A promising test for pancreatic cancer ... from a teenager | Jack Andraka

Vertaald door: Valérie Boor Nagekeken door: Christel Foncke

Have you ever experienced a moment in your life

Heb je ooit een moment in je leven meegemaakt

that was so painful and confusing,

dat zo pijnlijk en verwarrend was,

dat je alleen maar

that all you wanted to do

zoveel mogelijk wilde leren om het te kunnen begrijpen?

was learn as much as you could to make sense of it all?

When I was 13, a close family friend who was like an uncle to me

Toen ik 13 was, overleed een vriend van mijn familie,

hij was als een oom voor me,

passed away from pancreatic cancer.

aan alvleesklier-kanker.

When the disease hit so close to home,

Toen die ziekte zo dichtbij toesloeg,

I knew I needed to learn more.

wist ik dat ik meer moest leren.

So I went online to find answers.

Ik zocht antwoorden online.

Using the Internet, I found a variety of statistics on pancreatic cancer,

Ik vond een wirwar van statistieken

over alvleesklier-kanker.

and what I had found shocked me.

Wat ik vond, schokte me.

Meer dan 85 procent van alle alvleesklier-kankergevallen

Over 85 percent of all pancreatic cancers are diagnosed late,

wordt laat gediagnosticeerd,

when someone has less than a two percent chance of survival.

als iemand minder dan 2 procent kans heeft te overleven.

Why are we so bad at detecting pancreatic cancer?

Waarom zijn we zo slecht in het opsporen van alvleesklier-kanker?

The reason?

De reden? De huidige moderne geneeskunde

Today's current "modern" medicine is a 60-year-old technique.

is een 60 jaar oude techniek.

That's older than my dad.

Dat is ouder dan mijn vader.

(Laughter)

(Gelach)

But also, it's extremely expensive, costing 800 dollars per test,

Maar het is ook extreem duur:

600 euro per test

and it's grossly inaccurate, missing 30 percent of all pancreatic cancers.

en het is enorm onnauwkeurig:

30% van alle alvleesklier-kankergevallen wordt gemist.

Your doctor would have to be ridiculously suspicious that you have the cancer

Je dokter zou overdreven bezorgd moeten zijn

dat je de kanker hebt, om je deze test te willen geven.

in order to give you this test.

Learning this, I knew there had to be a better way.

Toen ik dit vernam, wist ik dat het beter moest kunnen.

So, I set up scientific criteria

Dus stelde ik wetenschappelijke criteria op

as to what a sensor would have to look like

voor hoe de sensor eruit zou moeten zien

in order to effectively diagnose pancreatic cancer.

om effectief alvleesklier-kanker te kunnen diagnosticeren.

The sensor would have to be:

De sensor zou goedkoop, snel

inexpensive, rapid, simple, sensitive,

simpel, gevoelig, selectief,

selective, and minimally invasive.

en minimaal invasief moeten zijn.

Er is een reden waarom deze test

Now, there's a reason why this test hasn't been updated in over six decades.

al meer dan 60 jaar onveranderd bleef.

And that's because when we're looking for pancreatic cancer,

Als we naar alvleesklier-kanker kijken,

we're looking at your bloodstream,

kijken we naar je bloed,

dat al overloopt van al die honderdduizenden eiwitten,

which is already abundant in all these tons and tons of protein,

and you're looking for this miniscule difference in this tiny amount of protein.

en je zoekt een minuscuul verschil

in dat kleine beetje eiwit,

Just this one protein.

van alleen dat ene eiwit.

Dat is bijna onmogelijk.

That's next to impossible.

Toch, onverschrokken vanwege mijn tiener-optimisme --

However, undeterred due to my teenage optimism --

(Laughter)

(Applaus) --

(Applause)

I went online to a teenager's two best friends, Google and Wikipedia.

bezocht ik de twee beste vrienden van een tiener:

Google en Wikipedia.

I got everything for my homework from those two sources.

Ik vond alles voor mijn huiswerk op deze twee bronnen.

(Laughter)

Ik vond een artikel

And what I had found was an article

that listed a database of over 8,000 different proteins

met een database van meer dan 8.000 verschillende eiwitten

that are found when you have pancreatic cancer.

die gevonden worden als je alvleesklier-kanker hebt.

So, I decided to go and make it my new mission

Ik besloot hiervan mijn nieuwe missie te maken:

to go through all these proteins,

door al deze eiwitten heengaan en kijken welke

and see which ones could serve as a bio-marker for pancreatic cancer.

als biomarker konden dienen voor alvleesklier-kanker.

