Majora Carter: Greening the ghetto | TED

داستان نوسازی شهری ماجورا کارتر

If you're here today --

اگر شما امروز اینجایید- و خیلی خوشحالم که هستید-

and I'm very happy that you are --

you've all heard about how sustainable development

همگی در مورد نقش توسعه پایدار

will save us from ourselves.

در نجات ما از خودمان شنیده اید. البته وقتی در تی ای دی نیستیم،

However, when we're not at TED, we are often told

اغلب به ما می گویند که برنامه سیاستگذاری واقعی برای نگهداری اجراپذیر نیست،

that a real sustainability policy agenda is just not feasible,

especially in large urban areas like New York City.

بخصوص در مناطق بزرگ شهری چون نیویورک.

And that's because most people with decision-making powers,

و این بدان علت است که اکثر افراد صاحب قدرتهای تصمیم گیری،

in both the public and the private sector,

در دو بخش عمومی و خصوصی،

really don't feel as though they're in danger.

واقعآ احساس نمی کنند که در خطر هستند.

The reason why I'm here today, in part, is because of a dog --

علتی که امروز اینجا هستم، تا حدودی بخاطر یک سگ است:

an abandoned puppy I found back in the rain, back in 1998.

توله سگ بجا مانده ای که در باران پیدا کردم، در سال 1998.

She turned out to be a much bigger dog than I'd anticipated.

او بزرگتر از آنچه انتظار داشتم شد.

When she came into my life, we were fighting against a huge waste facility

وقتی وارد زندگی ام شد، علیه محل جمع آوری زباله عظیمی مبارزه می کردیم

planned for the East River waterfront

که برای بارانداز رودخانه شرقی در نظر گرفته شده بود، با اینکه بخش کوچک ما از نیویورک

despite the fact that our small part of New York City

already handled more than 40 percent of the entire city's commercial waste:

قبلآ بیش از 40 در صد زباله تجاری کل شهر را در دست داشت.

a sewage treatment pelletizing plant, a sewage sludge plant, four power plants,

کارخانه گلوله سازی فاضلابی، کارخانه رسوبات فاضلابی، چهار کارخانه برق،

the world's largest food-distribution center,

بزرگترین مرکز پخش مواد غذائی جهان،

as well as other industries that bring more than 60,000 diesel truck trips

به همراه صنایع دیگری که بیش از 60000 تریپ کامیونهای دیزلی به منطقه هر هفته می آورد.

to the area each week.

آن منطقه همچنین یکی از پائین ترین نسبتهای پارکها به مردم در شهر را دارد.

The area also has one of the lowest ratios of parks to people in the city.

So when I was contacted by the Parks Department

بنابراین وقتی توسط اداره پارکها مورد تماس قرار گرفتم

about a $10,000 seed-grant initiative to help develop waterfront projects,

در مورد یک برنامه اعطا تخم گیاه 10000 دلاری بمنظور کمک به پروژه های بار انداز،

I thought they were really well-meaning, but a bit naive.

فکر کردم نیت خوبی دارند اما کمی ابلهانه اند.

I'd lived in this area all my life, and you could not get to the river,

من تمام عمرم را در این منطقه گذراندم، و آدم نمی توانست به رودخانه برسد بخاطر

because of all the lovely facilities that I mentioned earlier.

تمام کارخانه های زیبایی که قبلا مطرح ساختم.

Then, while jogging with my dog one morning,

بعد، وقتی یک روز صبح داشتم با سگم می دویدم،

she pulled me into what I thought was just another illegal dump.

مرا بجایی کشانید که فکر می کردم زباله دانی غیر قانونی دیگری است.

علف هرزه و توده های زباله و چیزهای دیگری بودند که در اینجا بازگو نخواهم کرد،

There were weeds and piles of garbage and other stuff that I won't mention here,

but she kept dragging me,

اما او کماکان مرا می کشانید- و یکدفعه، در انتهای زمین یک رودخانه بود.

and lo and behold, at the end of that lot was the river.

I knew that this forgotten little street-end,

می دانستم که این بن بست کوچک فراموش شده

abandoned like the dog that brought me there, was worth saving.

که مثل سگی که مرا اینجا آورده بود و متروک شده بود، ارزش نجات داشت.

And I knew it would grow to become the proud beginnings

و می دانستم که رشد می نمود تا آغاز افتخار آمیز

احیای رهبری شده توسط مردم برونکس جنوبی جدید می شد.

of the community-led revitalization of the new South Bronx.

And just like my new dog, it was an idea that got bigger than I'd imagined.

و همانند سگ جدیدم، فکری بود که بزرگتر ازآنچه انتظار داشتم گردید.

We garnered much support along the way,

حمایت زیادی در طول راه بدست آوردیم.

and the Hunts Point Riverside Park became the first waterfront park

و پارک کنار رودخانه هانتس پوینت اولین پارک باراندازی بود

that the South Bronx had had in more than 60 years.

که برونکس جنوبی در بیش از 60 سال دیده بود.

ما آن اعطا تخم گیاه 10000 دلاری را بیش از 300 بار در پارک 3 میلیون دلاری استفاده کردیم.

