Chip Conley: Measuring what makes life worthwhile

Translator: Arpiné Grigoryan Reviewer: Gohar Khachatryan

I'm going to talk about the simple truth in leadership

Ես պատրաստվում եմ խոսել 21-րդ դարի առաջնորդության

in the 21st century.

պարզ ճշմարտության մասին:

In the 21st century, we need to actually look at --

21-րդ դարում մենք իրականում պետք է դիտարկենք..

and what I'm actually going to encourage you to consider today --

և ինչպես ես ձեզ կխրախուսեմ այսօր հաշվի առնել...

is to go back to our school days

այն է` վերադառնալ դեպի մեր դպրոցական օրերը

when we learned how to count.

երբ մենք սովորում էինք հաշվել:

But I think it's time for us to think about what we count.

Սակայն ես կարծում եմ, որ ժամանակն է մտածել այն մասին, թե ինչն ենք մենք հաշվի առնում:

Because what we actually count

Քանի որ իրականում կարևորն այն է, թե ինչն ենք մենք

truly counts.

կարևոր համարում:

Let me start by telling you a little story.

Թույլ տվեք սկսել մի փոքր պատմությունով:

This is Van Quach.

Սա Վեն Քուաչն է:

She came to this country in 1986 from Vietnam.

Նա մեր երկիր է եկել 1986-ին Վիետնամից:

She changed her name to Vivian

Նա փոխեց իր անունը` դառնալով Վիվիան

because she wanted to fit in here in America.

քանի որ ցանկանում էր «իր տեղը գտնել» այստեղ` Ամերիկայում:

Her first job was at an inner-city motel

Նրա առաջին աշխատանքը մի քաղաքային մոթելում էր

in San Francisco as a maid.

Սան Ֆրանցիսկոյում, որպես սպասուհի:

I happened to buy that motel

Այնպես ստացվեց, որ ես գնեցի այդ մոթելը

about three months after Vivian started working there.

Վիվիանի այնտեղ աշխատել սկսելուց երեք ամիս անց:

So Vivian and I have been working together for 23 years.

Այսպիսով, Վիվիանն ու ես միասին աշխատել ենք 23 տարի:

With the youthful idealism of a 26-year-old,

26 տարեկան երիտասարդի իդեալիզմով տարված

in 1987,

1987 թվականին

I started my company and I called it Joie de Vivre,

ես հիմնեցի իմ ընկերությունը և անվանեցի այն Joie de Vivre («Կենսուրախություն»),

a very impractical name,

շատ անհարմար անուն էր,

because I actually was looking to create joy of life.

քանի որ ես իրականում փորձում էի կյանքի ուրախություն ստեղծել:

And this first hotel that I bought, motel,

Առաջին հյուրանոցը որ ես գնեցի` մոթելը

was a pay-by-the-hour, no-tell motel

ժամավճարով գործող մոթել էր

in the inner-city of San Francisco.

Սան Ֆրանցիսկոյի կենտրոնական մասում մի այնհայտ տեղ:

As I spent time with Vivian,

Վիվիանին ճանաչելու ընթացքում

I saw that she had sort of a joie de vivre

ես տեսա, որ նա ուներ իր joie de vivre` կենսուրախությունը

in how she did her work.

իր աշխատանքը կատարելու մեջ:

It made me question and curious:

Սա ինձ մոտ հետաքրքրություն առաջացրեց և հարց ծագեց`

How could someone actually find joy

Ինչպե՞ս կարող է որևէ մեկը ուրախություն գտնել

in cleaning toilets for a living?

ապրուստի համար զուգարաններ մաքրելով:

So I spent time with Vivian, and I saw that

Այսպես, ես որոշ ժամանակ անցկացրեցի Վիվիանի հետ և պարզեցի,

she didn't find joy in cleaning toilets.

որ նա զուգարաններ մաքրելու մեջ չէ որ գտնում է իր ուրախությունը:

Her job, her goal and her calling

Նրա աշխատանքը, նպատակը և կոչումը այն չէր,

was not to become the world's greatest toilet scrubber.

որ նա դառնա աշխարհի ամենալավ զուգարան մաքրողը:

What counts for Vivian was the emotional connection

Վիվիանի համար կարևոր էր այն զգայական կապը

she created with her fellow employees and our guests.

որ նա ստեղծել էր իր հետ համատեղ աշխատողների և հյուրերի հետ:

And what gave her inspiration and meaning

Եւ նրան ոգեշնչում և իմաստ էր տալիս

was the fact that she was taking care of people

այն փաստը, որ նա հոգում էր այնպիսի մարդկանց մասին

who were far away from home.

ովքեր իրենց տնից հեռու էին:

Because Vivian knew what it was like to be far away from home.

Քանի որ Վիվիանը գիտեր, թե ինչ է նշանակում տնից հեռու լինել:

That very human lesson,

Հենց այս կենսական դասը

more than 20 years ago,

ավելի քան 20 տարի առաջ

served me well during the last

շատ պետք եկավ մեր վերջին

economic downturn we had.

տնտեսական ճգնաժամի ժամանակ:

In the wake of the dotcom crash and 9/11,

Ինտերնետ ընկերությունների տապալման և սեպտեմբերի 11-ի դեպքերի արդյունքում

San Francisco Bay Area hotels

Սան Ֆրանցիսկո ծովափնյա հյուրանոցները

went through the largest percentage revenue drop

անցան ԱՄՆ-ի հյուրանոցների պատմության մեջ

in the history of American hotels.

