Mosquitos, malaria and education | Bill Gates

Translator: Natthapat Mardech Reviewer: Jimmy Tangjaitrong

เมื่อสัปดาห์ที่แล้วผมได้เขียนจดหมาย ว่าด้วยงานที่ทำในมูลนิธิ

แบ่งปันปัญหาที่ได้เจอ

วอร์เรน บัฟเฟตต์ได้แนะนำให้ผมทำเช่นนั้น

I wrote a letter last week talking about the work of the foundation,

ด้วยการซื่อตรงกับ ทั้งสิ่งที่กำลังไปได้ดีและไม่ดี

sharing some of the problems.

และทำให้มันเป็นกิจวัตรประจำปีไปเลย

And Warren Buffet had recommended I do that --

เป้าหมายของผมคือพาคนเข้ามา จัดการกับปัญหาเหล่านี้ให้มากขึ้น

being honest about what was going well, what wasn't,

เพราะผมคิดว่ามันมีบางปัญหาที่สำคัญมาก ๆ

and making it kind of an annual thing.

ที่จะไม่หายไปเอง หากปล่อยไปตามเรื่องตามราว

A goal I had there was to draw more people in to work on those problems,

นั่นก็คือ ตลาดไม่ได้ขับเคลื่อน นักวิทยาศาสตร์

because I think there are some very important problems

that don't get worked on naturally.

นักสื่อสาร นักคิด รัฐบาล

That is, the market does not drive the scientists,

ให้ทำสิ่งที่ถูกต้อง

และด้วยการให้ความสนใจต่อปัญหาเหล่านี้

the communicators, the thinkers, the governments

และการมีคนฉลาด ๆ ที่สนใจ และดึงคนอื่นเข้ามาร่วมด้วยเท่านั้น

to do the right things.

เราจึงจะคืบหน้าไปได้ไกลเท่าที่เราต้องการ

And only by paying attention to these things

และในเช้าวันนี้ผมจะมาแบ่งปันสักสองปัญหา

and having brilliant people who care and draw other people in

และคุยกันว่ามันเป็นอย่างไร

can we make as much progress as we need to.

ก่อนผมจะดำดิ่งลงไปสู่ปัญหาเหล่านี้ ผมสารภาพว่าผมเป็นคนมองโลกในแง่ดี

So this morning I'm going to share two of these problems

ปัญหาจะหนักหนาแค่ไหน ผมคิดว่ามันถูกแก้ได้

and talk about where they stand.

But before I dive into those I want to admit that I am an optimist.

และเหตุผลส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมรู้สึกแบบนี้ คือการมองย้อนไปในอดีต

Any tough problem, I think it can be solved.

ในช่วงศตวรรษที่ผ่านมา อายุขัยเฉลี่ยคนเราเพิ่มขึ้นมากกว่าสองเท่า

And part of the reason I feel that way is looking at the past.

สถิติอีกชุด น่าจะเป็นชุดโปรดผมเลย

Over the past century, average lifespan has more than doubled.

คือดูที่อัตราการตายในวัยเด็ก

เมื่อไม่นานมานี้ในปี 1960 มีเด็กเกิดมากว่า 110 ล้านคน

Another statistic, perhaps my favorite,

is to look at childhood deaths.

และ 20 ล้านคนจากจำนวนนั้น ตายก่อนถึงวัยห้าขวบ

As recently as 1960, 110 million children were born,

ห้าปีที่แล้วมีเด็กเกิด 135 ล้านคน

and 20 million of those died before the age of five.

เด็กน้อยกว่า 10 ล้านคนตายก่อนวัยห้าขวบ

Five years ago, 135 million children were born -- so, more --

นั่นเป็นปัจจัยหนึ่งที่ทำให้ อัตราการเสียชีวิตในวัยเด็กลดลง

and less than 10 million of them died before the age of five.

มันเป็นปรากฏการณ์เลยครับ

ชีวิตเหล่านั้นมีคุณค่ามาก

So that's a factor of two reduction of the childhood death rate.

และเหตุผลหลักที่เราสามารถทำมันได้ ไม่ใช่แค่เรื่องการเพิ่มขึ้นของรายได้

It's a phenomenal thing.

แต่รวมไปถึงความก้าวหน้าสำคัญบางอย่างด้วย

Each one of those lives matters a lot.

วัคซีนที่ถูกใช้กันอย่างแพร่หลาย

And the key reason we were able to it was not only rising incomes

ตัวอย่างเช่น มีคนตายจากโรคหัดกว่าสี่ล้านคน

but also a few key breakthroughs:

ย้อนกลับไปแค่ช่วง 1990

vaccines that were used more widely.

และตอนนี้ต่ำกว่าสี่แสนคน

เราสามารถสร้าง ความเปลี่ยนแปลงได้จริง ๆ ครับ

For example, measles was four million of the deaths

ความก้าวหน้าอันต่อไปคือการลดอัตราการตาย 10 ล้านคนนั้นให้เหลือเพียงครึ่งเดียว

back as recently as 1990

and now is under 400,000.

และผมคิดว่ามันสามารถทำได้ภายใน 20 ปี

So we really can make changes.

The next breakthrough is to cut that 10 million in half again.

ทำไมน่ะเหรอ เพราะมันมีโรคเพียงไม่กี่ชนิด

And I think that's doable in well under 20 years.

ที่ถือเป็นส่วนใหญ่ในอัตราการตายเหล่านั้น

Why? Well there's only a few diseases

โรคท้องร่วง ปอดอักเสบ และมาลาเรีย

that account for the vast majority of those deaths:

นั่นพาเราไปสู่ปัญหาแรก ที่ผมจะยกขึ้นมาในเช้านี้

diarrhea, pneumonia and malaria.