We leveraged that $10,000 seed grant more than 300 times,

into a $3 million park.

And in the fall, I'm going to exchange marriage vows with my beloved.

و در پائیز من می خواهم-

قرار است با آنکه دوستش دارم ازدواج کنم. بسیار متشکرم (تشویق)

(Audience whistles)

Thank you very much.

(Applause)

That's him pressing my buttons back there, which he does all the time.

ایشان آنجاست که مرا انگولک می کند، که همیشه اینکار را می کند.

(Laughter)

(خنده) )(تشویق)

(Applause)

But those of us living in environmental justice communities

اما از میان ما آنهایی که در جمعهای عدالت محیطی زندگی می کنیم

are the canary in the coal mine.

قناری داخل معدن هستیم. اکنون مشکلات را حس می کنیم و مدتی است که حس می کنیم.

We feel the problems right now, and have for some time.

عدالت محیطی، برای آنانی که با این کلمه آشنایی ندارند، به این صورت است:

Environmental justice, for those of you who may not be familiar with the term,

goes something like this:

هیچ اجتماعی نباید با بارهای محیطی بیشتری

no community should be saddled with more environmental burdens

and less environmental benefits than any other.

و فواید محیطی کمتری نسبت به دیگری به پائین کشیده شود.

Unfortunately, race and class are extremely reliable indicators

متاسفانه، نژاد و طبقه اجتماعی نمایانهای بسیار مطمئنی هستند

as to where one might find the good stuff, like parks and trees,

در نشان دادن اینکه کجا می توان چیزهای خوبی مثل پارکها و درختها یافت

and where one might find the bad stuff, like power plants and waste facilities.

یا کجا می توان چیزهای بدی مثل کارخانه های برق و تسهیلات زباله ای یافت.

As a black person in America, I am twice as likely as a white person

بعنوان یک سیاه پوست در آمریکا، دو برابر یک سفیدپوست احتمال دارم

که در منطقه ای زندگی کنم که آلودگی هوا برای سلامتی ام زیان بخش باشد.

to live in an area where air pollution poses the greatest risk to my health.

I am five times more likely to live within walking distance

پنج برابر بیشتر احتمال دارم که در فاصله یک قدمی

of a power plant or chemical facility,

کارخانه نیروی برق یا تسهیلات شیمیائی زندگی کنم- که همینطور هم هست.

which I do.

این تصمیمات استفاده از زمین شرایط خشنی را ایجاد نمود که منجر به

These land-use decisions created the hostile conditions

that lead to problems like obesity, diabetes and asthma.

مشکلاتی چون چاقی مفرط، دیابت و آسم می شود.

Why would someone leave their home to go for a brisk walk in a toxic neighborhood?

چرا کسی خانه شان را ترک کند تا در محیطی مسموم قدم بزند؟

Our 27 percent obesity rate is high even for this country,

میزان چاقی مفرط 27 در صد ما بسیار بالا است، حتی برای این کشور، و دیابت همراه آن می آید.

and diabetes comes with it.

One out of four South Bronx children has asthma.

یک از هر چهار کودک در برانکس مبتلا به آسم است.

Our asthma hospitalization rate

میزان بستری شدن بخاطر آسم ما هفت برابر بالاتر از میانگین کشوری است.

is seven times higher than the national average.

These impacts are coming everyone's way.

این پیامدها سر راه همه قرار می گیرند.

And we all pay dearly for solid waste costs,

و همه مان بطور هنگفتی برای مخارج زباله های جامد هزینه می کنیم،

health problems associated with pollution and more odiously,

مشکلات سلامتی مربوط به آلودگی و منفورتر از آن،

the cost of imprisoning our young black and Latino men,

زندانی نمودن جوانان سیاه پوست و مکزیکی الاصل مان،

که مقادیر ناگفته و بکر خلاقیت دارند.

who possess untold amounts of untapped potential.

Fifty percent of our residents live at or below the poverty line;

50 درصد مقیمان مان در خط فقر یا پائین تر از آن قرار دارند.

25 percent of us are unemployed.

25 در صدمان بیکاریم. شهروندان درآمد پائین اغلب

Low-income citizens often use emergency-room visits as primary care.

اتاق اورژانس را بعنوان مراقبت اولیه استفاده می کنند.

This comes at a high cost to taxpayers and produces no proportional benefits.

این به قیمت بالایی برای مالیات دهندگان تمام می شود و هیچ فایده چشمگیری ندارد.

Poor people are not only still poor, they are still unhealthy.

افراد فقیر نه تنها هنوز هم فقیرند، بلکه هنوز نا سالم اند.

Fortunately, there are many people like me who are striving for solutions

خوش بختانه، افراد زیادی مثل من هستند که دنبال راه حلها می باشند

that won't compromise the lives

که از زندگی اجتماعات کم در آمد غیر سفید پوست در کوتاه مدت نمی کاهد،

of low-income communities of color in the short term,

and won't destroy us all in the long term.

وبه همه مان در بلند مدت آسیب نمی رساند.

None of us want that, and we all have that in common.

هیچکدام مان خواهان آن نیستیم، و همه مان در آن مشترکیم. پس دیگر چه چیزی مشترک داریم؟

So what else do we have in common?

