Alan Russell: The potential of regenerative medicine

Translator: yamela areesamarn Reviewer: Chirayu Wongchokprasitti

I'm going to talk to you today about

วันนี้ผมจะพูดกับคุณเกี่ยวกับ

hopefully converting fear into hope.

ซึ่งก็หวังว่า จะเปลี่ยนความกลัวให้กลายเป็นความหวัง

When we go to the physician today --

วันนี้เมื่อเราไปหาหมอ

when we go to the doctor's office and we walk in,

เมื่อเราเดินเข้าไปในห้องเพื่อพบหมอ

there are words that we just don't want to hear.

เราไม่อยากจะได้ยินคำบางคำ

There are words that we're truly afraid of.

คำที่เรากลัวจริงๆ

Diabetes, cancer, Parkinson's, Alzheimer's,

เบาหวาน มะเร็ง โรคพากินสันส์ โรคอัลซายเมอสร์

heart failure, lung failure --

หัวใจล้มเหลว ปอดล้มเหลว

things that we know are debilitating diseases,

สิ่งที่เรารู้ว่าเป็นโรคเรื้อรังทำให้ร่างกายเสื่อมลงเรื่อยๆ,

for which there's relatively little that can be done.

โรคซึ่งมีวิธีดูแลรักษาได้ค่อนข้างน้อย

And what I want to lay out for you today is

และสิ่งที่ผมจะนำเสนอต่อคุณในวันนี้ก็คือ

a different way of thinking about how to treat debilitating disease,

วิธีการคิดที่ต่างออกไปเกี่ยวกับการรักษาโรคเรื้อรังทั้งหลาย

why it's important,

ทำไมเรื่องนี้จึงสำคัญ

why without it perhaps our health care system will melt down

ทำไมถ้าไม่มีแนวคิดนี้แล้ว, ไม่แน่, ระบบการรักษาพยาบาลของเราจะล่มสลายลง,

if you think it already hasn't,

ถ้าคุณคิดว่ามันยังไม่เป็นอย่างนั้น

and where we are clinically today, and where we might go tomorrow,

วันนี้การรักษาพยาบาลของเราอยู่ที่ไหน และเราจะไปถึงไหนในวันพรุ่งนี้

and what some of the hurdles are.

และมีอะไรเป็นอุปสรรคบ้าง

And we're going to do all of that in 18 minutes, I promise.

และเราจะคุยกันถีงเรื่องเหล่านี้ทุกเรื่องภายใน 18 นาที, ผมสัญญา

I want to start with this slide,

ผมขอเริ่มด้วยสไลด์แผ่นนี้,

because this slide sort of tells the story the way Science Magazine thinks of it.

เพราะสไลด์แผ่นนี้ ได้เสนอเรื่องนี้ในทำนองเดียวกับที่วารสาร Science คิดไว้

This was an issue from 2002

สิ่งนี้เป็นเรื่องที่ถกเถียงกันมาตั้งแต่ปี 2002

that they published with a lot of different articles on the bionic human.

ว่าพวกเขาได้ตีพิมพ์บทความต่างๆมากมายเกี่ยวกับเรื่องมนุษย์ที่มีอวัยวะมหัศจรรย์

It was basically a regenerative medicine issue.

ที่สำคัญก็คือมันเป็นประเด็นทางการแพทย์เรื่องการสร้างอวัยวะขึ้นมาใหม่

Regenerative medicine is an extraordinarily simple concept

การแพทย์ด้านการสร้างอวัยวะขึ้นมาใหม่เป็นหลักการง่ายๆอย่างไม่น่าเชื่อ

that everybody can understand.

ที่ทุกคนสามารถเข้าใจได้

It's simply accelerating the pace at which the body heals itself

เป็นเพียงการเร่งความเร็วของการรักษาตัวเองของร่างกาย

to a clinically relevant timescale.

ตามกรอบเวลาทางการแพทย์ของโรคนั้นๆ

So we know how to do this in many of the ways that are up there.

ดังนั้นเราจึงรู้ว่าจะรักษาได้อย่างไรตามวิธีการต่างๆมากมายที่มีอยู่

We know that if we have a damaged hip, you can put an artificial hip in.

เรารู้ว่าถ้าสะโพกเสีย เราก็จะใส่สะโพกเทียมเข้าไป

And this is the idea that Science Magazine used on their front cover.

นี่แหละคือแนวคิดของวารสาร Science ที่ใช้ขึ้นหน้าปก

This is the complete antithesis of regenerative medicine.

ซึ่งเป็นแนวคิดที่ตรงกันข้ามกับการแพทย์ทางการสร้างอวัยวะขึ้นมาใหม่อย่างสิ้นเชิง

This is not regenerative medicine.

นี่ไม่ได้เป็นการแพทย์ทางการสร้างอวัยวะขึ้นใหม่

Regenerative medicine is what Business Week put up

การสร้างอวัยวะขึ้นใหม่คือ สิ่งที่วารสาร Business Week ได้ลงไว้

when they did a story about regenerative medicine not too long ago.

เมื่อพวกเขาได้พิมพ์เรื่องราวเกี่ยวกับการสร้่างอวัยวะขึ้นใหม่เมื่อไม่นานมานี้

The idea is that instead of figuring out how to ameliorate symptoms

แนวคิดดังกล่าวก็คือ แทนที่จะมาคิดว่าจะทำอย่างไรให้อาการดีขึ้น

with devices and drugs and the like --

โดยใช้เครื่องมือและยาและสิ่งอื่นๆทำนองนั้น--

and I'll come back to that theme a few times --

แล้วผมจะวกกลับมาพูดถึงหัวข้อนี้อีกสักคร้ังสองครั้ง--

instead of doing that, we will regenerate lost function of the body

แทนที่จะรักษาแบบนั้น, เราจะสร้างการทำงานของร่างกายที่เสียไปขึ้นมาใหม่

by regenerating the function of organs and damaged tissue.

โดยการฟื้นฟูการทำงานของอวัยวะและเนื้อเยื่อที่เสียไป

So that at the end of the treatment,

เพื่อที่ว่าผลของการรักษาในที่สุด,

you are the same as you were at the beginning of the treatment.

คุณก็จะเป็นเหมือนเดิม

Very few good ideas -- if you agree that this is a good idea --

เป็นข้อเสนอแนะที่ดีที่ไม่ค่อยเห็นกัน -- ถ้าคุณเห็นด้วยว่ามันเป็นแนวคิดที่ดีจริง--

very few good ideas are truly novel.

เป็นแนวคิดใหม่ที่ไม่มีมาก่อน

And this is just the same.

