Kenneth Shinozuka: My simple invention, designed to keep my grandfather safe

Translator: yamela areesamarn Reviewer: Pattapon Kasemtanakul

What's the fastest growing threat to Americans' health?

อะไรคุกคามสุขภาพคนอเมริกันได้เร็วที่สุด

Cancer? Heart attacks? Diabetes?

มะเร็ง หัวใจวาย เบาหวาน

The answer is actually none of these;

คำตอบจริงๆ ไม่ใช่ทั้งหมดนี้

it's Alzheimer's disease.

มันคือโรคสมองเสื่อม หรืออัลไซเมอร์

Every 67 seconds,

ในทุกๆ 67 วินาที

someone in the United States is diagnosed with Alzheimer's.

คนในสหรัฐฯ ถูกวินิจฉัยว่า เป็นอัลไซเมอร์

As the number of Alzheimer's patients triples by the year 2050,

คนป่วยจะเพิ่มขึ้นเป็นสามเท่า เมื่อถึงปีค.ศ. 2050

caring for them, as well as the rest of the aging population,

การดูแลพวกเขา รวมทั้งคนสูงอายุอื่นๆ

will become an overwhelming societal challenge.

จะเป็นความท้าทายอย่างมากต่อสังคม

My family has experienced firsthand

ครอบครัวผมประสบด้วยตัวเอง

the struggles of caring for an Alzheimer's patient.

ในการดิ้นรนดูแลรักษาผู้ป่วยอัลไซเมอร์

Growing up in a family with three generations,

ผมโตมาในครอบครัวสามชั่วอายุคน

I've always been very close to my grandfather.

ได้ไกล้ชิดอย่างยิ่งกับคุณตา

When I was four years old,

ตอนผมอายุ 4 ขวบ คุณตากับผม

my grandfather and I were walking in a park in Japan

กำลังเดินอยู่ในสวนสาธารณะในญี่ปุ่น

when he suddenly got lost.

ในทันใดคุณตาก็จำอะไรไม่ได้

It was one of the scariest moments I've ever experienced in my life,

เป็นชั่วขณะหนึ่งที่ผมกลัวที่สุดในชีวิต

and it was also the first instance that informed us

และยังเป็นเหตุการณ์แรกที่บอกเราว่า

that my grandfather had Alzheimer's disease.

คุณตาเป็นโรคอัลไซเมอร์

Over the past 12 years, his condition got worse and worse,

ตลอด 12 ปีที่ผ่านมา อาการของท่านก็แย่ลงๆ

and his wandering in particular caused my family a lot of stress.

โดยเฉพาะการเดินเตร่ของท่าน ทำให้ครอบครัวของเราเครียดมาก

My aunt, his primary caregiver,

คุณป้าผมคนสำคัญที่ให้การดูแล

really struggled to stay awake at night to keep an eye on him,

ลำบากมากที่ต้องอดนอนเพื่อคอยเฝ้าดูคุณตา

and even then often failed to catch him leaving the bed.

แต่บ่อยครั้งก็ยังจับคุณตา ที่ลุกออกจากเตียงได้ไม่ทัน

I became really concerned about my aunt's well-being

ผมเป็นห่วงสุขภาพของคุณป้าอย่างมากๆ

as well as my grandfather's safety.

เท่าๆ กับความปลอดภัยของคุณตา

I searched extensively for a solution that could help my family's problems,

ผมค้นหาวิธีแก้ปัญหานี้ของครอบครัวไปทั่ว

but couldn't find one.

แต่ก็หาไม่พบ

Then, one night about two years ago,

แล้วคืนหนึ่ง ราว 2 ปีมาแล้ว

I was looking after my grandfather and I saw him stepping out of the bed.

ขณะกำลังดูแลคุณตาเห็นท่านกำลังก้าวจากเตียง

The moment his foot landed on the floor,

ชั่วขณะที่เท้าของท่านวางลงบนพื้น

I thought, why don't I put a pressure sensor on the heel of his foot?

ผมก็คิดถ้าผมใส่เซนเซอร์ที่ส้นเท้าท่านล่ะ

Once he stepped onto the floor and out of the bed,

ทันทีที่ก้าวถึงพื้น และลงจากเตียง

the pressure sensor would detect an increase in pressure caused by body weight

มันก็จะจับแรงกดที่เพิ่มขึ้นจากนํ้าหนักตัว

and then wirelessly send an audible alert to the caregiver's smartphone.

แล้วส่งเสียงเตือนผ่านสมาร์ทโฟนของคนดูแล

That way, my aunt could sleep much better at night

โดยวิธีนี้ คุณป้าก็จะหลับได้ดีขึ้น

without having to worry about my grandfather's wandering.

ไม่ต้องกังวลว่าคุณตาจะเดินเตร็ดเตร่ไปไหน

So now I'd like to perform a demonstration of this sock.

