The magic ingredient that brings Pixar movies to life | Danielle Feinberg

Vertaald door: Els De Keyser Nagekeken door: Peter van de Ven

When I was seven years old,

Toen ik zeven jaar oud was,

some well-meaning adult asked me what I wanted to be when I grew up.

vroeg een welmenende volwassene wat ik later graag wilde worden.

Proudly, I said: "An artist."

Trots zei ik: "Kunstenaar."

"No, you don't," he said,

"Niet waar," zei hij,

"You can't make a living being an artist!"

"je kunt als kunstenaar de kost niet verdienen."

My little seven-year-old Picasso dreams were crushed.

Mijn kleine zevenjarige Picassodromen lagen in duigen.

But I gathered myself,

Maar ik raapte mezelf terug bijeen

went off in search of a new dream,

en ging op zoek naar een nieuwe droom.

eventually settling on being a scientist,

Uiteindelijk besloot ik wetenschapper te worden,

perhaps something like the next Albert Einstein.

misschien de nieuwe Einstein of zo.

(Laughter)

(Gelach)

Ik was altijd al dol op wiskunde en wetenschappen,

I have always loved math and science,

later, coding.

daarna op programmeren.

And so I decided to study computer programming in college.

Bijgevolg besloot ik om computerwetenschappen te studeren.

In my junior year,

Tijdens mijn derde jaar

my computer graphics professor showed us these wonderful short films.

toonde mijn computergraphics-professor ons wonderlijke korte films.

It was the first computer animation any of us had ever seen.

Het was de eerste computeranimatie die we ooit hadden gezien.

I watched these films in wonder, transfixed,

Ik keek naar deze films met stomme verbazing.

fireworks going off in my head,

Het was alsof er vuurwerk afging in mijn hoofd

thinking, "That is what I want to do with my life."

en ik dacht: "Dit is wat ik wil doen met mijn leven."

The idea that all the math, science and code I had been learning

Dat ik met mijn kennis van wiskunde, wetenschap en programmeren

could come together to create these worlds and characters

deze werelden en personages zou kunnen creëren,

and stories I connected with,

en verhalen waar ik een band mee had,

was pure magic for me.

dat was pure magie voor mij.

Just two years later, I started working

Amper twee jaar later begon ik te werken

at the place that made those films, Pixar Animation Studios.

op de plaats waar deze films werden gemaakt, Pixar Animation Studios.

It was here I learned how we actually execute those films.

Hier leerde ik hoe we die films uitvoeren.

To create our movies,

Om onze films te maken,

we create a three-dimensional world inside the computer.

creëren we in de computer een driedimensionale wereld.

We start with a point that makes a line that makes a face

We beginnen met een punt dat een lijn vormt, die een gezicht vormt,

that creates characters,

die personages vormen,

or trees and rocks that eventually become a forest.

of bomen en stenen die uiteindelijk een bos worden.

And because it's a three-dimensional world,

Doordat het een driedimensionale wereld is,

we can move a camera around inside that world.

kunnen we een camera opstellen in deze wereld.

I was fascinated by all of it.

Ik was gefascineerd door al deze dingen.

But then I got my first taste of lighting.

Maar toen kreeg ik de smaak van de belichting te pakken.

Lighting in practice is placing lights inside this three-dimensional world.

Belichting is licht plaatsen in deze driedimensionale wereld.

I actually have icons of lights I move around in there.

Ik heb icoontjes van licht die ik daarin opstel.

Here you can see I've added a light,

Hier heb ik een licht toegevoegd,

I'm turning on the rough version of lighting in our software,

ik schakel de ruwe versie van de belichting in de software in,

turn on shadows

schakel de schaduwen in

and placing the light.

en stel de lichten op.

As I place a light,

Bij elk licht

I think about what it might look like in real life,

denk ik na over hoe het er zou uitzien in het echt,

but balance that out with what we need artistically and for the story.

maar daar voeg ik aan toe wat we artistiek en voor het verhaal nodig hebben.

So it might look like this at first,

Het zou er eerst zo kunnen uitzien,

but as we adjust this and move that

maar we passen dit aan en verplaatsen dat,

in weeks of work,

werken er wekenlang aan,

in rough form it might look like this,

en dan ziet de ruwe vorm er zo uit

and in final form, like this.

en de definitieve vorm zo.

