, come, take care of this one!" said the waiter.

پیشخدمت گفت، "بیا، بیا، ببین این چی می‌خواد!"

He was disgusted when talking to me, as if he was saying to himself,

حال او طوری از حرف زدن با من بد شده بود، که انگار داشت به خودش می‌گفت،

"If this was the last girl on Earth, I wouldn't look at her!"

"اگر این آخرین دختر جهان باشد، حتی نگاهش هم نمی‌کنم!"

What's the meaning of saying "menu" in Arabic?

"عنوان غذاها" (به عربی) دیگر یعنی چه؟

Two words made a Lebanese young man judge a girl as being backward

دو کلمه باعث شدند یک مرد جوان لبنانی تصور کند

and ignorant.

که یک دختر عقب‌مانده و نادان است.

How could she speak that way?

آن دختر چطور می‌توانست این طور حرف بزند؟

At that moment, I started thinking.

در آن لحظه، شروع کردم به فکر کردن.

It made me mad.

این افکار داشتند مرا دیوانه می‌کردند.

It definitely hurts!

واقعاً دل‌خراش بود!

I'm denied the right to speak my own language in my own country?

من در کشور خودم، حق حرف زدن به زبان خودم را ندارم؟

Where could this happen?

کجای جهان ممکن است چنین برخوردی رخ دهد؟

How did we get here?

ما چطور به این‌جا رسیدیم؟

Well, while we are here, there are many people like me,

در حال حاضر، افراد زیادی مثل من وجود دارند،

who would reach a stage in their lives, where they involuntarily give up

که به مرحله‌ای از زندگیشان رسیده‌اند، که دارند به طور ناخواسته

everything that has happened to them in the past,

تمام آن‌چه را که در گذشته برایشان اتفاق افتاده است رها می‌کنند،

just so they can say that they're modern

تا بتوانند ادعا کنند امروزی

and civilized.

و متمدن هستند.

Should I forget all my culture, thoughts,

آیا من باید فرهنگم، اندیشه‌هایم،

intellect and all my memories?

روش فکریم و خاطراتم را به طور کامل به دست فراموشی بسپارم؟

Childhood stories might be the best memories we have of the war!

بهترین خاطراتی که از دوران جنگ داریم داستان‌هایی بود که در کودکی برایمان تعریف می‌کردند!

Should I forget everything I learned in Arabic, just to conform?

آیا باید تمام چیزهایی که به زبان عربی یاد گرفته‌ام فراموش کنم، تنها برای این که مانند بقیه باشم؟

To be one of them?

تا یکی از آن‌ها باشم؟

Where's the logic in that?

این کار منطقی است؟

Despite all that, I tried to understand him.

با این حال، من سعی کردم آن پیشخدمت را درک کنم.

I didn't want to judge him with the same cruelty that he judged me.

من نمی‌خواستم همان‌قدر ظالمانه که او در مورد من قضاوت کرد، در مورد او قضاوت کنم.

The Arabic language doesn't satisfy today's needs.

زبان عربی نیازهای امروز را برآورده نمی‌سازد.

It's not a language for science,

نه زبانی است که بتوان از آن در زمینه‌ی علم استفاده کرد،

research,

و نه تحقیقات،

a language we're used to in universities,

نه زبانی که در دانشگاه استفاده شود،

a language we use in the workplace,

و نه محیط کار،

a language we rely on if we were to perform an advanced research project,

و نه زبانی که بتوانیم مباحث پیچیده‌ی علمی را در قالب آن بازگو کنیم،

and it definitely isn't a language we use at the airport.

و البته زبانی نیست که در فرودگاه بتوان با آن صحبت کرد.

If we did so, they'd strip us of our clothes.

اگر چنین کاری کنیم، حراست فرودگاه ما را برهنه می‌کند.

Where can I use it, then? We could all ask this question!

پس کجا می‌توانم به این زبان صحبت کنم؟ همه‌ی ما باید این سؤال را از خودمان بپرسیم!

So, you want us to use Arabic. Where are we to do so?

خب، تو می‌خواهی ما به زبان عربی صحبت کنیم. کجا باید صحبت کنیم؟

This is one reality.

این حقیقت تلخی است که در جامعه‌ی ما وجود دارد.

But we have another more important reality that we ought to think about.

اما حقیقت مهم‌تری نیز وجود دارد، که باید به آن توجه کنیم.

