Chip Conley: Measuring what makes life worthwhile

Chip Conley: Hayatı değerli kılan şeyleri ölçmek

Çeviri: Orhan Kalayci Gözden geçirme: osman oguz ahsen

I'm going to talk about the simple truth in leadership

Konuşmam, 21. yüzyıldaki liderlik alanında basit bir gerçeklik

in the 21st century.

hakkında olacak.

In the 21st century, we need to actually look at --

21. yüzyılda, gerçekten bakmamız gereken şey --

and what I'm actually going to encourage you to consider today --

ve bugün sizi, aslında, üzerinde düşünmeye davet ettiğim şey --

is to go back to our school days

okul günlerimize geri gitmemiz

when we learned how to count.

sayı saymayı öğrendiğimiz günlere.

But I think it's time for us to think about what we count.

Fakat aslında söylemek istediğim: Neleri Ölçtüğümüzün üzerinde düşünme vaktinin geldiğidir.

Because what we actually count

Çünkü aslında, neyi ölçtüğümüz

truly counts.

gerçekten önemlidir.

Let me start by telling you a little story.

Size kısa bir hikaye anlatmak istiyorum.

This is Van Quach.

Bu bayanın ismi Van Quach.

She came to this country in 1986 from Vietnam.

Bu ülkeye Vietnam'dan 1986 yılında geldi.

She changed her name to Vivian

Adını Vivian olarak değiştirdi.

because she wanted to fit in here in America.

Çünkü Amerika ile uyum sağlamak istiyordu.

Her first job was at an inner-city motel

İlk işi San Fransisko'da şehir içi bir motel'de

in San Francisco as a maid.

temizlikçilik idi.

I happened to buy that motel

Bu moteli satın aldığımda

about three months after Vivian started working there.

Vivian burada üç aydır çalışıyordu.

So Vivian and I have been working together for 23 years.

Şu anda Vivian ile birlikte 23 yıldır birlikte çalışıyoruz.

With the youthful idealism of a 26-year-old,

26 yaşın verdiği gençlik idealizmi ile

in 1987,

1987 yılında

I started my company and I called it Joie de Vivre,

Şirketimi kurdum ve Joie de Vivre (hayattan zevk almak) ismini verdim.

a very impractical name,

Pek de kullanışlı bir isim olmadı

because I actually was looking to create joy of life.

çünkü hayattan zevk almak üzere bir şey yaratmak istiyordum

And this first hotel that I bought, motel,

Ve ilk aldığım otel bu moteldi

was a pay-by-the-hour, no-tell motel

ücreti saat başına ödenen, kaçamak moteli idi

in the inner-city of San Francisco.

San Fransisko'da şehir içinde idi.

As I spent time with Vivian,

Vivian ile sohbet ettikçe

I saw that she had sort of a joie de vivre

gördüm ki, yaşamdan zevk almayı başarıyordu

in how she did her work.

bunu işini yapış şekli ile başarıyordu.

It made me question and curious:

Bu durum merakımı uyandırdı ve sorular sormama sebep oldu

How could someone actually find joy

Bir insan tuvalet temizlemekten

in cleaning toilets for a living?

nasıl mutlu olabilir?

So I spent time with Vivian, and I saw that

Böylece, Vivian ile sohbet etmeye başladım ve anladım ki

she didn't find joy in cleaning toilets.

Onu mutlu eden tuvalet temizlemek değildi

Her job, her goal and her calling

Onun işi, hedefleri ve hayattan bekledikleri

was not to become the world's greatest toilet scrubber.

dünyanın en iyi tuvalet temizleyicisi olmak değildi.

What counts for Vivian was the emotional connection

Vivian için önemli olan insanlar ile duygusal bağlantılar kurmaktı

she created with her fellow employees and our guests.

İş arkadaşları ve misafirlerimiz ile bunu gerçekleştirmişti

And what gave her inspiration and meaning

Onu heyecanlandıran ve yaşamını anlamlı kılan şey

was the fact that she was taking care of people

gerçekten de insanlara yardımcı olduğu gerçeği idi

who were far away from home.

Evinden uzak insanlara yardımcı olmak

Because Vivian knew what it was like to be far away from home.

Çünkü Vivian evinden uzak olmanın ne demek olduğunu çok iyi biliyordu

That very human lesson,

Bu çok temel insanlık dersi

more than 20 years ago,

şimdi üzerinden 20 yıldan fazla zaman geçti

served me well during the last

son ekonomik kriz sırasında

economic downturn we had.

çok işime yaradı

In the wake of the dotcom crash and 9/11,

dotcom krizi (internet şirketlerinin üst üste batması) ve 11 eylül sırasında

San Francisco Bay Area hotels

San Fransisko körfezi civarındaki otellerde

went through the largest percentage revenue drop

büyük gelir düşüşleri olmuştu

in the history of American hotels.

bu amerikan otel tarihinde görülen en büyük düşüş idi

We were the largest operator of hotels in the Bay Area,

Bu bölgedeki en büyük otel işletmeçisi biz idik

so we were particularly vulnerable.

