How to make hard choices | Ruth Chang

روث چانگ: چگونه تصمیم های سخت بگیریم؟

Translator: Parissa Kalaee Reviewer: Leila Ataei

Think of a hard choice you'll face in the near future.

به انتخاب سختی که در آینده نزدیک باهاش رو به رو هستید، فکر کنید.

It might be between two careers --

میتونه انتخاب بین دو شغل مختلف باشه،

هنرمند یا حسابدار،

artist and accountant --

or places to live -- the city or the country --

یا محل زندگیتون، شهر یا حومه شهر

یا حتی بین دو نفر که قراره باهاشون ازدواج کنید.

or even between two people to marry --

می تونید با بتی ازدواج کنید یا لولیتا.

you could marry Betty or you could marry Lolita.

Or it might be a choice about whether to have children,

یا انتخاب این که بچه دار بشید یا نه،

to have an ailing parent move in with you,

یا والدین بیمارتون رو با خودتون به خونه جدید ببرید،

to raise your child in a religion that your partner lives by

یا بچه تون را با مذهبی بزرگ کنید

که شریک زندگیتون باهاش زندگی می کنه

ولی شما باهاش حال نمی کنید.

but leaves you cold.

یا کل پس انداز زندگی تون را به خیریه ببخشید یا نه.

Or whether to donate your life savings to charity.

Chances are, the hard choice you thought of was something big,

شانس این وجود داره که انتخاب سختی که راجع بهش فکر می کنید

یک چیز بزرگ و مهم باشه،

something momentous, something that matters to you.

یک چیزی که براتون ارزش داره.

Hard choices seem to be occasions

به نظر میرسه انتخابهای سخت موقعیت هایی

زجر آور و استرس زا باشند.

for agonizing, hand-wringing, the gnashing of teeth.

که شما را وا می دارند دندان قروچه کنید.

ولی من فکر می کنم که ما انتخاب های سخت و

But I think we've misunderstood hard choices

نقشی که در زندگی ما بازی می کنند رو بد فهمیدیم.

and the role they play in our lives.

Understanding hard choices

فهمیدن انتخابهای سخت

نیروی پنهان هر

uncovers a hidden power each of us possesses.

کدوم از ما رو آشکار می کنه.

What makes a choice hard is the way the alternatives relate.

اونچه که یه انتخاب رو سخت میکنه، روشی است که

اون رو با انتخاب های دیگه ای که وجود داره، مربوط می کنه.

In any easy choice,

در انتخاب های آسون،

one alternative is better than the other.

یه انتخاب از اون یکی بهتره.

In a hard choice,

در یه انتخاب سخت،

one alternative is better in some ways,

یکی در بعضی موارد بهتره،

the other alternative is better in other ways,

و اون یکی در موارد دیگه ای بهتره،

and neither is better than the other overall.

و هیچ کدومشون د.ر همه موارد از اون یکی بهتر نیستن

You agonize over whether to stay in your current job in the city

شما به تقلا می افتید که در شغل

فعلی تون تو شهر بمونید

یا خودتون را آواره کنید برای

or uproot your life for more challenging work in the country,

یه کار چالشی تو حومه شهر

چون موندن در بعضی موارد بهتره،

because staying is better in some ways,

moving is better in others,

و رفتن در برخی موارد دیگه،

and neither is better than the other overall.

و هیچ کدومش از اون یکی در همه موارد بهتر نیست.

We shouldn't think that all hard choices are big.

نباید فکر کنیم که همه انتخابای سخت، بزرگ هستن

در نظر بگیرین که قراره راجع به صبحانه تون تصمیم بگیرید

Let's say you're deciding what to have for breakfast.

You could have high fiber bran cereal

می تونید غلات سبوس دار با فیبر بالا بخورید

یا یه دونات شکلاتی.

or a chocolate donut.

فرض کنید اونچه که تو انتخاب مهمه

Suppose what matters in the choice is tastiness and healthfulness.