Om het mezelf een beetje makkelijker te maken,

And to make it a bit simpler for myself,

I decided to map out scientific criteria, and here it is.

besloot ik om wetenschappelijke criteria in kaart te brengen. Dit zijn ze.

Essentially, first, the protein would have to be found in all pancreatic cancers,

Allereerst zou het eiwit in wezen

in alle alvleesklier-kankergevallen in het bloed moeten worden gevonden

at high levels in the bloodstream,

in de voorstadia, maar ook bij kanker.

in the earliest stages, but also only in cancer.

And so I'm just plugging and chugging through this gargantuan task,

Ik ploeterde op die gigantische taak,

and finally, on the 4,000th try,

en uiteindelijk, bij de 4000e poging,

when I'm close to losing my sanity,

terwijl ik op het punt stond mijn verstand te verliezen,

I find the protein.

vond ik het eiwit.

And the name of the protein I'd located was called mesothelin,

De naam van het eiwit:

mesotheline,

and it's just your ordinary, run-of-the-mill type protein,

een gewone, standaard eiwitsoort,

unless, of course, you have pancreatic, ovarian or lung cancer,

tenzij je natuurlijk alvleesklier-,

eierstok- of longkanker hebt,

in which case it's found at these very high levels in your bloodstream.

waarbij flink hoge concentraties ervan in je bloed worden gevonden.

But also, the key is that it's found in the earliest stages of the disease,

Het draait ook om het feit

dat het in de vroegste stadia van de ziekte wordt gevonden,

when someone has close to 100 percent chance of survival.

als iemand bijna 100 procent kans heeft

om te overleven.

Dus nu ik een betrouwbaar eiwit kon detecteren,

So now that I'd found a reliable protein I could detect,

I then shifted my focus to actually detecting that protein,

richtte ik mijn aandacht op het daadwerkelijk detecteren van dat eiwit

and thus, pancreatic cancer.

en daarmee alvleesklier-kanker.

Mijn doorbraak kwam op een heel onwaarschijnlijke plaats,

Now, my breakthrough came in a very unlikely place,

possibly the most unlikely place for innovation --

misschien de meest onwaarschijnlijke plaats voor innovatie:

mijn middelbare school biologieklas,

my high school biology class, the absolute stifler of innovation.

de meest verstikkende plaats voor innovatie.

(Laughter)

(Gelach) (Applaus)

(Applause)

Ik had een artikel binnengesmokkeld over

And I had snuck in this article on these things called carbon nanotubes,

koolstofnanobuizen. Dat zijn gewoon lange, dunne buisjes koolstof

and that's just a long, thin pipe of carbon

that's an atom thick, and one 50,000th the diameter of your hair.

die één atoom dik zijn,

één 50-duizendste van de diameter van je haar.

And despite their extremely small sizes,

Ondanks hun extreem kleine maat,

they have these incredible properties.

hebben ze ongelofelijke eigenschappen.

They're kind of like the superheroes of material science.

Het zijn zo'n beetje de superhelden van de materiaalkunde.

En terwijl ik stiekem dat artikel aan het lezen was

And while I was sneakily reading this article under my desk in my biology class,

onder mijn tafeltje in mijn biologieles,

we were supposed to be paying attention to these other kind of cool molecules,

moesten we eigenlijk onze aandacht houden

bij een andere soort coole moleculen, de antistoffen.

called antibodies.

And these are pretty cool because they only react

Die zijn behoorlijk cool omdat ze alleen reageren

with one specific protein,

met één specifiek eiwit,

but they're not nearly as interesting as carbon nanotubes.

maar ze zijn niet half zo interessant als koolstofnanobuizen.

Daar, in de klas

And so then, I was sitting in class, and suddenly it hit me:

begon het me plotseling te dagen:

I could combine what I was reading about, carbon nanotubes,

ik kon de kennis over koolstofnanobuizen combineren

ik kon de kennis over koolstofnanobuizen combineren

with what I was supposed to be thinking about, antibodies.

met waar ik eigenlijk over na hoorde te denken, de antistoffen.

Essentially, I could weave a bunch of these antibodies

Ik kon in wezen een paar van die antistoffen

into a network of carbon nanotubes,

in een netwerk van koolstofnanobuizen verweven,

such that you have a network that only reacts with one protein,

zodat je een netwerk zou krijgen

dat alleen reageert met één eiwit.

but also, due to the properties of these nanotubes,

Daarnaast, door de eigenschappen van die koolstofnanobuizen,

it will change its electrical properties,

zouden zijn elektrische eigenschappen veranderen

based on the amount of protein present.

afhankelijk van de hoeveelheid aanwezig eiwit.

However, there's a catch.

Maar er kleeft een probleempje aan.

