Why we need the explorers | Brian Cox

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Yada Sattarujawong

We live in difficult and challenging

เรากำลังอยู่ในช่วงที่สถานะภาพทางการเงิน

economic times, of course.

ได้รับผลกระทบและความท้าทาย แน่ล่ะครับ

And one of the first victims

ผู้ที่เป็นเหยื่อรายต้นๆ

of difficult economic times,

ของช่วงเศรษฐกิจตกต่ำ

I think, is public spending of any kind,

ที่ผมคิด ก็คือการใช้จ่ายของรัฐทุกประเภท

but certainly in the firing line at the moment

แต่ที่กำลังจะถูกปลดออก ณ ขณะนี้แน่ๆ

is public spending for science,

ก็คือ ค่าใช้จ่ายของรัฐด้านวิทยาศาสตร์

and particularly curiosity-led science

และโดยเฉพาะ วิทยาศาสตร์ที่เกิดมาจากความใคร่รู้

and exploration.

และการสำรวจ

So I want to try and convince you in about 15 minutes

ฉะนั้น ผมอยากที่จะพยายาม และชักจูงคุณภายใน 15 นาที

that that's a ridiculous

ว่า นั่นเป็นสิ่งที่ไร้สาระ

and ludicrous thing to do.

และน่าขัน ที่จะปฎิบัติ

But I think to set the scene,

แต่ผมคิดว่าเพื่อที่จะสร้างบรรยากาศ

I want to show -- the next slide is not my attempt

ผมอยากที่จะเสนอ-- นี่ไม่ใช่ว่าผมพยายามที่จะ

to show the worst TED slide in the history of TED,

นำเสนอภาพที่แย่ที่สุดในประวัติศาสตร์ การปาถกฐาที่ TED นะครับ

but it is a bit of a mess.

แต่มันดูยุ่งเหยิงไปนิด

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

But actually, it's not my fault; it's from the Guardian newspaper.

แต่จริงๆแล้ว มันไม่ใช่ความผิดผมนะครับ มันมาจากหนังสือพิมพ์ เดอะ การ์เดียน

And it's actually a beautiful demonstration

และจริงๆแล้วมันก็เป็นการนำเสนอที่สวยงาม

of how much science costs.

ว่าวิทยาศาสตร์มีค่าใช้จ่ายเท่าไร

Because, if I'm going to make the case

เพราะว่า ถ้าผมจะร้องเรียน

for continuing to spend on curiosity-driven science and exploration,

เพื่อที่เราจะยังจ่ายเงิน ให้กับวิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวกับการสำรวจ

I should tell you how much it costs.

ผมก็ควรที่จะบอกคุณว่ามันใช้เงินเท่าไร

So this is a game called "spot the science budgets."

นี่เป็นเกมส์ที่เรียกว่า "งบวิทยาศาสตร์อยู่ตรงไหน"

This is the U.K. government spend.

นี่คือรายจ่ายของรัฐบาลสหราชอาณาจักร

You see there, it's about 620 billion a year.

มันมีมูลค่าราวๆ 620 พันล้าน ต่อปี

The science budget is actually --

งบทางวิทยาศาสตร์จริงๆแล้ว --

if you look to your left, there's a purple set of blobs

ถ้าคุณมองทางซ้าย มันจะมีจุดสีม่วงๆเป็นกลุ่ม

and then yellow set of blobs.

แล้วก็มีจุดสีเหลืองๆเป็นกลุ่ม

And it's one of the yellow set of blobs

และหนึ่งในจุดเหลืองๆกลุ่มนั้น

around the big yellow blob.

รอบๆจุดสีเหลืองอันใหญ่

It's about 3.3 billion pounds per year

มันมีค่าประมาณ 3.3 พันล้าน ปอด์น ต่อปี

out of 620 billion.

จากทั้งหมด 620 พันล้าน

That funds everything in the U.K.

นั่นคือเงินทุนทั้งหมดในสหราชอาณาจักรที่จ่ายให้

from medical research, space exploration,

ตั้งแต่การวิจัยทางการแพทย์ การสำรวจอวกาศ

where I work, at CERN in Geneva, particle physics,

ที่ที่ผมทำงาน ณ CERN ใน เจนิวา ด้านฟิสิกส์อนุภาค

engineering, even arts and humanities,

วิศวกรรม แม้กระทั่งศิลปะและมานุษยศาสตร์

funded from the science budget,

ได้รับเงินจากงบทางวิทยาศาสตร์

which is that 3.3 billion, that little, tiny yellow blob

ซึ่งมีค่าราวๆ 3.3 พันล้าน จุดเล็กๆ สีเหลืองนั่น

around the orange blob at the top left of the screen.

รอบๆจุดสีส้มตรงด้านบนซ้ายของจอ

So that's what we're arguing about.

นั่นแหละคือสิ่งที่เรากำลังถกเถียงอยู่

That percentage, by the way, is about the same

เปอร์เซ็นต์นั้น ค่อนข้างที่จะใกล้เคียงกับ

in the U.S. and Germany and France.

ในประเทศสหรัฐอเมริกา เยอรมันนี ฝรั่งเศส

R&D in total in the economy,

เงินสนับสนุนทั้งหมดสำหรับ การวิจัยและพัฒนา

publicly funded, is about

จากงบของรัฐบาล

0.6 percent of GDP.

มีค่าประมาณ 0.6 เปอร์เซ็นต์ของ จีดีพี

So that's what we're arguing about.

นั่นเป็นสิ่งที่เรากำลังถกเถึยงกันอยู่

The first thing I want to say,

สิ่งแรกที่ผมอยากจะกล่าว

and this is straight from "Wonders of the Solar System,"

ซึ่งคัดลอกมาจาก (สารคดี) "Wonders of the Solar System"

is that our exploration of the solar system and the universe

ก็คือ การสำรวจระบบสุริยจักรวาลและเอกภพ

has shown us that it is indescribably beautiful.