مزه و سلامتی باشه.

The cereal is better for you,

غلات برای سلامتی تون بهتره،

the donut tastes way better,

دونات خوشمزه تره،

ولی هیچ کدومشون از اون یکی در همه موارد بهتر نیست

but neither is better than the other overall,

a hard choice.

یک انتخاب سخت.

Realizing that small choices can also be hard,

درک این که انتخابای کوچیک هم

می تونن سخت باشن

may make big hard choices seem less intractable.

انتخابای بزرگ و سخت رو کمتر رام نشدنی جلوه میده.

After all, we manage to figure out what to have for breakfast,

آخرش که ما تصمیم می گیریم که چی برای صبحانه بخوریم،

so maybe we can figure out whether to stay in the city

پس شاید بتونیم تصمیم بگیریم

که در شهر بمونیم

or uproot for the new job in the country.

یا بریم دنبال یه کار جدید تو حومه شهر

We also shouldn't think that hard choices are hard

شاید نباید این طور فکر کنیم که انتخابای سخت، سخت هستن

because we are stupid.

چون که ما نادانیم.

When I graduated from college,

وقتی از کالج فارغ التحصیل شدم،

I couldn't decide between two careers, philosophy and law.

برای ادامه بین دو تا رشته تحصیلی نمی تونستم تصمیم بگیرم،

فلسفه و حقوق.

من واقعاً فلسفه رو دوست داشتم.

I really loved philosophy.

There are amazing things you can learn as a philosopher,

چیزهای شگفت انگیزی هست که به عنوان

یه فیلسوف می تونید یاد بگیرین

and all from the comfort of an armchair.

و همه ش با لم دادن روی یه صندلی راحتی.

ولی من از یه خونواده مهاجر متوسط بودم

But I came from a modest immigrant family

where my idea of luxury

جایی که نظر من راجع به لوکس بودن

was having a pork tongue and jelly sandwich

خوردن ساندویچ زبان خوک و ژله

in my school lunchbox,

در ساعت نهار مدرسه بود

so the thought of spending my whole life

بنابراین فکر گذروندن همه عمرم

sitting around in armchairs just thinking ...

با نشستن بر صندلی های راحتی در حال فکر کردن،

خب، یه جورایی به عنوان حد بالای پوچی و افراطی گری محسوب می شد

Well, that struck me as the height of extravagance and frivolity.

بنابراین دفتر یاداشتم را در آوردم،

So I got out my yellow pad,

I drew a line down the middle,

یک خط در وسط کشیدم،

and I tried my best to think of the reasons

و تمام تلاشم رو کردم که به دلایلی

for and against each alternative.

به نفع و بر ضد هر کدوم فکر کنم.

یادم میاد که با خودم فکر می کردم،

I remember thinking to myself,

if only I knew what my life in each career would be like.

ای کاش می دونستم که زندگی ام در هر

کدوم از این شغل ها چه جوری میشه.

If only God or Netflix would send me a DVD of my two possible future careers,

فقط اگه خدا یا نت فلیکس برایم یه دی وی دی

از این دو تا شغل آینده ام می فرستادن، تصمیمم را می گرفتم

I'd be set.

I'd compare them side by side,

اونها رو در کنار هم مقایسه می کردم،

I'd see that one was better,

می دیدم که کدومشون بهتره،

and the choice would be easy.

و انتخاب آسون می شد.

But I got no DVD,

ولی من اون دی وی دی رو نداشتم،

and because I couldn't figure out which was better,

و چون نتونستم تصمیم بگیرم که کدوم یکی بهتر بود،

I did what many of us do in hard choices:

اون کاری رو کردم که خیلی از ماها در انتخابای سخت می کنیم:

I took the safest option.

راه بی دردسرتر رو انتخاب کردم.

Fear of being an unemployed philosopher led me to become a lawyer,

ترس از این که یک فیلسوف بیکار باشم

من را به سمت وکیل شدن هل داد،

و اون طور که کشف کردم،

and as I discovered, lawyering didn't quite fit.

