A young scientist's quest for clean water | Deepika Kurup

Translator: Seyed Mohammad Mohammadi Reviewer: Nima Pourreza

Every summer, my family and I travel across the world,

هر تابستون من و خانوادم دور دنیا سفر می‌کنیم،

3,000 miles away

چهار هزار و پانصد کیلومتر آن طرف‌تر

to the culturally diverse country of India.

به کشور هند، سرشار از فرهنگ‌های متنوع

Now, India is a country infamous for its scorching heat and humidity.

در حال حاضر، اسم هند بخاطر گرمای شدیدش و هوای شرجیش بد در رفته است.

For me, the only relief from this heat is to drink plenty of water.

تنها رهایی از این گرما برای من اینه که مقدار زیادی آب بخورم.

Now, while in India,

الان، در حالی که در هند هستم

my parents always remind me to only drink boiled or bottled water,

والدینم همیشه به من یادآوری می‌کنند که فقط آب جوشیده شده یا بسته بندی شده بخورم،

because unlike here in America,

چون برخلاف اینجا در آمریکا،

where I can just turn on a tap and easily get clean, potable water,

جایی که می‌توانم به راحتی با باز کردن شیر، آب تازه و قابل استفاده بدست بیارم،

in India, the water is often contaminated.

در هند، آب معمولا آلوده هست.

So my parents have to make sure

بنابراین والدینم باید مطمئن بشن

that the water we drink is safe.

آبی که ما می‌نوشیم امن هست.

However, I soon realized

به هر حال من خیلی زود متوجه شدم که

that not everyone is fortunate enough

همه به اندازه کافی خوش‌شانس نیستن

to enjoy the clean water we did.

تا از آب پاک مثل ما لذت ببرن.

Outside my grandparents' house in the busy streets of India,

خارج از منزل پدربزرگم در خیابان‌های شلوغ هند،

I saw people standing in long lines

مردمی رو دیدم که در صف‌های طولانی ایستاده بودند

under the hot sun

زیر آفتاب سوزان

filling buckets with water from a tap.

و ظرف‌هایی رو از یک شیر آب پر می‌کردند.

I even saw children,

من حتی کودکانی رو دیدم،

who looked the same age as me,

که همسن من به نظر می‌رسیدن،

filling up these clear plastic bottles

و بطری‌های پلاستیکی تمیز رو

with dirty water from streams on the roadside.

با آب کثیف جوب‌های کنار خیابان پر می‌کردند.

Watching these kids

نگاه کردن به این بچه‌ها

forced to drink water

که مجبور بودن آبی رو بنوشن

that I felt was too dirty to touch

که حس می‌کردم اونقدر کثیفه که حتی نمیشه دست بهش زد

changed my perspective on the world.

درک من رو از جهان تغییر داد.

This unacceptable social injustice

این بی‌عدالتی غیر قابل قبول اجتماعی

compelled me to want to find a solution

من رو وادار کرد تا راه‌حلی پیدا کنم

to our world's clean water problem.

برای مشکل آب پاک در جهان ما.

I wanted to know why these kids lacked water,

میخواستم بدونم که چرا این بچه‌ها کمبود آب دارند،

a substance that is essential for life.

ماده‌ای که برای زندگی ضروریه.

And I learned that we are facing

و یاد گرفتم که ما داریم

a global water crisis.

با یک بحران آب جهانی مواجه میشیم.

Now, this may seem surprising,

حالا، این شاید غافلگیر‌کننده بنظر برسد،

as 75 percent of our planet is covered in water,

که ۷۵٪ سیاره‌ی ما از آب پوشیده شده،

but only 2.5 percent of that is freshwater,

اما فقط ۲.۵٪ اون آب شیرینه،

and less than one percent of Earth's freshwater supply

و کمتر از یک درصد ذخایر آب شیرین زمین

is available for human consumption.

برای مصرف انسان در دسترسه.

With rising populations,

با افزایش جمعیت،

industrial development and economic growth,

پیشرفت صنعتی و رشد اقتصادی،

our demand for clean water is increasing,

نیاز ما به آب پاک در حال افزایشه،

yet our freshwater resources are rapidly depleting.

در صورتی که منابع آب شیرین ما مکرراً در حال به اتمام رسیدن هستنتد.

According to the World Health Organization,

با اسناد به سازمان جهانی بهداشت،

660 million people in our world

۶۶۰ میلیون نفر در جهان

lack access to a clean water source.

به منبع آب تمیز دسترسی ندارند.

Lack of access to clean water is a leading cause of death

و عدم دسترسی به آب پاک یکی از علل اصلی مرگ،

in children under the age of five in developing countries,

در کودکان زیر ۵ سال و در کشورهای در حال توسعه می‌باشد،

and UNICEF estimates that 3,000 children

و یونیسف تخمین می‌زنه که ۳۰۰۰ کودک

die every day from a water-related disease.

