Gaming can make a better world | Jane McGonigal

Translator: Paravee Asava-Anan Reviewer: Unnawut Leepaisalsuwanna

I'm Jane McGonigal. I'm a game designer.

ดิฉัน เจน แม็คกอนิกัลค่ะ เป็นนักสร้างสรรค์เกม

I've been making games online now for 10 years,

ผ่านมากว่าสิบปีแล้วที่ฉันได้สร้างเกมส์ออนไลน์

and my goal for the next decade

เป้าหมายที่ฉันหวังไว้ในอีกสิบปีที่กำลังจะมาถึง

is to try to make it as easy to save the world in real life

คือการที่จะให้มันง่าย

สำหรับการที่จะกอบกู้โลกแห่งความเป็นจริง

as it is to save the world in online games.

เท่ากับที่ง่ายสำหรับการจะกอบกู้โลกในเกมส์ออนไลน์

Now, I have a plan for this,

ดิฉันมีแผนสำหรับสิ่งนี้นะคะ

and it entails convincing more people,

ซึ่งมันรวมไปถึงการโน้มน้าวคนอีกมาก

including all of you, to spend more time playing bigger and better games.

รวมถึงพวกคุณทุกคนด้วย ที่จะใช้เวลามากขึ้น

ในการเล่นเกมส์ที่ใหญ่ขึ้นและดีกว่าที่เป็นอยู่

Right now we spend three billion hours a week playing online games.

ณ ปัจจุบัน เราใช้เวลาสามพันล้านชั่วโมงในหนึ่งอาทิตย์

กับการเล่นเกมส์ออนไลน์

Some of you might be thinking,

พวกคุณบางคนอาจกำลังคิดว่า

"That's a lot of time to spend playing games.

"นั่นมันเยอะมากเลยนะ สำหรับเวลาที่ใช้ไปกับการเล่นเกมส์"

Maybe too much time,

มันก็อาจจะมากไปค่ะ ถ้าเราคำนึงถึงว่า

considering how many urgent problems we have to solve in the real world."

เรามีปัญหาเร่งด่วนอยู่มากมายที่สมควรได้รับการแก้ไขในโลกแห่งความเป็นจริง

But actually, according to my research at the Institute for the Future,

แต่จริงๆแล้ว ตามผลวิจัยที่ดิฉันศึกษามา

ที่ สถาบันแห่งอนาคต (The Institute For The Future)

actually the opposite is true.

สิ่งที่เป็นจริงกลับตรงกันข้ามจากที่เราเข้าใจ

Three billion hours a week is not nearly enough game play

สามพันล้านชั่วโมงในหนึ่งอาทิตย์นั้นแทบจะไม่เพียงพอ

ในการเล่นเกมเพื่อแก้ไขปัญหาในโลกแห่งความเป็นจริง

to solve the world's most urgent problems.

ตามความเป็นจริง ฉันเชื่อว่าถ้าเราต้องการที่จะอยู่รอด

In fact, I believe that if we want to survive

the next century on this planet,

ในอีกร้อยปีข้างหน้าบนดาวสีน้ำเงินดวงนี้

we need to increase that total dramatically.

เราต้องเพิ่มชั่วโมงการเล่นเกมอย่างมากทีเดียวเลยค่ะ

I've calculated the total we need

ฉันได้คำนวนเอาไว้แล้วว่า จำนวนทั้งหมดที่เราต้องการ

at 21 billion hours of game play every week.

อยู่ที่ 2.1 หมื่นล้านชั่วโมงในทุกๆอาทิตย์

So, that's probably a bit of a counter-intuitive idea,

นั่นคงจะเป็นความคิดที่ไม่ปกติสักเท่าไร

so I'll say it again, let it sink in:

ดังนั้น ดิฉันจะขอกล่าวอีกครั้งนะคะ

If we want to solve problems like hunger,

ว่าถ้าเราต้องการแก้ไขปัญหาเช่น ความอดอยาก

poverty, climate change, global conflict, obesity,

ความยากจน การเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศ ความขัดแย้งในโลก ปัญหาโรคอ้วน

I believe that we need to aspire to play games online

ดิฉันเชื่อว่าเราต้องมีความมุ่งมั่น ทะเยอทะยาน

ที่จะเล่นเกมส์ออนไลน์

for at least 21 billion hours a week, by the end of the next decade.

โดยอย่างน้อยที่สุดต้องเล่นให้ถึง 2.1 หมื่นล้านชั่วโมงต่ออาทิตย์นะคะ

ภายในสิบปีที่จะถึงนี้ (เสียงหัวเราะ)

(Laughter)

โอไม่ค่ะ ไม่ ฉันจริงจังนะคะ

No. I'm serious. I am.

Here's why.

และนี่คือเหตุผลว่าทำไมค่ะ รูปนี้

This picture pretty much sums up why I think games are so essential

ได้รวบรวมเอาสาระสำคัญ ว่าทำไมฉันถึงคิดว่าเกมส์นั้นเป็นสิ่งที่จำเป็น

to the future survival of the human species.

สำหรับการอยู่รอดของเผ่าพันธุ์มนุษย์ (เสียงหัวเราะ) จริงๆค่ะ

(Laughter)

Truly.

นี่คือรูปที่ถ่ายโดยช่างภาพที่มีชื่อว่า ฟิล โทล์ดาโน่ (Phil Toledano)

This is a portrait by photographer Phil Toledano.

He wanted to capture the emotion of gaming,

เขาอยากจะเก็บภาพอารมณ์ของการเล่นเกม

so he set up a camera in front of gamers while they were playing.

ดังนั้นเขาจึงได้ติดตั้งกล้องเอาไว้ข้างหน้าของคนที่กำลังเล่นเกม

และนี่ก็คืออารมณ์ที่สุดจะคลาสสิคที่เกิดขึ้นในระหว่างการเล่มเกมส์ค่ะ

And this is a classic gaming emotion.

Now, if you're not a gamer,

ที่นี้ ถ้าคุณไม่ใช่คนที่ชอบเล่นเกม

you might miss some of the nuance in this photo.

คุณอาจจะมองไม่เห็นความแตกต่างกระจ้อยร่อยในภาพนี้

You probably see the sense of urgency,

คุณคงจะรู้สึกได้ถึงความรู้สึกของภาวะเร่งด่วน

a little bit of fear, but intense concentration,

ความกลัวเล็กน้อย แต่มีความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้า

deep, deep focus on tackling a really difficult problem.

รวมไปถึงการมีสมาธิอย่างล้นหลามที่จะแก้ไขปัญหาที่ยากมากๆ

If you are a gamer, you will notice a few nuances here:

ถ้าคุณเป็นหนึงในนักเล่นเกม คุณจะสังเกตเห็นถึง

จุดต่างเล็กน้อยตรงนี้นะคะ รอยย่นเนื่องจากการเหลือกตาขึ้น และที่มุมปาก

the crinkle of the eyes up, and around the mouth

is a sign of optimism,

เป็นสัญญานของการมองโลกในแง่ดี

and the eyebrows up is surprise.

และการเลิกคิ้วขึ้น สื่อได้ถึงอารมณ์ของความประหลาดใจ

This is a gamer who's on the verge of something called an "epic win."

นี่คือการแสดงออกทางสีหน้าของผู้เล่นเก่มที่จวนจะได้อะไรบางอย่างที่เรียกว่า

ชัยชนะขั้นมหากาพย์ (an epic win)

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Oh, you've heard of that.

โอ คุณเคยได้ยินมาเหรอคะ โอเค ดีเลยค่ะ

OK, good, so we have some gamers among us.

เรามีผู้ที่คุ้นเคยกับการเล่นเกมอยู่ตรงนี้ด้วยสินะคะ

An epic win is an outcome that is so extraordinarily positive,

ชัยชนะขั้นมหากาพย์คือ ผลลัพธ์

ที่เป็นบวกอย่างไม่ธรรมดา และเหนือความคาดหมาย

you had no idea it was even possible until you achieved it.