وکالت خیلی هم مناسب نبود.

It wasn't who I was.

اونی نبودم که باید باشم.

So now I'm a philosopher,

برای همین الان یه فیلسوفم،

and I study hard choices,

و انتخاب های سخت رو مورد مطالعه قرار میدم،

and I can tell you, that fear of the unknown,

و می تونم بهتون بگم که ترس از ناشناخته،

while a common motivational default in dealing with hard choices,

که یک پیش فرض مشترک انگیزه بخش

در مواجهه با انتخابای سخته،

rests on a misconception of them.

بر یک کج فهمی از اونا استواره.

It's a mistake to think that in hard choices,

این اشتباهه که فکر کنیم در انتخابای سخت،

one alternative really is better than the other,

یکی واقعاً از اون یکی بهتره،

but we're too stupid to know which,

ولی ما اون قدر نادانیم که نمی دونیم کدوم یکیه،

and since we don't know which,

و چون ما نمی دونیم کدوم یکیه، ممکنه که

we might as well take the least risky option.

گزینه کم ریسک تر رو انتخاب کنیم.

Even taking two alternatives side by side

حتی اگه هر دو انتخاب رو کنار همدیگه قرار بدیم

with full information, a choice can still be hard.

با اطلاعات کامل، باز هم انتخاب کردن سخته.

انتخابای سخت، سخت هستن

Hard choices are hard not because of us or our ignorance;

نه به خاطر ما یا جهل ما؛

they're hard because there is no best option.

اونا سختن چون اصلاً بهترین گزینه وجود نداره.

خب،حالا که بهترین گزینه وجود نداره،

Now, if there's no best option,

اگه معیارها به نفع یکی از انتخاب ها علیه اون یکی

if the scales don't tip in favor of one alternative over another,

نباشن،

پس همه انتخاب ها به اندازه یکسانی خوب هستند.

then surely the alternatives must be equally good.

So maybe the right thing to say in hard choices

برای همین شاید حرف درستی که در انتخاب های سخت میشه گفت

اینه که اون انتخابها بین گزینه های یک اندازه خوب انجام میشن

is that they're between equally good options.

But that can't be right.

این هم نمیتونه درست باشه.

If alternatives are equally good, you should just flip a coin between them,

اگه انتخاب ها به اندازه یکسانی خوب باشن،

می تونین بین شان سکه بیاندازید،

and it seems a mistake to think,

و این اشتباهه که فکر کنیم،

این روشی هست که باید بین دو تا شغل،

here's how you should decide between careers,

places to live, people to marry:

محل زندگی یا موردهای ازدواج تصمیم بگیرین: شیر یا خط!

Flip a coin.

یه دلیل دیگه برای این که بدونید

There's another reason for thinking

that hard choices aren't choices between equally good options.

انتخابای سخت، انتخابایی نیستن که بین گزینه های

به یه اندازه خوب انجام میشه، وجود داره.

فرض کنید می خواهید بین دو شغل انتخاب کنید:

Suppose you have a choice between two jobs:

you could be an investment banker

می تونید یک بانکدار سرمایه گذار باشید

or a graphic artist.

یا یک هنرمند گرافیست.

چیزهای گوناگونی درباره چنین انتخابی وجود دارن،

There are a variety of things that matter in such a choice,

مثل هیجان کاری،

like the excitement of the work,

achieving financial security,

امنیت مالی،

having time to raise a family, and so on.

زمان داشتن برای تشکیل خانواده و ...

Maybe the artist's career puts you on the cutting edge

شاید شغل هنری شما رو در مرزهای دانش

یافتن فرمهای جدیدی از

of new forms of pictorial expression.

بیان تصویری قرار بده.

شاید شغل بانکی

Maybe the banking career puts you on the cutting edge

شما در مرزهای دانش

of new forms of financial manipulation.

