Alan Russell: The potential of regenerative medicine

آلن راسل از بازسازي دوباره بدن ما مي گويد

Translator: ghasem vahedi Reviewer: Pouria Montazeri

I'm going to talk to you today about

امروز می خوام در مورد

hopefully converting fear into hope.

تبدیل امیدوارانه ترس به امید براتون بگم.

When we go to the physician today --

ما زمانیکه دکتر میرویم،

when we go to the doctor's office and we walk in,

و وارد مطب دکتر میشویم،

there are words that we just don't want to hear.

کلماتی هستند که ما مایل به شنیدن آنها نیستیم.

There are words that we're truly afraid of.

کلماتی که ما واقعا از شنیدن آنها ترس داریم.

Diabetes, cancer, Parkinson's, Alzheimer's,

دیابت، سرطان، پارکینسون،آلزایمر،

heart failure, lung failure --

نارسایی قلبی، مشکل تنفسی.

things that we know are debilitating diseases,

چیزهایی که ما آنها را به عنوان بیماریهای ناتوان کننده می شناسیم

for which there's relatively little that can be done.

و تقریبا در مورد آنها کاری نمیشه کرد.

And what I want to lay out for you today is

و چیزی که امروز می خواهم برایتان توضیح دهم

a different way of thinking about how to treat debilitating disease,

روش متفاوت فکر کردن درباره درمان بیماریهای ناتوان کننده است،

why it's important,

و چرا اهمیت دارد.

why without it perhaps our health care system will melt down

چرا بدون آن ممکن است سیستم ایمنی بدنمان تحلیل برود،

if you think it already hasn't,

اگر فکر میکنید که آن تا حال تحلیل نشده است.

and where we are clinically today, and where we might go tomorrow,

و امروز ما از نظر کلینیکی کجا هستیم و در آینده کجا باید برسیم،

and what some of the hurdles are.

و موانع کدامها هستند.

And we're going to do all of that in 18 minutes, I promise.

ظرف مدت 18 دقیقه به همه اینها برسیم. قول میدهم

I want to start with this slide,

من با این اسلاید شروع می کنم،

because this slide sort of tells the story the way Science Magazine thinks of it.

به این دلیل که این اسلاید بازگو کننده داستان يه راه است که since magazine به آن فکر مي کند

This was an issue from 2002

این مربوط به نشریه سال 2002 بود

that they published with a lot of different articles on the bionic human.

با مقالات مختلف زیادی در مورد بیونیک انسان

It was basically a regenerative medicine issue.

آن اساسا یک مسئله پزشکی احیا کننده بود.

Regenerative medicine is an extraordinarily simple concept

پزشکی احیاکننده یک مفهوم فوق العاده ساده ایست

that everybody can understand.

هر کسی قادر به درک آن می باشد.

It's simply accelerating the pace at which the body heals itself

آن بسادگی سرعتی را که بدن خودش را التیام می بخشد تسریع می کند

to a clinically relevant timescale.

تا یک دوره زمانی کلینیکی مربوط

So we know how to do this in many of the ways that are up there.

بنابراین ما میدونیم که چطور این را با بسیاری از روشهایی که وجود دارند انجام دهیم.

We know that if we have a damaged hip, you can put an artificial hip in.

میدانیم که اگر مفصل رانمان آسیب دیده باشد، میتونید یک مفصل مصنوعی جایگزین کنید.

And this is the idea that Science Magazine used on their front cover.

و این موضوعیست که در جلد رویی مجله علمی درج شده است.

This is the complete antithesis of regenerative medicine.

این کاملا ضد طب احیا کننده است.

This is not regenerative medicine.

این طب احیا کننده نیست.

Regenerative medicine is what Business Week put up

طب احیا کننده چیزی است که Business Week عنوان میکند

when they did a story about regenerative medicine not too long ago.

زمانیکه چندی پیش داستانی را در مورد طب احیا کننده مطرح کردند.

The idea is that instead of figuring out how to ameliorate symptoms

هدف این است که بجای شناخت روش اصلاح درد

with devices and drugs and the like --

با وسایل و داروها و روشهای مشابه--

and I'll come back to that theme a few times --

و بعدا به این مسئله خواهم پرداخت--

instead of doing that, we will regenerate lost function of the body

بجای آن، عملکرد از بین رفته بدن را

by regenerating the function of organs and damaged tissue.

با احیای مجدد عملکرد اعضا و بافتهای آسیب دیده باز گردانیم.

So that at the end of the treatment,

در نتیجه، در پایان درمان

you are the same as you were at the beginning of the treatment.

وضع بیمار مشابه وضعیتش بهنگام شروع درمان می باشد.

Very few good ideas -- if you agree that this is a good idea --

برخی ایده های خوب—اگرشما قبول کنید که این یک ایده خوبی است--

very few good ideas are truly novel.

برخی از ایده های خوب داستان واقعی هستند.

And this is just the same.

و این دقیقا مثل آن است.

If you look back in history,

اگر شما تاریخ را مرور کنید،

Charles Lindbergh, who was better known for flying airplanes,

چارلز لیندبرگ – که معروفیتش به خاطر هواپیما است --

was actually one of the first people

حقیقتا یکی از اولین افرادی بود،

along with Alexis Carrel, one of the Nobel Laureates from Rockefeller,

همراه با الکسیز کارل، یکی از نجیب زادگان برجسته راکفیلر،

to begin to think about, could you culture organs?