Arabic is the mother tongue.

عربی زبان مادری ماست.

Research says that mastery of other languages

تحقیقات ثابت کرده‌اند که تسلط کامل بر زبان‌های دیگر،

demands mastery of the mother tongue.

نیازمند تسلط کامل بر زبان مادری است.

Mastery of the mother tongue is a prerequisite for creative expression in other languages.

تسلط کامل بر زبان مادری برای خلاقیت در زیبایی‌های بیان الزامی است.

How?

اما چطور چنین چیزی ممکن است؟

Gibran Khalil Gibran,

شروع نویسندگی "جبران خلیل جبران"،

when he first started writing, he used Arabic.

به زبان عربی بود.

All his ideas, imagination and philosophy

تمامی افکارش، تصوراتش، حکمت‌هایش، فلسفه‌اش و چیزهای دیگر

were inspired by this little boy in the village

از کودکی الهام گرفته شد که در روستا بزرگ شده بود،

where he grew up, smelling a specific smell,

و عطر به خصوصی را استشمام کرده است،

hearing a specific voice,

و نوای به خصوصی را در گوش،

and thinking a specific thought.

و اندیشه‌ی به خصوصی را در سر خود داشته است.

So, when he started writing in English, he had enough baggage.

بنابراین، وقتی او شروع به نویسندگی به زبان انگلیسی کرد، از لحاظ فکری به حد بالایی از رشد رسیده بود.

Even when he wrote in English,

حتی وقتی نویسندگی به زبان انگلیسی را شروع کرد،

when you read his writings in English, you smell the same smell,

در آثار او همان عطر،

sense the same feeling.

و همان احساس را می‌شد دید.

You can imagine that that's him writing in English,

شما می‌توانستید احساس کنید که او همان نویسنده است، که حالا به زبان انگلیسی می‌نویسد،

the same boy who came from the mountain. From a village on Mount Lebanon.

همان پسری که از کوهستان آمده بود. از دهکده‌ای در کوهستان لبنان.

So, this is an example no one can argue with.

این مصداقی است که هیچکس نمی‌تواند با آن مخالفت کند.

Second, it's often said that if you want to kill a nation,

و علاوه بر این، مَثَلی داریم که می‌گوید اگر می‌خواهید ملتی را از میان بردارید،

the only way to kill a nation,

تنها یک راه برای آن وجود دارد،

is to kill its language.

از بین بردن زبانشان.

This is a reality that developed societies are aware of.

این حقیقتی است که جوامع پیشرفته به آن رسیده‌اند.

The Germans, French, Japanese and Chinese, all these nations are aware of this.

آلمانی‌ها، فرانسوی‌ها، ژاپنی‌ها و چینی‌ها، از این حقیقت آگاه هستند.

That's why they legislate to protect their language.

به همین دلیل آن‌ها قوانینی برای حفاظت از زبانشان گذاشتند.

They make it sacred.

آن‌ها زبانشان را مقدس می‌دانند.

That's why they use it in production, they pay a lot of money to develop it.

به همین دلیل است که آن‌ها از زبانشان در موارد زیادی استفاده می‌کنند، و مبالغ هنگفتی برای گسترش آن هزینه می‌کنند.

Do we know better than them?

آیا ما ادعایی بیشتر از آن‌ها داریم؟

All right,

خیلی خب،

we aren't from the developed world,

ما از کشورهای پیشرفته‌ای نیستیم،

this advanced thinking hasn't reached us yet,

و هنوز این نحوه‌ی تفکر پیشرفته در ما جا نیفتاده است،

and we would like to catch up with the civilized world.

و می‌خواهیم هم‌پای کشورهای پیشرفته باشیم.

Countries that were once like us, but decided to strive for development,

کشورهایی وجود دارند که زمانی مثل ما بودند، اما تصمیم گرفتند تا برای پیشرفت تلاش کنند،

do research,

تحقیق کنند،

and catch up with those countries,

و هم‌پای آن کشورها باشند،

such as Turkey, Malaysia and others,

مثل ترکیه، مالزی و غیره،

they carried their language with them as they were climbing the ladder,

آن‌ها زبانشان را با خودشان حفظ کردند و با آن پیشرفت کردند،

protected it like a diamond.

و از زبانشان مثل یک الماس محافظت کردند.

They kept it close to them.

آن‌ها زبانشان را عزیز نگاه داشتند.

