Why Medicine Often Has Dangerous Side Effects for Women | Alyson McGregor | TED Talks

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Rawee Ma

We all go to doctors.

พวกเราไปหาหมอกันทั้งนั้น

And we do so with trust and blind faith

และเราไปหาหมอด้วยความไว้เนื้อเชื่อใจ

that the test they are ordering and the medications they're prescribing

ว่าหมอจะทำการทดสอบเพื่อวินิจฉัย และจัดยาเพื่อรักษาเรา

are based upon evidence --

โดยมีหลักการและหลักฐานอ้างอิง --

evidence that's designed to help us.

หลักฐานที่ออกแบบมาเพื่อช่วยพวกเรา

However, the reality is that that hasn't always been the case for everyone.

อย่างไรก็ดี ความจริงก็คือว่า มันไม่ได้เป็นอย่างนั้นในทุกกรณี

What if I told you

และถ้าหากฉันบอกกับคุณว่า

that the medical science discovered over the past century

วิทยาศาสตร์การแพทย์ที่ถูกค้นพบ ตลอดศตวรรษที่ผ่านมา

has been based on only half the population?

อ้างอิงอยู่กับกลุ่มประชากร แค่เพียงครึ่งเดียวล่ะ

I'm an emergency medicine doctor.

ฉันเป็นแพทย์ฉุกเฉิน

I was trained to be prepared in a medical emergency.

และถูกฝึกมาเพื่อเตรียมให้การรักษา ในสถานการณ์ฉุกเฉิน

It's about saving lives. How cool is that?

มันเกี่ยวข้องกับการช่วยชีวิต เจ๋งใช่ไหมล่ะคะ

OK, there's a lot of runny noses and stubbed toes,

ค่ะ คนไข้ส่วนใหญ่ก็น้ำมูกไหล หรือหัวแม่เท้าโดนอะไรตำมา

but no matter who walks through the door to the ER,

แต่ไม่ว่าใครก็ตาม ที่ผ่านประตูห้องฉุกเฉินเข้ามา

we order the same tests,

เราก็ทำการทดสอบแบบเดียวกัน

we prescribe the same medication,

เราจัดยาเพื่อการรักษาแบบเดียวกัน

without ever thinking about the sex or gender of our patients.

โดยไม่เคยนึกถึงเพศหรือเพศสภาพ ของผู้ป่วยเลย

Why would we?

ทำไมเราจะต้องไปคำนึงถึงด้วย

We were never taught that there were any differences between men and women.

เราไม่เคยถูกสอนว่า มันมีความแตกต่าง ระหว่างชายหญิง

A recent Government Accountability study revealed that 80 percent of the drugs

การศึกษาจากสำนักงานบัญชีกลาง เมื่อไม่นานมานี้เปิดเผยว่า 80 เปอร์เซ็นต์

withdrawn from the market

ของยาที่สุ่มจากตลาด

are due to side effects on women.

มีผลค้างเคียงกับผู้หญิง

So let's think about that for a minute.

ฉะนั้น ลองนึกถึงสิ่งนี้กันสักครู่

Why are we discovering side effects on women

ทำไมเราถึงพบผลข้างเคียงในผู้หญิง

only after a drug has been released to the market?

หลังจากที่ยาถูกปล่อยให้ขาย ในท้องตลาดไปแล้ว

Do you know that it takes years for a drug to go from an idea

คุณรู้ไหมคะว่ามันใช้เวลาหลายปี ที่จะเปลี่ยนจากแค่ความคิด

to being tested on cells in a laboratory,

ไปเป็นยาที่ถูกทำการทดสอบในเซลล์ ในห้องทดลอง

to animal studies,

ไปถึงการศึกษาในสัตว์

to then clinical trials on humans,

และจากนั้นการทดสอบทางคลินิคในมนุษย์

finally to go through a regulatory approval process,

และในที่สุดผ่านขั้นตอนกระบวนการ รับรองตามมาตราฐาน

to be available for your doctor to prescribe to you?

เพื่อที่มันจะถูกนำไปใช้ โดยแพทย์ที่จ่ายยาให้กับคุณ

Not to mention the millions and billions of dollars of funding

นี่ยังไม่รวมถึงเงินมากมายมหาศาล ที่ใช้ในการสนับสนุนวิจัย

it takes to go through that process.