ซึ่งก็คือเราจะหยุดโรคร้ายแรงถึงตาย ที่แพร่มาจากยุงได้อย่างไร

So that brings us to the first problem that I'll raise this morning,

แล้วประวัติศาสตร์ของโรคนี้มันเป็นมายังไง

which is how do we stop a deadly disease that's spread by mosquitos?

มันเป็นโรครุนแรงมานานหลายพันปี

จริง ๆ แล้ว ถ้าเรามองไปที่รหัสพันธุกรรม

Well, what's the history of this disease?

มันคือโรคชนิดเดียวที่เราพบว่า

It's been a severe disease for thousands of years.

ผู้คนที่อาศัยอยู่ในแอฟริกา

ได้มีการพัฒนาหลายอย่าง เพื่อหลีกเลี่ยงการตายจากมาลาเรีย

In fact, if we look at the genetic code,

it's the only disease we can see

อัตราการตายอยู่ในจุดสูงสุด มากกว่าห้าล้านคน ในช่วงทศวรรษ 1930

that people who lived in Africa

actually evolved several things to avoid malarial deaths.

ซึ่งมันเป็นจำนวนที่มากเลยทีเดียว

Deaths actually peaked at a bit over five million in the 1930s.

และโรคนี้ก็มีอยู่ทั่วทุกมุมโลก

เป็นโรคร้ายแรง มันอยู่ในสหรัฐอเมริกา มันอยู่ในยุโรป

So it was absolutely gigantic.

ผู้คนไม่รู้สาเหตุจนถึงช่วงต้นทศวรรษ 1900

And the disease was all over the world.

เมื่อทหารอังกฤษคนหนึ่งเจอว่าสาเหตุมาจากยุง

A terrible disease. It was in the United States. It was in Europe.

People didn't know what caused it until the early 1900s,

ซึ่งมันอยู่ทุกที่

when a British military man figured out that it was mosquitos.

เครื่องมือสองอย่าง ที่ช่วยลดอัตราการตายลง

อย่างแรกคือการฆ่ายุงด้วยสารดีดีที

So it was everywhere.

And two tools helped bring the death rate down.

อีกอย่างคือดูแลคนป่วยด้วยยาควินิน หรืออนุพันธ์ควินิน

One was killing the mosquitos with DDT.

และนั่นคือสาเหตุว่าทำไมอัตราการตายจึงลดลง

The other was treating the patients with quinine, or quinine derivatives.

ส่วนตอนนี้ ว่ากันแบบประชด สิ่งที่เกิดขึ้นคือ

ยุงถูกกำจัดไปจนหมดจากเขตอบอุ่นแล้ว

And so that's why the death rate did come down.

ซึ่งเป็นที่ที่มีเหล่าประเทศร่ำรวยอยู่

เราจึงเห็นได้ว่าในปี 1900 มันอยู่ทุกที่

Now, ironically, what happened was

ปี 1945 ยังมีอยู่เป็นส่วนใหญ่

it was eliminated from all the temperate zones,

ปี 1970 ในสหรัฐอเมริกาและในยุโรป กำจัดมันออกไปหมด

which is where the rich countries are.

So we can see: 1900, it's everywhere.

ปี 1990 เริ่มหายไปจากในพื้นที่ตอนเหนือ

1945, it's still most places.

และในช่วงนี้ คุณจะเจอแค่ในแถบเส้นศูนย์สูตร

1970, the U.S. and most of Europe have gotten rid of it.

1990, you've gotten most of the northern areas.

และนี่นำไปสู่ความย้อนแย้งที่ว่า

And more recently you can see it's just around the equator.

เพราะโรคนี้มีอยู่แค่ในเหล่าประเทศยากจน

มันจึงไม่ค่อยได้รับเงินสนับสนุนมากนัก

And so this leads to the paradox that

ตัวอย่างเช่น มันมีเงินที่ทุ่มลงไป ให้กับยารักษาหัวล้าน

because the disease is only in the poorer countries,

it doesn't get much investment.

มากกว่าโรคมาลาเรียเสียอีก

หัวล้านคือสิ่งที่เลวร้ายมาก

For example, there's more money put into baldness drugs

(เสียงหัวเราะ)

than are put into malaria.

และเหล่าคนรวยก็เป็นทุกข์มาก

Now, baldness, it's a terrible thing.

และนั่นคือสาเหตุว่า ทำไมการจัดความสำคัญจึงเป็นเช่นนั้น

(Laughter)

And rich men are afflicted.

แต่โรคมาลาเรีย

แม้ว่าจะมีคนตายเกือบล้านต่อปีด้วยมาลาเรีย

And so that's why that priority has been set.

แต่มีการพูดถึงผลกระทบของมันน้อยเกินไปมาก

มากกว่า 200 ล้านคน ณ เวลาใดเวลาหนึ่ง กำลังทรมานเพราะมัน

But, malaria --

หมายความว่าคุณไม่สามารถทำให้ เศรษฐกิจในพื้นที่เหล่านี้เจริญขึ้นได้

even the million deaths a year caused by malaria

greatly understate its impact.

Over 200 million people at any one time are suffering from it.

เพราะโรคมาลาเรียฉุดรั้งสิ่งต่าง ๆ เอาไว้

It means that you can't get the economies in these areas going

เอาหละ แน่นอนว่ามาลาเรียถูกส่งต่อมาจากยุง

because it just holds things back so much.

ผมเอามาด้วยนิดหน่อย เผื่อคุณจะได้สัมผัสกับประสบการณ์นี้

Now, malaria is of course transmitted by mosquitos.

ปล่อยให้มันบินไปทั่วหอประชุมสักหน่อยละกัน

I brought some here, just so you could experience this.

(เสียงหัวเราะ)

ไม่มีเหตุผลเลยที่มีแต่คนยากจนเท่านั้น ที่ควรได้รับประสบการณ์นี้

We'll let those roam around the auditorium a little bit.

(เสียงหัวเราะและเสียงปรบมือ)

(Laughter)

There's no reason only poor people should have the experience.