แนวคิดนี้ก็เหมือนกัน

If you look back in history,

ถ้าเรามองย้อนกลับไปในอดีต,

Charles Lindbergh, who was better known for flying airplanes,

ชาร์ลส์ ลินด์เบิร์ก - ซึ่งเป็นที่รู้จักกันมากกว่าเรื่องการขับเครื่องบิน--

was actually one of the first people

จริงๆแล้วเขาเป็นคนแรกๆ,

along with Alexis Carrel, one of the Nobel Laureates from Rockefeller,

พร้อมกับ อเล็กซิส แคร์รัล,หนึ่งในผู้ได้รับรางวัลโนเบล จากมูลนิธิรอกกี้เฟลเลอร์,

to begin to think about, could you culture organs?

ที่เป็นผู้เริ่มคิดว่า, เราจะปลูกอวัยวะให้งอกขึ้นได้ไหม

And they published this book in 1937,

และเขาได้เขียนหนังสือเล่มนี้ขึ้นในปี 1937,

where they actually began to think about,

ซึ่งเขาเป็นผู้เริ่มคิดเกี่ยวกับว่า,

what could you do in bio-reactors to grow whole organs?

เราจะสามารถทำอะไรกับการเพาะเนื้อเยื่อเพื่อปลูกให้อวัยวะงอกออกมาได้

We've come a long way since then.

ตั้งแต่นั้นมาเราก็พัฒนามาไกล

I'm going to share with you some of the exciting work that's going on.

ผมจะบอกคุณเกี่ยวกับผลงานบางอย่างที่น่าตื่นเต้นซึ่งกำลังเกิดขึ้น

But before doing that, what I'd like to do

แต่ก่อนอื่นสิ่งที่ผมอยากจะทำก็คือ

is share my depression about the health care system

เล่าถึงความรู้สึกหดหู่ของผมที่มีต่อระบบการรักษาพยาบาล

and the need for this with you.

และความต้องการเรื่องนี้

Many of the talks yesterday talked about

การบรรยายหลายเรื่องเมื่อวานพูดเกี่ยวกับ

improving the quality of life, and reducing poverty,

การปรับปรุงคุณภาพชีวิตและการลดความยากจน

and essentially increasing life expectancy all around the globe.

และโดยเฉพาะอย่างยิ่งการเพิ่มอายุไขของประชากรทั่วโลก

One of the challenges is that the richer we are, the longer we live.

สิ่งที่ท้าทายเราอยู่อย่างหนึ่งก็คือ ยิ่งเรารวยขึ้นเราก็จะอายุยืนขึ้น

And the longer we live, the more expensive it is

และยิ่งเรามีอายุยืนยาวมากขึ้นเท่าใด ค่าใช้จ่ายก็จะเพิ่มสูงขึ้นไปด้วย

to take care of our diseases as we get older.

เพื่อรักษาโรคภ้ยต่างๆเมื่อเราแก่ตัวลง

This is simply the wealth of a country

เรื่องนี้เป็นเรื่องความมั่งคั่งของประเทศชาติ

versus the percent of population over the age of 65.

ต่อร้อยละของประชากรที่อายุเกินกว่า 65

And you can basically see that the richer a country is,

คุณคงเห็นได้ว่าถ้าประเทศร่ำรวยมากขึ้นเท่าใด

the older the people are within it.

คนในประเทศนั้นก็จะมีอายุยืนขึ้น

Why is this important?

ทำไมเรื่องนี้จึงสำคัญ

And why is this a particularly dramatic challenge right now?

และทำไมเรื่องนี้จึงเป็นความท้าทายอย่างมากเป็นพิเศษในปัจจุบัน

If the average age of your population is 30,

ถ้าอายุเฉลี่ยของประชากรคือ 30,

then the average kind of disease that you have to treat

แล้วเฉลี่ยชนิดของโรคที่ต้องรักษา

is maybe a broken ankle every now and again,

คือ อาจจะเป็นข้อเท้าหักบางครั้งบางคราว

maybe a little bit of asthma.

บางทีอาจจะเป็นโรคหอบหืดบ้างเล็กน้อย

If the average age in your country is 45 to 55,

ถ้าอายุเฉลี่ยของประชากรอยู่ระหว่าง 45 ถึง 55,

now the average person is looking at diabetes,

คนโดยเฉลี่ยก็มองไปที่โรคเบาหวาน,

early-onset diabetes, heart failure, coronary artery disease --

เบาหวานระยะเริ่มต้น หัวใจล้มเหลว โรคหลอดเลือดหัวใจ

things that are inherently more difficult to treat,

โรคซึ่งเกิดจากภาวะภายในร่างกายเองรักษาได้ยากกว่า,

and much more expensive to treat.

และต้องเสียค่าใช้จ่ายในการรักษามากกว่ามาก

Just have a look at the demographics in the U.S. here.

เพียงแค่ดูที่จำนวนประชากรในอเมริกา

This is from "The Untied States of America."

นี่มาจาก "รัฐที่ไม่ผูกมัดแห่งอเมริกา"

In 1930, there were 41 workers per retiree.

ในปี 1930 มีคนทำงาน 41 คนต่อคนเกษียณ 1 คน

41 people who were basically outside of being really sick,

คน 41 คนที่ไม่อยู้ในสภาวะของการเป็นผู้ป่วย

paying for the one retiree who was experiencing debilitating disease.

เป็นผู้จ่ายให้กับผู้ที่เกษียณ 1 คนที่ป่วยเป็นโรคเรื้อรัง

In 2010, two workers per retiree in the U.S.

ในปี 2010 คนในวัยทำงาน 2คน จ่ายให้กับผู้ที่เกษียณ 1 คน

And this is matched in every industrialized, wealthy country in the world.

และเป็นเหมือนกันอย่างนี้ในประเทศอุตสาหกรรมที่ร่ำรวยทุกประเทศในโลก

How can you actually afford to treat patients

เราจะมีเงินจ่ายเพื่อรักษาผู้ป่วยได้อย่างไร

when the reality of getting old looks like this?

เมื่อความเป็นจริงของการเข้าสู่วัยชราเป็นอย่างนี้

This is age versus cost of health care.

นั่นคืออายุเปรียบเทียบกับค่าใช้จ่ายในการรักษาพยาบาล

And you can see that right around age 45, 40 to 45,

และคุณจะพบว่าเมื่อถึงอายุ 45,40 ถึง 45

there's a sudden spike in the cost of health care.

ค่ารักษาพยาบาลจะพุ่งขึ้นสูงปรี๊ด

It's actually quite interesting. If you do the right studies,

เป็นเรื่องที่น่าสนใจทีเดียว -- ถ้าคุณทำการศึกษาวิจัยที่ถูกต้อง,

you can look at how much you as an individual spend on your own health care,

คุณสามารถดูได้ว่าคุณใช้จ่ายในการรักษาพยาบาลตัวเองไปเป็นเงินเท่าใด,

plotted over your lifetime.