Well, first of all, we're all incredibly good-looking.

خوب ابتدا همه مان بسیار خوش قیافه ایم-

(خنده)- دبپلم گرفتیم، دانشگاه رفتیمء،درجات فوق تخصصی گرفتیم،

(Laughter)

Graduated high school, college, post-graduate degrees,

traveled to interesting places, didn't have kids in your early teens,

به جاهای جالبی سفر نمودیم، در سنین پائین بچه دار نشدیم،

financially stable, never been imprisoned.

به لحاظ مالی مطمئنیم، هرگز زندان نرفتیم. خوب است.

OK. Good.

(Laughter)

خوب. (خنده)

But, besides being a black woman,

اما سوا از اینکه یک زن سیاه پوست هستم، از اکثر شما به طرق دیگری متفاوت هستم.

I am different from most of you in some other ways.

I watched nearly half of the buildings in my neighborhood burn down.

مشاهده نمودم که نزدیک به نیمی از ساختمان های محله ام سوختند.

My big brother Lenny fought in Vietnam,

برادر بزرگترم لنی در ویتنام جنگید،

only to be gunned down a few blocks from our home.

اما چند خیابان دورتر از خانه مان با گلوله از بین رفت.

ای عیسی مسیح. من با وجود یک خانه اعتیاد روبروی منزلمان بزرگ شدم.

Jesus.

I grew up with a crack house across the street.

بله من یک کودک فقیر سیاه پوست از محل فقیرنشینم.

Yeah, I'm a poor black child from the ghetto.

این چیزها مرا از شما متفاوت می سازد.

These things make me different from you.

But the things we have in common

اما چیزهایی که مشترک داریم مرا از اکثر افراد محلمان جدا ساخت،

set me apart from most of the people in my community,

and I am in between these two worlds

و من در میان این دو دنیا قرار گرفته ام،

with enough of my heart to fight for justice in the other.

با قلبی پر برای مبارزه برای عدالت در دیگری.

پس چگونه اینطور همه چیز برایمان عوض شد؟

So how did things get so different for us?

In the late '40s, my dad -- a Pullman porter, son of a slave --

در اواخر دهه 1940، پدرم، کمک راننده پولمن، فرزند یک برده-

bought a house in the Hunts Point section of the South Bronx,

خانه ای در قسمت هانتس پوینت برانکس جنوبی خرید،

and a few years later, he married my mom.

و چند سال بعد با مادرم ازدواج کرد.

At the time, the community was a mostly white, working-class neighborhood.

در آن زمان محله اکثرآ سفیدپوست و طبقه کارگر بود.

My dad was not alone.

پدرم تنها نبود.

And as others like him pursued their own version of the American dream,

و همانطور که بقیه مثل او نوع شخصی دنبال نمودن رویای آمریکایی را در رو گرفتند،

white flight became common in the South Bronx

ترک محل سفیدپوستان در برانکس جنوبی عادی شد و همچنین در بسیاری از شهرهای کشور.

and in many cities around the country.

خط کشی قرمز توسط بانکها استفاده می شد، که طبق آن بعضی از قسمتهای شهر،

Red-lining was used by banks, wherein certain sections of the city,

including ours, were deemed off-limits to any sort of investment.

من جمله شهر ما، برای هر گونه سرمایه گذاری ممنوع تلقی می شد.

Many landlords believed it was more profitable to torch their buildings

بسیاری از صاحبان املاک معتقد بودند که به آتش کشاندن ساختمانهایشان سود بیشتری دارد

and collect insurance money rather than to sell under those conditions --

با گرفتن پول بیمه تا فروش آن خانه ها تحت آن شرایط-

بدون در نظر گرفتن کرایه نشینان فوت شده یا آسیب دیده سابق.

dead or injured former tenants notwithstanding.

Hunts Point was formerly a walk-to-work community,

هانتس پوینت قبلآ محله ای بود که پیاده به محل کار می رفتند،

but now residents had neither work nor home to walk to.

اما در حال حاضر شهروندان نه شغلی دارند و نه خانه ای که به آن برگردند.

A national highway construction boom was added to our problems.

اوج راه سازی کشوری نیز به تعداد مشکلاتمان اضافه شد.

In New York State,

در ایالت نیویورک، رابرت موزس جنبشی تهاجمی برای گسترش راهها را از سر گرفت.

Robert Moses spearheaded an aggressive highway-expansion campaign.

One of its primary goals was to make it easier

یکی از اهداف اولیه اش این بود که شهروندان

for residents of wealthy communities in Westchester County to go to Manhattan.

محله های متمول تر در ناحیه وستچستر بتوانند به منهتن راحت تر بروند.

The South Bronx, which lies in between, did not stand a chance.

برانکس جنوبی، که در وسط قرار دارد، شانسی نداشت.

Residents were often given less than a month's notice

به ساکنان اغلب کمتر از یک ماه مهلت داده می شد تا اینکه ساختمانشان تخریب می گشت.

before their buildings were razed.

600,000 people were displaced.

600000 نفر آواره شدند.