Yani biz de kısmen zor durumda idik

But also back then,

Aynı zamanda hatırlayın

remember we stopped eating French fries in this country.

Fransız kızartması yemeyi de durdurmuştuk, bu ülkede

Well, not exactly, of course not.

Yani aslında tam olarak değil elbette (sadece patates kızartmasının ismini değiştirmiştik)

We started eating "freedom fries,"

"Özgürlük kızartması" yemeğe başlamıştık onun yerine

and we started boycotting anything that was French.

Aslında Fransız olan herşeyi boykot etmeye başlamıştık

Well, my name of my company, Joie de Vivre --

Benim şirketin ismi de Joie de Vivre

so I started getting these letters

Çeşitli mektuplar almaya başladım

from places like Alabama and Orange County

Alabama ve Orange bölgeleri gibi yerlerden

saying to me that they were going to boycott my company

benim şirketimi boykot edeceklerine dair

because they thought we were a French company.

çünkü bizim bir Fransız şirketi olduğumuzu düşünüyorlardı

And I'd write them back, and I'd say, "What a minute. We're not French.

Onlara cevap yazdım ve dedim ki "bi dakka, biz Fransız değiliz"

We're an American company. We're based in San Francisco."

Biz San Fransisko merkezli bir Amerikan şirketiyiz.

And I'd get a terse response: "Oh, that's worse."

Aldığım cevap şuydu: "aaa, bu daha kötü"

(Laughter)

(gülüşmeler)

So one particular day

Sonra bir gün

when I was feeling a little depressed and not a lot of joie de vivre,

Kendimi kötü hissettiğim ve hayattan çok zevk almadığım bir esnada

I ended up in the local bookstore around the corner from our offices.

Bizim şirketin yakınındaki bir kitapçıda buldum kendimi

And I initially ended up in the business section of the bookstore

Kitapçının iş dünyası kısmında

looking for a business solution.

işim için bir çözüm arıyordum

But given my befuddled state of mind, I ended up

içinde bulunduğum karamsar ruh hali ile

in the self-help section very quickly.

kendimi kişisel gelişim bölümünde bulmam uzun sürmedi

That's where I got reacquainted with

Ve böylece kendimi şu konuda bilgilerimi tazelerken buldum:

Abraham Maslow's "hierarchy of needs."

Abraham Maslow un ihtiyaçlar hiyeyarşisi

I took one psychology class in college,

üniversitede bir kere psikoloji dersi almıştım

and I learned about this guy, Abraham Maslow,

Abraham Maslow u orada öğrenmiştim

as many of us are familiar with his hierarchy of needs.

Bir çoğumuz gibi ihtiyaçlar piramdini ben de biliyordum

But as I sat there for four hours,

Fakat orada oturup 4 saat boyunca

the full afternoon, reading Maslow,

bütün öğleden sonra Maslow okuyunca

I recognized something

birden bir şey fark ettim

that is true of most leaders.

bu bir çok lider için de geçerlidir

One of the simplest facts in business

iş hayatının en basit gerçeklerinden biri

is something that we often neglect,

ve çoğunlukla ihmal ettimiz bir gerçek var

and that is that we're all human.

hepimizin insan olduğu

Each of us, no matter what our role is in business,

ve her birimiz iş hayatındaki rolümüz ne olursa olsun

has some hierarchy of needs

gerçekten de bu ihtiyaçlar hiyeyarşisi bize de hitap ediyor

in the workplace.

iş yerindeki ihtiyaçlarımız

So as I started reading more Maslow,

böylece daha fazla Maslow okumaya

what I started to realize is that

başladım ve şunu fark ettim

Maslow, later in his life,

aslında Maslow hayatının son döneminde

wanted to take this hierarchy for the individual

bireyler için hazırladığı ihtiyaçlar hiyeyarşisini alıp

and apply it to the collective,

onu topluluklar için

to organizations and specifically to business.

kurumlar ve özellikle iş hayatı için uyarlamak istemiş

But unfortunately, he died prematurely in 1970,

Fakat maalesef bu hayalini tam olarak

and so he wasn't really able to live that dream completely.

hayata geçiremeden 1970 yılında vefat etmiş.

So I realized in that dotcom crash

Dotcom krizi sırasında anladım ki

that my role in life was to channel Abe Maslow.

bu hayattaki rolüm Maslow'a kanallık yapmakmış

And that's what I did a few years ago

ve bir kaç yıl önce gerçekten de yaptım

when I took that five-level hierarchy of needs pyramid

5 seviyeli ihtiyaçlar piramidini alıp

and turned it into what I call the transformation pyramid,

onu dönüşüm piramidi dediğim şeye çevirdim

which is survival, success and transformation.