There's this moment in lighting that made me fall utterly in love with it.

Er is een moment bij de belichting waardoor ik er stapelverliefd op werd.

It's where we go from this

Dat is de overgang van hier

to this.

naar hier.

It's the moment where all the pieces come together,

Het is het moment waarop de puzzel past

and suddenly the world comes to life

en plotseling een wereld tot leven komt

as if it's an actual place that exists.

alsof het een plaats is die echt bestaat.

This moment never gets old,

Dit gaat nooit vervelen,

especially for that little seven-year-old girl that wanted to be an artist.

zeker niet voor dat zeven jaar oude meisje dat kunstenaar wilde worden.

As I learned to light,

Naarmate ik leerde belichten,

I learned about using light to help tell story,

leerde ik licht te gebruiken om een verhaal te vertellen,

to set the time of day,

om het moment van de dag aan te geven,

to create the mood,

sfeer te creëren,

to guide the audience's eye,

het oog van het publiek te leiden,

how to make a character look appealing

hoe personages aantrekkelijk

or stand out in a busy set.

of opvallend te maken op een drukke set.

Did you see WALL-E?

Heb je WALL-E gezien?

(Laughter)

(Gelach)

There he is.

Daar is hij.

As you can see,

Zoals je kan zien,

we can create any world that we want inside the computer.

kunnen we om het even welke wereld creëren in de computer.

We can make a world with monsters,

We kunnen een wereld maken met monsters,

with robots that fall in love,

verliefde robots,

we can even make pigs fly.

we kunnen zelfs varkens doen vliegen.

(Laughter)

(Gelach)

While this is an incredible thing,

Het is ongelooflijk,

this untethered artistic freedom,

deze ongebreidelde artistieke vrijheid,

it can create chaos.

maar het kan chaos creëren,

It can create unbelievable worlds,

het kan ongeloofwaardige werelden creëren,

unbelievable movement,

ongeloofwaardige bewegingen,

things that are jarring to the audience.

dingen die het publiek in de war brengen.

So to combat this, we tether ourselves with science.

Om dat tegen te gaan, laten we de wetenschap ons beperken.

We use science and the world we know

We gebruiken de wetenschap en de wereld die we kennen als ruggengraat

as a backbone,

to ground ourselves in something relatable and recognizable.

om onszelf te wortelen in iets dat we herkennen.

"Finding Nemo" is an excellent example of this.

Finding Nemo is een hiervan een perfect voorbeeld.

A major portion of the movie takes place underwater.

Een groot deel van de film speelt zich af onder water.

Maar hoe zorg je dat het eruitziet als onder water?

But how do you make it look underwater?

In early research and development,

Tijdens de prille onderzoeksfase

we took a clip of underwater footage and recreated it in the computer.

maakten we een onderwaterfilmpje dat we op de computer namaakten.

Then we broke it back down

Vervolgens ontleedden we het

to see which elements make up that underwater look.

om te zien welke elementen die onderwater-look bepalen.

One of the most critical elements

Een van de meest cruciale elementen

was how the light travels through the water.

was hoe het licht zich door het water beweegt.

So we coded up a light that mimics this physics --

Dus programmeerden we licht dat de fysica nabootst --

first, the visibility of the water,

eerst de zichtbaarheid van het water

and then what happens with the color.

en dan wat er met de kleur gebeurt.

Objects close to the eye have their full, rich colors.

Objecten dichtbij behouden hun volledige kleur.

As light travels deeper into the water,

Naarmate het licht dieper het water ingaat,

we lose the red wavelengths,

verliezen we de rode golflengtes,

then the green wavelengths,

daarna de groene,

leaving us with blue at the far depths.

om op grote diepte alleen nog blauwe over te houden.

In this clip you can see two other important elements.

In dit fragment zie je nog twee belangrijke elementen.

The first is the surge and swell,

Het eerste is de deining,

or the invisible underwater current

of de onzichtbare onderwaterstroom

that pushes the bits of particulate around in the water.

die de deeltjes in het water doet bewegen.

The second is the caustics.

Het tweede element is de caustiek.