عنوان کرد که آیا می توان اعضای بدن را پرورش داد؟

And they published this book in 1937,

و آنها این کتاب را در سال 1937 منتشر کردند،

where they actually began to think about,

که در آن به این موضوع پرداختند که،

what could you do in bio-reactors to grow whole organs?

چطور میتوان در راکتورهاي زيستي(bio-reactors) تمای اعضای بدن را پرورش داد؟

We've come a long way since then.

آز آن زمان به بعد ما پیشرفتهای زیادی داشته ایم.

I'm going to share with you some of the exciting work that's going on.

بعضی از کارهای مهییجی را که در حال انجامند برایتان شرح میدهم.

But before doing that, what I'd like to do

اما قبل از آن ، می خواهم

is share my depression about the health care system

نگرانیم را در مورد سیستم ایمنی

and the need for this with you.

و نیاز به آن را با شما در میان بگذارم.

Many of the talks yesterday talked about

در گذشته بیشتر صحبتها در مورد

improving the quality of life, and reducing poverty,

بهبود کیفیت زندگی و فقرزدایی بود.

and essentially increasing life expectancy all around the globe.

و اساسا افزایش امید به زندگی در سراسر جهان.

One of the challenges is that the richer we are, the longer we live.

یکی از چالشها این است که هر چه قدر ثروتمند تر باشیم ، به همان اندازه طول عمرمان بیشتر خواهد بود.

And the longer we live, the more expensive it is

و هر قدر طول عمرمان زیاد باشد، هزینه آن بیشتر خواهد بود

to take care of our diseases as we get older.

برای مراقبت بیشتر در برابر بیماریها با کهولت سن.

This is simply the wealth of a country

حقیقتا توانگری یک کشور

versus the percent of population over the age of 65.

برابر درصد جمعیت بیش از 65 سال است.

And you can basically see that the richer a country is,

و شما میبینید که یک کشور ثروتمند ،

the older the people are within it.

جمعیت سالخورده بیشتری دارد.

Why is this important?

دلیل اهمیت این چیست؟

And why is this a particularly dramatic challenge right now?

و چرا این موضوع اکنون یک چالش مهيج ویژه ای است؟

If the average age of your population is 30,

اگر متو.سط سنی افراد کشور 30 سال باشد،

then the average kind of disease that you have to treat

بنابراین انواع بیماری معمولی که باید درمان شود

is maybe a broken ankle every now and again,

شاید هر از گاهی در رفتگی قوزک پا،

maybe a little bit of asthma.

احتمالا در مواردی هم تنگی نفس باشد.

If the average age in your country is 45 to 55,

اگر متو.سط سنی کشوری بین 55-45 سال باشد،

now the average person is looking at diabetes,

بطور میانگین افراد دچار دیابت،

early-onset diabetes, heart failure, coronary artery disease --

دیابت نوع اول، نارسایی قلبی، بیماری عروق کرونری می شوند.

things that are inherently more difficult to treat,

بیماریهایی که ذاتا درمانشان مشکل است،

and much more expensive to treat.

و برای درمان آنها هزینه زیادی صرف می شود.

Just have a look at the demographics in the U.S. here.

حال اینجا نگاهی به آمار نفوس در آمریکا داشته باشیم.

This is from "The Untied States of America."

این مربوط است به " ایالات متحده آمریکا" .

In 1930, there were 41 workers per retiree.

در سال 1930، 41 کارگر با ازا هر بازنشسته

41 people who were basically outside of being really sick,

41 نفر که عمدتا بدون بیماری بودند،

paying for the one retiree who was experiencing debilitating disease.

حق بيمه پرداخت مي کردند براي بازنشسته اي که با بيماري ديابت را دست و پنجه نرم مي کند

In 2010, two workers per retiree in the U.S.

در 2010 ،به دو کارگر با ازا هر يازنشسته در ايالات متحده رسيده است

And this is matched in every industrialized, wealthy country in the world.

و این در هر کشور صنعتی، ثروتمند در جهان صدق میکند..

How can you actually afford to treat patients

واقعا چطور میتوان هزینه درمان این بیمارها را متحمل شد،

when the reality of getting old looks like this?

زمانیکه واقعیت سالخوردگی مثل این باشد؟

This is age versus cost of health care.

این است سن دربرابر هزینه درمان.

And you can see that right around age 45, 40 to 45,

و شما می بینید که در سنین 45و45-40 سالگی ،

there's a sudden spike in the cost of health care.

یک افزایش شدیدی در هزینه های درمان وجود دارد.

It's actually quite interesting. If you do the right studies,

واقعا جالب است – اگر بررسیهای درستی انجام دهید ،

you can look at how much you as an individual spend on your own health care,

شما به عنوان یک فرد می توانید میزان هزینه صرف شده برای سلامتی تان را ،

plotted over your lifetime.

در طول زندگیتانحساب کنید.

And about seven years before you're about to die, there's a spike.

و تقریبا هفت سال آخر زندگی، افزایش{ هزینه} وجود دارد.