şu aşamalardan oluşan bir piramid: Hayatta kalmak, başarı ve dönüşüm

It's not just fundamental in business, it's fundamental in life.

Bu yeni piramid sadece iş hayatı için zaruri değil, herkes için geçerli

And we started asking ourselves the questions

Ve kendi kendimize şu soruları sormaya başladık

about how we were actually addressing

asıl sorunu nasıl çözeceğiz

the higher needs, these transformational needs

asıl sorun yüksek ihtiyaçlarımızı yani dönüşüm ihtiyaçlarını

for our key employees in the company.

şirkette çalışan anahtar (önemli) kişiler için nasıl çözeceğiz

These three levels of the hierarchy needs

Bu 3 seviyeli ihtiyaçlar hiyeyarşisi

relate to the five levels

aslında Maslow'un 5 seviyeli

of Maslow's hierarchy of needs.

ihtiyaçlar hiyeyarşisi ile ilintilidir.

But as we started asking ourselves about how we were addressing

Kendi kendimize bu yüksek ihtiyaçları nasıl karşılayacağımızı sordukça

the higher needs of our employees and our customers,

çalışanlarımızın ve müşterilerimizin yüksek seviyeli ihtiyaçlarını kast ediyorum

I realized we had no metrics.

Fark ettik ki, bu konuda hiç bir ölçüm aracımız yok

We had nothing that actually could tell us whether we were actually getting it right.

Bu konuda bize doğru şeyler yaptığımızı gösterecek hiç bir sayısal araç yok

So we started asking ourselves:

Böylece, kendi kendimize aslında şu soruyu sormaya başladık

What kind of less obvious metrics

Ne çeşit daha az bariz ölçümler

could we use to actually evaluate

kullanabiliriz gerçekten

our employees' sense of meaning,

çalışanlarımızın anlam arayışını

or our customers' sense of emotional connection with us?

ya da müşterilerimizin bizimle duygusal bağlantı kurma arayışını ölçebilecek

For example, we actually started asking our employees,

Örneğin, çalışanlarımıza şu soruları sormaya başladık

do they understand the mission of our company,

şirketimizin varlık sebebini (misyonunu) anlıyor musunuz?

and do they feel like they believe in it,

ve eğer anlıyorsanız, ona inanıyor musunuz?

can they actually influence it,

onun üzerinde fikriniz alındı mı?

and do they feel that their work actually has an impact on it?

ve yaptığınız işin buna bir etkisi olduğunu hissedebiliyor musunuz?

We started asking our customers,

ve müşterilerimize sormaya başladık

did they feel an emotional connection with us,

bizimle duygusal bir bağlantı kurabiliyorlar mı?

in one of seven different kinds of ways.

yedi çeşit duygusal bağlantı açısından

Miraculously, as we asked these questions

Mucizevi bir şekilde biz bu soruları sordukça

and started giving attention higher up the pyramid,

ve dikkatimizi piramidin üst seviyelerine verdikçe

what we found is we created more loyalty.

daha çok sadakat yarattığımızı gördük

Our customer loyalty skyrocketed.

Müşteri sadakatimiz tavana vurdu

Our employee turnover dropped

çalışanlarımızın işten çıkma hızı

to one-third of the industry average,

endüstri ortamalarının üçte birine düştü

and during that five year dotcom bust,

dotcom krizinin sürdüğü 5 yıl boyunca

we tripled in size.

biz büyüklük olarak kendimizi üçe katladık

As I went out and started spending time with other leaders out there

Şu anda dışarı çıkıp diğer liderler ile sohbetler etmeye başladım

and asking them how they were getting through that time,

ve onlara siz o zor zamanları nasıl geçirdiniz diye sorduğumda

what they told me over and over again

bana tekrar tekrar söyledikleri

was that they just manage what they can measure.

neyi ölçebiliyorlar ise onu yönettikleri oldu

What we can measure is that tangible stuff

Ve ölçebildikleri şeyler, piramidin alt kısmındaki

at the bottom of the pyramid.

elle tutulabilen şeyler idi.

They didn't even see the intangible stuff

Piramidin üst kısmındaki elle tutulamayan

higher up the pyramid.

şeylerin farkında bile değillerdi.

So I started asking myself the question:

Böylece kendi kendime sormaya başladım

How can we get leaders to start valuing the intangible?

Liderlerin elle tutulamayan şeylere değer vermesini nasıl sağlayabiliriz?

If we're taught as leaders to just manage what we can measure,

Eğer liderler olarak, bize sadece ölçebildiğimiz şeyleri yönetmek öğretiliyor ise

and all we can measure is the tangible in life,

ve ölçebildiğimiz şeyler sadece hayatta elle tutulabilen şeyler ise

we're missing a whole lot of things at the top of the pyramid.

piramidin tepesindeki herşeyi kaçırıyoruz demekdir.