ผู้เล่นจะนึกไม่ถึงเลยว่าสิ่งนี้มันเป็นไปได้จนกระทั่งเล่นจนบรรลุผลสำเร็จ

It was almost beyond the threshold of imagination, and when you get there,

มันเกือบจะอยู่เหนือขอบเขตของจิตนาการเลยล่ะค่ะ

และเมื่อคุณไปถึงจุดนั้น คุณจะรู้สึกประหลาดใจ

you're shocked to discover what you're truly capable of.

และค้นพบว่าจริงๆแล้วคุณสามารถทำได้ นั่นคือชัยชนะขั้นมหากาพย์ค่ะ

That's an epic win.

This is a gamer on the verge of an epic win.

นี่คือผู้เล่นเกมที่กำลังจะได้ชัยชนะระดับมหากาพย์

และนี่คือการแสดงออกทางสีหน้าที่เราควรจะเห็น

And this is the face that we need to see

on millions of problem-solvers all over the world

จากนักแก้ไข้ปัญหาอีกนับล้านชีวิตที่อยู่ ณ ทั่วทุกมุมโลก

as we try to tackle the obstacles of the next century --

ในระหว่างที่เรากำลังพยายามหาวิธิฟันฝ่าอุปสรรคของศตวรรษหน้า

the face of someone who, against all odds,

การแสดงออกทางสีหน้าซึ่งไม่ว่าจะเจอสิ่งระเกะระกะขวางทางในรูปแบบใด

is on the verge of an epic win.

เขาหรือเธอกำลังจะได้รับชัยชนะ

Now, unfortunately this is more of the face that we see

แต่น่าเสียดาย ทั้งๆที่เราควรจะได้เห็นสีหน้าแบบนี้

in everyday life now as we try to tackle urgent problems.

ในการดำเนินชีวิตประจำวันและพยายามที่จะจัดการกับปัญหาเร่งด่วนต่างๆ

This is what I call the "I'm Not Good At Life" face.

นี่คือสีหน้าที่ฉันเรียกว่า "ฉันไม่รู้จะทำอย่างไรกับชีวิต" (I'm Not Good At Life)

This is actually me making it.

และจริงๆแล้วนี่คือฉันเองค่ะ พวกคุณดูออกไหมคะ? ดูออกนะคะ ดีค่ะ

Can you see? Yes. Good.

This is me making the "I'm Not Good At Life" face.

นี่ก็คือตัวฉันเอง ที่กำลังแสดงสีหน้า "ฉันไม่รู้จะทำอย่างไรกับชีวิต"

This is a piece of graffiti in my old neighborhood

นี่เป็นภาพเขียนบนกำแพงชิ้นหนึ่งในถิ่นที่ฉันเคยอาศัยอยู่

in Berkeley, California, where I did my PhD

ที่เบิร์คเล่ย์ แคลิฟอร์เนีย สถานที่ซึ่งฉันศึกษาระดับปริญญาเอก

on why we're better in games than we are in real life.

ในหัวข้อวิจัย ทำไมเราถึงทำได้ดีกว่าเมื่อเล่นเกมส์ (แทนที่จะเป็นในชีวิตจริง)

And this is a problem that a lot of gamers have.

และนี่คือปัญหาที่ผู้รักการเล่นเกมเผชิญอยู่

We feel that we are not as good in reality as we are in games.

พวกเรารู้สึกว่าในชีวิตจริงนั้นเราไม่สามารถทำให้ได้ดีเท่ากับในเกมส์

I don't mean just good as in successful, although that's part of it.

ทั้งนี้ฉันไม่ได้หมายถึงในส่วนของความสำเร็จเท่านั้นนะคะ

ถึงแม้ว่ามันจะเป็นส่วนหนึ่งก็ตาม

We do achieve more in game worlds.

พวกเราเห็นความสำเร็จในเกมมากกว่าที่เห็นในชีวิตประจำวัน

But I also mean good as in motivated to do something that matters --

แต่ฉันได้รวมเอาความหมายของความดีนี้ไปถึง

ความมุ่งมั่นที่จะทำอะไรที่มีความหมาย

inspired to collaborate and to cooperate.

ได้รับแรงกระตุ้นที่จะทำงานร่วมกับคนอื่น

And when we're in game worlds,

และในเวลาที่เราอยู่ในโลกของเกมนั้น

I believe that many of us become the best version of ourselves --

ดิฉันเชื่อว่าหลายๆคนได้กลายเป็น

รูปแบบที่ดีที่สุดของตัวเอง พร้อมที่จะช่วยเหลือเมื่อเห็นความต้องการ

the most likely to help at a moment's notice,

the most likely to stick with a problem as long at it takes,

หร้อมที่จะไม่หนีไปจากปัญหาง่ายๆ

ไม่ว่าจะใช้เวลานานเพียงใด หรือแม้เมื่อล้ม ก็จะลุกขึ้นสู้ใหม่อีกครั้ง

to get up after failure and try again.

And in real life, when we face failure,

ในชีวิตจริง เมื่อเราต้องเผชิญกับความล้มเหลว

when we confront obstacles, we often don't feel that way.

เมื่อเวลาที่ต้องเจออุปสรรค พวกเราไม่ค่อยจะรู้สึกเช่นนั้นนัก

พวกเรารู้สึกหมดกำลัง

We feel overcome, we feel overwhelmed,

พวกเราถูกทำให้รู้สึกเหมือนพ่ายแพ้

we feel anxious, maybe depressed, frustrated or cynical.

พวกเรารู้สึกกระวนกระวาย อาจจะซึมเศร้า ท้อแท้ ผิดหวังหรือถูกเหยียดหยาม

We never have those feelings when we're playing games,

เราไม่เคยต้องรู้สึกแบบนั้นเวลาเล่นเกมส์

มันเป็นสิ่งที่ไม่เกิดขึ้นในเกมส์

they just don't exist in games.

So that's what I wanted to study when I was a graduate student.

และนั่นก็คือ สิ่งที่ฉันต้องการศึกษา

เมื่อตอนเป็นนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา

What about games makes it impossible

ว่าอะไรกันในเกมส์ที่สามารถทำให้

to feel that we can't achieve everything?

รู้สึกว่าเราสามารถแก้ไขปัญหาทุกอย่างได้

แล้วเราจะสามารถนำเอาความรู้สึกเหล่านี้จากเกมส์

How can we take those feelings from games

and apply them to real-world work?

นำมาใช้กับชีวิตประจำวันของเราได้หรือไม่

So I looked at games like World of Warcraft,

ดังนั้นฉันจึงได้ลองศึกษาเกมส์เช่น โลกแห่งสงคราม (World of Warcraft)

which is really the ideal collaborative problem-solving environment.

ซึ่งมีสภาพแวดล้อมแบบในอุดมคติสำหรับการแก้ไขปัญหาร่วมกัน

And I started to notice a few things

แล้วฉันก็เริ่มเห็นอะไรบางอย่าง

that make epic wins so possible in online worlds.

ที่สามารถทำให้ชัยชนะ (epic wins) เป็นไปได้ในโลกออนไลน์

The first thing is whenever you show up in one of these online games,

สิ่งแรกเลยก็คือ ทุกๆครั้งที่คุณเข้าไปเล่นเกมส์เหล่านั้น

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โลกแห่งสงคราม (World of Warcraft)

especially in World of Warcraft,

there are lots and lots of different characters

มันมีตัวแสดงมากมายเหลือเกินที่พร้อมให้คุณสวมบทบาท

who are willing to trust you with a world-saving mission, right away.

และพร้อมที่จะเชื่อมั่นในตัวคุณในทันที

But not just any mission,

แล้วมันก็ไม่ใช่แค่ภารกิจอะไรก็ได้ แต่มันเป็นภารกิจพิเศษที่พอเหมาะพอดี

it's a mission that is perfectly matched with your current level in the game.

