Mihaly Csikszentmihalyi: Flow, the secret to happiness

Mihaly Csikszentmihalyi: Akış üzerine

Çeviri: Serap Çakıl Gözden geçirme: Eren Gokce

I grew up in Europe, and World War II caught me

Avrupa'da büyüdüm ve İkinci Dünya Savaşı’na

when I was between seven and 10 years old.

yedi ila on yaş arasında yakalandım.

And I realized how few of the grown-ups that I knew

Ve tanıdığım yetişkinlerin ne kadar azının savaşın

were able to withstand the tragedies that the war visited on them --

üzerlerinde bıraktığı trajedilere dayanabileceklerini fark ettim -

how few of them could even resemble a normal, contented,

ne kadar azı, savaş tüm bunları mahvetmeden önce normal,

satisfied, happy life once their job, their home, their security

kendinden memnun, tatmin olmuş, mutlu bir hayata, işe, eve,

was destroyed by the war.

güvenliğe sahip olduklarını anımsayabiliyorlardı.

So I became interested in understanding

Böylece yaşamaya değer bir hayatın

what contributed to a life that was worth living.

nasıl mümkün olduğunu anlamakla ilgilenmeye başladım.

And I tried, as a child, as a teenager, to read philosophy

Ve çabaladım, çocukken, gençken, felsefe okumaya çalıştım ve

and to get involved in art and religion and many other ways

sanat ve dinle ilgilendim ve bu soruma olası bir cevap

that I could see as a possible answer to that question.

verebileceğini düşündüğüm diğer birçok alanla.

And finally I ended up encountering psychology by chance.

Ve sonunda şans eseri psikoloji ile karşılaştım.

I was at a ski resort in Switzerland without any money

Aslında İsviçre'de bir kayak merkezinde doğrusu keyfini süremeyecek kadar

to actually enjoy myself, because the snow had melted and

beş parasızdım, çünkü kar erimişti ve orada -

I didn't have money to go to a movie. But I found that on the --

filme gidecek param yoktu, ancak bulduğum-

I read in the newspapers that there was to be a presentation

gazetede bir sunum olduğunu okudum

by someone in a place that I'd seen in the center of Zurich,

daha önce Zürih'in merkezinde görmüş olduğum bir yerde

and it was about flying saucers [that] he was going to talk.

biri tarafından veriliyordu ve uçan daireler hakkında konuşacaktı.

And I thought, well, since I can't go to the movies,

Düşündüm, peki, filme gidemediğime göre,

at least I will go for free to listen to flying saucers.

en azından bedavaya uçan daireleri dinleyebilirim.

And the man who talked at that evening lecture was very interesting.

O akşam derste konuşan adam çok ilginçti.

Instead of talking about little green men,

Ve bu - aslında, küçük yeşil adamlar hakkında konuşmak yerine,

he talked about how the psyche of the Europeans

Avrupalıların zihinlerinin nasıl savaş ile

had been traumatized by the war, and now they're projecting

travmatize olduğunu ve şimdi gökteki uçan daireleri

flying saucers into the sky.

projekte ederek, bir tür -

He talked about how the mandalas of ancient Hindu religion

Eski Hindu dininin mandalalarının savaşın yarattığı kargaşanın

were kind of projected into the sky as an attempt to regain

ardından bir tür düzene kavuşmayı sağlamak için

some sense of order after the chaos of war.

nasıl gökyüzüne projekte edildikleri hakkında konuşuyordu.

And this seemed very interesting to me.

Ve bu bana çok ilginç gelmişti.

And I started reading his books after that lecture.

Bu dersten sonra onun kitaplarını okumaya başladım.

And that was Carl Jung, whose name or work I had no idea about.

İsmi ya da çalışmalarıyla ilgili hiçbir fikrimin olmadığı bu adam Carl Jung'du.