ได้ทำให้เราเห็นว่ามันสวยงามเกินคำบรรยาย

This is a picture that actually was sent back

นี่คือภาพที่ถูกส่งกลับมา

by the Cassini space probe around Saturn,

จากยานอวกาศคัสซินี่ รอบดาวเสาร์

after we'd finished filming "Wonders of the Solar System."

หลังจากที่เราถ่ายทำ "Wonders of the Solar System." เสร็จแล้ว

So it isn't in the series.

มันก็เลยไม่ได้อยู่ในสารคดีนั้น

It's of the moon Enceladus.

นี่คือภาพดวงจันทร์ เอนเซลาดัส

So that big sweeping, white

รอยแถบสีขาว

sphere in the corner is Saturn,

ทรงกลม ที่มุมนั่นคือดาวเสาร์

which is actually in the background of the picture.

ซึ่งจริงๆแล้วมันอยู่ที่ฉากหลังของรูป

And that crescent there is the moon Enceladus,

และเสี้ยววงกลมนั่นก็คือดวงจันทร์ เอนเซลาดัส

which is about as big as the British Isles.

ซึ่งมีขนาดใหญ่พอๆกับบริติชไอลส์

It's about 500 kilometers in diameter.

มันมีเส้นผ่านศูนย์ประมาณ 500 กิโลเมตร

So, tiny moon.

เป็นดวงจันทร์เล็กๆ

What's fascinating and beautiful ...

ช่างน่าสนใจและสวยงาม...

this an unprocessed picture, by the way, I should say,

นี่เป็นภาพไม่ได้ตบแต่งนะครับ ผมต้องบอกไว้หน่อย

it's black and white, straight from Saturnian orbit.

มันเป็นภาพขาวดำ ส่งตรงมาจากวงโคจรของดาวเสาร์

What's beautiful is, you can probably see on the limb there

สิ่งที่สวยงามก็คือ คุณน่าจะเห็นแขนมันตรงนั้น

some faint, sort of,

มีอะไรจางๆ

wisps of almost smoke

เป็นแนวหมอกบางๆ

rising up from the limb.

ลอยขึ้นจากช่วงที่เป็นเหมือนแขน

This is how we visualize that in "Wonders of the Solar System."

นี่คือสิ่งที่เราเห็น จาก "Wonders of the Solar System."

It's a beautiful graphic.

เป็นกราฟฟิกที่สวยดี

What we found out were that those faint wisps

สิ่งที่เราค้นพบก็คือสายหมอกบางๆนั้น

are actually fountains of ice

จริงๆแล้วก็คือน้ำพุน้ำแข็ง

rising up from the surface of this tiny moon.

พุ่งขึ้นมากพื้นผิวของดวงจันทร์เล็กๆนี้

That's fascinating and beautiful in itself,

มันน่าตื่นตาตืนใจและสวยงามในตัวของมัน

but we think that the mechanism

แต่เราคิดว่าระบบ

for powering those fountains

ที่ให้พลังงานกับน้ำพุเหล่านี้

requires there to be lakes of liquid water

ต้องการแหล่งน้ำที่เป็นของเหลว

beneath the surface of this moon.

ภายใต้พื้นผิวของดวงจันทร์นี้

And what's important about that

และสิ่งที่สำคัญเกี่ยวกับมันก็คือ

is that, on our planet, on Earth,

บนดาวเคราะห์ของเรา บนโลก

wherever we find liquid water,

ที่ใดก็ตามที่มี น้ำ

we find life.

เราพบสิ่งมีชีวิต

So, to find strong evidence

ดังนี้ เพื่อที่จะหาหลักฐานชิ้นสำคัญ

of liquid, pools of liquid, beneath the surface of a moon

เกี่ยวกับของเหลว สระของเหลว ภายใต้พื้นผิวดวงจันทร์

750 million miles away from the Earth

ห่างจากโลกไป 750 ล้านไมล์

is really quite astounding.

เป็นอะไรที่ค่อนข้างน่าประทับใจ

So what we're saying, essentially,

ประเด็นสำคัญที่เรากำลังพูดก็คือ

is maybe that's a habitat for life in the solar system.

นี่อาจเป็นที่อยู่อาศัยของสิ่งมีชีวิตในระบบสุริยจักรวาล

Well, let me just say, that was a graphic. I just want to show this picture.

ภาพนั้นเป็นภาพกราฟฟิกนะครับ ผมอยากจะให้คุณดูภาพนี้

That's one more picture of Enceladus.

นี่เป็นอีกภาพของเอนเซลาดัส

This is when Cassini flew beneath Enceladus.

นี่เป็นตอนที่แคสซินี่บินอยู่ใต้เอนเซลาดัส

So it made a very low pass,

มันเฉียดเขาไปใกล้มากๆ

just a few hundred kilometers above the surface.

เหนือจากพื้นผิวเพียงแค่ไม่กี่ร้อยกิโลเมตร

And so this, again, a real picture of the ice fountains rising up into space,

และนี่ เป็นอีกภาพจริงของนำ้พุน้ำแข็งที่พุ่งขึ้นสู่อวกาศ

absolutely beautiful.

สวยงามมากๆ

But that's not the prime candidate for life in the solar system.

แต่นี่ก็ไม่ใช่ตัวเลือกหลักในระบบสุริยจักรวาลสำหรับชีวิต

That's probably this place,

นั่นน่าจะเป็นที่นี่

which is a moon of Jupiter, Europa.