եկամուտների ամենամեծ տոկոսային անկման միջով:

We were the largest operator of hotels in the Bay Area,

Մենք հանդիսանում էինք ծովափնյա խոշորագույն հյուրանոցային օպերատորը

so we were particularly vulnerable.

այդ պատճառով էլ առավելապես խոցելի էինք:

But also back then,

Սակայն նաև այդ ժամանակ

remember we stopped eating French fries in this country.

հիշում եմ, մենք դադարեցինք ֆրանսիական ֆրի կարտոֆիլ ուտել այս երկրում:

Well, not exactly, of course not.

Դե, ոչ այնքան: Իհարկե ոչ:

We started eating "freedom fries,"

Իրականում մենք սկսեցինք «անկախության ֆրի» ուտել:

and we started boycotting anything that was French.

Եւ սկսեցինք բոյկոտել ֆրանսիական ամեն ինչը:

Well, my name of my company, Joie de Vivre --

Իսկ իմ ընկերության անունը «Joie de Vivre» էր:

so I started getting these letters

Ես սկսեցի նամակներ ստանալ

from places like Alabama and Orange County

Ալաբամայի և Օրինջ Քաունթիի պես տեղերից

saying to me that they were going to boycott my company

ասելով, որ նրանք պատրաստվում են բոյկոտել իմ ընկերությունը

because they thought we were a French company.

քանի որ կարծում էին որ այն ֆրանսիական է:

And I'd write them back, and I'd say, "What a minute. We're not French.

Իսկ ես նրանց պատասխանում էի ասելով «Սպասեք, մենք ֆրանսիական չենք:

We're an American company. We're based in San Francisco."

Մենք ամերիկյան ընկերություն ենք` հիմնված Սան Ֆրանցիսկոյում»:

And I'd get a terse response: "Oh, that's worse."

Ես հակիրճ պատասխան էի ստանում. «Ահ, ավելի վատ»:

(Laughter)

/Ծիծաղ/

So one particular day

Այսպես մի օր

when I was feeling a little depressed and not a lot of joie de vivre,

երբ ես մի փոքր ճնշված էի զգում ու այնքան էլ «joie de vivre» չկար,

I ended up in the local bookstore around the corner from our offices.

ես հայտնվեցի մի տեղական գրախանութում, մեր գրասենյակների անկյունում:

And I initially ended up in the business section of the bookstore

Սկզբում, ես գրախանութի բիզնես բաժնում էի

looking for a business solution.

բիզնես լուծում փնտրելով:

But given my befuddled state of mind, I ended up

Սակայն իմ մտահոգվածությունը հաշվի առնելով

in the self-help section very quickly.

ես արագ հայտնվեցի ինքնօգնություն բաժնում:

That's where I got reacquainted with

Եւ այնտեղ ես կրկին ծանոթացա

Abraham Maslow's "hierarchy of needs."

Աբրահամ Մասլոույի կարիքների հիերարխիային:

I took one psychology class in college,

Ինստիտուտում մի հոգեբանության դաս էի անցել,

and I learned about this guy, Abraham Maslow,

որտեղ էլ իմացել էի այս Աբրահամ Մասլոույի մասին,

as many of us are familiar with his hierarchy of needs.

ու ծանոթացել էի, ինչպես մեզանից շատերը գիտեն` նրա «կարիքների հիերարխիային»:

But as I sat there for four hours,

Սակայն այնտեղ մի քանի ժամ նստելով,

the full afternoon, reading Maslow,

մի ամբողջ ցերեկ... և կարդալով Մասլոու

I recognized something

ես հասկացա մի բան,

that is true of most leaders.

որն առանձնահատուկ է շատ ղեկավարներին:

One of the simplest facts in business

Եւ բիզնեսի պարզագուն փաստերից մեկը

is something that we often neglect,

որը մենք հաճախ անտեսում ենք,

and that is that we're all human.

այն է, որ մենք բոլորս մարդ ենք:

Each of us, no matter what our role is in business,

Եւ մեզանից յուրաքանչյուրը, անկախ բիզնեսում ունեցած իր դերից,

has some hierarchy of needs

ունի իր ուրույն կարիքների հիերարխիան

in the workplace.

աշխատավայրում:

So as I started reading more Maslow,

Եւ ավելի շատ Մասլոու կարդալով

what I started to realize is that

ես սկսեցի հասկանալ, որ

Maslow, later in his life,

Մասլոուն, իր հետագա կյանքում

wanted to take this hierarchy for the individual

ցանկանում էր անձի համար այս հիերարխիան

and apply it to the collective,

կիրառել կոլեկտիվի վրա,

to organizations and specifically to business.

կազմակերպություններում և հատկապես բիզնեսում:

But unfortunately, he died prematurely in 1970,

Սակայն դժբախտաբար նա վաղաժամ մահացավ 1970-ին:

and so he wasn't really able to live that dream completely.

Եւ այդիպիսով նա չկարողացավ ամբողջովին իրագործել իր երազանքը:

So I realized in that dotcom crash

Այսպես, որ ինտերնետ ընկերությունների փլուզումից ես հասկացա,

that my role in life was to channel Abe Maslow.

որ կյանքում իմ նպատակը Մասլոուին հետևելն էր:

And that's what I did a few years ago

Եւ ես հենց դա էլ արեցի մի քանի տարի առաջ

when I took that five-level hierarchy of needs pyramid

երբ վերցրեցի կարիքների հիերարխիայի հինգ մակարդականի բուրգը

and turned it into what I call the transformation pyramid,

և փոխարկեցի այն ձևափոխության բուրգի, ինչպես ես եմ այն կոչում,

which is survival, success and transformation.