The common perception was

عقیده عمومی بر این بود که تنها بزهکاران و معتادان و فاحشه ها اهل برانکس جنوبی هستند.

that only pimps and pushers and prostitutes were from the South Bronx.

And if you are told from your earliest days

و اگر به شما از روزهای اول گفته باشند که هیچ چیز خوبی خارج نخواهد شد

that nothing good is going to come from your community,

از محله شما، که همه چیز بد و زشت است، چگونه بر شما بی تاثیر خواهد بود؟

that it's bad and ugly,

how could it not reflect on you?

So now, my family's property was worthless,

بنابراین اکنون ملک خانواده ام بی ارزش بود، سوای اینکه خانه مان بود و تمام آنچه داشتیم بود.

save for that it was our home, and all we had.

And luckily for me, that home and the love inside of it,

و خوشبختانه برای من، آن خانه و محبت درونش، به اضافه کمک

along with help from teachers, mentors and friends along the way, was enough.

معلمان، مربیان و دوستان در طی راه، کافی بود.

Now, why is this story important?

حال چرا این داستان مهم است؟

Because from a planning perspective,

زیرا از نظر برنامه ریزی، فرسایش اقتصادی

economic degradation begets environmental degradation,

باعث فرسایش محیطی می شود، که باعث فرسایش اجتماعی می گردد.

which begets social degradation.

عدم سرمایه گذاری که در دهه 60 آغاز شد

The disinvestment that began in the 1960s set the stage

صحنه را برای تمام بی عدالتیهای محیطی آینده آماده ساخت.

for all the environmental injustices that were to come.

Antiquated zoning and land-use regulations are still used to this day

قوانین شهرسازی و مصرف زمین قدیم تا به امروز مورد استفاده قرار می گیرند

to continue putting polluting facilities in my neighborhood.

تا به قرار دادن تسهیلات آلوده کننده در محله من ادامه دهند.

آیا این عوامل در نظرگرفته می شوند وقتی سیاست استفاده از زمین گذاشته می شود؟

Are these factors taken into consideration when land-use policy is decided?

What costs are associated with these decisions?

چه مخارجی با این تصمیمات در رابطه اند؟ و چه کسی هزینه را پرداخت می کند؟

And who pays? Who profits?

چه کسی ذینفع است؟ آیا چیزی جبران آنچه محله متحمل می شود را می کند؟

Does anything justify what the local community goes through?

This was "planning" -- in quotes --

این " برنامه ریزی" بود- در گیومه- که بهترین نفع ما را در نظر نگرفته است.

that did not have our best interests in mind.

هنگامیکه متوجه آن شدیم، تصمیم گرفتیم که برنامه ریزی را خودمان از سر گیریم.

Once we realized that, we decided it was time to do our own planning.

That small park I told you about earlier

آن پارک کوچکی که قبلا برای شما تعریف کردم مرحله اول

was the first stage of building a Greenway movement in the South Bronx.

ایجاد حرکت محیط زیستی دربرانکس جنوبی بود.

I wrote a one-and-a-quarter-million dollar federal transportation grant

من درخواست کمک مالی حمل و نقل فدرال یک و ربع میلیونی نوشتم

برای طراحی نقشه ای برای فضای باز بار انداز با راههای اختصاصی دوچرخه سواری.

to design the plan for a waterfront esplanade

with dedicated on-street bike paths.

Physical improvements help inform public policy regarding traffic safety,

بهینه سازیهای فیزیکی به مطلع ساختن سیاستهای عمومی کمک می کند در مورد امنیت ترافیکی،

the placement of the waste and other facilities,

جایگزینی زباله و تسهیلات دیگر،

which, if done properly, don't compromise a community's quality of life.

که اگر درست انجام شود، از کیفیت زندگی محله کم نمی کند.

They provide opportunities to be more physically active,

آنها فرصت ایجاد می کنند برای فعالیت بیشتر فیزیکی،

as well as local economic development.

و همچنین توسعه اقتصاد محلی.

Think bike shops, juice stands.

فکر کنید به مغازه های دوچرخه، آب میوه ایها.

ما 20 میلیون دلار برای ساختن پروژه های مرحله اول تثبیت کردیم.

We secured 20 million dollars to build first-phase projects.

This is Lafayette Avenue --

این خیابان لافایت است- بازطراحی شده توسط معماران نمایی متیوز-نیلسن.

and that's redesigned by Mathews Nielsen Landscape Architects.

And once this path is constructed, it'll connect the South Bronx

و به محضی که این راه ساخته شود، به برانکس جنوبی متصل می گردد

با بیش از 400 هکتار پارک جزیره راندال.

with more than 400 acres of Randall's Island Park.

Right now we're separated by about 25 feet of water, but this link will change that.

هم اکنون ما توسط 25 فوت آب جدا شده ایم، اما این اتصال آنرا تغییر خواهد داد.

As we nurture the natural environment, its abundance will give us back even more.

وقتی از محیط زیست طبیعی نگهداری کنیم، غنای آن به ما بیشتر بازپس می دهد.

