Maryn McKenna: What do we do when antibiotics don’t work any more?

Çeviri: Mehmet Şeker Gözden geçirme: Ramazan Şen

This is my great uncle,

Bu, benim büyük amcam,

my father's father's younger brother.

babamın babasının küçük kardeşi.

His name was Joe McKenna.

Adı Joe McKenna'ydı.

Genç bir eş, yarı profesyonel bir basketbol oyuncusu

He was a young husband and a semi-pro basketball player

and a fireman in New York City.

ve New York'ta bir itfaiyeciydi.

Family history says he loved being a fireman,

Ailede anlatıldığına göre itfaiyeciliği çok seviyordu.

and so in 1938, on one of his days off,

1938 yılında bir izin gününde

he elected to hang out at the firehouse.

itfaiyede nöbete kalmaya karar vermişti.

To make himself useful that day, he started polishing all the brass,

İşe yarar bir iş yapmak için tüm metalleri,

the railings on the fire truck, the fittings on the walls,

itfaiye aracının demir aksamını, duvardaki aletleri parlatmaya başlamış.

and one of the fire hose nozzles,

O sırada hortum başlıklarından biri,

a giant, heavy piece of metal,

yani kocaman, ağır bir metal parçası,

toppled off a shelf and hit him.

rafın birinden düşüp amcama çarpmış.

A few days later, his shoulder started to hurt.

Birkaç gün sonra, büyük amcamın omzu ağrımaya başlamış.

Two days after that, he spiked a fever.

İki gün sonra da aniden ateşi çıkmış.

The fever climbed and climbed.

Ateşi yükseldikçe yükselmiş.

His wife was taking care of him,

Onunla eşi ilgileniyormuş,

ancak ne yaptıysa durumu değişmemiş, eve doktor çağırdıklarında bile

but nothing she did made a difference, and when they got the local doctor in,

nothing he did mattered either.

durumu düzelmemiş.

They flagged down a cab and took him to the hospital.

Hemen bir taksi çağırıp amcamı hastaneye götürmüşler.

The nurses there recognized right away that he had an infection,

Hemşireler görür görmez amcamın enfeksiyon kaptığını anlamış,

what at the time they would have called "blood poisoning,"

tabii o zaman bu duruma "kan zehirlenmesi" diyorlarmış.

and though they probably didn't say it,

Açıkça dillendirmeseler de,

they would have known right away

o an ellerinden hiçbir şey

that there was nothing they could do.

gelmeyeceğini anlamış olmalılar.

There was nothing they could do because the things we use now

Ellerinden hiçbir şey gelmezdi çünkü bugün enfeksiyonlara karşı

to cure infections didn't exist yet.

kullandığımız şeyler o zaman yoktu.

The first test of penicillin, the first antibiotic,

İlk penisilin testi, ilk antibiyotik,

was three years in the future.

üç yıl sonra uygulanacaktı.

People who got infections either recovered, if they were lucky,

Enfeksiyon kapan kişiler şansları varsa iyileşiyor,

or they died.

yoksa ölüyordu.

My great uncle was not lucky.

Büyük amcam şanslı değildi.

He was in the hospital for a week, shaking with chills,

Titreye titreye, su kaybetmiş bir halde ve

dehydrated and delirious,

sanrılar içinde, organları iflas ederken komaya girdiğinde

sinking into a coma as his organs failed.

bir hafta boyunca hastanede kalmıştı.

His condition grew so desperate

Durumu öyle umutsuz hale gelmişti ki

that the people from his firehouse lined up to give him transfusions

itfaiye istasyonundaki insanlar kanındaki enfeksiyonu azaltmayı umarak

hoping to dilute the infection surging through his blood.

kan nakli için sıraya girmişti.

Nothing worked. He died.

Hiç bir şey işe yaramamıştı. Büyük amcam hayatını kaybetti.

He was 30 years old.

30 yaşındaydı.