And you can actually --

و شما در حقیقت می توانید --

(Laughter)

( خنده)

-- we won't get into that.

-- به آن کاری نداریم.

(Laughter)

( خنده)

There are very few things, very few things that you can really do

خیلی چیزهای کمی وجود دارد ، خیلی چیزهای کمی که شما می توانید انجام دهید

that will change the way that you can treat these kinds of diseases

که روشی را که شما می توانید این نوع بیماریها را درمان کنید تغییر خواهد داد

and experience what I would call healthy aging.

و تجربه می کنید چیزی را که من آنرا طول عمر سالم می نامم.

I'd suggest there are four things,

من چهار روش را پیشنهاد میکنم.

and none of these things include an insurance system or a legal system.

و هیچیک از این روشها از یک سیستم بیمه یا یک سیستم قانونی تبعیت نمیکنند.

All those things do is change who pays.

تمامی چیزی که آن انجام میدهد تغییری برای فرد هزینه کننده است.

They don't actually change what the actual cost of the treatment is.

آنها هزینه واقعی درمان را تغییر نمیدهند.

One thing you can do is not treat. You can ration health care.

یک کاری که شما میتوانید انجام دهید،درمان نیست .شما می توانید مراقبت سلامتي را درجه بندی کنید.

We won't talk about that anymore. It's too depressing.

ما بیشتر از این راجع به آن صحبت نخواهیم کرد. خیلی ناراحت کننده است

You can prevent.

شما می توانید پیشگیری کنید.

Obviously a lot of monies should be put into prevention.

بطور واضح مبلغ زیادی باید صرف پیشگیری شود.

But perhaps most interesting, to me anyway, and most important,

اما شاید چیزیکه برای من بیشتر جالب و مهم تر باشه،

is the idea of diagnosing a disease much earlier on in the progression,

تشخیص بیماری درمراحل اولیه قبل از پیشرفت است،

and then treating the disease to cure the disease

و سپس درمان بیماری

instead of treating a symptom.

بجای درمان درد است.

Think of it in terms of diabetes, for instance.

به عنوان مثال، در مورد دیابت فکرکنید.

Today, with diabetes, what do we do?

امروزه ما راجع به بیماری دیابت چه کاری انجام میدهیم؟

We diagnose the disease eventually, once it becomes symptomatic,

ما بیماری را در آخرین مرحله تشخیص می دهیم،زمانیکه علائم بیماری ظاهر میشود،

and then we treat the symptom for 10, 20, 30, 40 years.

و سپس به مدت 140و30و20و10 سال علائم بیماری را درمان میکنیم.

And we do OK. Insulin's a pretty good therapy.

و بهترین کار را انجام میدهیم . انسولین بهترین درمان آن است.

But eventually it stops working,

اما در نهایت آن مانع انجام کار را متوقف میکند،

and diabetes leads to a predictable onset of debilitating disease.

و دیابت منجر به یک بیماری قابل پیش بینی ناتوان کننده ای میشود.

Why couldn't we just inject the pancreas with something

چرا ما نمی توانیم چیزی را به پانکراس تزریق کنیم

to regenerate the pancreas early on in the disease,

تا پانکراس را در مراحل اولیه بیماری احیا کند،

perhaps even before it was symptomatic?

حتی شاید قبل از این که نشانه های بیماری در ان ظاهر شود؟

And it might be a little bit expensive at the time that we did it,

و آن ممکن است در زمانیکه ما آنرا انجام میدهیم کمی هزینه بر باشد،

but if it worked, we would truly be able to do something different.

اما آگر آن تاثیر گذار باشد، ما قادر خواهیم بود به روش دیگری عمل کنیم.

This video, I think, gets across the concept that I'm talking about quite dramatically.

این تصویر ویدیویی ، فکر کنم چیزی را که در مورد آن صحبت می کنم را نشان دهد.

This is a newt re-growing its limb.

این یک سوسمار آبی است که در حال بازسازی عضوی از بدنش (دست یا پا)هست.

If a newt can do this kind of thing, why can't we?

آگر یک سوسکمر آبی این کار را انجام بدهد، چرا ما نتوانیم؟

I'll actually show you some more important features

چند ویژگی مهم سوسمار آبی را

about limb regeneration in a moment.

در مورد بازسازی دست یا پا همین آلان نشان میدهم.

But what we're talking about in regenerative medicine

اما چیزی که ما در طب احیا در مورد آن صحبت میکنیم

is doing this in every organ system of the body,

بازسازی در کلیه اعضای بدن می باشد،

for tissues and for organs themselves.

بازسازی خود بافتها و اندامها.

So today's reality is that if we get sick,

بنابراین واقعیت امروز اینست که اگر مریض شویم،

the message is we will treat your symptoms,

ما علایم بیماری تان را درمان خواهیم کرد،

and you need to adjust to a new way of life.

و شما مجبورید با روش جدید زندگی خودتان را وفق دهید.

I would pose to you that tomorrow --

من فردا آن را برای شما توضیح میدهم --

and when tomorrow is we could debate,

و فردا در مورد آن بحث می کنیم،

but it's within the foreseeable future --

اما در آينده نزديک --

we will talk about regenerative rehabilitation.