ซึ่งก็คือดวงจันทร์ของดาวพฤหัสบดี ชื่อว่า ยูโรปา

And again, we had to fly to the Jovian system

และอีกครั้ง เราต้องบินไปถึงวงโคจรของดาวพฤหัส

to get any sense that this moon, as most moons,

เพื่อที่จะทราบว่าดวงจันทร์นี้ ต่างกับดวงจันทร์อื่นๆ

was anything other than a dead ball of rock.

เป็นอะไรไปมากกว่าลูกบอลหินตายๆ

It's actually an ice moon.

ที่จริงแล้วมันเป็นดวงจันทร์น้ำแข็ง

So what you're looking at is the surface of the moon Europa,

ฉะนั้น ที่คุณเห็นก็คือพื้นผิวของดวงจันทร์ยุโรปา

which is a thick sheet of ice, probably a hundred kilometers thick.

ที่เป็นแผ่นน้ำแข็งหนา ประมาณร้อยกิโลเมตร

But by measuring the way that

แต่จากการวัด

Europa interacts

ปฎิกิริยาที่ยูโรปา

with the magnetic field of Jupiter,

มีต่อสนามแม่เหล็กของดาวพฤหัส

and looking at how those cracks in the ice

และดูรอยแตกของน้ำแข็ง

that you can see there on that graphic move around,

ที่คุณเห็นในภาพกราฟฟิกเคลือนไปมา

we've inferred very strongly

เราค่อนข้างมั่นใจว่า

that there's an ocean of liquid surrounding

มันมีทะเลของเหลวอยู่รอบๆ

the entire surface of Europa.

ทั้งพื้นผิวของยูโรปา

So below the ice, there's an ocean of liquid around the whole moon.

ดังนั้นภายใต้น้ำแข็ง มีทะเลของเหลวอยู่รอบทั้งดวงจันทร์

It could be hundreds of kilometers deep, we think.

มันอาจจะลึกถึงร้อยกิโลเมตร เราคิดว่าอย่างนั้น

We think it's saltwater, and that would mean that

เราคิดว่ามันเป็นน้ำเค็ม และมันอาจหมายถึง

there's more water on that moon of Jupiter

มันน่าจะมีน้ำบนดวงจันทร์ของดาวพฤหัส

than there is in all the oceans of the Earth combined.

มากกว่าน้ำในทะเลทั้งหมดบนโลกรวมกัน

So that place, a little moon around Jupiter,

ฉะนั้น ทีนั่น ดวงจันทร์เล็กๆรอบดาวพฤหัส

is probably the prime candidate

อาจเป็นตัวเป้าหมายหลัก

for finding life on a moon

ที่จะไปสำรวจหาชีวิตบนดวงจันทร์

or a body outside the Earth, that we know of.

หรือสิ่งนอกโลกที่เรารู้จัก

Tremendous and beautiful discovery.

ช่างเป็นการค้นพบที่ยิ่งใหญ่และสวยมาก

Our exploration of the solar system

การสำรวจระบบสุริยจักรวาลของเรา

has taught us that the solar system is beautiful.

สอนให้เรารู้ว่า ระบบสุริยะจักรวาลนั้นสวยงาม

It may also have pointed the way to answering

มันอาจจะชี้นำไปยังหนทางที่จะให้คำตอบ

one of the most profound questions that you can possibly ask,

ของปัญหาที่ตอบยากที่สุด

which is: "Are we alone in the universe?"

ซึ่งก็คือ "เราโดดเดี่ยวในเอกภพนี้หรือ"

Is there any other use to exploration and science,

การสำรวจและวิทยาศาสตร์มันมีประโยชน์อะไร

other than just a sense of wonder?

มากไปกว่าให้ความรู้สึกอัศจรรย์นี้หรือเปล่า

Well, there is.

มีครับ

This is a very famous picture

นี่เป็นภาพที่โด่งดัง

taken, actually, on my first Christmas Eve,

ถูกถ่ายไว้ ตอนวันคริสมาสอีฟแรกของผม

December 24th, 1968,

24 ธันวาคม 1968

when I was about eight months old.

ตอนผมประมาณแปดเดือน

It was taken by Apollo 8

มันถูกถ่ายไว้โดยยานอวกาศ อะพอลโล 8

as it went around the back of the moon.

ขณะที่มันผ่านไปด้านหลังของดวงจันทร์

Earthrise from Apollo 8.

โลกขึ้น จาก อะพอลโล 8

A famous picture; many people have said that it's the picture

เป็นภาพโด่งดัง หลายคนบอกว่า

that saved 1968,

ภาพนี้ช่วยปี 1968 ไว้

which was a turbulent year --

ซึ่งปีนี้เป็นปีที่มีแค่ความโกลาหล

the student riots in Paris,

นักศึกษาก่อจราจลที่ปารีส

the height of the Vietnam War.

จุดสำคัญของสงครามเวียดนาม

The reason many people think that about this picture,

เหตุผลที่หลายคนคิดอย่างนั้น จากภาพๆนี้

and Al Gore has said it many times, actually, on the stage at TED,

และ อัล กอร์ ได้กล่าวไว้หลายครั้ง ที่จริง ณ ที่ TED

is that this picture, arguably, was

ว่าน่าจะจริง ที่ภาพนี้

the beginning of the environmental movement.

เป็นจุดเริ่มต้นของ ความเคลื่อนไหวเรื่องสิ่งแวดล้อม

Because, for the first time,

เพราะว่า มันเป็นครั้งแรก

we saw our world,

ที่เราเห็นโลกของเรา

not as a solid, immovable,

ในรูปแบบที่ไม่ใช่ของแข็ง แน่นิ่ง

kind of indestructible place,

เหมือนสถานที่ซึ่งอยู่ยั้งคงทน

but as a very small, fragile-looking world

แต่ ในมุมมองที่มันช่างเล็ก และดูเป็นโลกที่บอบบาง

just hanging against the blackness of space.