If you look back through history,

Geçmişe bakacak olursanız,

most people died the way my great uncle died.

birçok insan büyük amcam gibi hayatını kaybetmiştir.

Most people didn't die of cancer or heart disease,

İnsanlar kanser veya kalp hastalıklarından

the lifestyle diseases that afflict us in the West today.

yani bugün Batı'da bizim çektiğimiz yaşam tarzı kaynaklı hastalıklardan ölmedi.

They didn't die of those diseases because they didn't live long enough

Bu hastalıklardan ölmediler, çünkü bu hastalıkların gelişmesi gereken süre

to develop them.

kadar uzun yaşamadılar.

They died of injuries --

Yaralanmalardan öldüler,

being gored by an ox,

balta kesiğinden,

shot on a battlefield,

cephede vurulmadan,

crushed in one of the new factories of the Industrial Revolution --

endüstri devrimi fabrikalarından birinde ezilerek oluşan yaralanmalardan

and most of the time from infection,

ve çoğunlukla bu yaralanmalarla

which finished what those injuries began.

ortaya çıkan enfeksiyonlardan.

All of that changed when antibiotics arrived.

Antibiyotikler gelince bu durum değişti.

Suddenly, infections that had been a death sentence

Birden bire, ölüm cezası gibi olan enfeksiyonlar

became something you recovered from in days.

birkaç gün içinde kurtulabileceğiniz bir şeye dönüştü.

It seemed like a miracle,

Mucize ilaçların altın çağında yaşamaya

and ever since, we have been living inside the golden epoch of the miracle drugs.

başladığımızdan beri bu durum bir mucize gibi göründü.

And now, we are coming to an end of it.

Ve şimdilerde bunun sonuna geliyoruz.

My great uncle died in the last days of the pre-antibiotic era.

Büyük amcam antibiyotik öncesi dönemin son günlerinde öldü.

We stand today on the threshold of the post-antibiotic era,

Bugün, bizler antibiyotik sonrası dönemde,

in the earliest days of a time when simple infections

Joe'da olduğu gibi basit enfeksiyonların insanları öldürdüğü

such as the one Joe had will kill people once again.

zamanların ilk günlerinde duruyoruz.

In fact, they already are.

Hatta, basit enfeksiyonlar artık insanları öldürüyor.

People are dying of infections again because of a phenomenon

İnsanlar antibiyotik direnci denen bir olgudan kaynaklı

called antibiotic resistance.

olarak enfeksiyonlardan ölüyorlar.

Briefly, it works like this.

Kısaca bu durum şöyle işliyor.

Bacteria compete against each other for resources, for food,

Bakteriler diğer bakterilere karşı ölümcül içerikler üreterek

by manufacturing lethal compounds that they direct against each other.

yiyecek için birbirlerine karşı rekabet ediyorlar.

Other bacteria, to protect themselves,

Diğer bakteri ise kendini korumak için

evolve defenses against that chemical attack.

kimyasal saldırıya karşı koruma geliştiriyor.

When we first made antibiotics,

İlk antibiyotikleri yaptığımızda,

we took those compounds into the lab and made our own versions of them,

bu içerikleri laboratuvara aldık ve bunlardan kendi versiyonlarımızı ürettik

and bacteria responded to our attack the way they always had.

ve bakteriler, saldırımıza her zamanki gibi cevap verdiler.

Here is what happened next:

Sonrasında ise şu oldu:

Penicillin was distributed in 1943,

Penisilin 1943'de dağıtılmaya başlandı

and widespread penicillin resistance arrived by 1945.

ve geniş çaplı penisilin direnci 1945'de oluştu.

Vancomycin arrived in 1972,

Vancomisin 1972'de geldi.

vancomycin resistance in 1988.

Vancomisin direnci 1988'de başladı.

İmipenem 1985'de çıktı

Imipenem in 1985,

and resistance to in 1998.

direnci ise 1998'de.