այն է` գոյատևվում, հաջողություն և ձևափոխություն:

It's not just fundamental in business, it's fundamental in life.

Սա հիմնային է ոչ միայն բիզնեսում, այլև կյանքում:

And we started asking ourselves the questions

Մենք սկսեցինք ինքներս մեզ հարցեր տալ այն մասին,

about how we were actually addressing

թե ինչպես ենք մենք հասցեագրում

the higher needs, these transformational needs

մեր ընկերության կարևոր աշխատակիցների

for our key employees in the company.

բարձր կարիքները, այս ձևափոխական կարիքները:

These three levels of the hierarchy needs

Հիերարխիկ կարիքների այս երեք մակարդակները

relate to the five levels

կախված են Մասլոուի կարիքների հիերարխիայի

of Maslow's hierarchy of needs.

հինգ մակարդակներից:

But as we started asking ourselves about how we were addressing

Սակայն երբ մենք սկսեցինք հարցնել ինքներս մեզ այն մասին, թե ինչպես էինք

the higher needs of our employees and our customers,

մենք հասցեագրում մեր աշխատակիցների և հաճախորդների բարձրագույն կարիքները,

I realized we had no metrics.

մենք հասկացանք որ մետրայիններ չունենք:

We had nothing that actually could tell us whether we were actually getting it right.

Եւ չկար այնպիսի մի բան, որ մեզ հուշեր թե արդյոք մենք ճիշտ էինք հասկանում:

So we started asking ourselves:

Այսպես, մենք սկսեցինք հարցնել ինքներս մեզ.

What kind of less obvious metrics

Ինչպիսի՞ պակաս ակնհայտ մետրայիններ

could we use to actually evaluate

կարող ենք մենք օգտագործել գնահատելու համար

our employees' sense of meaning,

մեր աշխատակիցների սեփական կարևորության զգացումը,

or our customers' sense of emotional connection with us?

կամ մեր հաճախորդների մեզ հետ ունեցած էմոցիոնալ կապի զգացումը:

For example, we actually started asking our employees,

Օրինակ, մենք սկսեցինք հենց մեր աշխատակիցներին հարցնել,

do they understand the mission of our company,

թե արդյոք նրանք հասկանում են ընկերության առաքելությունը,

and do they feel like they believe in it,

և հավատում են դրան

can they actually influence it,

կամ, թե կարող են նպաստել դրան,

and do they feel that their work actually has an impact on it?

և, թե արդյոք նրանք զգում են, որ իրենց աշխատանքը որևէ ազդեցություն ունի դրա վրա:

We started asking our customers,

Ապա մենք սկսեցինք հարցնել մեր հաճախորդներին,

did they feel an emotional connection with us,

թե արդյոք նրանք մեզ հետ էմոցիոնալ կապ զգում են,

in one of seven different kinds of ways.

զգացմունքների յոթ տեսակներից որևէ մեկով:

Miraculously, as we asked these questions

Զարմանալիորեն, երբ մենք սկսեցինք տալ այս հարցերը

and started giving attention higher up the pyramid,

և սկսեցինք ուշադրություն դարձնել բուրգի վերին հատվածներին,

what we found is we created more loyalty.

մենք հասկացանք որ մենք ավելի շատ հավատարմություն ենք ստեղծել:

Our customer loyalty skyrocketed.

Մեք հաճախորդների հավատարմությունը կտրուկ աճեց:

Our employee turnover dropped

Աշխատակիցների հոսունությունը նվազեց

to one-third of the industry average,

արդյունաբերության միջինի մեկ երրորդին հասնելով:

and during that five year dotcom bust,

Եւ ինտերնետ ընկերությունների այդ հինգամյա անկման ընթացքում

we tripled in size.

մենք չափերով եռակի աճեցինք:

As I went out and started spending time with other leaders out there

Այժմ, երբ ես դուրս եկա ու սկսեցի տարբեր առաջնորդների հետ ժամանակ անցկացնել

and asking them how they were getting through that time,

և հարցնել նրանց, թե ինչպես էին նրանք անցնում այդ ամեն ինչով այն ժամանակ:

what they told me over and over again

Նրանք միևնույն բանն էին կրկնում`

was that they just manage what they can measure.

նրանք ուղղակի ղեկավարում էին այն, ինչը կարող են չափել:

What we can measure is that tangible stuff

Իսկ չափել մենք կարող ենք միայն շոշափելի բաները

at the bottom of the pyramid.

որոնք բուրգի ներքևի մասում են գտնվում:

They didn't even see the intangible stuff

Նրանք նույնիսկ չէին էլ տեսնում բուրգի

higher up the pyramid.

վերևի մասում գտնվող անշոշափելի բաները:

So I started asking myself the question:

Այսպիսով ես սկսեցի հարցնել ինքս ինձ.

How can we get leaders to start valuing the intangible?

Ինչպե՞ս կարող ենք ստիպել ղեկավարներին գնահատել անշոշափելի բաները:

If we're taught as leaders to just manage what we can measure,

Եթե որպես ղեկավար, մեզ սովորեցրել են ղեկավարել այն, ինչը կարող ենք չափել

and all we can measure is the tangible in life,

և այն ամենը ինչը մենք կարող ենք չափել` կյանքի շոշափելի բաներն են,

we're missing a whole lot of things at the top of the pyramid.