So I went out and studied a bunch of things,

Böylece gittim ve biraz araştırma yaptım

and I found a survey that showed

Bir anket buldum

that 94 percent

yüzde 94 oranında

of business leaders worldwide

dünya genelinda, iş adamı liderler

believe that the intangibles are important in their business,

işlerinde elle tutulamayan şeylerin önemli olduğuna inanıyorlar

things like intellectual property,

mesela fikri mülkiyet gibi

their corporate culture, their brand loyalty,

kurum kültürü, marka sadakati gibi

and yet, only five percent of those same leaders

ve bu liderlerin sadece yüzde 5'i

actually had a means of measuring the intangibles in their business.

gerçekten elle tutulamayan şeyleri ölçmek için araçları var

So as leaders, we understand

yani liderler olarak şunu anlıyoruz

that intangibles are important,

elle tutulamayanlar önemli

but we don't have a clue how to measure them.

ama onları nasıl ölçeceğimiz konusunda en ufak bir fikrimiz yok

So here's another Einstein quote:

size Einstein'dan bir söz

"Not everything that can be counted counts,

"Ölçülebilen herşey değerli değildir,

and not everything that counts can be counted."

Değerli olan herşey ölçülebilir değildir."

I hate to argue with Einstein,

Einstein ile ters düşmek istemem

but if that which is most valuable

ama hayatımızdaki ve iş hayatımızdaki

in our life and our business

en önemli şey

actually can't be counted or valued,

aslında ölçülemez ve değer biçilemez ise

aren't we going to spend our lives

hayatlarımızı

just mired in measuring the mundane?

gereksiz şeyleri ölçmek ile geçirmiş olmayacak mıyız?

It was that sort of heady question about what counts

Hayatta gerçekten neyin önemli olduğu sorusu

that led me to take my CEO hat off for a week

CEO (genel müdür) şapkamı bir hafta için çıkarıp

and fly off to the Himalayan peaks.

Himalayaların tepelerine uçmama sebeb oldu

I flew off to a place that's been shrouded in mystery for centuries,

Yüzyıllardır gizemlerle çevrili bir yere gittim.

a place some folks call Shangri-La.

İnsanların Shangri la dedikleri bir yer

It's actually moved from the survival base of the pyramid

Piramidin hayatta kalma kısmından çıkıp

to becoming a transformational

Dönüşüm seviyesine tırmanmış bir yer

role model for the world.

Dünya için bir rol modeli

I went to Bhutan.

Bhutan'a gittim

The teenage king of Bhutan was also a curious man,

Bhutan'ın genç kralı da meraklı bir insandı.

but this was back in 1972,

1972 yılında

when he ascended to the throne

tahta geçtiğinde

two days after his father passed away.

babası vefat edeli 2 gün olmuştu

At age 17, he started asking the kinds of questions

17 yaşında, sormaya başladığı sorular

that you'd expect of someone with a beginner's mind.

hayata yeni başlayanların soracakları sorulardandı

On a trip through India,

Hindistan'a yaptığı bir gezi esnasında

early in his reign as king,

krallığının ilk dönemlerinde

he was asked by an Indian journalist

Hintli bir gazeteci tarafından şu soruya muhatap olmuştu

about the Bhutanese GDP,

Soru Bhutan'ın GSMH si hakkındaydı

the size of the Bhutanese GDP.

Bhutan GSMH'sinin büyüklüğü hakkında.

The king responded in a fashion

Ve bu soruya kralın cevap veriş şekli

that actually has transformed us four decades later.

40 yıl sonra bizi dönüşüme uğratacak bir şekilde idi

He said the following, he said: "Why are we so obsessed

Şunu söyledi: neden bu konuya bu kadar bağımlıyız

and focused with gross domestic product?

ve neden gayri safi milli hasılata bu kadar odaklanıyoruz?

Why don't we care more about

Neden şununla daha fazla ilgilenmiyoruz

gross national happiness?"

gayri safi milli mutluluk?

Now, in essence, the king was asking us to consider

Yani, aslında, kral bizden şunu dikkate almamızı istiyordu

an alternative definition of success,

başarı için alternatif bir tanım

what has come to be known as

daha sonra şu şekilde bilinecek olan bir tanım

GNH, or gross national happiness.

GSMM, ya da gayfi safi milli mutluluk

Most world leaders didn't take notice,

O sırada bir çok dünya liderinin dikkati bu konuya çekilmedi

and those that did thought this was just "Buddhist economics."

Dikkati çekilenlerde bunu bir çeşit "budist ekonomisi" olarak nitelendirmişti

But the king was serious.

