Andy Yen: Think your email's private? Think again

Translator: yamela areesamarn Reviewer: Pongsapak Vanichrundorn

Twenty-five years ago, scientists at CERN created the World Wide Web.

25 ปีก่อน นักวิทยาศาสตร์ที่ เซิร์น (CERN) ได้สร้าง เวิลด์ ไวด์ เว็บ ขึ้นมา

Since then, the Internet has transformed the way we communicate,

ตั้งแต่นั้นมา อินเตอร์เน็ตก็ได้เปลี่ยน วิธีการสื่อสารของเรา

the way we do business, and even the way we live.

วิธีที่เราทำธุรกิจ และแม้แต่วิถี ความเป็นอยู่ของเรา

In many ways,

ในหลายๆด้าน

the ideas that gave birth to Google, Facebook, Twitter, and so many others,

แนวคิด ที่ทำให้เกิดกูเกิล เฟสบุ๊ค ทวิตเตอร์ และอื่นๆอีกมาก

have now really transformed our lives,

ได้เปลี่ยนชีวิตของเรา

and this has brought us many real benefits such as a more connected society.

และนี่ได้นำประโยชน์มากมายมาให้เรา อย่างเช่น สังคมที่เชื่อมต่อถึงกันยิ่งขึ้น

However, there are also some downsides to this.

อย่างไรก็ตาม นี่ก็มีข้อเสียอยู่บ้าง

ทุกวันนี้ คนธรรมดาๆ มีข้อมูลส่วนตัว

Today, the average person has an astounding amount

of personal information online,

ในอินเทอร์เน็ตอยู่มาก จนไม่น่าเชื่อ

and we add to this online information every single time we post on Facebook,

และเราก็เพิ่มข้อมูลออนไลน์นี้เข้าไปอีก ทุกๆ ครั้งที่เราโพสต์เข้าไป ในเฟสบุ๊ค

each time we search on Google,

ในแต่ละครั้งที่เราค้นข้อมูลในกูเกิล

and each time we send an email.

และในแต่ละครั้ง ที่เราส่งอีเมล

Now, many of us probably think,

พวกเราหลายคน อาจจะคิดว่า

well, one email, there's nothing in there, right?

อีเมลแค่อันเดียว ไม่มีอะไรในนั้น

But if you consider a year's worth of emails,

แต่ถ้าคุณพิจารณา ปริมาณอีเมลของแต่ละปี

or maybe even a lifetime of email,

หรือบางที แม้กระทั่งอีเมลตลอดชีวิต

collectively, this tells a lot.

รวมกันทั้งหมดแล้ว มันบอกอะไรได้มากมาย

It tells where we have been, who we have met,

มันบอกว่า คุณได้ไปที่ไหนมา คุณได้ไปพบใคร

and in many ways, even what we're thinking about.

และในหลายๆ ด้าน แม้กระทั่ง สิ่งที่คุณกำลังคิดอยู่

And the more scary part about this is our data now lasts forever,

และที่น่ากลัวกว่านั้น คือ ข้อมูลของเรา อยู่ไปตลอดกาล

so your data can and will outlive you.

ข้อมูลของคุณจึงมีชีวิตอยู่ได้ นานกว่าคุณ

What has happened is that we've largely lost control over our data

สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วคือ พวกเราควบคุม ข้อมูลของเราไม่ได้

and also our privacy.

รวมถึง ความลับส่วนตัวของเราด้วย

So this year, as the web turns 25,

ดังนั้นปีนี้ เมื่ออินเตอร์เน็ตมีอายุ 25 ปี

it's very important for us to take a moment

จึงสำคัญสำหรับเรามาก ที่จะใช้เวลาสั้นๆ

and think about the implications of this.

เพื่อมาคิดถึงนัยที่เกิดจากเรื่องนี้

We have to really think.

เราต้องมาคิดอย่างจริงจัง

We've lost privacy, yes,

เราเสียความเป็นส่วนตัวไปแล้ว

but actually what we've also lost is the idea of privacy itself.