กับระดับความสามารถของคุณในเกม ณ ช่วงเวลานั้น ใช่ไหมคะ

Right? So you can do it.

นั่นทำให้คุณสามารถผ่านมันไปได้

They never give you a challenge you can't achieve.

จะไม่มีการท้าทายใดๆที่คุณไม่สามารถบรรลุผลสำเร็จ

But it is on the verge of what you're capable of,

แต่มันจะเป็นอะไรที่คุณต้องพยายามอย่างมากแม้จะอยู่ในขอบเขตความสามารถของคุณ

so you have to try hard.

But there's no unemployment in World of Warcraft; no sitting around,

มันไม่มีการ ตกงาน ด้วยนะคะในเกมโลกเเห่งสงคราม (World of Warcraft)

มันไม่มีการนั่งเฉยๆโดยที่ไม่ทำอะไร

wringing your hands --

มันมีสิ่งสำคัญที่คุณจะต้องทำอยู่เสมอ

there's always something specific and important to be done.

There are also tons of collaborators.

แล้วก็ยังมีผู้ร่วมอุดมการณ์อีกนับไม่ถ้วน

Everywhere you go, hundreds of thousands of people

ไม่ว่าคุณจะหันไปทางไหน จะมีคนอีกนับร้อย นับพัน

พร้อมที่จะทำงานร่วมไปกับคุณ

ready to work with you to achieve your epic mission.

เพื่อที่จะได้รับชัยชนะอันยิ่งใหญ่

That's not something we have in real life that easily,

มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะสามารถเห็นสิ่งเหล่าเกิดขึ้นจริงๆในชีวิตเรา

this sense that at our fingertips are tons of collaborators.

ในทำนองที่ว่า เพียงแค่มือเอื้อม

ก็จะสามารถหาผู้ที่พร้อมจะร่วมมือกับเราได้มากมาย

And there's this epic story, this inspiring story of why we're there,

แล้วยังเป็นเพราะ ชัยชนะขั้นมหากาพย์ (epic win) นี้อีก

ที่กระตุ้นให้เราทำภารกิจต่างๆเหล่านั้น

and what we're doing,

and we get all this positive feedback.

แล้วเรายังได้ผลตอบรับที่เป็นบวก

You guys have heard of leveling up, +1 strength, +1 intelligence.

พวกคุณคงเคยได้ยินการเพิ่มระดับ และการบวกเพิ่มขึ้นของพลังนะคะ

แล้วยังมีการบวกเพิ่มของระดับปัญญาอีก

We don't get that kind of constant feedback in real life.

เราไม่ได้รับการตอบกลับที่เป็นบวกจำพวกนี้ในชีวิตจริง

เมื่อฉันลงจากเวทีนี้ไป ฉันคงจะไม่ได้รับ

When I get off this stage,

I'm not going to have +1 speaking, and +1 crazy idea,

บวกเพิ่มคะแนนในการพูด เพิ่มคะแนนให้กับความคิดหลุดโลก

เพิ่มยี่สิบคะแนนสำหรับความคิดพิสดารนี้

+20 crazy idea.

I don't get that feedback in real life.

ฉันไม่ได้รับการตอบรับ (feedback) นี้ในชีวิตจริง

Now, the problem with collaborative online environments like World of Warcraft

ทีนี้ ปัญหาของสภาพแวดล้อมในการแก้ไขปัญหาร่วมกัน

เช่นในเกม โลกแห่งสงคราม (World of Warcraft)

is that it's so satisfying to be on the verge of an epic win all the time,

คือมันสามารถสร้างความพอใจให้อย่างมาก

ที่จะเข้าใกล้การได้รับชัยชนะอยู่ตลอดเวลา

we decide to spend all our time in these game worlds.

ซึ่งนั่นทำให้เราใช้เวลาทั้งหมดที่มีไปกับการเล่นเกม

It's just better than reality.

มันก็เพียงแค่ดีกว่าโลกที่เราต้องเผชิญอยู่ทุกวัน

So, so far, collectively all the World of Warcraft gamers

เท่าทีผ่านมา จนกระทั่งวันนี้ ผู้คนได้ใช้เวลาไปกับ โลกแห่งสงคราม (World of Warcraft)

have spent 5.93 million years

ไปกว่า ห้าจุดเก้าสามล้าน ปี

solving the virtual problems of Azeroth.

เพื่อแก้ปัญหาของ Azeroth

Now, that's not necessarily a bad thing.

มันไม่ได้แย่เสมอไปนะคะ

It might sound like it's a bad thing.

มันอาจจะฟังดูไม่เข้าท่าก็จริง

But to put that in context:

แต่ลองฟังเรื่องราวต่อไปนี้ดูนะคะ

5.93 million years ago

ห้าจุดเก้าสิบสามล้านปีที่แล้ว

was when our earliest primate human ancestors stood up.

เป็นช่วงเวลาที่บรรพบุรุษของเราเริ่มยืนขึ้น เดินด้วยสองขา

That was the first upright primate.

ซึ่งนั่นก็เป็นครั้งแรกที่สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมยืนขึ้นค่ะ

So when we talk about how much time

ทีนี้เราพูดถึงเวลาที่ใช้ไปกับ

we're currently investing in playing games,

การเล่นเกมส์ วิธิเดียวที่จะทำให้ฟังดูมีเหตุผล

the only way it makes sense to even think about it

เพียงแค่เพื่อจะนึกถึงมัน คือเราต้องพูดถึงเวลาค่ะ

is to talk about time at the magnitude of human evolution,

และจะต้องเป็นขนาดของเวลาระดับวิวัฒนาการของเผ่าพันธุ์มนุษย์เลยทีเดียว

which is an extraordinary thing.

ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่ธรรมดาเลยค่ะ

But it's also apt,

แต่มันก็เป็นไปได้ เนื่องจากปรากฏว่า

because it turns out that by spending all this time playing games,

จากการที่คนใช้เวลาไปกับการเล่นเกมส์

we're actually changing what we are capable of as human beings.

พวกเรากำลังเปลี่ยนแปลงในสิ่งที่

คนอย่างเราสามารถทำได้

We're evolving to be a more collaborative and hearty species.

เรากำลังวิวัฒนาการไปสู่การเป็นสายพันธุ์ที่ใช้ความร่วมมือ มีความเป็นมิตร จริงใจต่อกันมากขึ้น

This is true. I believe this.

นี่เป็นเรื่องจริงที่ฉันเชื่อมั่นค่ะ

So, consider this really interesting statistic;

เรามาพิจารณาสถิติที่น่าสนใจนี้ดูนะคะ

it was recently published by a researcher at Carnegie Mellon University:

ผลสถิตินี้ได้ถูกตีพิมพ์ขึ้นโดยนักวิจัยจากมหาวิทยาลัยคาร์เนกี้ เมลล่อน (Carnegie Mellon University)

โดยเฉลี่ยแล้ววัยรุ่น

The average young person today in a country with a strong gamer culture

ในประเทศที่มีค่านิยมการเล่นเกมส์สูง

will have spent 10,000 hours playing online games

จะมีการใช้เวลาไปทั้งหมด หนึ่งหมื่นชั่วโมง ในการเล่นเกมส์

by the age of 21.

เมื่อพวกเขาอายุยี่สิบเอ็ดปี

Now 10,000 hours is a really interesting number for two reasons.

ที่นี้ หนึ่งหมื่นชั่วโมงมัน

เป็นตัวเลขที่น่าสนใจมาก เพราะ

First of all, for children in the United States,

อย่างแรกเลยก็คือ สำหรับเด็กๆในอเมริกา

10,080 hours is the exact amount of time you will spend in school,

หนึ่งหมื่นแปดสิบชั่วโมง เป็นระยะเวลา

ที่เด็กๆจะต้องใช้ไปในโรงเรียน

from fifth grade to high school graduation,

นับจากเกรดห้า เรื่อยไปจนจบมัธยมปลาย

if you have perfect attendance.