Fakat kral ciddi idi

This was a notable moment,

Ve çok önemli bir an idi.

because this was the first time a world leader

Çünkü uzun zamandır ilk defa bir dünya lideri

in almost 200 years

200 yıldır ilk defa

had suggested

şunu önerdi

that intangible of happiness --

elle tutulamayan mutluluk

that leader 200 years ago,

tekrar - 200 yıl önce

Thomas Jefferson with the Declaration of Independence --

benzer bir şeyi, bağımsızlık bildirgesi ile Thomas Jefferson yapmıştı.

200 years later,

200 yıl sonra,

this king was suggesting that intangible of happiness

bu kral, tekrar, elle tutulamayan mutluluğu

is something that we should measure,

ölçmeyi öneriyordu

and it's something we should actually value

ve bu gerçekten değer verdiğimiz bir şey olacaktı

as government officials.

devlet memurları olarak

For the next three dozen years as king,

sonraki 30 yıl boyunca

this king actually started measuring

kral gerçekten ölçmeye

and managing around happiness in Bhutan --

ve Bhutan'daki mutluluğu yönetmeye başladı.

including, just recently, taking his country

ve ayrıca, bu ülkeyi

from being an absolute monarchy to a constitutional monarchy

mutlak monarşiden, anayasaya dayalı bir monarşiye geçirdi

with no bloodshed, no coup.

bunu hiç kan dökmeden ve çatışmaya gerek kalmadan yaptı

Bhutan, for those of you who don't know it,

Ve Bhutan, bilmeyenler için,

is the newest democracy in the world, just two years ago.

2 yıl önce dünyanın en genç demokrasisi oldu.

So as I spent time with leaders in the GNH movement,

Böylece, liderlerle GSMM hareketi hakkında sohbetler ettikçe

I got to really understand what they're doing.

Gerçekten ne yaptıklarını daha iyi anladım.

And I got to spend some time with the prime minister.

ve başbakan ile sohbet etme şansım oldu

Over dinner, I asked him an impertinent question.

Bir akşam yemeğinde ona şu soruyu sordum

I asked him,

sorum şuydu

"How can you create and measure

Buhar olup uçabilecek bir şeyi

something which evaporates --

yani mutluluğu yaratmayı ve

in other words, happiness?"

ölçmeyi nasıl başarıyorsunuz?

And he's a very wise man, and he said,

Ve kendisi bilge bir adamdı ve şöyle dedi

"Listen, Bhutan's goal is not to create happiness.

Bizim Bhutan'da amacımız mutluluğu yaratmak değil

We create the conditions for happiness to occur.

Biz mutluluğun oluşması için gerekli ortamı hazırlıyoruz

In other words, we create a habitat of happiness."

Diğer bir deyişle, mutluluk için zemin hazırlıyoruz

Wow, that's interesting.

Vay, bu çok ilginç

He said that they have a science behind that art,

Ve şöyle devam etti, bu sanatın arkasında bir bilim var

and they've actually created four essential pillars,

ve dört yapı taşı yaratmışlar

nine key indicators

9 ana gösterge bulmuşlar

and 72 different metrics

ve 72 değişik ölçüt

that help them to measure their GNH.

GSMM lerini gerçekten ölçmeye yardımcı olmak için

One of those key indicators is:

Ana göstergelerden bir tanesi

How do the Bhutanese feel about

Bhutan'lıların

how they spend their time each day?

her gün zamanlarını nasıl geçirdikleri konusunda ne hissettikleri

It's a good question. How do you feel about

Güzel bir soru:

how you spend your time each day?

her gün zamanınızı nasıl geçirdiğiniz konusunda ne hissediyorsunuz?

Time is one of the scarcest resources

Zaman en zor bulunan kaynaklardan bir tanesi

in the modern world.

özellikle modern dünyada

And yet, of course,

Buna rağmen, elbette

that little intangible piece of data

bir miktar elle tutulamayan bir veri olarak

doesn't factor into our GDP calculations.

bizim GSMH hesaplarımızda yeri yok

As I spent my week up in the Himalayas,

Böylece Himalayalarda geçirdiğim bir hafta boyunca

I started to imagine

gerçekten şunu hayal etmeye başladım

what I call an emotional equation.

ona duygusal denklem diyorum

And it focuses on something I read long ago

Uzun zaman önce okuduğum bir şeye odaklanıyor

from a guy named Rabbi Hyman Schachtel.

Rabbi Hyman Schachtel denen biri

How many know him? Anybody?

Kaç kişi tanıyor kendisini? Hiç kimse tanımıyor mu?

1954, he wrote a book called "The Real Enjoyment of Living,"

1954 yılında "hayattaki gerçek mutluluk" isimli bir kitap yazmıştı

and he suggested that happiness

Mutluluk için tanımı

is not about having what you want;

istediklerinize sahip olmak değil

instead, it's about wanting what you have.

onun yerine, sahip olduklarınızı istemektir demişti.