แต่สิ่งที่เราเสียไปด้วยนั้น คือ แนวคิดในเรื่องความเป็นส่วนตัวนั่นเอง

If you think about it,

ถ้าคุณมาคิดถึงมัน

most of us here today probably remember what life was like before the Internet,

เราส่วนใหญ่ที่นี่น่าจะจำได้ว่า ชีวิตก่อนจะมีอินเตอร์เน็ตนั้น เป็นอย่างไร

but today, there's a new generation

แต่ในวันนี้ มีเด็กรุ่นใหม่แล้ว

that is being taught from a very young age to share everything online,

ที่ถูกสอนมา ตั้งแต่เด็ก ให้ส่งข้อมูลทุกอย่างถึงกัน ทางออนไลน์

and this is a generation that is not going to remember when data was private.

และเป็นคนในรุ่นที่จะไม่รู้จัก ในสมัยที่ข้อมูลเป็นเรื่องส่วนตัว

So we keep going down this road, 20 years from now,

ดังนั้นถ้าเรายังไปตามทางนี้ อีก 20 ปี จากนี้ไป

the word 'privacy' is going to have a completely different meaning

คำว่า "ความเป็นส่วนตัว" ก็จะมีความหมาย ที่ต่างออกไปมาก

from what it means to you and I.

จากความหมายที่คุณและผมเข้าใจ

So, it's time for us to take a moment and think,

มันจึงถึงเวลาแล้วสำหรับเรา ที่จะใช้เวลามาคิดว่า

is there anything we can do about this?

มีอะไรที่เราจะทำได้บ้างหรือไม่ เกี่ยวกับเรื่องนี้?

And I believe there is.

และผมก็เชื่อว่ามี

Let's take a look at one of the most widely used forms of communication

เรามาดูรูปแบบของการสื่อสาร ที่ใช้กันมากที่สุดแบบหนึ่ง

ในโลกทุกวันนี้ คือ อีเมล

in the world today: email.

Before the invention of email, we largely communicated using letters,

ก่อนการประดิษฐ์อีเมลขึ้นมานั้น ส่วนใหญ่เราสื่อสารกันทางจดหมาย

and the process was quite simple.

และกระบวนการนั้นง่ายๆ

You would first start by writing your message on a piece of paper,

คุณเริ่มด้วยการเขียนข้อความ บนกระดาษ

then you would place it into a sealed envelope,

แล้วก็ใส่เข้าไปในซองจดหมายปิดผนึก

and from there, you would go ahead and send it

และจากตรงนั้น คุณก็ไปส่งจดหมายได้เลย

after you put a stamp and address on it.

หลังจากที่ติดแสตมป์ และจ่าหน้าซองแล้ว

Unfortunately, today,

แต่โชคไม่ดี ในทุกวันนี้

when we actually send an email, we're not sending a letter.

เมื่อเราส่งอีเมล เราไม่ได้กำลังส่งจดหมาย

What you are sending, in many ways, is actually a postcard,

สิ่งที่เรากำลังส่ง ในหลายๆรูปแบบนั้น จริงๆ คือ โพสต์การ์ด

and it's a postcard in the sense that everybody that sees it

และมันเป็นโพสการ์ด ในความรู้สึกที่ว่า ทุกคนที่เห็นมัน

from the time it leaves your computer to when it gets to the recipient

ระหว่างเวลาที่มันออกจากคอมพิวเตอร์ของคุณ จนเมื่อมันไปถึงผู้รับนั้น

can actually read the entire contents.

จริงๆแล้ว สามารถอ่านเนื้อหาทั้งหมดได้

So, the solution to this has been known for some time,

วิธีแก้ปัญหานั้น รู้กันมาระยะหนึ่งแล้ว

and there's many attempts to do it.

และก็มีความพยายามหลายครั้ง ที่จะทำกัน

The most basic solution is to use encryption,

วิธีแก้ปัญหาแบบพื้นฐานที่สุด คือ การใช้วิธีเข้ารหัส

and the idea is quite simple.

แนวคิดนี้ง่ายๆ

First, you encrypt the connection

เริ่มแรก คุณเข้ารหัสการเชื่อมต่อ

between your computer and the email server.

ระหว่างคอมพิวเตอร์ของคุณ และอีเมลเซอร์เวอร์

Then, you also encrypt the data as it sits on the server itself.

แล้วคุณก็เข้ารหัสข้อมูล ขณะที่มันอยู่ บนตัวเซอร์เวอร์เอง

But there's a problem with this,

แต่ก็มีปัญหาในวิธีการนี้

and that is, the email servers also hold the encryption keys,

นั่นก็คือ อีเมลเซอร์เวอร์นั้น ก็มี กุญแจ ที่จะถอดรหัสนั้นด้วย

so now you have a really big lock with a key placed right next to it.