ที่ต้องใช้ในกระบวนการนี้

So why are we discovering unacceptable side effects

แล้วทำไมเราจึงพบผลข้างเคียง ที่ไม่อาจยอมรับได้

on half the population after that has gone through?

กับประชากรครึ่งหนึ่ง หลังจากที่มันผ่านกระบวนการนี้แล้ว

What's happening?

เกิดอะไรขึ้น

Well, it turns out that those cells used in that laboratory,

ค่ะ มันเป็นเพราะว่า เซลล์ที่ถูกใช้ในห้องทดลองนั้น

they're male cells,

เป็นเซลล์ของผู้ชาย

and the animals used in the animal studies were male animals,

และสัตว์ที่ถูกใช้ในการศึกษาก็เป็นตัวผู้

and the clinical trials have been performed almost exclusively on men.

และการทดสอบทางคลินิค ก็ยังถูกศึกษาแทบจะในผู้ชายทั้งหมด

How is it that the male model became our framework for medical research?

แบบจำลองเพศชาย กลายเป็นแกนหลัก สำหรับงานวิจัยทางการแพทย์ได้อย่างไร

Let's look at an example that has been popularized in the media,

ลองมาดูตัวอย่างที่เป็นที่นิยมทางสื่อกัน

and it has to do with the sleep aid Ambien.

และมันก็เกี่ยวข้องกับ ยาแอมเบียน ที่ช่วยในการนอนหลับ

Ambien was released on the market over 20 years ago,

แอมเบียนถูกปล่อยสู่ตลาด มากว่า 20 ปีแล้ว

and since then, hundreds of millions of prescriptions have been written,

และตั้งแต่นั้น ใบสั่งยามากมาย ก็ได้ถูกออกโดยแพทย์

primarily to women, because women suffer more sleep disorders than men.

หลัก ๆ แล้ว เพื่อผู้หญิง เพราะว่าผู้หญิง เป็นโรคนอนไม่หลับมากกว่าผู้ชาย

But just this past year,

แต่เมื่อปีที่แล้วนี่เอง

the Food and Drug Administration recommended cutting the dose in half

องค์การอาหารและยาแนะนำว่า ให้ลดโดสลงครึ่งหนึ่ง

for women only,

สำหรับผู้หญิงเท่านั้น

because they just realized that women metabolize the drug

เพราะว่าพวกเขาเพิ่งรู้ว่า ผู้หญิงเมตาบอไลซ์ (metabolize) ยา

at a slower rate than men,

ในอัตราที่ช้ากว่าผู้ชาย

causing them to wake up in the morning

ทำให้พวกเขาตื่นขึ้นมาในตอนเช้า

with more of the active drug in their system.

และมียาอยู่ในร่างกายมากกว่า

And then they're drowsy and they're getting behind the wheel of the car,

และจากนั้น พวกเขาก็จะง่วงนอน พวกเขาไปขับรถ

and they're at risk for motor vehicle accidents.

และพวกเขาจะได้รับความเสี่ยง ต่อการเกิดอุบัติเหตุบนท้องถนน

And I can't help but think, as an emergency physician,

และฉันไม่อาจหยุดคิดได้ว่า ในฐานะแพทย์ฉุกเฉิน

how many of my patients that I've cared for over the years

จะมีคนไข้สักกี่คน ที่ฉันได้ดูแลในหลายปีที่ผ่านมา

were involved in a motor vehicle accident

ที่เกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุทางท้องถนน

that possibly could have been prevented

ที่บางทีอาจถูกป้องกันได้

if this type of analysis was performed and acted upon 20 years ago

ถ้าการวิเคราะห์แบบนี้ถูกดำเนินการ และมีการปฏิบัติเมื่อ 20 ปีก่อน

when this drug was first released.

เมื่อยาตัวนี้ถูกปล่อยออกมาครั้งแรก

How many other things need to be analyzed by gender?

มีอะไรอีกแค่ไหนที่จะต้องถูกวิเคราะห์ แยกตามเพศ

What else are we missing?