Or in other words, I think the Bhutanese believe

Diğer bir deyişle, sanırım Bhutan'lılar şuna inanıyor

happiness equals wanting what you have --

mutluluk sahip olduklarınızı istemektir.

imagine gratitude --

minnettar olmayı hayal edin

divided by having what you want --

bunu sahip olmayı istediklerinize bölün

gratification.

işte size memnuniyet

The Bhutanese aren't on some aspirational treadmill,

Bhutan'lılar sürekli neye sahip olmadığına

constantly focused on what they don't have.

odaklanmış saplantılı insanlar değiller.

Their religion, their isolation,

Dinleri, dünyadan uzak kalmaları,

their deep respect for their culture

kültürlerine derin bağlılıkları

and now the principles of their GNH movement

ve şimdi GSMM hareketinin prensipleri ile

all have fostered a sense of gratitude

bütün bunlar sahip olduklarına karşı

about what they do have.

bir minnettarlık hissini beslemektedir.

How many of us here, as TEDsters in the audience,

Burada, TED'li dinleyiciler arasında kaçımız

spend more of our time

zamanımızın daha çoğunu

in the bottom half of this equation, in the denominator?

denklemin alttaki ikinci yarısında, bölen kısmında harcıyoruz?

We are a bottom-heavy culture

Biz aşağısı-ağırlıklı bir kültüre sahibiz

in more ways than one.

iki yoldan birini seçmek gerekirse

(Laughter)

(gülüşmeler)

The reality is, in Western countries,

Batı toplumlarında gerçekten de

quite often we do focus on the pursuit of happiness

Çoğu zaman biz mutluluğu elde etmeye odaklanırız

as if happiness is something that we have to go out --

Sanki mutluluk dışarıda bir yerde gidip alabileceğimiz bir şey gibi

an object that we're supposed to get, or maybe many objects.

Sahip olmamız gereken bir nesne, ya da bir çok nesne

Actually, in fact, if you look in the dictionary,

aslında gerçekten bir sözlüğe bakarsanız

many dictionaries define pursuit

bir çok sözlük elde etmeyi

as to "chase with hostility."

düşmanca bir hareket olarak tanımlar

Do we pursue happiness with hostility?

mutluluğun peşinden ona sahip olmak için düşmanca mı koşuyoruz?

Good question. But back to Bhutan.

Güzel soru. Bhutan'a geri dönersek

Bhutan's bordered on its north and south

Bhutan kuzeyinden ve güneyinden

by 38 percent of the world's population.

dünyanın nüfusunun %38 tarafından sarılmıştır

Could this little country,

bu küçük ülke

like a startup in a mature industry,

eski köye yeni adet getirmiş ve

be the spark plug that influences

bir kıvılcım ile

a 21st century

21. yüzyılın

of middle-class in China and India?

orta sınıfı olan Çin ve Hindistan'ı etkilemiştir.

Bhutan's created the ultimate export,

Bhutan'ın en büyük ithalat kalemi

a new global currency of well-being,

Mutluluk için küresel çapta yeni bir tanımdır.

and there are 40 countries around the world today

Ve bugün dünyada 40 ülke

that are studying their own GNH.

gerçekten de kendi GSMM'leri için çalışıyorlar.

You may have heard, this last fall

Belki duymuşsunuzdur, geçen son bahar

Nicolas Sarkozy in France

Fransa'da Nicolas Sarkozy

announcing the results of an 18-month study

18 aylık bir çalışmanın sonuçlarını açıkladı

by two Nobel economists,

2 Nobel li ekonomist tarafından gerçekleştirilen bir çalışma

focusing on happiness and wellness in France.

Fransa'nın mutluluğu ve yaşam kalitesi üzerine

Sarkozy suggested that

Sarkozy şunu öneriyordu

world leaders should stop

dünya liderleri, bu gidişe artık bir dur demeliler

myopically focusing on GDP

dar bir bakış açısı ile GSMH ye odaklanmak yerine

and consider a new index,

yeni bir ölçüm sistemi düşünülmeli.

what some French are calling a "joie de vivre index."

Fransızlar buna hayattaki mutluluğun (joie de vivre) ölçüm sistemi diyorlar.

I like it.

Bunu sevdim.

Co-branding opportunities.

Ortak marka fırsatı var burada.

Just three days ago, three days ago here at TED,

3 gün önce burada TED'de

we had a simulcast of David Cameron,

David Cameron ile TV üzerinden bir sohbet gerçekleştirdik

potentially the next prime minister of the UK,

İngilterenin olası bir sonraki başbakanı olarak

quoting one of my favorite speeches of all-time,

konuşmasında çok beğendiğim bir sözü kullandı

Robert Kennedy's poetic speech from 1968

Robert Kennedy'nin 1968'deki şiirsel konuşmasından

when he suggested that we're

şöyle dedi

myopically focused on the wrong thing

dar bir bakış açısı ile yanlış şeylere odaklanıyoruz

and that GDP is a misplaced metric.