(Laughter) (Applause)

ยุงเหล่านั้นไม่มีเชื้อนะครับ

เราคิดสิ่งใหม่ ๆ ขึ้นมาบ้าง เรามีมุ้ง

Those mosquitos are not infected.

และมุ้งนี่เป็นเครื่องมือที่เยี่ยมมาก

มันทำให้แม่กับลูกอยู่ในมุ้งในตอนกลางคืน

So we've come up with a few new things. We've got bed nets.

ซึ่งยุงที่มากัดในช่วงดึก ๆ ไม่สามารถกัดได้

And bed nets are a great tool.

What it means is the mother and child stay under the bed net at night,

และตอนที่คุณใช้สเปรย์ดีดีทีข้างใน

so the mosquitos that bite late at night can't get at them.

และใช้มุ้งเหล่านั้น

คุณลดอัตราการตายลงไปมากกว่า 50 เปอร์เซ็นต์

And when you use indoor spraying with DDT

และตอนนี้มันเป็นแบบนั้นแล้วในหลาย ๆ ประเทศ

and those nets

เยี่ยมมากเลย

you can cut deaths by over 50 percent.

แต่เราจะต้องระวังอยู่ดีเพราะมาลาเรีย

And that's happened now in a number of countries.

พยาธิมันวิวัฒนาการ และยุงก็วิวัฒนาการด้วย

It's great to see.

ฉะนั้นทุกเครื่องมือที่เราเคยมีในอดีต เริ่มค่อย ๆ ไร้ประสิทธิภาพลงเรื่อย ๆ

But we have to be careful because malaria --

the parasite evolves and the mosquito evolves.

และสุดท้ายคุณมีแค่สองตัวเลือก

So every tool that we've ever had in the past has eventually become ineffective.

ถ้าคุณไปยังประเทศที่มีเครื่องมือ และวิธีการที่เหมาะสม

คุณก็ทำมันอย่างแข็งขัน

And so you end up with two choices.

คุณสามารถถอนรากถอนโคนในพื้นที่ได้เลยแหละ

If you go into a country with the right tools and the right way,

และนั้นคือที่ที่เราเห็นว่า บริเวณที่มาลาเรียระบาดนั้นหดตัวลง

you do it vigorously,

หรือถ้าคุณไปแบบครึ่ง ๆ กลาง ๆ

you can actually get a local eradication.

ใช้เวลาพักหนึ่งคุณก็คงลดการระบาดของโรคได้

And that's where we saw the malaria map shrinking.

แต่ในท้ายที่สุดเครื่องมือเหล่านั้น จะไร้ประสิทธิภาพ

Or, if you go in kind of half-heartedly,

for a period of time you'll reduce the disease burden,

และอัตราการตายก็จะกลับมาสูงขึ้นอีกครั้ง

but eventually those tools will become ineffective,

และโลกต้องเผชิญกับสิ่งนี้ กับการเอาใจใส่ แล้วก็ไม่ใส่ใจนัก

and the death rate will soar back up again.

ตอนนี้เราอยู่ในช่วงขาขึ้น

And the world has gone through this where it paid attention and then didn't pay attention.

เงินทุนสำหรับมุ้งสูงขึ้น

การค้นพบยาตัวใหม่กำลังเดินหน้าต่อไป

มูลนิธิของเราสนับสนุนวัคซีน ที่กำลังเข้าสู่การทดลองระยะที่สาม

Now we're on the upswing.

Bed net funding is up.

ที่จะเริ่มในอีกสองสามเดือน

และมันน่าจะช่วยชีวิตคนได้สองในสาม ถ้ามันได้ผล

There's new drug discovery going on.

Our foundation has backed a vaccine that's going into phase three trial

ดังนั้น เราจะต้องมีเครื่องมือใหม่ ๆ พวกนี้

แต่ลำพังพวกนี้ไม่ได้ให้โรดแมปกับเราเลย

that starts in a couple months.

And that should save over two thirds of the lives if it's effective.

เพราะว่าโรดแมปในการจะกำจัดโรคเหล่านี้

So we're going to have these new tools.

เกี่ยวพันสิ่งต่าง ๆ มากมาย

But that alone doesn't give us the road map.

เกี่ยวกับนักสื่อสารที่ต้อง ทำให้เงินทุนสูงอยู่เสมอ

Because the road map to get rid of this disease

ทำให้เป็นที่สนใจอยู่เสมอ

ต้องบอกเล่าเรื่องราวความสำเร็จ

involves many things.

มันเกี่ยวข้องกับนักสังคมสงเคราะห์

It involves communicators to keep the funding high,

เราจึงรู้ว่าจะทำอย่างไรให้ ไม่ใช่แค่คน 70 เปอร์เซ็นต์ได้ใช้มุ้ง

to keep the visibility high,

แต่เป็น 90 เปอร์เซ็นต์

to tell the success stories.

เราต้องการนักคณิตศาสตร์เข้ามาและลองจำลอง

It involves social scientists,

ด้วยการจำลองแบบมอนติคาร์โลเพื่อจะเข้าใจ ว่าเครื่องมือพวกนี้ทำงานผสานกันได้อย่างไร

so we know how to get not just 70 percent of the people to use the bed nets,

but 90 percent.

We need mathematicians to come in and simulate this,

แน่นอนว่าเราต้องการบริษัทยา ในการจะให้ความรู้ความเชี่ยวชาญแก่เรา

to do Monte Carlo things to understand how these tools combine and work together.

เราต้องการให้รัฐบาลจากประเทศที่ร่ำรวย ใจกว้างที่จะให้เงินทุนสำหรับสิ่งนี้

Of course we need drug companies to give us their expertise.

เมื่อรวมองค์ประกอบเหล่านี้เข้าไว้ด้วยกัน

We need rich-world governments to be very generous in providing aid for these things.