เรายังขาดอะไรไปอีกบ้าง

World War II changed a lot of things,

สงครามโลกครั้งที่ 2 เปลี่ยนแปลง อะไรหลายอย่าง

and one of them was this need to protect people

และอย่างหนึ่งก็คือ ความต้องการในการปกป้องผู้คน

from becoming victims of medical research without informed consent.

จากการตกเป็นเหยื่อของการวิจัย ทางการแพทย์โดยไม่ได้รับรู้ข้อมูลก่อน

So some much-needed guidelines or rules were set into place,

แนวทางปฏิบัติหรือกฎที่สำคัญถูกกำหนดขึ้น

and part of that was this desire to protect women of childbearing age

และส่วนหนึ่งก็คือ ความต้องการ ที่จะปกป้องผู้หญิงในวัยที่อาจมีบุตร

from entering into any medical research studies.

จากการเข้าสู่ การศึกษาวิจัยทางการแพทย์

There was fear: what if something happened to the fetus during the study?

พวกเขากลัว ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น กับตัวอ่อนในครรภ์ระหว่างการศึกษา

Who would be responsible?

ถ้าเป็นอย่างนั้นแล้วใครจะรับผิดชอบ

And so the scientists at this time actually thought

ฉะนั้น นักวิทยาศาสตร์ในเวลานี้ จึงคิดว่า

this was a blessing in disguise,

นี่มันเป็นเรื่องดีที่แฝงมา

because let's face it -- men's bodies are pretty homogeneous.

เพราะว่า ยอมรับกันเหอะค่ะ -- ร่างกาย ของผู้ชายค่อนข้างที่จะเหมือน ๆ กัน

They don't have the constantly fluctuating levels of hormones

พวกเขาไม่ได้มีระดับฮอร์โมน ที่ขึ้น ๆ ลง ๆ ตลอดเวลา

that could disrupt clean data they could get if they had only men.

ที่อาจรบกวนผลการทดลอง ถ้าเราทำการทดลองในผู้ชายเท่านั้น

It was easier. It was cheaper.

มันง่ายกว่า มันถูกกว่า

Not to mention, at this time, there was a general assumption

นี่ยังไม่รวมถึง ที่ ณ เวลานี้ มีข้อสรุปโดยทั่วไปว่า

that men and women were alike in every way,

ชายและหญิงมีความคล้ายกันทุกอย่าง

apart from their reproductive organs and sex hormones.

นอกจากอวัยวะสืบพันธุ์และฮอร์โมนเพศ

So it was decided:

ฉะนั้น มันจึงถูกตัดสินว่า

medical research was performed on men,

การวิจัยทางการแพทย์ จะดำเนินการในผู้ชาย

and the results were later applied to women.

และผลลัพท์ต่อมาก็ค่อยเอาไปใช้ กับผู้หญิง

What did this do to the notion of women's health?

สิ่งนี้ส่งผลอย่างไรต่อความเข้าใจ ในสุขภาพของผู้หญิง

Women's health became synonymous with reproduction:

สุขภาพของผู้หญิง กลายเป็นคำคล้องจอง กับเรื่องของระบบสืบพันธุ์

breasts, ovaries, uterus, pregnancy.

เต้านม รังไข่ มดลูก การตั้งครรภ์

It's this term we now refer to as "bikini medicine."

นี่เป็นคำที่ตอนนี้เราเรียกกันในชื่อว่า "การแพทย์บิกินนี่"

And this stayed this way until about the 1980s,

และมันก็เป็นอย่างนั้นมา ตั้งแต่ประมาณยุค 1980

when this concept was challenged by the medical community

เมื่อแนวคิดนี้ถูกท้าทาย โดยวงการแพทย์

and by the public health policymakers when they realized that

และโดยนักนโยบายสาธารณสุข เมื่อพวกเขาตระหนักว่า

by excluding women from all medical research studies

เมื่อรวมเอาผู้หญิง จากทุกการวิจัยทางการแพทย์

we actually did them a disservice,

เราจะไม่ได้ทำงานเพื่อพวกเขาเลย

in that apart from reproductive issues,

นอกเหนือจากเรื่อง ปัญหาเกี่ยวกับระบบสืบพันธุ์

virtually nothing was known about the unique needs

ไม่มีอะไรเลย ที่เรารู้เกี่ยวกับความต้องการจำเพาะ

of the female patient.

