Is it normal to talk to yourself?

Translator: Sanntint Tint Reviewer: Myo Aung

As your morning alarm blares, you mutter to yourself,

မနက် နှိုးစက် ဆူညံစွာ မြည်တော့ “ဘာလို့ ငါ ဒီလောက် အစောကြီး

“Why did I set it so early?”

နှိုးစက်ပေးထားတာလဲ” ဆိုပြီး ကိုယ့်ဘာသာ ညည်းညူလိုက်တယ်။

While brushing your teeth, you think,

သွားတိုက်နေတုန်း တွေးမိတာက

“I need a haircut... unless?”

“မဟုတ်ရင် .... ဆံပင်ညှပ်ဖို့လိုလား။”

Rushing out the front door, you reach for your keys

အိမ်ရှေ့တံခါးကနေ ပြေးထွက်ပြီး သော့တွေကို လှမ်းယူတော့

and realize they’re not there.

အဲဒီမှာ ရှိမနေတာ သိလိုက်ရတယ်။

Frustrated you shout, “I can’t do anything right!”

သိလိုက်ရတယ်။ “ငါ ဘာမှ ကောင်းကောင်း မလုပ်နိုင်ဘူး” ဆိုပြီး အိမ်နီးချင်းက

just in time to notice your neighbor.

သတိမပြုမိခင်လေးမှာ စိတ်ပျက်ပြီး အော်လိုက်တယ်။

Being caught talking to yourself can feel embarrassing,

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် စကားပြောနေတာကို သူများသိသွားတာက ရှက်စရာဖြစ်နိုင်ပြီး

and some people even stigmatize this behavior as a sign of mental instability.

လူတချို့က ဒီအပြုအမူကို စိတ်မတည်ငြိမ်မှု လက္ခဏာတစ်ခုအဖြစ်တောင် ကဲ့ရဲ့ကြတယ်။

But decades of psychology research show that talking to yourself

ဒါပေမဲ့ ဆယ်စုနှစ်ချီ သုတေသနပြုချက်တွေက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် စကားပြောတာက

is completely normal.

လုံးဝ ပုံမှန်ဖြစ်တယ်ဆိုတာ ဖော်ပြတယ်။

In fact, most, if not all, of us engage in some form of self-talk

အားလုံးမဟုတ်တောင် အများစုက နေ့တိုင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် စကားပြောတဲ့

every single day.

ပုံစံတစ်မျိုးမျိုးနဲ့ ပတ်သက်နေတာပါ။

So why do we talk to ourselves?

ဒါဆို ဘာလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် စကားပြောကြတာလဲ။

And does what we say matter?

ကျွန်မတို့ ပြောဆိုတာက အရေးပါသလား။

Self-talk refers to the narration inside your head,

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် စကားပြောတာကို တစ်ခါတစ်ရံ ကိုယ်တွင်း စကားလို့ခေါ်တဲ့

sometimes called inner speech.

ခေါင်းထဲက ဇာတ်လမ်းလို့ ရည်ညွှန်းလေ့ရှိတယ်။

It differs from mental imagery or recalling facts and figures.

ဒါက စိတ်ပုံရိပ်တွေ ဒါမဟုတ် အချက်အလက်နဲ့ ကိန်းဂဏန်းတွေကို အမှတ်ရတာနဲ့ ကွာပါတယ်။

Specifically, psychologists define self-talk

အထူးသဖြင့် စိတ်ပညာရှင်တွေက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် စကားပြောတာကို ကိုယ်တိုင်

as verbalized thoughts directed toward yourself or some facet of your life.

ဒါမှမဟုတ်vဘဝကဏ္ဍတချို့ကို ညွှန်းတဲ့ စကား နဲ့ပြောတဲ့ အတွေးတွေအဖြစ် သတ်မှတ်ကြတယ်။

This includes personal conversations like “I need to work on my free throw.”