ผมก็ค่อนข้างจะมองโลกในแง่ดีทีเดียว

ว่าเราจะสามารถกำจัดมาลาเรียให้หมดไปได้

And so as these elements come together,

ตอนนี้หันมาดูที่คำถามที่สอง

I'm quite optimistic

เป็นคำถามที่แตกต่างกันพอสมควร แต่ผมบอกได้เลยว่าสำคัญพอ ๆ กัน

that we will be able to eradicate malaria.

นั่นคือ คุณจะสร้างครู ที่ยอดเยี่ยมได้อย่างไร

Now let me turn to a second question,

a fairly different question, but I'd say equally important.

มันดูเหมือนคำถามที่หลายคน คงจะใช้เวลากับมันพอสมควร

And this is: How do you make a teacher great?

และเราคงเข้าใจมันดี

แต่คำตอบคือจริง ๆ แล้ว เราไม่เข้าใจหรอกครับ

It seems like the kind of question that people would spend a lot of time on,

มาเริ่มกันที่ทำไมคำถามนี้จึงสำคัญ

and we'd understand very well.

เอาละ พวกเราทุกคนที่นี่ ผมพนันได้เลย คงมีครูที่ยอดเยี่ยม

And the answer is, really, that we don't.

Let's start with why this is important.

พวกเราล้วนมีการศึกษาที่ดีมาก

นั่นคือหนึ่งในเหตุผล ที่พวกเราอยู่ที่นี่วันนี้

Well, all of us here, I'll bet, had some great teachers.

หนึ่งในเหตุผลที่ทำให้เราประสบความสำเร็จ

We all had a wonderful education.

ผมพูดได้เลยครับ ถึงแม้ว่า ผมจะเป็นพวกเรียนไม่จบ

That's part of the reason we're here today,

ผมก็มีครูที่ยอดเยี่ยม

part of the reason we're successful.

ในความเป็นจริง ในสหรัฐอเมริกา ระบบการสอนนั้นดีพอสมควร

I can say that, even though I'm a college drop-out.

I had great teachers.

มีครูที่มีประสิทธิภาพพอตัว ในวงแคบ

In fact, in the United States, the teaching system has worked fairly well.

ดังนั้น นักเรียนระดับบน ๆ 20 เปอร์เซ็นต์ ได้รับการศึกษาที่ดี

There are fairly effective teachers in a narrow set of places.

และพวก 20 เปอร์เซ็นต์นั้น จัดว่าเป็นพวกที่เก่งที่สุดในโลกนี้ก็ว่าได้

So the top 20 percent of students have gotten a good education.

ถ้าคุณวัดพวกเขากับพวกระดับบน ๆ อีก 20 เปอร์เซ็นต์

และพวกเขาได้สร้างการปฏิวัติ ในด้านซอฟต์แวร์และด้านเทคโนโลยีชีวภาพ

And those top 20 percent have been the best in the world,

if you measure them against the other top 20 percent.

และทำให้สหรัฐอเมริกายังคงอยู่ในแถวหน้า

And they've gone on to create the revolutions in software and biotechnology

ตอนนี้ จุดแข็งสำหรับ พวกระดับบน 20 เปอร์เซ็นต์นั้น

and keep the U.S. at the forefront.

เริ่มที่จะอ่อนพลังลงโดยเปรียบเทียบ

แต่ที่มากไปกว่านั้น คือความสมดุลทางการศึกษาที่ผู้คนกำลังได้รับ

Now, the strength for those top 20 percent

is starting to fade on a relative basis,

ไม่ใช่แค่อ่อนแอเท่านั้น แต่กำลังอ่อนแอลงเรื่อย ๆ

but even more concerning is the education that the balance of people are getting.

และถ้าคุณดูกันที่ภาคเศรษฐกิจ ตอนนี้มันจะมอบโอกาส

Not only has that been weak. it's getting weaker.

ให้กับคนที่มีการศึกษาที่ดีกว่า

And if you look at the economy, it really is only providing opportunities now

และเราต้องเปลี่ยนสิ่งนี้ให้ได้

เราต้องเปลี่ยนเพื่อให้ คนเราได้รับโอกาสอย่างเท่าเทียมกัน

to people with a better education.

เราต้องเปลี่ยนเพื่อให้ประเทศของเราเข้มแข็ง

And we have to change this.

และยังคงอยู่ในแถวหน้า

ของสิ่งที่ขับเคลื่อน ด้วยการศึกษาขั้นสูง

We have to change it so that people have equal opportunity.

เช่น วิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์

We have to change it so that the country is strong

and stays at the forefront

ตอนแรกที่ผมได้ทราบถึงสถิติ

ผมค่อนข้างตะลึงว่า ทำไมสิ่งต่าง ๆ ช่างแย่เหลือเกิน

of things that are driven by advanced education,

มีเด็กกว่า 30 เปอร์เซ็นต์ ที่เรียนไม่จบมัธยมปลาย

like science and mathematics.

When I first learned the statistics,

และมันเป็นสิ่งที่อยู่ใต้พรมมาเป็นเวลานาน

I was pretty stunned at how bad things are.

เพราะเขามักจะเอา อัตราการออกกลางคันเป็นจำนวน

Over 30 percent of kids never finish high school.

ของเด็กที่เข้าเรียนมัธยมปลายและเอามา เทียบกับจำนวนของเด็กที่จบมัธยมปลาย

And that had been covered up for a long time

because they always took the dropout rate as the number

เพราะพวกเขาไม่ได้ตามว่า เด็ก ๆ เป็นยังไงก่อนหน้านั้น

แต่เด็กที่ออกจากระบบส่วนใหญ่ ออกไปก่อนหน้านั้นแล้ว

who started in senior year and compared it to the number who finished senior year.

พวกเขาต้องเพิ่ม อัตราการออกกลางคันที่ระบุไว้

Because they weren't tracking where the kids were before that.