ของผู้ป่วยหญิง

Since that time, an overwhelming amount of evidence has come to light

ตั้งแต่นั้น หลักฐานจำนวนมากมาย ก็ได้ถูกเปิดเผย

that shows us just how different men and women are in every way.

ซึ่งมันแสดงให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง ระหว่างชายหญิงในทุกแง่มุม

You know, we have this saying in medicine:

เรามีคำพูดในวงการแพทย์ที่ว่า

children are not just little adults.

เด็กไม่ได้เป็นแค่ผู้ใหญ่ตัวเล็ก ๆ

And we say that to remind ourselves

และเราพูดอย่างนั้นเพื่อย้ำเตือนตัวเราเอง

that children actually have a different physiology than normal adults.

ว่าเด็กมีความแตกต่างทางสรีรวิทยา มากกว่าผู้ใหญ่ปกติทั่วไป

And it's because of this that the medical specialty of pediatrics came to light.

และด้วยเหตุนี้เราจึงมีกุมารเวชศาสตร์

And we now conduct research on children in order to improve their lives.

และตอนนี้เราก็ทำการวิจัยเพื่อเด็ก เพื่อที่จะทำให้ชีวิตของพวกเขาดีขึ้น

And I know the same thing can be said about women.

และฉันก็รู้ว่าเราสามารถพูดถึงผู้หญิง ได้ในแบบเดียวกัน

Women are not just men with boobs and tubes.

ผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชาย ที่มีหน้าอกแล้วก็มดลูก

But they have their own anatomy and physiology

แต่พวกเขามีกายวิภาคและสรีระ ที่เป็นในแบบของพวกเขา

that deserves to be studied with the same intensity.

ที่สมควรได้รับการศึกษามากเท่า ๆ กัน

Let's take the cardiovascular system, for example.

ลองมาดูตัวอย่าง ระบบหมุนเวียนโลหิตกัน

This area in medicine has done the most to try to figure out

การแพทย์ในสาขานี้ได้ทำการศึกษามากมาย เพื่อที่จะค้นพบว่า

why it seems men and women have completely different heart attacks.

ทำไมชายและหญิงถึงเป็นหัวใจวาย ในแบบที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิง

Heart disease is the number one killer for both men and women,

โรคหัวใจเป็นนักฆ่าหมายเลขหนึ่ง สำหรับทั้งชายและหญิง

but more women die within the first year of having a heart attack than men.

แต่มีผู้หญิงเสียชีวิตมากกว่าภายในปีแรก ที่มีอาการหัวในวายมากกว่าผู้ชาย

Men will complain of crushing chest pain --

ผู้ชายจะบ่นถึงอาการเจ็บแน่นหน้าอก --

an elephant is sitting on their chest.

เหมือนกับว่ามีช้างมานั่งอยู่บนอก

And we call this typical.

และเราเรียกว่านั่นเป็นอาการโดยทั่วไป

Women have chest pain, too.

ผู้หญิงก็มีอาการเจ็บแน่นหน้าอกเช่นกัน

But more women than men will complain of "just not feeling right,"

แต่มีผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย ที่จะบอกว่า "มันรู้สึกไม่ปกติ"

"can't seem to get enough air in,"

"เหมือนว่าหายใจเข้าไม่อิ่ม"

"just so tired lately."

"ช่วงนี้เหนื่อยมาก"

And for some reason we call this atypical,

และด้วยเหตุผลบางประการ เราเรียกอาการแบบนี้ว่าไม่เป็นไปตามปกติ

even though, as I mentioned, women do make up half the population.

อย่างที่ฉันบอก แม้ว่าผู้หญิง จะเป็นประชากรตั้งครึ่งหนึ่ง

And so what is some of the evidence to help explain some of these differences?

และหลักฐานอะไรบ้าง ที่จะช่วยอธิบายความแตกต่างนี้

If we look at the anatomy,

ถ้าหากเรามองดูที่กายวิภาค

the blood vessels that surround the heart are smaller in women compared to men,

เส้นเลือดที่อยู่รอบ ๆ หัวใจ ในผู้หญิงมีขนาดเล็กกว่าเมื่อเทียบกับผู้ชาาย

and the way that those blood vessels develop disease is different

และการที่เส้นเลือดเหล่านี้ พัฒนาอาการของโรคก็ต่างกัน

in women compared to men.