แขวนอยู่บนอวกาศที่มืดมิด

What's also not often said

สิ่งที่ไม่ได้ถูกพูดถึงบ่อยๆ

about the space exploration, about the Apollo program,

เกี่ยวกับการสำรวจอวกาศ เกี่ยวกับโครงการอะพอลโล

is the economic contribution it made.

ก็คือผลตอบแทนทางการเงินที่มันให้

I mean while you can make arguments that it was wonderful

ผมจะสื่อว่า ในขณะที่คุณสามารถเพียงได้ว่า มันสวยงาม

and a tremendous achievement

และเป็นผลลัพธ์ที่ยิ่งใหญ่

and delivered pictures like this,

และส่งรูปแบบนี้มา

it cost a lot, didn't it?

มันแพงมากใช่ไหม

Well, actually, many studies have been done

มีการศึกษามากมาย

about the economic effectiveness,

เกี่ยวกับ ศักยภาพทางเศรษฐศาสตร์

the economic impact of Apollo.

และผลกระทบต่อเศรษฐกิจจากอะพอลโล

The biggest one was in 1975 by Chase Econometrics.

ที่ใหญ่ที่สุดอันนึงก็คือ ในปี 1975 โดย เชส เอโคโนมิค

And it showed that for every $1 spent on Apollo,

และมันได้รายงานว่า ทุกๆ 1 ดอลลาร์ที่ใช้ไปกับอะพอลโล

14 came back into the U.S. economy.

เงิน 14 ดอลลาร์จะกลับมาในเศรษฐกิจของสหรัฐ

So the Apollo program paid for itself

ฉะนั้น โครงการอะพอลโลก็เหมือนให้งบกับตัวเอง

in inspiration,

ในเรื่องแรงบันดาลใจ

in engineering, achievement

เรื่องวิศวกรรม ความสำเร็จ

and, I think, in inspiring young scientists and engineers

และ ผมคิดว่า สร้างแรงบันดาลใจ ให้นักวิทยาศาสตร์รุ่นเยาว์และวิศวกร

14 times over.

มากกว่า 14 เท่า

So exploration can pay for itself.

ดังนั้น โครงการสำรวจสามารถสร้างงบได้เอง

What about scientific discovery?

แล้วการค้นพบทางวิทยาศาสตร์ล่ะ

What about driving innovation?

แล้วการขับเคลื่อนของสิ่งประดิษฐ์ล่ะ

Well, this looks like a picture of virtually nothing.

นี่อาจดูเหมือนภาพที่ไม่มีอะไรเลย

What it is, is a picture of the spectrum

แต่ที่จริงแล้วมันคือภาพของสเปคตรัม

of hydrogen.

ของไฮโดรเจน

See, back in the 1880s, 1890s,

ย้อนไปในยุคช่วง 1880 1890

many scientists, many observers,

นักวิทยาศาสตร์ นักสำรวจทั้งหลาย

looked at the light given off from atoms.

มองไปยังแสงที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากอะตอม

And they saw strange pictures like this.

และพวกเขาก็ได้เห็นภาพประหลาดๆแบบนี้

What you're seeing when you put it through a prism

สิ่งที่คุณได้เห็นเมื่อคุณผ่านแสงไปยังแท่งปริซึม

is that you heat hydrogen up and it doesn't just glow

ก็คือ คุณให้ความร้อนกับไฮโดนเจน และมันก็ไม่ใช่แค่มีแสง

like a white light,

เหมือนกับแสงขาว

it just emits light at particular colors,

มันปล่อยแสงที่มีสีจำเพาะต่างๆ

a red one, a light blue one, some dark blue ones.

แดง ฟ้าอ่อน หรือฟ้าเข้ม

Now that led to an understanding of atomic structure

นั่นนำไปสู่ความเข้าใจในเรื่องโครงสร้างของอะตอม

because the way that's explained

เพราะมันเป็นการอธิบายว่า

is atoms are a single nucleus

อะตอมมีอยู่หนึ่งนิวเคลียส

with electrons going around them.

และมีอิเล็กตรอนวิ่งวนอยู่รอบๆ

And the electrons can only be in particular places.

และอิเล็กตรอนนั้นสามารถอยู่ได้ในที่เฉพาะเท่านั้น

And when they jump up to the next place they can be,

และเมื่อมันกระโดดขึ้นไปยัง จุดถัดไปที่มันสามารถอยู่ได้

and fall back down again,

และตกกลับลงมาอีกครั้ง

they emit light at particular colors.

มันจะปล่อยแสงสีจำเพาะออกมา

And so the fact that atoms, when you heat them up,

และ ข้อเท็จจริงก็ที่ว่า เมื่อคุณให้ความร้อนมัน

only emit light at very specific colors,

อะตอมจะให้แสงสีจำเพาะหนึ่ง

was one of the key drivers

ก็เป็นหนึ่งในแรงขับสำคัญ

that led to the development of the quantum theory,

ที่นำไปสู่การพัฒนาของทฤษฎีควอนตัม

the theory of the structure of atoms.

และทฤษฎีโครงสร้างของอะตอม

I just wanted to show this picture because this is remarkable.

ผมแค่อยากที่จะใหัคุณ ชมรูปภาพนี้เพราะว่ามันยอดเยี่ยม

This is actually a picture of the spectrum of the Sun.

มันเป็นภาพของสเปคตรัมของดวงอาทิตย์

And now, this is a picture of atoms in the Sun's atmosphere

และ นี่เป็นภาพของอะตอม ในชั้นบรรยากาศของดวงอาทิตย์

absorbing light.

กำลังดูดกลืนแสง

And again, they only absorb light at particular colors

และอีกครั้งหนึ่ง มันดูดกลืนแสงเป็นเฉพาะสี

when electrons jump up and fall down,

เมื่ออิเล็คตรอนกระโดดขึ้นและตกลงมา

jump up and fall down.