สร้างกราฟแสดงการใช้จ่ายตลอดชีวิต

And about seven years before you're about to die, there's a spike.

และประมาณ 7 ปีก่อนคุณจะตาย จะเห็นว่ากราฟจะขึ้นสูงปรี๊ต

And you can actually --

จริงๆแล้วคุณ--

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

-- we won't get into that.

--เราจะไม่ไปพูดเรื่องนั้นกัน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

There are very few things, very few things that you can really do

มีน้อยสิ่งมาก, น้อยมากๆที่คุณสามารถทำได้

that will change the way that you can treat these kinds of diseases

เพื่อจะเปลียนวิธีการรักษาโรคประเภทนั้น

and experience what I would call healthy aging.

และประสบการณ์ซึ่งผมอยากจะเรียกว่า การเข้าสู่วัยชราอย่างแข็งแรง

I'd suggest there are four things,

ผมมีข้อเสนอแนะ 4 ประการ

and none of these things include an insurance system or a legal system.

ซึ่งทั้งหมดนี้ไม่รวมระบบการประกัน หรือระบบของกฎหมาย

All those things do is change who pays.

สิ่งที่ระบบเหล่านั้นทำก็คือเปลี่ยนตัวคนจ่ายเงิน

They don't actually change what the actual cost of the treatment is.

ระบบเหล่านั้นจริงๆแล้วไม่ได้เปลี่ยนรายจ่ายจริงของค่ารักษาพยาบาล

One thing you can do is not treat. You can ration health care.

สิ่งที่คุณทำได้อย่างหนึ่งก็คือไม่ต้องไปรักษา คุณจะสามารถแบ่งภาระค่ารักษาพยาบาลได้

We won't talk about that anymore. It's too depressing.

เราจะไม่พูดเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกต่อไป มันเป็นเรื่องน่าหดหู่เกินไป

You can prevent.

คุณสามารถป้องกัน

Obviously a lot of monies should be put into prevention.

เห็นได้ชัดว่าควรนำเงินจำนวนมากมาใช้ในการป้องกัน

But perhaps most interesting, to me anyway, and most important,

แต่บางทีสิ่งที่น่าสนใจที่สุด, สำหรับผม, และสำคัญที่สุด,

is the idea of diagnosing a disease much earlier on in the progression,

ก็คือการวินิจฉัยโรคแต่เนิ่นๆก่อนที่มันจะลุกลาม,

and then treating the disease to cure the disease

แล้วให้การรักษาให้หายขาดจากโรค

instead of treating a symptom.

แทนที่จะรักษาอาการ

Think of it in terms of diabetes, for instance.

คิดถึงเรื่องนึ้ในกรณีโรคเบาหวาน, เป็นตัวอย่าง

Today, with diabetes, what do we do?

ทุกวันนี้, โรคเบาหวาน, เราได้ทำอะไร

We diagnose the disease eventually, once it becomes symptomatic,

เราวินิจฉัยโรคในที่สุด, เมื่อมันมีอาการ,

and then we treat the symptom for 10, 20, 30, 40 years.

แล้วเราก็รักษาอาการเป็นเวลานาน 10, 20, 30,40 ปี

And we do OK. Insulin's a pretty good therapy.

สิ่งที่เราทำก็ใช้ได้ อินซูลินเป็นการให้การรักษาที่ดี

But eventually it stops working,

แต่ในที่สุดแล้วมันก็เลิกทำงาน,

and diabetes leads to a predictable onset of debilitating disease.

และโรคเบาหวานนำไปสู่โรคเรื้อรังอื่นๆที่เราคาดการณ์ได้

Why couldn't we just inject the pancreas with something

ทำไมเราไม่ทำแค่ฉีดอะไรบางอย่างเข้าตับอ่อน

to regenerate the pancreas early on in the disease,

เพื่อให้ตับอ่อนสร้างเซลล์ขึ้นมาใหม่ในระยะเริ่มเป็นโรค,

perhaps even before it was symptomatic?

หรืออาจจะทำก่อนมีอาการด้วยซ้ำ

And it might be a little bit expensive at the time that we did it,

อาจจะแพงขึ้นบ้างเล็กน้อยเมื่อตอนที่เราทำ,

but if it worked, we would truly be able to do something different.

แต่ถ้ามันได้ผล, เราก็สามารถทำอะไรบางอย่างที่ต่างออกไปได้จริง

This video, I think, gets across the concept that I'm talking about quite dramatically.

วีดีโอนี้, ผมคิดว่า, สามารถสื่อความหมายตามแนวคิดที่ผมกำลังพูดถึงอย่างดีมาก

This is a newt re-growing its limb.

นี่คือตัวกิ้งก่าซาลาแมนเดอร์น้ำ, กำลังสร้างแขนขาของมันขึ้นมาใหม่

If a newt can do this kind of thing, why can't we?

ถ้าต้วซาลาแมนเดอร์สามารถทำสิ่งนี้ได้, ทำไมเราจะทำไม่ได้

I'll actually show you some more important features

ผมจะแสดงให้คุณเห็นลักษณะสำคัญอีกบางอย่าง

about limb regeneration in a moment.

เกี่ยวกับการงอกแขนขาในอีกสักครู่

But what we're talking about in regenerative medicine

แต่สิ่งที่เรากำลังพูดถึงเกี่ยวกับการแพทย์ด้านการสร้างอวัยวะขึ้นใหม่

is doing this in every organ system of the body,

ก็คือเรากำลังทำสิ่งนี้กับทุกๆระบบอวัยวะของร่างกาย,

for tissues and for organs themselves.

กับเนื้อเยื่อและกับตัวอวัยวะเอง

So today's reality is that if we get sick,

ดังนั้นความเป็นจริงของวันนี้ก็คือ ถ้าเราเกิดเจ็บป่วยขึ้นมา,

the message is we will treat your symptoms,

แนวคิดก็คือ เราจะรักษาอาการของคุณ,

and you need to adjust to a new way of life.

และคุณจำเป็นต้องปรับตัวไปสู่วิถีชีวิตใหม่

I would pose to you that tomorrow --

ผมจะส่งเรื่องนั้นให้คุณทางอีเมลพรุ่งนี้--

and when tomorrow is we could debate,

และเมื่อเป็นวันพรุ่งนี้เมื่อใดเราจะมาถกกัน,

but it's within the foreseeable future --

แต่มันอยู่ในอนาคตที่เราคาดเดาได้--

we will talk about regenerative rehabilitation.