ทันทีที่การติดตามผลเสร็จสิ้น

เป็นสูงกว่า 30 เปอร์เซ็นต์

But most of the dropouts had taken place before that.

สำหรับเด็กชนกลุ่มน้อย มันมากกว่า 50 เปอร์เซ็นต์

They had to raise the stated dropout rate

และถึงแม้ว่าคุณจะจบมัธยมปลาย

as soon as that tracking was done

to over 30 percent.

For minority kids, it's over 50 percent.

แต่ถ้าคุณมีรายได้ต่ำ

คุณมีโอกาสน้อยกว่า 25 เปอร์เซ็นต์ที่จะ สำเร็จการศึกษาระดับมหาวิทยาลัย

And even if you graduate from high school,

if you're low-income,

ถ้าคุณเป็นคนมีรายได้ต่ำในสหรัฐอเมริกา

you have less than a 25 percent chance of ever completing a college degree.

คุณมีโอกาสสูงมากที่จะไปลงเอยในคุก

If you're low-income in the United States,

มากกว่าที่คุณจะได้รับการศึกษา สี่ปี่ในรั้วมหาวิทยาลัยเสียอีก

และมันช่างไม่ยุติธรรมเลยสักนิด

you have a higher chance of going to jail

แล้วคุณจะทำยังไงให้การศึกษามันดีขึ้น

than you do of getting a four-year degree.

ตอนนี้มูลนิธิของเรา ตลอดเก้าปีที่ผ่านมา ได้ลงทุนไปกับปัญหานี้

And that doesn't seem entirely fair.

มีคนมากมายกำลังทำงานกันประเด็นนี้อยู่

So, how do you make education better?

เราได้ทำงานร่วมกับโรงเรียนขนาดเล็ก

Now, our foundation, for the last nine years, has invested in this.

เราได้สนับสนุนทุนการศึกษา

เราทำสิ่งต่าง ๆ มากมายในห้องสมุด

There's many people working on it.

สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้มีผลลัพธ์ที่ดี

We've worked on small schools,

แต่ยิ่งเราทำมากเท่าไร เราก็ยิ่งตระหนักว่าการมีครูที่ยอดเยี่ยม

we've funded scholarships,

we've done things in libraries.

คือหัวใจสำคัญ

A lot of these things had a good effect.

และเราทำงานร่วมกับเหล่าคนที่กำลังศึกษา

But the more we looked at it, the more we realized that having great teachers

ว่ามีความแตกต่างแค่ไหนระหว่างครู

was the very key thing.

ระหว่างควอไทล์บน -- เป็นครูขั้นเทพ --

And we hooked up with some people studying

และควอไทล์ล่าง

มีความแตกต่างแค่ไหนภายในโรงเรียน หรือระหว่างโรงเรียน

how much variation is there between teachers,

และคำตอบก็คือความแตกต่างเหล่านี้ มันแทบจะไม่น่าเชื่อ

between, say, the top quartile -- the very best --

and the bottom quartile.

How much variation is there within a school or between schools?

ครูระดับบนจะเพิ่ม ประสิทธิภาพของชั้นเรียน --

And the answer is that these variations are absolutely unbelievable.

อิงจากผลคะแนนสอบ --

มากกว่า 10 เปอร์เซ็นต์ภายในหนึ่งปี

A top quartile teacher will increase the performance of their class --

มันหมายความว่าอะไร

มันหมายความว่าหากทั่งสหรัฐฯ เป็นเวลาสองปี

based on test scores --

มีครูระดับควอไทล์ขั้นเทพ

by over 10 percent in a single year.

ความแตกต่างระหว่างเรากับเอเชียจะหมดไป

What does that mean?

That means that if the entire U.S., for two years,

had top quartile teachers,

ภายในสี่ปี เราจะเป่าทุกคนในโลกกระเด็นไปเลย

the entire difference between us and Asia would go away.

มันเรียบง่ายมาก สิ่งที่เราต้องการคือ ครูระดับเทพเหล่านั้น

Within four years we would be blowing everyone in the world away.

และคุณคงจะพูดว่า “ว้าว เราควรตอบแทนคนพวกนั้น”

So, it's simple. All you need are those top quartile teachers.

“เราควรรักษาคนพวกนี้ไว้ให้ดี ๆ”

“เราควรจะหาให้ได้ว่าพวกเขาทำอย่างไร และส่งต่อทักษะเหล่านั้นไปสู่คนอื่น ๆ”

And so you'd say, "Wow, we should reward those people.

แต่ผมบอกคุณได้เลยว่าในวันนี้ เรื่องแบบนั้นจะไม่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน

We should retain those people.

We should find out what they're doing and transfer that skill to other people."

ลักษณะพิเศษของพวกระดับบนนี่คืออะไร

But I can tell you that absolutely is not happening today.

พวกเขาหน้าตาเป็นยังไง

คุณอาจคิดว่าพวกนี้น่าจะเป็นครูที่อาวุโสมาก

What are the characteristics of this top quartile?

แต่คำตอบคือไม่ใช่เลยครับ

What do they look like?

เมื่อใครสักคนได้สอนมาสามปี

You might think these must be very senior teachers.

จากนั้นคุณภาพการสอนก็จะไม่เปลี่ยนไปแล้ว

And the answer is no.

Once somebody has taught for three years

ความแตกต่างมันช่างเล็ก เล็กน้อยมาก ๆ

their teaching quality does not change thereafter.

คุณอาจคิดว่าคนเหล่านี้มีวุฒิปริญญาโท

The variation is very, very small.

พวกเขากลับไปเรียนและได้ปริญญาโท ด้านการศึกษา

You might think these are people with master's degrees.

แผนภูมินี้มีสี่ปัจจัยที่แตกต่างกัน

และบอกว่าปัจจัยเหล่านี้อธิบาย คุณภาพการสอนได้มากน้อยเพียงใด

They've gone back and they've gotten their Master's of Education.