กระโดดขึ้นและตกลงมา

But look at the number of black lines in that spectrum.

แต่ลองนับจำนวนเส้นสีดำในสเปคตรัมสิครับ

And the element helium

และ ธาตุฮีเลี่ยม

was discovered just by staring at the light from the Sun

ก็ถูกค้นพบ แค่จากการจ้องมองไปยังแสง ที่มาจากดวงอาทิตย์

because some of those black lines were found

เพราะว่าเส้นสีดำเหล่านี้ มีเป็นบางเส้น

that corresponded to no known element.

ที่พบว่ามันไม่ได้สอดคล้องกับธาตุใดๆที่เรารู้มาก่อน

And that's why helium's called helium.

และนั่นเป็นสาเหตุที่ฮีเลี่ยน ได้ชื่อนี้

It's called "helios" -- helios from the Sun.

"เฮลิโอส" แปลว่า ดวงอาทิตย์

Now, that sounds esoteric,

ทีนี้ นี่อาจฟังดูซับซ้อน

and indeed it was an esoteric pursuit,

และจริงๆแล้วมันก็เป็นการศึกษาที่ยากยิ่ง

but the quantum theory quickly led

แต่ว่า ทฤษฎีควอนตัม ได้นำเรา

to an understanding of the behaviors of electrons in materials

ไปสู่ความเข้าใจในพฤติกรรมของอิเล็กตรอนในสารต่างๆ

like silicon, for example.

เช่นใน ซิลิคอน

The way that silicon behaves,

พฤติกรรมของซิลิคอนที่เป็นแบบนั้น

the fact that you can build transistors,

และการที่คุณสามารถสร้างทรานซิสเตอร์ได้

is a purely quantum phenomenon.

นั่นเป็นปรากฎการณ์ทางควอนตัมล้วนๆ

So without that curiosity-driven

ดังนั้น ถ้าปราศจากการขับเคลือนจากความสงสัย

understanding of the structure of atoms,

ความเข้าใจเกี่ยวกับโครงสร้างของอะตอม

which led to this rather esoteric theory, quantum mechanics,

ซึ่งนำไปสู่ทฤษฏีที่ซับซ้อน อย่างกลศาสตร์ควอนตัม

then we wouldn't have transistors, we wouldn't have silicon chips,

เราก็คงจะไม่มีทรานซิสเตอร์ คงไม่มีแผงซิลิคอน

we wouldn't have pretty much the basis

เราคงจะไม่มีสิ่งที่เราใช้กันเป็นพื้นฐาน

of our modern economy.

ของเศรษฐศาสตร์ยุคใหม่ของเรา

There's one more, I think, wonderful twist to that tale.

มีอีกอย่างหนึ่ง ผมคิดว่า เป็นจุดหักมุมในเรื่องที่น่าสนใจ

In "Wonders of the Solar System,"

ใน "Wonders of the Solar System"

we kept emphasizing the laws of physics are universal.

เราพูดเน้นเกี่ยวกับกฎของฟิสิกส์ว่ามันเป็นสากล

It's one of the most incredible things about the physics

สิ่งที่น่าทึ่งที่สุดเกี่ยวกับฟิสิกส์

and the understanding of nature that you get on Earth,

และความเข้าใจเกี่ยวกับธรรมชาติบนโลกของเรา

is you can transport it, not only to the planets,

ก็คือ คุณสามารถใช้มัน ไม่ใช่แค่กับดาวเคราะห์

but to the most distant stars and galaxies.

แต่กับดาวและกาแลกซี่ที่ห่างไกลออกไป

And one of the astonishing predictions

และหนึ่งในการทำนายที่น่าตื่นตาตื่นใจที่สุด

of quantum mechanics,

ในควอนตัมกลศาสตร์

just by looking at the structure of atoms --

ด้วยเพียงแค่การสังเกตุโครงสร้างของอะตอม

the same theory that describes transistors --

ด้วยทฤษฎีเดียวกับที่ใช้อธิบายเรื่องทรานซิสเตอร์

is that there can be no stars in the universe

ก็คือ มันเป็นไปไม่ได้ที่ดาวในเอกภพ

that have reached the end of their life

ที่กำลังจะเข้าสู่ช่วงสุดท้ายของชีวิตมัน

that are bigger than, quite specifically, 1.4 times the mass of the Sun.

จะมีขนาดใหญ่ไปกว่า 1.4 เท่าของมวลดวงอาทิตย์

That's a limit imposed on the mass of stars.

นัั่นเป็นขอบเขตมวลดวงดาวที่มากที่สุดที่จะเป็นไปได้

You can work it out on a piece of paper in a laboratory,

คุณสามารถลองทำการคำนวณได้บนแผ่นกระดาษ

get a telescope, swing it to the sky,

คว้ากล้องโทรทัศน์ มองไปบนฟ้า

and you find that there are no dead stars

และคุณจะพบว่ามันไม่มีดาวที่ตายแล้วดวงไหน

bigger than 1.4 times the mass of the Sun.

ใหญ่ไปกว่า 1.4 เท่าของมวลดวงอาทิตย์เลย

That's quite an incredible prediction.

มันเป็นการทำนายที่ค่อนข้างน่าทึ่งทีเดียว

What happens when you have a star that's right on the edge of that mass?

แล้วจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าดาวอยู่ที่สุดขอบของมวลสูงสุดล่ะ

Well, this is a picture of it.

ลองคิดแบบนี้นะครับ

This is the picture of a galaxy, a common "our garden" galaxy

นี่คือภาพของดาราจักร แบบปกติ "ดาราจักรสวนหลังบ้านเรา"

with, what, 100 billion

ที่มีดาวอยู่ประมาณ 100 ล้านดวง

stars like our Sun in it.