นั่นหมายถึงว่าคุณต้องไม่ขาดเรียนเลยด้วยนะคะ

(Laughter)

So, we have an entire parallel track of education going on,

ดังนั้นในตอนนี้เรามี

การศึกษาคู่ขนาน

where young people are learning as much about what it takes to be a good gamer

ที่ซึ่งเด็กๆเรียนรู้ที่จะ

เป็นนักเล่นเกมที่ดี มากพอๆกันกับที่

as they're learning about everything else in school.

เรียนรู้เกี่ยวกับสิ่งอื่นๆในโรงเรียน

Some of you have probably read Malcolm Gladwell's new book "Outliers,"

คุณอาจจะเคยเห็นผ่านตามาบ้างนะคะ

สำหรับหนังสือเล่มใหม่ของมัลคอม แกลดเวลล์ ที่มีชื่อว่า "แปลกอยู่นอกกรอบ" (Outliers)

so you would have heard of his theory of success,

คุณอาจจะเคยได้ยินเกี่ยวกับ ทฤษฎีแห่งความสำเร็จของเขา

the "10,000 hours" theory of success.

ทฤษฏีที่ว่าด้วย หนึ่งหมื่นชั่วโมงไปสู่ความสำเร็จ

It's based on this great cognitive-science research

มันตั้งอยู่บนพื้นฐานของการวิจัยด้านวิทยาศาสตร์ของระบบกระบวนการความคิด

that says if we can master 10,000 hours

ว่าถ้าหากว่าเราสามารถใช้เวลา หนึ่งหมื่นชั่วโมง

of effortful study at anything by the age of 21,

ที่จะลงทุนลงแรงเรียนรู้ ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม

เมื่อคุณอายุยี่สิบเอ็ดปี เราจะกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญ

we will be virtuosos at it.

We will be as good at whatever we do

เราจะเก่ง และทำได้ดีในสิ่งนั้นๆ

as the greatest people in the world.

เท่าๆกับที่ผู้ที่มีชื่อเสียงในโลกทำได้เลยทีเดียว

And so, now what we're looking at

ในตอนนี้เรากำลังมองไปยัง

is an entire generation of young people who are virtuoso gamers.

เด็กๆในยุคนี้ทั้งหมด

ที่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเกมส์

ดังนั้นคำถามที่สำคัญจึงมีอยู่ว่า

So, the big question is,

"What exactly are gamers getting so good at?"

"อะไรกันแน่ที่นักเล่นเกมทำได้ดี?"

Because if we could figure that out,

เพราะถ้าเราสามารถตอบคำถามนั้นได้

we would have a virtually unprecedented human resource on our hands.

เราจะมีทรัพยากรมนุษย์

ในแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน อยู่ในมือของเรา

This is how many people we now have in the world

นี่คือจำนวนของคนที่อยู่ในโลก ณ ตอนนี้

who spend at least an hour a day playing online games.

ผู้ซึ่งใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งชั่วโมง ไปกับการเล่นเกมส์ออนไลน์

และนี่คือผู้เชี่ยวชาญด้านเกมส์

These are our virtuoso gamers,

500 million people who are extraordinarily good at something.

คนจำนวน ห้าร้อยล้านคน ที่เก่งมากๆใน..บางสิ่ง

And in the next decade,

และในอีกสิบปี

we're going to have another billion gamers

เราก็จะมีนักเล่นเกมส์เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งพันล้านคน

who are extraordinarily good at whatever that is.

ผู้ซึ่งเก่งอย่างมากในเรื่องของอะไรก็ตามที

If you don't know it already, this is coming.

ถ้าคุณยังไม่รู้ มันกำลังจะเกิดขึ้นแล้วค่ะ

The game industry is developing consoles

อุตสาหกรรมเกมส์ได้พัฒนาเครื่องมือ เครื่องเล่น

that are low-energy and that work with the wireless phone networks

ที่ใช้พลังงานน้อย และยังสามารถใช้งานได้กับเครือข่ายโทรศัพท์ไร้สายอีกด้วย

instead of broadband Internet,

แทนที่จะเป็นการเชื่อมต่อทางอินเตอร์เน็ต

so that gamers all over the world,

เพื่อที่ว่านักเล่นเกมส์จากทั่วทุกมุมโลก

particularly in India, China, Brazil, can get online.

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในอินเดีย จีน และบราซิล จะสามารถร่วมเล่นเกมได้

They expect one billion more gamers in the next decade.

คาดการณ์เอาไว้ว่าจะมีผู้เล่นเกมส์มากขึ้นอีกหนึ่งพันล้านคนในอีกสิบปีข้างหน้าเลยทีเดียว

It will bring us up to 1.5 billion gamers.

ซึ่งนั่นก็จะทำให้ตัวเลขยอดรวมของนักเล่นเกมส์เพิ่มขึ้นเป็น หนึ่งจุดห้าพันล้านคน

So I've started to think about

ดังนั้น ฉันก็เลยเริ่มคิดเกี่ยวกับว่าอะไร

what these games are making us virtuosos at.

ที่เกมส์จะทำให้เราเป็นผู้เชี่ยวชาญได้บ้าง

Here are the four things I came up with.

มีอยู่สี่อย่างที่ฉันนึกขึ้นมาได้ค่ะ อย่างแรกก็คือ การมองโลกในแง่ดีอย่างฉับพลัน

The first is urgent optimism.

OK, think of this as extreme self-motivation.

โอเคค่ะ ลองคิดถึงเรื่องนี้ว่าเป็นการเติมเเรงบัลดาลใจแบบสุดโต่งให้ตัวเอง

Urgent optimism is the desire to act immediately

การมองโลกในแง่ดีอย่างฉับพลันนั้น คือความต้องการที่จะลงมือในทันที

ที่จะฟันฝ่าอุปสรรค

to tackle an obstacle,

combined with the belief that we have a reasonable hope of success.

ร่วมด้วยกับความรู้สึกเชื่อมั่น

ที่เราเชื่อว่าจะสามารถทำให้สำเร็จลุล่วงไปได้

Gamers always believe that an epic win is possible,

นักเล่นเกมส์ทั้งหลายเชื่อเสมอว่า ชัยชนะอย่างงดงามนั้นเป็นไปได้เสมอ

and that it's always worth trying, and trying now.

ซึ่งนั่นก็คือ มันมีค่าที่จะพยายามยาม และจะต้องทำในตอนนี้ เดี๋ยวนี้

Gamers don't sit around.

ผู่ที่เล่นเกมส์จะไม่อยู่เฉยๆ

Gamers are virtuosos at weaving a tight social fabric.

นักเล่นเกมส์มีความสามารถในการเชื่อมโยงกับคนอื่นๆอย่างแน่นแฟ้น

There's a lot of interesting research that shows

มีงานวิจัยอยู่หลายชิ้นที่แสดงให้เห็นว่า

we like people better after we play a game with them,

เรามักจะชอบคนเหล่านั้นมากขึ้นหลังจากที่ได้เล่นเกมร่วมกัน

even if they've beaten us badly.

แม้ว่าพวกเขาจะทำให้เราแพ้ยับเยินก็ตามที

And the reason is, it takes a lot of trust to play a game with someone.

เนื่องจากว่า มันต้องใช้ความเชื่อใจกันอย่างมาก

ที่จะเล่นเกมกับใครสักคน

We trust that they will spend their time with us,

เราเชื่อว่าพวกเขาจะใช้เวลาไปกับเรา

that they will play by the same rules,

เล่นในกฎกติกาเดียวกัน

value the same goal, stay with the game until it's over.

มีเป้าหมายเดียวกัน และจะร่วมเล่นไปด้วยกันจนกว่าจะจบเกม

And so, playing a game together

นอกเหนือไปจากนั้น การเล่นเกมด้วยกันยังช่วยสร้าง

actually builds up bonds and trust and cooperation.

ความไว้วางใจ และการ่วมมือกัน

And we actually build stronger social relationships as a result.