ဒီမှာ “ငါ အလွတ်ပစ်တာမှာ လုပ်ဖို့လိုတယ်” လိုမျိုး တစ်က်ုယ်ရေ စကားပြေတာတွေ ပါဝင်တယ်။

But it also includes reflections you have throughout the day,

ဒါပေမဲ့ “ဒီည အားကစားရုံက လူကျပ်နေတယ်၊ မနက်ဖြန်မှ ပြန်လာမယ်“

like “The gym is crowded tonight. I’ll come back tomorrow.”

လိုမျိုး တစ်နေ့လုံး ရထားတဲ့ ထင်ဟပ်မှုတွေလည်း ပါဝင်ပါတယ်။

And while most self-talk in adults tends to be silent,

လူကြီးတွေမှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် စကားပြောတာ အများစုက တိတ်ဆိတ်တတ်ပေမဲ့

speaking to yourself out loud also falls into this category.

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ကျယ်လောင်စွာ ပြောဆိုတာကလည်း ဒီအမျိုးအစားထဲမှာ ပါတယ်။

In fact, psychologists believe our first experiences with self-talk

တကယ်တော့ ကလေးတွေက ကစားတဲ့အခါ ကိုယ့် ကိုယ်ကိုယ် ကျယ်လောင်စွာ ပြောလေ့ရှိတော့

are mostly vocal,

စိတ်ပညာရှင်တွေက

as children often speak to themselves out loud as they play.

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်စကားပြောတဲ့ ပထမဆုံး အတွေ့ အကြုံတွေကအများစု အသံထွက်တယ်လို့ယုံကြည်တယ်။

In the 1930s, Russian psychologist Lev Vygotsky hypothesized

၁၉၃၀ လွန် နှစ်တွေမှာ၊ ရုရှား စိတ်ပညာရှင် Lev Vygotsky က ဒီစကားမျိုးက

that this kind of speech was actually key to development.

တကယ့် ဖွံ့ဖြိုး တိုးတက်မှုရဲ့ အဓိက အချက်လို့ ယူဆခဲ့တယ်။

By repeating conversations they’ve had with adults,

လူကြီးတွေနဲ့ သူတို့ ပြောဆိုခဲ့တာတွေကို ပြန်ပြောရင်း

children practice managing their behaviors and emotions on their own.

ကလေးတွေက အပြုအမူတွေနဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားမှု တွေကို ကိုယ့်ဘာသာ စီမံတာကို လေ့ကျင့်ကြတယ်။

Then, as they grow older, this outward self-talk tends to become internalized,

ဒီနောက် အသက်ကြီးလာတော့ ဒီပြင်ပ ကိုယ့်ကိုယ် ကိုယ် စကားပြောတာက အတွင်းပိုင်းဖြစ်လာကာ

morphing into a private inner dialogue.

ကိုယ်ပိုင် အတွင်းပိုင်း ပြောဆိုမှုအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားတယ်။

We know this internal self-talk is important,

ကိုယ်တွင်း စကားပြောတာက အရေးပါတာကို သိပြီး

and can help you plan, work through difficult situations,

ခက်ခဲတဲ့အခြေအနေတွေကို စီစဉ် ဖြတ်သန်းပြီး တစ်နေ့လုံး သင့်ကို

and even motivate you throughout the day.

စိတ်အားတက်အောင်တောင် သင့်ကို ကူညီနိုင်တယ်။

But studying self-talk can be difficult.

ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် စကားပြောတာကို လေ့လာဖို့ ခက်နိုင်တယ်။

It relies on study subjects clearly tracking a behavior that’s spontaneous

ဒါက သိစိတ် ထိန်းချုပ်မှုမရှိဘဲ အလိုလိုနဲ့ မကြာခဏလုပ်တဲ့ အပြုအမူကို ရှင်းလင်းစွာ

and often done without conscious control.