Daptomycin, one of the most recent drugs, in 2003,

En son ilaçlardan biri olan Daptomisin ise 2003'te çıktı

and resistance to it just a year later in 2004.

ve buna karşı direnç ise 2004'te ortaya çıktı.

For 70 years, we played a game of leapfrog --

70 sene boyunca birdir bir oynadık -

our drug and their resistance,

ilacımız ve onun derinci,

and then another drug, and then resistance again --

ve diğer ilacımız, ve yine o ilacın direnci

and now the game is ending.

ve şimdi oyun sona eriyor.

Bacteria develop resistance so quickly that pharmaceutical companies

Bakteriler o kadar hızlı direnç geliştiriyorlar ki ilaç şirketleri

have decided making antibiotics is not in their best interest,

kendilerinin yararlarına olmayan antibiyotik üretmeye karar verdiler

so there are infections moving across the world

bu nedenle dünya çapında dolaşan enfeksiyonlar için

for which, out of the more than 100 antibiotics

100'den fazla antibiyotiği

available on the market,

piyasada bulmak mümkün.

two drugs might work with side effects,

Piyasadaki iki ilaç yan etkileri ile birlikte etkili olabilir

or one drug,

ya da bir tanesi

or none.

yahut hiçbirisi.

Bu şu şekilde görünüyor.

This is what that looks like.

In 2000, the Centers for Disease Control and Prevention, the CDC,

2000 yılında Hastalık Kontrolü ve Önleme Merkezi, CDC,

identified a single case

Kuzey Carolina’da bir hastanede

in a hospital in North Carolina

iki ilaç dışındaki bütün ilaçlara

of an infection resistant to all but two drugs.

direnç gösteren bir enfeksiyon vakası saptadılar.

Today, that infection, known as KPC,

Bugün EPC olarak bilinen o enfeksiyon

has spread to every state but three,

üç eyalet dışındaki tüm eyaletlere ve

and to South America, Europe

Güney Amerika’ya, Avrupa’ya

and the Middle East.

ve Orta Doğu’ya yayıldı.

In 2008, doctors in Sweden

2008’de İsveç’deki doktorlar,

diagnosed a man from India with a different infection

Hindistan’da bir adama, bir ilaç dışındaki tüm farklı enfeksiyonlara karşı

resistant to all but one drug that time.

dirençli olan bir enfeksiyona sahip olduğu yönünde teşhis koyular.

The gene that creates that resistance,

NDM olarak bilinen,

known as NDM, has now spread from India into China, Asia, Africa,

direnci meydana getiren gen, şimdilerde Hindistan’dan Çin’e, Asya’ya, Afrika’ya,

Europe and Canada, and the United States.

Avrupa’ya, Kanada’ya ve Birleşik Devletler’e yayıldı.

It would be natural to hope

Bu enfeksiyonların olağan dışı vakıalar olduğu

that these infections are extraordinary cases,

yönünde umuda sahip olmak normal karşılanabilir

but in fact,

ancak aslında

Birleşik Devletler’de ve Avrupa’da,

in the United States and Europe,

50,000 people a year

bir yılda, hiçbir ilacın etkili olmadığı

die of infections which no drugs can help.

enfeksiyonlardan 50.000 insan ölmektedir.

A project chartered by the British government

Antimikrobik Direnç Hakkında Değerlendirme olarak bilinen

known as the Review on Antimicrobial Resistance

İngiliz Hükümeti’nin yetkisinde olan bir proje,

estimates that the worldwide toll right now is 700,000 deaths a year.

şuanda dünya çapında toplam ölü sayısının yılda 700.000 olduğunu tahmin etmektedir.