Then I came to this country to study psychology

Sonra bu ülkeye psikoloji okumaya geldim

and I started trying to understand the roots of happiness.

ve mutluluğun kökenlerini anlamaya çalışmaya başladım.

This is a typical result that many people have presented,

Bu birçok insanın gösterdiği tipik bir sonuçtur,

and there are many variations on it.

ve bunun farklı türleri vardır.

But this, for instance, shows that about 30 percent of the people

Ancak bu, örneğin, Amerika Birleşik Devletleri'nde 1956'dan beri

surveyed in the United States since 1956

araştırılan insanların yaklaşık yüzde 30'unun

say that their life is very happy.

hayatlarının çok mutlu olduklarını söylediklerini gösteriyor.

And that hasn't changed at all.

Ve bu hiç değişmedi.

Whereas the personal income,

Bir yandan kişisel gelir,

on a scale that has been held constant to accommodate for inflation,

enflasyona ayarlamak için sabit tutulan bir skalada,

has more than doubled, almost tripled, in that period.

iki katından fazla, neredeyse üç katına kadar arttı bu dönemde.

But you find essentially the same results,

Ancak esasında aynı sonuçları görürsünüz,

namely, that after a certain basic point -- which corresponds more or less

yani, belli temel bir noktadan sonra, ki minimum yoksulluk sınırından

to just a few 1,000 dollars above the minimum poverty level --

sadece birkaç bin dolar fazlasına denk gelmektedir,

increases in material well-being don't seem to affect how happy people are.

maddi durumdaki iyileşme insanların ne kadar mutlu olduklarını etkiler görünmemektedir.

In fact, you can find that the lack of basic resources,

Ve aslında, temel kaynakların, maddi kaynakların yetersizliğinin,

material resources, contributes to unhappiness,

mutsuzluğa etkisi olduğunu bulabilirsiniz,

but the increase in material resources does not increase happiness.

ama maddi kaynaklardaki artış mutluluğu artırmaz.

So my research has been focused more on --

Sonuçta benim araştırmam daha çok -

after finding out these things that actually corresponded

bunların aslında benim kendi deneyimime karşılık geldiğini

to my own experience, I tried to understand:

gördükten sonra, şimdi anlamaya çalışıyorum,

where -- in everyday life, in our normal experience --

hayatın hangi noktasında, normal deneyimlerimizde,

do we feel really happy?

gerçekten mutlu hissederiz.

And to start

Ve buna başlamak için -

those studies about 40 years ago, I began to look at creative people --

40 yıl önceki bu çalışmalarda, yaratıcı insanlara bakmaya başladım -

first artists and scientists, and so forth -- trying to understand

önce sanatçılara ve bilim insanlarına ve diğerlerine -

what made them feel that it was worth essentially spending their life

anlamaya çalıştım, hayatlarını ne şöhret ne de servet umdukları

doing things for which many of them didn't expect either fame or fortune,

ancak anlamlı ve yapmaya değer buldukları şeyleri

but which made their life meaningful and worth doing.

yaparak yaşamaya değdiğini düşündüren nedir diye.

This was one of the leading composers of American music back in the '70s.

Bu 70'lerde Amerikan müziğinin önde gelen bestecilerinden biriydi.

And the interview was 40 pages long.

Ve görüşme 40 sayfa uzunluğunda.

But this little excerpt is a very good summary

Ancak bu küçük alıntı görüşme sırasında

of what he was saying during the interview.

söylediklerinin güzel bir özeti.

And it describes how he feels when composing is going well.

Ve düzenleme iyi gittiğinde nasıl hissettiğini tarif ediyor.

And he says by describing it as an ecstatic state.

Ve bunu bir esriklik durumu olarak tarif ederek anlatıyor.

Now, "ecstasy" in Greek meant

Yunancada esrik kelimesi

simply to stand to the side of something.

kısaca bir şeyin kenarında durmak anlamında.