ما در مورد احيا توان بخشي صحبت خواهیم کرد.

There's a limb prosthetic up here,

یک عضو مصنوعي از بدن وجود دارد،

similar actually one on the soldier

واقعا مشابه سربازی

that's come back from Iraq.

که از عراق برگشته است...

There are 370 soldiers that have come back from Iraq that have lost limbs.

370 سربازی که از عراق برگشته اند عضوی از بدنشان را از دست داده اند.

Imagine if instead of facing that, they could actually

تصور کنید اگر آنها بجای آن چيزي که هستند (وجود معلوليت)

face the regeneration of that limb.

با بازسازی عضو از دست رفته مواجه شوند

It's a wild concept.

اين يک مفهوم ديوانه کننده است

I'll show you where we are at the moment in working towards that concept.

به شما نشان خواهم داد که در ارتباط با این موضوع ما تا چه حد پیشرفته ایم.

But it's applicable, again, to every organ system.

اما این موضوع برای همه اعضا کاربرد دارد.

How can we do that?

ما چطور می توانیم آن را انجام دهیم؟

The way to do that is to develop a conversation with the body.

راه انجام این کار صحبت کردن با بدنمان هست.

We need to learn to speak the body's language.

ما باید زبان گفتگو با بدنمان را یاد بگیریم.

And to switch on processes that we knew how to do when we were a fetus.

و به روشهایی رو آوریم که ما آنها را زمانی که جنینی بودیم میدانستیم.

A mammalian fetus, if it loses a limb during the first trimester of pregnancy,

یک جنین پستانداراگر در طول سه ماهه اول بارداری عضوی را از دست بدهد،

will re-grow that limb.

آن عضو را مجددا خواهد ساخت.

So our DNA has the capacity to do these kinds of wound-healing mechanisms.

بنابراین DNA ما توان انجام چنین مکانیزمهای ترمیم زخم را دارا می باشد.

It's a natural process,

این یک فرایند طبیعی است،

but it is lost as we age.

اما با افزایش سن از بین میرود.

In a child, before the age of about six months,

اگر یک کودک، تا قبل از 6 ماهگی

if they lose their fingertip in an accident,

سر انگشتش را در یک سانحه از دست بدهد

they'll re-grow their fingertip.

آنها بخش از دست رفته را بازسازی خواهند کرد.

By the time they're five, they won't be able to do that anymore.

زمانیکه به سن 5 سالگی برسد، دیگر قادر به بازسازی نخواهند بود.

So to engage in that conversation with the body,

بنابراین برای گفتگو با بدن

we need to speak the body's language.

به زبان بدن باید صحبت کرد.

And there are certain tools in our toolbox that allow us to do this today.

و ابزارهای مشخصی امروزه وجود دارد که به ما اجازه این کار را میدهد.

I'm going to give you an example of three of these tools

می خواهم نمونه ای از این سه ابزاررا نشان دهم

through which to converse with the body.

که بوسیله آنها می توانیم با بدنمان صحبت کنیم.

The first is cellular therapies.

اولین مورد درمان سلولی است

Clearly, we heal ourselves in a natural process,

بطور آشکار ما بدنمان را طبق یک فرایند طبیعی التیام می بخشیم

using cells to do most of the work.

با استفاده از سلولهایی که بیشتر کارها را انجام میدهند.

Therefore, if we can find the right cells

بنابراین اگر ما سلولهای مناسبی را پیدا کنیم

and implant them in the body, they may do the healing.

و انها را در بدن جایگزین کنیم، ممکن است آنها کار معالجه را انجام دهند.

Secondly, we can use materials.

دومین مورد، استفاده از مواد می باشد.

We heard yesterday about the importance of new materials.

دیروز در مورد اهمیت مواد جدید مطلبی را شنیدم.

If we can invent materials, design materials,

اگر ما موادی را بسازیم، طرح ریزی کنیم،

or extract materials from a natural environment,

یا از منابع طبیعی انها را استخراج کنیم،

then we might be able to have those materials induce the body to heal itself.

در نتیج آنها می توانیم موادی را داشته باشیم تا توسط آنها بدن قادر به التیام بخشیدن خودش باشد.

And finally, we may be able to use smart devices

و مورد آخر اینکه، ما می توانیم از ابزارهای هوشمند استفاده کنیم

that will offload the work of the body and allow it to heal.

که کار بدن را آسانتر کرده و در التیام بخشیدن بدن به آن کمک خواهند کرد.

I'm going to show you an example of each of these,

می خواهم نمونه ای از آنها را به شما نشان دهم،

and I'm going to start with materials.

می خواهم نمونه ای از آنها را به شما نشان دهم،

Steve Badylak -- who's at the University of Pittsburgh --

استیو بادیلک – از دانشگاه پیتسبرگ --

about a decade ago had a remarkable idea.

حدود یک قرن پیش ایده جالبی داشت.

And that idea was that the small intestine of a pig,

و از این قرار بود که اگر روده کوچک یک خوک،

if you threw away all the cells,

اگر همه سلولهایش دور انداخته شود،

and if you did that in a way that allowed it to remain biologically active,

و طوریکه از نظر زیستی سلولهای فعالی باقی بمانند،

may contain all of the necessary factors and signals

همه فاکتورها و نشانه های لازم را دارا میباشد

that would signal the body to heal itself.