فرم های جدیدی از جابه جایی ارقام مالی قرار بده.

(Laughter)

Imagine the two jobs however you like,

هر طور که دوست دارید این دو شغل رو تصور کنید

so that neither is better than the other.

طوری که هیچ کدومشون از اون یکی بهتر نباشه.

Now suppose we improve one of them, a bit.

حالا فرض کنید یکی از اون دوتا را کمی بهبود ببخشیم.

Suppose the bank, wooing you,

فرض کنید بانک، به شما اظهار علاقه کنه،

و هر ماه ۵۰۰ دلار به حقوقتون اضافه کنه.

adds 500 dollars a month to your salary.

Does the extra money

آیا اون پول اضافی حالا شغل بانکی رو

now make the banking job better than the artist one?

از شغل هنری بهتر می کنه؟

Not necessarily.

نه الزاماً.

حقوق بالاتر شغل بانکی رو

A higher salary makes the banking job better than it was before,

از اونی که قبلاً بود بهتر می کنه،

ولی اون قدری کافی نیست که

but it might not be enough

to make being a banker better than being an artist.

شغل بانکی را از هنرمند بودن بهتر بکنه.

But if an improvement in one of the jobs doesn't make it better than the other,

ولی اگه یک بهبود در یکی از این شغل ها

اون رو از اون یکی بهتر نکنه،

then the two original jobs could not have been equally good.

اون وقت اون دوتا شغل اصلی

نمی توانند به اندازه یکسانی خوب باشن.

If you start with two things that are equally good,

اگه با دو تا چیزی شروع کنید که یک اندازه خوب هستن

و یکی شون رو کمی بهبود بدین

and you improve one of them,

it now must be better than the other.

حالا باید از اون یکی بهتر بشه.

That's not the case with options in hard choices.

ولی این مورد در زمینه انتخابای سخت وجود نداره.

پس حالا با یه معما رو به رو هستیم.

So now we've got a puzzle.

We've got two jobs.

ما دو تا شغل داریم

Neither is better than the other, nor are they equally good.

که هیچ کدومشان از اون یکی بهتر نیستن

یا به اندازه هم خوب نیستند.

So how are we supposed to choose?

خب چطوری قراره که انتخاب کنیم؟

Something seems to have gone wrong here.

انگار اینجا یک اشتباهی پیش اومده.

Maybe the choice itself is problematic, and comparison is impossible.

شاید خود انتخاب مشکل زا است

و مقایسه غیر ممکنه

ولی این هم نمی تونه درست باشه

But that can't be right.

It's not like we're trying to choose between two things that can't be compared.

مثل این نیست که سعی کنیم بین دو تا

چیزی انتخاب کنیم که قابل مقایسه نیستند.

در نهایت داریم ویژگی های دو تا شغل رو وزن دهی می کنیم

We're weighing the merits of two jobs, after all,

نه ویژگی های شماره نه و

not the merits of the number nine and a plate of fried eggs.

یک بشقاب نیمرو!

مقایسه ویژگی های دو تا شغل

A comparison of the overall merits of two jobs

is something we can make,

چیزی هست که ما می تونیم انجامش بدیم،

and one we often do make.

و اغلب هم انجام میدیم

I think the puzzle arises

من فکر می کنم معما به خاطر

because of an unreflective assumption we make about value.

فرض پیش بینی نشده ای است که

ما در باره ارزش داریم

We unwittingly assume that values like justice, beauty, kindness,

ما ناآگاهانه فرض می کنیم که ارزش هایی مثل

عدالت، زیبایی، مهربانی،

با مقادیر علمی مرتبط هستند،

are akin to scientific quantities, like length, mass and weight.

مثل طول، جرم و وزن.

Take any comparative question not involving value,

هر سئوال مقایسه ای بپرسید که به ارزش ربط نداشته باشه،

مثل این که کدوم یکی از چمدون ها سنگین ترند.

such as which of two suitcases is heavier.