ตอนนี้ผมจะแสดงการสาธิตถุงเท้านี้ให้ดู

Could I please have my sock model on the stage?

ขอนางแบบถุงเท้าบนเวทีด้วยครับ

Great.

เยี่ยม

So once the patient steps onto the floor --

ทันทีที่ผู้ป่วยเหยียบพื้น

(Ringing) --

(เสียงกริ่งดังขึ้น)

an alert is sent to the caregiver's smartphone.

สัญญาณเตือนจะถูกส่งไปที่สมาร์ทโฟนของคนดูแล

Thank you. (Applause)

ขอบคุณครับ (เสียงปรบมือ)

Thank you, sock model.

ขอบคุณครับพี่

So this is a drawing of my preliminary design.

นี่เป็นภาพวาดของการออกแบบตอนเริ่มแรก

My desire to create a sensor-based technology

ผมปรารถนาจะสร้างเทคโนโลยีจากเซนเซอร์

perhaps stemmed from my lifelong love for sensors and technology.

น่าจะเกิดจากความรักที่มีต่อมันมาตลอดชีวิต

When I was six years old,

ตอนผมอายุ 6 ขวบ

an elderly family friend fell down in the bathroom

เพื่อนสูงวัยของครอบครัวล้มในห้องนํ้า

and suffered severe injuries.

และทุกข์ทรมานจากการบาดเจ็บที่รุนแรง

I became concerned about my own grandparents

ผมจึงเป็นห่วงปู่ย่าตายายของผม

and decided to invent a smart bathroom system.

และตัดสินใจจะประดิษฐ์ระบบห้องนํ้าฉลาด

Motion sensors would be installed inside the tiles of bathroom floors

มีเซนเซอร์จับการเคลื่อนไหวในพื้นกระเบื้อง

to detect the falls of elderly patients whenever they fell down in the bathroom.

จับการล้มของคนไข้ชราเมื่อเขาล้มลงบนพื้น

Since I was only six years old at the time

ผมอายุแค่ 6 ขวบในตอนนั้น

and I hadn't graduated from kindergarten yet,

และยังไม่จบชั้นอนุบาล ไม่มีทรัพยากร

I didn't have the necessary resources and tools to translate my idea into reality,

ผมไม่มีเครื่องมือที่จำเป็นเพื่อให้แนวคิดเป็นจริง

but nonetheless, my research experience

แต่อย่างไรก็ตาม ประสบการณ์วิจัยของผม

really implanted in me a firm desire to use sensors to help the elderly people.

ฝังแน่นในตัวผม ที่จะใช้เซนเซอร์ช่วยผู้สูงวัย

I really believe that sensors can improve the quality of life of the elderly.

ผมเชื่อมั่นว่ามันจะทำให้ชีวิตผู้สูงวัยดีขึ้น

When I laid out my plan, I realized that I faced three main challenges:

ตอนวางแผน ผมเผชิญปัญหาใหญ่ 3 อย่าง

first, creating a sensor;

ข้อแรก การสร้างเซนเซอร์ขึ้นมา

second, designing a circuit;

ข้อสอง การออกแบบวงจร

and third, coding a smartphone app.

และข้อสาม เขียนโปรแกรมบนสมาร์ทโฟน

This made me realize that my project was actually much harder to realize

ทำให้ตระหนักว่าโครงการผมนั้น

than I initially had thought it to be.

ยากกว่าที่คิดไว้ในตอนต้น

First, I had to create a wearable sensor that was thin and flexible enough

เริ่มแรกต้องสร้างเซนเซอร์ที่ใส่ได้ บาง ยืดหยุ่นพอ

to be worn comfortably on the bottom of the patient's foot.

ที่จะใส่อย่างสบาย ที่ส่วนล่างของเท้าคนป่วย

After extensive research and testing of different materials like rubber,

หลังจากศึกษา และทดสอบวัสดุหลายอย่างเช่น ยาง

which I realized was too thick to be worn snugly on the bottom of the foot,

ซึ่งหนาเกินกว่าจะสวมได้สบายที่ด้านล่างเท้า

I decided to print a film sensor

จึงตัดสินใจพิมพ์เซ็นเซอร์ฟิลม์

with electrically conductive pressure-sensitive ink particles.

ประกอบด้วยตัวนำไฟฟ้าขนาดจิ๋ว ที่ไวต่อแรงกด

Once pressure is applied, the connectivity between the particles increases.

เมื่อมีแรงกดการเชื่อมต่อกัน ระหว่างอนุภาคจะสูงขึ้น

Therefore, I could design a circuit that would measure pressure

ผมจึงสามารถออกแบบวงจรที่วัดแรงกดได้

by measuring electrical resistance.

โดยการวัดความต้านทานไฟฟ้า

Next, I had to design a wearable wireless circuit,

ขั้นต่อมา ต้องออกแบบวงจรไร้สายที่สวมใส่ได้

but wireless signal transmission consumes lots of power

แต่การส่งสัญญาณไร้สายใช้พลังงานมาก

and requires heavy, bulky batteries.