ในผู้หญิงมากกว่าในผู้ชาย

And the test that we use to determine if someone is at risk for a heart attack,

และการทดสอบที่เราใช้เพื่อกำหนดว่า ใครสักคนจะมีความเสี่ยงเป็นโลกหัวใจ

well, they were initially designed and tested and perfected in men,

พวกเขาออกแบบ ทดสอบ และทำให้มันเหมาะ กับร่างกายของผู้ชายตั้งแต่แรก

and so aren't as good at determining that in women.

และนั่นก็ไม่ได้เป็นการทดสอบที่ดี สำหรับผู้หญิง

And then if we think about the medications --

และจากนั้น ถ้าเราคิดถึงการรักษา --

common medications that we use, like aspirin.

การรักษาโดยทั่วไปที่เราใช้ อย่างแอสไพริน

We give aspirin to healthy men to help prevent them from having a heart attack,

เราให้แอสไพรินกับชายที่แข็งแรง เพื่อช่วยป้องกันพวกเขาจากอาการหัวใจวาย

but do you know that if you give aspirin to a healthy woman,

แต่คุณรู้หรือไม่ว่า ถ้าคุณให้แอสไพรินกับผู้หญิงที่แข็งแรง

it's actually harmful?

มันจะเป็นอันตราย

What this is doing is merely telling us

สิ่งที่เราทำอยู่นี่เป็นการบอกเราจัง ๆ เลยว่า

that we are scratching the surface.

เรากำลังง่วนอยู่กับแค่เปลือกนอก

Emergency medicine is a fast-paced business.

การแพทย์ฉุกเฉินขึ้นอยู่กับความรวดเร็ว

In how many life-saving areas of medicine,

มีสาขาทางการแพทย์ ที่เกี่ยวข้องกับการช่วยชีวิตใดอีก

like cancer and stroke,

อย่างมะเร็งและ อาการเส้นโลหิตในสมองแตกอย่างเฉียบพลัน

are there important differences between men and women that we could be utilizing?

ที่มีความแตกต่างสำคัญระหว่างระหว่างชายหญิง ที่เราควรนำมาใช้

Or even, why is it that some people get those runny noses

หรือแม้แต่ว่า ทำไมบางคนถึงน้ำมูกไหล

more than others,

มากกว่าอีกคนหนึ่ง

or why the pain medication that we give to those stubbed toes

หรือทำไมการรักษาอาการเจ็บปวด ที่เรากับคนที่นิ้วเท้าถูกทับ

work in some and not in others?

ได้ผลกับบางคนและไม่ได้ผลกับบางคน

The Institute of Medicine has said every cell has a sex.

สถาบันทางการแพทย์บอกว่า ทุกเซลล์มีเพศ

What does this mean?

มันหมายความว่าอย่างไร

Sex is DNA.

เพศคือดีเอ็นเอ

Gender is how someone presents themselves in society.

เพศสภาพคือการที่ใครสักคน แสดงฐานะของตนในสังคม

And these two may not always match up,

และทั้งสองสิ่งนี้ไม่ได้เหมือนกันเสมอไป

as we can see with our transgendered population.

อย่างที่เราเห็นได้ ในประชากรข้ามเพศของเรา

But it's important to realize that from the moment of conception,

แต่มันสำคัญที่จะตระหนักว่า ตั้งแต่วินาทีที่มีการปฏิสนธิ

every cell in our bodies --

ทุก ๆ เซลล์ในร่างกาย --

skin, hair, heart and lungs --

ผิวหนัง ผม หัวใจ และปอด --

contains our own unique DNA,

มีดีเอ็นเอเป็นของพวกมันเอง

and that DNA contains the chromosomes that determine

และดีเอ็นเอนั้น มีโครโมโซมที่กำหนด

whether we become male or female, man or woman.