Because if you get any product from Turkey or elsewhere

به همین دلیل اگر شما محصولی از ترکیه یا هر جای دیگر بخرید

and it's not labeled in Turkish,

و روی آن به زبان ترکیه‌ای نوشته شده نباشد،

then it isn't a local product.

در این صورت آن محصول دیگر محلی محسوب نمی‌شود.

You wouldn't believe it's a local product.

شما باور نمی‌کنید که آن محصول، محلی باشد.

They'd go back to being consumers,

آن‌ها تبدیل به مصرف‌کننده می‌شوند،

clueless consumers, like we are most of the time.

مصرف‌کنندگان بی هیچ دانشی، که غالب ما همین طور هستیم.

So, in order for them to innovate and produce, they had to protect their language.

بنابراین، برای نوآوری و تولید، نیاز به محافظت از زبان خود دارند.

If I say, "Freedom, sovereignty, independence (Arabic),"

اگر من بگویم، "آزادی، سلطنت، استقلال"، (شعار مردم لبنان در جنبش سال ۲۰۰۵ علیه رافق حریری برای بیرون راندن ارتش سوریه)

what does this remind you of?

چه چیزی را به یاد شما می‌آورم؟

It doesn't ring a bell, does it?

چیزی را یاد شما نمی‌آورد؟

Regardless of the who, how and why.

البته بدون در نظر گرفتن این که چه کسی، چطور و چرا این شعار را سر داد.

Language isn't just for conversing, just words coming out of our mouths.

زبان تنها برای حرف زدن، و تنها در مورد کلماتی که از دهانمان خارج می‌شود نیست. به هیچ عنوان این طور نیست.

Language represents specific stages in our lives,

زبان مراحل به خصوصی از زندگی را به یادمان می‌آورد،

and terminology that is linked to our emotions.

و احساسات ما را به آن اصطلاحات مربوط می‌کند.

So when we say, "Freedom, sovereignty, independence,"

بنابراین وقتی می‌گوییم، "آزادی، سلطنت، استقلال،"

each one of you draws a specific image in their own mind,

در ذهن هر کدام از شما تصویری شکل می‌گیرد،

there are specific feelings

تصاویری ازحرف‌های به خصوص، و احساسات به خصوص،

of a specific day in a specific historical period.

از روزی به خصوص، و در واقعه‌ی تاریخی به خصوصی.

Language isn't one, two or three words or letters put together.

زبان در کنار هم نهادن یک یا دو یا سه کلمه در کنار یکدیگر نیست.

It's an idea inside that relates to how we think,

زبان اندیشه‌ای درونی است که نحوه‌ی تفکر ما، و دید ما در مورد بقیه،

and how we see each other and how others see us.

و دید بقیه در مورد ما را، با هم مرتبط می‌سازد.

What is our intellect?

چه چیزی به افکار ما شکل می‌دهد؟

How do you say whether this guy understands or not?

چطور می‌توانید بفهمید یک نفر منظور شما را می‌فهمد یا نه؟

So, if I say, "Freedom, sovereignty, independence (English),"

پس اگر من بگویم "آزادی، سلطنت، استقلال،" (به انگلیسی)

or if your son came up to you and said,

یا اگر پسرتان از شما بپرسد،

"Dad, have you lived through the period of the freedom (English) slogan?"

"بابا، تو در زمانی که شعار "آزادی" (به انگلیسی) سر داده می‌شد، زنده بودی؟"

How would you feel?

چه احساسی پیدا می‌کنید؟

If you don't see a problem,

اگر به نظرتان مشکلی در مورد این قضیه وجود ندارد،

then I'd better leave, and stop talking in vain.

باید این‌جا را ترک، و این سخنرانی بی‌فایده را رها کنم.

The idea is that these expressions remind us of a specific thing.

چیزی که می‌خواهم بگویم این است که این گفتارها چیز خاصی را به یاد ما می‌آورند.

I have a francophone friend who's married to a French man.

من دوست فرانسوی زبانی داشتم که با یک مرد فرانسوی ازدواج کرده بود.

I asked her once how things were going.

یک بار از او پرسیدم اوضاعش چطور است.

She said, "Everything is fine,

او جواب داد، "همه چیز خوب است،

but once, I spent a whole night asking and trying to translate

ولی یک بار، مجبور شدم یک شب کامل را

the meaning of the word 'toqborni' for him."