ตอนนี้คุณก็เลยมีแม่กุญแจที่ใหญ่มาก กับลูกกุญแจสำหรับไข วางอยู่ใกล้ๆ

But not only that, any government could lawfully ask for

ไม่เพียงเท่านั้น รัฐบาลไหนๆก็ตาม สามารถขอลูกกุญแจนั้น

and get the key to your data,

และดูข้อมูลของคุณได้ โดยถูกต้องตามกฏหมาย

and this is all without you being aware of it.

และทั้งหมดนี้เกิดขึ้น โดยที่คุณไม่รู้อะไรเลย

So the way we fix this problem is actually relatively easy, in principle:

ดังนั้น วิธีที่เราแก้ปัญหานี้ จริงๆ มันค่อนข้างง่าย ตามหลักการแล้ว

You give everybody their own keys,

คือ คุณให้ทุกคนถือรหัสของตัวเองไว้

and then you make sure the server doesn't actually have the keys.

แล้วก็ทำให้แน่ใจได้ว่า เซอร์เวอร์ ไม่มีรหัสนั้นจริงๆ

This seems like common sense, right?

ก็ดูเหมือนเป็นสามัญสำนึกธรรมดา ใช่มั๊ยครับ

So the question that comes up is, why hasn't this been done yet?

คำถามต่อมา จึงอยู่ที่ว่า ทำไมจึงไม่ทำเสียที?

Well, if we really think about it,

ครับ ถ้าเราคิดถึงเรื่องนี้อย่างจริงจังแล้ว

we see that the business model of the Internet today

เราจะเห็นว่า รูปแบบธุรกิจบนอินเตอร์เน็ต ในทุกวันนี้

really isn't compatible with privacy.

ไปคู่กับความเป็นส่วนตัวไม่ได้

Just take a look at some of the biggest names on the web,

แค่ดูบางชื่อที่ใหญ่ๆที่สุด บนเว็บไซท์

and you see that advertising plays a huge role.

คุณก็เห็นได้ว่า การโฆษณามีบทบาทสำคัญมาก

In fact, this year alone, advertising is 137 billion dollars,

จริงๆแล้ว แค่ปีนี้เพียงปีเดียว โฆษณาถึง 137 พันล้านดอลลาร์

and to optimize the ads that are shown to us,

และเพื่อให้เราดูโฆษณามากที่สุด

companies have to know everything about us.

บริษัทต้องรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเรา

They need to know where we live,

พวกเขาต้องรู้ว่า เราอยู่ที่ไหน

how old we are, what we like, what we don't like,

เราอายุเท่าไหร่ เราชอบอะไร เราไม่ชอบอะไร

and anything else they can get their hands on.

และเรื่องอื่นๆอีก ที่พวกเขา สามารถหยิบฉวยมาได้

And if you think about it,

และถ้าคุณคิดถึงเรื่องนี้

the best way to get this information is really just to invade our privacy.

วิธีที่ดีที่สุด ที่จะได้ข้อมูลนี้มา ก็แค่ล่วงลํ้าเข้าไปในความเป็นส่วนตัวของเรา

So these companies aren't going to give us our privacy.

บริษัทเหล่านี้ จึงจะไม่ยอมให้เรา มีความเป็นส่วนตัว

If we want to have privacy online,

ถ้าต้องการมีความเป็นส่วนตัว ทางออนไลน์

what we have to do is we've got to go out and get it ourselves.

สิ่งที่เราต้องทำก็คือ เราต้องไปเอามันมา ด้วยตัวเราเอง

For many years, when it came to email,

หลายปีในอดีต เมื่อพูดถึงเรื่องอีเมล

the only solution was something known as PGP,

วิธีแก้ปัญหาอย่างเดียว ก็คือ อย่างที่รู้จักกันว่า PGP

which was quite complicated and only accessible to the tech-savvy.

ซึ่งค่อนข้างจะซับซ้อน และเข้าถึงได้เพียง คนที่เชี่ยวชาญทางเทคนิค

Here's a diagram that basically shows

นี่เป็นแผนภาพ ที่โดยพื้นฐานแล้วแสดง

the process for encrypting and decrypting messages.