We run a project called the Bronx [Environmental] Stewardship Training,

ما پروژه ای را اداره می کنیم که تعلیم خدمت به اکولوژی برانکس است،

which provides job training in the fields of ecological restoration,

که آموزش شغلی در رشته های مرمت اکولوژیکی فراهم می کند،

so that folks from our community have the skills to compete

بطوریکه افراد محله ما مهارتهای لازم برای رقابت جهت دستیابی به این مشاغل با درآمد بالا را داشته باشند.

for these well-paying jobs.

کم کم منطقه را با مشاغل زیست محیطی بذرپاشی می کنیم-

Little by little, we're seeding the area with green-collar jobs --

and with people that have both a financial and personal stake

سپس مردم هم نفعی مالی در محیط خود خواهند داشت و هم شخصی.

in their environment.

The Sheridan Expressway is an underutilized relic

"آزادراه شریدن" نشانه ای کم استفاده شده از دوران رابرت موزس است،

of the Robert Moses era,

built with no regard for the neighborhoods that were divided by it.

ساخته شده بدون در نظر گرفتن محله هایی که توسط آن جدا شدند.

Even during rush hour, it goes virtually unused.

حتی زمان اوج ترافیک تقریبآ بی مصرف است.

The community created an alternative transportation plan

محله برنامه نقلیه دیگری ایجاد نمود

that allows for the removal of the highway.

که اجازه می دهد آزادراه را برچینند.

We have the opportunity now to bring together all the stakeholders

اکنون فرصت آنرا داریم که تمام افراد ذینفع را کنار هم آورده

to re-envision how this 28 acres can be better utilized

تا باز تجسم کنیم که این 28 هکتار چطور می تواند برای پارکسازی بهتر استفاده شود،

for parkland, affordable housing and local economic development.

مسکن کم هزینه و توسعه اقتصاد محلی.

We also built New York City's first green and cool roof demonstration project

ما همچنین برای شهر-اولین بام سبز وخنک

پروژه نمایشی نیویورک را در بالای اداراتمان ساختیم.

on top of our offices.

Cool roofs are highly-reflective surfaces that don't absorb solar heat,

بامهای خنک سطوحی بسیار انعکاس دهنده هستند که گرمای خورشید را جذب نمی کنند

and pass it on to the building or atmosphere.

و به ساختمان یا جو آنرا انتقال می دهند.

Green roofs are soil and living plants.

بامهای سبز خاک و گیاهان زنده هستند.

Both can be used instead of petroleum-based roofing materials

از هر دو می توان بجای مواد نفتی بام سازی استفاده نمود

that absorb heat, contribute to urban "heat island" effect

که گرما را جذب می کنند، به اثر " جزیره گرمایی" شهری می افزایند و در زیر خورشید تخریب می شوند،

and degrade under the sun,

which we in turn breathe.

و به نوبه خود آنرا استشمام می کنیم. بامهای سبز همچنین تا 75 در صد بارش باران را نگه می دارند،

Green roofs also retain up to 75 percent of rainfall,

so they reduce a city's need to fund costly end-of-pipe solutions --

پس ازنیاز شهر برای هزینه سنگین راه حلهای انتهای لوله کشی می کاهد-

which, incidentally, are often located

که اتفاقآ اغلب در محله های عدالت محیط زیستی شبیه مال من قرار دارند.

in environmental justice communities like mine.

And they provide habitats for our little friends!

و همچنین محل زیستی برای دوستان کوچکمان ایجاد می کنند!

پس - (خنده) - چه خوب!

[Butterfly]

(Laughter)

So cool!

Anyway, the demonstration project is a springboard

در هر حال، پروژه نمایشی نکته شروعی است برای شغل نصب بامهای سبز خودمان،

for our own green roof installation business,

bringing jobs and sustainable economic activity to the South Bronx.

که مشاغل و فعالیت نگه دارنده اقتصادی به برانکس جنوبی خواهد آورد.

[Green is the new black ...]

(خنده) (تشویق) من هم، آنرا دوست دارم.

(Laughter) (Applause)

I like that, too.

درهر صورت، می دانم کریس گفت که اینجا تبلیغ نکنیم،

Anyway, I know Chris told us not to do pitches up here,

but since I have all of your attention:

اما چون توجه همگی شما را دارم: ما به سرمایه گذاران نیاز داریم. آخر تبلیغ.

We need investors. End of pitch.

It's better to ask for forgiveness than permission.

بهتر است پوزش بخواهم تا اجازه.

Anyway --

در هر صورت- (خنده) (تشویق)

(Laughter)

(Applause)

OK. Katrina.

باشه. کاترینا. قبل از کاترینا، زندان برانکس جنوبی و نیواورلینز

Prior to Katrina, the South Bronx and New Orleans' Ninth Ward

had a lot in common.

نکات مشترک زیادی داشتند. هر دو اکثر جمعیتشان افراد غیر سفیدپوست فقیر بودند

Both were largely populated by poor people of color,

both hotbeds of cultural innovation: think hip-hop and jazz.

هردو بستر ابداعات فرهنگی: فکر کن هیپ-هاپ و جاز.

Both are waterfront communities that host both industries and residents

هر دو محله های بار انداز هستند که هم صنایع

in close proximity of one another.

و هم ساکنان را در نزدیکی هم پذیرا می باشند.