به سؤالاتش در مورد ترجمه‌ی اصطلاح "قربانت بروم" برایش بگذرانم.

(Laughter)

(خنده‌ی حاضرین)

(Applause)

(تشویق حاضرین)

The poor woman had mistakenly told him "toqborni,"

زن بیچاره به اشتباه به او گفته بود، "قربانت بروم"،

and then spent the whole night trying to explain it to him.

و مجبور شد تمام شب را به توضیح این اصطلاح برای او بپردازد.

He was puzzled by the thought: "How could anyone be this cruel?

شوهرش هاج و واج مانده بود و با خودش می‌گفت: "چطور کسی می‌تواند این قدر وحشی باشد؟

Does she want to commit suicide?

آیا او می‌خواهد خودکشی کند؟

'Bury me?' (English)"

'مرا دفن کنید؟' (به انگلیسی)"

This is one of the few examples.

این یکی از کوچک‌ترین مثال‌ها در این زمینه است.

It made us feel that she's unable to tell that word to her husband,

این باعث می‌شود که حس کنیم او نمی‌تواند این کلمه را به شوهرش بگوید،

since he won't understand,

چون او منظورش را نمی‌فهمد،

and he's right not to; his way of thinking is different.

و حق هم دارد که نفهمد، چون نحوه‌ی فکری او فرق می‌کند.

She said to me, "He listens to Fairuz with me,

دوستم به من گفت، دوستم به من گفت، "او همراه با من به آهنگ‌های "فیروز" (خواننده‌ی لبنانی مشهور جهان عرب) گوش می‌دهد،

and one night, I tried to translate for him

ولی یک شب، سعی کردم متن آهنگ‌هایش را برای او ترجمه کنم

so he can feel what I feel when I listen to Fairuz."

تا بتواند همان احساسی که من موقع گوش دادن به آهنگ‌های فیروز پیدا می‌کنم، احساس کند.

The poor woman tried to translate this for him:

زن بیچاره سعی کرده بود این قسمت از شعر را برای او ترجمه کند:

"From them I extended my hands and stole you --"

"من دستان آن‌ها را گرفتم تا تو را بدزدم --"

(Laughter)

(خنده‌ی حاضرین)

And here's the pickle:

و تازه این‌جاست که مسئله بغرنج می‌شود:

"And because you belong to them, I returned my hands and left you."

"و چون تو مال آن‌ها بودی، دستانم را به آن‌ها بازگرداندم و تو را رها کردم."

(Laughter)

(خنده‌ی حاضرین)

Translate that for me.

این عبارت را برای من ترجمه کنید.

(Applause)

(تشویق حاضرین)

So, what have we done to protect the Arabic language?

خیلی خب، اما ما چه کاری برای محافظت از زبان عربی کرده‌ایم؟

We turned this into a concern of the civil society,

ما این مشکل را به یک دغدغه‌ی اجتماعی تبدیل کردیم،

and we launched a campaign to preserve the Arabic language.

و جنبشی را برای حفظ زبان عربی راه‌اندازی کردیم.

Even though many people told me, "Why do you bother?

اگرچه خیلی‌ها به من می‌گفتند، "چرا خودت را بی‌دلیل به زحمت می‌اندازی؟

Forget about this headache and go have fun."

خوش باش و الکی خودت را درگیر این مسئله نکن."

No problem!

مشکلی نیست!

The campaign to preserve Arabic launched a slogan that says,

جنبش حفظ زبان عربی شعاری را انتخاب کرد که می‌گفت،

"I talk to you from the East, but you reply from the West."

"من از شرق با تو حرف می‌زنم، تو از غرب با من حرف بزن."

We didn't say, "No! We do not accept this or that."

ما نگفتیم، "نه! قبول نمی‌کنیم. ما این زبان را انتخاب کردیم و این طور عمل می‌کنیم."

We didn't adopt this style because that way, we wouldn't be understood.

ما چنین سبکی را دنبال نمی‌کنیم، چون در این صورت، هیچکس ما را نمی‌فهمد.

And when someone talks to me that way, I hate the Arabic language.

و اگر کسی چنین رفتاری نشان دهد، من از زبان عربی منزجر می‌شوم.

We say--

حرف ما این است که --

(Applause)

(تشویق حاضرین)

We want to change our reality,

ما می‌خواهیم حقیقت خودمان را تغییر دهیم،

and be convinced in a way that reflects our dreams, aspirations and day-to-day life.