กระบวนการของการเข้ารหัส และถอดรหัสข้อความ

So needless to say, this is not a solution for everybody,

แน่นอนว่า นี่ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาสำหรับทุกคน

and this actually is part of the problem,

และจริงๆแล้ว นี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของปัญหา

because if you think about communication,

เพราะถ้าคุณคิดถึง เรื่องการสื่อสาร

by definition, it involves having someone to communicate with.

ตามคำจำกัดความแล้ว มันเกี่ยวกับ การที่มีคนสื่อสารกัน

So while PGP does a great job of what it's designed to do,

ดังนั้น ขณะที่ PGP ทำงานได้เยี่ยมยอด ในสิ่งที่มันถูกออกแบบมาให้ทำ

for the people out there who can't understand how to use it,

สำหรับคนนอก ซึ่งไม่เข้าใจวิธีใช้มัน

the option to communicate privately simply does not exist.

ตัวเลือกสำหรับการสื่อสารเป็นส่วนตัว ก็แค่ไม่มีเลย

And this is a problem that we need to solve.

และนี่คือปัญหา ที่เราจำเป็นต้องแก้

So if we want to have privacy online,

ดังนั้น ถ้าอยากมีความเป็นส่วนตัว ออนไลน์

the only way we can succeed is if we get the whole world on board,

วิธีเดียวที่จะสำเร็จได้ ก็คือ เมื่อทั้งโลกร่วมมือกันทำ

and this is only possible if we bring down the barrier to entry.

จะเป็นไปได้ ก็เมื่อทำให้ อุปสรรคที่จะเข้าไปถึงนั้นน้อยลง

I think this is actually the key challenge that lies in the tech community.

ผมคิดว่าแทัจริงแล้ว นี่เป็นสิ่งท้าทายสำคัญ ที่อยู่ในชุมชนชาวเทคฯ

What we really have to do is work and make privacy more accessible.

แท้จริงสิ่งที่เราต้องทำ ก็คือ ทำให้ ความเป็นส่วนตัวนั้น เข้าถึงได้มากยิ่งขึ้น

So last summer, when the Edward Snowden story came out,

ฤดูร้อนที่แล้ว เมื่อมีเรื่องราวของ เอ็ดเวิร์ด สโนว์เดน ออกมา

several colleagues and I decided to see if we could make this happen.

เพื่อนร่วมงานหลายคนกับผม จึงตัดสินใจ ว่าเราจะทำให้สิ่งนี้เกิดขึ้น ได้หรือไม่

At that time, we were working at the European Organization for Nuclear Research

ในเวลานั้น เรากำลังทำงานอยู่ที่ องค์การเพื่อการวิจัยนิวเคลียร์ของยุโรป (เซิร์น)

at the world's largest particle collider, which collides protons, by the way.

ที่มีเครื่องเร่งอนุภาคที่ใหญ่ที่สุดของโลก ที่เร่งให้โปรตอนปะทะกัน

We were all scientists, so we used our scientific creativity

พวกเราทั้งหมดเป็นนักวิทยาศาสตร์ เราจึงใช้ความสร้างสรรค์ทางวิทยาศาสตร์

and came up with a very creative name for our project:

และทำให้ได้ชื่อที่สร้างสรรค์มาก เพื่อโครงการของเรา

ProtonMail. (Laughter)

คือ โปรตอนเมล (เสียงหัวเราะ)

Many startups these days actually begin in people's garages

คนที่เริ่มทำธุรกิจหลายคนในปัจจุบัน จริงๆแล้วเริ่มทำกันในบ้าน

or people's basements.

หรือไม่ก็ในห้องใต้ถุน

We were a bit different.

แต่เราต่างออกไปหน่อย

We started out at the CERN cafeteria,

เราเริ่มทำกันที่ห้องอาหารที่เซิร์น

which actually is great, because look,

ซึ่งจริงๆก็เยี่ยมยอด เพราะดูซิครับ

you have all the food and water you could ever want.