เราจะคุยกันเกี่ยวกับการพักฟื้นเพื่อให้ได้อวัยวะใหม่

There's a limb prosthetic up here,

ภาพข้างบนเป็นขาเทียม,

similar actually one on the soldier

จริงๆแล้วเหมือนกับอวัยวะที่ทหาร

that's come back from Iraq.

ซึ่งกลับมาจากอีรัค...

There are 370 soldiers that have come back from Iraq that have lost limbs.

มีทหาร 370 คนที่กลับมาจากอีรัคพร้อมกับเสียขา

Imagine if instead of facing that, they could actually

ลองคิดดูว่า ถ้าแทนที่จะต้องเผชิญกับขาเทียมนั่น เขาจะ

face the regeneration of that limb.

พบกับการปลูกขาที่เสียไปนั้นแทน

It's a wild concept.

เป็นความคิดที่ดูจะห่ามๆ

I'll show you where we are at the moment in working towards that concept.

ผมจะแสดงให้คุณเห็นว่าตอนนี้เราอยู่ตรงไหนในการทำงานไปสู่แนวคิดนี้

But it's applicable, again, to every organ system.

แต่แนวคิดนี้ใช้ได้, เช่นกัน, กับระบบอวัยวะทุกส่วน

How can we do that?

เราจะสามารถทำอย่างนั้นได้อย่างไร

The way to do that is to develop a conversation with the body.

วิธีการที่เราทำได้ก็คือ พัฒนาการสื่อสารกับร่างกาย

We need to learn to speak the body's language.

เราจำเป็นต้องเรียนรู้ที่จะพูดภาษาของร่างกาย

And to switch on processes that we knew how to do when we were a fetus.

และเปิดใช้กระบวนการที่เรารู้ว่าทำได้อย่างไร ตอนที่เรายังเป็นตัวอ่อนอยู่ในครรภ์มารดา

A mammalian fetus, if it loses a limb during the first trimester of pregnancy,

ตัวอ่อนของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม, ถ้าเสียแขนขาไปในช่วงแรกของการตั้งครรภ์,

will re-grow that limb.

แขนขานั้นก็จะงอกออกมาใหม่

So our DNA has the capacity to do these kinds of wound-healing mechanisms.

ดีเอ็นเอของเรามีก็ความสามารถที่จะทำสิ่งซึ่งเป็นกลไกของการเยียวยารักษาบาดแผลแบบนี้ได้

It's a natural process,

มันเป็นกระบวนการตามธรรมชาติ,

but it is lost as we age.

แต่กระบวนการนี้หายไปเมื่อเราแก่ต้วลง

In a child, before the age of about six months,

ในเด็กอายุก่อนหกเดือน,

if they lose their fingertip in an accident,

ถ้าเขาเสียปลายนิ้วมือไปในอุบัติเหตุ,

they'll re-grow their fingertip.

เขาจะสร้างปลายนิ้วมือขึ้นใหม่

By the time they're five, they won't be able to do that anymore.

เมื่อเด็กอายุได้ประมาณห้าขวบเขาจะไม่สามารถทำอย่างนั้นได้อีกต่อไป

So to engage in that conversation with the body,

เพื่อเข้าร่วมการสนทนากับร่างกาย,

we need to speak the body's language.

เราจำเป็นต้องพูดภาษาของร่างกาย

And there are certain tools in our toolbox that allow us to do this today.

มีเครื่องมือในกล่องเครื่องมือของเราที่ให้เราทำสิ่งนี้ได้ในวันนี้

I'm going to give you an example of three of these tools

ผมจะให้ต้วอย่างของเครื่องมือสามอย่างที่ว่านี้

through which to converse with the body.

ที่เราใช้สื่อสารกับร่างกาย

The first is cellular therapies.

สิ่งแรกคือการให้การรักษาเซลล์

Clearly, we heal ourselves in a natural process,

ชัดเจน, เรารักษาตัวเราเองในกระบวนการตามธรรมชาติ

using cells to do most of the work.

โดยใช้เซลล์ทำงานนี้มากที่สุด

Therefore, if we can find the right cells

เพราะฉะนั้น, ถ้าเราสามารถหาเซลล์ที่ถูกกับงาน

and implant them in the body, they may do the healing.

และฝังเซลล์เหล่านั้นในร่างกาย มันก็อาจจะทำการรักษาเยียวยาได้

Secondly, we can use materials.

ประการที่สอง, เราสามารถใช้วัสดุ

We heard yesterday about the importance of new materials.

เมื่อวานเราได้ฟังเรื่องเกี่ยวกับความสำคัญของวัสดุใหม่ๆ

If we can invent materials, design materials,

ถ้าเราสามารถประดิษฐ์วัสดุ, ออกแบบวัสดุ,

or extract materials from a natural environment,

หรือสกัดวัสดุจากสภาวะแวดล้อมตามธรรมชาติ,

then we might be able to have those materials induce the body to heal itself.

แล้ว เราอาจจะสามารถให้วัสดุเหล่านั้นมากระตุ้นร่างกายให้เยียวยารักษาตัวเองได้

And finally, we may be able to use smart devices

และในที่สุด, เราอาจจะสามารถใช้เครื่องมือฉลาดๆ

that will offload the work of the body and allow it to heal.

ที่จะแบ่งเบาภาระการทำงานของร่างกาย และให้ร่างกายรักษาตนเองได้

I'm going to show you an example of each of these,

ผมจะแสดงตัวอย่างให้คุณเห็นในแต่ละเรื่อง,

and I'm going to start with materials.

และผมจะเริ่มจากเรื่องของวัสดุ

Steve Badylak -- who's at the University of Pittsburgh --

สตีฟ แบดิแล็ก -- จากมหาวิทยาลัยพิทส์เบิร์ก

about a decade ago had a remarkable idea.

ประมาณทศวรรษที่แล้วได้ให้แนวคิดที่ยอดเยี่ยมอย่างหนึ่ง

And that idea was that the small intestine of a pig,

และความคิดที่ว่านั้นก็คือ ลำไส้เล็กของหมู,

if you threw away all the cells,

ถ้าเราทิ้งเซลล์ทั้งหมดไป,

and if you did that in a way that allowed it to remain biologically active,

และถ้าเราทิ้งมันไปในแบบที่ให้มันยังคงทำงานทางชีวภาพได้,

may contain all of the necessary factors and signals

อาจจะมีองค์ประกอบและสัญญาณที่จำเป็นอยู่ทั้งหมด

that would signal the body to heal itself.

ซึ่งจะส่งสัญญาณให้ร่างกายเยียวยาและรักษาตนเอง

And he asked a very important question.