մենք ահագին քանակությամբ բաներ ենք բաց թողնում, բուրգի վերևի մասից:

So I went out and studied a bunch of things,

Այսպես, ես գնացի և շատ տարբեր բաներ ուսումնասիրեցի:

and I found a survey that showed

Ես գտա մի հարցում, որը ցույց էր տալիս,

that 94 percent

որ աշխարհի բիզնես առաջնորդների

of business leaders worldwide

94 տոկոսը

believe that the intangibles are important in their business,

հավատում են, որ անշոշափելի բաները կարևոր են իրենց բիզնեսում,

things like intellectual property,

ինչպես օրինակ մտավոր սեփականությունը,

their corporate culture, their brand loyalty,

կորպորատիվ մշակույթը, հավատարմությունը բրենդին:

and yet, only five percent of those same leaders

Սակայն, այդ նույն բիզնես առաջնորդների միայն հինգ տոկոսն էին

actually had a means of measuring the intangibles in their business.

տիրապետում իրենց բիզնեսներում անշոշափելի բաների չափման միջոցների:

So as leaders, we understand

Այսպես, որպես առաջնորդներ մենք հասկանում ենք,

that intangibles are important,

որ անշոշափելի բաները կարևոր են,

but we don't have a clue how to measure them.

սակայն մենք պատկերացում չունենք, թե ինչպես չափել դրանք:

So here's another Einstein quote:

Ահա մեկ այլ Էյնշտեյնյան մեջբերում`

"Not everything that can be counted counts,

«Ոչ ամեն ինչ, ինչը կարելի է հաշվել` կարևոր է,

and not everything that counts can be counted."

և ոչ ամեն ինչ, ինչը կարևոր է` կարելի է հաշվել»:

I hate to argue with Einstein,

Ես չեմ սիրում վիճել Էյնշտեյնի հետ

but if that which is most valuable

սակայն, եթե այն, ինչը ամենաարժեքավորն է

in our life and our business

մեր կյանքում և բիզնեսում

actually can't be counted or valued,

չի կարող հաշվարկվել կամ գնահատվել,

aren't we going to spend our lives

արդյո՞ք մենք պատրաստվում ենք անցկացնել մեր կյանքը

just mired in measuring the mundane?

պարզապես երկրային բաները չափելով:

It was that sort of heady question about what counts

Սա այսպիսի մի շեշտակի հարց էր, այն մասին, թե որն է կարևորը

that led me to take my CEO hat off for a week

որը դրդեց իմ տնօրենի պարտականությունները մեկ շաբաթով մի կողմ դնելու

and fly off to the Himalayan peaks.

և թռչելու դեպի Հիմալայան գագաթներ:

I flew off to a place that's been shrouded in mystery for centuries,

Ես թռչեցի դեպի այն վայրը, որը դարեր ի վեր պատված է առեղծվածներով

a place some folks call Shangri-La.

մի տեղ, որը որոշ մարդիկ անվանում են Շանգրի լա:

It's actually moved from the survival base of the pyramid

Այն տեղափոխված է բուրգային մոդելի

to becoming a transformational

գոյատևման հիմքից` դառնալով

role model for the world.

աշխարհի համար ձևափոխման օրինակելի տեղ:

I went to Bhutan.

Ես գնացի Բհութան:

The teenage king of Bhutan was also a curious man,

Բհութանի դեռահաս թագավորը նույնպես հետաքրքրասեր մարդ էր,

but this was back in 1972,

սակայն 1972-ին էր, որ

when he ascended to the throne

նա գահ բարձրացավ

two days after his father passed away.

իր հոր մահվանից ընդամենը երկու օր անց:

At age 17, he started asking the kinds of questions

17 տարեկանում նա սկսեց տալ այնպիսի հարցեր,

that you'd expect of someone with a beginner's mind.

որոնք կարելի էր սպասել սկսնակի մտածելակերպ ունեցողից:

On a trip through India,

Հնդկաստանով իր ճամփորդության ժամանակ

early in his reign as king,

որպես թագավոր իշխանության սկզբում,

he was asked by an Indian journalist

մի հնդիկ լրագրող նրան հարցրեց

about the Bhutanese GDP,

Բհութանի ՀՆԱ-ի մասին,

the size of the Bhutanese GDP.

Բհութանի ՀՆԱ-ի չափը:

The king responded in a fashion

Թագավորը այնպես պատասխանեց,

that actually has transformed us four decades later.

որ չորս տասնամյակ անց ձևափոխեց մեզ:

He said the following, he said: "Why are we so obsessed

Նա ասաց հետևյալը. «Ինչու՞ ենք մենք այդքան տարված

and focused with gross domestic product?

և կենտրոնացած համախառն ներքին արդյունքով:

Why don't we care more about

Ինչու՞ մենք չենք հոգում

gross national happiness?"

համախառն ազգային երջանկության մասին:»

Now, in essence, the king was asking us to consider

Ըստ էության, թագավորն ասում էր մեզ դիտարկել

an alternative definition of success,

հաջողության այլընտրանքային սահմանումը,

what has come to be known as

ինչը հետագայում հայտնի դարձավ որպես

GNH, or gross national happiness.

ՀԱԵ, կամ համախառն ազգային երջանկություն:

Most world leaders didn't take notice,

Շատ համաշխարհային առաջնորդներ ուշադրություն չդարձրեցին դրան,

and those that did thought this was just "Buddhist economics."

և համարեցին այն ուղղակի «Բուդդիստական տնտեսագիտություն»:

But the king was serious.