In the post-Katrina era, we have still more in common.

در دوران پس از کاترینا، هنوز وجه مشترک بیشتری داریم.

We're at best ignored, and maligned and abused, at worst,

در بهترین وضعیت مورد بی اعتنایی و آزار و اذیت قرار می گیریم، در بد ترین وضعیت

توسط آژانسهای بازرسی بی اعتنای شهرسازی زیان آور و عدم مسولیت پذیری دولتی.

by negligent regulatory agencies, pernicious zoning

and lax governmental accountability.

Neither the destruction of the Ninth Ward nor the South Bronx was inevitable.

تخریب زندان و برانکس جنوبی قابل پرهیز بودند.

اما ما با تجربه های گرانبهایی برخاستیم که چطور خود را از مشکلات خارج سازیم.

But we have emerged with valuable lessons

about how to dig ourselves out.

We are more than simply national symbols of urban blight

ما بیش از نشانه های ملی رنگ پریدگی شهری هستبم.

or problems to be solved by empty campaign promises

یا مشکلات نیازمند راه حل ایجاد شده توسط قواهای تهی رئیس جمهوران گذشته هنگام انتخابات.

of presidents come and gone.

Now will we let the Gulf Coast languish for a decade or two,

آیا اکنون می گذاریم که ساحل خلیج مکزیک

به مدت یک یا دو دهه پژمرده شود همانطور که برانکس جنوبی شد؟

like the South Bronx did?

یا اینکه قدمهای فعال بر می داریم و از منابع ایجاد شده در کشور

Or will we take proactive steps

and learn from the homegrown resource of grassroots activists

شامل داوطلبان مردمی یاد می گیریم که در نتیجه نا چاری محله هایی چون مال من ایجاد شده اند؟

that have been born of desperation in communities like mine?

Now listen, I do not expect individuals,

حالا گوش دهید، من انتظار ندارم که افراد،

corporations or government to make the world a better place

شرکتها یا دولت دنیا را جای بهتری سازد چون کاری اخلاقی است.

because it is right or moral.

This presentation today only represents some of what I've been through.

این نمایش امروز تنها بخشی از آنچه طی کرده ام می باشد،

Like a tiny little bit. You've no clue.

همچو قطره ای. شما کل اش را نمی دانید.

But I'll tell you later, if you want to know.

اما به شما بعدآ خواهم گفت اگر مایلید بدانید.

اما- می دانم که خط آخر است، یا درک آدم از آن،

(Laughter)

But -- I know it's the bottom line, or one's perception of it,

that motivates people in the end.

که در آخر انسانها را انگیزش می دهد.

I'm interested in what I like to call the "triple bottom line"

من به چیزی که " خط سه گانه آخر" می نامم علاقه مندم.

that sustainable development can produce.

که آنرا توسعه پایدار می تواند تولید نماید.

Developments that have the potential to create positive returns

توسعه سازی هایی که امکان آنرا دارند که بازدهی مثبت برای همه افراد ذینفع بسازد:

for all concerned: the developers, government

توسعه دهندگان، دولت و محله ای که این پروژه ها اجرا می شوند.

and the community where these projects go up.

هم اکنون این امر در نیویورک اتفاق نمی افتد.

At present, that's not happening in New York City.

و ما با کسر بودجه همه گیر شهری ادامه کار می دهیم.

And we are operating with a comprehensive urban-planning deficit.

A parade of government subsidies

ردیفی از یارانه های دولتی جهت پیشنهادات

is going to propose big-box and stadium developments in the South Bronx,

توسعه های استادیومهای بزرگ ورزشی در برانکس جنوبی خواهد رفت.

اما هماهنگی بسیار کمی میان آژانسهای شهری وجود دارد برای دانستن چگونگی

but there is scant coordination between city agencies

on how to deal with the cumulative effects of increased traffic, pollution,

برخورد با اثرات حاصل از ترافیک افزایش یافته، آلودگی، زباله های جامد

solid waste and the impacts on open space.

و اثرات آن بر فضای باز. و برخوردهای آنها بر

And their approaches to local economic and job development are so lame

توسعه اقتصاد محلی و شغلی به قدری بیهوده است که حتی خنده دار نیست.

it's not even funny.

Because on top of that,

زیرا علاوه بر آن، ثروتمند ترین تیم ورزشی دنیا

the world's richest sports team is replacing the House That Ruth Built

استادیوم بیسبال یانکیها را با تخریب دو پارک دلبند اجتماعات جایگزین می کند.

by destroying two well-loved community parks.

Now, we'll have even less than that stat I told you about earlier.

اکنون ما حتی کمتر از آن آماری که قبلا به شما گفتم خواهیم داشت.

And although less than 25 percent of South Bronx residents own cars,

و با اینکه کمتر از 25 در صد مقیمان برانکس جنوبی صاحب ماشین می باشند،

این پروژه ها شامل هزاران فضای پارکینگ می شود

these projects include thousands of new parking spaces,

yet zip in terms of mass public transit.

اما صفر از نظر نقلیه عموم.