นอกจากนี้เขายังตั้งคำถามที่สำคัญมากไว้

He asked the question,

เขาถามว่า

if I take that material, which is a natural material

ถ้าฉันเอาวัสดุนั้น, ซึ่งเป็นวัสดุตามธรรมชาติ

that usually induces healing in the small intestine,

ซึ่งจะกระตุ้นให้เกิดการเยียวยาขึ้นในลำไส้เล็ก,

and I place it somewhere else on a person's body,

และฉันก็เอาวัตถุนั้นไปใส่ไว้ที่ใดที่หนึ่งในร่างกายของคน,

would it give a tissue-specific response,

มันจะให้การตอบรับจากเนื้อเยื่อเฉพาะที่นั้นๆหรือไม่,

or would it make small intestine if I tried to make a new ear?

หรือมันจะสร้างลำไส้เล็กขึ้นมา เมื่อฉันพยายามจะสร้างหูขึ้นใหม่

I wouldn't be telling you this story if it weren't compelling.

ผมจะไม่เล่าเรื่องนี้ให้คุณฟัง ถ้ามันไม่เป็นเรื่องที่เตื่นเต้นเร้าใจ

The picture I'm about to show you

ภาพที่ผมกำลังจะแสดงให้คุณดู --

is a compelling picture.

(เสียงหัวเราะ)

(Laughter)

--เป็นภาพที่น่าเร้าใจ

However, for those of you that are even the slightest bit squeamish --

แต่, สำหรับคุณซึ่งแม้จะรู้สึกกระอักกระอ่วนบ้างเล็กน้อย --

even though you may not like to admit it in front of your friends --

ถึงแม้ว่าคุณอาจจะไม่อยากยอมรับต่อหน้าเพื่อนของคุณ --

the lights are down. This is a good time to look at your feet,

แสงไฟลดลงแล้ว เป็นเวลาเหมาะที่จะเมินไปดูเท้าของคุณ,

check your Blackberry, do anything other than look at the screen.

ตรวจมือถือแบล็กเบอรี่ของคุณ, ทำอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่การดูที่จอภาพ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

What I'm about to show you is a diabetic ulcer.

สิ่งที่ผมกำลังจะฉายให้ดู คือแผลเน่าเปื่อยจากโรคเบาหวาน

And although -- it's good to laugh before we look at this.

และถึงแม้ว่า--ดีที่หัวเราะก่อนดูภาพนี้

This is the reality of diabetes.

นี่คือความเป็นจริงของโรคเบาหวาน

I think a lot of times we hear about diabetics, diabetic ulcers,

ผมคิดว่า หลายครั้งที่เราได้ยินเกี่ยวกับเบาหวาน, แผลเบาหวาน,

we just don't connect the ulcer with the eventual treatment,

เราเพียงแค่ไม่เอาไปเชื่อมโยงกันระหว่างแผลเบาหวานกับการรักษาขั้นสุดท้าย,

which is amputation, if you can't heal it.

ซึ่งก็คือการตัดทิ้ง, ถ้าเราไม่สามารถรักษาให้หายได้

So I'm going to put the slide up now. It won't be up for long.

เอาละ ผมจะฉายสไลด์เดี๋ยวนี้ จะฉายไม่นานหรอก

This is a diabetic ulcer. It's tragic.

นี่คือแผลเน่าจากโรคเบาหวาน น่าสลดใจ

The treatment for this is amputation.

การรักษาสำหรับรายนี้ก็คือ การตัดทิ้ง

This is an older lady. She has cancer of the liver as well as diabetes,

ผู้ป่วยรายนี้เป็นผู้หญิงมีอายุ เป็นโรคมะเร็งตับและเป็นเบาหวาน,

and has decided to die with what' s left of her body intact.

และได้ตัดสินใจแล้วว่าจะตายพร้อมกับอวัยวะที่เหลือติดอยู่กับร่างกาย

And this lady decided, after a year of attempted treatment of that ulcer,

และหญิงคนนี้ตัดสินใจ, หลังจากได้พยายามรักษาแผลเปื่อยอยู่หนึ่งปี,

that she would try this new therapy that Steve invented.

ว่าเธอจะลองใช้วิธีการรักษาแบบใหม่ที่สตีฟคิดขึ้น

That's what the wound looked like 11 weeks later.

นี่เป็นแผลที่เราเห็น 11 สัปดาห์หลังจากนั้น

That material contained only natural signals.

วัสดุที่ใช้มีเพียงสัญญาณตามธรรมชาติ

And that material induced the body to switch back on a healing response

และวัตถุนั้นได้กระตุ้นให้ร่างกายเปลี่ยนกลับไปสู่การตอบสนองด้วยการเยียวยา

that it didn't have before.

ซึ่งแต่เดิมร่างกายไม่เคยมีมาก่อน

There's going to be a couple more distressing slides for those of you --

จะมีสไลด์ที่น่าสลดใจมากกว่านี้อีกสองแผ่นสำหรับคุณ --

I'll let you know when you can look again.

ผมจะบอกคุณว่าคุณจะดูได้อีกเมื่อไร

This is a horse. The horse is not in pain.

นี่คือม้า ม้าตัวนี้ไม่เจ็บปวด

If the horse was in pain, I wouldn't show you this slide.

ถ้าม้าตัวนี้เจ็บปวดผมจะไม่ฉายสไลด์นี้ให้คุณดู

The horse just has another nostril that's developed

ม้าตัวนี้แค่มีโพรงจมูกโตขึ้นอีกโพรงหนึ่ง

because of a riding accident.

เนื่องจากอุบัติเหตุการขี่ม้า

Just a few weeks after treatment --

เพียงสองสามสัปดาห์หลังการรักษา --

in this case, taking that material, turning it into a gel,

ในรายนี้, ได้รับวัสดุที่ว่านั้น, ได้เปลี่ยนโพรงให้กลายเป็นวุ้น

and packing that area, and then repeating the treatment a few times --

และอัดแน่นบริเวณนั้น, แล้วจึงให้การรักษาซึ้าอีกสองสามครั้ง --

and the horse heals up.

แล้วม้าก็หายเป็นปกติ

And if you took an ultrasound of that area, it would look great.

และถ้าคุณใช้อัลทราซาวนด์ตรวจบริเวณนั้น, จะดูดีมาก

Here's a dolphin where the fin's been re-attached.

นี่เป็นปลาโลมาที่ครีบของมันถูกทำให้ติดกันอีก

There are now 400,000 patients around the world

ขณะนี้มีคนป่วยประมาณ 400,000 คนทั่วโลก

who have used that material to heal their wounds.

ที่ได้ใช้วัสดุที่ว่านี้เพื่อรักษาบาดแผล

Could you regenerate a limb?