There are only three possibilities.

فقط سه گزینه وجود دارد.

The weight of one is greater, lesser or equal to the weight of the other.

وزن یکی بیشتر، کمتر

یا وزن دوتا با هم مساوی است.

Properties like weight can be represented by real numbers --

ویژگی هایی مثل وزن را می توان با اعداد حقیقی

بیان کرد-- یک، دو، سه و ...

one, two, three and so on --

and there are only three possible comparisons

و فقط یه مقایسه ممکن بین

between any two real numbers.

هر دو عدد حقیقی وجود دارد.

One number is greater, lesser, or equal to the other.

یک عدد بزرگتر، کوچکتر،

یا مساوی اون یکی است.

Not so with values.

ولی درباره ارزش ها این طوری نیست.

ما به عنوان موجودات فرا-روشنفکر،

As post-Enlightenment creatures,

we tend to assume

تمایل داریم فرض کنیم که

that scientific thinking holds the key to everything of importance in our world,

تفکر علمی کلید هر چیز

با اهمیتی در این دنیا رو داره

ولی دنیای ارزش ها

but the world of value is different from the world of science.

متفاوت از دنیای علم است

The stuff of the one world can be quantified by real numbers.

جنس یک دنیا

را می توان با اعداد حقیقی بیان کرد

جنس دنیای دیگه رو نمیشه

The stuff of the other world can't.

We shouldn't assume that the world of is, of lengths and weights,

نباید فرض کنیم که

دنیای بودن، طول ها و وزن ها،

همون ساختار دنیای باید،

has the same structure as the world of ought,

of what we should do.

چی رو باید انجام بدیم، رو داره

So if what matters to us --

بنابراین اگه اونچه که برای ما مهمه--

شادی یک بچه،عشقی که شما به شریک زندگیتون میدین--

a child's delight, the love you have for your partner —

can't be represented by real numbers,

را نمیشه با اعداد حقیقی بیان کرد،

پس دلیلی نداره که باور داشته باشیم که

then there's no reason to believe

that in choice, there are only three possibilities --

در انتخاب، فقط سه امکان وجود داره

که یکی از دیگری بهتر، بدتر یا

that one alternative is better, worse or equal to the other.

مساوی باشه

We need to introduce a new, fourth relation

ما نیاز داریم که یک رابطه جدید چهارم

beyond being better, worse or equal,

فراتر از بهتر، بدتر یا مساوی بودن معرفی کنیم،

که اونچه که در انتخابای سخت اتفاق می افته رو شرح بده

that describes what's going on in hard choices.

I like to say that the alternatives are "on a par."

می خوام بگم که انتخاب ها

"مثل هم" هستن

When alternatives are on a par,

وقتی که انتخابها مثل هم هستند،

شاید خیلی مهم باشه که شما کدوم رو انتخاب می کنید،

it may matter very much which you choose,

ولی یک انتخاب از اون یکی بهتر نیست.

but one alternative isn't better than the other.

Rather, the alternatives are in the same neighborhood of value,

در عوض، انتخاب ها در

یک بازه ارزشی قرار دارند

in the same league of value,

در یک دسته ارزشی

while at the same time being very different in kind of value.

که در عین حال از نظر نوع ارزش

بسیار متفاوتند.

برای همین انتخاب سخته

That's why the choice is hard.

Understanding hard choices in this way

فهم انتخاب های سخت به این شیوه

یک چیزی را درباره مون آشکار می کنه که نمی دونستیم

uncovers something about ourselves we didn't know.

هر کدوم از ما نیرویی داره

Each of us has the power to create reasons.

که دلیل تراشی کنه.

دنیایی رو در نظر بگیرید که هر انتخابی که باهاش رو به رو میشین

Imagine a world in which every choice you face

انتخاب آسونی باشه.

is an easy choice,

that is, there's always a best alternative.