که علائم التیام بخشیدن رابرای بدن ارسال کند.

And he asked a very important question.

و او یک پرسش مهمی را مطرح کرد.

He asked the question,

او پرسید،

if I take that material, which is a natural material

آیا اگر ماده ای ، یک ماده طبیعی

that usually induces healing in the small intestine,

که بطور طبیعی التیام بخشی روده کوچک را تحریک میکند،

and I place it somewhere else on a person's body,

در قسمت دیگری از بدن قرار دهم

would it give a tissue-specific response,

عکس العمل مربوط به بافت را نشان میدهد

or would it make small intestine if I tried to make a new ear?

یا باعث ایجاد روده کوچک خواهد شد، اگربخواهم یک گوش جدیدی را بوجود بیاورد؟

I wouldn't be telling you this story if it weren't compelling.

اگر مجبور نبودم، نمی خواستم این داستان را نقل کنم.

The picture I'm about to show you

این تصویر که را که می خواهم نشان بدهم --

is a compelling picture.

(خنده)

(Laughter)

-- یک تصویر اجباری است.

However, for those of you that are even the slightest bit squeamish --

هر چند که ، آنهایی که کمی تهوع آور هستند --

even though you may not like to admit it in front of your friends --

ولو اینکه دوست ندارید جلوی دوستانتان به آن راضی باشید --

the lights are down. This is a good time to look at your feet,

چراغها خاموش است. فرصت خوبیست که سرتان را پایین بیندازید ،

check your Blackberry, do anything other than look at the screen.

گوشي بلک بري خود را چک کنيد، کار دیگری به غیر از نگاه کردن به پرده انجام بدهید.

(Laughter)

(خنده)

What I'm about to show you is a diabetic ulcer.

چیزی که می خواهم نشانم بدهم یک زخم دیابت هستش.

And although -- it's good to laugh before we look at this.

و گرچه – خوب است که قبل از اینکه ان را ببینیم ، بخندیم.

This is the reality of diabetes.

این حقیقت دیابت است.

I think a lot of times we hear about diabetics, diabetic ulcers,

فکر کنم خیلی وقتها راجع به دیابت ، زخمهای دیابت می شنویم،

we just don't connect the ulcer with the eventual treatment,

ما کاری به درمان احتمالی زخم نداریم،

which is amputation, if you can't heal it.

چیزی که منجر به قطع عضو میشود، اگر نتوان درمانش کرد.

So I'm going to put the slide up now. It won't be up for long.

بنابراین اسلاید را نشان میدهم.خيلي طول نمي کشه.

This is a diabetic ulcer. It's tragic.

این یک زخم دیابت است. خیلی ناراحت کننده است.

The treatment for this is amputation.

درمانش قطع عضو {آسیب دیده} است.

This is an older lady. She has cancer of the liver as well as diabetes,

این یک خانم مسنی هست. او دچار سرطان کبد و دیابت هست.

and has decided to die with what' s left of her body intact.

و تصمیم گرفته با بقیه قسمتهای سالم بدنش زندگی کند.

And this lady decided, after a year of attempted treatment of that ulcer,

و پس ازیکسال تلاش برای معالجه آن زخم تصمیم گرفت،

that she would try this new therapy that Steve invented.

این روش جدید درمان را که استیو پیدا کرده ، امتحان کند.

That's what the wound looked like 11 weeks later.

این تصویر زخم، بعد از 11 هفته است.

That material contained only natural signals.

این ماده فقط علائم طبیعی را شامل می شود.

And that material induced the body to switch back on a healing response

و بدن را برای دادن پاسخ التیام تحریک میکند

that it didn't have before.

که قبلا وجود نداشت.

There's going to be a couple more distressing slides for those of you --

دو اسلاید ناراحت کننده دیگری نیزبرای شماها وجود داره --

I'll let you know when you can look again.

که به شما نشان میدهم وقتی دوباره نگاه می کنید.

This is a horse. The horse is not in pain.

این یک اسب هستش.اسب دچار دردی نسیت.

If the horse was in pain, I wouldn't show you this slide.

اگر درد میکشید ، این اسلاید ارا برایتان نشان نمیدادم.

The horse just has another nostril that's developed

این اسب یک سوراخ بینی اضافی دارد

because of a riding accident.

به دلیل حادثه اسب سواری.

Just a few weeks after treatment --

درست پس از چند هفته از درمان --

in this case, taking that material, turning it into a gel,

در این مورد، با استفاده از مواد، تبدیل آن به ژل،

and packing that area, and then repeating the treatment a few times --

و پوشیدن آن قسمت، و بعد تکرار درمان تا چندین بار--

and the horse heals up.

و اسب بهبود می یابد..

And if you took an ultrasound of that area, it would look great.

اگر عمل (اولترا ساند) در آن محل انجام شود نتيجه فوق العاده خواهد بود

Here's a dolphin where the fin's been re-attached.

این تصویر دولفینی اتست که بالش مجددا پیوند خورده.

There are now 400,000 patients around the world

اکنون حدود 400 هزار بیمار در جهان وجود دارد

who have used that material to heal their wounds.