ว่าเราจะกลายเป็นเพศชายหรือหญิง เป็นชายหรือหญิง

It used to be thought

มันเคยถูกเข้าใจว่า

that those sex-determining chromosomes pictured here --

โครโมโซมที่กำหนดเพศ ดังที่เห็นได้ในภาพนี้ --

XY if you're male, XX if you're female --

XY ถ้าคุณเป็นชาย XX ถ้าคุณเป็นหญิง --

merely determined whether you would be born with ovaries or testes,

บอกเราว่าคุณจะเกิดมา พร้อมกับรังไข่ หรือว่าลูกอัณฑะ

and it was the sex hormones that those organs produced

และโครโมโซมเพศนี้เอง ที่อยู่ในอวัยวะเหล่านี้

that were responsible for the differences we see in the opposite sex.

ที่ทำให้เกิดความแตกต่าง ที่เราเห็นในเพศที่ต่างกัน

But we now know that that theory was wrong --

แต่เรารู้แล้วว่าทฤษฎีนั้นผิด --

or it's at least a little incomplete.

หรืออย่างน้อยมันก็ไม่สมบูรณ์

And thankfully, scientists like Dr. Page from the Whitehead Institute,

และต้องขอขอบคุณนักวิทยาศาสตร์อย่าง ดร. เพจ จากสถาบัน ไวท์เฮด

who works on the Y chromosome,

ที่ทำงานวิจัย Y โครโมโซม

and Doctor Yang from UCLA,

และ ดร.​ยัง จาก UCLA

they have found evidence that tells us that those sex-determining chromosomes

พวกเขาพบหลักฐานที่บอกพวกเรา ว่าโครโมโซมที่กำหนดเพสเหล่านี้

that are in every cell in our bodies

ที่อยู่ในทุก ๆ เซลล์ของร่างกาย

continue to remain active for our entire lives

ทำงานต่อเนื่องไปตลอดชีวิตของเรา

and could be what's responsible for the differences we see

และอาจเป็นตัวทำให้เกิดความแตกต่าง ที่เราเห็นได้

in the dosing of drugs,

ในการกำหนดโดสของยา

or why there are differences between men and women

หรือเหตุผลว่าทำไม ชายและหญิงถึงแตกต่างกัน

in the susceptibility and severity of diseases.

ในเรื่องความไวและความรุนแรงต่อโรค

This new knowledge is the game-changer,

ความรู้ใหม่นี้เป็นตัวพลิกเกมส์

and it's up to those scientists that continue to find that evidence,

และมันขึ้นอยู่กับนักวิทยาศาสตร์เหล่านั้น ที่จะหาหลักฐานต่อไป

but it's up to the clinicians to start translating this data

แต่มันขึ้นอยู่กับแพทย์ด้วย ที่จะเริ่มแปลงข้อมูลนี้

at the bedside, today.

เมื่อพบกับคนไข้ ในวันนี้

Right now.

ในตอนนี้

And to help do this, I'm a co-founder of a national organization

และเพื่อที่จะช่วยในเรื่องนี้ ฉันเป็นผู้ร่วมก่อตั้งองค์กรระดับชาติ

called Sex and Gender Women's Health Collaborative,

ที่เรียกว่า ความร่วมมือเพื่อสุขภาพหญิง ในเรื่องเพศและเพศสภาพ

and we collect all of this data so that it's available for teaching

และเราเก็บตัวอย่างเหล่านี้ เพื่อที่มันจะได้มีไว้สอน

and for patient care.

และมีไว้สำหรับดูแลผู้ป่วย

And we're working to bring together the medical educators to the table.

และเราทำงานเพื่อที่จะรวบรวบนักการศึกษา

That's a big job.

มันเป็นงานที่สำคัญ

It's changing the way medical training has been done since its inception.

มันเปลี่ยนแปลงวิธีการฝึกทางการแพทย์ ที่เราทำต่อ ๆ กันมา

But I believe in them.

แต่ฉันเชื่อในตัวพวกเขา

I know they're going to see the value of incorporating the gender lens

ฉันรู้ว่าพวกเขากำลังเห็นคุณค่า ของการนำเอาการพิจารณาเพศ

into the current curriculum.

เข้าไปในหลักสูตรในปัจจุบัน

It's about training the future health care providers correctly.