Now, what's missing from the larger debate

اکنون آنچه از بحث بزرگ کم است یک

is a comprehensive cost-benefit analysis

تحلیل همگانی مخارج بر منافع میان

between not fixing an unhealthy, environmentally-challenged community,

عدم ترمیم محله ای نا سالم با محیطی پر چالش، در مقابل ایجاد

versus incorporating structural, sustainable changes.

تغییرات ساختاری و پایدار.

My agency is working closely with Columbia University and others

آژانس من با دانشگاه کلمبیا و سایر دانشگاهها همکاری مستقیم دارد

to shine a light on these issues.

تا نوری بر این مسائل بیفکند.

Now let's get this straight: I am not anti-development.

حال بگذارید این را روشن سازم. من ضد توسعه نیستم.

Ours is a city, not a wilderness preserve.

ما صاحب شهر هستیم، نه منطقه جنگلی حفاظت شده. و من سرمایه دار درونی ام را در آغوش گرفته ام.

And I've embraced my inner capitalist.

And, but I don't have --

و احتمالا همگی آنرا دارید و اگر نه لازم است داشته باشید.

(Laughter)

You probably all have, and if you haven't, you need to.

(Laughter)

(خنده) پس مشکلی با پولسازی توسعه گران ندارم.

So I don't have a problem with developers making money.

There's enough precedent out there to show that a sustainable,

آن بیرون بقدری بداعات وجود دارند که نشان می دهد که

community-friendly development can still make a fortune.

یک شهر نگه داری شده و دوستانه نیز می تواند پولدار شود.

همکارانم در تی ای دی بیل مکدونا و امری لاوینز-

Fellow TEDsters Bill McDonough and Amory Lovins --

both heroes of mine by the way -- have shown that you can actually do that.

هر دو از قهرمانانم هستند- نشان دادند که واقعآ می توان اینرا اجرا کرد.

من با شهرسازیهایی که از

I do have a problem with developments that hyper-exploit

politically vulnerable communities for profit.

اجتماعات برای نفع خود بطور سیاسی سو استفاده شدید می کنند مشکل دارم.

اینکه این امر ادامه دارد برای همگی مان ننگ است

That it continues is a shame upon us all,

زیرا همه ما مسول آینده ای هستیم که ایجاد می نماییم.

because we are all responsible for the future that we create.

اما یکی از چیزهایی که به خود یادآور می شوم فرصتهای بزرگتر برای یادگیری از افراد آینده نگر در شهرهای دیگر است.

But one of the things I do to remind myself of greater possibilities,

is to learn from visionaries in other cities.

This is my version of globalization.

این نوع جهانی سازی من است.

Let's take Bogota.

بوگوتا را در نظر بگیرید. فقیر، لاتینی، احاطه شده با توحش سلاحی فراری

Poor, Latino, surrounded by runaway gun violence and drug trafficking;

و ترافیک مواد مخدر: پیشینه ای کمابیش شبیه برانکس جنوبی.

a reputation not unlike that of the South Bronx.

However, this city was blessed in the late 1990s

اما این شهر در اواخر دهه 1990

with a highly-influential mayor named Enrique Peñalosa.

شهرداری بسیار پر نفوذ بنام انریکه پنالوسا اعطا گردید.

او به آمار جمعیتی نگاه کرد.

He looked at the demographics.

Few Bogotanos own cars,

تعداد کمی از بوگوتاییها صاحب ماشین بودند، اما قسمت بزرگی از منابع شهری وقف خدمت به آنها می شد.

yet a huge portion of the city's resources was dedicated to serving them.

If you're a mayor, you can do something about that.

اگر شما شهردار هستید، می توانید چاره ای برای آن بیاندیشید.

His administration narrowed key municipal thoroughfares from five lanes to three,

دولت او بزرگراههای شهری را از پنج به سه عدد کاهش داد،

outlawed parking on those streets,

پارکینگ را در آن خیابانها ممنوع ساخت، پیاده روهای عابران را گسترش داد

expanded pedestrian walkways and bike lanes,

و لاین های دوچرخه سواری، میادین عمومی ایجاد نمود،

created public plazas,

created one of the most efficient bus mass-transit systems

یکی از موثرترین سیستمهای اتوبوسرانی حمل مسافری در تمام دنیا را ایجاد نمود.

in the entire world.

For his brilliant efforts, he was nearly impeached.

برای تلاشهای خارق العاده اش نزدیک بود بر کنار شود.

اما وقتی مردم شروع به دریافتن اینکه آنها اولویت را در مسائل

But as people began to see that they were being put first

on issues reflecting their day-to-day lives,

مربوط به امور روزانه را داشتند، چیزهای باور نکردنی اتفاق افتادند.

incredible things happened.

People stopped littering.

مردم آشغال نمی ریختند. میزان جرایم پائین آمد.

Crime rates dropped, because the streets were alive with people.

زیرا خیابانها زنده با مردم بودند.

His administration attacked several typical urban problems at one time,

دولت اوبا چندین مشکل شهری روزمره در آن واحد مقابله نمود،

and on a third-world budget, at that.

و با استفاده از بودجه جهان سومی.

We have no excuse in this country, I'm sorry.

ما در این کشور بهانه ای نداریم. متاسفم.