แล้วในสุดเราก็จะสร้างความสัมพันธ์ในสังคมนี้อย่างแน่นแฟ้น

Blissful productivity. I love it.

มีประสิทธิภาพอย่างเป็นสุข ฉันชอบมากๆเลยค่ะ

You know, there's a reason why the average World of Warcraft gamer

คุณรู้ไหมคะว่าเหตุผลที่นักเล่นเกม World of Warcraft ทั่วๆไป

ใช้เวลาเล่นไปถึง ยี่สิบสองชั่วโมง ต่อหนึ่งอาทิตย์

plays for 22 hours a week -- kind of a half-time job.

ราวกับว่านี่เป็นงานนอกเวลา

It's because we know, when we're playing a game,

ก็เพราะว่าเรารู้ว่าเวลาที่เราเล่นเกม

that we're actually happier working hard

เรามีความสุขกว่า

ที่จะทำงานอย่างหนัก แทนที่จะไปนั่งชิวๆ

than we are relaxing, or hanging out.

We know that we are optimized as human beings,

เรารู้ว่าเราได้ใช้ศักยภาพอย่าเต็มที่

to do hard and meaningful work.

ในการทำงานที่มีความสำคัญ

And gamers are willing to work hard all the time,

ผู้ที่เล่นเกมพร้อมที่จะทำงานหนัก

อยู่ตลอดเวลา หากว่าได้รับงานที่เหมาะสม

if they're given the right work.

Finally: epic meaning.

ท้ายที่สุด ความหมายของ "มหากาพย์" (epic)

Gamers love to be attached to awe-inspiring missions

คนที่เล่นเกมรักที่จะจมอยู่กับปฏิบัติการณ์ที่เต็มไปด้วยแรงบันดาลใจ

to human planetary-scale stories.

เรื่องราวระดับมนุษยชาติ

So, just one bit of trivia that helps put that into perspective:

ที่ผ่านมาก็คือเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยที่อยากจะเล่าให้ฟังนะคะ

So, you all know Wikipedia, biggest wiki in the world.

ทุกคนคงจะรู้จัก วิกิพีเดียกันเป็นอย่างดี ซึ่งก็คือวิกิที่ใหญ่ที่สุดในโลก

Second biggest wiki in the world, with nearly 80,000 articles,

วิกิที่ใหญ่รองลงมาเป็นอันดับสอง ซึ่งมีกว่าแปดหมื่นบทความ

is the World of Warcraft wiki.

คือ วิกิของเกมโลกแห่งสงคราม (World of Warcraft wiki)

Five million people use it every month.

ในทุกๆเดือน มีผู้ใช้กว่าห้าล้านคน

They have compiled more information about World of Warcraft on the Internet

พวกเขาได้รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับเกมนี้

บนอินเตอร์เน็ตมากกว่า

than any other topic covered on any other wiki in the world.

หัวข้อใดๆในโลกเลยทีเดียว

They are building an epic story.

พวกเขากำลังสร้างมหากาพย์

They are building an epic knowledge resource

พวกเรากำลังสร้างฐานความรู้

about the World of Warcraft.

เกี่ยวกับเกมนี้ (World of Warcraft)

Okay, so these are four superpowers that add up to one thing:

โอเคค่ะ ที่ผ่านมานั้นก็คือสี่อภิมหาอำนาจที่รวมเข้าด้วยกันเป็นหนึ่งเดียว

Gamers are super-empowered hopeful individuals.

ผู้ที่เล่นเกมนั้นเป็นผู้ที่รับมอบหมายที่มีความหวัง

These are people who believe that they are individually capable

พวกเขาเหล่านั้นเป็นผู้ที่เชื่อมั่นว่าพวกเขาแต่ละคนนั้นสามารถ

of changing the world.

ที่จะเปลี่ยนแปลงโลกนี้ได้

And the only problem is,

แต่มีอยู่ปัญหาเดียวซึ่งก็คือ

they believe that they are capable of changing virtual worlds

พวกเขาเพียงแค่เชื่อว่าสามารถเปลี่ยนแปลงโลกเสมือนจริงในเกมได้

and not the real world.

แต่ไม่ใช่ในโลกแห่งความเป็นจริง

That's the problem that I'm trying to solve.

นั่นคือปัญหาที่ฉันพยายามแก้ไขค่ะ

There's an economist named Edward Castronova.

มีนักเศรษฐศาสตร์คนนึงที่มีชื่อว่า เอ็ดวาร์ด คาสโทรโนว่า (Edward Castronova)

His work is brilliant.

งานของเขานั้นยอดเยี่ยมมากเลยค่ะ เขาศึกษาว่าทำไม

He looks at why people are investing so much time and energy

คนถึงได้ลงทุนลงแรง และใช้เวลาไปอย่างมาก

and money in online worlds.

ในโลกออนไลน์

And he says,

และเขาพูดเอาไว้ว่า "เรากำลังได้เห็น

"We're witnessing what amounts to no less than a mass exodus

การอพยพครั้งใหญ่

to virtual worlds and online game environments."

ไปสู่โลกเสมือนจริง และสภาพแวดล้อมของเกมออนไลน์"

And he's an economist, so he's rational.

เขาคือนักเศรษฐศาสตร์ ดังนั้น เขาใช้เหตุผลในการตัดสินนะคะ

And he says --

และเขาบอกอีกว่า....(เสียงหัวเราะ)

(Laughter)

Not like me, I'm a game designer; I'm exuberant.

ไม่เหมือนฉันค่ะ -- ฉันเป็นนักออกแบบเกม ฉันก็แค่ต้องร่าเริง

But he says that this makes perfect sense,

แต่เขาได้พูดไว้ว่า

นี่มันมีเหตุผลมากที่เดียวค่ะ

because gamers can achieve more in online worlds

เพราะนักเล่นเกมสามารถบรรลุเป้าหมายในโลกออนไลน์ได้มากว่าในโลกแห่งความเป็นจริง

than they can in real life.

They can have stronger social relationships in games

พวกเขายังสามารถมีสังคมที่แน้นแฟ้นยิ่งกว่า

ที่เกิดขึ้นในเกมส์มากกว่าในโลกแห่งความเป็นจริง

than they can have in real life;

they get better feedback and feel more rewarded in games

พวกเราได้รับการตอบรับที่ดีกว่า ทั้งยังรู้สึกมีคุณค่า

than they do in real life.

เวลาเล่นเกมส์มากเสียยิ่งกว่าในชีวิตจริง

So he says, for now it makes perfect sense

เขาจึงบอกว่า สำหรับตอนนี้ มันฟังดูเป็นเหตุเป็นผลมาก

for gamers to spend more time in virtual worlds than the real world.

ที่นักเล่นเกมจะใช้เวลาอันยาวนานในโลกเสมือนจริง มากเสียกว่าในโลกแห่งความเป็นจริง

Now, I also agree that that is rational, for now.

ฉันเองก็เชื่อเช่นนั้นค่ะ สำหรับตอนนี้

But it is not, by any means, an optimal situation.

แต่ว่ามันคงจะไม่ใช่ สถานภาพที่เหมาะเจาะที่สุด หรือว่าดีที่สุด

We have to start making the real world work more like a game.

เราจะต้องทำให้โลกแห่งความเป็นจริงเหมือนกับในเกมให้มากกว่านี้ค่ะ

I take my inspiration from something that happened

ฉันได้รับแรงบันดาลใจจากบางอย่างที่เกิดขึ้น

2,500 years ago.

เมื่อสองพันห้าร้อยปีที่แล้ว

These are ancient dice, made out of sheep's knuckles.

นี่คือลูกเต๋าโบราณ ที่ทำจากข้อนิ้วของแกะ ใช่ไหมคะ

Before we had awesome game controllers,

ก่อนที่เราจะมีอุปกรณ์ควบคุมเกมแบบปัจุบัน

we had sheep's knuckles.