Սակայն թագավորը լուրջ էր:

This was a notable moment,

Եւ սա նշանակալի պահ էր,

because this was the first time a world leader

քանի որ առաջին անգամն էր, որ աշխարհի առաջնորդը

in almost 200 years

200 տարվա մեջ

had suggested

առաջարկեց, որ

that intangible of happiness --

անշոշափելի երջանկությունը...

that leader 200 years ago,

կրկին, 200 տարի առաջ Թոմաս Ջեֆերսոնը

Thomas Jefferson with the Declaration of Independence --

Անկախության հռչակագրում..

200 years later,

200 տարի անց,

this king was suggesting that intangible of happiness

թագավորն առաջարկում էր, որ անշոշափելի երջանկությունը

is something that we should measure,

պետք է չափվի

and it's something we should actually value

և պետք է գնահատվի

as government officials.

իշխանության ներկայացուցիչների կողմից:

For the next three dozen years as king,

Իր թագավորության հաջորդ երեք տասնամյակների ընթացքում

this king actually started measuring

թագավորն իրականում սկսեց հաշվարկել

and managing around happiness in Bhutan --

և ղեկավարել Բհութանի երջանկությունը:

including, just recently, taking his country

Եւ ներառյալ, հենց վերջերս, փոխելով իր երկիրը

from being an absolute monarchy to a constitutional monarchy

բացարձակ միապետությունից մինչև սահմանադրական միապետություն

with no bloodshed, no coup.

առանց արյուն հեղեղելու, առանց հեղաշրջման:

Bhutan, for those of you who don't know it,

Եւ Բհութանը, նրանց համար, ովքեր չգիտեն այդ մասին,

is the newest democracy in the world, just two years ago.

աշխարհի նորագույն ժողովրդավար երկրներից է, միայն երկու տարի առաջ:

So as I spent time with leaders in the GNH movement,

Այսպես, ես սկսեցի ժամանակ անցկացնել ՀԱԵ շարժման առաջնորդների հետ,

I got to really understand what they're doing.

և ես սկսեցի իսկապես հասկանալ, թե ինչով են նրանք զբաղվում:

And I got to spend some time with the prime minister.

Ես որոշ ժամանակ անցկացրեցի վարչապետի հետ:

Over dinner, I asked him an impertinent question.

Ճաշի ժամանակ ես մի անպատեհ հարց տվեցինրան:

I asked him,

Ես հարցրեցի.

"How can you create and measure

«Ինչպե՞ս եք կարողանում ստեղծել և չափել

something which evaporates --

մի բան, որը գոլորշիանում է,

in other words, happiness?"

այլ խոսքով, երջանկությունը»:

And he's a very wise man, and he said,

Եւ այս բավականին իմաստուն մարդն ասաց.

"Listen, Bhutan's goal is not to create happiness.

«Լսեք, Բհութանի նպատակը այն չէ, որ ստեղծի երջանկություն:

We create the conditions for happiness to occur.

Մենք պայմաններ ենք ստեղծում երջանկության համար:

In other words, we create a habitat of happiness."

Այլ կերպ ասած` մենք ստեղծում ենք երջանկության բնական միջավայր»:

Wow, that's interesting.

Իսկապես, սա բավականին հետաքրքիր է:

He said that they have a science behind that art,

Եւ նա ասաց, որ նրանք այդ արվեստի ետևում նաև գիտություն ունեն:

and they've actually created four essential pillars,

Եւ նրանք ստեղծել են չորս կարևոր պատվարներ,

nine key indicators

իննը կարևոր ցուցանիշներ

and 72 different metrics

և 72 տարբեր մետրայիններ

that help them to measure their GNH.

որոնք օգնում են չափել իրենց ՀԱԵ-ն:

One of those key indicators is:

Ի դեպ, այս կարոր ցուցանիշներից մեկն է`

How do the Bhutanese feel about

թե ինչպես են Բհութանի բնակիչները վերաբերվում

how they spend their time each day?

յուրաքանչյուր օր իրենց ժամանակը անցկացնելուն:

It's a good question. How do you feel about

Սա լավ հարց է: Ինչպե՞ս եք դուք վերաբերվում

how you spend your time each day?

յուրաքանչյուր օր ձեր ժամանակը անցկացնելուն:

Time is one of the scarcest resources

Ժամանակը ամենասուղ միջոցներից է

in the modern world.

ժամանակակից աշխարհում:

And yet, of course,

Եւ դեռևս, անշուշտ,

that little intangible piece of data

տվյալների այդ փոքր անշոշափելի մասը

doesn't factor into our GDP calculations.

չի հանդիսանում ՀՆԱ-ի հաշվարկների մասը:

As I spent my week up in the Himalayas,

Այսպես, երբ ես անցկացնում էի իմ շաբաթը Հիմալայներում,

I started to imagine

ես իրապես սկսեցի պատկերացնել

what I call an emotional equation.

այսպես կոչված զգայական հավասարությունը:

And it focuses on something I read long ago

Այն կենտրոնանում է մի բանի վրա, որը ես վաղուց կարդացել էի

from a guy named Rabbi Hyman Schachtel.

Ռաբբի Հայման Շակտել անունով մի մարդու մոտ:

How many know him? Anybody?

Ձեզանից քանի՞ հոգի գիտեն նրան: Որևէ մեկը ճանաչու՞մ է:

1954, he wrote a book called "The Real Enjoyment of Living,"

1954 թվին նա մի գիրք է գրել, որ կոչվում է «Կյանքի իրական վայելքը»:

and he suggested that happiness

Նա ներկայացրեց, որ երջանկությունը

is not about having what you want;

այն չէ, որ մարդ ունենա այն ինչ ուզում է:

instead, it's about wanting what you have.