เช่นดวงอาทิตย์

It's just one of billions of galaxies in the universe.

มันเป็นแค่หนึ่งในพันล้านดาราจักรในเอกภพ

There are a billion stars in the galactic core,

มันมีดาวพันล้านดวงในศูนย์กลางดาราจักร

which is why it's shining out so brightly.

นั่นเป็นเหตุว่าทำไมมันถึงสว่างมาก

This is about 50 million light years away,

นี่มันห่างไปประมาณ 50 ล้านปีแสง

so one of our neighboring galaxies.

หนึ่งในเพื่อนบ้านของดาราจักรของเรา

But that bright star there

แต่ดาวที่สว่างๆนั่น

is actually one of the stars in the galaxy.

เป็นดาวดวงหนึ่งในดาราจักร

So that star is also

ฉะนั้นดาวดวงนั้น

50 million light years away.

ก็ห่างจากเราไป 50 ล้านปีแสงด้วย

It's part of that galaxy, and it's shining as brightly

มันเป็นส่วนหนึ่งของดาราจักร และมันก็มีแสงส่องสว่างมาก

as the center of the galaxy

เหมือนกับใจกลางดาราจักร

with a billion suns in it.

ที่มีดาวอยู่เป็นพันล้านดวง

That's a Type Ia supernova explosion.

นั่นเป็น ซุปเปอร์โนว่าแบบ หนึ่งเอ

Now that's an incredible phenomena,

มันเป็นปรากฎการณ์ที่น่าสนใจมาก

because it's a star that sits there.

เพราะว่า มันมีดาวที่อยู่ตรงนั้น

It's called a carbon-oxygen dwarf.

มันเรียกว่า ดาวแคระ คาร์บอน-ออกซิเจน

It sits there about, say, 1.3 times the mass of the Sun.

มันอยู่ตรงนั้น มีมวลประมาณ 1.3 เท่าของดวงอาทิตย์

And it has a binary companion that goes around it,

และมีดาวที่เป็นคู่กับมันวนอยู่รอบๆ

so a big star, a big ball of gas.

มันเป็นดาวที่ใหญ่มาก เป็นลูกบอลก๊าซขนาดยักษ์

And what it does is it sucks gas

และสิ่งที่มันทำก็คือมันดูดเอาก๊าซ

off its companion star,

จากดาวที่เป็นคู่ของมัน

until it gets to this limit called the Chandrasekhar limit,

จนกระทั่งมันเข้าสู่จุดพิกัดที่เรียกว่า ชันดราเซคา (Chandrasekhar)

and then it explodes.

และเมื่อมันระเบิด

And it explodes, and it shines as brightly

มันส่องแสงสว่างมาก

as a billion suns for about two weeks,

เหมือนกับดาวเป็นพันล้านดวง อยู่ประมาณสองสัปดาห์

and releases, not only energy,

และปลดปล่อยไม่ใช่แค่พลังงาน

but a huge amount of chemical elements into the universe.

แต่ยังมีสารเคมีมากมาย ออกสู่เอกภพ

In fact, that one is a carbon-oxygen dwarf.

ที่จริงแล้ว นั่นเป็นหนึ่งในดาว แคระ คาร์บอน-ออกซิเจน

Now, there was no carbon and oxygen

มันไม่มีคาร์บอนและออกซิเจน

in the universe at the Big Bang.

ในเอกภพเมื่อเกิดบิ๊กแบง

And there was no carbon and oxygen in the universe

และมันก็ไม่มีคาร์บอนและออกซิเจนในเอกภพ

throughout the first generation of stars.

ตลอดชั่วอายุขัยแรกของดวงดาว

It was made in stars like that,

มันถูกสร้างขึ้นในดวงดาวแบบนั้น

locked away and then returned to the universe

ถูกกักเก็บเอาไว้ และถูกปล่อยสู่เอกภพในภายหลัง

in explosions like that

ด้วยการระเบิดออก

in order to recondense into planets,

เพื่อที่มันจะอัดตัวใหม่เป็นดาวเคราะห์

stars, new solar systems

ดวงดาว และจักรภพใหม่

and, indeed, people like us.

และแน่นอน เป็นพวกเรา

I think that's a remarkable demonstration of the power

ผมคิดว่า นั่นเป็นการแสดงที่น่าทึ่งของพลัง

and beauty and universality of the laws of physics,

และความงาม และ ความเป็นสากลของกฎทางฟิสิกส์

because we understand that process,

เพราะว่าเราเข้าใจในกระบวนการของมัน

because we understand

เพราะว่าเราเข้าใจ

the structure of atoms here on Earth.

โครงสร้างของอะตอมบนโลกนี้

This is a beautiful quote that I found --

นี่คือบทความที่สวยงามที่ผมพบ

we're talking about serendipity there -- from Alexander Fleming:

กล่าวถึงว่าเราโชคดีแค่ไหน เป็นบทความจาก อเล็กซานเดอร์ เฟลมมิ่ง

"When I woke up just after dawn

"เมื่อผมตื่นขึ้นหลังรุ่งเช้าไปเล็กน้อย

on September 28, 1928,

ในวันที่ 28 กันยายน 1928

I certainly didn't plan to revolutionize all medicine

ผมไม่ได้วางแผนที่จะปฎิวัติวงการแพทย์

by discovering the world's first antibiotic."

ด้วยการค้นพบสารปฎิชีวนะตัวแรกของโลก"

Now, the explorers of the world of the atom

เช่นกัน นักสำรวจแห่งโลกของอะตอม

did not intend to invent the transistor.