These are the ribbons of light,

Dat zijn lichtstroken,

like you might see on the bottom of a pool,

bijvoorbeeld op de bodem van een zwembad,

that are created when the sun bends through the crests

die ontstaan als het licht van de zon

of the ripples and waves on the ocean's surface.

breekt op de toppen van de rimpeling en de golven aan het oceaanoppervlak.

Hier hebben we de miststralen.

Here we have the fog beams.

These give us color depth cues,

Die zeggen iets over kleurdiepte

but also tells which direction is up

maar vertellen ons ook wat de bovenkant is

in shots where we don't see the water surface.

in shots waarin we het wateroppervlak niet zien.

The other really cool thing you can see here

Nog iets leuks dat je hier ziet,

is that we lit that particulate only with the caustics,

is dat we de deeltjes alleen via caustiek doen oplichten

so that as it goes in and out of those ribbons of light,

zodat ze, als ze die kleurstroken in- en uitgaan,

it appears and disappears,

verschijnen en verdwijnen,

lending a subtle, magical sparkle to the underwater.

waardoor onder water een subtiele, magische glinstering ontstaat.

You can see how we're using the science --

Je kunt zien hoe we de wetenschap gebruiken --

the physics of water, light and movement --

de fysica van water, licht en beweging --

to tether that artistic freedom.

om onze artistieke vrijheid te beperken.

But we are not beholden to it.

Maar we zijn er niets aan verplicht.

We considered each of these elements

We overwogen voor al deze elementen

and which ones had to be scientifically accurate

welke wetenschappelijk accuraat moesten zijn

and which ones we could push and pull to suit the story and the mood.

en welke we konden aanpassen aan het verhaal en de stemming.

We realized early on that color was one we had some leeway with.

We beseften al gauw dat we ons wat vrijheid konden veroorloven met kleur.

So here's a traditionally colored underwater scene.

Hier is een traditioneel ingekleurde onderwaterscene.

But here, we can take Sydney Harbor and push it fairly green

Maar hier maken we Sidney Harbor groener

to suit the sad mood of what's happening.

om het aan te passen aan de trieste sfeer.

In this scene, it's really important we see deep into the underwater,

In deze scène is het heel belangrijk dat we diep in het water kijken

so we understand what the East Australian Current is,

om te begrijpen wat de Oost-Australische Golfstroom is

that the turtles are diving into and going on this roller coaster ride.

waar de schildpadden induiken, een echte roetsjbaan.

So we pushed the visibility of the water

We maakten het water dus zichtbaarder,

well past anything you would ever see in real life.

veel meer dan je in het echte leven zou zien.

Because in the end,

Want uiteindelijk

we are not trying to recreate the scientifically correct real world,

proberen we niet om de wetenschappelijk correcte echte wereld te creëren,

we're trying to create a believable world,

maar een geloofwaardige wereld,

one the audience can immerse themselves in to experience the story.

een wereld waar ons publiek in kan duiken om het verhaal te ervaren.

We use science to create something wonderful.

We gebruiken wetenschap om iets wonderlijks te creëren.

We use story and artistic touch to get us to a place of wonder.

We gebruiken verhaal en kunst om een wonderlijke plek te bereiken.

This guy, WALL-E, is a great example of that.

Deze kerel, WALL-E, is daar een mooi voorbeeld van.

He finds beauty in the simplest things.

Hij vindt schoonheid in de eenvoudigste dingen.

But when he came in to lighting, we knew we had a big problem.

Maar toen hij belicht werd, wisten we dat we een probleem hadden.

We got so geeked-out on making WALL-E this convincing robot,

We hadden ons zo uitgeleefd in de creatie van een geloofwaardige robot

that we made his binoculars practically optically perfect.

dat zijn kijkers haast optisch perfect waren.

(Laughter)

(Gelach)

His binoculars are one of the most critical acting devices he has.

Zijn kijkers zijn één van zijn cruciale acteerhulpmiddelen.

He doesn't have a face or even traditional dialogue, for that matter.

Hij heeft geen gezicht en zelfs geen traditionele dialoog.

So the animators were heavily dependent on the binoculars

De animatoren waren dus erg afhankelijk van de kijkers

to sell his acting and emotions.

om zijn acteren en emoties te verkopen.

We started lighting and we realized

We begonnen te belichten en beseften

the triple lenses inside his binoculars were a mess of reflections.

dat de driedubbele lens in zijn kijkers een rommeltje aan reflectie gaven.