And then it became essentially an analogy for a mental state

Ve böylece esasen alelade günlük rutinlerinizi yapmadığınız

where you feel that you are not doing your ordinary everyday routines.

zaman hissettiğiniz bir zihin durumunun benzeri haline geliyor.

So ecstasy is essentially a stepping into an alternative reality.

Yani esriklik esasen bir alternatif gerçekliğe adım atmak oluyor.

And it's interesting, if you think about it, how, when we think about

Ve bu ilginç, eğer düşünürseniz, nasıl, insanlığın başarılarının zirveleri olarak

the civilizations that we look up to as having been pinnacles of human achievement --

saygı duyduğumuz medeniyetleri düşünürsek-

whether it's China, Greece, the Hindu civilization,

Çin, Yunan, Hint medeniyetleri olsun,

or the Mayas, or Egyptians -- what we know about them

ya da Mayalar veya Mısırlılar - onlar hakkında bildiklerimiz

is really about their ecstasies, not about their everyday life.

gerçekte onların esriklikleridir, gündelik hayatları değil.

We know the temples they built, where people could come

İnşa ettikleri tapınakları biliyoruz - insanların gelip farklı

to experience a different reality.

bir gerçeklik deneyimledikleri yerleri.

We know about the circuses,

Sirkler hakkında bilgimiz var,

the arenas, the theaters.

arenalar, tiyatrolar -

These are the remains of civilizations and they are the places that people went

bunlar medeniyetlerden kalanlar ve insanların gidip daha yoğun

to experience life in a more concentrated, more ordered form.

ve düzenli biçimde yaşamı deneyimledikleri yerler.

Now, this man doesn't need to go to a place like this,

Şimdi, bu adam bunun gibi bir yere gitmek ihtiyacında değil,

which is also -- this place, this arena, which is built

ki ayrıca - bu yer, Yunan amfi tiyatrosu gibi inşa edilmiş

like a Greek amphitheatre, is a place for ecstasy also.

bu arena, esriklik için bir yer ayrıca.

We are participating in a reality that is different

Alışkın olduğumuz gündelik yaşamdan

from that of the everyday life that we're used to.

farklı bir gerçekliğe katılıyoruz.

But this man doesn't need to go there.

Ancak bu adamın oraya gitmeye ihtiyacı yok.

He needs just a piece of paper where he can put down little marks,

Sadece üzerine küçük işaretler koyabileceği bir parça kâğıda ihtiyacı var,

and as he does that, he can imagine sounds

ve bunu yaparken, daha önce bu belirli birleşimde

that had not existed before in that particular combination.

var olmamış sesleri hayal edebiliyor.

So once he gets to that point of beginning to create,

Yani bir kez yaratmaya başlama noktasına geldiğinde -

like Jennifer did in her improvisation,

Jennifer'ın doğaçlamasında olduğu gibi -

a new reality -- that is, a moment of ecstasy --

yeni bir gerçeklik, yani bir esriklik anına ulaşıyor.

he enters that different reality.

Bu farklı gerçekliğe giriyor.

Now he says also that this is so intense an experience

Şimdi ayrıca bunun çok kuvvetli bir deneyim olduğunu

that it feels almost as if he didn't exist.

neredeyse kendisini yok hissettirdiğini söylüyor.

And that sounds like a kind of a romantic exaggeration.

Ve bu bir tür romantik abartma gibi geliyor.

But actually, our nervous system is incapable of processing

Ama aslında, sinir sistemimiz saniyede 110 bit

more than about 110 bits of information per second.

bilgiden fazlasını işlemeye uygun değildir.

And in order to hear me and understand what I'm saying,

Beni duyabilmeniz ve ne dediğimi anlayabilmeniz için,

you need to process about 60 bits per second.

saniyede 60 bit bilgiyi işlemeniz gerekir.

That's why you can't hear more than two people.

Bu nedenle iki kişiden fazlasını dinleyemezsiniz.

You can't understand more than two people talking to you.

Sizinle konuşan iki kişiden fazlaysa anlayamazsınız.