ข้างล่างสุด ที่บอกว่าไม่มีผลใด ๆ เลย

This chart takes four different factors

คือการมีวุฒิปริญญาโท

and says how much do they explain teaching quality.

(เสียงหัวเราะ)

เอาละ วิธีการทำงานของระบบจ่ายเงิน คือมีสองสิ่งที่จะทำให้ได้รับรางวัล

That bottom thing, which says there's no effect at all,

is a master's degree.

หนึ่งคือความอาวุโส

เพราะเงินเดือนของคุณสูงขึ้น และคุณก็ลงทุนกับเงินบำนาญ

Now, the way the pay system works is there's two things that are rewarded.

อย่างที่สองก็คือ การให้เงินพิเศษ สำหรับคนที่มีวุฒิปริญญาโท

One is seniority.

แต่มันไม่เกี่ยวอะไรเลย กับการเป็นครูที่ดีขึ้น

Because your pay goes up and you vest into your pension.

ทีช ฟอร์ อเมริกา ส่งผลเพียงเล็กน้อย

The second is giving extra money to people who get their master's degree.

สำหรับครูสอนคณิตที่จบเอกด้านคณิตศาสตร์ มันมีผลลัพธ์ที่วัดค่าได้อยู่

But it in no way is associated with being a better teacher.

Teach for America: slight effect.

แต่สิ่งที่มีผลสำคัญอย่างท่วมท้น คือผลงานที่ผ่านมาของคุณ

For math teachers majoring in math there's a measurable effect.

มันมีเหล่าคนที่ทำสิ่งนี้ได้เป็นอย่างดี

But, overwhelmingly, it's your past performance.

และเราแทบไม่ได้ทำอะไรเลย

ที่จะหาว่ามันคืออะไร

There are some people who are very good at this.

และดึงมันขึ้นมา และทำให้มันเกิดขึ้นอีกซ้ำ ๆ

And we've done almost nothing

เพื่อเพิ่มขีดความสามารถโดยเฉลี่ย --

หรือสนับสนุนให้คนที่มีความสามารถ อยู่ในระบบต่อไป

to study what that is

and to draw it in and to replicate it,

คุณอาจพูดว่า “ครูดี ๆ จะยังอยู่ และครูแย่ ๆ จะออกไปมั้ย”

to raise the average capability --

คำตอบคือ โดยค่าเฉลี่ย ครูที่ดีหน่อยมักจะออกจากระบบ

or to encourage the people with it to stay in the system.

และมันคือระบบที่อัตราคนเข้าออกสูง

You might say, "Do the good teachers stay and the bad teacher's leave?"

The answer is, on average, the slightly better teachers leave the system.

ตอนนี้ มีอยู่ไม่กี่ที่ -- น้อยมาก -- ที่ซึ่งครูที่เยี่ยมยอดถูกสร้างขึ้น

And it's a system with very high turnover.

ตัวอย่างที่ดีอันหนึ่งก็คือ กลุ่มโรงเรียนทางเลือกที่เรียกว่า KIPP

Now, there are a few places -- very few -- where great teachers are being made.

KIPP หมายถึง ความรู้คือพลัง

A good example of one is a set of charter schools called KIPP.

มันเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อ

พวกเขามี 66 โรงเรียน ส่วนใหญ่เป็นมัธยมต้น มีบ้างที่เป็นมัธยมปลาย

KIPP means Knowledge Is Power.

และสิ่งที่พวกเขาทำ คือการสอนอันยอดเยี่ยม

It's an unbelievable thing.

เขารับเด็กที่ยากจนที่สุด

They have 66 schools -- mostly middle schools, some high schools --

และมากกว่า 96 เปอร์เซ็นต์ เด็กที่จบ ชั้นมัธยมปลายก็ได้ไปเข้าเรียนมหาวิทยาลัย

and what goes on is great teaching.

They take the poorest kids,

และทั้งจิตวิญญาณและทัศนคติ ในโรงเรียนเหล่านี้

and over 96 percent of their high school graduates go to four-year colleges.

มันช่างแตกต่างจาก โรงเรียนรัฐบาลทั่วไปเหลือเกิน

And the whole spirit and attitude in those schools

พวกเขาสอนกันเป็นทีม พวกเขาพัฒนาครูอย่างต่อเนื่อง

is very different than in the normal public schools.

พวกเขาใช้ข้อมูล ผลการสอบ

และบอกกับครูว่า “เฮ้ นี่คุณทำให้คะแนนสูงขึ้นขนาดนี้เลยนะ”

They're team teaching. They're constantly improving their teachers.

พวกเขามีส่วนอย่างลึกซึ้ง ในการทำให้การสอนดีขึ้น

They're taking data, the test scores,

and saying to a teacher, "Hey, you caused this amount of increase."

เมื่อคุณได้ลองไปนั่งเรียน ในห้องเรียนเหล่านี้

They're deeply engaged in making teaching better.

ตอนแรกมันจะแปลก ๆ หน่อย

ผมนั่งลงแล้วคิดว่า “มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย”

When you actually go and sit in one of these classrooms,

ครูวิ่งทั่วห้อง พลังงานล้นเหลือกันมาก

at first it's very bizarre.

ผมคิด “นี่ผมอยู่ในการแข่งแรลลี่ อะไรสักอย่างรึเปล่า”

I sat down and I thought, "What is going on?"

“มันเกิดอะไรขึ้น”

และครูก็มองอยู่ตลอด ว่าเด็กคนไหนไม่ได้ใส่ใจ

The teacher was running around, and the energy level was high.

I thought, "I'm in the sports rally or something.

เด็กคนไหนเบื่อ

แล้วเรียกเด็กอย่างไว เขียนอะไรลงไปบนกระดาน

What's going on?"