و مسیری را در پیش بگیریم که رؤیاهایمان، هیجاناتمان و زندگی روزمره‌ی ما را در بر گیرد.

In a way that dresses like us and thinks like we do.

مسیری که نحوه‌ی لباس پوشیدن ما، و نحوه‌ی تفکر ما را در بر گیرد.

So, "I talk to you from the East, but you reply from the West"

و جنبش "من از شرق با تو حرف می‌زنم، تو از غرب با من حرف بزن"

has hit the spot.

دقیقاً بر روی همین مشکل دست گذاشته است.

Something very easy, yet creative and persuasive.

کاری بسیار ساده، اما خلاقانه و متقاعد کننده.

After that, we launched another campaign

بعد از آن، جنبش دیگری را راه‌اندازی کردیم

with scenes of letters on the ground.

که در آن برای کلمات بر روی زمین صحنه‌ی جرم درست می‌شد،

You've seen an example of it outside,

و یکی از کارهای این جنبش را در خارج از سالن مشاهده کردید،

a scene of a letter surrounded by black and yellow tape

صحنه‌ی جرم شامل کلمه‌ای می‌شود که بر روی زمین نوشته شده،

with "Don't kill your language!" written on it.

و نوار زرد و سیاه پلیس با عنوان "زبان خود را نکُشید!" سراسر آن کشیده می‌شود.

Why? Seriously, don't kill your language.

چرا؟ جدی می‌گویم، زبان خودتان را نکشید.

We really shouldn't kill our language.

بله، جداً نباید زبان خودمان را بکشیم.

If we were to kill the language, we'd have to find an identity.

اگر ما زبان خودمان را بکشیم، باید به دنبال هویت جدیدی بگردیم.

We'd have to find an existence.

باید دنبال موجودیت جدیدی باشیم.

We'd go back to the beginning.

باید همه چیز را از اول شروع کنیم.

This is beyond just missing our chance of being modern and civilized.

و چیزی که به ازای امروزی و متمدن شدن می‌پردازیم، خیلی سنگین‌تر از بهای واقعی آن است.

After that we released photos of guys and girls wearing the Arabic letter.

بعدها تصاویری از جوانانی در سطح اینترنت پخش کردیم، که بر روی لباس آن‌ها کلمات عربی نوشته شده بود.

Photos of "cool" guys and girls.

تصاویری از جوانان "cool" (باحال).

We are very cool!

ما خیلی "cool" (باحال) هستیم!

And to whoever might say, "Ha! You used an English word!"

و در جواب کسانی که می‌خواهند بگویند، "ها! تو یه کلمه‌ی انگلیسی استفاده کردی!"

I say, "No! I adopt the word 'cool.'"

می‌گویم، "نه! من کلمه‌ی 'cool' (باحال) را پذیرفته‌ام."

Let them object however they want, but give me a word that's nicer

هر طور می‌خواهند می‌توانند اعتراض کنند، اما از آن‌ها می‌خواهم کلمه‌ای زیباتر به من معرفی کنند

and matches the reality better.

که بیشتر از خود کلمه‌ی انگلیسی آن، مفهوم آن را بیان کند.

I will keep on saying "Internet"

من همیشه از کلمه‌ی "اینترنت" استفاده می‌کنم،

I wouldn't say: "I'm going to the world wide web"

نمی‌گویم "می‌خواهم به تار عنکبوت جهانی بروم."

(Laughs)

(خنده‌ی حاضرین)

Because it doesn't fit! We shouldn't kid ourselves.

چون این کلمه نمی‌تواند مفهوم آن را بیان کند! نباید خودمان را مسخره کنیم.

But to reach this point, we all have to be convinced

اما برای رسیدن به این سطح، همگی ما باید متقاعد شویم

that we shouldn't allow anyone who is bigger

که نباید به کسی که از سطح برتری برخوردار است،

or thinks they have any authority over us when it comes to language,

یا فکر می‌کند که در زمینه‌ی زبان بر ما تسلط دارد،

to control us or make us think and feel what they want.

اجازه بدهیم که بر ما اعمال قدرت کند و ما را مجبور کند که همان طور که او می‌خواهد فکر و احساس کنیم.

Creativity is the idea.

چیزی که ما در پی آن هستیم خلاقیت است.