Well, when you are really involved in this completely engaging process

Yeni bir şey yaratma gibi tamamen meşgul edici sürece

of creating something new, as this man is,

bu adamın yaptığı gibi kendinizi adadığınızda,

he doesn't have enough attention left over to monitor

bedeninin nasıl hissettiğini ya da evdeki sorunları

how his body feels, or his problems at home.

takip etmeye yetecek dikkatiniz kalmaz.

He can't feel even that he's hungry or tired.

Açlık ya da yorgunluk dahi hissetmez.

His body disappears,

Bedeni yok olur,

his identity disappears from his consciousness,

kimliği bilincinden yok olur,

because he doesn't have enough attention, like none of us do,

çünkü hiçbirimizin olamayacağı gibi, çok dikkat gerektiren

to really do well something that requires a lot of concentration,

bir şeyi yapmak için ve aynı zamanda var olduğunu hissedebilmek için

and at the same time to feel that he exists.

yeterli dikkate sahip değildir.

So existence is temporarily suspended.

Yani varoluş geçici olarak askıya alınmıştır.

And he says that his hand seems to be moving by itself.

Ve ellerinin kendi kendine hareket ediyor gibi göründüğünü söyler.

Now, I could look at my hand for two weeks, and I wouldn't feel

Elime iki hafta boyunca bakabilirim ve herhangi bir korku ya da

any awe or wonder, because I can't compose. (Laughter)

hayret hissetmeyebilirim, çünkü beste yapamam.

So what it's telling you here

Yani bunun burada size anlattığı,

is that obviously this automatic,

görüşmenin diğer kısımlarında tanımladığı, bu açıkça otomatik,

spontaneous process that he's describing can only happen to someone

kendiliğinden süreç ancak çok iyi eğitim almış

who is very well trained and who has developed technique.

ve teknik geliştirmiş birisinin başına gelebilir.

And it has become a kind of a truism in the study of creativity

Ama bu yaratıcılık üzerine çalışmalarda, belirli bir alanda

that you can't be creating anything with less than 10 years

teknik bilgiye ulaşmadan 10 yıldan daha az sürede

of technical-knowledge immersion in a particular field.

herhangi bir şey üretemeyeceğin gerçeği haline gelmiştir.

Whether it's mathematics or music, it takes that long

Matematik ya da müzik olsun -- bir şeyi daha önce

to be able to begin to change something in a way that it's better

olduğundan daha farklı bir şey haline getirmeden önce

than what was there before.

bu kadar uzun zaman alır.

Now, when that happens,

Şimdi, bu olduğunda,

he says the music just flows out.

müziğin sadece aktığını söylüyor.

And because all of these people I started interviewing --

Ve çünkü bütün görüşme yapmaya başladığım insanlar -

this was an interview which is over 30 years old --

bu 30 yıldan eski bir görüşmeydi -

so many of the people described this as a spontaneous flow

benim "akış deneyimi" olarak tanımladığı bu şeyi

that I called this type of experience the "flow experience."

çoğu insan kendiliğinden olan bir akış olarak tarif ediyordu.

And it happens in different realms.

Ve bu farklı alanlarda oluyor.

For instance, a poet describes it in this form.

Örneğin, bir şair şu şekilde tarif ediyor.

This is by a student of mine who interviewed

Bu Amerika Birleşik Devletleri'nin önde gelen

some of the leading writers and poets in the United States.

yazarları ve şairleriyle görüşme yapan öğrencilerimden birinden.

And it describes the same effortless, spontaneous feeling

Ve bu esrik duruma girdiğinizde sahip olduğunuza benzer şekilde

that you get when you enter into this ecstatic state.

aynı zahmetsiz, kendiliğinden olan duyguyu tarif ediyor.