هر روز به علت بیماری های مربوط به آب می‌میرند.

So after returning home one summer in eighth grade,

بنابراین بعد از برگشتن به خونه در تابستانی در پایه هشتم،

I decided that I wanted to combine my passion

تصمیم گرفتم که اشتیاقم رو برای

for solving the global water crisis

حل بحران جهانی آب، شعله‌ور کنم

with my interest in science.

با علاقه ام به علم.

So I decided that the best thing to do

سپس تصمیم گرفتم که بهترین کار

would be to convert my garage into a laboratory.

تبدیل گاراژ به یک آزمایشگاهه.

(Laughter)

(خنده حضار)

Actually, at first I converted my kitchen into a laboratory,

در واقع، اول آشپزخونه رو به یک آزمایشگاه تبدیل کردم،

but my parents didn't really approve and kicked me out.

اما والدینم نپذیرفتن و منو انداختن بیرون.

I also read a lot of journal papers on water-related research,

من همچنین تعداد زیادی مقاله درباره‌ی تحقیقات مربوط به آب مطالعه کردم،

and I learned that currently in developing countries,

و دریافتم که در حال حاضر در کشور‌های در حال توسعه،

something called solar disinfection,

چیزی به نام گندزدایی خورشیدی،

or SODIS, is used to purify water.

یا SODIS برای تصفیه‌ی آب استفاده میشه.

In SODIS, clear plastic bottles are filled with contaminated water

در SODIS، بطری‌های پلاستیکی تمیز با آب کثیف پر شده‌اند

and then exposed to sunlight for six to eight hours.

سپس اون‌ها رو برای ۶ الی ۸ ساعت در معرض آفتاب قرار می‌دهند.

The UV radiation from the sun

اشعه فرابنفش از خورشید

destroys the DNA of these harmful pathogens

دی.ان.ای عوامل بیماری زای مضر رو از بین می‌بره

and decontaminates the water.

و آب رو پاک‌سازی می‌کنه.

Now, while SODIS is really easy to use and energy-efficient,

در حالی که استفاده از SODIS واقعا راحته و به نفع انرژیه،

as it only uses solar energy,

چرا که فقط از انرژی خورشیدی استفاده می‌کنه،

it's really slow,

خیلی کنده

as it can take up to two days when it's cloudy.

و وقتی که هوا ابریه می‌تونه تا بیشتر از ۲ روز طول بکشه.

So in order to make the SODIS process faster,

بنابراین برای سرعت بخشیدن به روش SODIS،

this new method called photocatalysis

روش جدید به نام فوتوکاتالیز

has recently been used.

اخیرا استفاده شده است.

So what exactly is this photocatalysis?

خب، این فوتوکاتالیست دقیقا چی هست؟

Let's break it down:

بیاین تقسیم بندیش کنیم:

"photo" means from the sun,

«فوتو» یعنی «از خورشید»

and a catalyst is something that speeds up a reaction.

و‌ «کاتالیست» چیزیه که به یک واکنش سرعت می‌بخشه

So what photocatalysis is doing

بنابراین فوتوکاتالیست چی کار می‌کنه؟

is it's just speeding up this solar disinfection process.

داره به فرایند گندزدایی خورشیدی سرعت می‌بخشه.

When sunlight comes in and strikes a photocatalyst,

وقتی نور خورشید وارد میشه و با یک فوتوکاتالیست برخورد می‌کنه،

like TiO2, or titanium dioxide,

مثل TiO2 یا تیتانیم‌دی‌اکسید،

it creates these really reactive oxygen species,

اکسیژن‌های فعالی رو به وجود میاره،

like superoxides, hydrogen peroxide and hydroxyl radicals.

مثل سوپراکسیدها، هیدروژن پروکسید و رادیکال‌های هیدروکسیل.

These reactive oxygen species

این گونه‌های فعال اکسیژن

are able to remove bacteria and organics

قادر به پاک‌سازی باکتری ها و موجودات ذره بینی

and a whole lot of contaminants from drinking water.

و مقدار زیادی از آلودگی‌های آب آشامیدنی هستند.

But unfortunately, there are several disadvantages

اما متاسفانه معایبی هم وجود داره

to the way photocatalytic SODIS is currently deployed.

از بابت شیوه ای که SODIS هم‌اکنون در حال گسترشه.

See, what they do is they take the clear plastic bottles

کاری که انجام میشه اینه که از بطری‌های پلاستیکی تمیز استفاده میشه

and they coat the inside with this photocatalytic coating.

و داخلش رو با ماده‌ فوتوکاتالیک می‌پوشانند.

But photocatalysts like titanium dioxide

اما فوتوکاتالیست‌هایی مثل تیتانیم‌دی‌اکسید

are actually commonly used in sunscreens

در ضد آفتاب‌ها برای جلوگیری از اشعه

to block UV radiation.

فرابنفش استفاده می‌شوند.