These networks of carbon nanotubes are extremely flimsy.

Die koolstofnanobuisnetwerken zijn extreem dun,

en omdat ze zo kwetsbaar zijn, moeten ze ondersteund worden.

And since they're so delicate, they need to be supported.

So that's why I chose to use paper.

Daarom besloot ik papier te gebruiken.

Making a cancer sensor out of paper is about as simple

Een kankersensor van papier maken,

is ongeveer zo simpel als chocoladekoekjes maken,

as making chocolate chip cookies, which I love.

waar ik dol op ben.

(Laughs)

You start with some water, pour in some nanotubes,

Je begint met wat water, giet er wat nanobuizen in,

add antibodies, mix it up, take some paper, dip it, dry it,

voegt antistoffen toe, mengt,

pakt een stukje papier, doopt het erin, droogt het

and you can detect cancer.

en je kunt kanker detecteren.

(Applaus)

(Applause)

Then, suddenly, a thought occurred

Toen bedacht ik plotseling iets

that kind of put a blemish on my amazing plan here.

dat een beetje een smet op mijn geweldige plan wierp.

I can't really do cancer research on my kitchen countertop.

Ik kan niet echt kankeronderzoek

op het aanrecht doen.

My mom wouldn't really like that.

Mijn moeder zou dat niet echt leuk vinden.

So instead, I decided to go for a lab.

Ik besloot een lab te zoeken.

So I typed up a budget, a materials list, a timeline, and a procedure,

Ik stelde een budget, een materiaallijst,

een tijdslijn en een procedure op

and I emailed it to 200 different professors

en e-mailde die naar 200 verschillende professoren

at Johns Hopkins University and the National Institutes of Health --

aan de Johns Hopkins universiteit

en de 'National Institutes of Health',

essentially, anyone that had anything to do with pancreatic cancer.

in wezen iedereen die iets met alvleesklier-kanker te maken had.

I sat back waiting for these positive emails to be pouring in,

Achterover leunend en wachtend op de binnenstromende positieve e-mails:

saying, "You're a genius! You're going to save us all!"

"Je bent geniaal!

Je gaat ons allemaal redden!"

And --

en -- (Gelach)

(Laughter)

Then reality took hold, and over the course of a month,

De realiteit was anders:

in de loop van de maand

I got 199 rejections out of those 200 emails.

kreeg ik 199 afwijzingen op 200 e-mails.

Eén professor ging zelfs minutieus mijn hele procedure na

One professor even went through my entire procedure,

painstakingly -- I'm not really sure where he got all this time --

-- ik weet niet zeker waar hij de tijd vond --

and he went through and said why each and every step

en gaf aan waarom iedere stap

was like the worst mistake I could ever make.

de grootste fout was die ik ooit kon maken.

Clearly, the professors did not have as high of an opinion of my work as I did.

De professoren hadden duidelijk niet zo'n

hoge pet op van mijn werk als ik.

Maar toch was er een lichtpuntje.

However, there is a silver lining.

One professor said, "Maybe I might be able to help you, kid."

Eén professor zei: "Misschien kan ik je helpen, jongetje."

So, I went in that direction.

Dus ging ik die kant op.

(Laughter)

(Gelach)

As you can never say no to a kid.

Omdat je nooit nee kunt zeggen tegen een jongetje.

And so then, three months later,

Drie maanden later

I finally nailed down a harsh deadline with this guy,

kreeg ik van hem eindelijk een harde deadline.

and I get into his lab, I get all excited, and then I sit down,

Ik kom in zijn lab,

helemaal opgewonden en ga zitten,

I start opening my mouth and talking,

open mijn mond en begin te praten.

Vijf seconden later roept hij een andere promovendus binnen,

and five seconds later, he calls in another Ph.D.

Ph.D.s just flock into this little room,

promovendi dringen gewoon dit kamertje in

and they're just firing these questions at me,

en ze vuren allemaal vragen op me af.

and by the end, I kind of felt like I was in a clown car.

Op het laatst voelde ik me een beetje of ik in een sardineblikje zat.

There were 20 Ph.D.s, plus me and the professor

Er waren 20 promovendi, ikzelf en de professor

in dit kleine kantoorkamertje.

crammed into this tiny office space,

with them firing these rapid-fire questions at me,

Zij vuurden een spervuur van vragen op me af,

trying to sink my procedure.

om een hiaat in mijn procedure te proberen te vinden.

How unlikely is that? I mean, pshhh.

Alsof dat waarschijnlijk was, ik bedoel maar, pfff.

