3 ways to measure your adaptability -- and how to improve it | Natalie Fratto

Translator: Pisitpong Boonsom Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

I met 273 start-up founders last year.

ฉันได้พบกับผู้ก่อตั้งสตาร์ทอัป 273 คนเมื่อปีที่แล้ว

And each one was looking for money.

แต่ละรายล้วนต้องการหาเงิน

As a tech investor,

ในฐานะนักลงทุนด้านเทคโนโลยี

my goal was to sort through everyone that I met

เป้าหมายของฉันคือ จัดเรียงลำดับทุกคนที่ฉันพบ

and make a quick determination

และคำนวณอย่างรวดเร็ว

about which ones had the potential to make something really big.

ว่าใครที่มีแนวโน้มจะ สร้างสิ่งที่ยิ่งใหญ่ออกมาได้จริง ๆ

But what makes a great founder?

แต่อะไรที่ทำให้ เป็นผู้ก่อตั้งที่ดีได้ล่ะ ?

This is a question I ask myself daily.

นี่คือคำถามที่ฉันถามตัวเองทุกวัน

Some venture capitalists place bets

ผู้ร่วมทุนบางรายวางเดิมพัน

based on a founder's previous background.

วัดจากภูมิหลังของผู้ก่อตั้ง

Did they go to an Ivy League school?

พวกเขาเรียนที่ Ivy League school หรือไม่?

Have they worked at a blue-chip company?

พวกเขาเคยทำงาน ในบริษัทที่มั่นคงหรือไม่?

Have they built out a big vision before?

พวกเขาเคยสร้างวิสัยทัศน์ ที่ยิ่งใหญ่มาก่อนไหม?

Effectively, how smart is this person?

หรือถ้าแบบมีประสิทธิภาพ คนคนนี้ฉลาดแค่ไหน?

Other VCs asses a founder's emotional quotient, or EQ.

ผู้ร่วมทุนอื่น ๆ ประเมินความฉลาด ทางอารมณ์ของผู้ก่อตั้ง หรืออีคิว

How well will this person build teams

คนคนนี้จะสร้างทีม

and build rapport across customers and clients?

และสร้างสายสัมพันธ์ระหว่าง ลูกค้ากับผู้ให้บริการดีแค่ไหน?

I have a different methodology to assess start-up founders, though,

ฉันมีวิธีการที่แตกต่างออกไป ในการประเมินผู้ก่อตั้งสตาร์ทอัป

and it's not complicated.

และมันไม่ได้ซับซ้อนเลย

I look for signs of one specific trait.

ฉันมองหาสัญญาณ ของคุณสมบัติอย่างหนึ่ง

Not IQ, not EQ.

ไม่ใช่ไอคิว ไม่ใช่อีคิว (ความสามารถทางอารมณ์)

It's adaptability:

มันคือความสามารถในการปรับตัว

how well a person reacts to the inevitability of change,

เขาจะรับมือต่อการเปลี่ยนแปลง ที่เลี่ยงไม่ได้ดีแค่ไหน

and lots of it.

และอีกมากมาย

That's the single most important determinant for me.

นั่นคือปัจจัยเดียว ที่สำคัญที่สุดสำหรับฉัน

I subscribe to the belief

ฉันมีความเชื่อว่า

that adaptability itself is a form of intelligence,

ความสามารถในการปรับตัวนั้น คือรูปแบบหนึ่งของความฉลาด

and our adaptability quotient, or AQ,

และความสามารถ ในการปรับตัว หรือเอคิว ของเรานั้น

is something that can be measured, tested and improved.

เป็นสิ่งที่สามารถวัดค่าและพัฒนาได้

AQ isn't just useful for start-up founders, however.

เอคิวไม่ได้มีประโยชน์ สำหรับผู้ก่อตั้งสตาร์ทอัปเท่านั้น

I think it's increasingly important for all of us.

ฉันคิดว่ามันสำคัญมากขึ้นกับเราทุก ๆ คน

Because the world is speeding up.

เพราะโลกนี้หมุนเร็วขึ้น

We know that the rate of technological change is accelerating,

เรารู้ว่าอัตราการเปลี่ยนแปลง ของเทคโนโลยีกำลังเร่งขึ้น

which is forcing our brains to react.