เรามีกระดูกข้อนิ้วของแกะ

And these represent the first game equipment

และนี่ก็คือตัวแทนของเครื่องมือที่ใช้ในเกมชิ้นแรก

ออกแบบโดยมนุษย์

designed by human beings,

and if you're familiar with the work of the ancient Greek historian Herodotus,

ถ้าคุณคุ้นเคยกับเรื่องราวทางประวิติศาสตร์ของกรีกโบราณ

ฮีโรโดธูส (Herodotus) คุณก็อาจจะรู้เรื่องราวนี้เเล้วก็เป็นได้

you might know this history,

ซึ่งก็คือประวัติศาสตร์ในเรื่องของ

which is the history of who invented games and why.

ใครเป็นผู้คิดค้นเกมและทำไม

Herodotus says that games, particularly dice games,

ในฮีโดโรธูสกล่าวไว้ว่าเกมส์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เกมส์ลูกเต๋า

were invented in the kingdom of Lydia,

ได้ถูกคิดค้นขึ้นในราชอาณาจักรแห่งลิเดีย

during a time of famine.

ในช่วงของภาวะข้าวยากหมากแพง

Apparently, there was such a severe famine

จะเห็นได้อย่างชัดเจนว่า ในช่วงนั้นภาวะขัดสนรุนแรงมาก

that the king of Lydia decided they had to do something crazy.

ถึงกับที่กษัตริย์แห่งลิเดีย ได้ตัดสินพระทัยว่าพวกเขาต้องทำอะไรบางอย่างที่อาจดูหลุดโลกเสียเเล้ว

People were suffering. People were fighting.

คนต้องทนทุกข์ทรมาน คนต้องต่อสู้

It was an extreme situation, they needed an extreme solution.

มันเป็นภาวะที่ร้ายแรงมากจริงๆค่ะ พวกเขาจึงต้องการ

วิธีการแก้ปัญหาที่ไม่ธรรมดา

So, according to Herodotus, they invented dice games,

ตามคำบอกเล่าของฮีโรโดธูส พวกเขาได้คิดค้นเกมส์ลูกเต๋าขึ้นมา

and they set up a kingdom-wide policy:

และก็มีกฏข้อบังคับใช้ทั่วราชอาณาจักรว่า

On one day, everybody would eat,

ในวันแรก ทุกๆคนจะได้กินอาหาร

and on the next day, everybody would play games.

และในวันถัดไป ทุกคนจะต้องเล่นเกมส์

And they would be so immersed in playing the dice games,

แล้วพวกเขาก็หมกมุ่นอยู่กับการเล่นเกมส์เป็นอย่างมาก

because games are so engaging,

เพราะว่ามันช่างดึงดูดใจเหลือเกิน

and immerse us in such satisfying, blissful productivity,

มันทำให้พวกเขาจดจ่ออยู่แต่กับการเล่นเกมส์เสียจน

they would ignore the fact that they had no food to eat.

ทำให้ลืมไปว่า พวกเขาไม่มีอาหารจะกิน

And then on the next day, they would play games;

และในวันถัดไป พวกเขาก็จะเล่นเกมส์

and on the next day, they would eat.

วันถัดไปจากนั้น พวกเขาจะได้กินอาหาร

And according to Herodotus,

จากคำบอกเล่าของฮีโรโดธูส

they passed 18 years this way,

พวกเขาสามารถผ่านสิบแปดปีที่ว่านั้นมาได้ด้วยการเล่นเกม

surviving through a famine,

อยู่รอดจากภัยแล้ง และภาวะขัดสน

by eating on one day, and playing games on the next.

โดยการกินอาหารในวันหนึ่ง และเล่นเกมส์ในอีกวัน

Now, this is exactly, I think, how we're using games today.

ทีนี้ นี่คือสิ่งที่ฉันคิดเลยค่ะ

วิธีที่เราใช้เกมส์ในปัจจุบัน

We're using games to escape real-world suffering --

เราเห็นเกมส์เป็นสิ่งที่พาเราหนีออกจากโลกแห่งความเป็นจริง

we're using games to get away

เราใช้เกมส์ที่จะหลีกหนีจากอะไรก็ตามที่ไม่สมบูรณ์

from everything that's broken in the real environment,

ในสภาวะแวดล้อมจริง จากทุกอย่างที่ไม่สามารถทำให้เราพอใจได้

everything that's not satisfying about real life,

และเราสามารถหาสิ่งเหล่านั้นได้จากเกมส์

and we're getting what we need from games.

But it doesn't have to end there.

แต่มันต้องไม่หยุดอยู่แค่ตรงจุดนี้ค่ะ

This is really exciting.

นี่มันน่าตื่นเต้นมากเลยทีเดียว

According to Herodotus, after 18 years the famine wasn't getting better,

จากการบอกเล่าที่อยู่ในฮีโรโดธูส หลังจากสิบแปดปีนั้น

สภาวะความขัดสนไม่ได้ดีขึ้นเลย

so the king decided they would play one final dice game.

ดังนั้นกษัตริย์จึงทรงตัดสินพระทัยว่า พวกเขาจะเล่นเกมเพื่อตัดสินชะตาชีวิต

พวกเขาแบ่งทั้งราชอาณาจักรออกเป็นสองส่วน

They divided the entire kingdom in half.

They played one dice game,

แล้วเล่นเกมส์ลูกเต๋า

and the winners of that game got to go on an epic adventure.

ผู้ชนะจะได้ออกเดินทางไกล

They would leave Lydia,

พวกเขาจะได้ไปจากลิเดีย

and they would go out in search of a new place to live,

และจะต้องไปค้นหาที่อยู่แห่งใหม่

leaving behind just enough people

ทิ้งเอาไว้แค่จำนวนคนที่เพียงพอ

to survive on the resources that were available,

สำหรับการอยู่รอด สอดคล้องกับปริมาณทรัพยากรที่มีในขณะนั้น

and hopefully to take their civilization somewhere else where they could thrive.

และหวังว่าจะสามารถสร้างความเป็นอารยธรรมขึ้นมา

ณ ที่ใดอีกแห่งหนึ่ง ที่พวกเขาจะอยู่รอดได้

Now, this sounds crazy, right?

นี่มันฟังดูบ้ามากเลยใช่ไหมคะ?

But recently, DNA evidence has shown that the Etruscans,

แต่เมื่อเร็วๆนี้ มีหลักฐานทางดีเอ็นเอ

บ่งชี้ว่าชาวอีทรูสแกนส์ (Etruscans)

ผู้ซึ่งเป็นผู้นำแห่งราชอาณาจักรโรมัน

who then led to the Roman Empire,

actually share the same DNA as the ancient Lydians.

จริงๆแล้วมีดีเอ็นเอที่เหมือนกันกับของชาวลีเดียโบราณ

And so, recently, scientists have suggested

ดังนั้นเมื่อเร็วๆนี้ นักวิทยาศาสตร์ได้เสนอว่า

that Herodotus' crazy story is actually true.

เรื่องราวที่ฟังดูเหลือเชื่อของฮีโรโดธูสนั้นเป็นความจริง

And geologists have found evidence of a global cooling

และนักธรณีวิทยาก็ได้ค้นพบหลักฐาน

ซึ่งแสดงให้เห็นถึงปรากฏการณ์ภาวะโลกเย็นที่ยาวนาน

that lasted for nearly 20 years, that could have explained the famine.

เกือบยี่สิบปีที่สามารถจะอธิบายภาวะขัดสนในครั้งนั้นได้

So this crazy story might be true.

ดังนั้นเรื่องที่ฟังดูหลุดโลกนี้อาจจะเป็นความจริง

They might have actually saved their culture by playing games,

พวกเขาอาจจะ

อยู่รอดปลอดภัยมาได้ด้วยการเล่นเกมส์

escaping to games for 18 years,

ในสิบแปดปีที่ว่านั้น

and then been so inspired,

พร้อมกับแรงบันดาลใจ

and knew so much about how to come together with games,

พวกเขารู้เรื่องของเกมส์เป็นอย่างดี

that they actually saved the entire civilization that way.