ไม่ได้จงใจที่จะสร้างทรานซิสเตอร์

And they certainly didn't intend to

พวกเขาไม่ได้จงใจ

describe the mechanics of supernova explosions,

ที่จะอธิบายกระบวนการของการเกิดซุปเปอร์โนว่า

which eventually told us where

ซึ่งที่สุดแล้ว ทำให้เรารู้ว่า

the building blocks of life

หน่วยที่เป็นส่วนประกอบของชีวิต

were synthesized in the universe.

ถูกสร้างขึ้นมาจากที่ใดในเอกภพ

So, I think science can be --

ดังนั้น ผมคิดว่า วิทยาศาสตร์

serendipity is important.

มีความสำคัญ

It can be beautiful. It can reveal quite astonishing things.

มันสวยงาม และสามารถเปิดเผยสิ่งที่น่าตื่นตาตื่นใจ

It can also, I think, finally

ที่สุดแล้ว

reveal the most profound

มันยังเปิดเผยความคิด

ideas to us

ที่ลึกซึ้งที่สุดของเรา

about our place in the universe

เกี่ยวกับสถานที่ในเอกภพ

and really the value of our home planet.

และคุณค่าที่แท้จริง ของดาวเคราะห์ที่เป็นบ้านของเรา

This is a spectacular picture of our home planet.

นี่เป็นภาพที่น่าประทับใจ ของดาวเคราะห์ที่เราเรียกว่าบ้าน

Now, it doesn't look like our home planet.

มันอาจจะดูไม่เหมือนโลกที่เราคุ้นเคย

It looks like Saturn because, of course, it is.

เพราะความจริงแล้วมันคือดาวเสาร์

It was taken by the Cassini space probe.

ภาพนี้ถูกถ่ายไว้จากยานอวกาศคัสซินี่

But it's a famous picture, not because of

แต่มันเป็นภาพที่โด่งดัง

the beauty and majesty of Saturn's rings,

ไม่ใช่เพราะความงามและความยิ่งใหญ่ ของวงแหวนดาวเสาร์

but actually because of a tiny, faint blob

แต่แท้จริงแล้วเป็นเพราะจุดเล็กๆแสนเลือนลาง

just hanging underneath one of the rings.

ที่แขวนอยู่ใต้วงแหวนวงหนึ่ง

And if I blow it up there, you see it.

ถ้าขยายเข้าไปคุณก็จะเห็นว่า

It looks like a moon,

มันเหมือนกับดวงจันทร์

but in fact, it's a picture of Earth.

แต่จริงๆแล้ว มันคือภาพของโลก

It was a picture of Earth captured in that frame of Saturn.

เป็นภาพของโลกที่ถูกถ่ายผ่านมาจากดาวเสาร์

That's our planet from 750 million miles away.

ภาพของดาวเคราะห์ดวงนี้ เมื่อห่างออกไป 750 ล้านไมล์

I think the Earth has got a strange property

ผมคิดว่า โลก มีคุณสมบัติที่แปลก

that the farther away you get from it,

คือ ยิ่งห่างออกไปมากเท่าไร

the more beautiful it seems.

มันยิ่งดูงดงามขึ้น

But that is not the most distant or most famous picture of our planet.

แต่ นี่ไม่ใช่ภาพของโลก ที่ถ่ายมาจากระยะที่ไกลที่สุด

It was taken by this thing, which is called the Voyager spacecraft.

ภาพนั้นถูกถ่ายโดยยานอวกาศวอเอเจอร์

And that's a picture of me in front of it for scale.

และนี่เป็นภาพตัวผมเอง ยืนอยู่ข้างหน้ามันเพื่อเทียบขนาด

The Voyager is a tiny machine.

วอเอเจอร์เป็นยานที่เล็กมากๆ

It's currently 10 billion miles away from Earth,

ขณะนี้มันห่างไปจากโลกราวๆ 10 พันล้านไมล์

transmitting with that dish, with the power of 20 watts,

ส่งข้อมูลผ่านจานส่งสัญญาณด้วยพลังงานแค่ 20 วัตต์

and we're still in contact with it.

และเราก็ยังสามารถติดต่อกับมันได้อยู่

But it visited Jupiter, Saturn,

มันผ่านไปเยี่ยมดาวพฤหัส ดาวเสาร์

Uranus and Neptune.

ดาวยูเรนัส และเนปจูน

And after it visited all four of those planets,

และหลังจากที่มันผ่านดาวเคราะห์ทั้งสี่แล้ว

Carl Sagan, who's one of my great heroes,

คาร์ล ซาเกน ผู้ซึ่งเป็นฮีโร่ของผม

had the wonderful idea

ก็ได้ความคิดดีๆ

of turning Voyager around

ให้ยานวอเอเจอร์หันกลับมา

and taking a picture of every planet it had visited.

เพื่อที่จะถ่ายภาพของดาวทั้งหมดที่มันผ่าน

And it took this picture of Earth.

และมันก็ได้ถ่ายภาพของโลก

Now it's very hard to see the Earth there, it's called the "Pale Blue Dot" picture,

มันค่อนข้างจะยากที่จะมองเห็นโลก ภาพนี้จึงมีชื่อว่า "จุดฟ้าสีจาง"

but Earth is suspended in that red shaft of light.

โลกของเราล่องลอยอยู่ในลำแสงสีแดง

That's Earth from four billion miles away.

นั่นคือโลกของเรา เมื่อเรามองมันห่างออกไปสี่พันล้านไมล์

And I'd like to read you what

ผมอยากที่จะอ่าน

Sagan wrote about it, just to finish,

สิ่งที่ซาเกนได้เขียนไว้ เป็นการทิ้งท้าย

because I cannot say words as beautiful as this

เพราะว่าผมไม่อาจจะหาคำใดที่สวยงามเช่นนั้น

to describe what he saw

เพื่อมาบรรยายสิ่งที่ผมได้เห็นได้

in that picture that he had taken.

