What it's like to live on the International Space Station | Cady Coleman

Çeviri: Cihan Ekmekçi Gözden geçirme: Figen Ergürbüz

I'm an astronaut.

Ben bir astronotum.

I flew on the space shuttle twice,

İki kez uzay taşıma aracında uçtum

and I lived on the International Space Station for almost six months.

ve Uluslararası Uzay İstasyonu'nda yaklaşık altı ay geçirdim.

People often ask me the same question, which is, "What's it like in space?"

İnsanlar genellikle aynı şeyi soruyorlar, ''Uzayda yasam nasıl?''

as if it was a secret.

Bu bir sırmış gibi.

Space belongs to all of us,

Uzay hepimize ait.

and I'd like to help you understand why it's a place that is magic for all of us.

Ben de sizlere bunun neden hepimiz için sihirli bir yer olduğunu anlatacağım.

The day after my 50th birthday,

50. yaş günümden sonraki gün

I climbed aboard a Russian capsule,

bir Rus kapsülünde yerimi aldım,

in Russia,

Rusya'da

and launched into space.

ve uzaya kalkış yaptık.

Launching is the most dangerous thing that we do,

Kalkış, yaptığımız en tehlikeli şey

and it's also the most thrilling.

en korkutucu şey aynı zamanda.

Three, two, one ... liftoff!

Üç, iki, bir... kalkış!

I felt every single bit of the controlled fury of those rocket engines

Dünya'dan bizi uzaklaştırırken

o roket motorlarının kontrollü öfkesini iliklerime kadar hissettim.

as they blasted us off the Earth.

We went faster and faster and faster,

Giderek daha da hızlandık,

until, after eight and a half minutes, on purpose, those engines stop --

ta ki sekiz buçuk dakika sonra motorlar kasten durana kadar --

kabunk! --

ve ta ta!

and we are weightless.

Artık ağırlığımız yoktu.

And the mission and the magic begin.

Görev ve sihir başladı.

Dmitry and Paolo and I are circling the Earth

Dmitry, Paolo ve ben küçücük uzay aracımızda

in our tiny spacecraft,

Dünya'nın etrafında dönüyor,

approaching the space station carefully.

uzay istasyonuna dikkatlice yaklaşıyorduk.

It's an intricate dance at 17,500 miles an hour

Bu aslında saatte 28 bin km hızla gerçekleşen bir dans,

between our capsule, the size of a Smart Car,

bir Smart Car boyutunda olan kapsülümüz

and the space station, the size of a football field.

ve bir futbol sahası büyüklüğünde olan uzay istasyonu arasında.

We arrive when those two craft dock with a gentle thunk.

İki araç nazik bir sesle birleşirken varıyoruz.

We open the hatches,

Kapakları açıyoruz,

have sloppy zero-G hugs with each other,

birbirimize sıfır yer çekimiyle sarılıyoruz

and now we're six.

ve şimdi altı kişiyiz.

We're a space family, an instant family.

Anında bir uzay ailesi oluveriyoruz.

My favorite part about living up there

Yukarılarda yaşamanın en sevdiğim yanı

was the flying.

işin uçma kısmıydı.

I loved it.

Bunu çok seviyordum.

It was like being Peter Pan.

Peter Pan olmak gibiydi.

It's not about floating.

Konu kayarak gitmek değil.

Just the touch of a finger

Parmağınızla birine dokunmak bile

can actually push you across the entire space station,

o kişiyi uzay istasyonun diğer ucuna itebiliyor

and then you sort of tuck in with your toes.

ve sonra ayak parmaklarınızla sabit durmaya çalışıyorsunuz.

One of my favorite things was drifting silently

En sevdiğim şeylerden biri sessizce kayıp gitmekti,

through the space station,

gece boyunca ilerleyen

which was humming along at night.

uzay istasyonunun dört bir yanında.

I wondered sometimes if it knew I was there,

Bazen orada olduğumu biliyor mu diye merak ediyordum,

just silent.

öyle sessizce.

But sharing the wonder of that with the crew

Ama o ekiple o merakı paylaşmak da

was also part of what was important to me.

benim için önemli olan şeylerin bir parçasıydı.

A typical day in space starts with the perfect commute.

Uzayda sıradan bir gün kusursuz bir işe gidişle başlıyor.

I wake up, cruise down the lab

Uyanıyorum, laboratuvara iniyorum

and say hello to the best morning view ever.

ve en güzel sabah manzarasını selamlıyorum.

It's a really fast commute, only 30 seconds,

Gerçekten hızlı bir işe başlayış, sadece 30 saniye sürüyor

and we never get tired of looking out that window.

ve o pencereden bakmaktan hiç bıkmıyorsunuz.

I think it reminds us that we're actually still very close to Earth.

Sanırım bize hâlâ Dünya'ya çok yakın olduğumuzu hatırlatıyor.

Our crew was the second ever to use the Canadian robotic arm

Ekibimiz Kanadalı robot kolu kullanan ikinci ekip,

to capture a supply ship the size of a school bus

bu kol, bir okul servisi boyutunda tedarik gemisini yakalamayı sağlıyor,

containing about a dozen different experiments

içinde bir düzine farklı deneyler var

and the only chocolate that we would see for the next four months.

ve de önümüzdeki dört ay boyunca görebileceğimiz tek çikolata.

