Chinaka Hodge: What will you tell your daughters about 2016? | TED

Translator: Joseph Geni Reviewer: Joanna Pietrulewicz

Vertaald door: Bieke Van Gelder Nagekeken door: Peter van de Ven

Tell your daughters of this year,

Vertel je dochters over dit jaar

how we woke needing coffee

hoe we verlangend naar koffie ontwaakten,

but discovered instead cadavers strewn about our morning papers,

maar in plaats daarvan kadavers vonden, uitgezaaid over de ochtendkrant,

waterlogged facsimiles of our sisters, spouses, small children.

met tranen doordrenkte berichten van onze zusters, echtgenoten, kinderen.

Say to your baby of this year when she asks, as she certainly should,

Als je kind er -- terecht -- om vraagt, zeg haar dan over dit jaar

tell her it was too late coming.

dat het tevergeefs was.

Admit even in the year we leased freedom, we didn't own it outright.

Geef toe, onze vrijheid was niet echt; we kregen haar slechts in bruikleen.

There were still laws for every way we used our privates

Er waren nog steeds wetten die de inzet van onze soldaten vergoelijkten,

while they pawed at the soft folds of us,

terwijl zij klauwden naar onze zwakke plekken,

grabbed with no concern for consent,

terwijl zij naar ons grabbelden zonder groen licht,

no laws made for the men that enforced them.

zonder wetten voor de mannen die de wetten handhaafden.

We were trained to dodge,

Ons werd geleerd te ontwijken,

to wait, to cower and cover,

te wachten, laf te zijn, te omfloersen,

to wait more, still, wait.

langer te wachten, te blijven wachten.

We were told to be silent.

Ons werd zwijgzaamheid geboden.

But speak to your girls of this wartime,

Maar praat met je meisjes over deze oorlogstijd,

a year preceded by a score of the same,

een jaar voorafgegaan door meer van hetzelfde,

so as in two decades before,

net als twee decennia geleden,

we wiped our eyes,

toen wij onze tranen droogden,

laced caskets with flags,

kisten met vlaggen omboordden,

evacuated the crime scene of the club,

de plaats delict van de club ontruimden,

caterwauled in the street,

krolden in de straat,

laid our bodies on the concrete against the outlines of our fallen,

onze lijven op het beton gevlijd, zij aan zij met hen die sneuvelden,

cried, "Of course we mattered,"

roepend: "Natuurlijk deden we ertoe",

chanted for our disappeared.

onze vermisten bezingend.

The women wept this year.

De vrouwen schreiden dit jaar.

They did.

Ze schreiden.

In the same year, we were ready.

In datzelfde jaar waren we klaar.

The year we lost our inhibition and moved with courageous abandon

Het jaar dat we onze remming verloren, moedig maar losbandig werden,

was also the year we stared down barrels,

was ook het jaar dat we het gevaar recht aankeken,

sang of cranes in skies, ducked and parried,

de kraanvogels bezongen, wegdoken en ontweken,

caught gold in hijab, collected death threats,

goud vingen in hijab, doodsbedreigingen verzamelden,

knew ourselves as patriots,

onszelf tot patriot uitriepen,

said, "We're 35 now, time we settled down and found a running mate,"

zegden: "We zijn 35 nu, hoog tijd voor huisje-boompje-beestje",

made road maps for infant joy, shamed nothing but fear,

paden uitstippelden voor kindergeluk, enkel angst beschamend vonden,

called ourselves fat and meant, of course,

onszelf dik noemden, maar we bedoelden uiteraard

impeccable.

onberispelijk.

This year, we were women,

Dit jaar waren we vrouwen,

not brides or trinkets,

geen bruiden of sieraadjes,

not an off-brand gender,

geen witteproductengeslacht,

not a concession, but women.

geen toegift, maar vrouwen.

Instruct your babies.

Onderricht je dochtertjes.

Remind them that the year has passed to be docile or small.

Herinner hen eraan dat de tijd voorbij is om volgzaam en klein te zijn.

Some of us said for the first time that we were women,

Sommigen van ons erkenden voor het eerst ons vrouw-zijn,

took this oath of solidarity seriously.

namen die eed van solidariteit serieus.