So when they're coated on the inside of these bottles,

و زمانی که داخل ظروف مالیده می‌شوند،

they're actually blocking some of the UV radiation

در واقع در حال جلوگیری از عبور قسمتی از اشعه فرابنفش هستند

and diminishing the efficiency of the process.

و اثربخشی فرایند رو کم‌رنگ می‌کنند.

Also, these photocatalytic coatings

همچنین این پوشش‌های فوتاکاتالیک

are not tightly bound to the plastic bottle,

به خوبی به پلاستیک نمی‌چسبند.

which means they wash off, and people end up drinking the catalyst.

که یعنی شسته می‌شن و مردم نهایتاً اونها رو میخورن.

While TiO2 is safe and inert,

با وجود این که TiO2 بی‌خطره،

it's really inefficient if you keep drinking the catalyst,

وقتی به خوردنش ادامه بدین کارو خراب می کنه،

because then you have to continue to replenish it,

چون که مجبور میشین تا بطری رو دوباره آغشته کنید

even after a few uses.

حتی بعد از تعداد کمی استفاده کردن.

So my goal was to overcome the disadvantages

هدف‌های من غلبه به این معایبی بود

of these current treatment methods

(معایبی) از روش‌های فعلی

and create a safe, sustainable,

و این که یک روش امن و پایدار،

cost-effective and eco-friendly method of purifying water.

اقتصادی و دوستدار محیط زیست، برای پاک سازی آب رو ایجاد کنم.

What started off as an eighth grade science fair project

پروژه‌ای که به عنوان یک پایه هشتمی برای نمایشگاه علوم شروع کردم

is now my photocatalytic composite for water purification.

دستگاه ترکیبی فوتوکاتالیک برای تصفیه هست.

The composite combines titanium dioxide with cement.

دستگاه ترکیبی تشکیل شده از تیتانیم‌دی‌اکسید و سیمان است.

The cement-like composite can be formed into several different shapes,

ترکیب شبه سیمان میتونه به شکل‌های متفاوتی دربیاد،

which results in an extremely versatile range of deployment methods.

که میتونه خیلی تطبیق‌پذیر و گسترش‌پذیر باشه.

For example, you could create a rod

برای مثال میتونید یک میله بسازید

that can easily be placed inside water bottles for individual use

که به راحتی میتونه در بطری‌‌ها برای مصرف فردی قرار بگیره

or you could create a porous filter that can filter water for families.

یا میتونید یک فیلتر متخلل درست کنید که قادره آب رو برای خانوده‌ها تصفیه کنه.

You can even coat the inside of an existing water tank

حتی میتونید داخل یک تانکر آب رو بپوشانید

to purify larger amounts of water

تا مقادیر بیشتری از آب تصفیه بشه

for communities over a longer period of time.

برای جوامع و زمان‌های طولانی‌تر.

Now, over the course of this,

در این مدت،

my journey hasn't really been easy.

ماجرای من ساده نبوده.

You know, I didn't have access to a sophisticated laboratory.

می‌دونید که من به یک آزمایشگاه مجهز دسترسی نداشتم.

I was 14 years old when I started,

وقتی شروع کردم ۱۴ سال داشتم،

but I didn't let my age deter me

اما به سنم اجازه ندادم که جلومو در

in my interest in pursuing scientific research

علاقم به دنبال‌کردن تحقیقات علمی بگیره

and wanting to solve the global water crisis.

و اشتیاقم به حل کردن بحران آب.

See, water isn't just the universal solvent.

آب فقط یک حلال جهانی نیست.

Water is a universal human right.

آب یک حق مسلم انسانی است.

And for that reason,

و به این علت،

I'm continuing to work on this science fair project from 2012

من از سال ۲۰۱۲ دارم روی این پروژه نمایشگاه علوم کار می‌کنم

to bring it from the laboratory into the real world.

تا از آزمایشگاه به دنیای واقعی بیارمش.

And this summer, I founded Catalyst for World Water,

و این تابستون، برای ورد واتر کاتالیست درست کردم،

a social enterprise aimed at catalyzing solutions to the global water crisis.

یک سازمان اجتماعی با هدف کاتالیز‌کردن راه‌حل‌هایی برای بحران جهانی آب.

(Applause)

(تشویق)

Alone, a single drop of water can't do much,

یک قطره آب کار زیادی نمیتونه انجام بده،

but when many drops come together,

اما وقتی قطره‌های زیادی گرد هم میان،

they can sustain life on our planet.

میتونن به زندگی روی سیاره‌ی ما تداوم ببخشن.

Just as water drops come together to form oceans,

همونطور که جمع میشن و اقیانوس‌ها رو به وجود میارن،

I believe that we all must come together

منم هم باورم بر اینه که ما باید با هم متحد بشیم

when tackling this global problem.

وقتی با این مشکل جهانی دست و پنجه نرم می‌کنیم.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)