Bu çok fazla ölüm demek

That is a lot of deaths,

ve fakat ihtimaller, bu insanların yoğun bakım ünitelerinde

and yet, the chances are good that you don't feel at risk,

that you imagine these people were hospital patients

hastanede olduklarını veya ölümlerine yakın evlerinde bakıldıklarını,

in intensive care units

bu enfeksiyonlu hastaların

or nursing home residents near the ends of their lives,

bizim tanımlayamayacağımız durumda,

people whose infections are remote from us,

bizden uzakta olduklarını hayal ediyor olmanız,

in situations we can't identify with.

risk altında hissetmediğiniz doğrultusundadır.

What you didn't think about, none of us do,

Sizin hakkında düşünmediğiniz, hiçbirimizin de yapmadığı şey

is that antibiotics support almost all of modern life.

ise antibiyotiklerin hemen hemen tüm modern yaşamı desteklediğidir.

If we lost antibiotics,

Eğer antibiyotikleri kaybedersek,

here's what else we'd lose:

kaybedeceğimiz şeyler şunlar:

First, any protection for people with weakened immune systems --

Öncelikle; herhangi bir korumaya ihtiyaç duyan zayıf bağışıklık sistemine sahip kişiler,

cancer patients, AIDS patients,

kanser hastaları, AIDS hastaları,

transplant recipients, premature babies.

organ nakli alıcıları, erken doğmuş bebekler.

Next, any treatment that installs foreign objects in the body:

Sonra, vücuda yabancı objelerin sokulduğu tedaviler;

stents for stroke, pumps for diabetes,

felç için stent, diyabet için pompalar,

dialysis, joint replacements.

diyalizler, eklem değiştirme.

Kaç tane sporcu yeni bir kalçaya ve dize ihtiyaç duyuyor?

How many athletic baby boomers need new hips and knees?

A recent study estimates that without antibiotics,

Yeni bir çalışmaya göre antibiyotikler olmadan,

one out of ever six would die.

her altı kişiden birisi ölecek.

Next, we'd probably lose surgery.

Sonrasında büyük olasılıkla ameliyatları kaybedeceğiz.

Many operations are preceded

Birçok ameliyat akntibiyotiklerin profilaksi dozu

by prophylactic doses of antibiotics.

ile başlamaktadır.

Without that protection,

Bu koruma olmadan,

we'd lose the ability to open the hidden spaces of the body.

vücudun gizli kalmış yerlerini açma becerimizi kaybedebiliriz.

So no heart operations,

Yani, kalp ameliyatları yok,

no prostate biopsies,

prostat biyopsisi yok,

no Cesarean sections.

sezaryen ameliyatı yok.

We'd have to learn to fear infections that now seem minor.

Şuan bize küçük görünün enfeksiyonlardan korkmayı öğreneceğiz.

Strep throat used to cause heart failure.

Streptokokal boğaz ağrısı kalp yetmezliğine sebep oluyordu.

Skin infections led to amputations.

Deri enfeksiyonları organ kesilmesine sebep oluyordu.

Giving birth killed, in the cleanest hospitals,

Bebek doğurma, en temiz hastanede,

almost one woman out of every 100.

hemen hemen yüz kadından birisini öldürüyordu.

Pneumonia took three children out of every 10.

Zatürre her on çocuktan üçünün hayatını alıyordu.

More than anything else,

Her şeyden de ötesi,

we'd lose the confident way we live our everyday lives.

günlük yaşamlarımızı sürdürürken duyduğumuz güvenimizi yitirebiliriz.

If you knew that any injury could kill you,

Eğer herhangi bir yaralanmanın sizi öldürebileceğini bilseydiniz,

motora biner miydiniz,

would you ride a motorcycle,

bomb down a ski slope,

kayak kayar mıydınız,

climb a ladder to hang your Christmas lights,

Christmas ışıklarını asmak için merdivene çıkar mıydınız,

let your kid slide into home plate?

çocuklarınızın oyun oynamasına izin verir miydiniz?