ซึ่งบังคับให้สมองเรา ต้องตอบสนอง

Whether you're navigating changing job conditions

ไม่ว่าคุณจะกำลังเปลี่ยนรูปแบบงาน

brought on by automation,

นำเครื่องจักรเข้ามาแทนคน

shifting geopolitics in a more globalized world,

การเมืองที่เปลี่ยนแปลงไป ทั่วทั้งโลก

or simply changing family dynamics and personal relationships.

หรือเพียงเปลี่ยนชีวิตครอบครัว และความสัมพันธ์ส่วนตัว

Each of us, as individuals, groups,

พวกเราทุกคน ในส่วนบุคคลและส่วนรวม

corporations and even governments

บริษัทหรือแม้แต่รัฐบาล

are being forced to grapple with more change

กำลังถูกบังคับให้ต่อสู้ กับการเปลี่ยนแปลงที่มากขึ้น

than ever before in human history.

มากกว่าที่มีมาในประวัติศาสตร์มนุษย์

ดังนั้นเราจะประเมินความสามารถ ในการปรับตัวของเราได้อย่างไร?

So, how do we assess our adaptability?

I use three tricks when meeting with founders.

ฉันใช้สามกลเม็ด เมื่อพบกับผู้ก่อตั้ง

Here's the first.

นี่คือสิ่งแรก

Think back to your most recent job interview.

ลองนึกย้อนไปยังการสัมภาษณ์งาน ครั้งล่าสุดของคุณ

What kind of questions were you asked?

คุณถูกถามคำถามแบบไหน

Probably some variation of, "Tell me about a time when," right?

น่าจะเป็นแนว "บอกหน่อยเวลาที่คุณ" ใช่ไหม?

Instead, to interview for adaptability,

ในทางกลับกัน ในการสัมภาษณ์ ความสามารถในการปรับตัว

I like to ask "what if" questions.

ฉันเลือกจะถาม "ถ้าเกิด"

What if your main revenue stream were to dry up overnight?

ถ้าเกิดแหล่งรายได้หลักของคุณ หายในช่วงข้ามคืน?

What if a heat wave prevented every single customer

ถ้าเกิดมีคลื่นความร้อนขวางลูกค้าทุกราย

from being able to visit your store?

ไม่ให้เข้ามาร้านของคุณ?

Asking "what if," instead of asking about the past,

ถามเรื่อง "ถ้าเกิด" แทนที่จะถาม เกี่ยวกับเรื่องในอดีต

forces the brain to simulate.

บังคับสมองให้จำลองภาพ

To picture multiple possible versions of the future.

ให้เห็นอนาคตที่เป็นไปได้ หลายเวอร์ชั่น

The strength of that vision,

ความแข็งแกร่งของวิสัยทัศน์

as well as how many distinct scenarios someone can conjure, tells me a lot.

รวมถึงจำนวนแบบจำลองที่คนนั้น คิดได้ จะบอกฉันได้เยอะเลยค่ะ

Practicing simulations is a sort of safe testing ground

การจำลองสถานการณ์ เป็นสนามทดสอบที่ปลอดภัย

for improving adaptability.

สำหรับปรับปรุงพัฒนาการปรับตัว

Instead of testing how you take in and retain information,

แทนที่จะทดสอบว่าคุณรับ และเก็บข้อมูลยังไง

like an IQ test might,

เช่นการทดสอบไอคิว

it tests how you manipulate information,

มันทดสอบว่าคุณ จัดการข้อมูลอย่างไร

ใส่ข้อจำกัดต่าง ๆ

given a constraint,

in order to achieve a specific goal.

เพื่อไปให้ถึงเป้าที่ตั้งไว้

The second trick that I use to assess adaptability in founders

กลเม็ดที่สอง ที่ฉันใช้ประเมิน การปรับตัวของผู้ก่อตั้ง

is to look for signs of unlearning.

คือมองหาสัญญาณ ของการกล้าลบล้างที่เคยเรียนมา

Active unlearners seek to challenge what they presume to already know,

คนที่จริงจังกับการลบล้างสิ่งที่เรียนมา จะท้าทายสิ่งที่คิดว่ารู้กันอยู่แล้ว

and instead, override that data with new information.