เราจะทำให้แขนขางอกขึ้นไดัไหม?

DARPA just gave Steve 15 million dollars to lead an eight-institution project

ดาร์ปาเพิ่งจะมอบเงินให้สตีฟ 15 ล้านดอลลาร์เพื่อเป็นผู้นำในโครงการที่ร่วมกับสถาบันแปดแห่ง

to begin the process of asking that question.

เพื่อตั้งต้นกระบวนการตอบคำถามนั้น

And I'll show you the 15 million dollar picture.

ผมจะฉายภาพของเงิน 15 ล้านดอลลาร์นั้น

This is a 78 year-old man who's lost the end of his fingertip.

นี่เป็นชายแก่อายุ 78 ปีซึ่งเสียปลายนิ้วมือไป

Remember that I mentioned before the children who lose their fingertips.

ยังคงจำได้ที่ผมพูดก่อนหน้านี้เรื่องเด็กที่เสียปลายนิ้วมือไป

After treatment that's what it looks like.

หลังการรักษาก็เป็นอย่างที่เห็นนี่

This is happening today.

สิ่งนี้กำลังเกิดขึ้นแล้วในวันนี้

This is clinically relevant today.

สิ่งนี้เป็นแนวคิดทางการแพทย์ที่ตรงกับปัจจุบัน

There are materials that do this. Here are the heart patches.

มีวัสดุต่างๆที่ได้ทำสิ่งนี้ มีชิ้นส่วนวัสดุสำหรับปะหัวใจ

But could you go a little further?

แต่เราสามารถไปให้ไกลกว่านี้ได้อีกหน่อยไหม

Could you, say, instead of using material,

เช่น, แทนที่จะใช้วัสดุ,

can I take some cells along with the material,

เราเอาเซลล์พร้อมกับวัสดุ,

and remove a damaged piece of tissue,

แล้วเอาชิ้นส่วนของเนื้อเยื่อที่เสียหายออกไป,

put a bio-degradable material on there?

เอาวัตถุที่ไม่เป็นอันตรายต่อร่างกายใส่เข้าไปตรงนั้น

You can see here a little bit of heart muscle beating in a dish.

ภาพนี้คุณสามารถเห็นกล้ามเนื้อหัวใจชิ้นเล็กๆกำลังเต้นอยู่ในถ้วย

This was done by Teruo Okano at Tokyo Women's Hospital.

เทรุโอะ โอกาโนได้ทำสิ่งนี้ขึ้นที่โรงพยาบาลหญิงแห่งกรุงโตเกียว

He can actually grow beating tissue in a dish.

เขาสามารถปลูกเนื้อเยื่อซึ่งกำลังเต้นอยู่ในถ้วยได้จริงๆ

He chills the dish, it changes its properties

เขาทำให้ถ้วยแข็งตัว, มันจึงเปลี่ยนคุณสมบัติของมัน

and he peels it right out of the dish.

แล้วเขาสามารถลอกมันออกมาจากถ้วยได้

It's the coolest stuff.

นี่เป็นเรื่องที่เยี่ยมสุดๆ

Now I'm going to show you cell-based regeneration.

ตอนนี้ผมจะแสดงให้คุณเห็นการสร้างขึ้นใหม่ในระดับเซลล์

And what I'm going to show you here

และสิ่งที่ผมกำลังจะแสดงให้คุณเห็นตรงนี้

is stem cells being removed from the hip of a patient.

ก็คือเซลล์ต้นตอที่ถูกเอาออกจากสะโพกของผู้ป่วย

Again, if you're squeamish, you don't want to watch.

อีกครั้ง, ถ้าคุณรุ้สึกผะอืดผะอมก็ไม่ต้องดู

But this one's kind of cool.

แต่อันนี้เป็นแบบเยี่ยมยอด

So this is a bypass operation, just like what Al Gore had,

นี่เป็นการผ่าตัดบายพาสส์, แบบเดียวกับที่อัลกอร์ได้ทำ,

with a difference.

แต่ต่างกันตรงที่

In this case, at the end of the bypass operation,

ในรายนี้,ตอนสุดท้ายของการผ่าตัด,

you're going to see the stem cells from the patient

คุณจะเห็นเซลล์ต้นตอจากผู้ป่วย

that were removed at the beginning of the procedure

ซึ่งตอนแรกของกระบวนการถูกนำออกมา

being injected directly into the heart of the patient.

ถูกฉีดเข้าไปที่หัวใจของผู้ป่วยโดยตรง

And I'm standing up here because at one point

และที่ผมมายืนอยู่บนนี้ก็เพราะว่า ณ จุดหนึ่ง

I'm going to show you just how early this technology is.

ผมจะแสดงให้คุณเห็นว่าเทคโนโลยี่นี้เพิ่งจะเริ่มต้น

Here go the stem cells, right into the beating heart of the patient.

นั่นเซลล์ต้นตอลงไปแล้ว, ตรงเข้าไปในหัวใจของผู้ป่วยที่กำลังเต้น

And if you look really carefully,

และถ้าคุณดูอย่างพินิจพิเคราะห์จริงๆ,

it's going to be right around this point

จะเป็นประมาณตอนนี้แหละ

you'll actually see a back-flush.

ที่คุณจะเห็นการไหลกลับ

You see the cells coming back out.

คุณเห็นเซลล์กลับออกมา

We need all sorts of new technology, new devices,

เราจำเป็นต้องใช้เทคโนโลยี่แบบใหม่ๆทั้งหมด, เครื่องมือใหม่ๆ,

to get the cells to the right place at the right time.

เพื่อนำเซลล์ไปให้ถูกที่ถูกเวลา

Just a little bit of data, a tiny bit of data.

เป็นเพียงข้อมูลเล็กน้อย, แค่ข้อมูลอันเล็กน้อย

This was a randomized trial.

นี่เป็นการทดลองหนึ่งที่สุ่มมา

At this time this was an N of 20. Now there's an N of about 100.

ตอนนั้นนี่เป็นหนึ่งใน 20 แต่ปัจจุบันมีจำนวนเป็นหนึ่งใน 100

Basically, if you take an extremely sick patient

โดยสาระสำคัญแล้ว, ถ้าคุณนำคนป่วยหนักมากๆมาคนหนึ่ง

and you give them a bypass, they get a little bit better.

แล้วคนก็ทำบายพาสให้, เขาก็จะมีอาการดีขึ้นเล็กน้อย

If you give them stem cells as well as their bypass,

ถ้าคุณให้เขาทั้งเซลล์ต้นตอและบายพาส,

for these particular patients, they became asymptomatic.

สำหรับคนไข้เหล่านี้แล้ว, เขาจะไม่มีอาการป่วยเลย

These are now two years out.