After all, the first person to receive penicillin,

Neticede ilk penisilini kullanan kişi,

a British policeman named Albert Alexander,

kafa derisinden iltihabın aktığı

who was so ravaged by infection that his scalp oozed pus

ve doktorların gözünü çıkarmak zorunda kaldıkları

and doctors had to take out an eye,

bir enfeksiyondan zarar gören

was infected by doing something very simple.

İngiliz, Albert Alexander çok basit bir şeyden dolayı enfeksiyon kapmıştı.

He walked into his garden and scratched his face on a thorn.

Bahçesine girmişti ve çalı yüzünü çizmişti.

That British project I mentioned which estimates that the worldwide toll

Daha önce bahsettiğim, dünya çapındaki toplam ölü sayısını

right now is 700,000 deaths a year

şuan 700.000 olarak tahmin eden İngiliz projesi,

also predicts that if we can't get this under control by 2050,

2050’ye kadar, bu durumu kontrol altına almazsak,

not long, the worldwide toll will be 10 million deaths a year.

dünya çapındaki ölü sayısının yılda 10 milyon olacağını da öngörmektedir.

How did we get to this point

Dört gözle beklemek zorunda olduğumuz şeyin

where what we have to look forward to

bu korkunç sayılara bakmak olduğu yere

is those terrifying numbers?

nasıl geldik?

The difficult answer is, we did it to ourselves.

Zor cevap ise şu; kendimize bunu biz yaptık.

Resistance is an inevitable biological process,

Direç vazgeçilemez biyolojik bir süreç

but we bear the responsibility for accelerating it.

ancak bunu arttırdığımız için sorumluluğa katlanacağız.

We did this by squandering antibiotics

Bunu şuan aşırı görünen düşüncesizlikle

with a heedlessness that now seems shocking.

antibiyotikleri müsrifçe kullanarak yaptık.

Penicillin was sold over the counter until the 1950s.

1950’lere kadar penisilin tezgahlarda satıldı.

In much of the developing world, most antibiotics still are.

Gelişmekte olan ülkelerin bir çoğunda çoğu antibiyotik bu şekilde satılıyor.

In the United States, 50 percent

Birleşik Devletler’deki hastanelerde

of the antibiotics given in hospitals are unnecessary.

verilen antibiyotiklerin %50’si gereksiz.

Forty-five percent of the prescriptions written in doctor's offices

Doktorların ofislerinde yazılan reçetelerin

are for conditions that antibiotics cannot help.

%45’i antibiyotiklerin işe yaramadığı durumlar için.

And that's just in healthcare.

Bunlar sadece sağlık hizmetinde olanlar.

On much of the planet, most meat animals get antibiotics every day of their lives,

Yeryüzünün birçok yerinde yenilen hayvanların çoğuna her gün,

hastalıklarının iyileşmesi için değil

not to cure illnesses,

but to fatten them up and to protect them against

ama şişmanlatmak için ve fabrika çiftliklerindeki

the factory farm conditions they are raised in.

koşullarından korunmaları için antibiyotik veriliyor.

In the United States, possibly 80 percent

Birleşik Devletler’de, sudan, topraktan

of the antibiotics sold every year go to farm animals, not to humans,

ve hayvanların etlerinden uzaklaştıran dirençli bakteriler oluşturmak için,

creating resistant bacteria that move off the farm

her gün satılan antibiyotiklerin

in water, in dust,

%80’i çoğunlukla çiftlik hayvanlarına gidiyor,

in the meat the animals become.

insanlara değil.

Aquaculture depends on antibiotics too,

Özellikle Asya’da su kültürleri de

particularly in Asia,

antibiyotiklere bağlı ve meyve yetiştiriciliği de

and fruit growing relies on antibiotics

elmaları, armutları, turunçgilleri

to protect apples, pears, citrus, against disease.

hastalıklara karşı korumak için, antibiyotiklere bağlı.