So, if we can't reach space or build a rocket and so on,

پس اگر نتوانیم به فضا برویم یا موشک بسازیم یا به امثال این تکنولوژی‌ها دست پیدا کنیم،

we can be creative.

حداقل می‌توانیم خلاق باشیم.

At this moment, every one of you is a creative project.

در همین لحظه، تک تک شما می‌توانید خلاق باشید.

Creativity in your mother tongue is the path.

خلاقیت در زبان مادری خودتان مسیری است که باید در پیش گیرید.

Let's start from this moment.

اجازه بدهید از همین الآن شروع کنیم.

Let's write a novel or produce a short film.

بیایید یک رمان بنویسیم، یا فیلم کوتاهی درست کنیم.

A single novel could make us global again.

یک رمان به تنهایی می‌تواند ما را دوباره جهانی کند.

It could bring the Arabic language back to being number one.

می‌تواند زبان عربی را دوباره زبان اول جهان کند.

So, it's not true that there's no solution; there is a solution!

این اشتباه است که بگوییم راه حلی وجود ندارد؛ یک راه حل وجود دارد!

But we have to know that, and be convinced that a solution exists,

ما باید این حقیقت را بفهمیم و متقاعد شویم که راه حلی وجود دارد،

that we have a duty to be part of that solution.

و این که ما وظیفه داریم که بخشی از این راه حل باشیم.

In conclusion, what can you do today?

درنهایت، امروز چه کاری از دست ما بر می‌آید؟

Now, tweets, who's tweeting?

اما توییتر، چه کسی در سایت توئیتر است؟

Please, I beg of you, even though my time has finished,

خواهش می‌کنم، با تمام وجود خواهش می‌کنم، اگرچه وقت من به پایان رسیده است،

either Arabic, English, French or Chinese.

یا به زبان عربی، یا انگلیسی، یا فرانسوی و یا چینی بنویسید.

But don't write Arabic with Latin characters mixed with numbers!

اما کلمه ی "معقول" را به صورت "ma32oul" ننویسید!

(Applause)

(تشویق حاضرین)

It's a disaster! That's not a language.

این نحوه‌ی نوشتن فاجعه است! این یک زبان نیست.

You'd be entering a virtual world with a virtual language.

شما دارید با یک زبان مجازی وارد یک دنیای مجازی می‌شوید.

It's not easy to come back from such a place and rise.

برگرداندن همه چیز به شرایط عادی سابق به هیچ عنوان کار ساده‌ای نیست.

That's the first thing we can do.

این اولین کاری است که می‌توانیم انجام دهیم.

Second, there are many other things that we can do.

و در مرحله‌ی بعدی، کارهای بسیار بیشتری وجود دارند که می‌توانیم به آن‌ها بپردازیم.

We're not here today to convince each other.

ما امروز این‌جا جمع نشده‌ایم تا عده‌ای، عده‌ی دیگر را در مورد موضوعی متقاعد کنند.

We're here to bring attention to the necessity of preserving this language.

ما این‌جا جمع شده‌ایم تا مردم را متوجه ضرورت حفاظت از این زبان کنیم.

Now I will tell you a secret.

باید رازی را به شما بگویم.

A baby first identifies its father

وقتی که یک بچه به دنیا می‌آید،

through language.

برای اولین بار از طریق زبانش پدرش را می‌شناسد.

When my daughter is born, I'll tell her, "This is your father, honey (Arabic)."

وقتی دخترم به دنیا آمد، به او خواهم گفت، "این پدرت است، عزیزم." (به زبان عربی)

I wouldn't say, "This is your dad, honey (English)."

و نمی‌گویم، "این پدرت هست، عزیز دلم." (به انگلیسی)

And in the supermarket, I promise my daughter Noor,

و به دخترم "نور" قول می‌دهم، که اگر در سوپرمارکت،

that if she says to me, "Thanks (Arabic),"

به من گفت، "ممنونم" (به عربی)،

I won't say, "Dis, 'Merci, Maman,'" and hope no one has heard her.

به او نگویم "به من بگو 'مرسی مامان'" (به فرانسوی) و امیدوار باشم که کسی نشنیده باشد که او چه گفته است.

(Applause)

(تشویق حاضرین)

Let's get rid of this cultural cringe.

بیائید از این پیچیدگی فرهنگی بیگانگان رها شویم.

(Applause)

(تشویق حاضرین)