คุณมีทั้งอาหารและนํ้า ที่คุณต้องการเมื่อใดก็ได้

But even better than this is that every day

แต่ที่ยิ่งดีกว่านั้น ก็คือ ทุกๆวัน

between 12 p.m. and 2 p.m., free of charge,

ระหว่าง 12 น. ถึง บ่าย 2 โมง เราไม่ต้องจ่ายเงินครับ

the CERN cafeteria comes with several thousand scientists and engineers,

ห้องอาหารของเซิร์น มาพร้อมๆกับ นักวิทยาศาสตร์และวิศวกรหลายพันคน

and these guys basically know the answers to everything.

และคนเหล่านี้ โดยพื้นฐานแล้ว รู้คำตอบของทุกๆเรื่อง

So it was in this environment that we began working.

ดังนั้น ในสภาพแวดล้อมแบบนี้แหละ ที่พวกเราเริ่มต้นทำงานกัน

What we actually want to do is we want to take your email

สิ่งที่เราต้องการทำจริงๆก็คือ เราต้องการเอาอีเมลของคุณ

and turn it into something that looks more like this,

ไปเปลี่ยนเป็น บางสิ่งบางอย่าง ที่เหมือนอย่างนี้

but more importantly, we want to do it in a way

แต่ที่สำคัญยิ่งกว่านั้น เราต้องการจะทำในแบบที่

that you can't even tell that it's happened.

คุณจะไม่รู้เลยว่า มันได้เกิดขึ้น

So to do this, we actually need a combination of technology

เพื่อที่จะทำเรื่องนี้ เราจึงจำเป็นต้องมีเทคโนโลยี่

and also design.

และการออกแบบอีกด้วย

So how do we go about doing something like this?

ดังนั้น เราจะทำเรื่องแบบนี้ได้อย่างไร

Well, it's probably a good idea not to put the keys on the server.

ครับ มันน่าจะเป็นความคิดดี่ดีว่า เราจะไม่เอากุญแจไขรหัส ไว้บนเซอร์เวอร์

So what we do is we generate encryption keys on your computer,

ดังนั้นสิ่งที่เราทำคือ เราสร้างกุญแจไขรหัส ไว้บนคอมพิวเตอร์ของคุณ

and we don't generate a single key, but actually a pair of keys,

และเราไม่สร้างเพียงกุญแจเดียว แต่จริงๆ สร้างไว้หนึ่งคู่

so there's an RSA private key and an RSA public key,

จึงมีกุญแจ RSA สำหรับส่วนตัว หนึ่งอัน และกุญแจ RSA สำหรับสาธารณะหนึ่งอัน

and these keys are mathematically connected.

และกุญแจเหล่านี้นั้น ถูกเชื่อมต่อกัน ทางคณิตศาสตร์

So let's have a look and see how this works

ดังนั้น เรามาดูกันว่า มันทำงานอย่างไร

when multiple people communicate.

เมื่อมีผู้คนเป็นจำนวนมาก สื่อสารกัน

So here we have Bob and Alice, who want to communicate privately.

ตรงนี้เรามี บ๊อบ และอลิซ ที่ต้องการ จะติดต่อกันเป็นการส่วนตัว

So the key challenge is to take Bob's message

ความท้าทายที่สำคัญ จึงอยู่ที่ เอาข้อความของบ๊อบ

and to get it to Alice in such a way that the server cannot read that message.

ไปให้กับอลิซ โดยที่ตัวเซอร์เวอร์ ไม่สามารถอ่านข้อความนั้นได้

So what we have to do is we have to encrypt it

ดังนั้น สิ่งที่เราต้องทำก็คือ เราต้องเข้ารหัสมันไว้

before it even leaves Bob's computer,

ก่อนที่มันจะออกไปจาก คอมพิวเตอร์ของบ๊อบ

and one of the tricks is, we encrypt it using the public key from Alice.

และเคล็ดลับอย่างหนึ่งก็คือ เราเอาไปเข้ารหัสโดยใช้ กุญแจสาธารณะจากอลิซ

Now this encrypted data is sent through the server to Alice,

ทีนี้ข้อมูลที่เข้ารหัสแล้วนี้ ก็ถูกส่งผ่านเซอร์เวอร์ไปถึงอลิซ

and because the message was encrypted using Alice's public key,

และเพราะข้อความนั้นถูกเข้ารหัสแล้ว โดยใช้กุญแจสาธารณะของอลิซ

the only key that can now decrypt it is a private key that belongs to Alice,

กุญแจอันเดียวที่ถอดรหัสมันได้ ก็คือกุญแจส่วนตัว ที่เป็นของอลิซ

and it turns out Alice is the only person that actually has this key.