Some of us bore children and some of us did not,

Sommigen baarden kinderen, anderen niet,

and none of us questioned whether that made us real

en geen van ons vroeg zich af of dat ons echt maakte

or appropriate or true.

of geschikt of waarachtig.

When she asks you of this year,

Wanneer ze je vraagt hoe dit jaar was,

your daughter, whether your offspring or heir to your triumph,

je dochter, of ze nu je kind is of de erfgenaam van je triomf,

from her comforted side of history teetering towards woman,

vanuit haar perspectief, wankelend op weg naar het vrouw-zijn,

she will wonder and ask voraciously,

zal ze zich gretig afvragen,

though she cannot fathom your sacrifice,

al heeft ze geen benul van je opofferingen,

she will hold your estimation of it holy,

jouw inschatting zal heilig voor haar zijn,

curiously probing, "Where were you?

zal ze nieuwsgierig vragen: "Waar was jij?

Did you fight? Were you fearful or fearsome?

Heb je gevochten? Was je bevreesd of schrikwekkend?

What colored the walls of your regret?

Wat was de kleur van jouw spijtmuur?

What did you do for women in the year it was time?

Wat deed jij voor vrouwen in het jaar dat ertoe deed?

This path you made for me, which bones had to break?

Welke hobbels zaten er in de weg die je voor me uitstippelde?

Did you do enough, and are you OK, momma?

Deed je genoeg, en hoe gaat het met jou, mama?

And are you a hero?"

En ben je een held?"

She will ask the difficult questions.

Ze zal die moeilijke vragen stellen.

She will not care about the arc of your brow,

Ze zal niet geven om je fronsende wenkbrauwen,

de druk die je voelt.

the weight of your clutch.

She will not ask of your mentions.

Ze vraagt niet naar jouw conto.

Je dochter, voor wie je al zoveel deed, wil weten welk cadeau je bij je hebt.

Your daughter, for whom you have already carried so much, wants to know

what you brought, what gift, what light did you keep from extinction?

Welk licht jij van de uitdoving redde.

When they came for victims in the night,

Toen ze 's nachts slachtoffers zochten,

did you sleep through it or were you roused?

sliep je door of werd je wakker?

Welke prijs stond er op je wakker blijven?

What was the cost of staying woke?

What, in the year we said time's up, what did you do with your privilege?

Toen de tijd begon te dringen, wat deed jij toen met je privileges?

Did you sup on others' squalor?

Teerde je op andermans miserie?

Did you look away or directly into the flame?

Keek je weg of trok je je stoute schoenen aan?

Did you know your skill or treat it like a liability?

Erkende je je sterktes of zag je ze als een nadeel?

Were you fooled by the epithets of "nasty" or "less than"?

Werd je misleid door de epitheta 'smerig' en 'minder dan'?

Did you teach with an open heart or a clenched fist?

Onderrichtte je met open hart of met gebalde vuist?

Where were you?

Waar was je?

Tell her the truth. Make it your life.

Zeg haar de waarheid. Maak dat je missie.

Confirm it. Say, "Daughter, I stood there

Bevestig het. Zeg: "Meisje, ik stond daar,

with the moment drawn on my face like a dagger,

het moment als een dolk op mijn gezicht,

and flung it back at itself,

en haalde ermee uit naar zichzelf

slicing space for you."

om plaats te maken voor jou."

Tell her the truth, how you lived in spite of crooked odds.

Zeg haar eerlijk hoe je leefde al had je geen schijn van kans.

Tell her you were brave,

Vertel haar hoe dapper je was

and always, always in the company of courage,

en altijd, altijd bijgestaan door moed,

mostly the days when you just had yourself.

het meest van al toen je op jezelf aangewezen was.

Tell her she was born as you were,

Zeg haar dat ze net als jij

as your mothers before, and the sisters beside them,

en jouw moeders en hun zusters

in the age of legends, like always.

geboren werd in het eeuwige tijdperk der helden.

Tell her she was born just in time,

Zeg haar dat ze net op tijd kwam,

just in time

net op tijd

to lead.

om te leiden.

(Applause)

(Applaus)