ခြေရာခံတဲ့ လေ့လာမှု အကြောင်းအရာတွေအပေါ် မူတည်တာပါ။

For this reason, scientists are still working to answer basic questions,

ဒါကြောင့် သိပ္ပံပညာရှင်တွေဟာ အခြေခံ မေးခွန်းတွေကို ဖြေဆိုဖို့ လုပ်နေတုန်းပါ။

like, why do some people self-talk more than others?

တချို့က တချို့ထက် ဘာကြောင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် စကားပိုပြောလဲ။

What areas of the brain are activated during self-talk?

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် စကားပြောချိန်အတွင်း ဦးနှောက်ရဲ့ ဘယ်နေရာတွေကို လှုံ့ဆော်ပေးသလဲ။

And how does this activation differ from normal conversation?

ဒီလုပ်ဆောင်မှုဟာ ပုံမှန် စကားပြောတာနဲ့ ဘယ်လိုကွာခြားသလဲ။

One thing we know for certain, however,

ဒါပေမဲ့ အသေအချာ သိထားတာ တစ်ခုက

is that what you say in these conversations can have real impacts

ဒီစကားပြောမှုတွေမှာ သင်ပြောဆိုတာက သင့်သဘောထားနဲ့ စွမ်းဆောင်ရည်အပေါ်

on your attitude and performance.

တကယ် သက်ရောက်မှုရှိနိုင်တယ်ဆိုတာပါ။

Engaging in self-talk that’s instructional or motivational

ညွှန်ကြားတဲ့ ဒါမှမဟုတ် လှုံ့ဆော်တဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် စကားပြောတာက

has been shown to increase focus, boost self-esteem,

အာရုံစိုက်မှုနဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို တန်ဖိုးထားမှု မြှင့်တင်တာနဲ့

and help tackle everyday tasks.

နေ့စဉ် အလုပ်တွေကို ကူညီဖြေရှင်းတာကို ပြသထားတယ်။

For example, one study of collegiate tennis players

ဥပမာ၊ ကောလိပ် တင်းနစ် ကစားသမားတွေကို လေ့လာမှုတစ်ခုအရ

found that incorporating instructional self-talk into practice

လက်တွေ့မှာ သင်ကြားမှုဆိုင်ရာ ကိုယ့်ကိုယ် ကိုယ် စကားပြောတာကို ပေါင်းစပ်တာက

increased their concentration and accuracy.

သူတို့ရဲ့ စူးစိုက်မှုနဲ့ တိကျမှုကို တိုးမြှင့်ပေးတာကို တွေ့ရှိခဲ့တယ်။

And just as chatting to a friend can help decrease stress,

မိတ်ဆွေတစ်ယောက်နဲ့ စကားစမြည်ပြောဆိုတာက စိတ်ဖိစီးမှုကို လျော့နည်းစေနိုင်သလို

speaking directly to yourself may also help you regulate your emotions.

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် တိုက်ရိုက် ပြောတာကလည်း ခံစားမှုတွေကို ကူညီ၊ထိန်းညှိပေးနိုင်တယ်။

Distanced self-talk is when you talk to yourself,

အခြားသူတစ်ယောက်နဲ့ စကားစမြည်ပြောဆိုသလို ကိုယ့်ကိုယ်ကို စကားပြောဆိုတဲ့အခါ၊

as if in conversation with another person.

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ခွာပြီး စကားပြောတာပါ။

So, rather than “I’m going to crush this exam,”

ဒီတော့ “ဒီစာမေးပွဲကို ငါ အပြတ် ဖြေတော့မယ်” အစား

you might think, “Caleb, you are prepared for this test!”

” Caleb ၊ ဒီစစ်ဆေးမှုအတွက် မင်း ပြင်ဆင်ထားတယ်“လို့ သင် ထင်လောက်တယ်။

One study found that this kind of self-talk was especially beneficial

လူသစ်တွေနဲ့ တွေ့ဆုံတာ ဒါမဟုတ် အများရှေ့ ဟောပြောတာလို စိုးရိမ်မှုဖြစ်စေတဲ့

for reducing stress when engaging in anxiety-inducing tasks,

လုပ်ဆောင်မှုတွေမှာ ပါဝင်တဲ့အခါ ဒီလို ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် စကားပြောတာက

such as meeting new people or public speaking.