(Laughter)

(Gelach)

However, subjecting myself to that interrogation --

Maar door mezelf bloot te stellen aan die ondervraging,

I answered all their questions, and I guessed on quite a few

gaf ik antwoord op al hun vragen

en raadde naar een flink aantal, maar had die goed.

but I got them right --

Uiteindelijk kreeg ik de laboratoriumruimte die ik nodig had.

and I finally landed the lab space I needed.

But it was shortly afterwards that I discovered my once brilliant procedure

Kort daarna ontdekte ik echter

dat mijn eens briljante procedure

had something like a million holes in it,

zo'n miljoen hiaten had

and over the course of seven months,

en gedurende zeven maanden

I painstakingly filled each and every one of those holes.

heb ik die allemaal minutieus opgevuld.

The result?

Het resultaat? Een kleine papieren sensor

One small paper sensor that costs three cents and takes five minutes to run.

die drie cent kost en vijf minuten om uit te voeren.

This makes it 168 times faster,

Daarmee wordt het 168 keer sneller,

over 26,000 times less expensive,

meer dan 26.000 keer goedkoper

and over 400 times more sensitive than our current standard

en meer dan 400 keer gevoeliger

dan de huidige standaard voor alvleesklier-kankerdetectie.

for pancreatic cancer detection.

(Applaus)

(Applause)

One of the best parts of the sensor, though,

Eén van de beste eigenschappen van de sensor

is dat hij bijna 100 procent accuraat is

is that it has close to 100 percent accuracy,

and can detect the cancer in the earliest stages,

en de kanker in de vroegste stadia kan opsporen

wanneer iemand bijna 100 procent kans heeft te overleven.

when someone has close to 100 percent chance of survival.

And so in the next two to five years,

Dus in de komende twee tot vijf jaar,

this sensor could potentially lift the pancreatic cancer survival rates

zou deze sensor de overlevingskansen voor alvleesklier-kanker

from a dismal 5.5 percent to close to 100 percent,

van een mistroostige 5,5 procent

naar bijna 100 procent kunnen verhogen.

and it would do similar for ovarian and lung cancer.

Hetzelfde voor eierstok- en longkanker.

Maar dat is nog niet alles.

But it wouldn't stop there.

By switching out that antibody,

Door die antistof te vervangen,

you can look at a different protein, thus, a different disease --

kun je uitkijken naar een ander eiwit,

en daarmee een andere ziekte.

potentially any disease in the entire world.

Misschien wel elke ziekte in de wereld.

So that ranges from heart disease, to malaria, HIV, AIDS,

Van hartziekten

tot malaria, hiv, aids

as well as other forms of cancer -- anything.

en andere vormen van kanker -- wat dan ook.

And so, hopefully one day,

Hopelijk kunnen we ooit

we can all have that one extra uncle,

allemaal die ene oom extra hebben,

that one mother, that one brother, sister,

die ene moeder, die ene broer, zus,

dat ene familielid om van te houden

we can have that one more family member to love.

en zullen onze harten bevrijd zijn van die ene ziektelast

And that our hearts will be rid of that one disease burden

that comes from pancreatic, ovarian and lung cancer,

die komt van alvleesklier-, eierstok- en longkanker,

and potentially any disease.

en mogelijk iedere ziekte.

But through the Internet, anything is possible.

Door het internet is alles mogelijk.

Theories can be shared,

Theorieën kunnen worden gedeeld,

and you don't have to be a professor with multiple degrees

en je hoeft geen professor te zijn

met meerdere titels om je ideeën gewaardeerd te zien.

to have your ideas valued.

It's a neutral space, where what you look like, age or gender --

Het is een neutrale ruimte,

waar het niet uitmaakt hoe je eruit ziet, wat je leeftijd of geslacht is.

it doesn't matter.

waar het niet uitmaakt hoe je eruit ziet, wat je leeftijd of geslacht is.

It's just your ideas that count.

Het gaat gewoon om je ideeën.

Wat mij betreft gaat het allemaal over

For me, it's all about looking at the Internet in an entirely new way,

op een nieuwe manier naar het internet kijken,

to realize that there's so much more to it

om je te realiseren dat er zoveel meer in zit,

than just posting duck-face pictures of yourself online.

dan gewoon suffe foto's van jezelf posten.

(Laughter)

Je zou de wereld kunnen veranderen.

You could be changing the world.

So if a 15 year-old who didn't even know what a pancreas was

Als een 15-jarige

die niet eens wist wat een alvleesklier was,

could find a new way to detect pancreatic cancer --

een nieuwe manier kan vinden om alvleesklier-kanker te detecteren,

kun je je voorstellen wat jij zou kunnen doen!

just imagine what you could do.

Thank you.

Bedankt.

(Applause)

(Applaus)