Փոխարենը, դա այն է, որ մարդ ուզենա այն, ինչն ունի:

Or in other words, I think the Bhutanese believe

Այլ կերպ ասաց, ես կարծում եմ, որ Բհութանի բնակիչները հավատում են

happiness equals wanting what you have --

որ երջանկությունը նույնն է, որ ուզում ես այն ինչն ունես...

imagine gratitude --

պատկերացրեք երախտագիտությունը...

divided by having what you want --

բաժանած ձեր ցանկությամբ ունեցածի վրա․․․

gratification.

բավականություն:

The Bhutanese aren't on some aspirational treadmill,

Բհութանացիները որևէ ձգտման վազքուղու վրա չեն,

constantly focused on what they don't have.

մշտապես կենտրոնացած այն բաների վրա, որ չունեն:

Their religion, their isolation,

Նրանց կրոնը, մեկուսացումը,

their deep respect for their culture

նրանց խորին հարգանքը դեպի իրենց մշակույթը

and now the principles of their GNH movement

և այժմ, նրանց ՀԱԵ շարժման հիմունքները

all have fostered a sense of gratitude

դրանք բոլորը խթանել են նրանց ունեցածի նկատմամբ

about what they do have.

երախտագիտության զգացմունքը:

How many of us here, as TEDsters in the audience,

Մեզանից քանի հոգի՞ այստեղ, որպես TED-ի հանդիսատեսներից

spend more of our time

ժամանակի առավել մասը

in the bottom half of this equation, in the denominator?

անցկացրել է այս հավասարման ներքևի մասում` հայտարարում:

We are a bottom-heavy culture

Մեր մշակույթը բավականին սահմանափակ է

in more ways than one.

մեկից ավելի իմաստներով:

(Laughter)

(Ծիծաղ)

The reality is, in Western countries,

Իրականում, Արևմտյան երկրներում

quite often we do focus on the pursuit of happiness

բավականին հաճախ մենք կենտրոնանում ենք երջանկության փնտրտուքի վրա

as if happiness is something that we have to go out --

կարծես երջանկությունը մի բան է, որին մենք պետք է հասնենք․․․

an object that we're supposed to get, or maybe many objects.

մի իր, որը պետք է ձեռք բերենք, կամ միգուցե մի քանի իրեր:

Actually, in fact, if you look in the dictionary,

Իրականում, եթե նայեք բառարանում,

many dictionaries define pursuit

շատ բառարաններ սահմանում են pursuit - ձգտում բառը

as to "chase with hostility."

որպես «թշնամանքով հետապնդում»:

Do we pursue happiness with hostility?

Արդյո՞ք մենք երջանկությունը թշնամանքով ենք հետապնդում:

Good question. But back to Bhutan.

Լավ հարց է: Վերադառնանք Բհութան:

Bhutan's bordered on its north and south

Հյուսիսից և հարավից, Բհութանը ընդհանուր սահման ունի

by 38 percent of the world's population.

աշխարհի բնակչության 38 տոկոսի հետ:

Could this little country,

Կարո՞ղ է այս փոքր երկիրը,

like a startup in a mature industry,

հասուն արդյունաբերության մեջ որպես սկսնակ,

be the spark plug that influences

դառնա այն խրոցակը, որը կներազդի

a 21st century

21-րդ դարի

of middle-class in China and India?

Չինաստանի և Հնդկաստանի միջին դասի վրա:

Bhutan's created the ultimate export,

Բհութանը փաստացիորեն ստեղծել է առավելագույն արտահանումը,

a new global currency of well-being,

բարեկեցության նոր գլոբալ փոխարժեքը:

and there are 40 countries around the world today

Եւ այսօր կան 40 երկրներ ամբողջ աշխարհում,

that are studying their own GNH.

որոնք ուսումնասիրում են իրենց ՀԱԵ-ն:

You may have heard, this last fall

Երևի լսել եք, որ այս նախորդ աշնանը

Nicolas Sarkozy in France

Ֆրանսիայում Նիկոլյա Սարկոզին

announcing the results of an 18-month study

հրապարակել է 18-ամսանոց ուսումնասիրության արդյունքները,

by two Nobel economists,

որոնք արվել են երկու Նոբելյան մրցանակակիր տնտեսագետների կողմից,

focusing on happiness and wellness in France.

որոնք շեշտը դրել են Ֆրանսիայում երջանկության և բարեկեցության վրա:

Sarkozy suggested that

Սարկոզին առաջարկեց, որ

world leaders should stop

համաշխարհային առաջնորդները դադարեցնեն

myopically focusing on GDP

կարճատեսորեն կենտրոնանալ ՀՆԱ-ի վրա

and consider a new index,

և հաշվի առնեն նոր ցուցիչը,

what some French are calling a "joie de vivre index."

որը որոշ ֆրանսիացիներ անվանում են «joie de vivre index»:

I like it.

Ինձ դուր է գալիս այն:

Co-branding opportunities.

Համատեղ բրենդավորման հնարավորություններ են ստեղծվում:

Just three days ago, three days ago here at TED,

Եւ միայն երեք օր առաջ, այստեղ TED-ում,

we had a simulcast of David Cameron,

մենք Դեվիդ Քեմերոնի հետ ուղիղ հեռարձակում ունեցանք,

potentially the next prime minister of the UK,

նա կարող է դառնալ Միացյալ Թագավորության հաջորդ վարչապետը,

quoting one of my favorite speeches of all-time,

և նա մեջբերեց իմ ամենասիրած ելույթներից մեկը

Robert Kennedy's poetic speech from 1968

1968 թվականի Ռոբերտ Քեննեդիի պոետիկ ելույթը

when he suggested that we're

որտեղ նա ասում էր, որ մենք

myopically focused on the wrong thing

կարճատեսորեն կենտրոնացած ենք սխալ բանի վրա,

and that GDP is a misplaced metric.