Now, chocolate aside, every single one of those experiments

Çikolata bir yana, o deneylerin her biri,

enables yet one more scientific question answered

burada, Dünya'da cevaplayamayacağımız bir sorunun

that we can't do down here on Earth.

cevaplanmasını sağlıyor.

And so, it's like a different lens,

Farklı bir lens takmak gibi,

allowing us to see the answers to questions like,

şu tarz soruların cevabını görmenizi sağlıyor:

"What about combustion?"

''Tutuşma nasıl?''

"What about fluid dynamics?"

''Sıvı dinamikleri nasıl?''

Now, sleeping is delightful.

İşin uyku kısmı da harika.

My favorite -- I mean, you could be upside down, right side up --

Yani baş aşağı da olabilirsiniz, sa kısmınız havada da olabilir --

my favorite: curled up in a little ball and floating freely.

en sevdiğim pozisyonsa küçük bir topa bürünüp serbestçe uçmak.

Laundry? Nope.

Çamaşır mı? Yok öyle bir şey.

We load our dirty clothes into an empty supply ship

Kirli çamaşırlarımızı boş bir tedarik gemisine yüklüyoruz

and send it off into space.

ve uzaya gönderiyoruz.

The bathroom.

Ve de banyo.

Everyone wants to know.

Herkes bilmek istiyor.

It's hard to understand, so I made a little video,

Anlaması biraz güç, o yüzden bir video çektim

because I wanted kids to understand

çünkü çocukların şunu anlamasını istedim,

that the principle of vacuum saves the day

vakum ilkesi günü kurtarıyor

and that just a gentle breeze helps everything go

ve biraz da nazik bir rüzgârla

where it is supposed to.

her şey gitmesi gereken yere gidiyor.

Well, in real life it does.

Yani gerçek hayatta öyle.

(Laughter)

(Gülme sesleri)

Recycling? Of course.

Geri dönüşüm de var tabii.

So we take our urine, we store it, we filter it and then we drink it.

İdrarımızı alıp saklıyor, filtreden geçiriyor ve içiyoruz.

And it's actually delicious.

Aslında lezzetli.

(Laughter)

(Gülme sesleri)

Sitting around the table,

Bir masanın etrafında oturuyor

eating food that looks bad but actually tastes pretty good.

ve kötü görünen ama aslında tadı bayağı güzel şeyler yiyoruz.

But it's the gathering around the table that's important,

Ama önemli olan şey masanın etrafında toplanmak.

I think both in space and on Earth,

Sanırım bu Dünya'da olduğu kadar uzayda da öyle

because that's what cements a crew together.

çünkü ekibi bir arada tutan şey bu.

For me, music was a way to stay connected to the rest of the world.

Benim için dünyanın geri kalanıyla bağlantılı kalmanın yolu müzikti.

I played a duet between Earth and space

Uzay uçuşunun 50. yıl dönümünde

with Ian Anderson of Jethro Tull

Jethro Tull'un Ian Anderson'ından

on the 50th anniversary of human spaceflight.

Dünya ve uzay arasında bir düet çaldım.

Connecting to family was so important.

Aileyle irtibatta kalmak çok önemliydi.

I talked with my family almost every day the whole time I was up there,

Orada olduğum süre boyunca ailemle her gün konuştum.

and I would actually read books to my son as a way for us just to be together.

Birlikte zaman geçirmek adına oğluma kitaplar bile okudum.

So important.

Çok önemli.

Now, when the space station would go over Massachusetts,

Uzay istasyonu Massachusetts üzerinden giderken

my family would run outside,

ailem dışarıya koşar

and they would watch the brightest star sailing across the sky.

ve gökyüzündeki en parlak yıldızı izlemeye koyulurlardı.

And when I looked down, I couldn't see my house,

Aşağı baktığımda evimi göremezdim

but it meant a lot to me to know that the people I loved the most

ama benim aşağı bakarken en sevdiklerimin yukarıya bakıyor olması

were looking up while I was looking down.

benim için çok şey ifade ediyordu.

So the space station, for me, is the place where mission and magic come together.

O yüzden uzay istasyonu, benim için, görev ve büyünün buluştuğu yer.

The mission, the work are vital steps

Bu görev, işin kendisi

in our quest to go further than our planet

gezegenimizden öteye gitmek için bir araştırma

and imperative for understanding sustainability here on Earth.

ve Dünya'da sürdürülebilirliği anlamak adına şart.

I loved being a part of that,

Bunun bir parçası olmak çok güzeldi.

and if I could have taken my family with me,

Keşke ailemi de götürebilseydim,

I never would have come home.

o zaman hiç geri dönmezdim.

And so my view from the station showed me

İstasyondan baktığım manzara bana şunu gösterdi ki

that we are all from the same place.

hepimiz aynı yerden geliyoruz.

We all have our roles to play.

Hepimizin bir rolü var.

Because, the Earth is our ship.

Çünkü bizim gemimiz Dünya.

Space is our home.

Uzay bizim evimiz.

And we are the crew of Spaceship Earth.

Biz de Dünya uzay gemisinin ekibiyiz.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)