ซึ่งได้ช่วยให้อารยธรรมของพวกเขาอยู่รอดมาได้ด้วยวิธีนี้

Okay, we can do that.

โอเค เราก็ทำได้ค่ะ

(Laughter)

We've been playing Warcraft since 1994.

เราเล่นเกมต่อสู้ (Warcraft) กันมาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1994

That was the first real-time strategy game from the World of Warcraft series.

นั่นเป็นครั้งแรกของการเล่นเกมแบบเรียลไทม์เลยทีเดียว

จากเกมโลกแห่งสงครามนี่ (World of Warcraft) นี่ก็ผ่านมาสิบหกปีแล้ว

That was 16 years ago.

พวกเขาเล่นเกมส์ลูกเต๋ากันสิบแปดปี

They played dice games for 18 years,

we've been playing Warcraft for 16 years.

เราเล่นเกมส์สงครามนี้มาสิบหกปี

I say we are ready for our own epic game.

ฉันอยากจะเสนอว่า เราพร้อมแล้วสำหรับชัยชนะที่เป็นของพวกเราเอง

Now, they had half the civilization go off in search of a new world,

พวกเขามีอารยธรรมและความศิวิไลซ์

ออกไปค้นหาโลกใหม่

so that's where I get my 21 billion hours a week of game-play from.

นั่นก็คือที่ที่ฉันได้หาเหตุผลของการเล่นเกมส์ยี่สิบเอ็ดล้านชั่วโมงมาค่ะ

มาทำให้สักครึ่งนึงของพวกเราเห็นด้วยกันกับฉันนะคะ

Let's get half of us to agree

to spend an hour a day playing games,

ที่จะใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงในการเล่นเกมในหนึ่งวัน

until we solve real-world problems.

จนกว่าเราจะสามารถแก้ไข้ปัญหาในโลกแห่งความเป็นจริงได้

Now, I know you're asking,

ที่นี้ ฉันทราบดีค่ะว่าคุณคงกำลังตั้งคำถาม "แล้วเราจะไปแก้ปัญหาในชีวิตจริงได้อย่างไร

"How are we going to solve real-world problems in games?"

จากการเล่นเกมส์?" นั่นคืองานที่ฉันทุ่มเทให้เลยล่ะค่ะ

Well, that's what I've devoted my work to over the past few years,

หลายปีที่ผ่านมา

at the Institute for the Future.

ณ สถาบัณแห่งอนาคต

We have this banner in our offices in Palo Alto,

เรามีป้ายแขวนเอาไว้ในห้องทำงานค่ะว่า

and it expresses our view of how we should try to relate to the future.

เราจะสามารถเชื่อมโยงกับอนาคตได้อย่างไร

We do not want to try to predict the future.

เราไม่อยากที่จะคาดคะเนอนาคต

What we want to do is make the future.

สิ่งที่เราอยากทำคือ สร้างอนาคตขึ้นมา

We want to imagine the best-case scenario outcome,

เราอยากนึกถึงผลลัพธ์ที่ดีที่สุด

and then we want to empower people to make that outcome a reality.

และในเวลาที่เราต้องการมอบหมายอะไรก็ตามให้แก่ทุกคน

เพื่อที่จะทำให้มันเป็นจริงขึ้นมา

We want to imagine epic wins,

เราอยากสร้างจินตภาพของชัยชนะครั้งยิ่งใหญ่ขึ้นมา

and then give people the means to achieve the epic win.

แล้วมองเครื่องมือที่จะทำให้ก้าวไปสู้การสัมฤทธิผลถึงชัยชนะนั้น

I'm just going to very briefly show you three games that I've made

ฉันจะแสดงให้คุณดูอย่างคร่าวๆว่าฉันได้ออกแบบเกมส์อะไรมาบ้างนะคะ

แน่นอนว่าเกมส์เหล่านี้พยายามที่จะให้เครื่องมือแก่ผู้เล่น

that are an attempt to give people the means to create epic wins

ที่จะทำให้เกิดชัยชนะครั้งใหญ่ขึ้นมาได้ในอนาคตของเขาหล่านั้นค่ะ

in their own futures.

This is World Without Oil.

และนี่ก็คือ "โลกซึ่งไร้น้ำมัน"

We made this game in 2007.

เราได้สร้างเกมนี้ขึ้นมาในปี ค.ศ. 2007

This is an online game

นี่คือเกมออนไลน์ที่คุณจะต้องพยายามเอาตัวรอด

in which you try to survive an oil shortage.

ในภาวะที่น้ำมันขัดสน

The oil shortage is fictional,

การขัดสนของน้ำมันนั้นเป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมา

but we put enough online content out there

แต่เราได้ใส่ข้อมูลลงไปมากพอ

for you to believe that it's real,

ที่จะทำให้คุณรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องจริง

and to live your real life as if we've run out of oil.

ราวกับว่าน้ำมันได้หมดลงไปแล้วจริงๆ เมื่อคุณเข้ามาเล่นเกม

So when you come to the game,

you sign up, tell us where you live,

คุณต้องลงชื่อ แล้วบอกเราว่าคุณอาศัยอยู่ที่ไหน

and then we give you real-time news videos,

แล้วเราก็จะป้อนข้อมูลข่าวตามเวลาจริงให้กับคุณ

data feeds that show you exactly how much oil costs,

กระแสข้อมูลที่คุณได้รับ

จะแสดงให้เห็นราคาของน้ำมัน

what's not available, how food supply is being affected,

อะไรบ้างที่ไม่มีเหลืออยู่อีก จำนวนอาหารที่ถูกผลกระทบ

how transportation is being affected,

การคมนาคมขนส่งได้รับผลกระทบอย่างไร

if schools are closed, if there's rioting,

มีโรงเรียนที่ถูกสั่งปิดบ้างไหม แล้วมีกระประท้วงเกิดขึ้นหรือไม่

and you have to figure out how you would live your real life

แล้วคุณต้องหาทางให้ได้ว่าจะอยู่รอดไปได้อย่างไร

as if this were true.

ราวกับว่ามันเป็นเรื่องจริง เเล้วเราก็จะขอให้คุณเขียนเกี่ยวกับมัน

And then we ask you to blog about it,

to post videos, to post photos.

โพสวีดีโอ หรือรูปถ่าย

We piloted this game with 1,700 players in 2007,

เราได้เริ่มเกมนี้ในปี ค.ศ. 2007 พร้อมด้วยผู้เล่น 1,700 คน

and we've tracked them for the three years since.

แล้วเราก็ได้คอยติดตามดูผลนับตังแต่นั้นเป็นต้นมา

And I can tell you that this is a transformative experience.

และฉันบอกได้เลยค่ะว่ามันเป็นประสบการณ์ที่รู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงเลยทีเดียว

ไม่มีใครอยากเปลี่ยนวิถีชีวิตหรอกค่ะ

Nobody wants to change how they live,

just because it's good for the world, or because we're supposed to.

ไม่ว่าจะเป็นเพราะว่านั้นจะทำให้โลกนี้ดีขึ้น หรือเพราะเราต้องเปลี่ยน

But if you immerse them in an epic adventure

แต่หากคุณได้มอบประสบการณ์การผจญภัยที่น่าตื่นเต้น

and tell them, "We've run out of oil.

แล้วบอกพวกเขาว่า "เราไม่มีน้ำมันเหลืออีกแล้ว"

This is an amazing story and adventure for you to go on.

นี่มันเป็นเรื่องราวที่น่าทึ่งและการผจญภัยจะดำเนินต่อไป

Challenge yourself to see how you would survive,"

ท้าทายตัวเองแล้วดูว่าคุณจะสามารถอยู่รอดไปได้อย่างไร

most of our players have kept up the habits

ผู้เล่นส่วนมากของเราจะคงไว้ซึ่่งกิจวัตร

that they learned in this game.