که از مواد برای درمان زخمهایشان استفاده کرده اند.

Could you regenerate a limb?

ایا شما می توانید عضوی را بازسازی کنید؟

DARPA just gave Steve 15 million dollars to lead an eight-institution project

DARPA پانزده میلیون دلار به استیو پرداخت تا یک پروژه 8 موسسه ای را هدایت کند

to begin the process of asking that question.

برای شروع فرایند مطرح کردن پرسش .

And I'll show you the 15 million dollar picture.

و من تصویر 15 میلیون دلاری را به شما نشان خواهم داد.

This is a 78 year-old man who's lost the end of his fingertip.

این یک پیرمرد 78 ساله است که سر انگشتش را از دست داده است.

Remember that I mentioned before the children who lose their fingertips.

کودکی را که قبلا سر انگشتش را از دست داده بو و به آن اشاره کردم را به یاد بیاورید.

After treatment that's what it looks like.

بعد از درمان این شکلی است.

This is happening today.

این امروزه اتفاق می افتد

This is clinically relevant today.

از لحاظ کلينيکي اين امکان پذير است

There are materials that do this. Here are the heart patches.

موادی وجود دارند که این کار را انجام میدهند.

But could you go a little further?

اما آیا می توانید شما کمی جلوتر بروید؟

Could you, say, instead of using material,

می توانید بگویید بجای استفاده از این مواد،

can I take some cells along with the material,

می توانیم مقداری سلول را همراه با موادی استفاده کنیم

and remove a damaged piece of tissue,

و قسمت از بافت آسیب دیده را برداریم،

put a bio-degradable material on there?

و روی آن مقداری ماده قابل جذب زيستي بگذاریم؟

You can see here a little bit of heart muscle beating in a dish.

اینجا شما بخشی از عضله قلب در حال تپش درون ظرفی را می بینید.

This was done by Teruo Okano at Tokyo Women's Hospital.

این عمل توسط تریو اوکانو در بیمارستان زنان توکیو انجام شد.

He can actually grow beating tissue in a dish.

او واقعا مي تواند بافت زنده را در درون ظرف رشد دهد

He chills the dish, it changes its properties

او ظرف را خنک میکند، خنک کردن خواصش را تغییر می دهد

and he peels it right out of the dish.

و اون پوستش رو خارج از ظرف جدا مي کنه

It's the coolest stuff.

اين جالبتبرين بخششه

Now I'm going to show you cell-based regeneration.

الان من مي خوام به شما احيائ بر پايه سلول را نشون بدم

And what I'm going to show you here

و چيزي که اينجا مي خوام بهتون نشون بدم اينه

is stem cells being removed from the hip of a patient.

که سلولهاي بنيادي از ران بيمار جدا مي شوند

Again, if you're squeamish, you don't want to watch.

دوباره اگه حالتون بد مي شه لازم نيست تماشا کنيد

But this one's kind of cool.

اما اين يکي يه جورايي جالبه

So this is a bypass operation, just like what Al Gore had,

پس اين يه عمل قلب باز هست مثل همون که ال گور داشت

with a difference.

با يه فرق

In this case, at the end of the bypass operation,

در اين يکي ،در انتهاي عمل قلب باز

you're going to see the stem cells from the patient

شما شاهد سلولهاي بنيادي بيمار از هستيد

that were removed at the beginning of the procedure

که در ابتداي مراحل ابتدايي جدا شد

being injected directly into the heart of the patient.

به طور مستقيم به قلب بيمار تزريق مي شود

And I'm standing up here because at one point

و من اينجا ايستاده ام براي اينکه در يک نقطه

I'm going to show you just how early this technology is.

مي خواهم به شما نشان بدهم اين تکنولوژي تا چه حد پيشرفته است

Here go the stem cells, right into the beating heart of the patient.

اينجا سلولهاي بنيادي،مستقيم به قلب تپنده بيمار تزريق مي شود

And if you look really carefully,

و اگر واقعا با دقت نگاه کنيد

it's going to be right around this point

مي رود تا دقيقا در دور اين نقطه قرار گيرد

you'll actually see a back-flush.

و شما در حقيقت يه چراغ سبز مي بينيد

You see the cells coming back out.

شما سلولهايي رو مي بينيد که دارند بر مي گردند

We need all sorts of new technology, new devices,

ما به انواع تکنولوژي نياز داريم و انواع دستگاه ها

to get the cells to the right place at the right time.

که سلول ها را در زمان درست و مکان درست بگيريم

Just a little bit of data, a tiny bit of data.

فقط مقدار کمي ديتا ,يک مقدار جزيي ديتا

This was a randomized trial.

اين يک آزمايش تصادفي است

At this time this was an N of 20. Now there's an N of about 100.

در آن زمان n از 20 است و الان در حدود n از 100

Basically, if you take an extremely sick patient

اساسا ،اگر شما بسيار مريض بيمار باشيد .

and you give them a bypass, they get a little bit better.

و يک عباي پس به آنها بدهيد ،انها کمي بهتر خواهند شد

If you give them stem cells as well as their bypass,

اگر شما سلول هاي بنيادي به آنها بدهيد به همان خوبي باي پس آنها

for these particular patients, they became asymptomatic.