But the bottom line is: their people-first agenda

حرف آخر این است، برنامه مردم-اول تنها بدین منظور نبود که

was not meant to penalize those who could actually afford cars,

آنانی که واقعآ می توانستند ماشین داشته باشند را جریمه کند،

but rather, to provide opportunities for all Bogotanos to participate

بلکه در عوض ایجاد فرصت برای همه بوگوتاییها برای مشارکت

in the city's resurgence.

در قیام مجدد شهر. آن توسعه نباید به قیمت

That development should not come

at the expense of the majority of the population

اکثریت جمعیت تمام شود و هنوز اینجا در آمریکا بعنوان فکری تندرو شناخته می شود.

is still considered a radical idea here in the U.S.

But Bogota's example has the power to change that.

اما مثال بوگوتا قدرت تغییر آنرا دارد.

You, however, are blessed with the gift of influence.

شما البته هدیه نفوذ را دارید.

That's why you're here and why you value the information we exchange.

بهمین دلیل اینجا حضور دارید و برای اطلاعاتی که مبادله می کنیم ارزش می گذارید.

Use your influence

نفوذتان را در راه حمایت از تغییر همه گیر پایدار استفاده کنید.

in support of comprehensive, sustainable change everywhere.

Don't just talk about it at TED.

فقط صحبت از تی ای دی نکنید. این برنامه سیاست کشوری است که می خواهم بسازم

This is a nationwide policy agenda I'm trying to build,

and as you all know, politics are personal.

و همانطور که همگی واقف هستید، سیاست شخصی است.

کمک کنید که رنگ سبز را رنگ مشکی جدید سازم. بگذارید پایداری را جذاب سازم.

Help me make green the new black.

Help me make sustainability sexy.

Make it a part of your dinner and cocktail conversations.

آنرا جزو مکالمات شام و عصرانه تان قرار دهید.

Help me fight for environmental and economic justice.

کمکم کنید تا برای عدالت محیطی و اقتصادی مبارزه کنم.

Support investments with a triple-bottom-line return.

سرمایه گذاریهایی را حمایت کنید که بازدهی سه گانه بدهد، چه محیطی چه اجتماعی و چه مالی.

Help me democratize sustainability by bringing everyone to the table,

کمکم کنید نگه داری را همگانی کنم با آوردن همگان به میز گرد

and insisting that comprehensive planning can be addressed everywhere.

و اصرار بر اینکه برنامه ریزی شامل همگان را می توان همه جا بکار برد.

Oh good, glad I have a little more time!

اوه چه خوب خوشحالم که کمی وقت بیشتری دارم!

Listen -- when I spoke to Mr. Gore the other day after breakfast,

گوش دهید- وقتی با آقای گور پس از صبحانه آن روز صحبت کردم،

I asked him how environmental justice activists were going to be included

از او پرسیدم که فعالیت کنندگان در راه عدالت محیطی چگونه

در راه برد بازار جدیدش شامل می شوند.

in his new marketing strategy.

His response was a grant program.

پاسخ او برنامه اعطایی بود

فکر نمی کنم متوجه شد که من منظورم پول نبود.

I don't think he understood that I wasn't asking for funding.

داشتم به او پیشنهادی ارائه می کردم. (تشویق)

I was making him an offer.

(Applause)

What troubled me was that this top-down approach is still around.

آنچه مرا اذیت نمود این است که این رویکرد بالا به پائین هنوز متداول است.

حال، اشتباه نشود. ما به پول نیاز داریم. (خنده)

Now, don't get me wrong, we need money.

(Laughter)

But grassroots groups are needed at the table

اما گروههای مردمی لازم است زمان فرآیند تصمیم گیری حضور داشته باشند.

during the decision-making process.

Of the 90 percent of the energy that Mr. Gore reminded us

از 90 در صد انرژی که آقای گور به ما یاد آور شد که هر روز اصراف می کنیم،

that we waste every day,

don't add wasting our energy, intelligence

اصراف انرژی خود، هوش و

and hard-earned experience to that count.

تجربه سخت حاصل شده به حساب نمی آیند.

(Applause)

I have come from so far to meet you like this.

من از جای بسیار دوری آمدم تا شما را ببینم.

خواهش می کنم مرا تلف نسازید. با همکاری،

Please don't waste me.

By working together,

we can become one of those small, rapidly-growing groups of individuals

می توانیم یکی از آن گروه های کوچک افرادی باشیم که سریعآ در حال رشد است

who actually have the audacity and courage

که در واقع جرات و شجاعت آنرا دارند که باور کنند می توانند دنیا را تغییر دهند.

to believe that we actually can change the world.

ممکن است به این کنفرانس از جایگاههای بسیار بسیار متفاوتی از زندگی آمده باشیم،

We might have come to this conference

from very, very different stations in life,

but believe me, we all share one incredibly powerful thing.

اما باور کنید، همه مان یک چیز بسیار قدرتمندی را بطور مشترک داریم-

چیزی برای از دست دادن نداشته و هر چه بدست آوریم نفع است.

We have nothing to lose and everything to gain.

خدا حافظ زیبایان! )تشویق)

Ciao, bellos!

(Applause)