และต้องใช้แบตเตอรี่ที่ใหญ่ และหนัก

Thankfully, I was able to find out about the Bluetooth low energy technology,

โชคดี ผมพบเทคโนโลยีพลังงานตํ่า อย่างบลูทูธ

which consumes very little power and can be driven by a coin-sized battery.

ซึ่งใช้พลังงานน้อยมาก ผ่านแบตเตอรี่ขนาดเท่าเหรียญ

This prevented the system from dying in the middle of the night.

ช่วยป้องกันระบบไม่ให้ตายตอนกลางดึก

Lastly, I had to code a smartphone app that would essentially transform

สุดท้าย ผมต้องโปรแกรมสมาร์ทโฟน

the care-giver's smartphone into a remote monitor.

ที่จะแปรมือถือของคนดูแล เป็นเครื่องเฝ้าดูทางไกล

For this, I had to expand upon my knowledge of coding with Java and XCode

ผมต้องขยายความรู้เรื่อง Java และ XCode

and I also had to learn about how to code for Bluetooth low energy devices

และยังต้องเรียนรู้วิธีโปรแกรมอุปกรณ์บลูทูธ

by watching YouTube tutorials and reading various textbooks.

โดยดูโปรแกรมการสอนยูทูบ อ่านหนังสือสารพัด

Integrating these components, I was able to successfully create two prototypes,

รวมทั้งหมดเข้าด้วยกัน ผมสร้างได้ 2 ต้นแบบ

one in which the sensor is embedded inside a sock,

แบบหนึ่ง ตัวเซนเซอร์ฝังอยู่ในถุงเท้า

and another that's a re-attachable sensor assembly

อีกแบบ ตัวเซนเซอร์ที่ติดประกอบใหม่ได้

that can be adhered anywhere that makes contact

ติดที่ไหนก็ได้ที่เป็นจุดสัมผัส

with the bottom of the patient's foot.

ตรงด้านล่างของเท้าผู้ป่วย

I've tested the device on my grandfather for about a year now,

ทดลองเครื่องนี้กับคุณตาได้ราวหนึ่งปีแล้ว

and it's had a 100 percent success rate

ได้อัตราความสำเร็จ 100%

in detecting the over 900 known cases of his wandering.

ในการตรวจจับการเดินเตร็ดเตร่กว่า 900 ครั้ง

Last summer, I was able to beta test my device

ฤดูร้อนที่แล้วผมทดสอบเครื่องรอบสอง

at several residential care facilities in California,

ณ บ้านพักผู้ป่วย ในแคลิฟอร์เนียหลายแห่ง

and I'm currently incorporating the feedback

ปัจจุบันผมกำลังรวบรวมผลตอบรับที่ได้กลับมา

to further improve the device into a marketable product.

ปรับปรุงเครื่องมือให้เป็นผลิตภัณฑ์สู่ตลาด

Testing the device on a number of patients

การทดสอบเครื่องมือ กับคนป่วยจำนวนมากนั้น

made me realize that I needed to invent solutions

ทำให้ผมเรียนรู้ว่าจำเป็นต้องประดิษฐ์วิธี

for people who didn't want to wear socks to sleep at night.

แก้ปัญหาให้กับคนที่ไม่อยากใส่ถุงเท้านอน

So sensor data, collected on a vast number of patients,

ข้อมูลเซ็นเซอร์ที่ได้จากผู้ป่วยจำนวนมาก

can be useful for improving patient care

จึงเป็นประโยชน์ ต่อการดูแลผู้ป่วยให้ดีขึ้น

and also leading to a cure for the disease, possibly.

ยังอาจนำไปสู่การรักษาโรคให้หายได้อีกด้วย

For example, I'm currently examining

ตัวอย่างเช่น ขณะนี้ผมกำลังตรวจสอบ

correlations between the frequency of a patient's nightly wandering

ความสัมพันธ์ของความถี่การเดิน เตร่ตอนกลางคืน

and his or her daily activities and diet.

กับกิจกรรมที่ทำตอนกลางวัน และอาหารที่ทาน

One thing I'll never forget is when my device first caught

สิ่งหนึ่งผมจะไม่ลืมเลยคือ เมื่อเครื่องจับ

my grandfather's wandering out of bed at night.

การเดินเตร่ของคุณตาเป็นครั้งแรกตอนกลางคืน

At that moment, I was really struck by the power of technology

ช่วงนั้นผมตื่นตะลึงจริงๆ กับพลังของเทคโนโลยี

to change lives for the better.

ที่เปลี่ยนชีวิตให้ดีขึ้น

People living happily and healthfully --

ผู้คนมีชีวิตอยู่อย่างเป็นสุข และสุขภาพดี

that's the world that I imagine.

นั่นเป็นโลกที่ผมนึกฝันไว้

Thank you very much.

ขอบคุณมากครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)