This poet describes it as opening a door that floats in the sky --

Bu şair bunu gökyüzüne doğru açılan bir kapı olarak tarif ediyor -

a very similar description to what Albert Einstein gave

Albert Einstein'ın, izafiyet güçlerinin nasıl çalıştığını

as to how he imagined the forces of relativity,

anlamaya çalışırken onları nasıl hayal ettiğinin

when he was struggling with trying to understand how it worked.

çok benzeri bir tarif.

But it happens in other activities.

Ancak diğer faaliyetlerde de ortaya çıkıyor.

For instance, this is another student of mine,

Örneğin, bu benim başka bir öğrencim,

Susan Jackson from Australia, who did work

Avustralya'dan Susan Jackson dünyada

with some of the leading athletes in the world.

önde gelen atletlerle çalışmış bir isim.

And you see here in this description of an Olympic skater,

Burada bir Olimpik patencinin tarifini görüyorsunuz,

the same essential description of the phenomenology

kişinin iç durumumun fenomenolojisinin

of the inner state of the person.

aynı temel tarifi.

You don't think; it goes automatically,

Eğer müzikle bir olursanız ya da buna benzer bir şeyle

if you merge yourself with the music, and so forth.

otomatik olarak olacağını düşünmezsiniz.

It happens also, actually, in the most recent book I wrote,

Ayrıca, aslında en son yazdığım, 'İyi İş' adlı kitapta geçiyor,

called "Good Business," where I interviewed some of the CEOs

kendi iş arkadaşları tarafından hem çok başarılı ve etik,

who had been nominated by their peers as being both very successful

sosyal açıdan sorumlu olarak gösterilmiş olan bazı CEO'larla

and very ethical, very socially responsible.

yaptığım röportajların yer aldığı bir kitap.

You see that these people define success

Bu insanların başarıyı, başkalarına yardım etmek

as something that helps others and at the same time

ve aynı zamanda bununla uğraşırken kendinizi

makes you feel happy as you are working at it.

mutlu hissetmeniz olarak tanımlıyor olduğunu göreceksiniz.

And like all of these successful and responsible CEOs say,

Ve tüm bu başarılı ve sorumlu CEO'ların söylediği gibi,

you can't have just one of these things be successful

başarılı olmak için bunlardan sadece biri yeterli değil.

if you want a meaningful and successful job.

Eğer anlamlı ve başarılı bir iş istiyorsanız-

Anita Roddick is another one of these CEOs we interviewed.

Anita Roddick görüştüğümüz CEO'lardan bir tanesi.

She is the founder of Body Shop,

Body Shop'ın kurucusu, kozmetik,

the natural cosmetics king.

bir tür doğal kozmetik kralı.

It's kind of a passion that comes

En iyisini yapmaktan ve çalışırken

from doing the best and having flow while you're working.

akışa sahip olmaktan gelen bir tür tutku bu.

This is an interesting little quote from Masaru Ibuka,

Masaru Ibuka'dan ilginç küçük bir alıntı,

who was at that time starting out Sony without any money,

bunu söylediği zaman Sony'yi beş parasız, bir ürünü olmadan

without a product -- they didn't have a product,

başlattığında -- herhangi bir ürünleri yoktu,

they didn't have anything, but they had an idea.

hiçbir şeyleri yoktu, ama bir fikirleri vardı.

And the idea he had was to establish a place of work where engineers

Ve aklındaki fikir, mühendislerin teknolojik yeniliğin heyecanını duyabileceği

can feel the joy of technological innovation,

topluma olan görevinin farkında olabileceği

be aware of their mission to society and work to their heart's content.

ve mutlulukla çalışabilecekleri bir işyeri kurmaktı.

I couldn't improve on this as a good example

Akışın işyerine girişinin daha iyi bir örneğini

of how flow enters the workplace.

yaratmam çok zor.