GSMH yanlış konumlandırılmış bir ölçüttür.

So it suggests that the momentum is shifting.

Odak noktamızı kaydırmayı önerdi.

I've taken that Robert Kennedy quote,

Robert Kennedy'nin konuşmasından

and I've turned it into a new balance sheet for just a moment here.

Bir anlığına yeni bir hesap cetveline geçiş yapıyorum

This is a collection of things

O aslında bir çok şeyin toplamından oluşmaktadır.

that Robert Kennedy said in that quote.

Robert Kennedy şöyle demiştir.

GDP counts everything from air pollution

GSMH herşeyi ölçer hava kirliliğinden

to the destruction of our redwoods.

ağaçlarımızın yok edilmesine kadar

But it doesn't count the health of our children

Fakat çoçuklarımızın sağlığını ölçmez

or the integrity of our public officials.

Devlet memurlarımızın ahlakını ölçmez

As you look at these two columns here,

Şu iki sutuna baktığınızda göreceksiniz ki

doesn't it make you feel like it's time for us

artık zamanı gelmedi mi?

to start figuring out a new way to count,

yeni ölçüm yöntemleri keşfetmenin

a new way to imagine

hayatta bizim için gerçekten

what's important to us in life?

önemli olan şeyleri ölçmenin

(Applause)

(Alkışlar)

Certainly Robert Kennedy suggested at the end of the speech exactly that.

Robert Kennedy, konuşmasının sonunda tam olarak şunu önermişti.

He said GDP "measures everything in short,

Şöyle demişti. Kısaca GSMH herşeyi ölçer

except that which makes life worthwhile."

hayatta önemli olan şeyler hariç.

Wow.

Vay canına

So how do we do that?

şimdi ne yapacağız?

Let me say one thing we can just start doing

Önümüzdeki 10 yıl içinde, en azından bu ülkede

ten years from now, at least in this country.

yapmaya başlayabileceğimiz bir şey söyliyim.

Why in the heck in America

2010 yılında halen daha

are we doing a census in 2010?

Amerika'da neden nüfus sayımı yapılıyor?

We're spending 10 billion dollars on the census.

Bu nüfus sayımları için 10 milyarlarca dolar harcıyoruz

We're asking 10 simple questions -- it is simplicity.

Ve 10 basit soru soruyoruz. İşte size sadelik.

But all of those questions are tangible.

Fakat bu soruların hepsi elle tutulabilir sorular.

They're about demographics.

Demografikler hakkında

They're about where you live, how many people you live with,

Nerede yaşadığınız ve kaç kişi ile birlikte yaşadiginizla ilgili.

and whether you own your home or not.

Ve kendi evinize sahip olup olmadığınızla ilgili.

That's about it.

İşte bu kadar

We're not asking meaningful metrics.

Anlamlı ölçütler sormuyoruz.

We're not asking important questions.

Önemli sorular sormuyoruz.

We're not asking anything that's intangible.

Elle tutulmayan hiçbir şey sormuyoruz.

Abe Maslow said long ago

Maslow'un yıllar önce söylediği gibi

something you've heard before, but you didn't realize it was him.

Bu herkesin bildiği bir sözdur, ama birçokları bu sözün ona ait olduğunu bilmez.

He said, "If the only tool you have is a hammer,

Şöyle demişti: "Eger elinizdeki tek alet çekiç ise,

everything starts to look like a nail."

herşey çivi gibi görünmeye başlar"

We've been fooled by our tool.

Elimizdeki alet bizi kandırır.

Excuse that expression.

Biraz kaba bir örnek oldu galiba.

(Laughter)

(gülüşmeler)

We've been fooled by our tool.

Elimizdeki alet tarafindan kandırıldık.

GDP has been our hammer.

Elimizdeki çekiç GSMH idi.

And our nail has been a 19th- and 20th-century

Ve çivimiz de 19. ve 20. yüzyıllar idi.

industrial-era model of success.

Endüstri dönemine ait başarı modeli.

And yet, 64 percent

Ve bugün

of the world's GDP today

Dünya GSMH'sinin

is in that intangible industry we call service,

%64 'ü elle tutulamayan hizmet sektöründen gelmektedir.

the service industry, the industry I'm in.

Hizmet sektörü, benim içinde bulunduğum sektör

And only 36 percent is in the tangible industries

Ve sadece %36si elle tutalan sektörlerden gelir

of manufacturing and agriculture.

İmalat ve tarım gibi.

So maybe it's time that we get a bigger toolbox, right?