And because bacteria can pass their DNA to each other

Aynen hava limanında bir yolcunun çantasına olduğu gibi

like a traveler handing off a suitcase at an airport,

bakteri bir DNA’dan diğerine geçiyor.

once we have encouraged that resistance into existence,

Bir kere bu direnç gün yüzüne çıktığında,

artık onun nereye doğru yayılacağını bilmek mümkün değil.

there is no knowing where it will spread.

This was predictable.

Bu tahmin edilebilirdi.

In fact, it was predicted

Aslında penisilini keşfeden

by Alexander Fleming, the man who discovered penicillin.

Alexander Fleming tarafından bu durum tahmin edilmişti.

He was given the Nobel Prize in 1945 in recognition,

1945 yılında kendisine Nobel Ödülü verilmişti ve

and in an interview shortly after, this is what he said:

kısa bir süre sonra verdiği bir röportajında bu bağlamda şunu söylemişti:

"The thoughtless person playing with penicillin treatment

“penisilin tedavisi ile uğraşan düşüncesiz bir kişi

is morally responsible for the death of a man

penisiline direnç gösteren organizma ile enfeksiyona yenik düşen

who succumbs to infection

bir kişinin ölümünden manevi olarak sorumludur.”

with a pencillin-resistant organism."

Şöyle ekledi; “Umarım bu kötü durum engellenebilir.”

He added, "I hope this evil can be averted."

Can we avert it?

Bunu engelleyebilir miyiz?

There are companies working on novel antibiotics,

Antibiyotiklere dirençli bakterilerin daha önce görmediği,

things the superbugs have never seen before.

özgün antibiyotikler üzerinde çalışan şirketler var.

Biz söz konusu yeni ilaçlara şiddetle ihtiyaç duyuyoruz ve

We need those new drugs badly,

and we need incentives:

teşviklere ihtiyacımız var:

discovery grants, extended patents,

buluş yardımlarına, geliştirilmiş patentlere,

prizes, to lure other companies into making antibiotics again.

ödüllere, diğer şirketlerin yeniden antibiyotik yapmasına.

But that probably won't be enough.

Ancak bu yeterli olmayacaktır.

İşte şu yüzden: evrim her zaman kazanır.

Here's why: Evolution always wins.

Bacteria birth a new generation every 20 minutes.

Bakteri her 20 dakikada bir yeni bir nesil doğuruyor.

It takes pharmaceutical chemistry 10 years to derive a new drug.

İlaç kimyasının yeni bir ilacı üretmesi 10 yıl sürüyor.

Every time we use an antibiotic,

Her antibiyotik kullandığımızda,

we give the bacteria billions of chances

bakteriye inşa ettiğimiz

to crack the codes

koruma sisteminin kodunu kırması için

of the defenses we've constructed.

milyonlarca şans veriyoruz.

There has never yet been a drug

Şimdiye kadar, yenilemeyen

they could not defeat.

hiçbir ilaç bulunamadı.

This is asymmetric warfare,

Bu bir asimetrik savaş

but we can change the outcome.

ama bunun sonuçlarını değiştirebiliriz.

We could build systems to harvest data to tell us automatically and specifically

Otomatikman ve belirli bir biçimde antibiyotiklerin nasıl kullanıldığını

how antibiotics are being used.

bize söylemesi için verileri toplayan bir sistem kurabiliriz.

We could build gatekeeping into drug order systems

İlaç düzeni sisteminde bilgi akışını sağlayabiliriz,

so that every prescription gets a second look.

böylece her bir reçete ikinci kez gözden geçirilir.

We could require agriculture to give up antibiotic use.

Antibiyotik kullanımını ortadan kaldırmak için tarımı zorunlu tutabiliriz.

We could build surveillance systems

Direncin ileride nerede

to tell us where resistance is emerging next.

oraya çıkacağını bize söyleyen bir gözetleme sistemi kurabiliriz.

Those are the tech solutions.

Bunlar teknolojik çözümler.