และกลับแทนที่ข้อมูลนั้น ด้วยข้อมูลใหม่

Kind of like a computer running a disk cleanup.

ไม่ต่างกับคอมพิวเตอร์ ที่กำลังถูกล้างข้อมูล

Take the example of Destin Sandlin,

ยกตัวอย่างเดสติน แซนลิน

who programed his bicycle to turn left when he steered it right

เขาตั้งโปรแกรมให้จักรยานเขา เลี้ยวซ้ายเมื่อเขาเลี้ยวขวา

and vice versa.

และเลี้ยวขวาเมื่อเลี้ยวซ้าย

He called this his Backwards Brain Bike,

เขาตั้งชื่อจักรยานของเขาว่า Backwards Brain

and it took him nearly eight months

เขาใช้เวลาเกือบ 8 เดือน

just to learn how to ride it kind of, sort of normally.

เพื่อเรียนรู้ที่จะขี่มันให้ปกติ

The fact that Destin was able to unlearn his regular bike

ความจริงที่เดสติน สามารถลืมจักรยานคันปกติของเขา

in favor of a new one, though,

แต่กลับเลือกจักรยานคันใหม่นี้

signals something awesome about our adaptability.

แสดงให้เห็นถึงความยอดเยี่ยม ในการปรับตัวของเขา

It's not fixed.

มันไม่ใช่การแก้ไข

Instead, each of us has the capacity to improve it,

แต่เราแต่ละคนล้วน มีความสามารถในการพัฒนามัน

through dedication and hard work.

จากการทุ่มเท และการทำงานหนัก

On the last page of Gandhi's autobiography, he wrote,

ในอัตชีวประวัติของคานธี หน้าสุดท้าย เขาเขียนว่า

"I must reduce myself to zero."

"ฉันต้องลดตัวตนของฉันให้เหลือศูนย์"

At many points in his very full life,

ในแต่ละช่วงชีวิตของเขา

he was still seeking to return to a beginner's mindset, to zero.

เขายังเสาะหาทางที่จะย้อน ไปยังจุดเริ่มต้นของความคิด

To unlearn.

จุดที่ ไม่รู้

In this way, I think it's pretty safe to say

จากเรื่องนี้ ฉันคิดว่าเราสามารถพูดได้

Gandhi had a high AQ score.

ว่าคานธีมีคะแนนเอคิวที่สูง

(Laughter)

(หัวเราะ)

The third and final trick

กลเม็ดที่สาม และสุดท้าย

that I use to assess a founder's adaptability

ที่ฉันใช้ประเมินความสามารถ ในการปรับตัวของผู้ก่อตั้ง

is to look for people who infuse exploration

คือมองหาคน ที่สอดแทรกการสำรวจ

into their life and their business.

เข้ามาในชีวิต และธุรกิจของพวกเขา

There's a sort of natural tension between exploration and exploitation.

มันแตกต่างกันระหว่างการสำรวจ และการแสวงหาผลประโยชน์

And collectively,

โดยส่วนรวม

all of us tend to overvalue exploitation.

เราทุกคนมักประเมินค่า การแสวงหาผลประโยชน์มากเกินไป

Here's what I mean.

นี่คือสิ่งที่ฉันต้องการจะสื่อค่ะ

In the year 2000,

ในปี 2000

a man finagled his way into a meeting with John Antioco,

ชายคนหนึ่งกำลังจะเข้าประชุม กับจอห์น อันทิโอโค

the CEO of Blockbuster,

ซีอีโอของบล็อกบัสเตอร์

and proposed a partnership

เขาเสนอเป็นหุ้นส่วน

to manage Blockbuster's fledgling online business.

ในการบริหารธุรกิจออนไลน์ ของบล็อกบัสเตอร์

The CEO John laughed him out of the room, saying,

ซีอีโอจอห์นหัวเราะใส่เขาพร้อมพูดว่า

"I have millions of existing customers

"ฉันมีฐานลูกค้านับล้านราย"

and thousands of successful retail stores.

"และมีร้านขายปลีกที่ประสบ ความสำเร็จอีกกว่าพัน ๆ แห่ง"

I really need to focus on the money."