จึงกลายเป็นว่า อลิซเป็นผู้เดียวที่มีกุญแจนี้

So we've now accomplished the objective,

ขณะนี้เราจึงบรรลุจุดประสงค์นี้แล้ว

which is to get the message from Bob to Alice

ซึ่งก็คือ นำข้อความนั้น จากบ๊อบไปถึงอลิซ

without the server being able to read what's going on.

โดยที่เซอร์เวอร์ไม่สามารถอ่านได้ว่า มีอะไรอยู่

Actually, what I've shown here is a highly simplified picture.

สิ่งที่ผมแสดงให้ดูตรงนี้ เป็น ภาพที่ทำให้ดูง่ายมากๆ

The reality is much more complex

ความเป็นจริงมันซับซ้อนกว่านี้มาก

and it requires a lot of software that looks a bit like this.

และมันต้องมีซอฟต์แวร์อีกมากมาย ที่ดูคล้ายๆอย่างนี้บ้างเหมือนกัน

And that's actually the key design challenge:

จริงๆแล้ว นั่นคือ ความยากยิ่งของการออกแบบกุญแจรหัส

How do we take all this complexity, all this software,

ทำอย่างไร เราจึงจะเอาความซับซ้อนทั้งหมดนี้ หรือซ๊อพท์แวร์ทั้งหมดนี้

and implement it in a way that the user cannot see it.

และเอามันไปใช้ ในแบบที่ผู้ใช้ ไม่สามารถมองเห็นมันได้

I think with ProtonMail, we have gotten pretty close to doing this.

ผมคิดว่า กับโปรตอนเมล เราได้เข้าไปใกล้มากแล้ว ที่จะทำสิ่งนี้

So let's see how it works in practice.

ดังนั้น เรามาดูว่ามันทำงานอย่างไร ในทางปฏิบัติ

Here, we've got Bob and Alice again,

ตรงนี้ เรากลับมาที่บ๊อบกับอลิซ

who also want to communicate securely.

ซึ่งต้องการสื่อสารถึงกันอย่างปลอดภัยด้วย

They simply create accounts on ProtonMail,

พวกเขาก็เพียงสร้างบัญชีผู้ใช้บนโปรตอนเมล

which is quite simple and takes a few moments,

ซึ่งก็ง่ายๆ และใช้เวลาชั่วครู่เดียว

and all the key encryption and generation

การเข้ารหัสและสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดนั้น

is happening automatically in the background

เกิดขึ้นโดยอัตโนมัติ หลังฉาก

as Bob is creating his account.

ขณะที่บ๊อบกำลังสร้างบัญชีผู้ใช้

Once his account is created, he just clicks "compose,"

ทันทีทีบัญชีผู้ใช้ถูกสร้างขึ้นมาแล้ว เขาก็คลิกที่ "เขียนจดหมาย"

and now he can write his email like he does today.

และตอนนี้เขาก็จะเขียนอีเมลได้ เหมือนที่เขาทำได้ในปัจจุบันนี้

So he fills in his information,

เขาก็ใส่ข้อมูลของเขาลงไป

and then after that, all he has to do is click "send,"

แล้วหลังจากนั้น เขาก็แค่คลิกที่ "ส่ง"

and just like that, without understanding cryptography,

ก็เท่านี้เอง โดยไม่ต้องรู้และเข้าใจ เรื่องการเข้ารหัสลับ

and without doing anything different from how he writes email today,

และไม่ต้องทำอะไรเลยที่ต่างไปจาก ที่เขาเขียนอีเมลอยู่ในปัจจุบัน

Bob has just sent an encrypted message.

บ๊อบเพิ่งจะส่งข้อความที่ถูกเข้ารหัสไป

What we have here is really just the first step,

สิ่งที่เรามีอยู่ตรงนี้ เป็นแค่เพียงก้าวแรก

but it shows that with improving technology,

แต่มันแสดงให้เห็นว่า ด้วยการปรับปรุงเทคโนโลยี่

privacy doesn't have to be difficult, it doesn't have to be disruptive.