ในภาพนี้ ที่เขาได้ถ่ายไว้ได้

He said, "Consider again that dot.

เขากล่าวว่า "ลองตรึกตรองอีกครั้งถึงจุดนั้น

That's here. That's home. That's us.

ที่นั่นคือที่แห่งนี้ คือบ้าน คือเรา

On it, everyone you love,

บนนั้น ทุกคนที่คุณรัก

everyone you know, everyone you've ever heard of,

ทุกคนที่คุณรู้จัก ทุกคนที่คุณเคยได้ยิน

every human being who ever was

มนุษย์ทุกคนที่เคยอยู่

lived out their lives.

ใช้ชีวิตของพวกเขา

The aggregates of joy and suffering

ทั้งหมดของความสุขและความทุกข์

thousands of confident religions,

กว่าพันศาสนาที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ

ideologies and economic doctrines,

อุดมการณ์ และผู้ยึดถือหลักเศรษฐศาสตร์

every hunter and forager, every hero and coward,

ผู้ล่า นักปล้น ทุกราย เหล่า วีรชน และผู้ขลาดเขลา

every creator and destroyer of civilization,

ผู้สร้างสรรค์ และผู้ทำลายล้างอารยธรรม

every king and peasant, every young couple in love,

กษัตริย์ทุกประองค์ ประชาชนทั่วไป คู่รักเยาว์วัยในห้วงรัก

every mother and father, hopeful child,

มารดา บิดา เด็กตาดำๆแรกเกิด

inventor and explorer,

นักประดิษฐ์ และนักสำรวจ

every teacher of morals, every corrupt politician,

ครูแห่งธรรมะทุกราย นักการเมืองโกงกินทุกคน

every superstar, every supreme leader,

เหล่าดาราค้างฟ้า นักปกครองมหาอำนาจ

every saint and sinner in the history of our species,

นักบุญทุกองค์ คนบาปทุกราย ในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ

lived there, on a mote of dust,

อาศัยอยู่ที่นั่น บนผงธุลี

suspended in a sunbeam.

ที่ลอยเคว้งคว้างในลำแสงตะวัน

It's been said that astronomy's a humbling

มีคนกล่าวว่า ดาราศาสตร์ คือประสบการณ์

and character-building experience.

ที่ถ่อมตน และสร้างบุคลิก

There is perhaps no better demonstration

บางที มันไม่มีทางใดที่จะแสดงถึง

of the folly of human conceits

ความไม่รู้ในความทะนงตน ของมนุษย์

than this distant image of our tiny world.

ไปได้ดีกว่า ภาพของโลกเล็กๆของเรา จากระยะไกล

To me, it underscores our responsibility

สำหรับผมแล้ว มันเน้นย้ำความรับผิดชอบ

to deal more kindly with one another

ที่เราจะต้องปฎิบัติต่อผู้อื่นอย่างสุภาพกว่านี้

and to preserve and cherish the pale blue dot,

และเพื่อที่จะพิทักษ์และทะนุบำรุง จุดฟ้าสีจางๆ

the only home we've ever known."

บ้านเพียงแห่งเดียวที่เราเคยรู้จัก"

Beautiful words about

เป็นคำที่ไพเราะสำหรับ

the power of science and exploration.

พลังของวิทยาศาสตร์และการสำรวจ

The argument has always been made, and it will always be made,

การถกเถียงมีอยู่เรื่อยมาและมันก็จะคงมีอีกเรื่อยๆ

that we know enough about the universe.

ว่าเรารู้จักเอกภพดีพอแล้ว

You could have made it in the 1920s; you wouldn't have had penicillin.

ถ้าเราคิดอย่างนั้นในยุค 1920 เราคงไม่มีเพนิซิลิน

You could have made it in the 1890s; you wouldn't have the transistor.

ถ้าเราคิดอย่างนั้นในยุค 1890 เราคงไม่มีทรานซิสเตอร์

And it's made today in these difficult economic times.

และมันทำให้เราอยู่ในยุคที่มีความยากลำบากทางการเงิน

Surely, we know enough.

แน่ล่ะ เรารู้มากพอแล้ว

We don't need to discover anything else about our universe.

เราไม่ต้องการที่จะสำรวจอะไรอีกแล้วสำหรับเอกภพนี้

Let me leave the last words to someone

ให้ผมฝากคำพูดก่อนจบการบรรยาย

who's rapidly becoming a hero of mine,

ให้กับผู้ที่กลายมาเป็นฮีโร่ของผม

Humphrey Davy, who did his science at the turn of the 19th century.

ฮัมฟรี เดวี่ ผู้ทำงานด้านวิทยาศาสตร์ในช่วงหักเหของศตวรรษที่ 19

He was clearly under assault all the time.

เขาถูกโจมตีตลอดเวลา

"We know enough at the turn of the 19th century.

"เราทราบเป็นอย่างดี ณ จุดหักเหของศตวรรษที่ 19

Just exploit it; just build things."

แค่หาประโยชน์ แค่สร้างสิ่งต่างๆ"

He said this, he said, "Nothing is more fatal

เขาบอกว่า "ไม่มีอะไรที่จะเป็นเรื่องหายนะ

to the progress of the human mind

ต่อความก้าวหน้าของความคิดมนุษย์

than to presume that our views of science

ไปกว่าการคิดเอาว่า มุมมองด้านวิทยาศาสตร์ของเรานั้น

are ultimate,

พัฒนาถึงที่สุดแล้ว

that our triumphs are complete,

ชัยชนะเราเสร็จสมบูรณ์แล้ว

that there are no mysteries in nature,

ไม่มีปริศนาใดอีกแล้วในธรรมชาติ

and that there are no new worlds to conquer."

และไม่มีโลกใหม่ใดอีกแล้วให้เราพิชิต"

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)