Belki de artık daha büyük bir alet kutusuna geçme zamanı geldi, değil mi?

Maybe it's time we get a toolbox that

Belki de artık sadece kolayca ölçebildigimiz, elle tutulur

doesn't just count what's easily counted, the tangible in life,

şeyleri ölçmeye yarayan aletleri değil

but actually counts what we most value,

fakat gerçekten hayatta deger verdigimiz şeyleri ölçen

the things that are intangible.

elle tutulamayan şeyleri ölçen bir alet çantasına geçme zamanı geldi.

I guess I'm sort of a curious CEO.

Sanırım, ben meraklı bir genel müdürüm.

I was also a curious economics major as an undergrad.

Ayrıca üniversitedeyken meraklı bir ekonomi öğrencisiydim.

I learned that economists measure everything

Şunu öğrenmiştim: ekonomistler herşeyi

in tangible units of production and consumption

elle tutulabilir üretim ve tüketim birimleri şeklinde ölçüyorlardı.

as if each of those tangible units

Sanki bu elle tutulabilir birimler

is exactly the same.

birbirlerine eşitmiş gibi.

They aren't the same.

Ama eşit değiller.

In fact, as leaders, what we need to learn

Gerçekte, liderler olarak, öğrenmemiz gereken

is that we can influence

üretim birimlerinin kalitesini

the quality of that unit of production

çalışanlarımızın hayallerini gerçekleştirmeleri

by creating the conditions

için gerekli ortamı oluşturarak

for our employees to live their calling.

etkileyebiliriz.

In Vivian's case,

Ve gercekten, Vivian'in durumunda

her unit of production

onun üretim birimi

isn't the tangible hours she works,

elle tutulur bir şekilde, kaç saat çalıştığı değildir.

it's the intangible difference she makes

Çalıştığı bir saat içinde, elle tutulamayan

during that one hour of work.

bir şekilde, yarattığı farktır.

This is Dave Arringdale who's actually

Ekrandaki kişinin adı Dave Arringdale

been a longtime guest at Vivian's motel.

Vivian'in motelinde uzun süreli bir misafir

He stayed there a hundred times

Burada yüzlerce defa kalmıştır

in the last 20 years,

geçtiğimiz 20 yıl boyunca.

and he's loyal to the property because of the relationship

Vivian ve onun calışma arkadaşlarının onunla geliştirdiği

that Vivian and her fellow employees have created with him.

ilişkiler sayesinde buranın sadık bir müşterisi olmuştur.

They've created a habitat of happiness for Dave.

Onlar Dave için bir mutluluk ortamı oluşturmuşlar.

He tells me that he can always count

Bana, Vivian ve diğer çalışanlara

on Vivian and the staff there

her zaman güvenebileceğini bildigini söyledi.

to make him feel at home.

Bu da onu evinde hissettiriyordu.

Why is it that

Neden böyle oluyor

business leaders and investors

iş dünyasındaki liderler ve yatırımcılar

quite often don't see the connection

çoğu zaman şunu göremiyorlar

between creating the intangible

elle tutulamayan

of employee happiness

çalışan mutluluğu ile

with creating the tangible

elle tutulabilen finansal sonuçlar

of financial profits in their business?

arasındaki iliskiyi göremiyorlar.

We don't have to choose between

Hatırı sayılır bir kar ile

inspired employees and sizable profits,

mutlu çalışanlar arasında bir seçim yapmak zorunda değiliz.

we can have both.

İkisine birden sahip olabiliriz.

In fact, inspired employees quite often

Ve gercekte, mutlu calisanlar, cogu zaman

help make sizable profits, right?

ciddi karlar yapmamıza yardımcı olur, değil mi?

So what the world needs now,

Yani şu anda dünyanın ihtiyacı olan şey

in my opinion,

bence

is business leaders and political leaders

neyi ölçeceğini bilen liderlerdir,

who know what to count.

hem is dunyasında hem de politikada.

We count numbers.

Sayıları sayıyoruz.

We count on people.

İnsanlara güveniyoruz.

What really counts is when we actually use our numbers

Sayıları kullanırken gerçekten önemli olan şey

to truly take into account our people.

insanları hesaba katmaktır.

I learned that from a maid in a motel

Bir moteldeki temizlikçiden ve bir ülkenin Kralı'ndan

and a king of a country.

öğrendiğim şey şudur:

What can you

Bugün neyi

start counting today?

saymaya başlayabiliriz?

What one thing can you start counting today

Bugün saymaya başlayabileceğiniz şey:

that actually would be meaningful in your life,

hayatınızda gerçekten anlamlı olan ne ise odur,

whether it's your work life or your business life?

bu ister çalışma hayatınız olsun, ister iş hayatınız olsun.

Thank you very much.

Çok teşekkürler

(Applause)

(Alkışlar)