A young guitarist meets his hero | Usman Riaz and Preston Reed

Translator: Morton Bast Reviewer: Thu-Huong Ha

Translator: Suwitcha Chandhorn Reviewer: Unnawut Leepaisalsuwanna

(Music)

(เสียงดนตรี)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

(Music)

(เสียงดนตรี)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

(Music)

(เสียงดนตรี)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Chris Anderson: You guys were amazing.

คริส แอนเดอร์สัน: พวกคุณเยี่ยมมาก

That's amazing.

สุดยอดไปเลย

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

You just don't hear that every day.

คุณคงไม่ได้ฟังแบบนี้ทุกวันแน่ๆ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Usman, the official story is that

อัสแมน จากเรื่องที่เขาว่ากันคือ

you learned to play the guitar

คุณเรียนการเล่นกีตาร์

by watching Jimmy Page on YouTube.

ด้วยการดู จิมมี่ เพจ บน YouTube

Usman Riaz: Yes, that was the first one. And then I --

อัสแมน ริเอซ: ใช่ครับ นั่นคือเพลงแรก จากนั้นผมก็

That was the first thing I learned,

นั่นเป็นสิ่งแรกที่ผมเรียน

and then I started progressing to other things.

จากนั้นผมก็เริ่มขยับไปเรียนรู้สิ่งอื่นๆ

And I started watching Kaki King a lot,

ผมเริ่มที่จะดู คาคิ คิง บ่อยมาก

and she would always cite Preston Reed as a big influence,

และเธอก็มักจะพูดถึง เพรสตัน รีด ว่าเป็นฮีโร่ของเธอ

so then I started watching his videos,

เพราะงั้นผมก็เลยเริ่มดูวิดีโอของเขา

and it's very surreal right now to be --

แล้วมันก็เหมือนฝันมากที่ตอนนี้เรามาอยู่..

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

CA: Was that piece just now,

คริส: ท่อนที่เพิ่งเล่นไป

that was one of his songs that you learned, or how did that happen?

เป็นเพลงของเขาที่คุณหัดมาก่อน... มันเกิดขึ้นได้ยังไง?

UR: I'd never learned it before,

อัสแมน: ผมไม่เคยหัดมันมาก่อน

but he told me that we would be playing that on stage,

แต่เขาบอกผมว่าเราจะเล่นมันบนเวที

so I was familiar with it, so that's why I had so much more fun learning it.

ผมค่อนข้างคุ้นเคยกับมัน ก็เลยเป็นเหตุว่า ทำไมผมถึงสนุกมากตอนที่ได้ลองเล่น

And it finally happened, so ...

แล้วในที่สุดมันก็เกิดขึ้น ดังนั้น...

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

CA: Preston, from your point of view,

คริส: เพรสตัน จากสายตาคุณ

I mean, you invented this like 20 years ago, right?

ผมหมายถึง คุณแต่งมันขึ้นมาซัก 20 ปีแล้ว ใช่มั้ยครับ?

How does it feel to see someone like this

คุณรู้สึกยังไงที่มีใครบางคนแบบนี้

come along taking your art and doing so much with it?

ที่มาเอางานของคุณไปแล้วทำได้ขนาดนี้?

Preston Reed: It's mind-blowing,

เพรสตัน รีด: มันเหลือเชื่อเลยครับ

and I feel really proud, really honored.

และผมก็รู้สึกภูมิใจ รู้สึกเป็นเกียรติมาก

And he's a wonderful musician, so it's cool.

เขาเป็นนักดนตรีที่ยอดเยี่ยม และมันก็เจ๋งมาก

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

CA: I guess, I don't think there is like a one-minute other piece you guys can do?

คริส: ผมเดาว่า ผมคิดว่าพวกคุณคงจะ ไม่มีอีกซักท่อนเล็กๆให้เราฟังแล้วใช่มั้ยครับ?

Can you? Do you jam? Do you have anything else?

ทำได้มั้ย? เล่นด้วยกันได้มั้ยครับ? มีอย่างอื่นให้เราดูอีกมั้ยครับ?

PR: We haven't prepared anything.

เพรสตัน: เราไม่ได้เตรียมอะไรมาเลยครับ

CA: There isn't. I'll tell you what.

คริส: ไม่มีเหรอครับ ให้ผมบอกอะไรคุณหน่อยมั้ย

If you have another 30 or 40 seconds,

ถ้าคุณมีอีกซัก 30 ถึง 40 วินาที

and you have another 30 or 40 seconds,

และคุณมีอีก 30 ถึง 40 วินาที

and we just see that, I just think --

และถ้าเราได้ชม ผมคิดว่า...

I can feel it. We want to hear a little more.

ผมรู้สึกว่า พวกเราอยากจะได้ฟังอีกสักหน่อย

And if it goes horribly wrong, no worries.

และถ้ามันเกิดแย่มากขึ้นมาจริงๆ ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

(Music)

(เสียงดนตรี)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)