He was starting to look glassy-eyed.

Hij begon glazig uit zijn ogen te kijken.

(Laughter)

(Gelach)

Now, glassy-eyed is a fundamentally awful thing

Glazige ogen zijn fundamenteel fout

when you are trying to convince an audience

als je een publiek ervan wil overtuigen

that a robot has a personality and he's capable of falling in love.

dat een robot een persoonlijkheid heeft en verliefd kan worden.

So we went to work on these optically perfect binoculars,

Dus gingen we aan de slag met de optisch perfecte kijkers,

trying to find a solution that would maintain his true robot materials

op zoek naar een oplossing die zijn ware robotmateriaal zou bewaren,

but solve this reflection problem.

maar het reflectieprobleem zou oplossen.

So we started with the lenses.

We begonnen bij de lenzen.

Here's the flat-front lens,

Hier is de vlakke lens,

we have a concave lens

we hebben een holle lens

and a convex lens.

en een bolle lens.

And here you see all three together,

Hier zie je ze alle drie samen,

showing us all these reflections.

met alle reflecties.

We tried turning them down,

We probeerden ze te dimmen,

we tried blocking them,

ze te blokkeren,

nothing was working.

niets werkte.

You can see here,

Je ziet hier

sometimes we needed something specific reflected in his eyes --

dat er soms iets specifieks in zijn ogen moest weerspiegeld zijn --

usually Eve.

meestal Eve.

So we couldn't just use some faked abstract image on the lenses.

We konden geen abstract nepbeeld op de lenzen tonen.

So here we have Eve on the first lens,

Hier staat Eve op de eerste lens,

we put Eve on the second lens,

we zetten haar op de tweede lens

it's not working.

en het werkt niet.

We turn it down,

We dimmen het,

it's still not working.

het werkt nog steeds niet.

And then we have our eureka moment.

En dan komt ons eurekamoment.

We add a light to WALL-E that accidentally leaks into his eyes.

We voegen een licht aan WALL-E toe dat per ongeluk in zijn ogen terechtkomt.

You can see it light up these gray aperture blades.

Je ziet dat het hier het grijze diafragma belicht.

Suddenly, those aperture blades are poking through that reflection

Plots zie je het diafragma door de reflectie zoals niets daarvoor.

the way nothing else has.

Now we recognize WALL-E as having an eye.

Nu herkennen we dat WALL-E een oog heeft.

As humans we have the white of our eye,

Mensen hebben het wit van hun ogen,

the colored iris

de gekleurde iris

and the black pupil.

en de zwarte pupil.

Now WALL-E has the black of an eye,

WALL-E heeft nu het zwart van zijn oog,

the gray aperture blades

het grijze diafragma

and the black pupil.

en de zwarte pupil.

Suddenly, WALL-E feels like he has a soul,

Plotseling voelt het alsof WALL-E een ziel heeft,

like there's a character with emotion inside.

alsof hij een personage met emotie is.

Later in the movie towards the end,

Later in de film, naar het einde toe,

WALL-E loses his personality,

verliest WALL-E zijn persoonlijkheid en sterft hij eigenlijk.

essentially going dead.

This is the perfect time to bring back that glassy-eyed look.

Dat is het perfecte moment om die glazige blik terug te brengen.

In the next scene, WALL-E comes back to life.

In de volgende scène komt WALL-E weer tot leven.

We bring that light back to bring the aperture blades back,

We brengen dat licht terug, om het diafragma terug te brengen,

and he returns to that sweet, soulful robot we've come to love.

en hij wordt weer die lieve, bezielde robot waar we van houden.

(Video) WALL-E: Eva?

(Video) WALL-E: Eva?

Danielle Feinberg: There's a beauty in these unexpected moments --

Danielle Feinberg: Er schuilt schoonheid in de onverwachte momenten

when you find the key to unlocking a robot's soul,

waarop je de sleutel vindt tot de ziel van een robot,

the moment when you discover what you want to do with your life.

het moment waarop je ontdekt wat je met je leven wil doen.

The jellyfish in "Finding Nemo" was one of those moments for me.

De kwal in Finding Nemo was zo'n moment voor mij.

There are scenes in every movie that struggle to come together.