"ฉันต้องให้ความสนใจกับเงินของฉันก่อน"

The other man in the meeting, however,

ชายในห้องประชุมวันนั้น

turned out to be Reed Hastings, the CEO of Netflix.

แท้จริงแล้วคือรีด เฮสติงส์ ซีอีโอของเน็ทฟลิกซ์ในปัจจุบัน

In 2018, Netflix brought in 15.8 billion dollars,

ในปี 2018 เน็ทฟลิกซ์มีรายได้ 15.8 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ

while Blockbuster filed for bankruptcy in 2010,

ในขณะที่บล็อกบัสเตอร์ ยื่นล้มละลายในปี 2010

directly 10 years after that meeting.

หลังจากการประชุมกันวันนั้น แค่เพียง 10 ปี

The Blockbuster CEO

ซีอีโอของบล็อกบัสเตอร์

was too focused on exploiting his already successful business model,

เน้นที่จะทำประโยชน์จากธุรกิจ ที่ตนสำเร็จแล้วมากเกินไป

so much so that he couldn't see around the next corner.

มากเกิน จนเขาไม่ได้สนใจ สิ่งอื่นรอบตัว

In that way, his previous success

จากเรื่องนี้ ความสำเร็จก่อนหน้าของเขา

became the enemy of his adaptability potential.

แปลงกลายมาเป็นศัตรู ของการปรับตัวของเขา

For the founders that I work with,

สำหรับผู้ก่อตั้งที่ฉันทำงานด้วย

I frame exploration as a state of constant seeking.

ฉันวางกรอบให้การสำรวจ คือการค้นหาอย่างต่อเนื่อง

To never fall too far in love with your wins

อย่าลุ่มหลงในชัยชนะของตัวเองจนเกินไป

but rather continue to proactively seek out what might kill you next.

แต่พยายามมองหา สิ่งที่จะฆ่าคุณได้ในอนาคต

When I first started exploring adaptability,

เมื่อฉันเริ่มสำรวจเรื่อง ความสามารถในการปรับตัว

the thing I found most exciting is that we can improve it.

สิ่งที่ฉันพบว่าน่าตื่นเต้นที่สุด คือเราสามารถพัฒนามันได้

Each of us has the capacity to become more adaptable.

เราแต่ละคนมีความสามารถ ที่จะปรับตัวให้ดีขึ้นได้

But think of it like a muscle:

คิดเหมือนกับมันคือกล้ามเนื้อ

it's got to be exercised.

มันต้องมีการออกกำลังกาย

And don't get discouraged if it takes a while.

และอย่าท้อแท้หากมันต้องใช้เวลาสักพัก

Remember Destin Sandlin?

จำเดสติน แซนลินได้ไหมคะ?

It took him eight months just to learn how to ride a bike.

เขาต้องใช้เวลาถึงแปดเดือน เพื่อเรียนที่จะปั่นจักรยาน

Over time, using the tricks that I use on founders --

เมื่อเวลาผ่านไป ให้ใช้กลเม็ด ที่ฉันใช้กับผู้ก่อตั้งทั้งหลาย

asking "what if" questions, actively unlearning

ถามคำถาม "ถ้าเกิด" กระตือรือร้นที่จะเรียนรู้

and prioritizing exploration over exploitation

และให้ความสำคัญกับการสำรวจ มาก่อนการแสวงหาผลประโยชน์

can put you in the driver's seat --

วางตัวเองบนที่นั่งคนขับ

so that the next time something big changes,

และเมื่อถึงการเปลี่ยนแปลง ในครั้งถัดไป

you're already prepared.

คุณก็พร้อมแล้วที่จะปะทะกับมัน

We're entering a future where IQ and EQ

เรากำลังเข้าสู่อนาคต ที่ไอคิวและอีคิว

both matter way less than how fast you're able to adapt.

มีความสำคัญน้อยกว่า ความเร็วในการปรับตัว

So I hope that these tools help you to raise your own AQ.

ฉันหวังว่าสิ่งต่าง ๆ นี้จะช่วยให้ คุณยกระดับเอคิวของตัวเองได้

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(ปรบมือ)