և որ ՀՆԱ-ն անտեղի մետրային է:

So it suggests that the momentum is shifting.

Այսպիսով այն հուշում է, որ շարժիչ ուժը տեղափոխվում է:

I've taken that Robert Kennedy quote,

Ես այդ մեջբերումը Ռոբերտ Քեննեդիից վերցրել եմ

and I've turned it into a new balance sheet for just a moment here.

և տեղադրել եմ այստեղ` նոր հաշվեկշռի վրա մի վայրկյանով:

This is a collection of things

Սա իրականում տարբեր բաների հավաքածու է,

that Robert Kennedy said in that quote.

որ Ռոբերտ Քեննեդին ասել է այդ մեջբերման մեջ:

GDP counts everything from air pollution

ՀՆԱ-ն հաշվարկում է ամեն ինչ սկսած օդի թունավորվածությունից

to the destruction of our redwoods.

մինչև մեր կարմիր փայտի վերացումը:

But it doesn't count the health of our children

Սակայն այն չի հաշվարկում մեր երեխաների առողջությունը,

or the integrity of our public officials.

կամ մեր հասարակական գործիչների ազնվությունը:

As you look at these two columns here,

Եթե նայեք այս երկու սյունակներին,

doesn't it make you feel like it's time for us

արդյոք այն չի դրդում ձեզ մտածել, որ ժամանակն է

to start figuring out a new way to count,

ստեղծելու հաշվարկի նոր միջոց,

a new way to imagine

մի նոր ձև պատկերացնելու այն,

what's important to us in life?

այն ինչ կարևոր է մեզ համար կյանքում:

(Applause)

(Ծափահարություններ)

Certainly Robert Kennedy suggested at the end of the speech exactly that.

Անշուշտ, Ռոբերտ Քեննեդին իր ելույթի վերջում հենց դա է առաջարկել:

He said GDP "measures everything in short,

Նա ասել է, որ ՀՆԱ-ն «չափում է ամեն ինչ,

except that which makes life worthwhile."

բացի նրանից ինչն արժեվորում է կյանքը»:

Wow.

Վաու:

So how do we do that?

Իսկ ինչպե՞ս պիտի դա անենք:

Let me say one thing we can just start doing

Թույլ տվեք ասել մի բան, որ մենք կարող ենք սկսել անել

ten years from now, at least in this country.

սրանից տասը տարի հետո, առնվազն այս երկրում:

Why in the heck in America

Ինչի՞ համար է Ամերիկայում պետք

are we doing a census in 2010?

2010-ի մարդահամարը:

We're spending 10 billion dollars on the census.

Մենք տաս միլիարդ դոլար ենք ծախսում մարդահամարի վրա:

We're asking 10 simple questions -- it is simplicity.

Եւ միայն 10 պարզ հարց ենք տալիս` դա պարզ է:

But all of those questions are tangible.

Սակայն բոլոր այդ հարցերը շոշափելի են:

They're about demographics.

Դրանք ժողովրդագրության մասին են:

They're about where you live, how many people you live with,

Այն մասին, թե որտեղ եք ապրում, քանի հոգու հետ

and whether you own your home or not.

և արդյոք սեփական տուն ունեք, թե ոչ:

That's about it.

Այդքանը:

We're not asking meaningful metrics.

Մենք չենք հարցնում իմաստավոր մետրայիններ:

We're not asking important questions.

Չենք տալիս կարևոր հարցեր:

We're not asking anything that's intangible.

Չենք հարցնում որևէ բան, որ շոշափելի չէ:

Abe Maslow said long ago

Մասլոուն վաղուց ասել էր

something you've heard before, but you didn't realize it was him.

մի բան, որ հաստատ արդեն լսել եք, սակայն չեք գիտակցել, որ դա նա է ասել:

He said, "If the only tool you have is a hammer,

Նա ասել է. «Եթե դուք միայն մուրճ ունեք,

everything starts to look like a nail."

ամեն ինչ սկսում է մեխ թվալ»:

We've been fooled by our tool.

Մեր գործիքը մեզ հիմարացրել է:

Excuse that expression.

Կներեք արտահայտությանս համար:

(Laughter)

(Ծիծաղ)

We've been fooled by our tool.

Մեզ հիմարացրել է մեր գործիքը:

GDP has been our hammer.

ՀՆԱ-ն մեր մուրճն էր:

And our nail has been a 19th- and 20th-century

Իսկ մեր մեխը19-րդ և 20-րդ դարերի

industrial-era model of success.

արդյունաբերական շրջանի հաջողության մոդելն էր:

And yet, 64 percent

Չնայած նրան, որ աշխարհի ՀՆԱ-ի

of the world's GDP today

64 տոկոսն այսօր,

is in that intangible industry we call service,

կազմում է այն անշոշափելի արդյունաբերությունը, որ մենք անվանում ենք ծառայություն,

the service industry, the industry I'm in.

ծառայությունների արդյունաբերություն, որի մեջ ես եմ գործում:

And only 36 percent is in the tangible industries

Իսկ շոշափելի արդյունաբերությունները, ինչպիսիք են արտադրությունն ու գյուղատնտեսությունը,

of manufacturing and agriculture.

կազմում եմ ընդհամենը 36 տոկոսը։

So maybe it's time that we get a bigger toolbox, right?