ဖိစီးမှုလျော့ချဖို့ အထူး အကျိုးရှိ တာကို လေ့လာမှုတစ်ခုက တွေ့ရှိခဲ့တယ်။

But where positive self-talk can help you, negative self-talk can harm you.

ဒါပေမဲ့ အပြုသဘော ပြောတာက ကူညီနိုင်ပြီး အပျက်သဘော ပြောတာက ထိခိုက်စေနိုင်တယ်။

Most people are critical of themselves occasionally,

လူအများစုဟာ ရံဖန်ရံခါ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အပြစ်ရှာဝေဖန်ပေမဲ့

but when this behavior gets too frequent or excessively negative,

ဒီအပြုအမူက မကြာခဏ ဒါမှမဟုတ် အလွန်အကျွံ အပျက်သဘောဆောင်တဲ့အခါ

it can become toxic.

ဒါက အဆိပ်အတောက်ဖြစ်လာနိုင်တယ်။

High levels of negative self-talk are often predictive

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အပျက်သဘော ပြောဆိုမှု မြင့်မားလာတာက ကလေးတွေနဲ့

of anxiety in children and adults.

လူကြီးတွေမှာ ပူပန်မှုတွေကို နိမိတ်ပြလေ့ရှိတယ်။

And those who constantly blame themselves for their problems

ပြဿနာတွေကြောင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အမြဲ အပြစ်တင်ပြီး

and ruminate on those situations

ဒီအခြေအနေတွေကို စားမြုံ့ပြန်နေသူတွေဟာ

typically experience more intense feelings of depression.

ပြင်းထန်တဲ့ စိတ်ကျဝေဒနာကို ပိုခံစားရတတ်ကြတယ်။

Today, there’s a field of psychological treatment

ဒီခေတ်မှာ သိမှတ်မှုဆိုင်ရာ အပြုအမူ ကုထုံး CBT လို့ခေါ်တဲ့

called cognitive behavioral therapy, or CBT,

စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ကုသမှု နယ်ပယ်တစ်ခုရှိပါတယ်။

which is partially focused on regulating the tone of self-talk.

ဒါက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပြောတဲ့ လေသံကို ထိန်းဖို့ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း အာရုံစိုက်တာပါ။

Cognitive behavioral therapists often teach strategies

သိမှတ်မှုဆိုင်ရာ အပြုအမူ ကုထုံးပညာရှင် တွေက အပျက်သဘော အတွေး သံသရာတွေကို

to identify cycles of negative thoughts

ခွဲခြားဖို့ နည်းဗျူဟာတွေကို သင်ပေးလေ့ရှိပြီး

and replace them with neutral or more compassionate reflections.

ဒါတွေကို ကြားနေ ဒါမှမဟုတ် ပိုစာနာမှု ရှိတဲ့ ဆင်ခြင်မှုတွေနဲ့ အစားထိုးလေ့ရှိတယ်။

Over time, these tools can improve one's mental health.

ကြာလာတာနဲ့ ဒီကိရိယာတွေက လူတစ်ယောက်ရဲ့ စိတ်ကျန်းမာရေးကို ကောင်းမွန်စေနိုင်ပါတယ်။

So the next time you find yourself chatting with yourself,

ဒီတော့ နောက်တစ်ခါ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် စကားပြောတဲ့အခါ

remember to be kind.

ကြင်နာမှုပြဖို့ သတိရပါ။

That inner voice is a partner you’ll be talking to for many years to come.

ဒီအတွင်းသံက လာမယ့် နှစ်ပေါင်းများစွာ သင်နဲ့ စကားပြောနေမယ့် အဖော်ပါ။