براي اين بيماران مشخص ،انها بدون علامت مي شوند

These are now two years out.

و اکنون دو سال گذشته است

The coolest thing would be is if you could diagnose the disease early,

و جالبترين نکته ممکن اين است که اگر اين بيماري زودتر تشخيص داده مي شد

and prevent the onset of the disease to a bad state.

و از بدخيم شدن يک بيماري در اغاز جلوگيري ميشد

This is the same procedure, but now done minimally invasively,

اين يک رويه يکسان است ،اما الان به طور وسيعي کاهش پيدا کرده

with only three holes in the body where they're taking the heart

فقط با 3نقطه در بدن جايي که انها قلب را نگه مي دارند

and simply injecting stem cells through a laparoscopic procedure.

و به سادگي سلولهاي بنيادي با روش لاپروسکوپي را تزريق مي کنند

There go the cells.

جايي که سلولها مي روند

We don't have time to go into all of those details,

ما زمان کافي نداريم که به همه جزييات به پردازيم

but basically, that works too.

ولي به طور ابتدايي ،اين هم جواب مي دهد

You can take patients who are less sick,

شما مي توانيد بيماراني باشيد که کمتر مريض هستند

and bring them back to an almost asymptomatic state

وبه وضعيت تقريبا بدون علامت برگردانده شوند ژ

through that kind of therapy.

بوسيله اين روش درمان .

Here's another example of stem-cell therapy that isn't quite clinical yet,

ايجا يک مثال ديگر از درمان بوسيله سلولهاي بنيادي هست که هنوز به صورت کلينيکالي در نيمامد است

but I think very soon will be.

ولي فکر مي کنم به اين زودي دي بيايد .

This is the work of Kacey Marra from Pittsburgh,

اين کار کيسي مارا لز پيتسبرگ است

along with a number of colleagues around the world.

به همراه تعدادي از همکاران در يراير جهان

They've decided that liposuction fluid,

انها تصميم گرفتند مايع ليپوساکشن ،

which -- in the United States, we have a lot of liposuction fluid.

که --در ايالات متحده ،ما مقدار زيادي مايع ليپوساکشن داريم.

(Laughter)

خنده

It's a great source of stem cells.

يک منبع عالي براي سلولهاي بنيادي است.

Stem cells are packed in that liposuction fluid.

سلولهاي بنيادي در مايع ليپوساکشن بسته شده اند

So you could go in, you could get your tummy-tuck.

شما مي توانيد وارد شويد ،مي توانيد شکم خود را بگيريد

Out comes the liposuction fluid,

خروجي مايع ليپوساکشن است

and in this case, the stem cells are isolated and turned into neurons.

در اين مورد سلولهاي بنيادي جدا شده و به درون نرونها وارد مي شود

All done in the lab.

همه در آزمايشگاه انجام مي شود

And I think fairly soon, you will see patients being treated

و من فکر مي کنم در يک به زودي بيماران درمان خواند شد

with their own fat-derived, or adipose-derived, stem cells.

با سلولهاي بنيادي مشتق شده از چربي يا روغن خودشان ،

I talked before about the use of devices

من قبلا در مورد تجهيزات صحبت کرده بودم

to dramatically change the way we treat disease.

که به طرز چشمگيري راهي که ما بيماري ها را معالجه مي کرديم عوض کرده اند

Here's just one example before I close up.

اينجا يک مثال است قبل از اينکه حرفم را تمام کنم

This is equally tragic.

که بسيار غم انگيز است

We have a very abiding and heartbreaking partnership

ما در اين تحمل اين درد و دل شکستگي

with our colleagues at the Institute for Surgical Research in the US Army,

با همکارانمان در موسسه تحقيقات در ارتش امريکا شريک هستيم

who have to treat the now 11,000 kids that have come back from Iraq.

کساني که مجبور به درمان 11 هزار فرديست که از عراق برگشته اند.

Many of those patients are very severely burned.

بیشتر انها بیماران سوختگی شدیدی دارند.

And if there's anything that's been learned about burn,

و اگر چیزی در مورد سوختگی آنها وجود داشته باشد که آموختنی باشد،

it's that we don't know how to treat it.

این است که در مورد درمان آن چیزی نمیدانیم.

Everything that is done to treat burn --

هر چیزی در مورد درمان سوختگی انجام میگیرد--

basically we do a sodding approach.

عمدتا ما روش sodding را به کار می گیریم.

We make something over here,

ما چيزها يي را مي سازيم

and then we transplant it onto the site of the wound,

و سپس در محل زخم ميکاريک

and we try and get the two to take.

و ما تلاش مي کنيم که آن دو به هم بچسبند

In this case here, a new, wearable bio-reactor has been designed --

و در اين مورد يک راکتور زيستي قابل پوشيدن جديد طراحي شده است

it should be tested clinically later this year at ISR --

که باید امسال بطور کلینیکی در ISR تست شود--

by Joerg Gerlach in Pittsburgh.

توسط Joerg Gerlach در پتسبرگ

And that bio-reactor will lay down in the wound bed.

و آن bio-reactor در زینه زخم قرار میگیرد.

The gun that you see there sprays cells.

تفنگی که آنجا مشاهده میکنید سلولها را اسپری میکند.