Now, when we do studies --

Şimdi, çalışma yaptığımızda,

we have, with other colleagues around the world,

tüm dünyadaki diğer iş arkadaşlarımızla birlikte

done over 8,000 interviews of people -- from Dominican monks,

8 binden fazla insanla görüşme yaptık - Dominikli keşişlerden,

to blind nuns, to Himalayan climbers, to Navajo shepherds --

kör rahibelere, Himalaya'ya tırmananlardan, Navajo çobanlarına -

who enjoy their work.

hepsi işini seviyordu.

And regardless of the culture,

Ve kültürden bağımsız olarak,

regardless of education or whatever, there are these seven conditions

eğitimden bağımsız olarak ya da neyse, bir insan akıştaysa

that seem to be there when a person is in flow.

bu yedi koşulun var olduğu anlaşılıyor.

There's this focus that, once it becomes intense,

Var olan odak bir kez yoğunlaştıktan sonra,

leads to a sense of ecstasy, a sense of clarity:

bir esriklik, bir berraklık haline ulaşıyor,

you know exactly what you want to do from one moment to the other;

bir andan diğerine tam olarak ne yapmak istediğinizi biliyorsunuz,

you get immediate feedback.

hemen geri dönüş alıyorsunuz.

You know that what you need to do

Yapmaya ihtiyacınız olan şeyi yapmanızın

is possible to do, even though difficult,

mümkün olduğunu biliyorsunuz, zor da olsa,

and sense of time disappears, you forget yourself,

ve zaman duygusu yok oluyor, kendinizi unutuyorsunuz,

you feel part of something larger.

daha büyük bir şeyin parçası gibi hissediyorsunuz.

And once the conditions are present,

Ve bir kez bu koşullar sağlandığında,

what you are doing becomes worth doing for its own sake.

yaptığınız her ne ise sadece onun hatırı için yapmak yetiyor.

In our studies, we represent the everyday life of people in this simple scheme.

Çalışmalarımızda, insanın gündelik yaşamını bu basit şemada sunuyoruz.

And we can measure this very precisely, actually,

Ve bunu çok kesin bir şekilde ölçebiliriz aslında,

because we give people electronic pagers that go off 10 times a day,

çünkü insanlara günde 10 kere çalan elektronik çağrı cihazları veriyoruz,

and whenever they go off you say what you're doing, how you feel,

ve her çaldığında ne yaptığınızı, ne hissettiğinizi, nerede olduğunuzu,

where you are, what you're thinking about.

ne düşündüğünüzü bize söylüyorsunuz.

And two things that we measure is the amount of challenge

Ve ölçtüğümüz iki şey, insanların o anda deneyimledikleri

people experience at that moment and the amount of skill

sorunların miktarı ve o anda sahip olduklarını

that they feel they have at that moment.

hissettikleri becerilerinin miktarı.

So for each person we can establish an average,

Yani her bir insan için diyagramın merkezi

which is the center of the diagram.

olacak bir ortalama belirleyebiliriz.

That would be your mean level of challenge and skill,

Bu, herkesinkinden farklı olacak olan

which will be different from that of anybody else.

sorunlarla yüzleşme ve beceri ortalama düzeyiniz olacaktır.

But you have a kind of a set point there, which would be in the middle.

Ancak ortada olacak bir tür belirli bir ayar noktası var.

If we know what that set point is,

Eğer bu noktanın ne olduğunu bilirsek,

we can predict fairly accurately when you will be in flow,

oldukça doğru bir şekilde ne zaman akışta olacağınızı

and it will be when your challenges are higher than average

tahmin edebiliriz ve akış, sorunlar ortalamadan yüksek olduğunda

and skills are higher than average.

ve yetenekleriniz ortalamadan yüksek olduğunda olacaktır.

And you may be doing things very differently from other people,

Ve bazı şeyleri diğerlerinden farklı yapıyor olabilirsiniz,

but for everyone that flow channel, that area there,

ancak herkes için bu akış kanalı, buradaki bu alan,

will be when you are doing what you really like to do --

gerçekten yapmayı sevdiğini yaptığında olacaktır -

play the piano, be with your best friend, perhaps work,

piyano çalmak, muhtemelen, en iyi arkadaşınla olmak, belki iş,

if work is what provides flow for you.

eğer iş size akışı sağlıyorsa.