They probably aren't enough either,

Bizler yardım edene kadar

unless we help.

bunlar yeterli olmayacaktır.

Antibiotic resistance is a habit.

Antibiyotik direnci bir alışkanlıktır.

We all know how hard it is to change a habit.

Hepimiz bir alışkanlığı değiştirmenin ne kadar zor olduğunu biliyoruz.

But as a society, we've done that in the past.

Fakat toplum olarak bunu geçmişte gerçekleştirdik.

People used to toss litter into the streets,

İnsanlar eskiden etrafa çöplük atarlardı,

used to not wear seatbelts,

emniyet kemeri takmazlardı,

used to smoke inside public buildings.

kamusal binalarda sigara içerlerdi.

We don't do those things anymore.

Bu tarz şeyleri artık yapmıyoruz.

We don't trash the environment

Etrafı kirletmiyoruz

or court devastating accidents

veya feci kazalara karışmıyoruz

or expose others to the possibility of cancer,

yahut da başkalarını kanser riskine maruz bırakmıyoruz

because we decided those things were expensive,

çünkü bu şeylerin pahalı, yıkıcı

destructive, not in our best interest.

ve bizim yararımıza olmadığına karar verdik.

We changed social norms.

Toplumsal kurallarımızı değiştirdik.

We could change social norms around antibiotic use too.

Antibiyotik kullanımı konusundaki toplumsal kuralları da değiştirebiliriz.

I know that the scale of antibiotic resistance

Antibiyotik direnç ölçeğinin

seems overwhelming,

çok yüksek olduğunu biliyorum

but if you've ever bought a fluorescent lightbulb

ama küresel ısınmadan endişe ettiğiniz için

because you were concerned about climate change,

floresan ampul aldıysanız

or read the label on a box of crackers

veya palmiye yağından kaynaklanan ormansızlaştırmayı düşündüğünüz için

because you think about the deforestation from palm oil,

bir kutu krakerin içindekiler listesine bakıyorsanız,

you already know what it feels like

zaten artık zorlu bir problemin üstesinden gelmek için

to take a tiny step to address an overwhelming problem.

küçük bir adım atmanın nasıl hissettirdiğini biliyorsunuzdur.

We could take those kinds of steps for antibiotic use too.

Buna benzer bir takım adımları antibiyotik kullanımı için de atabiliriz.

We could forgo giving an antibiotic if we're not sure it's the right one.

Doğru olduğundan emin olmadığımızda, antibiyotik vermekten vazgeçebiliriz.

We could stop insisting on a prescription for our kid's ear infection

Nelere sebep olacağından emin olmadan önce çocuklarımızın

kulak enfeksiyonu için yazılmış bir reçete için ısrar etmeyi bırakabiliriz.

before we're sure what caused it.

We could ask every restaurant,

Her restorana,

every supermarket,

her süpermarkete

where their meat comes from.

etlerinin nereden geldiğini sorabiliriz.

We could promise each other

Düzenli olarak antibiyotik ile yetiştirilen

never again to buy chicken or shrimp or fruit

tavuğu, karidesi veya meyveyi

raised with routine antibiotic use,

bir daha asla almayacağımıza dair birbirimize söz verebiliriz.

and if we did those things,

Eğer bunları yaparsak,

we could slow down the arrival of the post-antibiotic world.

antibiyotik sonrası bir dünyanın gelişini yavaşlatabiliriz.

But we have to do it soon.

Fakat bunu biran önce yapmalıyız.

Penicillin began the antibiotic era in 1943.

Penisilin antibiyotik çağını 1943’de başlattı.

In just 70 years, we walked ourselves up to the edge of disaster.

Sadece 70 yılda, bir facianın kıyısına doğru ilerledik.

We won't get 70 years

Tekrar 70 yıl geriye gidecek

to find our way back out again.

bir yol bulamayacağız.

Thank you very much.

Çok teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)