یعنی، همیشه یک بهترین انتخاب وجود داره

If there's a best alternative, then that's the one you should choose,

اگه بهترین انتخاب وجود داشته باشه،

پس اون همونیه که شما باید انتخابش کنید،

because part of being rational

چون بخشی از منطقی بودن

is doing the better thing rather than the worse thing,

اینه که به جای کار بدتر، کار بهتر رو انجام بدین

یعنی انتخاب اون چیزی که بیشترین دلیل رو برای انتخابش دارین.

choosing what you have most reason to choose.

In such a world,

در چنین دنیایی،

we'd have most reason

ما بیشترین دلیل رو داریم

to wear black socks instead of pink socks,

که به جای جورابای صورتی،جوراب مشکی بپوشیم

به جای دونات، غلات بخوریم،

to eat cereal instead of donuts,

به جای حومه شهر، در شهر زندگی کنیم،

to live in the city rather than the country,

به جای لولیتا،با بتی ازدواج کنیم.

to marry Betty instead of Lolita.

دنیایی پر از انتخاب های ساده

A world full of only easy choices would enslave us to reasons.

ما را برده ی دلایل می کنه.

When you think about it,

وقتی بهش فکر می کنید،

(Laughter)

it's nuts to believe that the reasons given to you

دیوانگیه که قبول کنید

که دلایلی که به شما داده میشه

به شما دیکته می کنه که شما بیشترین دلیل رو برای دنبال کردن

dictated that you had most reason to pursue

دقیقاً همون سرگرمی هایی دارید که انجام میدین

the exact hobbies you do,

to live in the exact house you do,

دقیقاً زندگی کردن تو همون خونه ای که الان زندگی می کنید،

دقیقاً انجام دادن همون کاری که الان می کنید،

to work at the exact job you do.

Instead, you faced alternatives that were on a par --

به جای این که با انتخابای دیگه رو به رو بشین

که با هم مساوی هستند، انتخاب های سخت،

hard choices --

and you made reasons for yourself

و شما برای خودتون دلیل تراشی می کنید

که فلان سرگری رو انتخاب کنید، فلان خانه و فلان کار

to choose that hobby, that house and that job.

وقتی که انتخاب ها مساوی هستند

When alternatives are on a par,

the reasons given to us,

دلایلی که به ما داده میشه، اونایی که

the ones that determine whether we're making a mistake,

مشخص می کنن که ما داریم اشتباه می کنیم

are silent as to what to do.

وقتی که موقع عمل میشه، ساکت میشن

It's here, in the space of hard choices,

اینجاست که در فضای انتخاب های سخت

that we get to exercise our normative power --

که ما قراره نیروی طبیعی ساز مون رو

تمرین کنیم

the power to create reasons for yourself,

نیرویی که باید دلایلی براتون بسازه

to make yourself into the kind of person

تا شما رو

به اون شخصی تبدیل کنه

for whom country living is preferable to the urban life.

که براش زندگی در حومه شهر

به زندگی شهری ترجیح داره.

وقتی بین گزینه هایی انتخاب می کنیم

When we choose between options that are on a par,

که با هم مساوی هستند،

we can do something really rather remarkable.

می تونیم کاری رو بکنیم که واقعاً جالب توجه است.

We can put our very selves behind an option.

می تونیم خودمون رو طرف یه گزینه قرار بدیم

اینجا جایی است که من ایستاده ام

Here's where I stand.

Here's who I am, I am for banking.

اینجا اونی است که هستم، من طرفدار بانکداری ام

I am for chocolate donuts.

من طرفدار دونات شکلاتی ام

(Laughter)

این پاسخ در انتخابای سخت

This response in hard choices is a rational response,

یک پاسخ منطقیه،

but it's not dictated by reasons given to us.

ولی توسط دلایلی که به ما داده شده، دیکته نشدن

Rather, it's supported by reasons created by us.

در عوض، با دلایلی که خودمون خلق کردیم حمایت میشن!