That's going to spray cells over that area.

سلولها را روی زخم اسپری میکند.

The reactor will serve to fertilize the environment,

راکتور برای مناسب کردن محیط به کار میرود،

deliver other things as well at the same time,

همزمان کارهای دیگری را انجام میدهد

and therefore we will seed that lawn,

و بنابراین ما چمن را بذر پاشی میکنیم

as opposed to try the sodding approach.

در مقابل که تلاش براي روش چمن مصنوعس است

It's a completely different way of doing it.

آن کاملا روشی متفاوت تر از آن است

So my 18 minutes is up.

به این ترتیب 18 دقیقه من رو تمام میشود

So let me finish up with some good news,

پس به من اجازه بدهید که با چند خبر خوش صحبتم را خاتمه دهم

and maybe a little bit of bad news.

و شاید تا حدودی با خبرهای بد.

The good news is that this is happening today.

خبر خوب اینه که امروزه این عمل انجام میگیرد.

It's very powerful work.

آن یک کار قویی است.

Clearly the images kind of get that across.

بطور مشخص تصاویر آن ...

It's incredibly difficult because it's highly inter-disciplinary.

آن بطور غیر باورکردنی مشکل است به این دلیل که خیلی inter-disciplinary است.

Almost every field of science engineering and clinical practice

تقریبا هر علم مهندسی و عمل کلینیکی

is involved in trying to get this to happen.

در به عمل پیوستن آین دخیل است.

A number of governments, and a number of regions,

برخی دولتها و منطقه ها

have recognized that this is a new way to treat disease.

این را روش جدیدی در درمان بیماری دانسته اند

The Japanese government were perhaps the first,

شاید کشور ژاپن اولین کشوری بود

when they decided to invest first 3 billion,

که تصمیم گرفت اولین بار3 میلیارد

later another 2 billion in this field.

و در مرحله دوم 2 میلیارد در این زمینه سرمایه گذاری کند.

It's no coincidence.

آن بطور تصادفی اتفاق نیفتاد.

Japan is the oldest country on earth in terms of its average age.

بر اساس متوسط سنی ژاپن قدیمی ترین کشور روی زمین است

They need this to work or their health system dies.

آنها برای کار کردن به این نیاز دارند یا {در غیر این صورت }سیستم سلامتی آنها از بین میرود.

So they're putting a lot of strategic investment focused in this area.

بنابراین انها سرمایه گذاری استراتژیک متمرکزی در این زمینه انجام میدهند

The European Union, same thing.

اتحادیه اروپا هم همینطور

China, the same thing.

چین هم همچنین.

China just launched a national tissue-engineering center.

چین اخیرا یک مرکز ملی مهندسی بافت را راه اندازی کرد

The first year budget was 250 million US dollars.

بودجه اولین سال 250 میلیون دلار آمریکا بود.

In the United States we've had a somewhat different approach.

در ایالات متحده مه یک روش متفاوتی را به کار بسته ایم.

(Laughter)

(می خندد)

Oh, for Al Gore to come and be in the real world as president.

ﭐ، برای بودن الگور به عنوان ریاست جمهوری در دنیای واقعی

We've had a different approach.

ما یک روش متفاوتی داشته ایم

And the approach has basically been to just sort of fund things as they come along.

و این روش اساسا نوعی از چیزهای سرمایه ای بوده که پیش میروند

But there's been no strategic investment

اما هیچگونه سرمایه گذاری راهبردی وجود نداشته است

to bring all of the necessary things to bear and focus them in a careful way.

که همه نیازمندیها را جهت دربرگرفتن و تمرکز آنها در یک روش دقیق گرد هم آورد

And I'm going to finish up with a quote, maybe a little cheap shot,

و با یک نقل قول، سخنم را به پایان می برم، ممکنه حرف جالبي باشه

at the director of the NIH, who's a very charming man.

در دوره ریاست NIH ، که

Myself and Jay Vacanti from Harvard

من و Jay Vacanti از هاروارد

went to visit with him and a number of his directors of his institute

رفتیم به دیدار او و برخی از اعضای موسسه اش

just a few months ago,

درست چند ماه پیش

to try and convince him that it was time to take just a little piece

برای متقاعد ساختن او در مورد اینکه زمان برداشت مقداری از

of that 27.5 billion dollars that he's going to get next year

27.5 میلیارد دلاری بود که قرار است سال آینده بگیرد

and focus it, in a strategic way, to make sure we can accelerate the pace

و با یک روش استراتژیک مطمئن سازیم که می توانیم به سرعتی پیش برویم

at which these things get to patients.

که این چیزها برای بیماران تاثیرگذار باشند.

And at the end of a very testy meeting,

و در پایان جلسه

what the NIH director said was,

چیزیکه مدیر NIH گفت این هست ،

"Your vision is larger than our appetite."

" وسعت دید شما بزرگتر از اشتیاق و میل من است"

I'd like to close by saying that no one's going to change our vision,

می خواهم با این جمله تمام کنم که کسی دید ما را عوض نخواهد کرد،

but together we can change his appetite.

اما ما همگی با هم می توانیم اشتیاق و میل کسی را عوض کنیم.

Thank you.

متشکرم