นี่ก็เป็นเวลาสองปีแล้ว

The coolest thing would be is if you could diagnose the disease early,

สิ่งที่เยี่ยมสุดๆก็คือ ถ้าเราสามารถวินิจฉัยโรคได้แต่เนิ่นๆ,

and prevent the onset of the disease to a bad state.

และป้องกันการลุกลามของโรคไปสู่ขั้นร้ายแรง

This is the same procedure, but now done minimally invasively,

นี้เป็นกระบวนการเดียวกัน, แต่ปัจจุบันกระทำแบบผ่าตัดร่างกายน้อยที่สุด,

with only three holes in the body where they're taking the heart

แค่รูสามรูในร่างกายที่หมอได้เข้าถึงหัวใจ

and simply injecting stem cells through a laparoscopic procedure.

และเพียงแค่ฉีดเซลล์ต้นตอโดยกระบวนการส่องกล้องเข้าไป

There go the cells.

เซลล์ก็เข้าไปได้

We don't have time to go into all of those details,

เราไม่มีเวลาจะเข้าไปสู่รายละเอียดทั้งหมด,

but basically, that works too.

แต่โดยสาระสำคัญแล้ว, สิ่งที่ทำนั้นได้ผลเช่นเดียวกัน

You can take patients who are less sick,

คุณสามารถรักษาผู้ป่วยซึ่งมีอาการน้อย,

and bring them back to an almost asymptomatic state

และช่วยให้เขากลับสู่สภาวะเกือบจะไม่มีอาการป่วยเลย

through that kind of therapy.

โดยใช้วิธีการรักษาดังกล่าว

Here's another example of stem-cell therapy that isn't quite clinical yet,

นี่เป็นอีกตัวอย่างหนึ่งที่ใช้เซลล์ต้นตอรักษาซึ่งยังไม่ได้เป็นแบบแผนทางการแพทย์เสียทีเดียว,

but I think very soon will be.

แต่ผมคิดว่าในไม่ช้าก็จะเป็นที่ยอมรับ

This is the work of Kacey Marra from Pittsburgh,

เป็นผลงานของ เคซี่ มาร์รา จาก พิทส์เบิร์ก

along with a number of colleagues around the world.

กับเพื่อนร่วมงานหลายคนรอบโลก

They've decided that liposuction fluid,

พวกเขาสรุปว่า ไขมันเหลวที่ถูกดูดออกมา,

which -- in the United States, we have a lot of liposuction fluid.

ซึ่ง -- ในอเมริกา, เรามีไขมันที่ดูดออกจากร่างกายมากมาย

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

It's a great source of stem cells.

เป็นแหล่งที่มาสำคัญของเซลล์ต้นตอ

Stem cells are packed in that liposuction fluid.

เซลล์ต้นตอถูกอัดอยู่ในไขมันเหลวนั้น

So you could go in, you could get your tummy-tuck.

ดังนั้นคุณก็ทำได้, คุณไปทำให้พุงของคุณแฟบ

Out comes the liposuction fluid,

ไขมันเหลวก็จะออกมา,

and in this case, the stem cells are isolated and turned into neurons.

และในกรณีนี้, เซลล์ต้นตอก็จะถูกแยกออกมาและถูกเปลี่ยนเป็นเซลล์ประสาท

All done in the lab.

ทุกอย่างกระทำในห้องปฏิบัติการ

And I think fairly soon, you will see patients being treated

และผมคิดว่าในเร็วๆนื้ คุณจะได้เห็นคนไข้ได้รับการรักษา

with their own fat-derived, or adipose-derived, stem cells.

ด้วยเซลล์ต้นตอที่แปลงมาจากไขมัน หรือเซลล์ที่มีไขมันเป็นองค์ประกอบ

I talked before about the use of devices

ก่อนหน้านี้ผมได้พูดเกี่ยวกับการใช้เครื่องมือ

to dramatically change the way we treat disease.

เพื่อเปลี่ยนวิธีการที่เรารักษาโรคอย่างสิ้นเชิง

Here's just one example before I close up.

นี่เป็นเพียงอีกต้วอย่างหนึ่งก่อนที่ผมจะจบ

This is equally tragic.

นี่ก็น่าเศร้าสลดพอๆกัน

We have a very abiding and heartbreaking partnership

เรามีความสัมพันธ์ซึ่งยืนยาวและเศร้าใจมากๆ

with our colleagues at the Institute for Surgical Research in the US Army,

กับเพื่อนร่วมงานของเราที่สถาบันการวิจัยศัลยกรรมในกองทัพบกของสหรัฐอเมริกา,

who have to treat the now 11,000 kids that have come back from Iraq.

ซึ่งปัจจุบันต้องให้การรักษาเด็กหนุ่ม 11,000คนที่กลับมาจากอีรัค

Many of those patients are very severely burned.

คนไข้จำนวนนี้หลายคนเป็นแผลไหม้ที่อาการรุนแรง

And if there's anything that's been learned about burn,

และถ้ามีสิ่งใดที่ได้เรียนรู้เกี่ยวกับแผลไหม้,

it's that we don't know how to treat it.

สิ่งนั้นก็คือเราไม่รู้ว่าจะรักษาอย่างไร

Everything that is done to treat burn --

ทุกสิ่งที่ทำไปแล้วเกี่ยวกับการรักษาแผลไหม้ --

basically we do a sodding approach.

ที่สำคัญเราใช้วิธีแบบเอาแผ่นหญ้าไปปะสนาม

We make something over here,

เราทำบางสิ่งที่นี่,

and then we transplant it onto the site of the wound,

แล้วเราก็ย้ายสิ่งนั้นไปวางที่บริเวณบาดแผล,

and we try and get the two to take.

และเราก็พยายามทำให้ทั้งสองส่วนเชื่อมต่อกัน

In this case here, a new, wearable bio-reactor has been designed --

แต่ในรายนี้, ได้เพาะเนื้อเยื่อใหม่ที่สามารถนำไปสวมได้ขึ้นมา --

it should be tested clinically later this year at ISR --

ซึ่งจะได้รับการทดสอบทางการแพทย์ต่อไปในปีนี้ที่ ไอเอสอาร์ --

by Joerg Gerlach in Pittsburgh.

โดย เยอรก์ เกอร์แลค ที่ พิทส์เบอร์ก

And that bio-reactor will lay down in the wound bed.

และเนื้อเยื่อนั้นจะนอนอยู่ในร่องของแผล

The gun that you see there sprays cells.

ปืนที่คุณเห็นอยู่นั่นฉีดพ่นเซลล์ลงไป

That's going to spray cells over that area.