ที่พวกเขาได้เรียนรู้ไปจากเกมนี้ค่ะ

So for the next world-saving game,

ดังนั้นในเกมการพิทักษ์โลกเกมถัดมา

we decided to aim higher -- bigger problem than just peak oil.

เราตั้งเป้าไว้สูงกว่าเดิมค่ะ ปัญหาที่ใหญ่กว่านั้น ไม่ใช่เพียงเรื่องของน้ำมัน

We did a game called Superstruct at the Institute for the Future.

เราคิดเกมที่มีชื่อว่า ซูเปอร์สะตรั๊ก (Superstruct) ขึ้นมา

ที่สถาบันแห่งอนาคตนี่เอง

And the premise was, a supercomputer has calculated

ข้อเสนอสมมติฐานของเราก็คือ ซูเปอร์คอมพิวเตอร์ได้คำนวนไว้ว่า

that humans have only 23 years left on the planet.

มนุษย์เราจะเหลือเวลาอีกเพียงแค่ยี่สิบสามปีบนโลกนี้

This supercomputer was called

ซึ่งมันเรียกว่า การสูญพันธุ์ของโลก (Global Extinction)

the Global Extinction Awareness System, of course.

แน่นอนว่าเป็นระบบที่ว่าด้วยความตระหนักรู้

We asked people to come online --

เราได้ขอให้คนมาร่วมเล่น

almost like a Jerry Bruckheimer movie.

เกือบๆจะเหมือนกับหนังของ เจอร์รี่ บรั๊คเฮย์เม่อร์ (Jerry Bruckheimer)

You know Jerry Bruckheimer movies, you form a dream team --

คุณรู้จักใช่ไหมคะ คุณต้องรวบรวมและจัดตั้งทีมของคุณขึ้นมา

you've got the astronaut, the scientist, the ex-convict,

คุณมีนักบินอวกาศ นักวิทยาศาสตร์ คนที่เคยถูกกว่าหาว่ากระทำผิด

and they all have something to do to save the world.

และพวกเขาทั้งหมดต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อรักษาโลกนี้เอาไว้

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

But in our game, instead of just having five people on the dream team,

แต่ในเกมของเรา แทนที่จะมีคนเพียงห้าคน

ในทีมสุดวิเศษนี้ เราตัดสินใจว่าทุกคนคือทีมเดียวกัน

we said, "Everybody's on the dream team,

and it's your job to invent the future of energy,

มันเป็นงานของคุณที่จะสร้างสรรค์พลังงานทางเลือก

the future of food, the future of health,

อาหารสำหรับอนาคต สุขภาพในอนาคต

the future of security and the future of the social safety net."

ความปลอดภัย และ หลักประกันทางสังคมในอนาคต

We had 8,000 people play that game for eight weeks.

เรามีผู้ร่วมเล่นเกมนี้กว่าแปดพันคนในแปดอาทิตย์

They came up with 500 insanely creative solutions

พวกเขาได้เสนอมากกว่าห้าร้อยทางออกที่สร้างสรรค์อย่างมาก และดูหลุดโลกในเวลาเดียวกัน

that you can go online, Google "Superstruct," and see.

คุณสามารถไปค้นหาจากทางอินเตอร์เน็ตดูได้นะคะ แค่พิมพ์คำว่า "Superstruct" คุณก็จะได้เห็นค่ะ

So, finally, the last game,

ท้ายที่สุด เกมสุดท้ายนี้

we're launching it March 3rd.

เราได้เริ่มเปิดตัวเกมนี้ในวันที่สาม เดือนมีนาคม เกมนี้ทางสถาบันธนาคารโลก (World Bank Institute)มีส่วนร่วมด้วยนะคะ

This is a game done with the World Bank Institute.

If you complete the game,

ถ้าคุณสามารถเล่นจนจบเกม คุณจะได้การรับรอง

you will be certified by the World Bank Institute

จากธนาคารโลก (World Bank Institute)

as a Social Innovator, class of 2010.

ว่าเป็นนักนวัตกรรมสังคม รุ่นปี 2010

Working with universities all over sub-Saharan Africa,

เราทำงานร่วมกันกับมหาวิทยาลัยต่างๆในอัฟริกา

and we are inviting them to learn social innovation skills.

และเราได้เชิญชวนให้พวกเขาเรียนรู้เกี่ยวกับความสามารถในการสร้างนวัตกรรมแห่งสังคม

We've got a graphic novel, we've got leveling up

เรามีเรื่องราวในรูปแบบที่เป็นกราฟฟิก

in skills like local insight, knowledge networking,

เรามีการเพิ่มระดับความสามารถในด้านต่างๆ

sustainability, vision and resourcefulness.

การพัฒนาอย่างยั่งยืน วิสัยทัศน์ และทรัพยากรต่างๆ

I would like to invite all of you

ดิฉันอยากเชิญชวนทุกคน

to please share this game with young people,

มาแบ่งปันเกมนี้ให้แก่เด็กๆ

anywhere in the world, particularly in developing areas,

ไม่ว่าจะเป็นที่ใดในโลก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ที่กำลังพัฒนา

who might benefit from coming together

ที่อาจจะได้รับประโยชน์จากการ

to try to start to imagine their own social enterprises to save the world.

ที่ได้ลองใช้จิตนาการในการสร้าง

องค์กรพัฒนาสังคงของตัวเอง

ฉันขอสรุปสั้นๆตรงนี้โดย

So, I'm going to wrap up now.

การตั้งคำถามค่ะ

I want to ask a question.

What do you think happens next?

คุณคิดว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปคืออะไร?

We've got all these amazing gamers, we've got these games

เรามีทรัพยากรมนุษย์ (นักเล่นเกม) ที่น่าทึ่งอยู่นี่

เรามีเกมส์เหล่านี้ที่อาจเป็นจุดตั้งต้น

that are kind of pilots of what we might do,

but none of them have saved the real world yet.

แต่ยังไม่มีใครแก้ไขปัญหาในโลกแห่งความจริง

Well I hope you will agree with me that gamers are a human resource

ฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณจะเห็นด้วย

ที่ว่านักเล่นเกมส์เหล่านี้เป็นทรัพยากรมนุษย์

ที่เราสามารถให้พวกเขามาทำงานได้ในโลกแห่งความเป็นจริง

that we can use to do real-world work,

that games are a powerful platform for change.

และที่ว่าเกมส์นั้นเป็นเวทีสำคัญที่จะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลง

We have all these amazing superpowers:

เราทุกคนมีความเป็นอภิมหาอำนาจ

blissful productivity, the ability to weave a tight social fabric,

ผลิตภาพ และความสามารถ

ที่จะถักทอสายใยแห่งสังคมให้แน่นแฟ้น

this feeling of urgent optimism and the desire for epic meaning.

อารมณ์ที่เป็นบวก และความกระหายที่จะคว้ามาให้ได้ซึ่งชัยชนะ

I really hope that we can come together to play games that matter,

ฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่าพวกเราจะสามารถมารวมตัวกัน

เพื่อเล่นเกมส์ที่มีความหมายต่อการอยู่รอดของโลกใบนี้ในอีกร้อยปีที่จะมาถึง

to survive on this planet for another century.

นั่นคือความหวังของฉันค่ะ ที่จะเห็นคุณมาร่วมเล่นด้วย

That's my hope, that you will join me in making and playing games like this.

ในการสร้างและเล่นเกมส์แบบนี้

When I look forward to the next decade, I know two things for sure:

เมื่อฉันมองไปยังอีกสิบปีข้างหน้า

ฉันมั่นใจในสองสิ่ง

that we can make any future we can imagine,

คือหนึ่ง เราสามารถสร้างอนาคตในแบบที่เราอยากให้เป็นได้

and we can play any games we want, so I say:

และเราสามารถเล่นเกมส์ที่เราต้องการได้

ถ้าเช่นนั้น เรามาเริ่มเกมส์ที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงนี้กันเถอะค่ะ

Let the world-changing games begin.

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)