ความเป็นส่วนตัว ไม่ใช่ต้องเป็นเรื่องยาก ไม่ใช่ต้องเป็นเรื่องยุ่งเหยิง

If we change the goal from maximizing ad revenue to protecting data,

ถ้าเราเปลี่ยนเป้าหมาย จากรายได้ การโฆษณาให้มากที่สุด มาเป็นการปกป้องข้อมูล

we can actually make it accessible.

เราก็จะสามารถเข้าถึงมันได้อย่างแท้จริง

Now, I know a question on everybody's minds is,

ครับ ผมรู้คำถามที่อยู่ในใจของทุกคน คือ

okay, protecting privacy, this is a great goal,

ปกป้องความเป็นส่วนตัว นี่เป็นเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่

but can you actually do this

แต่เราจะทำเรื่องนี้จริงๆได้อย่างไร

without the tons of money that advertisements give you?

โดยไม่มีเงินจำนวนมาก ที่โฆษณาให้กับเรา?

And I think the answer is actually yes,

และผมคิดว่า คำตอบจริงๆ คือ ทำได้

because today, we've reached a point

เพราะว่าวันนี้ เราได้ไปถึงจุดหนึ่ง

where people around the world really understand how important privacy is,

ที่ผู้คนทั่วโลก เข้าใจอย่างแท้จริงแล้วว่า ความเป็นส่วนตัวนั้นสำคัญอย่างไร

and when you have that, anything is possible.

และเมื่อคุณมีสิ่งนั้น อะไรๆก็เป็นไปได้

Earlier this year,

ตอนต้นๆปีนี้

ProtonMail actually had so many users that we ran out of resources,

โปรตอนเมล มีคนใช้แล้วเป็นจำนวนมาก จนกระทั่งเราไม่มีทรัพยากรเหลืออีกแล้ว

and when this happened, our community of users got together

และเมื่อสิ่งนี้ได้เกิดขึ้นแล้ว ชุมชนของผู้ใช้ ก็มารวมตัวกัน

and donated half a million dollars.

บริจาคเงินได้ครึ่งล้านดอลลาร์

So this is just an example of what can happen

และนี่เป็นแค่ตัวอย่างหนึ่ง ที่เกิดขึ้นได้

when you bring the community together towards a common goal.

เมื่อคุณนำชุมชนมารวมตัวกัน มุ่งสู่เป้าหมายร่วมกัน

We can also leverage the world.

เรายังสามารถส่งอิทธิพลต่อโลกด้วย

Right now,

ในขณะนี้

we have a quarter of a million people that have signed up for ProtonMail,

เรามีคนอยู่สองแสนห้าหมื่นคน ที่ได้เข้ามาลงบัญชีใช้โปรตอนเมล

and these people come from everywhere,

และคนเหล่านี้ มาจากทุกหนทุกแห่ง

and this really shows that privacy

นี่แสดงให้เห็นว่า ความเป็นส่วนตัว

is not just an American or a European issue,

ไม่ใช่แค่ปัญหาของคนอเมริกัน หรือคนยุโรปเท่านั้น

it's a global issue that impacts all of us.

มันเป็นปัญหาของโลก ที่กระทบถึงเราหมดทุกคน

It's something that we really have to pay attention to going forward.

มันเป็นบางอย่างที่แท้จริงแล้ว เราจะต้อง เอาใจใส่ให้มันเดินไปข้างหน้า

So what do we have to do to solve this problem?

ดังนั้น เราต้องทำอะไรเพื่อแก้ปัญหานี้

Well, first of all,

ลำดับแรก

we need to support a different business model for the Internet,

เราจำเป็นต้องสนับสนุน แบบอย่างธุรกิจ อินเตอร์เน็ตที่ต่างออกไป

one that does not rely entirely on advertisements

แบบที่ไม่ต้องขึ้นอยู่กับการโฆษณาทั้งหมด

for revenue and for growth.

เพื่อให้มีรายได้ และการเติบโต

We actually need to build a new Internet

จริงๆแล้ว เราจำเป็นต้องสร้างอินเตอร์เน็ต ขึ้นมาใหม่

where our privacy and our ability to control our data is first and foremost.

ที่ความเป็นส่วนตัว และความสามารถที่จะ ควบคุมข้อมูลของเรานั้น สำคัญเป็นอันดับแรก

But even more importantly,

แต่ที่สำคัญยิ่งกว่านั้น

we have to build an Internet where privacy is no longer just an option

เราต้องสร้างอินเตอร์เน็ต ที่ความเป็น ส่วนตัวไม่ใช่เป็นแค่ทางเลือก อีกต่อไป

but is also the default.