จะฉีดพ่นเซลล์ลงบนบริเวณนั้น

The reactor will serve to fertilize the environment,

เนื้อเยื่อนั้นจะทำหน้าที่บำรุงเลี้ยงสภาพรอบๆ,

deliver other things as well at the same time,

ในเวลาเดียวกันก็นำพาสิ่งอื่นๆมาด้วย,

and therefore we will seed that lawn,

นั่นคือเราก็จะเพาะเมล็ดหญ้าลงบนสนาม,

as opposed to try the sodding approach.

ซึ่งตรงกันข้ามกับปลูกหญ้าโดยใช้วิธีนำแผ่นหญ้ามาปะ

It's a completely different way of doing it.

เป็นวิธีการซึ่งแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

So my 18 minutes is up.

ในที่สุด เวลา 18 นาทีของผมก็หมดลงแล้ว

So let me finish up with some good news,

ดังนั้นให้ผมจบด้วยข่าวดีบ้าง,

and maybe a little bit of bad news.

แต่อาจจะมีข่าวร้ายบ้างนิดหน่อย

The good news is that this is happening today.

ข่าวดีก็คือว่าเรื่องนี้กำลังเกิดขึ้นในปัจจุบัน

It's very powerful work.

เป็นผลงานที่มีอิทธิพลมาก

Clearly the images kind of get that across.

เห็นได้ชัดจากภาพต่างๆที่นำมาเสนอ

It's incredibly difficult because it's highly inter-disciplinary.

เป็นเรื่องยากอย่างไม่น่าเชื่อ เพราะว่าเป็นเรื่องของหลายๆศาสตร์มาสัมพันธ์กัน

Almost every field of science engineering and clinical practice

เกือบจะทุกๆสาขาของวิศวกรรม, วิทยาศาสตร์ และแนวปฏิบัติทางการแพทย์

is involved in trying to get this to happen.

เข้ามาเกี่ยวข้องกันเพื่อทำให้งานนี้เกิดขึ้น

A number of governments, and a number of regions,

รัฐบาลจำนวนมากและภูมิภาคต่างๆหลายแห่ง

have recognized that this is a new way to treat disease.

ได้เห็นความสำคัญว่าสิ่งนี้เป็นวิธีการใหม่ของการรักษาโรค

The Japanese government were perhaps the first,

รัฐบาลญี่ปุ่นอาจจะเป็นรัฐบาลแรก,

when they decided to invest first 3 billion,

ที่ตัดสินใจลงทุนสามพันล้านในครั้งแรก,

later another 2 billion in this field.

หลังจากนั้นอีกสองพันล้านในสาขานี้

It's no coincidence.

ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

Japan is the oldest country on earth in terms of its average age.

ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่แก่ที่สุดในโลกในเรื่องของอัตราเฉลี่ยอายู

They need this to work or their health system dies.

ญี่ปุ่นต้องการให้สิ่งนี้ได้ผลมิฉะนั้นแล้วระบบการรักษาพยาบาลของเขาจะล่มสลาย

So they're putting a lot of strategic investment focused in this area.

ดังนั้นการลงทุนเชิงยุทธศาสตร์จำนวนมากจึงมุ่งเน้นมาในสาขานี้

The European Union, same thing.

สหภาพยุโรปก็เหมือนกัน

China, the same thing.

จีนก็เหมือนกัน

China just launched a national tissue-engineering center.

จีนเพิ่งจะเปิดศูนย์วิศวกรรมเนื้อเยื่อแห่งชาติ

The first year budget was 250 million US dollars.

งบประมาณในปีแรกเป็นเงิน 250 ล้านเหรียญดอลลาร์อเมริกัน

In the United States we've had a somewhat different approach.

ในสหรัฐอเมริกาเราได้มีวิธีการที่ต่างออกไปบ้าง เรา --

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Oh, for Al Gore to come and be in the real world as president.

--โอ้, สำหรับอัล กอร์เพื่อมาอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงในฐานะประธานาธิบดี

We've had a different approach.

เราได้มีวิธีการต่างออกไป

And the approach has basically been to just sort of fund things as they come along.

และวิธีการที่เป็นอยู่โดยสาระสำคัญคือ เพียงให้ทุนแก่โครงการที่ออกมา

But there's been no strategic investment

แต่ไม่มีการลงทุนเชิงยุทธศาสตร์

to bring all of the necessary things to bear and focus them in a careful way.

เพื่อนำทุกสิ่งที่จำเป็นมาและเน้นใช้สิ่งเหล่านั้นอย่างละเอียดรอบคอบ

And I'm going to finish up with a quote, maybe a little cheap shot,

ผมจะจบด้วยคำกล่าวอ้าง, อาจจะเป็นคำต่อว่านิดหน่อย,

at the director of the NIH, who's a very charming man.

กับผู้อำนวยการของเอ็นไอเอช, ซึ่งเป็นคนที่มีเสน่ห์มาก

Myself and Jay Vacanti from Harvard

ตัวผมเองและ เจ วาคันทิ จากฮาร์เวิร์ด

went to visit with him and a number of his directors of his institute

ไปพบปะกับเขาและผู้อำนวยการคนอื่นของสถาบันของเขา

just a few months ago,

สองสามเดือนที่แล้วนี่เอง,

to try and convince him that it was time to take just a little piece

เพื่อที่จะพยายามทำให้เขาเชื่อว่าถึงเวลาแล้วที่จะต้องขอเอาส่วนเพียงเล็กน้อย

of that 27.5 billion dollars that he's going to get next year

ของเงินจำนวน 27.5 พันล้านดอลลาร์ที่เขาจะได้รับในปีหน้า

and focus it, in a strategic way, to make sure we can accelerate the pace

และเน้นนำมาใช้, อย่างมียุทธศาสตร์, เพื่อให้แน่ใจว่าเราสามารถเร่งก้าวอย่างเร็ว

at which these things get to patients.

ที่จะนำสิ่งเหล่านี้ไปสู่คนป่วย

And at the end of a very testy meeting,

ตอนสุดท้ายของการพูดคุยกันที่ไม่สบอารมย์มากๆนี้

what the NIH director said was,

สิ่งที่ผู้อำนวยการเอ็นไอเอชพูดก็คือ

"Your vision is larger than our appetite."

"วิสัยทัศน์ของคุณนั้นใหญ่เกินกว่าความปรารถนาของเรา"

I'd like to close by saying that no one's going to change our vision,

ผมขอจบด้วยการกล่าวว่าไม่มีผู้ใดจะเปลี่ยนวิสัยทัศน์ของเราได้,

but together we can change his appetite.

แต่รวมกันเราสามารถเปลี่ยนความปรารถนาของเขาได้

Thank you.

ขอบคุณครับ