Եւ միգուցե ժամանակն է ավելի շատ գործիքներ ձեռք բերենք, ճի՞շտ է:

Maybe it's time we get a toolbox that

Գուցե ժամանակն է, որ մենք ձեռք բերենք գործիքներ, որոնք

doesn't just count what's easily counted, the tangible in life,

հաշվարկում են ոչ միայն այն, ինչը հեշտորեն հաշվելի է, կյանքի շոշափելի բաները,

but actually counts what we most value,

սակայն հաշվարկի այն, ինչը մենք առավել գնահատում ենք,

the things that are intangible.

անշոշափելի բաները:

I guess I'm sort of a curious CEO.

Երևի թե ես շատ հետաքրքրասեր ղեկավար եմ:

I was also a curious economics major as an undergrad.

Ես նաև հետաքրքրասեր տնտեսագիտության ուսանող էի բակալավրում:

I learned that economists measure everything

Եւ ես սովորել էի, որ տնտեսագետները չափում են ամեն ինչ

in tangible units of production and consumption

արտադրության և սպառման շոշափելի միավորներով,

as if each of those tangible units

կարծես այս շոշափելի միավորներից յուրաքանչյուրը

is exactly the same.

ճիշտ միևնույն բանն է:

They aren't the same.

Դրանք նույնը չեն:

In fact, as leaders, what we need to learn

Իրականում, որպես առաջնորդներ մենք պետք է սովորենք

is that we can influence

որ մենք կարող ենք ներգործություն ունենալ

the quality of that unit of production

արտադրության այդ միավորի որակի վրա

by creating the conditions

ստեղծելով այնպիսի պայմաններ

for our employees to live their calling.

որ մեր աշխատակիցները ապրեն իրենց կոչումով:

In Vivian's case,

Եւ փաստացիորեն, Վիվիանի դեպքում

her unit of production

նրա արտադրության միավորը

isn't the tangible hours she works,

ոչ թե նրա աշխատանքի շոշափելի ժամերն են:

it's the intangible difference she makes

Դա այն անշոշափելի փոփոխությունն է, որ նա ստեղծում է

during that one hour of work.

իր աշխատանքային ժամերի ընթացքում:

This is Dave Arringdale who's actually

Սա Դեյվ Արինգդեյլն է, որն երկար ժամանակ

been a longtime guest at Vivian's motel.

Վիվիանի մոթելում հյուրընկալում էր:

He stayed there a hundred times

Նա մի հարյուր անգամ մնացել է այնտեղ

in the last 20 years,

վերջին 20 տարիների ընթացքում:

and he's loyal to the property because of the relationship

Նա հավատարիմ է մոթելին, այն կապի պատճառով,

that Vivian and her fellow employees have created with him.

որը Վիվյանը և նրա հետ աշխատողները ստեղծել են իր հետ:

They've created a habitat of happiness for Dave.

Նրանք Դեյվի երջանկության համար մի վայր են ստեղծել:

He tells me that he can always count

Եւ նա ինձ պատմում է, որ միշտ կարող է

on Vivian and the staff there

Վիվիանին և աշխատակազմին վստահել

to make him feel at home.

որ նրանք այնպես կանեն, որ նա զգա իրեն ինչպես տանը:

Why is it that

Ինչու՞ է այդպես պատահում, որ

business leaders and investors

բիզնես առաջնորդները և ներդրողները

quite often don't see the connection

հաճախ չեն տեսնում այդ կապը

between creating the intangible

աշխատակցի երջանկության անշոշափելիի

of employee happiness

և իրենց բիզնեսի ֆինանսական շահույթների միջև

with creating the tangible

շոշափելի կապ

of financial profits in their business?

ստեղծելու միջև:

We don't have to choose between

Մենք չպետք է ընտրենք

inspired employees and sizable profits,

ոգեշնչված աշխատակցի և նշանակալի շահույթների միջև:

we can have both.

Մենք երկուսն էլ կարող ենք ունենալ:

In fact, inspired employees quite often

Փաստացիորեն, ոգեշնչված աշխատակիցները բավականին հաճախ

help make sizable profits, right?

իրենք են նպաստում նշանակալի շահույթ ստանալուն, ճի՞շտ է:

So what the world needs now,

Այսպիսով, իմ կարծիքով

in my opinion,

աշխարհը կարիք ունի

is business leaders and political leaders

այնպիսի բիզնես և քաղաքական առաջնորդների,

who know what to count.

որոնք գիտեն թե ինչն է պետք հաշվի առնել:

We count numbers.

Մենք հաշվում ենք թվերը:

We count on people.

Մենք մարդկանց վրա հույս ենք դնում:

What really counts is when we actually use our numbers

Իրականում կարևորը այն է, երբ մենք օգտագործում ենք մեր թվերը

to truly take into account our people.

մարդկանց իսկապես հաշվի առնելիս:

I learned that from a maid in a motel

Ես այդ սովորել եմ մոթելի սպասուհուց

and a king of a country.

և երկրի թագավորից:

What can you

Ի՞նչ կարող եք դուք սկսել

start counting today?

այսօր հաշվել:

What one thing can you start counting today

Ո՞րն է այն մեկ բանը, որ կարող եք սկսել այսօր հաշվել,

that actually would be meaningful in your life,

որն իրականում իմաստալից կլինի ձեր կյանքում,

whether it's your work life or your business life?

լինի դա աշխատանքային կամ բիզնես կյանքում:

Thank you very much.

Շատ շնորհակալություն:

(Applause)

(Ծափահարություններ)