When we create reasons for ourselves

وقتی برای خودمون دلیل تراشی می کنیم

to become this kind of person rather than that,

که این جور آدم باشیم به جای اون جور

we wholeheartedly become the people that we are.

ما با تمام وجود تبدیل میشیم به آدمایی که هستیم

You might say that we become the authors of our own lives.

می تونید بگین ما تبدیل میشیم به نویسندگان

زندگی های خودمون.

بنابراین وقتی که با انتخابای سخت رو به رو میشیم،

So when we face hard choices, we shouldn't beat our head against a wall

نباید سرمون رو به دیوار بکوبیم و

trying to figure out which alternative is better.

تلاش کنیم که بفهمیم کدوم انتخاب بهتره.

هیچ بهترین انتخابی وجود نداره.

There is no best alternative.

Instead of looking for reasons out there,

به جای اون بیرون گشتن دنبال دلایل

باید اینجا دنبال دلایل بگردیم:

we should be looking for reasons in here:

Who am I to be?

من قراره کی باشم؟

You might decide to be a pink sock-wearing,

شاید تصمیم بگیرید که یک جوراب صورتی-پوش باشید

cereal-loving, country-living banker,

عاشق غلات و یک بانکدار که در حومه شهر زندگی میکنه،

در حالی که من ممکنه تصمیم بگیرم که یک جوراب مشکی-پوش باشم

and I might decide to be a black sock-wearing,

urban, donut-loving artist.

در شهر زندگی کنم و یه هنرمند عاشق دونات!

What we do in hard choices is very much up to each of us.

کاری که ما در انتخابای سخت می کنیم، خیلی زیاد

به خودمون بستگی داره.

Now, people who don't exercise their normative powers in hard choices

حالا، آدمایی که نیروی طبیعی سازشون را در انتخابای سخت تمرین نمیدن

are drifters.

دستخوش پیشامد ها میشن.

We all know people like that.

ما همه مون آدمای این طوری رو می شناسیم

I drifted into being a lawyer.

من هل داده شدم که وکیل بشم

I didn't put my agency behind lawyering.

من طرفدار وکیل شدن نبودم.

I wasn't for lawyering.

من برای وکالت ساخته نشده بودم.

Drifters allow the world to write the story of their lives.

آدمای بی اراده به دنیا اجازه میدن

که داستان زندگی شون رو بنویسه.

They let mechanisms of reward and punishment --

اونا به مکانیسم هویج و چماق اجازه میدن که--

pats on the head, fear, the easiness of an option --

دستشون بیاندازه،ترس، و راحتی یک گزینه--

تعیین کنه که چی کار کنن.

to determine what they do.

So the lesson of hard choices:

پس درس انتخابای سخت

reflect on what you can put your agency behind,

اینه که شما بتونید از چی حمایت کنید

on what you can be for,

یا طرفدار چی باشید،

و در انتخابای سخت،

and through hard choices,

become that person.

اون آدمه باشید.

جدای از منشا ترس و رنج بودن،

Far from being sources of agony and dread,

انتخابای سخت موقعیت های ارزشمندی

hard choices are precious opportunities

for us to celebrate what is special about the human condition,

برای ما هستند تا آنچه که ویژه شرایط

نوع بشر هست رو جشن بگیریم

that the reasons that govern our choices as correct or incorrect

این که دلایلی که انتخابای ما رو

درست یا نادرست

sometimes run out,

می کنه، بعضی وقتا تموم میشه

and it is here, in the space of hard choices,

و اینجاست، در فضای انتخابای سخت،

that we have the power to create reasons for ourselves

که ما این قدرت رو پیدا می کنیم

که برای خودمون دلیل بتراشیم

to become the distinctive people that we are.

که همون آدمای متمایزی باشیم که هستیم

And that's why hard choices are not a curse

و به همین علت انتخابای سخت نفرین نیستند

بلکه رحمت اند.

but a godsend.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق حضار)