แต่ยังเป็นตัวเลือกอัตโนมัติ อีกด้วย

We have done the first step with ProtonMail,

เราได้ทำขั้นตอนแรกไปแล้ว ด้วยโปรตอนเมล

but this is really just the first step in a very, very long journey.

แต่นี่เป็นแค่ขั้นตอนแรก ในการเดินทางที่แสนยาวไกล

The good news I can share with you guys today,

ข่าวดีที่ผมจะบอกให้ฟัง ในวันนี้

the exciting news, is that we're not traveling alone.

ข่าวที่น่าตื่นเต้น คือ เราไม่ได้กำลังเดินทางโดยลำพัง

The movement to protect people's privacy and freedom online

การเปลี่ยนแปลง เพื่อปกป้อง ความลับและอิสรภาพของผู้คนออนไลน์

is really gaining momentum,

กำลังได้รับแรงผลักดัน

and today, there are dozens of projects from all around the world

และในวันนี้ มีโครงการมากมายจากทั่วโลก

who are working together to improve our privacy.

ที่ทำงานร่วมกัน เพื่อปรับปรุง ความเป็นส่วนตัวของเรา

These projects protect things from our chat to voice communications,

โครงการเหล่านี้ปกป้องเรื่อง ตั้งแต่ การแชทของเรา จนถึงการสื่อสารทางเสียง

also our file storage, our online search,

การเก็บแฟ้มข้อมูล การหาข้อมูลออนไลน์ของเรา

our online browsing, and many other things.

การเรียกดูทางออนไลน์ของเรา และอื่นๆอีกมาก

And these projects are not backed by billions of dollars in advertising,

โครงการต่างๆเหล่านี้ ไม่ได้ถูกหนุน ด้วยเงินหลายพันล้านดอลลาร์ จากการโฆษณา

but they've found support really from the people,

แต่พวกเขาได้รับการสนับสนุนจริงๆ

from private individuals like you and I from all over the world.

จากบุคคลต่างๆ อย่างเช่นคุณกับผม จากทั่วทั้งโลก

This really matters, because ultimately,

เรื่องนี้สำคัญมาก เพราะสุดท้ายแล้ว

privacy depends on each and every one of us,

ความเป็นส่วนตัว ขึ้นอยู่กับพวกเราทุกคน

and we have to protect it now because our online data

เราต้องปกป้องมันเสียแต่เดี๋ยวนี้ เพราะข้อมูลออนไลน์ของเรา

is more than just a collection of ones and zeros.

เป็นมากกว่าตัวเลขหนึ่งและเลขศูนย์

It's actually a lot more than that.

จริงๆ มันเป็นมากกว่านั้น

It's our lives, our personal stories,

มันเป็นชีวิตของเรา เป็นเรื่องราวส่วนตัวของเรา

our friends, our families,

ของเพื่อนเรา ของครอบครัวเรา

and in many ways, also our hopes and our aspirations.

และในหลายๆอย่าง ยังเป็นความหวังของเรา แรงบันดาลใจของเรา

We need to spend time now to really protect our right

เราจำเป็นต้องใช้เวลาในขณะนี้ เพื่อปกป้องสิทธิของเราอย่างแท้จริง

to share this only with people that we want to share this with,

เพื่อแชร์สิ่งนี้กับคนที่เราต้องการ จะบอกให้เขารู้เท่านั้น

because without this, we simply can't have a free society.

เพราะถ้าขาดสิ่งนี้ไปแล้ว เราก็จะไม่มีสังคมที่เป็นอิสระอีก

So now's the time for us to collectively stand up and say,

ขณะนี้จึงถึงเวลา ที่เราจะรวมตัว และกล่าวว่า

yes, we do want to live in a world with online privacy,

เราต้องการ ที่จะมีชีวิตอยู่ในโลก พร้อมกับความเป็นส่วนตัวทางออนไลน์

and yes, we can work together to turn this vision into a reality.

และ เราสามารถทำงานด้วยกันได้ เพื่อให้วิสัยทัศน์นี้ เป็นจริงขึ้นมา

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)