Er zijn in elke film scènes die moeilijk in elkaar passen.

This was one of those scenes.

Dit was zo'n scène.

The director had a vision for this scene

Het idee van de regisseur voor de scène

based on some wonderful footage of jellyfish in the South Pacific.

was gebaseerd op geweldige beelden van kwallen in de Stille Oceaan.

As we went along,

Onderweg

we were floundering.

kregen we problemen.

The reviews with the director

De feedbackgesprekken met de regisseur

turned from the normal look-and-feel conversation

verwerden van het gewone gesprek over de look-and-feel

into more and more questions about numbers and percentages.

tot meer en meer vragen over cijfers en percentages.

Maybe because unlike normal,

Misschien omdat we het, tegen onze gewoonte,

we were basing it on something in real life,

baseerden op iets levensechts

or maybe just because we had lost our way.

of misschien gewoon omdat we de weg kwijt waren.

But it had become about using our brain without our eyes,

Maar het ging draaien om ons brein zonder onze ogen te gebruiken,

the science without the art.

wetenschap zonder kunst.

That scientific tether was strangling the scene.

De wetenschappelijke beperking verstikte de scène.

But even through all the frustrations,

Maar ondanks alle frustratie

I still believed it could be beautiful.

geloofde ik nog steeds dat het mooi kon zijn.

So when it came in to lighting,

Toen de belichting startte,

I dug in.

stortte ik me erop.

As I worked to balance the blues and the pinks,

Terwijl ik het blauw en roze trachtte uit te balanceren,

the caustics dancing on the jellyfish bells,

en de caustiek die op de kwallen danste,

the undulating fog beams,

de golvende miststralen,

something promising began to appear.

ontstond er iets veelbelovends.

I came in one morning and checked the previous night's work.

Op een ochtend checkte ik het werk van de vorige dag.

And I got excited.

En ik raakte enthousiast.

And then I showed it to the lighting director

Toen toonde ik het aan de lichtregisseur

and she got excited.

en zij raakte enthousiast.

Soon, I was showing to the director in a dark room full of 50 people.

Al snel toonde ik het aan de regisseur in een donkere kamer met 50 mensen erin.

In director review,

Tijdens de feedback met de regisseur hoop je op een paar mooie woorden,

you hope you might get some nice words,

then you get some notes and fixes, generally.

meestal zijn er wat notities en kleine correcties,

And then, hopefully, you get a final,

en hopelijk krijg je dan een finale,

signaling to move on to the next stage.

wat betekent dat je naar het volgende stadium gaat.

I gave my intro, and I played the jellyfish scene.

Ik gaf mijn intro en toonde de kwallenscène.

And the director was silent for an uncomfortably long amount of time.

De regisseur liet een lange, onbehaaglijke stilte vallen.

Just long enough for me to think,

Net lang genoeg opdat ik zou denken:

"Oh no, this is doomed."

"O nee, dit gaat helemaal fout."

And then he started clapping.

En dan begon hij te applaudisseren.

And then the production designer started clapping.

En toen begon de productiedesigner te applaudisseren.

And then the whole room was clapping.

En toen applaudisseerde de hele kamer.

This is the moment that I live for in lighting.

Dat is het moment waarvoor ik leef bij de belichting.

The moment where it all comes together

Het moment waarop alles past

and we get a world that we can believe in.

en we een wereld krijgen waarin we geloven.

We use math, science and code to create these amazing worlds.

Met wiskunde, wetenschap en programmeren creëren we deze verbluffende werelden.

We use storytelling and art to bring them to life.

We gebruiken verteltechnieken en kunst om ze tot leven te brengen.

It's this interweaving of art and science

Deze verwevenheid van kunst en wetenschap

that elevates the world to a place of wonder,

verheft de wereld tot een wonderlijke plek,

a place with soul,

een plek met een ziel,

a place we can believe in,

een plek waarin we kunnen geloven,

a place where the things you imagine can become real --

een plek waar je verbeelding werkelijkheid kan worden

and a world where a girl suddenly realizes

en een wereld waar een meisje plots beseft

not only is she a scientist,

dat ze niet alleen wetenschapper is,

but also an artist.

maar ook kunstenaar.

Thank you.

Dankjewel.

(Applause)

(Applaus)