And the teacher was constantly scanning to see which kids weren't paying attention,

เป็นบรรยากาศที่กระตือรือร้นมาก

เพราะในโรงเรียนชั้นมัธยมต้นเหล่านั้น ตั้งแต่เกรดห้าถึงเกรดแปด

which kids were bored,

and calling kids rapidly, putting things up on the board.

จะคอยให้แต่ละคนมีส่วนร่วม และกำหนดทิศทาง

It was a very dynamic environment,

ที่ทุก ๆ คนในห้องจำเป็นต้องให้ความสนใจ

because particularly in those middle school years -- fifth through eighth grade --

ไม่มีใครถูกล้อหรือ ตกอยู่ในจุดที่เด็กคนนั้นไม่ต้องการอยู่

keeping people engaged and setting the tone

that everybody in the classroom needs to pay attention,

ทุกคนจำเป็นต้องมีส่วนร่วม

nobody gets to make fun of it or have the position of the kid who doesn't want to be there.

และนั่นคือสิ่งที่ KIPP กำลังทำ

แล้วจะเอามาเทียบกับโรงเรียนทั่วไปได้ยังไง

Everybody needs to be involved.

ในโรงเรียนทั่วไป ครูไม่ได้ถูกบอกว่าพวกเขาทำได้ดีแค่ไหน

And so KIPP is doing it.

How does that compare to a normal school?

ไม่มีการรวบรวมข้อมูลไว้

ในสัญญาของครู

Well, in a normal school, teachers aren't told how good they are.

มันจะจำกัดจำนวนครั้งที่ครูใหญ่ สามารถเข้ามาดูในห้องเรียนได้

The data isn't gathered.

บางครั้งแค่หนึ่งครั้งต่อปี

In the teacher's contract,

และพวกเขาต้องแจ้งล่วงหน้าด้วย

it will limit the number of times the principal can come into the classroom --

ลองจินตนาการว่าเปิดโรงงาน ที่คุณมีคนงานเหล่านี้

sometimes to once per year.

พวกเขาบางคนทำงานได้ห่วย

And they need advanced notice to do that.

และคณะผู้บริหารถูกบอกว่า “เฮ้ พวกคุณสามารถ ลงมาดูได้แค่ปีละครั้งนะ”

So imagine running a factory where you've got these workers,

“แต่คุณต้องบอกเราก่อน เพราะเราจะได้หลอกคุณได้”

some of them just making crap

“และพยายามทำงานให้ดีในช่วงสั้น ๆ ช่วงนั้น”

and the management is told, "Hey, you can only come down here once a year,

แม้แต่ครูที่ต้องการจะปรับปรุง การสอนให้ดีขึ้นก็ไม่มีเครื่องมือที่จะทำได้

but you need to let us know, because we might actually fool you,

and try and do a good job in that one brief moment."

พวกเขาไม่มีผลสอบ

และมีสิ่งที่พยายามปิดกั้นข้อมูลอยู่

Even a teacher who wants to improve doesn't have the tools to do it.

ตัวอย่างเช่น นิวยอร์กได้ทำการผ่านกฎหมาย

They don't have the test scores,

ที่ระบุว่าข้อมูลการส่งเสริมพัฒนาครู ไม่สามารถทำให้เข้าถึงได้หรือถูกใช้

and there's a whole thing of trying to block the data.

For example, New York passed a law

ในการพิจารณาขอตำแหน่งสำหรับครู

that said that the teacher improvement data could not be made available and used

และมันก็กลายเป็นว่าส่งผลในทางตรงกันข้าม

in the tenure decision for the teachers.

แต่ผมก็มองโลกในแง่ดีกับเรื่องนี้ด้วย

ผมคิดว่ามันมีสิ่งที่เห็นกันชัด ๆ ว่าเราทำได้

And so that's sort of working in the opposite direction.

อย่างแรกสุด มีการทดสอบอีกมาก ที่กำลังดำเนินอยู่

But I'm optimistic about this,

I think there are some clear things we can do.

และมันให้ภาพว่าเราอยู่ตรงไหน

First of all, there's a lot more testing going on,

และทำให้เราเข้าใจว่าใครกำลังทำได้ดี

และเรียกพวกเขามา หากันว่ามีเทคนิคอะไร

and that's given us the picture of where we are.

And that allows us to understand who's doing it well,

แน่นอนครับ ตอนนี้วิดีโอดิจิทัลถูกลงมาก

เอากล้องไม่กี่ตัวไปติดในห้องเรียน

and call them out, and find out what those techniques are.

และบอกว่ามันกำลังบันทึกสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่

Of course, digital video is cheap now.

มันจะได้ผลมากในโรงเรียนรัฐบาลทุกแห่ง

Putting a few cameras in the classroom

and saying that things are being recorded on an ongoing basis

ทุก ๆ 2-3 สัปดาห์ เหล่าครูก็จะมานั่งลง

และคุยกัน “โอเค นี่คือคลิปที่ฉันคิดว่า ฉันสอนได้ดี”

is very practical in all public schools.

“ส่วนในคลิปนี้ฉันคิดว่าฉันสอนได้แย่”

And so every few weeks teachers could sit down

“แนะนำหน่อยสิ เวลาเด็กเริ่มดื้อ ฉันควรจะจัดการอย่างไร”

and say, "OK, here's a little clip of something I thought I did well.

และพวกเขาก็จะจับเข่าคุยและทำงานร่วมกัน เพื่อจัดการปัญหานั้น

Here's a little clip of something I think I did poorly.

คุณสามารถดูครูที่เก่งที่สุด และเขียนคำอธิบายประกอบไว้

Advise me -- when this kid acted up, how should I have dealt with that?"

And they could all sit and work together on those problems.