มันเกี่ยวกับการฝึกฝน อนาคตบุคลากรทางการแพทย์อย่างถูกต้อง

And regionally,

และถูกเป้า

I'm a co-creator of a division within the Department of Emergency Medicine

ฉันเป็นผู้ร่วมสร้างของหน่วยภายใน ภาควิชาการแพทย์ฉุกเฉิน

here at Brown University,

ที่มหาวิทยาลัยบราวน์

called Sex and Gender in Emergency Medicine,

ที่เรียกว่า เพศและเพศสภาพ ต่อการแพทย์ฉุกเฉิน

and we conduct the research to determine the differences between men and women

และเราทำการวิจัยเพื่อกำหนด ความแตกต่างระหว่างชายหญิง

in emergent conditions,

ในสภาวะฉุกเฉิน

like heart disease and stroke and sepsis and substance abuse,

อย่างโรคหัวใจและอาการเส้นเลือดสมองแตก และการติดเชื้อ และการได้รับสารพิษ

but we also believe that education is paramount.

แต่เรายังเชื่อว่าการให้การศึกษา เป็นสิ่งที่สำคัญมากที่สุด

We've created a 360-degree model of education.

เราสร้างแบบจำลองการศึกษา 360 องศา

We have programs for the doctors, for the nurses, for the students

เรามีโครงการสำหรับแพทย์ สำหรับพยาบาล สำหรับนักเรียน

and for the patients.

และสำหรับผู้ป่วย

Because this cannot just be left up to the health care leaders.

เพราะว่านี่ไม่สามารถถูกปล่อยไว้ ให้เป็นภาระของผู้นำด้านการแพทย์ได้

We all have a role in making a difference.

เราทุกคนมีบทบาทที่จำทำให้เกิดความแตกต่าง

But I must warn you: this is not easy.

แต่ฉันต้องเตือนคุณ ว่ามันไม่ง่ายเลย

In fact, it's hard.

อันที่จริง มันยากมาก

It's essentially changing the way we think about medicine

มันเป็นการเปลี่ยนวิธีที่เราคิด เกี่ยวกับการแพทย์

and health and research.

และสุขภาพ และงานวิจัย จริง ๆ

It's changing our relationship to the health care system.

มันเปลี่ยนความสัมพันธ์ของเรา กับระบบการดูแลสุขภาพ

But there's no going back.

แต่มันไม่มีทางเดินกลับไป

We now know just enough

ตอนนี้เรารู้พอแล้วว่า

to know that we weren't doing it right.

เรากำลังจะทำมันให้ถูกต้อง

Martin Luther King, Jr. has said,

มาติน ลูเธอร์ คิง จูเนียร์ กล่าวว่า

"Change does not roll in on the wheels of inevitability,

"การเปลี่ยนแปลงไม่ได้เข้ามา บนล้อที่ไม่สามารถหยุดยั้งได้

but comes through continuous struggle."

แต่มันผ่านฝ่าความยากลำบากเข้ามา"

And the first step towards change is awareness.

และขั้นตอนแแรกที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง ก็คือการสร้างความตระหนัก

This is not just about improving medical care for women.

มันไม่ใช่แค่การพัฒนาการแพทย์ สำหรับผู้หญิง

This is about personalized, individualized health care for everyone.

นี่มันเกี่ยวข้องกับการดูแลสุขภาพส่วนบุคคล ของแต่ละคน ในทุก ๆ คน

This awareness has the power to transform medical care for men and women.

การตระหนักนี้มีพลังที่จะเปลี่ยน การดูแลสุขภาพของชายและหญิง

And from now on, I want you to ask your doctors

และจากนี้ไป เราอยากให้คุณถามหมอของคุณ

whether the treatments you are receiving are specific to your sex and gender.

ว่าการรักษาที่คุณกำลังได้รับนี้ มีความจำเพาะต่อเพศและเพศสภาพหรือไม่

They may not know the answer --

พวกเขาอาจไม่รู้คำตอบ --

yet.

ในตอนนี้

But the conversation has begun, and together we can all learn.

แต่การพูดคุณได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว และเราจะเรียนมันไปด้วยกัน

Remember, for me and my colleagues in this field,

จำไว้นะคะว่า สำหรับฉัน และเพื่อนร่วมงานในสาขานี้

your sex and gender matter.

เพศและเพศสภาพของคุณมีความสำคัญ

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)