And then the other areas become less and less positive.

Ve sonra diğer alanlar az ve daha az olumlu olur.

Arousal is still good because you are over-challenged there.

Canlanma hala güzeldir, çünkü burada fazladan size karşı meydan okuma vardır.

Your skills are not quite as high as they should be,

Yetenekleriniz olmaları gerektiği kadar yüksek değildir,

but you can move into flow fairly easily

fakat sadece biraz daha fazla yetenek geliştirerek

by just developing a little more skill.

akışa kolayca kendinizi kaptırabilirsiniz.

So, arousal is the area where most people learn from,

Yani, canlanma çoğu insanın öğrendiği bir alan,

because that's where they're pushed beyond their comfort zone

çünkü burası güvenli alanlarından dışarı itildikleri

and to enter that -- going back to flow --

ve girdikleri - akışa döndükleri -

then they develop higher skills.

sonra daha yüksek yetenekler geliştirdikleri yerdir.

Control is also a good place to be,

Kontrol de güzel bir yerdir çünkü

because there you feel comfortable, but not very excited.

orada kendinizi rahat hissedersiniz, ancak çok heyecanlı değil.

It's not very challenging any more.

Artık o kadar meydan okuma yoktur.

And if you want to enter flow from control,

Ve eğer akışa kontrolden girmeye çalışırsanız,

you have to increase the challenges.

meydan okumayı artırmanız gerekir.

So those two are ideal and complementary areas

Yani bunlar akışa girmenin kolay olduğu

from which flow is easy to go into.

iki ideal ve tamamlayıcı alandır.

The other combinations of challenge and skill

Meydan okuma ve yeteneğin diğer birleşimleri

become progressively less optimal.

giderek daha az optimal hale gelir.

Relaxation is fine -- you still feel OK.

Rahatlama iyidir - hala iyi hissedersiniz.

Boredom begins to be very aversive

Sıkıntı çok itici olmaya başlar

and apathy becomes very negative:

ve duyarsızlık çok olumsuz olur --

you don't feel that you're doing anything,

bir şey yapıyormuş gibi hissetmezsiniz,

you don't use your skills, there's no challenge.

yetenekleriniz kullanmazsınız, meydan okuma yoktur.

Unfortunately, a lot of people's experience is in apathy.

Ne yazık ki, birçok insanın deneyimi duyarsızlıkta.

The largest single contributor to that experience

Bu deneyime en büyük yegâne katkı

is watching television; the next one is being in the bathroom, sitting.

televizyon izlemek, diğeri banyoda olmak, oturmak.

Even though sometimes watching television

Sonra, bazen zamanın yüzde yedi-sekizinde

about seven to eight percent of the time is in flow,

televizyon izlemek de akışta olmak olsa da,

but that's when you choose a program you really want to watch

bu gerçekten izlemek istediğiniz bir program olduğunda

and you get feedback from it.

ve ondan geri dönüş aldığınızdadır.

So the question we are trying to address -- and I'm way over time --

Yani ele aldığımız soru - ve ben zamanımı aştım -

is how to put more and more of everyday life in that flow channel.

günlük yaşamımızı nasıl daha ve daha fazla bu akış kanalına koyabileceğimiz.

And that is the kind of challenge that we're trying to understand.

Ve bu bizim anlamaya çalıştığımız türden bir mesele.

And some of you obviously know how to do that spontaneously

Ve bazılarınız açıkça bunun nasıl yapılacağını kendiliğinizden

without any advice, but unfortunately a lot of people don't.

tavsiye almadan biliyorsunuz, ama birçok insan bilmiyor.

And that's what our mandate is, in a way, to do.

Ve bu da yapmamız gereken görevimiz bir yerde. Tamam.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)