เพื่อให้ทุกคนเห็นตรงกันว่า ใครทำได้ดีที่จะสอนเรื่องพวกนี้

You can take the very best teachers and kind of annotate it,

คุณสามารถเอาพวกคอร์สสำคัญ ๆ แล้วทำให้มันเข้าถึงได้

เพื่อที่เด็ก ๆ ได้ออกไปเล่นข้างนอก แล้วดูคอร์สฟิสิกส์ เรียนจากคอร์สนั้น

have it so everyone sees who is the very best at teaching this stuff.

You can take those great courses and make them available

ถ้าคุณมีเด็กที่เรียนตามหลังเพื่อน

so that a kid could go out and watch the physics course, learn from that.

คุณรู้ว่าคุณสามารถให้พวกเขา ไปดูวิดีโอนั้นและทบทวนเนื้อหา

และในความเป็นจริง คอร์สฟรีเหล่านี้ ไม่จำเป็นต้องอยู่แค่ในอินเทอร์เน็ต

If you have a kid who's behind,

you would know you could assign them that video to watch and review the concept.

แต่คุณสามารถเอามันลงแผ่น DVD ที่สามารถเข้าดูได้เสมอ

And in fact, these free courses could not only be available just on the Internet,

และใครก็ตามที่มีเครื่องเล่น DVD ก็สามารถ มีครูที่เก่งที่สุดได้แล้ว

but you could make it so that DVDs were always available,

and so anybody who has access to a DVD player can have the very best teachers.

และลองคิดซะว่ามันเป็นเหมือน ระบบบริหารบุคลากร

เราสามารถทำให้มันดีขึ้นได้อีก

ตอนนี้มีหนังสือที่เล่าเรื่องเกี่ยวกับ KIPP

And so by thinking of this as a personnel system,

ที่ซึ่งสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ดำเนินอยู่

เจย์ แมทธิว ซึ่งเป็นนักข่าวได้เขียนหนังสือ ชื่อว่า “ทำงานให้หนัก เป็นคนที่ดี”

we can do it much better.

Now there's a book actually, about KIPP --

และผมคิดว่ามันมหัศจรรย์มาก

the place that this is going on --

that Jay Matthews, a news reporter, wrote -- called, "Work Hard, Be Nice."

มันทำให้เราเข้าใจความรู้สึก ของสิ่งที่ครูเก่ง ๆ ทำ

ผมจะให้หนังสือเล่มนี้ฟรี กับทุกคนที่อยู่ที่นี่นะครับ

And I thought it was so fantastic.

(เสียงปรบมือ)

It gave you a sense of what a good teacher does.

I'm going to send everyone here a free copy of this book.

ตอนนี้เราทุ่มเงินลงไปมากกับเรื่องการศึกษา

(Applause)

และผมคิดว่าการศึกษาเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ที่เราต้องจัดการให้ถูกต้อง

Now, we put a lot of money into education,

สำหรับประเทศเพื่อ ให้มีอนาคตที่มั่นคงแบบที่มันควรมี

and I really think that education is the most important thing to get right

ความจริงเรามีนโยบายกระตุ้นเศรษฐกิจ น่าสนใจนะ

ในฉบับของสภาผู้แทนราษฎร มีงบสำหรับทำระบบข้อมูลเหล่านี้อยู่

for the country to have as strong a future as it should have.

และมันถูกเอาออกไปโดยวุฒิสภา

In fact we have in the stimulus bill -- it's interesting --

เพราะมีคนที่ถูกคุกคามจากสิ่งเหล่านี้

the House version actually had money in it for these data systems,

แต่ผมก็ยังมองโลกในแง่ดี

ผมคิดว่าคนเริ่มจะตระหนักว่า นี่มันสำคัญแค่ไหน

and it was taken out in the Senate

because there are people who are threatened by these things.

และมันสามารถสร้างความเปลี่ยนแปลงให้กับ ชีวิตคนอีกนับล้านถ้าเราทำมันอย่างถูกต้อง

But I -- I'm optimistic.

I think people are beginning to recognize how important this is,

ผมมีเวลาพอแค่เล่าให้ฟังถึงสองปัญหานั้น

and it really can make a difference for millions of lives, if we get it right.

ยังมีปัญหาอีกมากมาย

โรคเอดส์ โรคปอดอักเสบ -- ผมเห็นว่าคุณเริ่มตื่นเต้นกันแล้ว

I only had time to frame those two problems.

เมื่อได้ฟังชื่อของปัญหาเหล่านั้น

There's a lot more problems like that --

AIDS, pneumonia -- I can just see you're getting excited,

และทักษะที่ต้องการในการจะจัดการ กับปัญหาเหล่านี้นั้นกว้างมาก

just at the very name of these things.

คุณก็รู้ ตัวระบบจะไม่อยู่ดี ๆ ก็แก้ปัญหาเหล่านี้เอง

And the skill sets required to tackle these things are very broad.

รัฐบาลจะไม่อยู่ดี ๆ จะหยิบปัญหาเหล่านี้ มาจัดการอย่างถูกที่ถูกทาง

You know, the system doesn't naturally make it happen.

ภาคเอกชนก็จะไม่อยู่ดี ๆ ทุ่มทรัพยากร ลงไปในปัญหาเหล่านี้

Governments don't naturally pick these things in the right way.

ดังนั้นมันจะต้องเอาคนฉลาดเช่นพวกคุณ

มาศึกษาปัญหาเหล่านี้ พาคนเข้ามามีส่วนร่วม

The private sector doesn't naturally put its resources into these things.

และคุณก็จะมาช่วยกันคิดวิธีแก้ปัญหา

So it's going to take brilliant people like you

และด้วยเหตุนั้น ผมคิดว่าจะมีสิ่งดี ๆ ที่จะเกิดขึ้น

to study these things, get other people involved --

ขอบคุณครับ

and you're helping to come up with solutions.

(เสียงปรบมือ)

And with that, I think there's some great things that will come out of it.

Thank you.

(Applause)